PİŞİK FƏRYADI
Şahidi olduğumuz, gerçək hadisəyə
Bir bala pişiyi əzmişdi maşın,
Ana haray salıb, yeri didirdi.
Al rəngə boyanmış yavrunun başın,
Üz-gözün yalayıb fəryad edirdi.
O,naşı,insafsız,zalım sürücü,
Necə qıydı görən bu kiçik cana?
Mənzərə nə qədər agır, üzücü,
Susmaq bilməyirdi zavallı ana.
Onun qəlb dağlayan,dərdli səsinə.
Bir anda yığışdı,ona yananlar.
Pişiklər hay verdi iniltisinə,
Mat qaldı bu işə görüb,duyanlar.
İşçilər alanda bala cəsədi,
Ana o maşının ardınca qaçdı.
Bilmədi axşamdı,yoxsa səhərdi,
Sabahı inləyə-inləyə açdı.
Hər kim nə verdisə, dilin vurmadı,
Heyvan hey baxırdı olay yerinə.
Getmişdi ağzının ləzzəti,dadı,
Qəhər işləmişdi qəlbə,dərinə.
Neçə gün gəlmədi pişik özünə,
Gah gözdən itdi o,gah da göründü.
Qüssə sürmə oldu yaşıl gözünə,
Lal oldu kədərə, qəmə büründü.
Kecsə də aradan bir xeyli zaman,
Əsər yox oynağan,o şən pişikdən.
Ona sahib çıxdı şairə Dövran,
İndi hec çıxmayır evdən-eşikdən.
04.12.2015.
YADINDAMI
Yadındamı, aylı gecə,
Bulaq başı, salxım söyüd?
Qəlb unutsun onu-necə?
Mən bir pəri, sən bir igid.
Yadındamı, sevgi dolu,
Söylədiyin bal kəlmələr?
Gözlərində samanyolu,
Necə gözəl, xoş ilmələr.
Yadındamı, pıçıldaşan,
O, baş-başa cüt qumrular?
Sevdasıyla qucaqlaşan,
Gah kövrələn, gah da ağlar.
Yadındamı, sən də mənim,
Gözlərimdən öpüb dedin:-
“Mən səninəm, sən də mənim?!”
Sonra həmən, gülümsədin.
Yadındamı???…
03.12.2015.