Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
Məktəbdə oxuyarkən, Suraxanıda rus məktəbinin yetimçələrini it balası kimi çırpırdıq, lap əcəb eləyirdik. Dəfələrlə, o vaxtkı Suraxanı milisi məktəbə bizim dalımızca gələrdi. O vaxt, milisdə rus qırılmışlar çox idi. Məktəbimizin adı və adımız düşmüşdü milisin “Şərəfli lövhə”-sinə. Onu da qeyd edim ki, qırılmışlar əvvəl özləri sataşırdılar bizə. O yetimçələr sonra, cəhənnəm olub getdilər. Dəqiq yadımdadır ki, artıq səkkizinci sinfi bitirmişdik. Yay idi. Hamı bağa hazırlaşırdı. Mərdəkan, Bilgəh Əmircana yaxın olduğundan, biz hərdən evə də gəlib baş çəkib gedərdik. Çünki, həyətdə o vaxt çoxlu toyuqlarımız vardı. Bilgəhdən bağdan gələrkən qardaşımla, anamla Əmircanın dəmiryoluna çatar-çatmaz görük ki, Sisiyandan köç edib kəndimizdə məskunlaşan öz həmyaşıdımız olan Allahverdi başını tutub, oturub yerdə. Onlar ailədə 8 uşaq idilər. Hamımız xətirlərin çox istəyrdik. Maşını saxlatdırdıq. Mən və qardaşım Allahverdiyə tərəf qaçdıq. Qardaşım dedi yəqin yıxılıb eləyib. Mən isə dəqiq bilirdim ki, stansiyaya yaxın, həmin küçədə, Kolya, Qrişa və Valya yaşayır. Onlar da bizim həmyaşıdlar idilər. (Cəhənnəm oldular) Soruşanda ki, Allahverdi nə olub? Allahverdi deyə ki, Əmircan univermağına gedirdim, həyətə su çəkirlər şlank alacaqdım. Qrişagilin küçəsindən keçəndə məni pis söydü, heç nə demədim. O birsi rus dostlarını da çağırıb, dalımca qaçıb, məni o ki var. döydülər, pulumu alıb buraxdılar. Paaaahhhh!!!! Bunu bizə demək olardımı?! O vaxtkı göy “QAZ-21” idi bizdə də. Apteçkasından yod, bint götürüb, ilk yardımı verdik. Dedik ki, gedək unuvermağa, əvvəl şlankların verək, sonra Qrişanın, Kolyanın, Valyanın işinə necə lazımdı baxarıq. Univermaqdan sonra, Allahverdini də evlərinə qoyduq. Səhərisi gün, Əmircanın, Suraxının o vaxtı bizlə yaşıd olan heç nədən qorxmayan uşaqlarını, bir yerə yığa bildik. Kənddə bizim azərbaycanlımızı, dostumuzu ruslar döymüşdü, biz kənd içinə çıxa bilməzdik, adətimiz vardı kənddə. Nə vaxt olsa, biz bu rüsvayçılığı yumalı idik…Həm də ruslar döyüb!!! .Özümüz bilərəkdən küçələrinə getdik, dəqiq bilirdik ki, ilişəcəklər. Qrişanı Kolyaya, Valyanı Nadyaya, Natanı Svetaya qatdıq, o ki, var it balası kimi əməlli-başlı çırpdıq. Vova gedib milisə satmışdı bizi. Amma biz bir gün əvvəl, Allahverdinin başını onlar partladanda, heç kəsə bir kəlmə deməmişdik. Milis əmilər bizi axtaranacan, qaçdıq getdik Bilgəhə, Mərdəkana )))))))) Hamımızn da, 15-16 yaşımız var. Milislərin arasında bir rus milis yaman əl-ayağa düşmüşdü.
…Sonra, həmin davada olan dostlarımızdan müharibədə şikəst qayıdanlar, şəhid olanlar oldu. Hərdən yadıma düşür, biz də, uşaq vaxtı az aşın duzu olmamışıq. O qədər belə xatirlər var ki…. Eh,xatirələr, xatirələr….