İllərdir adını qoya bilmirəm
Nə sevgi, nə isdək, nədə ki nifrət..
Sadəcə zamanla gülə bilmirəm
içimi sadəcə didir bu həsrət..
Mən onu unutdum desəm yenədə
ürəyim bu sözü inkar eyləyir..
Sandımki sadəcə sənsiz mənimdə
yoxluğun hər zaman üsyan eyləyir…
Dincələ bilmirəm yorğun düşmüşəm
fikirlər nə qədər səni andırar
nə zaman ürəkdən səni sevmişəm
artır gecələri sənli xəyallar..
Varlığın uzaqdır, yoxluğun yaxın
məni bu minvalla hara aparır
sanki bir qayadan sel tək bir axın
bağlı ilmələri açıb qoparır…
Fidan hər gümanın bir səbəbi var
həsrət bir yanında , kədər bir yanda
o qədər axdarsan böyük məna var
zamanla alışır sevən insanda…