Arzularımız şirin olmasaydi, əlimizdən alıb qaçmazdılar… Bəli,dostlar, əlimizdəkiləri alırlar, qəlbimizdəkiləri də çalırlar(qoparıb aparırlar)… Sonra yaranır ümidimiz… Axı, Arzudan Ümid, Ümiddən arzu doğur. Nə yazıq ki, bəzən hər şeyi “qara ” rəngdə görürük, par-par parlayan qızmar Günəşi də… Bilmirəm, öz arzularımı necə hisslərlə- sözlərlə ifadə edim ki, məni anlayan “bir nəfər” olsun, bizim elə arzularımız var ki, bəzən “hər şeyimizi, özümüzü belə” o arzuya qurban verməli oluruq. Deyirlər ki, hədəfini yuxarıdan götür ki, ən azı bir parça əldə edəsən, amma mən “bu deyimlə” razı deyiləm… İnsan öz hədəfini, arzusu boyda götürməlidir ki, onu daşımaga da gücü yetsin…
Qəlbimizə gömdüyümüz arzular da az deyildir. İmam Əli (ə) buyurub: Ən böyük ehtiyacsızlıq qəlbdə arzulara yol verməməkdir… İstəsək də, istəməsək də, arzularımızın bir altından, bir üstündən daş qoymalıyıq… gizli qalsın deyə yox… böyüməsin, şiddətlənməsin deyə… “Mənim həyatım”da dediyim kimi; “İnsanlar nə deyər” – gör,e… Kaş biz yalnız özümüzü, oz firavanlıgımızı düşünə bilsək, “insanları boş versək”. Görün onda necə xoşbəxt olardıq, Allah bizi azad yaratdı, amma biz uzun-uzadı arzularımız ilə, başqalarına kölə oluruq… Allahı qoyub, “arzularımıza görə” başqalarına qul oluruq… (Hədisdə işarə olunan arzulara.) Əzizlərim, arzumuza sahib çıxaraq, onu öz əynimizə biçməliyik ki, əlimizdən alıb qaçmasınlar… İnsan yaradıldıqda Allah ona “İstəmək, arzulamaq” duygusu verdi. Heç düşündünüzmü nədən? Günahıydısa nədən verdi?! Özün öz nəfsini, arzularını dəf et deyə, onlara kölə ol deyə yox.. Mən demirəm arzulamayaq… Allah da demir, heç məsumlar da demir… Sadəcə “arzularımızın ölçüsünü, hədəfini, nöqtəsini” dəqiq bilməliyik… “Şip-şirin nagıllara ” uymamalıyıq… Nə gözəldir, arzular. Ondan doğan ümidlər,bizə verir istəklər. Yaşamaq eşqini də, bizə verir arzular… Olmasaydı arzularımız, onda heç yaşamağımızın da, sabahı arzulamağımızın da heç bir səbəbi, heç dəyəri olmazdı. Bizim ücün gah şirin, gah acı olur, arzular… Biz öz arzularımıza dogru ölçü götürməli, lazım gələrsə, öz arzumuzu “İnsanlara, sevdiklərimizə, bizi sevənlərə” fəda etməliyik… Sevgi də, Arzu da fədakarlıq tələb edir. Kim bilir, bəlkə bu gün fəda etdiyin arzunun, ən gözəlini Pərvərdigar nəsib etdi sənə… Arzularınız çin olsun..