***
Təyyarəmiz İstanbuldan
havaya qalxıb,
Üzü Los-Ancelesə doğru uçur…
Xəyallar qönçə-qönçə,
arzular puçur-puçur…
Təyyarəmiz sehrli bir
qayçı kimi biçir
İllərin, ayların
həsrət dumanını…
Ürəyimiz əsə-əsə gözləyirik
Nəvələrimizlə görüşmək anını…
Yer ilə təyyarə arasında
qalın bir pərdəyə
dönüb buludlar…
Elə bizim də gözümüzdə
sevinc yağışları,
Elə bizim də üzümüzdə
bulud var…
Təyyarəmiz göydə uça-uça
aramızdakı hicran məsafəsini əritdi…
Təyyarəmiz elə bil yerdən qopan
iri bir qaya parçasıdı – meteoritdi…
Çox şükür,
Bulud dalğaları yara-yara
Göylərin yeddinci qatından
yerə enirik…
Bizə əl eləyən nəvələrimizi görəndə
Bəxtəvərlər bəxtəvərinə dönürük…
***
Canlılar içində nadirdi insan,
Hər şeyə qadirdi insan…
Görəsən, bu güc, bu qüvvət
haradan dolub onun daxilinə?!
Bir okeanın üstündən uçub,
Gəlib çıxdıq
o biri okeanın sahilinə!
Azadlıq
Görəsən, yer üzündə
ürəyin istəyən kimi yaşamağın
əvəzi var?!
Ancaq ürəyin içində belə
gözəgörünməz bir
mizan-tərəzi var…
Bütün dövrlərdə
hamının arzusu olub
Azad insan,
Azad ölkə,
Azad diyar…
Ancaq köləni kölə,
Azadı azad duyar…
Bu dünyada əsrlər boyu
az xalq, az adam
söyləyə bilib ki,
mən müstəqiləm, azadam.
Əslində təbiətin,
bəşəriyyətin taleyi
Gözəgörünməz bir qüvvə
Gözəgörünməz bir əllə yazılıdı.
Bu dünyada hamı hamıdan,
Hər şey hər şeydən asılıdı…
Əslində azadlığın yolu
dünyanı dərk etməkdən,
kamala dolmaqdan başlayır…
Əslində azadlığın yolu
insan olmaqdan başlayır…
Ucadan baxmaq üçün
Ucadan baxanda
hər şey aydınca görünür.
Ürəyin sevinc nuruna bürünür.
İmanın kamil olmasa,
Mələklər mərtəbəsinə
Qalxa bilməzsən.
Ucalmısan,
Ucadan baxa bilməzsən.
İçindəki iman nurundan
Güc almağı bacarmalısan.
Ucadan baxmaq üçün
ucalmağı bacarmalısan.
Şəhər içində şəhər
Gölməçələr uzanır
Bayona çayı boyu.
Göz oxşayan mənzərə
Adamı heyran qoyur.
Hər tərəf yaşıllıqdı,
Burda qış da baharmış.
Kol-kosun arasında
Bir ayrı dünya varmış.
Sahildə yenot gəzir,
Göllərdə quşlar üzür.
Bu gözəl mənzərəyə
Baxanın gülür üzü…
Bizi görüb hürkdülər,
Oy, quşlar, nə qədərmiş?!
Bura şəhər içində
Ayrıca bir şəhərmiş…
Qoruq
Bu dərə tamam bələnib
Otun çiçəyin ətrinə.
Bataqlığı qoruyurlar
Su quşlarının xətrinə…
Təəccüblənmə, sən burda
Rast gəlsən dadlı moruğa.
Quşlar perikməsin deyə,
Bataqlıq dönüb qoruğa…
Sakit okeana bax
Sakit okeana bax,
Meydan oxuyur dağa.
Ancaq taqəti yoxdu
Uca zirvəyə qalxa…
Qayalara çırpılıb
Ovulur dalğa-dalğa…
Sudan qalxan dumanın
Bənzəri vardır aha.
Sakit okeana bax,
Əlacı yoxdur daha.
Dağlardı məcbur edən
Onu sakit durmağa…
Yaşıl zolaq
Sanki yaşıl meşəni
Əyninə geyinib dağ…
Yel əsdikcə titrəyir,
Hər çubuq, hər bir budaq.
Suları hədələyir
Elə bil yaşıl barmaq.
Okeanın içinə
Uzanır yaşıl zolaq.
Bəlkə də buna görə
Bu yerlərin adını
Qoyublar Yaşıl Zolaq?!
Qərib kimiyəm
Zaman sifətimə salsa da qırış,
Uşaqlıq dünyamdan qopa bilmirəm.
Gəzsəm də dünyanı mən qarış-qarış,
Heç harda rahatlıq tapa bilmirəm.
Qüssə əskik olmur niyə üzümdən?
Niyə kədər dönüb can sirdaşına?
Bilmirəm nə işdi, darıxıram mən
Getsəm də dünyanın hansı başına…
Dənizin qoynunda üzürəm hərdən,
Qəm yükü daşıyan nəhəng gəmiyəm.
Sanki yer oğluna yer yoxdu yerdə,
Elə göylərdə də qərib kimiyəm…
Göy üzü
Adam var, nə qədər göylə getsə də,
Dünyadan köçəndə izi də qalmır.
Uca Yaradandan nəsə ummağa
Bəzən heç adamın üzü də qalmır…
Mümkünmü göylərdə əbədi qalmaq?
Haradır görəsən, yerin mərkəzi? –
Bulud yağış olub yerə səpilir,
Quşlar qonmaq üçün yerdə yer gəzir.
Xəyallar səmada dönür ilğıma,
Çox zaman heç olmur adam özündə.
Nə qədər uçsa da təyyarələrdə
Bəndəyə yer yoxdu göyün üzündə…
Bəzən Yaradanı düşünən zaman
İnsan qanadlanır, atlanır döşü…
Ancaq çox sevinmə, kəmtər bəndənin
Tanrı məkanında axı nə işi?
Nə gəzir?
Bizim bu yerlərə bələd olmayan
Dumanda nə gəzir, çəndə nə gəzir?
“Vətənsiz yaşaya bilmərəm” – deyən
Dubayda nə gəzir, Çində nə gəzir?
Çətinmi gedənə uğur diləmək?
Onsuz da kimsədən ummuram kömək.
Müşkülsə düyünü hamar eləmək,
Taxtanın üstündə rəndə nə gəzir?
Etibar görmədim mən sizdə, “ey yar”,
Sənin sevgi şamın mənsiz də yanar.
Yazırsan: “Ürəyin mənsiz dayanar,” –
Mənim sevən qəlbim səndə nə gəzir?
Zaman çox adamı vurub dişinə,
Düşüncəsiz adam çətin düşünə.
Çox da lovğalanıb döymə döşünə,
Dünyada günahsız bəndə nə gəzir?!
Okeanda əsən külək
Dalğalanan nəhəng dəniz
Elə bil ki, köks ötürür.
Okeandan əsən külək
Təptəzə hava gətirir…
Səhər-səhər ətirli meh
Ciyərdə nəfəsdi, candı.
Okeandan əsən külək
Bütün dərdlərə dərmandı…
Dağların dövrəsində
Dağların dövrəsində
Dəniz dönüb yumağa.
Gücü çatmır sahilin
Torpağını yumağa.
Uzanır silsilələr,
Söykək olub dağ dağa.
Yüz dağ, min dağ bəs etməz
Bu boyda okeanın
Qarşısını almağa…
Venis körpüsündə düşüncələr
Sıra dağlar dayanıb
okeanla üz-üzə…
Dünyanın o başından
bu başına gəlmişəm –
Burda yaşamaq gözəl!
Okeanın içinə
uzanıb estakada.
Suların ortasında
yaranıb yarımada…
Okeanın içindən
şəhərə baxan zaman,
dağları görən zaman
Heyrətə gəlir adam…
Bu möhtəşəm mənzərə
nələri salmır yada?! –
Allahın yaratdığı
bu bənzərsiz məkana
sanma ögeyəm, yadam…
Heyif ki, bu yerləri
qarış-qarış gəzməyə
olmayıbdır macalım…
Ötən xatirələrdən
istəsəm də güc alım,
Nə zirvəyə qalxmağa,
nə dərinə üzməyə
imkan vermir qocalıq…
Dayanıbdır üz-üzə
Dərinliklə ucalıq…
Dağların başında göllər var imiş
Bu sirr məlum deyil hələ heç kəsə,
Gözə görünməyən əllər var imiş.
Nəhəng okeanın önünü kəsən
Dağların başında göllər var imiş.
Gözəllik önündə titrəyir ürək,
Hər gədik başında şəlalə çağlar.
Elə bil gölləri bir sini sutək
Başının üstünə qaldırıb dağlar.
İnsan bu yerlərə heyrətlə baxır,
İnsan bu hikməti haradan bilir?
Bəndənin əlindən nə gəlir axı?! –
Dünyanın sirrini Yaradan bilir.
Görünən zirvələr deyil yaxında,
Bu bəşər övladı oyuna düşüb…
Təkcə okean yox, elə dağın da
Yekəsi bu yerin payına düşüb.
Mənbə: https://edebiyyatqazeti.az/
Bir cavab yazın