HƏRDƏN BIR DƏLI CIN DEYIR…
Hərdən bir dəli cin deyir:
«Gəl bax şeytanın sözünə.
Şəklini soyun əynindən,
Çıx da dünyanın üzünə».
Kor olanlar görsünlər ki,
Sənin dostun, yadın yoxdur.
Bir səfil dərviş misalsan,
Yoxdur özgə adın, yoxdur.
Cibindən çıxart səsini,
Mətləblərin car olsunlar.
Qanmayanlar və qananlar,
Olubdular, var olsunlar.
Qəlbini kabab eyləyib,
Payla bu ac adamlara.
Yeyib, səyriyib görsünlər,
Kabab hara–adam hara?!
Hərdən bir dəli cin deyir:
«Baxma şeytanın sözünə.
Şəklini geyin əyninə,
Qayıt olmayan özünə».
QARDAŞIM
Salam-Əleykim – Mərhaba,
Qəsdimə duran qardaşım.
Türksən, boyuna qurbanam,
Boynumu vuran qardaşım.
Para belə şirindimi,
Quyun belə dərindimi?!
Soyuqdumu, sərindimi
Allahnan aran, qardaşım?
Biçdiyini kimlər əkib,
Bilərmisən, bilmə təki.
Ürəyimə dağlar çəkib,
Halımı soran qardaşım.
Yoxmu könlüyün təpəri?–
Ömür nədi, anrı-bəri.
Qəlbində qonşu çəpəri,
Dilində TURAN qardaşım.
Haqdandı bu zülmü-zinhar,
Yoxdandı bu qəsdi-qərar.
Nə mənim bir əlacım var,
Nə sənin çaran, qardaşım.
YURDDAŞLARA
Anrı üzü günə qarşı dağların,
Bəri üzü hələ çəndi, dumandı.
Zaman gələr, üstümüzə gün doğar,
Bu gümanlar ürəyimə damandı.
Qürbət deyir ürəyimin parası,
Qan ağlayır qaysaqlanmış yarası.
Azadlığın hürriyyətdir çarası,
Hürr olayım, hürr olmalı zamandı.
Ömür ki, var – ölümlərə hədəfdi,
Can torpağa, ruh göylərə sədəfdi.
Döyüşlərdə şəhid düşmək şərəfdi,
Kölə olmaq, kül olmaqdan yamandı.
Qorunmayan elin haqqı olmayıb,
Haqq deməyən dilin haqqı olmayıb.
Yelin haqqı – selin haqqı olmayıb,
Qarı dünya, qanlı fələk hamandı.
Vətən dedik: – sus dedilər, lal olduq,
Gedən dedik: – «qal oğlu ki, qal» olduq.
Yetər, bunca qorxulara qul olduq,
Qardaşlarım, soydaşlarım, amandı!
GƏLDI
Bu günü də gördük, görməliydik də
Olmayan körpüdən keç vaxtı gəldi.
Yaylaq aran oldu, aran cəhənnəm
Arandan arana köç vaxtı gəldi.
Bəlləndi Göy ilən Yerin qərəzi,
Bağlandı bəşərin bəndi-bərəsi.
Çəkildi göylərə mizan-tərəzi,
«Durna, keçəlini seç» vaxtı gəldi.
Günə güllə kimi açılır səhər,
Hamı can sürüyür elə birtəhər.
Çeşmələr ağudu, irmaqlar zəhər–
Doldur piyaləni iç vaxtı gəldi.
Gizlənən üzüymüş yırtılan astar,
Zatı qırıqlara qul olub xaslar.
Yağı səngərinə satılıb dostlar–
Siyir qılıncını biç vaxtı gəldi.
İbrahim İlyaslı, nəydi gümanın?
Çəkilən vaxtı var gələn dumanın.
Axır ki, heç nəyin «hər şey» zamanı,
Axır ki, «hər şey»in heç vaxtı gəldi.