Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Kişilər var, çoxdu qağa,
Meydan gədayə verilib.
Yaxşılar çəkiilib yoxa,
Tükləri bir-bir dərilib.
Ulağımız arpa yeyib,
Sonra dönüb olur qatır.
Şir dovşanın ümidində,
At samanla başın qatır.
Pələngin ağzı göydədi,
Özünə bir yal axtarır.
Çaqqal daha leş bəyənmir,
Göylərdə qartal axtarır.
Tısbağa qınından çıxıb,
Lüt-üryan gəzir ortada,
Qurbağadan bala tutub,
Sonra gedir “Məşdibada”.
Dovşanın kələyin kəsib,
Meşənin şiş tazıları.
Canavar libasın geyib,
Yırtıb, deşir quzuları.
Qarğaların qarıltısı,
Götürübdü düz-dünyanı.
Bülbüllərin səsi batıb,
Yoxdu daha bir amanı!
Pişik itə sığınıbdı,
Sülh istəyir, sülh ay aman.
At cilova gəlməyəndə,
Gönunə təpilir saman.
Dərdimiz qurtaran deyil,
Səbr kasam dolub daha.
Yazdıqca da çoxalır, bil,
Amanımız yoxdu qağa.
Əyilib, əyilməz başlar,
Bir ucdan çəkilir dara.
Yuvasın tanımır quşlar,
Yem olubdu bayquşlara.