UNUDURUQ.
Yaşayırıq,itirdiklərimizə yana-yana,
Addım-addım gedib geriyə boylana -boylana,
Köç eyləyir,zaman -zaman duyğularımız,
Artır ,çoxalır gündən -günə qayğılarımız.
Dərd yükünə sarılırıq,sıxılırıq,darılırıq,
Bəzən yorulub,yoxdan var oluruq,
Yaşayırıq ,içimizdə məhbus ikən,
Hey qaçırıq lap ölümə məhkum ikən.
Hərdən elə insan kimi yaşayırıq,
Hərdən bunu unudaraq,insanları daşlayırıq,
Unudaraq düz yolları,əyri yoldan başlayırıq
Ömür keçir gün dolanır,hey qaçırıq,
Bu sabahdan ,o sabaha yol açırıq
Unuduruq sabahlarda ,daş atana daş dəyəcək,
Unuduruq zaman gəlib ,bel bükəcək ,baş əyəcək
Unuduruq hərdən ,unuduruq nədən?
Qaça bilməz insan oğlu qədərindən,
Günü gəlib ,vaxtı çatan son dəmindən.
28 02 2016.
AZDA TORPAĞIN QÜDRƏTİ.
Hər fəslin öz zamanı var.
Hər zamanından bir hikmət ,
Bir möcüzə boylanar.
Yaz olar oyanar,oyadar,yatmışları,
Heyrət doğurar hər bir işləri,
Qaynayar,qarışar həyat,
Üzə çıxar yurd ,yuvası bilinməyən
yüz cür həşərat ,yaşamaq istəyi
böyük..
Sən də yaşa,ey insan ,sanma zəhməti bir yük
İsinər,çevrilər insan əliylə çəmənzara ,gülzara,cənnətə.
Uçub getmiş köçəri quşlar qayıdar yenidən minnətə.
Qüdrətlidi,min nemətli,sərvətlidi bu torpaq…
Torpaq canlanır ,hər bir insan
qudrətini görəsidi…
Zəhmət çəkib çalışana,göstərəcək qüdrətini
,qoymaz düşə kimsə möhnətə,
Yetirdiyi,bitirdiyi barına bax,
Bar verdiyi bəhərinə,nübarına bax,
Xoş açılan səhərinə,varına bax!
İşini bilənə vaxtını onunla bölənə,
Elə hey çalışıb ,qədrini bilənə,
Zamanında zəhmətinin bəhrəsini verəsidi,…
29 02 2016.