Yalnızlık inince gönül ufkuma
Bulunmaz dostumsun ıssız geceler
Denksin sen kırk yıllık eşim dostuma
Bulunmaz dostumsun ıssız geceler
Elim şakağımda dalıp kalınca
Kâbus eş oluyor hayal kurunca
Çıkışlar arayıp bulamayınca
Bulunmaz dostumsun ıssız geceler
Bulutlar çağınca kömürden kara
Kaysak tutmayınca bu müzmin yara
Sana sığınır bu garip fukara
Bulunmaz dostumsun ıssız geceler
Göstermezsin ele gözüm yaşını
Avutursun benim dertli başımı
Delilendiğimde her gün aşımı
Bulunmaz dostumsun ıssız geceler
Derdi, gam kederi dağıtansın sen
Olursun yazımda bir sulu sepken
Kanım donar, canım çekiliyorken
Bulunmaz dostumsun ıssız geceler
Alıştım ben sana, sen ise bana
Umudum bağlarım çöken akşama
Şafaklar atmazken hasretten yana
Bulunmaz dostumsun ıssız geceler