Xalq şairi Söhrab Tahirə
Yuxuda gördüm ki, yenə görüşdü,
yığılıb el gəlir yanıma səssiz.
Bakı elə böyük, elə genişdi;
Söhrab,
bildirişsiz, dəvətnaməsiz
Təbrizdən, Səlmasdan, Gəncə tərəfdən,
gəlib şerimizi dinləyir Vətən.
Anan Nəsibəni görürəm, Söhrab,
Al! – deyib, çörəyi batırır duza.
Baş əyib, mən salam verirəm, Söhrab,
bizim o taydakı oxucumuza.
Uşaqlar görürəm sonra arada,
şeir gecəmizə gənc, qoca gəlib.
Sonra Pişəvəri… qabaq sırada,
deyirlər, səngərdən birbaşa gəlib.
Uzanır qarşımda bir qumlu səhra,
durub gözləyirəm Günəşi – doğsun.
Sən niyə susursan qarşımda, Söhrab,
Niyə demirsən ki, yuxun çin olsun?!