Günlərlə üzülüb ağlayaraq həyatı özünə zindan edən o qədər insan var ki..
Bu insanlar iman gətirmədən həyatın ağır yükünü çiyinlərinə alaraq yaşamağa çalışırlar. Halbuki insan iman gətirməsə, dünyanın bütün ağırlığı üzərinə çökər və bu ağırlığın altında əzilərək ölümə doğru irəliləyər.
Bir insandan sevgi gözləyər, amma axtardığı qarşılığı ondan tapmaz. Karyera qurmağı hədəfləyər, ən yüksək mövqeyə çatar, yenə də qane olmaz. Mal-mülk əldə edər, lakin istədiyi xoşbəxtliyə nail olmaz. Çünki gerçək xoşbəxtlik və rahatlıq ancaq imanla və Allaha təvəkküllə mümkündür.
Əgər Allah sizə kömək edərsə, heç kəs sizə qalib gələ bilməz. Əgər O, sizi zəlil edərsə, Ondan sonra kim sizə yardım edə bilər? Qoy möminlər Allaha təvəkkül etsinlər! ( Ali İmran surəsi, 160)
Təvəkkül, səbir və qədərə təslim olmaq .. Bu anlayışlar üzərində çox durmaq lazımdır. Çünki insanlar Allahdan uzaq olduqları, iman gətirmədikləri, təvəkkül etmədikləri üçün bədbindirlər. Ən kiçik çətinliklə qarşılaşdıqda fəryad edirlər. Bir az xəstələnsələr, ölüb-ölüb dirilirlər. Halbuki ölüm anı qədərlərində bəlli deyilmi? Elə isə bu qədər təşviş nəyə lazımdır? Bu dünyanın sonunda hamımızı sonsuz axirət həyatı gözləmir? Niyə insanlar axirətdən bu qədər xəbərsiz yaşayırlar? Allah yaratdığı bütün insanlar üçün müəyyən qədər təyin edib. Hamımız bu qədəri yaşayırıq. Öləcəyimiz anı nə bir saniyə uzada, nə də qısalda bilərik.
Buna görə də, hər imtahanı xoş qarşılamalı və səbir etməliyik.
Müsəlmanın qəlbi imanla doludur. Həyatı boyu Allaha təvəkkül edərək yaşayır. Təvəkkül etmək bu dünyadakı ən böyük rahatlıqdır.. Allaha təvəkkül etmək insani nikbin edir. İnsan çox zəif yaradılıb. Dərhal qorxuya düşür, ümidsizliyə qapılır, narahatlıq keçirir. Amma təvəkkül etdikdə bütün əzablar yox olur, böyük güc qazanır. Ona görə də, həqiqətən iman gətirən insanı heç nə çökdürə bilmir. Çünki iman gətirənlər güclərini yeganə dost və bütün kainatın sahibi olan Allahdan alırlar.
Əlbəttə ki, müsəlmanlar da çətinliklərlə üzləşirlər. Məsələn, insan çox sağlam olduğu anda beli tutular. Qəflətən başına bəla gələr. Ən yaxın dostundan pislik görə bilər. Təhsili üçün çox vacib olan imtahandan kəsilə bilər. Yaxınları dünyasını dəyişər. Övladı xəstələnə bilər. Maddi sıxıntı çəkə bilər. Belə hallarda müsəlman bilir ki, dünya həyatı “oyun və əyləncə” yeri deyil, imtahan yeridir. Həyatının hər anında könüldən Allaha təslim olub Ondan razı olduğunu göstərər. Bilər ki, hər çətinliklə bərabər bir asanlıq var. Allah bir qapını bağlasa, min qapını açar.
Şübhəsiz ki, hər çətinlikdən sonra bir asanlıq gələr! ( Şərh surəsi, 5)
Əslində hər imtahan insanın nəfsini tərbiyə etmək üçündür. Çətinlik, sıxıntı, yoxluq, xəstəlik, qısası, bu dünyadakı çatışmazlıqlar olmadan öyrənmək mümkün deyil. Məhz bu məqamda inanclı insanlarla inkar edənlər ağ və qara kimi bir-birlərindən ayrılırlar. Müsəlmanın səbri və təvəkkülü təqdirəlayiqdir. İnkarçıların çarəsizliyi isə onları pəjmurdə həyat yaşamağa məhkum edir.
Şübhəsiz ki, Allah yaratdığı bütün qullarına qarşı sonsuz şəfqət və mərhəmət sahibidir. Onlara Qurana sarılaraq təvəkkül etməyi, səbir etməyi və qədərə təslim olmağı öyrədir. Lakin inadla inkar edənlər düşdükləri bataqlıqda çırpına-çırpına üzüntü ilə yaşamağa məhkumdurlar…
De: “Allahın bizim üçün yazdığından başqa bizim başımıza heç nə gəlməz. O bizim Himayədarımızdır. Qoy möminlər Allaha təvəkkül etsinlər!” ( Tövbə surəsi, 51)
Vəfa Kərimzadə