Şairə-jurnalist-publisist Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Naxçıvan Muxtar Respublikası Bürosunun Rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
SƏMƏD VURĞUNA
/”Şair,nə tez qocaldın sən?!/
Dədə Vurğun döğru deyir,
“Şair olan qəm də yeyir.
Şair qəlbi dərd kanıdır,
Sehirli, sirr məkanıdır.
Qəlb sədası hər bir şeir
Pıçıldayır mənə pəsdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Heyran- heyran hey ğəzdiyim,
Sinəsində ot əzdiyim.
Zümrüd meşə göy yaylaqdan,
Qarli zirvə, “Zorbulaq”dan,
Hər sətrinə gül düzdüyüm
Duydum qoşma, təcnisimdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Hərdən əsir soyuq külək,
Səbəbini biləm gərək.
Ömür boyu sirdaş olan,
Gah boşalan, gah da dolan.
Yurda, elə bağlı ürək
“Üzəvura, deyir hərdən:-
Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Yazdıqlarım sərvət, varım,
Nəğməkardır həyat tarım.
Şərəfimlə ömür sürdüm,
Yaxşı gördüm, yaman gördüm…
Hey ox oldum, yayı tarım
Səda gəldi hədəflərdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Saç ağartdım, əldə qələm,
Dop- doludur hələ sinəm.
Gur bulaqdır təbim mənim,
Sadiq yarım, hürr vətənim.
Yaratdıqca mənə nə qəm?
Qoy deməsin yarım, Vətən:-
Dövran, “nə tez qocaldın sən?!”…
İSTƏDİM
/”Düşüncələrim” – silsiləsindən/
Dünyanı dərk edib anlayan andan,
Tanrıdan dağlartək vüqar istədim.
Diləyi dilədim ürəkdən, candan,
Ömürlük vəfədar, ilqar istədim.
Heç zaman sevmədim bəzəyi, zəri,
Hüsnümü süslədi alnımın təri.
Olsa da üstümdə Haqqın nəzəri,
Rəbbimdən nə sərvət, nə var istədim.
Çox çıxdı yoluma “halay pozanlar”,
Ayağım altında “quyu qazanlar”.
Hey sitəm etsə də “yolun azanlar”,
Onlara meydanı, mən “dar” istədim.
Ürəkdən bağlandım doğma torpağa,
Mehr etdim hər kola, gülə, yarpağa.
Can verdim zəhmətlə bağçaya, bağa,
Halalca bol bəhər, bol bar istədim.
Aylarım, illərim getmədi bada,
Haqqımda duyuldu ancaq xoş səda.
Kimsəyə vermədim dərd, bəla, qada,
Dövranam, dörd fəsli, bahar istədim…