GƏLDI
Bu örkən uzun örkəndi,
Durum dolanım bu kəndi.
Gözümün yaşı tükəndi,
Yerindən qara qan gəldi.
Göylərdən bir ulduz axdı,
Gördüm ki, yolum uzaqdı.
Təzə yurd saldığım vaxtı,
Bu karvan haradan gəldi.
Yön alım dedim haraya,
Yön alım gedim haraya.
Ağ ağa qənim, qaraya
Nə gəldi qaradan gəldi.
Bu sayaq yaşayammadım,
Başayaq yaşayammadım.
Mən oyaq yaşayammadım,
Hər dərd də röyadan gəldi.
Salma dedim çəp yerinə,
Biçdiyini səp yerinə.
Bu səhər də sübh yerinə,
Ömrümə qara dan gəldi.
Bir qəti hökm aradım,
Bu ömrü nakan aradım.
Bir özgə məkan aradım,
Dadıma yaradan gəldi.
ƏLINDƏ
Başımız qovğada, qalda,
Yaxamız namərd əlində.
Talanır cümlə varımız,
Yoxumuz namərd əlində.
Boşalan yer zorla dolur,
Düzü-dünya gorla dolu.
Yatağımız qorla dolu,
Yuxumuz namərd əlində.
Yerlər qılınc, göylər qalxan,
Qan ağlayır düşüb – qalxan.
Sinəmizi deşib qalxan,
Ahımız namərd əlində.
Ha bu qədər zəncir gəmir,
Qanqal dəmir, zəncir dəmir.
«Yazı»mızdan yox səs-səmir,
«Oxu»muz namərd əlində.
Sökülür yurdun hasarı,
Qurd oğlu qurdun hasarı.
Tuşlanan yurduma sarı,
Oxumuz namərd əlində.
Gördük qalxıb enənləri,
Gördük ötən dünənləri.
Bada verdik dinənləri,
Çoxumuz namərd əlində.
KEÇIR
Öz günümə ağlamıram,
Günüm ağlamaqdan keçib.
Ağlamağın faydası nə? –
Gülüm, ağlamaqdan keçib.
Qısıl yaşa tək içində,
Öz dərdini çək içində.
Ömrümüz ələk içində,
Qəddimiz yumaqdan keçir.
Tərk olduq təkə dönüncə,
Biz ürkə-ürkə dönüncə,
Çuxamız kürkə dönüncə,
Bəlkə yüz yamaqdan keçib.
Bu həyat bir qəm sandığı,
Kim açsın, de, kim, sandığı?
Ac balığın yem sandığı,
Ölümü qarmaqdaq keçir.
Haqqın uvandı, tərsi bir,
Haqq oğlu haqqa nə Sibir?!
Dolanmaq başın nəsibi,
Dolamaq, barmaqdan keçir.
Tanısa qəmlər yaxanı,
Kim tikər qəmlər yıxanı?
Naz ilə qəmlər yaxanın
Sevgisi bu baxtdan keçir.
BILIRƏM
Mənim virana könlümü,
Eşq abad eylər, bilirəm.
Gahdan da abad olanı
Aşqabad eylər, bilirəm.
Könül verdinsə təkliyə,
Ömrü dərd-qəm ətəkliyər.
Səni vadar dönüklüyə
Başqalar eylər, bilirəm.
Məni bu kənddən ötürün,
Ötürün, dərddən ötürün.
Hər boş söz-söhbətdən ötrü
Qaşqabaq eylər, bilirəm.
Sinəmin aha çəmi var,
Gözümün daha nəmi var.
Küsməyə bəhanəmi var? –
Başqa ad eylər, bilirəm.
Yığdı cana ələm məni,
Ömür adlı sələm məni.
Bu eşq üstə aləm məni
Daşqalaq eylər, bilirəm.
DUR ATINA SÜVAR OL
Bu yolun taleyilə
Ötən barışa bilmir.
Bir yanıqlı ney kimi
Tütən barışa bilmir.
Ondan üz çevirənlə
Vətən barışa bilmir.
Nakəslə, naxələflə
Sən də barışma, könül.
Qoşun-qoşun düzülən
Bu qədər dərd bizimdi.
Qurşun-qurşun üzülən
Bu qədər mərd bizimdi.
İçində dərd gəzdirən
Bu qədər fərd bizimdi.
Sağaltmaz bu dərdləri
Bayatı, qoşma, könül.
Bu ümid qalasının
Açarı məndə deyil.
Kim salıb məni görən
Bir belə bəndə deyir.
Tanrısına ağ olan
İmanlı bəndə deyil,
İmansızdan kənar gəz,
Dinsizdən haşa, könül.
Sıxmaqdan bir kar aşmaz
Gözümün qorasını.
Sən özün tapmalısan
Dərdinin çarasını.
Lənətləmək gərəkdir
Ağını, qarasını.
İlan elə ilandı
Gördün bas daşa, könül.
Qarabağ əldə deyil,
Turanın söhbəti var.
O xanəsi əzəldən
Viranın söhbəti var.
Cəm olmağa nə var ki,
Bir anın söhbəti var.
Bənddir bir haya ellər,
Bənddir bir marşa, könül.
Daha yetər, qardaşım,
Savalanda yatdığın.
Dədə-baba yurdundan
Qovulanda yatdığın.
İllərdi döyülməyən
Davulunda yatdığın.
Dur, atına süvar ol,
Qılıncı qurşa, könül.