ATAMIN ƏLİNƏ BAXIRAM,GÜLÜM!
(“Tələbəlik illəri” silsiləsindən)
Atamın əlinə baxıram,gülüm,
Özüm qazanmıram çörəyi hələ.
Dost-tanış yanında gödəkdir dilim,
Rahat nəfəs almır ürəyim hələ.
İyirmi yaşımı haqlasam belə,
Əl tuta bilmirəm ata-anama.
Bacara bilmirım ürəyim ilə,
Hələ tələbəyəm məni qınama.
Mən ki bir ocağı qoyub gəlmişəm,
Orda məndən həsrət gizləyənlər var.
Demirəm-obamdan doyub gəlmişəm,
Yolumu ümidlə gözləyənlər var.
Hələ ki sevinci qüssə dalayır,
Hələ ki arzular çeşmə-çeşmədir.
Arzuya yön olan yollar dolayı,
Ümidlə yaşanan ömrüm çeşmədir.
Hələ bu cahandan tələblərim çox-
Hələ ev tikməli,ad almalıyam.
Səndəsə gözləmək hövsələsi yox…
Görünür mən sənə yad olmalıyam.
Çəkmə imtahana baxışla məni,
Qınama ürəkdən gələn sözümü.
Bağışla gözəlim,bağışla məni,
Hələ ki,gəzirəm özüm-özümü.
Atamın əlinə baxıram,gülüm,
Özüm qazanmıram çörəyi hələ.
Dost-tanış yanında gödəkdir dilim,
Rahat nəfəs almır ürəyim hələ.
Azərbaycan.Bakı.1984
ÜZÜNÜN SUYUNDAN GÖZÜM SU İÇMİR
Üzünü ağ etmir üzgörənliyin,
Üzünün suyunu töküb gedirsən.
İçindən bulanıb üzünün suyu,
Suyunda lillənib çıxıb gedirsən.
O qədər üz görüb üzün dünyada,
Üzünün ağlığı üzdə qalmayıb.
Üzünü çevirib üzlər üzündən,
Üzünə üz tutan üz də qalmayıb.
Üzünün suyundan gözüm su içmir,
Üzündə bozarır saxta qürurun.
Səndə bu üz ki var,çətin durula
Üzündə,gözündə Məhəmməd(s.) nuru.
Üzünə tutmağa ələk gəzirsən,
Üzündə üz varmı ələk tutası?
Hələ söz deməyə bir üzün də var-
Üzünə çökdükcə içinin pası?!
Çevirib astarın üzünə üzün,
Üz varmı bir daha üzə çıxasan?
Çətin ki qədərin bataqlığından,
Nəfsinin üzündən üzə çıxasan.
Azərbaycan.Quba.
30.05.2000.