Aramaqdan taleyimin açarın,
yazıq canım,min-bir odda yaxıldı,
üzü güldü “qara günlü” saçların,
indi “ağı”-“qarasınnan” yaxındı.
Yar qəlbimin kaş biləydi qədrini,
qırmayaydı,üzməyəydi səbrini,
elə çəkdim,elə aldım dərdini-
ürəyimin yarasınnan yxındı!
Söylə,gülüm,istəyini bilim mən,
gözlərini gözlərimlə silim mən,
məsafəmiz gen olsa da ölümnən,
qaşla-gözün arasınnan yaxındı!
İstəyirdim həyatımın gerçəyin
ürəyinə pıçıldayım çiçəyin,
bir də gördüm,qulağına ləçəyin
dodaqlarım–sırğasınnan yaxındı.
Daraq olam–yar daraya,tel açam,
danışmağa izin verə–dil açam,
yaxın qoya–düymə tutub,gül açam,
düymə–yarın yaxasına yaxındı!
Köhlənində dəliqanlı çağların,
çox dadmşam meyvəsini bağların,
Vahıd ƏZIZ,uzaq üfüq–dağların,
görünməyən arxasınnan yaxındı…