Qışın bitməsini orda gözləyib,
baharda qapımı döyür durnalar,
yanımda özünə-“buralı” deyib,
Qürbətdə-“oralı” deyir durnalar.
Son bahar onlara bahanə kimi,
uçarlar yol gedən bir namə kimi,
sevgidən danışan nəğmələr kimi–
bayatı durnalar,şeyir durnalar.
Bu ağır köçəköç nə zaman bitər?
şimşəklər yandırar,küləklər didər,
niyyətli yerlərə çatanə qədər
səmada içini yeyir durnalar.
Bildir bir dəstə də köç eləyirdi,
yerin cazibəsi güc eləyirdi,
biri–bir şeirimi höccələyirdi,
mənə də verdilər dəyər,durnalar!
İqlimlər müxtəlif,dünya yumrudur,
bəlkə yaşam üçün maraqlı budur?
hər yerdə hər şeyi havadan tutur-
hər dəfə bir yeri öyür durnalar.
Şimşəyə yalvardım–“Qanad ütməyin”,
küləklər,yağmurda çox üşütməyin,
nə olur,bu payız qalın,getməyin,
buralar çox pisdir məyər,durnalar?..