Acı məhəbbət
Bir gün görəcəksən bu məhəbbəti,
Sorağı dillərdə əzbər olacaq.
Mən qəlbimdən onu küsdürmürəm qəti,
O özü küsəcək, özü qaçacaq.
Səni sevdiyim gün yadımda deyil,
Ürəyim oynayıb həlqədən çıxdı.
Onu çağırsam da dönəsi deyil,
Çünki ali sevgim cavabsız qaldı.
Ilk eşqin gücünü eşitmişdim mən,
Qüdrətli olduğun hardan biləydim.
Indi bilirəm ki, sevməmisən sən,
Axı sevdiyimi necə görəydin?
Qəlbim alışsa da, yansa da hər an,
Bilmirsən sevmədən sevəcək səni.
Gün gəlib sevgimi anlayan zaman,
Bəlkə gec də olsa sevərsən məni.
Acı məhəbbətdir! neynim, dözürəm,
Qələmim dözməyib bunu yazacaq.
Bu nəmli cismimin, qəmli hissimin,
Odu sönə bilər, külü qalacaq.
Yağış
Yağış!
Sanki yağar ikən milyon insanın
Əlləri göylərdə eyləyir alqış.
Yağış! bu müəmma nədir?
O bizləri yalnız fikrə qərq edir.
Yağış! düşüncəylə boğur, deyir ki, danış!
Dərdləri qaytarır göz yaşlarıyla.
Bir maye incisi,verir ürəyinə min dərd sancısı
Həm goydən, həm gözdən kədər süzülür dən-dən,
Dərdləri görürsən sən damla-damla.
Yağış!.. Ilk əvvəl adına dedim mən alqış!
Sonra sən dərd oldun ürəyi sancmış.
Sonra su dənəsi damlaya dönmüş
Bu bənzətmələrim həqiqətmi de, yoxsa yalanmış?!
Yağış!
Dünyaya göz açdım, biz olduq tanış,
Hələ danışmırdım, həkə dinmirdim.
Amma yağış nədir bilmirdim,
Bax, bu sirri mənə cavab ver, yağış!
Yağış! Bəlkə də üstünə çox gəlirəm mən,
Incilmə, qırılma mən etdim yalnış.
Sən də bir varlıqsan yağıb yaşarsan,
Insanlarsa səni möcüzə sanmış.
Yağış!
Inan ki, canlısan, isbatlanmamış.
Sadəcə yaradan belə buyurmuş.
Torpağa susan sən, havaya buxar,
Biz insanlar yalnız heyrətlə baxar.
Bəzən narın yağar, bəzən gur yağar,
Yağış! Yağış! Yağış!
Sən qəm möcüzəsi, mən vurğun tanış
Gəl! Bu möcüzəni mənə də danış!
Aşkla, arkadaşlık.
Aşkla, arkadaşlık
Yürüyordu bir yolda
Aşk sorular sorurdu,
Bu uzun yolculukda.
Bir soru daha sordu,
Arkadaşlık bir durdu
Söyledi ehh dinliyorum:,
Şimdi sorun neymiş aşk?
Aşk söyledi nolursun
Üzülme şu soruma:
Ben dünyada yaşarken
Sen niyçin yaranmışsın?
Şunu cevaplasana!
Arkadaşlık yinede bir düşünüp,
Bir bakdı,
Soruya cevap yakdı.
Söyledi aşk sen varmısın
Sen yaşanar bitersin.
Arkanca burakdığın
Hiç dönüp bakmadığın
Üzüntüyü, acıyı
Ben teselli ederim.
Sen yenisin kırınca
Ben ötekin kururum.
Şimdi anladınmı aşk,
Ben niyçin yaranmışım?!
Senin kıramadığın
Öfkeyi ben kırmışım.
Senin kuramadığın
Yuvayı ben kurmuşum.
Sen yaşanar bitersin, baksana
Ben hep yaşarmışım…