Nemət Tahir (Rüstəmli Nemət Qəzənfər oğlu) 1987-ci il avqust ayının 27-də Ağdam rayonunun Qiyaslı kəndində anadan olub. Məlum səbəblərdən 1995-ci ildə Mingəçevirdə yerləşən Ağdam 128 saylı köçkün məktəbində birinci sinfə daxil olub, oranı 2006-cı ildə bitirib. İlk şeiri “Ağlar” 2003-cü ildə “Sovqat” qəzetində işıq üzü görüb. 2006-2010-cu illərdə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.
Şeirləri, hekayələri “Sumqayıt Universiteti”, “168 saat”, “Şaman”, “Sözün sehri”, “Möhtəşəm Azərbaycan”, “Elimiz.günümüz” qəzetlərində, o cümlədən Sumqayıt şəhərinin yaradılmasının 60 illiyinə həsr olunmuş almanaxda çap olunmuşdur. Şeir, həkayə, məqalələr yazmışdır. 2010-cu ildə Sumqayıt Dövlət Universitetini bitirmişdir. 2010-2011-ci illərdə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olmuşdur.
2011-ci ilin avqust ayında Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyinin vakant yerlər müsabiqəsində iştirak edib. Ağdam rayonunun Səfərli qəsəbəsində yerləşən 91 saylı tam köçkün orta məktəbinə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi təyin edilib. Hal-hazırda həmin məktəbdə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi işləyir. Ədəbi-bədii yaradıclığını da davam etdirir.
2012-ci ildə Azərbaycan Respublikası Gənclər-İdman Nazirliyi tərəfindən maliyyələşdirlilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən ”Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabında şeirləri dərc olunaraq ilk dəfə olaraq Respublika səviyyəsində ictiamiyyətin nəzərinə çatdırıldı
2013-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.
OLMUR
Bu sevgi elə bir müqəddəs sirdir,
Yardan özgəsilə paylaşmaq olmur.
Sevgilindən uzaq qəlbində sevgi,
Hicranlı günlərə alışmaq olmur!
Bəzən ürəyimə sevinc dolsa da,
Sevgilimin yeri bir damcı dolmur.
Bəzən bu həsrətə etsəm də hörmət,
Sevgili düşmənlə barışmaq olmur.
Daha ayrılığa dözə bilmirəm,
Yanardım alovsuz, göz yaşım qoymur.
Bizi sınağamı çəkir görəsən,
Allahın işidir qarışmaq olmur?!
DODAĞIM
Məktubun sonunda “öpürəm” yazdın,
Ağacda yarpaqtək əsdi dodağım.
Onu belə qəmgin görəndə dilim.
Dedi, sızlamağın bəsdir,dodağım.
Bir az da əhdindən üz döndərməyib,
Haqlını haqsıza qurban verməyib,
Sənə qeybətinə dözə bilməyib,
Dişimlə dilimi kəsdi dodağım.
GÜLÜM
Sorsan ayırlıqdan nələr çəkmişəm?!
Həsrətdən göylərə sovrulub külüm.
Eşqim iddiamdır, şaihidim cəfa,
Tanrıdan tək səni diləyir könlüm.
Pəncərini açıq qoyub yatarsan,
Gələcəm səninlə dərdimi bölüm.
Ruhum qonağındır yenə bu gecə,
Bu an əbədilik olsunmu, gülüm?
Əllərin ttitrəyir, baxışın ürkək,
Saçların gül qoxur, dodağın çiçək.
Mənimsə dodağım bal arısı tək,
Sənin dodağına qonsunmu, gülüm?
* * *
Yenə payız gəldi sənsiz ömrümə,
Otağım qaranlıq, divarlar soyuq.
Tavana rəsmini çəkir gözlərim,
Qəlbim buz parçası, duyğular soyuq.
Qara buludlar tək nigarançılıq ,
Həsrət gözlərinə kölgə salıbdır.
Səni görməsəydim dəli olardı,
Yaxşı ki, yadında şəklim qalıbdır.
Səninlə üz-üzə durmuşuq sanki,
Gözümüz danışır səssiz-səmirsiz.
Bilməm, ayrılıqmı qorxutdu məni?
Yanımda olsan da, darıxdım sənsiz.
CAVABSIZ SEVGİ
Nazını çəkməyə hazırdım hər an,
Çünki mənasızdı əzabsız sevgi.
Ancaq ki, insanı bir ağac kimi,
İçindən çürüdən cavabsız sevgi.
Yanımda olsan da, mənə uzaqsan,
Hər yandan üstümə həsrət çilənir.
Baxışın bənzəyir ölüm hökmünə,
Gözündən üzümə nifrət çilənir.
Sanma ki, hər işin doğrudu, düzdü,
Ömrünü puç edər əyrilər bir gün.
Sevgimə gülərək alçaltma məni,
Nifrətin sevgiyə çevrilər bir gün.
MƏNƏ
Gözümə göründü bir anlıq siman,
Həsrətin yarası qövr etdi yenə.
Təkcə bu yaralı ürəyim deyil,
Bütüncə varlığım həsrətdi sənə.
Bürünsə də, nura bütün kainat,
Sənsizlik əbədi zülmətdi mənə.
Səndən ayrı düşmək unutmağı yox,
Uzaqdan sevməyi öyrətdi mənə.
GÖZ YADDAŞI
Saçların tək uzun bir qış gecəsi,
Qarşımda dəftərçə, əlimdə qələm.
Səni düşünürəm tənha bir otaq,
Kaş xəyal da olsa, yanına gələm.
Rəsminə baxıram gözümü yumub,
Döyünmür ürəyim bir sükut çöküb.
Bu şəkli nə rəssam, nə də fotoqraf,
Sevən gözlərimin yaddaşı çəkib.
Bu qış gecəsində qovuşsaq əgər,
Sevincdən ağlaram, gülər göz yaşım.
Həsrətdən ağlasam, qorxuram birdən,
Rəsmini gözümdən silər göz yaşım.
GÜLÜM
Səni gül bağına bənzədirəm mən,
Ürəyim bağbanın olsunmu, gülüm?!
Həsrətin üşüdür qəlbimi yaman,
Hicran soyuğunda donsunmu, gülüm?!
Göylərdən enibsən mələksən mələk,
Yanağın qızılgül, dodağın çiçək.
Mənimsə dodağım bal arısı tək,
Sənin dodağına qonsunmu, gülüm?!
YAĞIŞ YAĞIR
Sənə doğru xəyallarım qanad açdı,
Buludlara qoşularaq qanad olub sənə qaçdı.
Yağış yağır yağan mənsə hamı kimi
Sən də qaçıb bu yağışdan daldalanma.
Çətir altda gizlənmə islanmaqdan qorxma, gülüm
Axı mən bir saf yağışam ətrafında tanımadığı insanlara ləkə vuran
Üzünə gülüb arxasında qeybət qıran
Məqsədi üçün yaltaqlanan insanlardan qorxginən!
İslanmaqdan qorxma, gülüm!
Mənə bax təmizliyi, düzlüyü gör!
Hər damlada varlığımı hiss elə.
Mən doğruluğun, həqiqətin güzgüsüyəm.
Mən TANRININ yer üzündə sevgisiyəm.
Yağış yağır yağan mənsə hamı kimi
Sən də qaçıb bu yağışdan daldalanma.
Çətir altda gizlənmə
Qoy bu yağış saçlarından süzülərək ayağının ucunadək
Vücuduna sarılaraq ruhuna hopsun.
Nur damlaları dodağımı əvəz etsin, səni öpsün.
Daha bəsdi, bunca həsrət!
Bax beləcə, bu ayrılıq sona yetsin!
İYİRMİ YANVAR
Odlar yurdu qan ağladı,
Qana boyandı o gecə.
“AZADLIĞIN” pöhrələri,
Qanla suladı o gecə.
“20 YANVAR”
Güllə yağırdı şəhərə.
Bizi boğdular qəhərə.
Ümid yoxuydu səhərə.
Vaxt da dayandı o gecə.
Bu günahsız cəsədlərə,
Bu cavanca şəhidlərə.
Analar, bir ağı deyin!
Gül-çiçəkli məzarlara
Qəbristanlıq, xiyaban yox,
“AZADLIĞIN BAĞI” deyin!
SƏRHƏDÇİ
Bir əsgər var sərhəddə
Günəşlə bərabər açır səhəri.neç
Neçə vaxtdır,
Eldən-obasından
Sevdiyindən uzaqdadır.
Qəlbini doğrayır hicranın zəhəri.
Ancaq O sərhədçidir.
VƏTƏNİN EŞQİNƏ,
Doğmaların xətrinə
Dözür hər cür həsrətə
Udur bunca qəhəri.
Gülümsəyir doluxsunmuş gözləri…
Silahı çiynində, qulağı səsdə.
Gözləri sərhədçidir!
TÜRK OĞLU, AZƏRBAYCAN ƏSGƏRİ!!!