OLMAZ
Bir gün belə sənsizliyə, Ruhum, tabım olmaz,
İnnən belə bir ayrı sitəmkar tapım, olmaz!
Haqqa və mürüvvət deyilən ülvi məkana,
Girməkçün, inan, sevgidən özgə qapım olmaz.
İman işığı yollarıma nur ələməkdə,
Bu nurda durum öz yolumu mən sapım, olmaz.
Qəlblərdə barış saxlamağın fürsəti varkən,
Nifrət və ədavət toxumu mən səpim olmaz.
Ülfətdi, məhəbbətdi, inan, ali vəzifəm,
Bundan uca, bundan ötə bir mənsəbim olmaz.
Oday belə bir düstura qail ola bilməz –
Bu işmi ki, sən sevmə, amma mən sevim – olmaz!
ELƏ QOVDUM
Əymə başını sən kədərə, yar, elə qovdum,
Gəlməz bu könül gülşəninə sar, elə qovdum.
Hicran bizi ağlatmaq üçün gəldi də, amma,
Oldu özü aləmlər içrə xar, elə qovdum.
Çox söylədim, aşiqləri üzmə – bu günahdır,
Əl çək bu əməldən, bir utan, ar elə – qovdum.
Yaydı bütün ərşə xəbəri göydə mələklər,
Yəqin ki, sənin də xəbərin var, elə qovdum.
Düşməz ki, ələ bir belə imkan daha, yavrum,
Sən də sağına, həm soluna car elə – qovdum.
Gəldin, Odayın dünyasına nur ələdin sən,
Olmaz ta ona cümlə-cahan dar, elə qovdum.