Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
SƏMƏD VURĞUNA
”Şair,nə tez qocaldın sən?!
Dədə Vurğun döğru deyir,
“Şair olan qəm də yeyir.
Şair qəlbi dərd kanıdır,
Sehirli, sirr məkanıdır.
Qəlb sədası hər bir şeir
Pıçıldayır mənə pəsdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Heyran- heyran hey ğəzdiyim,
Sinəsində ot əzdiyim.
Zümrüd meşə göy yaylaqdan,
Qarli zirvə, “Zorbulaq”dan,
Hər sətrinə gül düzdüyüm
Duydum qoşma, təcnisimdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Hərdən əsir soyuq külək,
Səbəbini biləm gərək.
Ömür boyu sirdaş olan,
Gah boşalan, gah da dolan.
Yurda, elə bağlı ürək
“Üzəvura, deyir hərdən:-
Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Yazdıqlarım sərvət, varım,
Nəğməkardır həyat tarım.
Şərəfimlə ömür sürdüm,
Yaxşı gördüm, yaman gördüm…
Hey ox oldum, yayı tarım
Səda gəldi hədəflərdən:-
“Şair, nə tez qocaldın sən?!”
Saç ağartdım, əldə qələm,
Dop- doludur hələ sinəm.
Gur bulaqdır təbim mənim,
Sadiq yarım, hürr vətənim.
Yaratdıqca mənə nə qəm?
Qoy deməsin yarım, Vətən:-
Dövran, “nə tez qocaldın sən?!”…
OLMUSAN
Qəzəllərim- silsiləsindən
Görən nə səbəbdir gülüm,belə qansız olmusan,
Görmürəm gül üzümü,yoxsa inamsız olmusan.
Hey edirsən bəhanə,gəlməyirsən heç görüşə,
Səbəbin söylə bilim,niyə amansız olmusan.
Yəqin ki,eyləyibdir sevməyənlər ərzi-giley,
Uyub bədxah sözünə,ruhsuz və cansız olmusan.
Eylə qeyrət ki,bizə, toxunmasın fəsli-xəzan,
Sən bahar çiçəyisən,sissiz,dumansız olmusan.
Inamım var sabaha,görəcəyəm gül üzünü,
Inan öz sevdiyinə,yoxsa gümansız olmusan.
Təlaşın varsa gülüm,həvalə et sən- Dövrana,
Kimsələr söyləməsin vaxtsız,zamansız olmusa