Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Blog

  • Arzu RÜSTƏMSOY.Yeni şeirlər

    ***

    Getdin,dönəcək dedim,
    Sozaldım bağlar kimi.
    Özgə bir dağ görmədim,
    Çəkdiyin dağlar kimi…

    Acın məndən əl üzdü,
    Toxun da çıxıb getdi…
    Vücuduma sarılan,
    Qoxun da çıxıb getdi…

    Elə ərimişəm ki,
    Qəfil dönsən,donaram!
    Qucağında büstümü,
    Varlığınla yonaram!

    Baxmaz,qara-sazağa,
    Tütər ahının dəmi.
    Ürəyimdən uzağa.
    Çəkər bu yollar səni..

    * * *

    Hənir də yox od-ocaqda,
    Od sönür,ocaq üşüyür.
    Bəlkə də məndən uzaqda,
    Bir tənha qucaq üşüyür.

    Ümid də yox səhərlərdə,
    Tin dönür bucaq üşüyür.
    Uzaq-uzaq şəhərlərdə
    Kimsəsiz qaçaq üşüyür.

    Sıyrılanda qılınc qından,
    Yara alıram sol yandan.
    Eşidirəm ondan-bundan,
    Mərd sınır qoçaq üşüyür.

    07:00

  • Arzu RÜSTƏMSOY.Yeni şeirlər

    Dəyişər səni…

    Çağlayıb damarda qan,
    Ahından can alar,can.
    Haqlayıb zaman-zaman,
    İllər dəyişər,səni…

    Kölgəsində uçduğun,
    Yörəsində qaçdığın.
    Külək bilib qucduğun,
    Yellər dəyişər,səni…

    Gedərsən yaxınına,
    Telinə yaxar xına.
    Qatar öz axınına,
    Sellər dəyişər,səni…

    Gəlib ayrılıq dəmi,
    Vaxt da dilin hakimi,
    Qiymətli əşya kimi,
    Əllər dəyişər,səni.

    Gözdən-göz oxuyarsan,
    Üzdən-üz qoxuyarsan.
    Sözdən-söz toxuyarsan,
    Dillər dəyişər,səni…

    09.04.16 saat 08:30

    Ağlama əsgər balası

    Boyun burma qucaq tapıb,
    Yad əldə od-ocaq tapıb.
    Özünə tin-bucaq tapıb,
    Ağlama əsgər balası…

    Dil susub zaman hakimdir,
    Düşmənə aman hakimdir.
    Hiss edəndə ata kimdir,
    Ağlama əsgər balası…

    Boğulmusan köz yaşında,
    Sən atasan öz yaşında.
    Vətən dolu göz yaşında
    Ağlama əsgər balası…

    08.04.16

  • Esmira RƏHİMLİ.”Azərbaycan”

    Esmira

    Toy-büsatın qurulsun,
    Xonçaların tutulsun,
    Ocaqların çatılsın,
    Sönməsin Azərbaycan!

    Saç yolmasın analar,
    Dul qalmasın sonalar,
    Günahsız gül balalar
    Ölməsin Azərbaycan!

    Gül bitsin gül bağında,
    Tonqal yansın dağında.
    Düşmənlər torpağında
    Gəzməsin Azərbaycan!

    Köçməsin ağır ellər,
    Yas tutmasın könüllər.
    Getsin o qara günlər
    Gəlməsin Azərbaycan!

    Xoş gəlsin sabahların,
    Gur yansın çıraqların.
    Ucalan bayraqların
    Enməsin Azərbaycan!

  • “Gecikmisən qəlbimə” kitabı işıq üzü görüb

    kitab

    Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsi, “İnformasiya.Biz” saytının təsisçisi və baş redaktoru, gənc xanım yazar Günel Əliyevanın “Gecikmisən qəlbimə” adlı ilk şeirlər kitabı 2016-cı ildə Bakı şəhərində “Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 300 tirajla çap olunub.Kitabın redaktoru İqrar Məmmədli,ön söz yazan-Fəlsəfə elmləri üzrə fəlsəfə doktoru Telman Haqverdiyevdir.
    Kitabda müəllifin sevgi lirikası fonunda insanlığa,humanizmə çağırış motivləri yer alır.Kitab müəllifin oxucularla ilk görüşüdür.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.Poeziyasevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
    Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi adından sayğıdəyər dostumuz, istedadlı qələm sahibi Günel Əliyevaya yeni yaradıcılıq uğurları və fəaliyyəti diləyirik!

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Rafiq ODAY.”ALİ BAŞ KOMANDANIM”

    001

    Bütün türk dünyasının gözü dikilib sana,
    Türk dünyası bir yana, Azərbaycan bir yana,
    Yüz milyonluq millətə Azərbaycan bir ana,
    O mənim görən gözüm, o mənim cismim, canım,
    Ali Baş Komandanım!

    Şəhərlər kəndə dayaq, kəndlər şəhərə arxa,
    Ay gecəyə nur çilər, günəş səhərə arxa,
    Şükür, yenə su gəldi bir vaxt su gələn arxa,
    Azadlıq naxışıyla zinətlənir hər anım,
    Ali Baş Komandanım!

    Yacuc-Macuc «yan»ların – boyuna qibtəsi var,
    Min illik Dədə-Qorqud boyuna qibtəsi var,
    Vətən, millət sevdalı soyuna qibtəsi var,
    İnam, güvənc yerimsən – bunu mən necə danım,
    Ali Baş Komandanım!

    Neçə yüz milyonların çörəyi səndən keçir,
    Cahanın qan paylayan ürəyi səndən keçir,
    İlləri aydan soruş, ayları gündən keçir,
    Gör hansı kürsülərdən təriflənir ad-sanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Heydər baba naxşı var yurdun hər qarışında,
    Dünya baş əymiş ona siyasət yarışında,
    Bir çözümü olmalı sülhün də, barışın da,
    BMT-yə, ATƏT-ə nəsə qaynamır qanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Bizə dostu düşməndən 20 Yanvar seç dedi,
    Şovinist ocağında neçə «yan» var – seç dedi.
    Önündə bir körpü var – bu körpüdən keç dedi,
    Qoy yazılsın tarixə haqq sədalı ünvanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Xocalı faciəsi tarixin dərsi bizə,
    Neçə tale çarxının fırlandı tərsi bizə,
    Bizi ərzə tanıtdı, tanıtdı ərzi bizə,
    Bircə anda yetişdi dada Şahi-Mərdanım,
    Ali Baş Komandanım!

    İyirmi faiz torpağım yağıda qala bilməz,
    Çala, çapa, talaya, dağıda – qala bilməz,
    Bundan artıq millətim ağıda qala bilməz,
    Gülsün artıq çöhrələr, sevinsin dörd bir yanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Vətənə layiq oğul, Sənə sadiq əsgərik,
    Haqqa qılınc çalanın qollarını bükərik,
    Yurdun hər kədərinə, sevincinə biz şərik,
    Vətən qürur mənbəyim, Vətən şərəfim, şanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Azərbaycan güvənir müzəffər ordusuna,
    Qoymaz yağı önündə bu xalqı ordu, sına,
    İstər tufanda yoxla, yağışda, qarda sına,
    Bir nərə çək, dəniztək aşıb-daşsın meydanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Ulu öndər eşqinə qılıncı qından çıxar,
    Gündə min dona girən iblisi dondan çıxar,
    Qanı qanla yuyarlar, bu xalqı qandan çıxar,
    Ucalsın haqq bayrağım, zəfərlə doğsun danım,
    Ali Baş Komandanım!

  • Yalçın YÜCEL.”Ölünce Ben”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Ölünce ben
    Kitaplarım ve dergilerimle
    Gömün beni

    Üstümde
    Naneler olsun papatyalar da
    Ve kasımpatıları renk renk
    Siyahsız bir toprakla zemin

    Ölünce ben
    Bir şiirim olsun mezar taşımda
    Satırlarımda yalnızlığım
    Bir de mor sümbüller olsun üstümde

    Okunursam şiirimle ordayımdır
    Belki kasımpatılardan
    Belki de mor sümbüllerden bakarım
    Gülümserim belki de

    Bilirim ki sessizlik uzanacaktır mezarımda
    Ne bir dua ne de güzel bir söz
    Gelmese de yanı başıma
    Beklemem gücenmem yine de

    Bir iki nesil sonra
    Zaten zordur anımsanmak
    Artık ben yokumdur düşüncelerde
    Ölüm de yaşlanmıştır mezarım da

  • Yalçın YÜCEL.”Bende Kalmışlar”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Sözcükleri papatyadan yamaçların
    Yanıma kadar koşan adımları sevinçten
    Basarak geçtiğim otlar
    Dirilmeye hazır yeniden
    Kırılgan değiller eskisi gibi
    Bir papatya nerdeyse uzatmak üzere başını
    Kırmızı gelincik açmak üzere şuracıktan

    Üstünde duman taşıyan tren
    Kara bir bulut raylarda
    Kıvrılan yolun esrikliğinde akıyor vagonlar
    Nicedir görmediğim uğur böcekleri kıpır kıpır
    Bakışları kırmızı bir çiçek

    Akıp gidiyor her şey bir nehir gibi
    Umuda tutunan ne yaşamlarla birlikte
    Nice mevsimler geçip gitmiş buralardan
    Nice sevdalar oyulmuş ağaçlara
    Sen ise yoksun
    Tutamadığın sözler var sadece

  • Yalçın YÜCEL.”Sen”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Sen bir başkasın güzel
    Yüzümü aydınlatansın
    Yüreğimle oynaşansın
    Üzerime dökülen sıkı bir yağmursun
    Yalnızlığıma çöküp kalan acısın

    Sen rüyalarımda açan çiçek
    Gülümseyen bir çocuk gibisin
    Kucakladığım sevginde
    El ele tutuştuğum özlemsin
    Sen yaşamsın güzel
    Bir başkasın ayrıksı
    Ucundan tutup sürüklediğim

  • Yalçın YÜCEL.”Var mısın?”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Yılların ardından çıkıp geldi
    Dikildi karşıma
    Gözlerimin içine içine bakıp
    Dedi var mısın

    O an
    Bütün günler üzerime geldiler sanki
    Yüreğimin üstüne çıkıp oturdular tepindiler
    Tam da kaygılarımla tartışırken
    Dedi var mısın

    Oysa yeni düzeltmişken sevda günlerimi
    Nereden çıktı sanki
    Hem de tam karşımda durup
    Var mısın derken
    Yeniden karıştı duygularım

    Aklaşmış saçlarım bakakaldılar öylece
    Yüreğim derin bir kuyuya attı kendini
    Beynim yüzme bilmeyen düşüncelerle daralıverdi birden
    Nice yıllardan sonra
    Var mısın derken

    Anılarda kalmak der sözcüklerim ona yalnızca
    Unutmak elbet ki yanlış olur
    Bıraksak öylece kalsalar eskisi gibi desem
    Kararlıdır biliyorum bu kez
    Dudaklarının kıpırtısı bile o sekiz harf
    Var mısın

  • Yalçın YÜCEL.”Var Ve Yoksun”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Ararım ıslak kıpırtısını bulutun
    Boşanıp geldiğinde sağanak
    Yanı başıma düşer yağmurun
    Yapraklarımdan süzülürken

    Okşarsın üşüyen tenimi
    Ve güneş sarı uzantılarla sarar günü
    İçimde taşıdığımsa sevdandır
    Tohum olup bir düşsen toprağıma

    Büngülder her yanım
    Öbek öbek açar yeşilin
    Duraksatırsın yamaçlarımı
    Tüm tümcelerim esrir

    Islak dudaklarınsa koşup durur içimde
    Bütün gece yağması için
    Umutla beklerim yağmuru
    Islaklığını yaşarım göğün sesinde

    Bittiğinde bulutların kıpırtısı
    Kısır döngü tekrar başlar

    Islak uzanışını
    Ararımda bulamam
    Var ve yoksun

  • Harika UFUK.”İKİ KAPILI BİR HANDAN ÂŞIK VEYSEL GEÇTİ”

    12895361_10153617570977998_207855252_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Bize hayatın güzelliklerini, zorluklarını, acılarını, sevinçlerini, kederlerini gösteren ozanlarımıza saygımız sonsuzdur. Onların sayesinde gönül gözümüz açıldı, hayata at gözlükleri ile bakmaktan kurtulduk. Âşık – ozan deyince ilk aklıma gelen isimlerden biridir Âşık Veysel… “Uzun ince bir yoldayım gidiyorum gündüz gece…” diyen ozanımız görmeyen gözlerine rağmen gönlünün ışığıyla gecelerini de gündüze çevirmiştir.
    Âşık Veysel Şatıroğlu, 25 Ekim 1894 yılında Sivas’ın Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde doğmuştur. Avşar boyunun Şatırlı obasına mensuptur. Annesinin adı Gülizar, Karaca lakaplı babasının adı da Ahmet’tir. Karaca Ahmet köyünde çiftçilik yapar. O sıralar çiçek hastalığı salgındır. Veysel’in iki ablası çiçek hastalığından ölürler. Veysel de yedi yaşındayken çiçek hastalığı yüzünden iki gözünü kaybeder. Veysel bu olayı şöyle anlatır:
    “Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeğe gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kayarak düştüm. Bir daha kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım… Çiçek zorlu geldi. Sol gözüme çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de, solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan.”
    Veysel’in gözlerini kaybettikten sonra arkadaşlarıyla oyun oynamayıp yalnız kaldığını gören babası ona oyalansın diye bir saz alır. Babası halk ozanlarının şiirlerini ezberleyerek Veysel’e okur. Saz çalmayı ise Veysel’e Çamşıhlı Ali Ağa öğretir. Zamanla sazını yanından ayırmaz olur. Tanınmış halk ozanlarının eserlerini (ozanların tabiriyle usta malı) çalıp söyler. 25 yaşına geldiğinde Esma adlı bir kızla evlenir. Evlendikten kısa bir süre sonra Veysel annesini ve babasını kaybeder. Bir kızı olur. İkinci çocuğu ise 10 günlük bebekken ölür. Esma, Veysel’i bir yaşındaki kızıyla baş başa bırakarak kaçar.
    Âşık Veysel, 1933’te Ahmet Kutsi Tecer ile tanışır. Bazı insanların hayatlarında kilometre taşı olan kişiler vardır. İşte Ahmet Kutsi Tecer de Âşık Veysel’in hayatının dönüm noktasında yer alır. O güne kadar usta malı eserler çalıp söylerken onun teşvikiyle kendi şiirlerini yazar ve besteler. Babası saz almasaydı, karşısına Ahmet Kutsi Tecer çıkmasaydı bu önemli değer belki de köyde yitecekti ve biz Veysel’i tanıyamayacaktık. Düşünüyorum da Anadolu’muzda bugüne kadar kim bilir ne değerler keşfedilmeden kaybolmuşlardır.
    Âşık Veysel, bir süre Köy Enstitülerinde öğretmenlik yapar. 1965 yılında Türkiye Büyük Millet Meclisi “Ana dilimize, birlik beraberliğimize hizmetlerinden ötürü” özel bir kanun çıkartarak Veysel’e maaş bağlar. Âşık Veysel, dili ustalıkla kullanır. Türkçesi yalındır. Şiirlerinde yaşama sevinci ile hüzün, umutsuzlukla iyimserlik iç içedir. Doğa, toplumsal olaylar ve insan sevgisini işlemiştir. İnce eleştiriler taşıyan şiirleri de vardır.1970’li yıllarda Fikret Kızılok, Eşin Avşar, Hümeyra gibi değerli müzisyenler Âşık Veysel deyişlerini düzenleyerek yaygınlaştırırlar. Böylece Veysel daha geniş kitlelerce tanınır.
    21 Mart 1973’te doğduğu yerde yani Sivas’ın Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde ölümsüz eserler bırakarak akciğer kanserinden hayata gözlerini kapar. Âşık Veysel iki kapılı bir handa gündüz gece yol aldığı ömrünün çıkış kapısına geldiğinde Türk Halk Edebiyatına “Deyişler”, “Sazımdan Sesler”, “Dostlar Beni Hatırlasın” adlı muhteşem eserler bırakmıştır. Ölümünden sonra “Bütün Şiirleri” 1984 yılında yayınlanır. Her yıl Şarkışla’da adına şenlikler yapılır
    2008 Kasım sonu Aralık başında Kültür ve Turizm Bakanlığının Sivas’ta düzenlediği etkinliğe Çukurova Halk Ozanları Kültür ve Dayanışma Derneği Başkanı olmam sıfatıyla davet edilmiştim. O zaman Âşık Veysel’in köyüne de götürdüler. Âşık Veysel Müzesini gezdirdiler. Kızı, gelini ve torunlarıyla tanışma imkânı buldum. Orada duygulanarak üç kıtalık bir şiir yazdım ve kızına okudum. Çok mutlu oldu. Âşık Veysel’in ve Gülizar Hanım’ın mezarlarını ziyaret ettim.
    Orada yazıp ailesine de okuduğum aşağıdaki “Âşık Veysel” şiirim “Çocukluğum Sende Kaldı İstanbul” adlı kitabımın 77. sayfasında yer alır.
    Sevgili ustam sazın sana sadık oldu ve gizli sırlarını aşikâr etmedi, dostların düğünde bayramda seni hatırlamadı çünkü sen hiç unutulmadın ki hatırlanasın. Sen sonsuza dek gönüllerimizde yaşamaya devam edeceksin.

    Adana.25 MART 2015.SAAT: 16.00

    ÂŞIK VEYSEL

    Sivas Sivrialan köyünde doğan,
    Âşık Veysel bizde ebedi yaşar.
    Sanki bir güneştir kültüre doğan,
    Âşık Veysel bizde ebedi yaşar.

    Dünya malının bir, çok ile azı,
    Bazen neşe verir, dert verir bazı,
    Her derdine ortak, dostuydu sazı,
    Âşık Veysel bizde ebedi yaşar.

    Yüce usta demiş: Hatırla beni!
    Harika unutmaz Veysel’im seni,
    Toprak olsa bile bedeni, teni,
    Âşık Veysel bizde ebedi yaşar.

    HARİKA UFUK
    SİVAS.27 KASIM 2008

  • Harika UFUK.”ÖZEL GÜNLER”

    12895361_10153617570977998_207855252_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    İnsanın hayatında bazı özel günler vardır. Doğum günü; tanışma, söz- nişan, evlilik yıl dönümleri gibi… Hepimiz bu önemli günlerde aranmaktan, hediyeleşmekten mutluluk duyarız. Sevmek, sevilmek, sevildiğini hissetmek çok güzeldir. Örneğin14 Şubat: Sevgililer Günü… Hafızamızı şöyle bir yoklayalım bakalım ne dersiniz? Bakalım başka hangi özel günler varmış?
    İlk kez1908 yılında Amerika’nın Philedelphia eyaletinde, daha sonra bütün uygar ülkelerde, Türkiye’de ise 1955 yılından beri kutlanmakta olan mayıs ayının ikinci pazarı anneler günü… En önemli günlerden biri belki ama sevgiyi tek güne odaklamak bana biraz eksik geliyor.
    1980’lerin sonlarında Türkiye’de kutlanmaya başlanan babalar günü… Anneler günü olur da babalar günü olmaz mı? Anne özel ama baba da çok özel elbette… Bu, yeni yeni oturmaya başladı ama anneler günü kadar yerleşmedi bence…
    Anne ve babalarımızdan sonra bizlere yön veren öğretmenlerimiz de unutulmamış. Hindistan’da eski başbakanlarından eğitimci Sarvepalli Radhakrishnan’ın; Çin’de ve Tayvan’da ise Konfüçyüs’ün; Çek Cumhuriyeti’nde ilk pedagoji kitabını yazan 17. yüzyıl filozofu Jan John Amos Comenius’un doğum günlerini öğretmenler günü olarak kabul etmişler. Latin Amerika ülkelerinde Arjantinli eğitimci-yazar Domingo Faustino Sarmiento’nun ölüm yıldönümü öğretmenler günü olarak anılıyormuş ama her bir Latin Amerika ülkesinin ayrıca kendilerine özel birer öğretmenler günü daha varmış.
    Başka ülkelerde de farklı tarihlerde kutlanan Öğretmenler Günü bizde Atatürk’ün Başöğretmenliği kabul tarihi olan 24 Kasım1928 tarihinden yola çıkılarak 1981 yılından beri kutlanmaktadır. O zamanlar daha yeni kurulmuş olan Türkiye Cumhuriyeti’nin yeni alfabesini milletine öğrettiği ve benimsettiği için “Başöğretmen” olarak nitelendirilen Atatürk öğretmenlere “Öğretmenler yeni nesil sizin eseriniz olacaktır.” diye seslenerek geleceğin şekillendirilmesinde onlara düşen sorumluluğun ağırlığını ve önemini çok güzel vurgulamıştır. Pek çok ülkede ise 1994’ten beri her yıl 5 Ekim günü UNESCO tavsiyesiyle Dünya Öğretmenler Günü olarak kutlanmaktadır.
    24 Kasım Öğretmenler Günü derken bütün meslek mensuplarına neredeyse birer gün veya birer hafta aft edilmiştir. Türk Polis Teşkilatının Kuruluşu 10 Nisan 1845’tir. 10 Nisan ile başlayan hafta da ülkemizde Polis haftası olarak kutlanmaktadır. Sağlığımızı ellerine teslim ettiğimiz doktorlarımız için14 Mart günü Tıp Bayramı olarak ilan edilirken; canla başla çalışan fedakâr hemşirelerimiz için de 12-18 Mayıs Hemşireler Haftası olarak düşünülmüştür.
    1856’da ilk kez Avusturalya’da Melbourne’ de inşaat işçilerinin günde sekiz saat çalışmak amacıyla düzenledikleri yürüyüş ile başlayan işçi hareketi uzun mücadelelerden sonra 1 Mayıs İşçi Bayramı olarak yerleşmiş. Türkiye’de ilk kez 1923’te kutlanmış. 1 Mayıs Bahar Bayramı mı İşçi Bayramı mı derken 22 Nisan 2008’de Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından “Emek ve Dayanışma Günü” olarak düzenlenen bir yasa ile resmi tatil olarak ilan edilmiştir. Atatürk’ün “Hak verilmez, alınır.” sözü ışığında kutlanmaya devam ediliyor.
    8 Mart 1857 tarihinde Amerika Birleşik Devletleri’nin New York kentinde 40.000 dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve başlamışlardır. Ancak polisin işçilere saldırması ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda çoğu kadın 129 işçi yanarak can vermiştir. Bu olaydan 43 sene sonra 26 – 27 Ağustos 1910 tarihinde Danimarka’nın Kopenhag kentinde Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı’nda bu konu ele alınmıştır. Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin Hanımefendi tarafından 8 Mart 1857 tarihindeki tekstil fabrikası yangınında ölen kadın işçiler anısına 8 Mart’ın “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” olarak kutlanması önerisini getirilmiş ve öneri oybirliğiyle kabul edilmiştir.
    Türkiye’de 8 Mart Dünya Kadınlar Günü ilk kez 1921 yılında “Emekçi Kadınlar Günü” olarak kutlanmaya başlanmış. 1975 yılında daha yaygın olarak kutlanarak sokağa taşınmıştır. “Birleşmiş Milletler Kadınlar On Yılı” programından Türkiye’nin de etkilenmesiyle “Türkiye 1975 Kadın Yılı” kongresi yapılmıştır. 1984’ten itibaren her yıl çeşitli kadın örgütleri tarafından 8 Mart Dünya Çalışan Kadınlar Günü olarak kutlanmaya başlanmıştır.
    Bu arada ev kadınları günü nedense kimsenin aklına gelmemiş. Bunca gerekli gereksiz özel gün varken ev kadınları günü olmaması da büyük eksiklik… En çok çalışanlar belki de ev kadınlarıdır. Aşçı, bulaşıkçı, temizlikçi, çamaşırcı, ütücü, sekreter, öğretmen, çocuk bakıcısı, hemşire, hasta bakıcı hatta çalar saat görevlerini üstlenen bu kadınlar nedense çalışmayanlar grubuna dahil edilmişlerdir. Ev kadınları gününü de ben önereyim bari…
    Gelelim sevgililer gününe… Ülkemizde yakın zamanlarda kutlamaya başladığımız ancak en çok benimsenmiş günlerden biri olmuş. Araştırmalarıma göre Sevgiler Günü’nün başlangıç tarihi ise eski Roma İmparatorluğu zamanına uzanıyormuş. Eski Roma’da 14 Şubat günü bütün Roma halkı için önemli bir günmüş. Çünkü bu günde Roma tanrı ve tanrıçalarının kraliçesi olan Juno’ya duyulan saygıdan ötürü tatil yapılırmış. Juno ayrıca Roma halkı tarafından kadınlık ve evlilik tanrıçası olarak da biliniyormuş. Bu günü takip eden 15 Şubat gününde ise Lupercalia Bayramı başlıyormuş. Bu bayram, halkın genç nüfusu için büyük önem taşıyormuş. Bunun nedeni ise yaşantıları kesin kurallar ile sınırlandırılmış, bunun doğal sonucu olarak bir birliktelik yaşama şansı olmayan bu gençler; sadece bu bayram süresince bile olsa birbirlerinin eşi oluyorlarmış.
    Hangi genç bayanın hangi genç erkek ile bir çift oluşturacağı eski bir gelenek olan ve Lupercalia Bayramı’nın arife günü yapılan bir çekiliş ile belli oluyormuş. Romalı genç kızlar, isimlerini küçük kâğıt parçalarının üzerine yazıp bir kavanoza koyuyorlarmış. Erkekler ise kavanozdan bu kâğıtları çekerek üzerinde hangi kızın ismi yazıyorsa o kızla bayram eğlenceleri boyunca beraber oluyorlarmış. Birbirine âşık olan çiftler için bayram süresinin dışına taşan bu birliktelikler genellikle evlilikle sonlanıyormuş. İmparator 2. Claudius, Roma’yı kendi katı kuralları ile zalimce yöneten bir hükümdarmış. Onun için en büyük problem, ordusunda savaşacak asker bulamamakmış. Ona göre bu durumun tek sebebi Romalı erkeklerin aşklarını ve ailelerini bırakmak istememeleriymiş. İşte bu yüzden, Roma’daki tüm nişan ve evlilikleri kaldırmış.
    Aziz Valentine de Claudius’un hükümdarlığı zamanında Roma’da yaşayan bir papazmış. Kendisi gibi papaz olan Aziz Marius ile birlikte Claudius’un yasağına rağmen gizlice çiftleri evlendirmeye devam etmiş. Ancak İmparator bu durumu bir süre sonra öğrenmiş.
    O tarihte hapishaneyi korumakla görevli gardiyanın kızkardeşi Julia’nın gözleri doğuştan görmüyormuş. Gardiyan, Valentinus’un anlattığı İsa ilgili öykülerin arasında körlerin gözlerinin açıldığını öğrenince, kardeşini gizlice Valentinus’un yanına getirmiş. Julia çok güzel ve zeki bir kızmış. Günlerce beraber olmuşlar, Valentinus ona Roma tarihini, aritmetiği ve Tanrı’ya yönelmeyi öğretmiş. Julia da dünyayı Valentinus’un anlattıklarıyla öğrenmiş, aydınlanmış. “Valentinus, Tanrı gerçekten dualarımızı duyar mı?” diye sorunca ondan “Evet.” cevabını almış. “Her sabah ve her gece görebilmek için dua ediyorum. Senin bana anlattıklarını görmeyi çok istiyorum.” demiş Julia… Beraberce duaya başlamışlar. Birden hücrenin içi altın renkli bir ışıkla aydınlanmış ve Julia “Valentinus, görüyorum.” diye haykırmış.
    Aziz Valentine, insanları evlendirmeye devam ettiği için Julia’nın gözlerinin açıldığının ertesi günü tutuklanmış ve yaptıklarının cezası olarak sopa ile dövülerek öldürülmüş.Aziz, Julia’ya son bir not yazmış. Tanrı’ya hep yakın olmasını öğütlemiş ve notun altını “Senin Valentine’nin” diye imzalamış. Mektup, ertesi gün 14 Şubat 270’te Julia’ya ulaşmış.
    Julia, Aziz Valentine’nin mezarının yanına pembe çiçekler açan bir badem ağacı dikmiş. Valentine’nin ölüm günü de böylece Sevgililer Günü olmuş. Günümüzde sevginin ve dostluğun simgesinin badem ağacı olmasının buradan kaynaklandığı söylenmektedir.
    O gün bugündür her yılın 14 Şubat’ı “Sevgililer Günü” olarak kutlanmaya başlamış. Romalılarla Aziz Valentine ile hiçbir bağlantımızın olmadığı da apaçıktır. Yani bizim geçmişimizle, dinimizle asla ilgisi olmayan bir gündür.
    Bu özel diye nitelendirilen günler zaten yoksulluk nedeniyle sıkıntılar yaşayan insanlar için bazen yıkıma kadar gitmektedir. Maddi durumu iyi olan da olmayan da tek taş diye tutturmakta, başkalarının eşlerine aldıkları hediyeler emsal göstermektedir. Özel günlerde alınan hediyelerin pahalılığı, sevginin derecesiyle ölçülmeye başlanmıştır. Hediyelerin pahalı oluşu, sevginin derecesini asla göstermez. İnsanların bütçelerini bu kadar zorlamalarını şahsen doğru bulmuyorum. “Seven sevdiğine sevdiğini söylesin.” diyor Peygamberimiz Hz. Muhammet… Seviyorsak sevgimizi söylemenin günü yoktur elbette
    Yine peygamber efendimiz “Hediyeleşin ki birbirinize olan sevginiz artsın.” demiştir. Hediyeleşmek güzeldir ama bunu bir güne ipotek etmek hoş değildir. O günlerde kuyumculara, çikolatacılara ve çiçekçilere koşmak mecburiyet olmamalıdır. Maaş veya ikramiye aldığınızda annenize, eşinize, sevgilinize ihtiyacı olan bir eşyayı almanız, bir demet kır çiçeği götürmeniz hoş bir davranıştır. Ancak hediye vermenin de incelikleri vardır. Başına çarpar gibi verilen hediyenin fiyatı ne kadar yüksek olursa olsun kıymeti yoktur. Hediye verilirken sarılmak, öpmek sevginizi gösterecek davranışlarda bulunmak çok güzeldir. Bunun için yılda bir gün kutlanan günleri beklemeyiniz. Seviyorsanız sevdiğinizi, özlüyorsanız özlediğinizi hemen söyleyiniz.

    Adana.14 ŞUBAT 2014.SAAT:16.00

  • Harika UFUK.”HAYIRLISINI DİLEMEK”

    12895361_10153617570977998_207855252_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    İnsanoğluyuz biz, yaşadığımız sürece isteklerimiz bitmez. “Yetinen insan ölmüş demektir.” demiş Yılmaz Güney… Yaşam durağanlığı sevmez. İleri gitmek şarttır. Ne kadar ilerleyeceğimiz önümüze koyduğumuz hedeflere ulaşma isteğimizle ve çalışmamızla, gayret göstermemizle doğru orantılıdır.
    Öğrenciyken pek çoğumuz “Ah şu okul bitse başka bir şey istemem.” deriz okul bitince de “İşe girsem…” demeye başlarız. Ardından “Stajyerliğim bir kalksa…” sonrasında “Şef olsam…” şef olunca da “Müdür olsam keşke…” diye amaçladıklarımızı Allah’tan dileriz. İş alanındaki dileklerimiz bitince de gönül dileklerimiz başlar: Onu çok seviyorum. İnşallah o da beni seviyordur.” düşleri zamanla daha da güçlenerek sevilen kişiyle birlikte hayat kurmak yolunda ilerler. “Nişanlansam…” “Evlensem…” sonra da “Çocuğum olsa…” derken isteklerimiz ölünceye dek sürer.
    Herkesin istekleri, dilekleri olacaktır elbette… Ancak bu isteklerimiz her zaman hakkımızda hayırlı olmayabilir. Dualarımızda da “Allah’ım hakkımda hayırlı ise nasip et.” dememiz daha uygundur. Hazreti Ali’nin ettiği çok güzel bir dua var: “Allah’ım gönlümde olanı hakkımda hayırlı eyle, hakkımda hayırlı olana da gönlümü razı eyle!”
    Çok eskiden adamın biri Allah’tan bir çiçek ve bir kelebek dilemiş. Allah ona bir kaktüs ve bir tırtıl vermiş. Dilediğim bir çiçek ve kelebekti ama Mevla’m vermedi diye çok üzülmüş. Bir zaman sonra kaktüs çiçek açmış, tırtıl kelebek olmuş. İstekleriniz her zaman ihtiyaçlarınız değildir. Bugünün dikeni yarının çiçeği, bugünün böceği yarının kelebeği…
    İstekler ayrıdır, ihtiyaçlar ayrı… İhtiyacımız olanlar her zaman isteklerimizin önünde olmalıdır. Şüphesiz ki Allah, seçimi kendine bırakanlara en iyisini verir. Dileklerimizin hayırlısıyla kabul olması temennisiyle…

    Adana.11 EYLÜL 2015

  • Harika UFUK.”HAYATA GÜZEL BAKMAK”

    12895361_10153617570977998_207855252_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Hayat nedir? Kimi insanlar için güllük gülistanlık bir bahçe; kimileri için Tevfik Fikret’in dediği gibi çakıllarla, dikenlerle dolu ve insanın canını yakan bir yol; kimilerine göre de acısıyla tatlısıyla yaşanan ömürle sınırlı yaşam dilimidir.
    Bana göre hayat bir paylaşım sofrasıdır. Bazı insanların tıka basa doyduğu, bazılarının aç kalktığı, bazılarının kırıntılarla yetindiği, bazılarının da başkalarının lokmasına göz dikerek zorbalıkla ekmeğini elinden almak için çırpındığı bir sofra… Bu sofradan doyarak kalmak da aç kalmak da bir bakıma bizim elimizdedir. Önemli olan ne istediğini bilmektir. Yaşamdaki payını alırken adil olmaktır. Elindeki fazla lokmayı başkasına verebilmektir. Açgözlü olmamaktır.
    Hayat denilen yolda adım adım ilerlerken çok farklıkişilerle karşılaşmak mümkündür. Bazen bize çelme takıp düşürmek isteyen kötü niyetliler; bazen de kolumuza girerek o zorlu yolu daha rahat kat etmemizi sağlayan güzel insanlar da çıkabilir. Biz mutluyken sohbetleriyle mutluluğumuzu karartmaya çalışanlar olduğu gibi mutsuzken bizi gülümseten insanlarla da karşılaşırız.
    Engelsiz bir hayat düşünülemez. Bazı engeller, kolaylıkla ve ufacık bir gayretle aşılabilecek türdendir. Ancak aşılması çok zor ve uzunca zamana gereksinim duyduğumuz sorunlarımız da olabilir. Doğal olarak zaman zaman ümitsizliğe,karamsarlığa kapıldığımız günler yaşayabiliriz. “Olmayacak, başaramayacağım, bu sorunun üstesinden gelemeyeceğim.” diyerek olumsuz düşüncelere de dalabiliriz. O dönemlerde bizi yüreklendiren insanlara ihtiyacımız vardır. Bir yakınımızla, arkadaşımızla, komşumuzla paylaşmak isteriz. Hayata güzel bakan kişiler etkili konuşmalarıyla verdikleri olumlu örneklerle gücümüze güç katarlar. Onlarla dertleştiğimizde ufacık bir ümit ışığı yanar içimizde… O ışığı güçlendirmek kendi elimizdedir. Avrupalıların, Amerikalıların herkesçe bilinen sözlerinden biri… “İmkânsız diye bir şey yoktur. Zoru başarabiliriz, imkânsızsa biraz zaman alır.” Demek ki aşılamayacak engel yok. Sadece bazı engeller biraz fazla uğraştırabilir ve zaman alabilir. O kadar…

    Orhan Veli “Dalgacı Mahmut” şiirinde şöyle söylüyor:

    “İşim gücüm budur benim,
    Gökyüzünü boyarım her sabah,
    Hepiniz uykudayken.
    Uyanır bakarsınız ki mavi. “

    Bakınız Cemal Süreya ne diyor bir şiirinde:

    “Sabahlarımızı renklere boyayacak,
    insanlara ihtiyaç var şu dünyada…”

    Hayat bize yüce Allah’ın sunduğu bir mucizedir. Ömür ile sınırlanmıştır ama içini güzelliklerle doldurabilmek bir bakıma bizim elimizdedir. Yaşamı çekilebilir hale getirmek için olumlu düşünelim ki sonuç da olumlu olsun. Bir düşünürün söylediği gibi “Hayat bir aynadır. Siz ona gülümserseniz o da size gülümser. “ Dilerim yaşamımız boyunca sabahlarımızı ışıl ışıl renklerle boyayacak, içimizdeki umudu hep yeşil tutacak insanlarlakarşılaşırız.

    Adana.19.10.2014.SAAT: 09.09

  • Harika UFUK.”ÇEKMEK ÜZERİNE”

    12895361_10153617570977998_207855252_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Dünyada kadın olmak çok zor… Gazeteleri okumaya korkar olduk. Yine kadın cinayetleri, yine tecavüzler, yine darp… Birkaç gün “Unutmayacağız, unutturmayacağız.” söylemlerinin ardından kocaman bir sessizlik… Kadınların eziyet çekmediği bir tek gün geçmiyor. 2015’te Adana Barosu Org tr’de belirtilen istatistiklere göre sonuç şudur:
    “Temmuz’da erkekler 19 kadını öldürdü; 12 kadın ve kız çocuğuna tecavüz etti; bir kadını fuhşa zorladı; 36 kadını yaraladı; 10 kadın ve kız çocuğunu taciz etti.2015’in ilk yedi ayında erkekler 160 kadın öldürdü, 70 kadına tecavüz etti, 122 kadını fuhşa zorladı, 229 kadını yaraladı, 155 kadını taciz etti. Temmuz ayında toplam 78 erkek şiddeti, cinayet, cinayete teşebbüs, taciz, cinsel şiddet, tecavüz ve yaralama vakası basına yansıdı. Erkek şiddeti vakalarının yüzde 24’ü Karadeniz, yüzde 20,5’i Marmara, yüzde 20,5’i Akdeniz, yüzde 18’i İç Anadolu, yüzde 10’u Ege, yüzde 4’ü Doğu Anadolu, yüzde 2,5’i Güneydoğu Anadolu bölgelerinde yaşandı.”
    Kırsal kesimlerde “Tarla ve miras bölünmesin.” diye akraba evlilikler sürdürülürken “Emmioğlu attan indirir.” sözü dillere yerleşmişti. Amcaoğlu isterse o kızın başkasına verilmesi mümkün değildi. Özellikle Doğu’da, Güneydoğu’da ve az da olsa Güney’de “Başlığı veren kızı alır.” felsefesi hâkimdi. Bir yanda “Berdel” uygulanırken diğer yanda şu türkü söylenmekteydi:

    “Şu derenin geveni
    Geven sarmış geveni
    Paşa’dan emir gelmiş
    Seven alsın seveni…”

    Bizim kuşaktakiler iyi bilirler, zamanımızda Anadolu’da severek evlenmek ayıp sayılırdı. Bu yüzden sevmeye korktuk. Bizim ailede de annemle babamın öğretilerine göre akraba çocukları kardeş, komşu çocukları kardeş, sınıf arkadaşları kardeş sayılırdık. Etraftaki herkesle ağabey- kardeş olduğumuz ve severek evlenmek çevremizdekilerle büyüklerimizce ayıp sayıldığı için görücü usulü dışında bir evlilik alternatifimiz olmamıştı.
    Görücü usulüyle evlendik.(Bu arada görücü usulüyle yapılan sağlam evlilikler de var elbette… En yakın örnek annemle babamın evliliği gibi…) Eşin dostun, konu komşunun, çöpçatan kadının tanıdığı, ellerinde şeffaf jelatine sarılmış beş kırmızı gülle bir kutu çikolatayla huyunu suyunu bilmediğimiz damat adayları aile boyu kapımızı çaldığında… Titrek ellerimizdeki kahve tepsileriyle bütün gözler üzerimizde iken damat adayının yüzüne bile bakmaktan çekinerek kızaran yanaklarımızla ne kâbuslar yaşadık.
    Süklüm püklüm oturuşları, utangaç halleriyle ellerini koyacak yer bulamayan damat adayları kızı alınca aslan kesildiler birden… Ve evlendikleri kadının suratına aşk ettirdikleri tokatla ellerine yer buldular. O yere öyle alıştılar ki “Patates kızartmadın.” Şak bir tokat… “Yemeği yaktın.” Şak bir tokat daha… “Evden çıkmak yasak… Annenlere gidemezsin. Ayaklarını kırarım senin!” Şak şak al sana yine dayak… “Perde açmak yasaktır. Teyp dinleyemezsin. Komşuya gidemezsin. “ Al sana tokat…
    Sadece dış görünüşüne ve mesleğine bakılarak yapılan evlilikler ne kadar da sakat oluyor. Yeterince tanımadan yapılan kötü evlilikleri bitirmek de zor… Ailenize şikâyet ettiğinizde şu cevapları alıyorsunuz: “Kocandır, döver de sever de… Severken şikâyet etmiyorsun da dövünce neden şikâyet ediyorsun?” “Bak kızım, beyaz gelinlikle girdiğin koca evinden ancak beyaz kefeninle çıkarsın.” “Çekeceksin, hepimiz çektik. Yarın çocukların olsun bak nasıl değişir? Hele bir oğlan doğur da sen gör bakalım nasıl iyi olur aranız…” Sonuç gazetelerin üçüncü sayfalarındaki haberler… Şiddete uğrayan kadınlar ve çoğu zaman yine suçlanan acı çeken kadınlar…
    Ne oldu pembe düşlerimize? Hep bu Türk filmleri yaktı bizin nesli… Mum ışığında yemekler, peçenin altına saklanmış hediyeler, kadehlerin dibinde sunulan söz yüzükleri… Sandık ki hayat tozpembe… Mumlar sadece elektrik kesildiği zamanlarda mecburen yakıldı romantizmden oldukça uzak…

    İnan Durak Taş bir şiirinde şöyle demiş:

    “Ne güzel kızlardık!
    Mesaj çekmez, Fotoğraf çekmez, Kredi çekmez,
    Zincir çekerdik.
    Ahhh çocukluğum.”

    Ah şairim çektiğimiz zincirler elimize, ayağımıza, boynumuza dolandı. Özgürlüğü kaybettik, sonra çile çeker olduk biliyor musun? Fotoğraf çeksinler. Çevrelerini iyice gözlemleyebilsinler. Hayatı tanısınlar. Sevdiklerine mesaj çekip birbirlerini iyi anlasınlar. Sevsinler, sevilsinler. Bırakalım gençler fotoğraf çeksinler, mesaj çeksinler. Evlenmek, iş kurmak, dünyayı gezip tanımak için kredi çeksinler. Biz yeterince çektik, onlar mutlu olsunlar.

    Adana.11.08.2015.Saat: 18.30

  • Rafiq ODAY.”ALİ BAŞ KOMANDANIM”

    001

    Bütün türk dünyasının gözü dikilib sana,
    Türk dünyası bir yana, Azərbaycan bir yana,
    Yüz milyonluq millətə Azərbaycan bir ana,
    O mənim görən gözüm, o mənim cismim, canım,
    Ali Baş Komandanım!

    Şəhərlər kəndə dayaq, kəndlər şəhərə arxa,
    Ay gecəyə nur çilər, günəş səhərə arxa,
    Şükür, yenə su gəldi bir vaxt su gələn arxa,
    Azadlıq naxışıyla zinətlənir hər anım,
    Ali Baş Komandanım!

    Yacuc-Macuc «yan»ların – boyuna qibtəsi var,
    Min illik Dədə-Qorqud boyuna qibtəsi var,
    Vətən, millət sevdalı soyuna qibtəsi var,
    İnam, güvənc yerimsən – bunu mən necə danım,
    Ali Baş Komandanım!

    Neçə yüz milyonların çörəyi səndən keçir,
    Cahanın qan paylayan ürəyi səndən keçir,
    İlləri aydan soruş, ayları gündən keçir,
    Gör hansı kürsülərdən təriflənir ad-sanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Heydər baba naxşı var yurdun hər qarışında,
    Dünya baş əymiş ona siyasət yarışında,
    Bir çözümü olmalı sülhün də, barışın da,
    BMT-yə, ATƏT-ə nəsə qaynamır qanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Bizə dostu düşməndən 20 Yanvar seç dedi,
    Şovinist ocağında neçə «yan» var – seç dedi.
    Önündə bir körpü var – bu körpüdən keç dedi,
    Qoy yazılsın tarixə haqq sədalı ünvanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Xocalı faciəsi tarixin dərsi bizə,
    Neçə tale çarxının fırlandı tərsi bizə,
    Bizi ərzə tanıtdı, tanıtdı ərzi bizə,
    Bircə anda yetişdi dada Şahi-Mərdanım,
    Ali Baş Komandanım!

    İyirmi faiz torpağım yağıda qala bilməz,
    Çala, çapa, talaya, dağıda – qala bilməz,
    Bundan artıq millətim ağıda qala bilməz,
    Gülsün artıq çöhrələr, sevinsin dörd bir yanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Vətənə layiq oğul, Sənə sadiq əsgərik,
    Haqqa qılınc çalanın qollarını bükərik,
    Yurdun hər kədərinə, sevincinə biz şərik,
    Vətən qürur mənbəyim, Vətən şərəfim, şanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Azərbaycan güvənir müzəffər ordusuna,
    Qoymaz yağı önündə bu xalqı ordu, sına,
    İstər tufanda yoxla, yağışda, qarda sına,
    Bir nərə çək, dəniztək aşıb-daşsın meydanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Ulu öndər eşqinə qılıncı qından çıxar,
    Gündə min dona girən iblisi dondan çıxar,
    Qanı qanla yuyarlar, bu xalqı qandan çıxar,
    Ucalsın haqq bayrağım, zəfərlə doğsun danım,
    Ali Baş Komandanım!

  • ORDUMUZ-QÜRUR MƏNBƏYİMİZ!

    s

    Dəyərli həmvətənlər,

    Son günlər cəbhə bölgəsində baş verən hadisələr, ermənilərin növbəti təxribat xarakterli hücumları, bu hücumlar nəticəsində Vətəni müdafiə edən ordumuzun şəhid verməsi, oğullarımızın yaralanması, dinc əhalinin yaşadığı məntəqələrin erməni quldurları tərəfindən atəşə tutulması, xalqımızın bütün təbəqələrinin üzvləri kim biz kimyaçıları da narahat etməyə bilməz. Bununla belə, bu hadisələrin qürurverici bir cəhəti də var ki, düşmənə göstərilən müqavimət, verilən qəti və kəskin cavablar Azərbaycanın güclü və qüdrətli orduya malik olmasını sözdə deyil, əməldə ortaya qoydu. Bir müsbət məqam da ondan ibarətdir ki, düşmənin bu təxribatı, bu namərdliyi Azərbaycan Ordusunun yüksək əhval-ruhiyyədə və Qələbə əzmində olduğunu, həmçinin xalqla hakimiyyətin, xalqla ordunun bir yerdə olduğunu, eyni amal uğrunda əl-ələ verərək sıx birləşdiyini bir daha təsdiq etdi. Bunu aprel ayının əvvəlindən bəri Azərbaycanın hər bir bölgəsində, hər bir şəhərində, hər bir kəndində minlərlə insanın iştitakı ilə keçirilən, Orduya və Ali Baş Komandana müraciət və çağırışlarla dolu dəstək aksiyaları da sübut edir.
    Ordumuzun qüdrəti, fiziki, taktiki və texniki cəhətdən, həmçinin müasir silahlar baxımından üstünlüyü imkan verir ki, heç bir səfərbərlik elan olunmadan düşmən üzərində tam və qəti qələbə çala bilək. Bununla belə, yaşından və tutduğu mövqedən asılı olmayaraq hər bir Azərbaycan vətəndaşı kimi, biz kimyaçılar da Ali Baş Komandanımızın bir əmri ilə səfərbər olmağa, torpaqlarımızın işğaldan azad olunması üçün əsgərlərimizlə birlikdə müqəddəs savaşa qoşulmağa hazırıq. Bu, 20 ildən də artıq bir müddətdən sonra xalqımız üçün yaranmış bir şansdır və Ali Baş Komandanın qətiyyəti, Ordumuzun qüdrəti və xalqımızın ruhunun oyaqlığı ilə biz bu şansı dəyərləndirməli, qısa müddət ərzində işğal altında olan torpaqlarımızı mənfur düşməndən təmizləyərək, üçrəngli bayrağımızı bütöv, bölünməz və vahid bir dövlət kimi dədə-baba torpaqlarımızınn hər bir qarışında dalğalandırmalıyıq. Və bunun belə olacağına da əminik.
    Vətən uğrunda, torpaq uğrunda, bayraq uğrunda müqəddəs savaşda şəhid olmuş ərən və qəhrəman oğullarımıza Allahdan rəhmət, yaralılarımıza tezliklə şəfa tapmalarını diləyir, xalqımıza ruhunu beləcə oyaq saxlamağı arzu edirik.

    İllərdən bəri səbirsizliklə gözlədiyimiz
    qələbə və zəfər diləyilə,

    “Azərikimya” İB-nin kollektivi

  • Eldar Nəsibli SİBİREL.”Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər”

    12962488_1518521525123844_528584684_o

    ŞƏHİDLƏR XİYABANI-19.01.2003.

    Burda asta yeriyin
    Burda asta danışın
    Hər şəhid arzusundan
    Od götürün alışın.
    ***
    Bu yer haqla nahaqqın
    Savaşından yaranıb.
    Anam Azərbaycanın
    Göz yaşından yaranıb.
    ***
    Burda zirvə ömürlü
    Ərlər, ərənlər yatır.
    Canını bu torpağa
    Qurban verənlər yatır.
    ***
    Azadlığ ilk bahar
    Havasında uyuyur
    Anam Azərbaycanın
    Laylasında uyuyur.
    ***
    Azadlıq dünyamızdan
    Onlar agahdır bu gün.
    Məzarları bir xalqa
    Ziyarətgahdır bu gün.
    ***
    Hər məzarın üstündə
    Qərənfil-ürək qanı
    Bu qərənfil sevgilər
    Mat qoyub bu dünyanı.
    ***
    Gələcək nəsillərin
    İçməyə and yeridir
    Şəhidlər xiyabanı.
    Azadlıq səmasının
    Qızaran dan yeridir,
    Şəhidlər xiyabanı.

  • Eldar Nəsibli SİBİREL.”Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər”

    12962488_1518521525123844_528584684_o

    ŞƏHİDLƏR XİYABANI-19.01.2003.

    Burda asta yeriyin
    Burda asta danışın
    Hər şəhid arzusundan
    Od götürün alışın.
    ***
    Bu yer haqla nahaqqın
    Savaşından yaranıb.
    Anam Azərbaycanın
    Göz yaşından yaranıb.
    ***
    Burda zirvə ömürlü
    Ərlər, ərənlər yatır.
    Canını bu torpağa
    Qurban verənlər yatır.
    ***
    Azadlığ ilk bahar
    Havasında uyuyur
    Anam Azərbaycanın
    Laylasında uyuyur.
    ***
    Azadlıq dünyamızdan
    Onlar agahdır bu gün.
    Məzarları bir xalqa
    Ziyarətgahdır bu gün.
    ***
    Hər məzarın üstündə
    Qərənfil-ürək qanı
    Bu qərənfil sevgilər
    Mat qoyub bu dünyanı.
    ***
    Gələcək nəsillərin
    İçməyə and yeridir
    Şəhidlər xiyabanı.
    Azadlıq səmasının
    Qızaran dan yeridir,
    Şəhidlər xiyabanı.

  • Eldar Nəsibli SİBİREL.”Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər”

    12962488_1518521525123844_528584684_o

    ƏYİLMƏZ BAŞINI UCA TUT VƏTƏN-1990

    Ağlama yaraşmır sənə göz yaşı,
    Qurut gözləriyin yaşını, vətən.
    Axı qalda gərək igidin başı,
    Uca tut əyilməz başını, vətən.
    *
    Yamanca ağırmış Vətən, daşımız,
    Onu qaldırmağa “dostlar” can çəkir.
    Yox, daha oyanıb qan yaddaşımız,
    Bizi azadlığa daha qan çəkir.
    *
    Zaman dost-düşməni bir-bir tanıdır,
    Ölməyir Əsliyçün Kərəmlərimiz.
    Sinəmiz Şəhidlər Xiyabanıdır,
    Orda dəfn etmişik ərənləri biz.
    *
    Yolları uzundur özünü dərkin.
    O yol igidlərin qanından keçir.
    Sənin oğulların, Vətən, sevin ki,
    Döyüşdə səndən yox, canından keçir.
    *
    Kökünün qədrini biləni varsa,
    Nəsillər sabaha ümid daşıyır.
    Azadlıq uğrunda öləni varsa
    O xalqın yaşamaq haqqı yaşayır.
    *
    Qələbəyə saxla göz yaşlarını,
    Azadlıq boylanmır sənə yad kimi.
    O gün şəhidlər də baş daşlarını.
    Düşmənə sıxacaq avtomat kimi.
    *
    Əyilməz başını uca tut ,Vətən
    Azadlıq arzulu igidlərinlə.
    Ömrü yaz ömrü tək qərənfilləşən,
    Məzarı – and yeri şəhidlərinlə.

  • Eldar Nəsibli SİBİREL.”Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər”

    12962488_1518521525123844_528584684_o

    Torpaq Nəğməsi

    Ana torpaq, ilk məskənim, son yerim
    Dağın, dərən mənə arxa , həyandı.
    Boynubükük bənövşələr-kədərim,
    Alovlanan lalələrin-həyamdi.
    *
    Üfüqlərin xəyalımın yoludu,
    Hər qarışın müqəddəsdi, uludu,
    Yanğım olsa, göylərinin buludu,
    İstəyimi bir baxışdan duyandı.
    *
    Bir zərrən də səni məndə yaşatdı
    Yaddan çıxsa bir yer adı, daş adı-
    Küləklərin yaddaşıma daş atdı,
    Mürgüləyən xatirələr oyandı.
    *
    Min il keçsə ömür sənə yad olmaz,
    Sənsiz bir gün ürəyimdə od olmaz,
    Nəm duyğular atəşindən od almaz,
    Ha yelpiklə, ha alışdır, ha yandır.
    *
    Baş açmadım, heç bu necə sirr idi?
    Eşqim dəcəl uşaq kimi kür idi.
    Bir gözəli görən kimi kiridi,
    Axşam, səhər yollarında dayandı.
    *
    Ana torpaq susdurmaqçün düşməni,
    Al, güllə tək sinəsinə sıx məni.
    Bir saz üstə zəfər adlı nəğməni,
    Sazım, sözüm bu dünyaya yayandı.

  • Təranə ŞƏMS.”ALLAHA ƏMANƏT QALIN!!!”

    ts

    Ana!… Vətən! Gedirəm, əlvida demədən,gedirəm, qəlbimlə, ürəyimlə, bir oğul kimi, bir igid kimi düşmən üstünə bəlkə qayıtmadım, canımı qurban edirəm, Vətən eşqinə, gedirəm sinəsi dağlı Vətən üçün, azadlıq üçün, kəfən üçün. Gedirəm Ana! Eşit sözlərimi! Ağlamyarsan! Başına qara bağlamayarsan, məni uşaq tək danlamayarsan, deməyərsən Haqqın var üzərində, Gedirəm ANA, gedirəm Vətən haqqını halal eylə, haqqımın səsini payla, yatmışları hayla, çağır bağır, hayla sən hayla! De ki, ANAN dardadır, de ki, Vətən dardadır! Gedirəm Ana salamat qal! gedirəm sevgilim salamat qal! Axan qanım torpaq üçün, sənin üçün ey ANA VƏTƏN! Səsin gəlir qulağıma,fəryad edirsən,nalən göylərdə çatın dadıma, fəryadıma, qol-qanad olun varlığıma! Sən ağlayırsan! Ağlama Vətən, ağlama Vətən! Sənin biz adlı övladların var, sil gözünün yaşını, uca tut başını, düşmənin bəlli, vuran qolumuz var ikiəlli, igidlərin var ürəkli. Gedirəm, ANA! nigaran qalma, nisgilli qəlbinlə xəyala dalma, qalma ŞƏHİD Analarından geri qalma, geri qalma, çanım fəda olsun bu Vətən üçün, sənin üçün ANAM! haqqını halal et, verdiyin südü halal et, çəkdiyin zəhməti Halal et! Sənin üçün yaşaya bilmədim, axan göz yaşını silə bilmədim, səninlə danışıb, gülə bilmədim, ANAM! Vətən adlı Ana sənin də anandır, gedirəm, Vətən bayrağını uca tutmağa, gedirəm andıma əməl etməyə, gedirəm düşmən üstünə, qan tökməyə, səni xilas etməyə! Ey Vətən oğulları qalxın ayağa, yeriyin düşmən üstünə, xəncəri saplayın köksünə, gələ bilməsin özünə, qulaq asmayın, nadürüstlərin sözünə, qulaq asın qəlbinizin aynadakı baxan gözünün sözünə! Hansı ki, bu gözlər dik baxmaq istəyir Vətənin gözünə! Vətən oğullaı verin əlinizi əlimə, Qan düşüb könlümə, qanıma susayanın qanını almaq, düşmən leşini saymaq, ən azı başıma PAPAQ qoymaq, içərək düşmənin qanınıdan doymaq, AC düşmənin gözünü oymaq, yurdumdan çıxarıb yurdsuz qoymaq. Baxın ey xalqım, millətim, budur mənim amalım, məqsədim, Vətən adlı həsrətim! Gedirəm salamat qalın! ALLAHA əmanət qalın!

    02.08.2014.

  • Təranə ŞƏMS.”YA ŞƏHİD OL… YA QAZİ…!!!! AZƏRBAYCAN ƏSGƏRİ…!”

    ts

    Sosial şəbəkələrdə xüsusən də fb üzərində yayılan xəbər portallarını mütamadi olaraq izləyirəm… Lakin bir məsələ məni vətəndaş olaraq düşündürür. Nədir məni təşvişə salan? Fikrimi sizlərlə bölüşmək istərdim. Cəbhə xəttdindən ötürülən məlumatlar əsaslı olmadan bir-birini TƏKZİB edir.Yalnış xəbərlər insanları çaşdırır.Maraqlıdır niyə bu barədə ölçü götürülmür? Sualın cavabını açıq qoyuram.Bütün bunlar bir yana qalsın, sosial şəbəkələri özünə daimi məkan hesab edən bəzi insanlar var ki, fikir-xəyalları aranı qatmaqdır. Məgər onlar düşünmür, Vətənin ağır günündə yumruq kimi birləşməliyik? Təəssüf ki, ucuz fikir fədailərinin birləşmək haqqında anlayışları yoxdur desəm yanılmış olaram. Sanki, bəzi insanların yarasının qartmağı qopmuş kimi bütün dərd-sərlərini ortaya qoyurlar… Məncə belələri yaxşı bilməlidir, hamının iki gözü, iki qulağı var… Mövçud vəziyyəti hər vətəndaş görə bilir. Düzdü, bilirik əhalinin sosial durumu ürək açan deyil.ANCAQ yaranmış mövcud vəziyyət əsas vermir, Vətənin ağır günündə kim ağlına yox, ağzına gələn,yalnış məlumatları insanlarla virtual olaraq bölüşün. Hörmətli vətəndaşlar bir az anlayışlı olun! Niyə fikir birliyi, söz birliyi yarada bilmirik? Niyə əl-ələ verərək birləşmirik? Bu gün Vətənin bizim dəstəyimizə böyük ehtiyacı var. Ağzımızdan cıxan hər kəlməyə, yazdığımız hər cümləyə diqqət etmək gərəkdir.Çünki düşmən də aramızda sosial şəbəkədən yararlnır. Ayıq-sayıq olmalıyıq. Yaddan çıxarmayaq,bizim bir düşmənimiz var.”erməni” Bizlər bir-birimizə yad ola bilmərik. Belə anlarda hamının amalı bir olmalıdır.Yalnız QƏLƏBƏ haqqında düşünməliyk.Ancaq və ancaq ALİ BAŞ KOMANDANIN ətrafında sıx birləşməliyik.kəçici bir ZİNDANA vurmalıyıq!!! Unutmayaq! Vətən üçün hansısa bağışlanmaz səhfimiz sanki,bizlərə süd verən Anaya bağışlanmaz hömətsizlikdir.Yaddan çıxarmayaq Vətən bizim əbədi və əzəli Anamızdır. Onun bərqərar və azad olmağı bizlərin azad və müstəqil olması deməkdir. Gəlin elə edək ki, Vətən qarşısında utanaraq başımızı yerə dikməyək! Hamımız bir məqsəd uğrunda birləşərək, düşmənə qalib gələk. Biz TÜRKÜK, unutmayaq! Damarımızda TÜRK qanı axır. Soyumuz, kökümüz var. Adımıza, andımıza layiq olmağı bacaraq! Birləşək YUMRUQ kimi! Yadımızdan çıxarmayaq,tarixən bu günə kimi düşmənlər tərəfindən parcalanan əzəl -əbədi torpaqlar bizimdir.Gəlin AZƏRBAYCANIN bütövlüyü uğrunda ŞƏHİD balalarımızın ruhunu şad edərək düşmənə qalib gələk. ZƏFƏR bayrağını ucalara qaldıraraq daha irəliyə gedək! Bu yolda sizlərə yüksək səviyyədə şücaət, əzmkarlıq möhkəm iradə arzulayıram. Əminəm ki, Azərbaycanımızın qalibiyyət bayrağı itirilmiş torpaqlarımızda dalğalanacaq. QƏZAN”-mız mübarək VƏTƏN oğulları” YA ŞƏHİD OL… YA QAZİ…!!!! TƏRANƏ ŞƏMS.04.08.2014.

  • Təranə ŞƏMS.”SEVƏRİM.. SƏNİ SEVƏRİM…AZƏRBAYCAN…”

    ts

    Ey ulu Vətən sil anaların göz yaşını…! Bu tökülən qanlar sənin üçün… sənin bütövlüyün üçün… bu oğulların mərdliyi sənin üçün… Başını dik tut ey ulu VƏTƏN!!!
    Ağlama ey ana Vətən… səni sevən… sənə qol açan övladların var… sənin namusun üçün… qeyrətin üçün… İtmiş ləçəyin üçün…Sənin ağ ləçəyn, sənin olacaq… düşmən önündə diz çökəcək… öləcək…gözün önündə… Vətən oğulları BUNU edəcək… yeriyərək düşmən üstünə..siləcək sənin axan göz yaşlarını.. əyilən başını qaldlracaq dik baxacaqsan övladlarının gözünə…! O gün yaxındır…! Gözlə.. gözün yolda qalmasın ey..AĞ ATLI cəngəvarını gözləyn ANAM! o GƏLƏCƏK.. səni sevəcək… səni oxşayacaq… Şəhidini köksünə sıxan əllərindən öpəcək.Sənə canın deyəcək.. sənə qanım deyəcək, sənə Vətən Azərbaycan deyəcək…Ey VƏTƏN ŞƏHİD anasını oxşa onu köksünə sıx… sil onun gözündən axan yaşları… Axı sən Anaların Anasısın ey ulu VƏTƏN!!!! Dərdin də bizimdir… biz sənik.. sənsə bizsən… sən qolumuzun gücüsən… sən gözümüzün nurusan… sən… cismimizin RUHUSAN… səni sevməmək mümkünmü… uğruna ölməmək mümkünmü…sən bizim AND yerimiz.. sən bizim guman yerimiz… uman yerimiz… gücü səndən alırıq… inamı səndən öyrənirik… vüqarı səndən öyrənirik… Dik tut başını ANAM mənim…halına yanan bizik… səni ..səndə anan bizik… səninlə sevinmişik… səninlə öyünmüşük… Zaman-zaman.. uğrunda döyüşmüşük… dərlərimizi birgə bölüşmüşük… ey gözü yaşlı ..ürəyi kövrək VƏTƏN adlı ANAM mənin… Başımın tacısan…ey Tacidarım mənim… ey qibləgahım mənim… sevdim canım qədər… sevdim… qanım qədər… Bu gün Şəhid sayıb… göz yaşı tökən AZƏRBAYCANIM qədər… sevdim səni… sevdim səni… ey ANAM mənim… gərəksə ölərim… gərəksə… canımı fəda edərim…səsinə səs qatıb.. səda edərim… sevərim .. səni sevərim…AZƏRBAYCAN… AZƏRBAYCAN.

  • Esmira RƏHİMLİ.”Vətənim”

    Esmira

    Alar qoynuna,
    Basar bağrına,
    Torpağına dönər
    Bədənim.
    Doğma qucağında
    Üşüməz nəşim,
    İsti köynək gələr mənə
    Kəfənim!

    O pak sularından
    İçirtdi,
    Halal çörəyindən
    Yedirtdi!
    Nankorlar qədrini
    Bilməz ki!
    Xəzinə yatağıdır
    Vətənim!

    Dünyanın ən gözəl
    Balası,
    Ömrümün günümün
    Mənası!
    Tarixin qəhrəman
    Qalası,
    Salnaməsi, kitabıdır
    Vətənim!

    Neynirəm mən onsuz
    Cahanı?
    Gülündən əzizdir
    Tikanı!
    Bütün dərdlərimin
    Dərmanı,
    Azəbaycandır mənim
    Vətənim!

  • Elnur RƏSULOĞLU.Yeni şeirlər

    er

    Mənim həyatım

    Aprelin axrıydı, son günləriydi.
    Hava isti idi, səma tərtəmiz.
    Günəş göydən yerə od ələyirdi
    Kədərdən xəbərsiz, qəmdən xəbərsiz.

    Mən isə bu zaman tərimi silib
    Yolda deyinirdim: “Ürək dayanır.
    Elə bil göylə yer baş-başa verib,
    Göy kimi od tutub yerlər də yanır”.

    Hər tərəf yaşıllıq. Yollar boyunca,
    Gör ağcaqayınlar necə əkilib.
    Onların altında otrub doyunca,
    Kölgəsində neçə yolçu dincəlib.

    Ağcaqayınların altında yenə
    Yolçular oturub nəfəsin dərir.
    Oturmaq ar gəlir bəzilərinə,
    Ayaq üstə durub nəfəsin dərir.

    Danışa bilsəydi, ağcaqayınlar
    Bizə keçmişlərdən söhbət açardı.
    Bil, dilə gəlsəydi, ağcaqayınlar
    Burdan keçmişlərdən söhbət açardı.

    Mən bir saatdan da artıq yoldayam,
    Bitib-tükənməyir uzanan yollar.
    Döngəni dönürəm, sağ yox, soldayam,
    Qurtarmaq bilməyir uzanan yollar.

    Gör nə qədər yol var qarşıda hələ,
    Bəli, mən bu yolda daha yolçuyam.
    Başqası görünmür, nədəndir belə,
    Yoxsa mən bu yolda tənha yolçuyam?

    Hər yerə arxamca kölgəm sürünür,
    Nədənsə canımı bürüyüb təlaş.
    Köksümdə ürəyim tez-tez döyünür,
    Fikirlərim mənə olubdur yoldaş.

    Məncə, olsa da düz, əyri-üyrü də,
    Yollar hey uzanan qollara bənzər.
    Yer üzündə hər bir insan ömrü də,
    Sonu bilinməyən yollara bənzər.

    Məktəb yollarına ayaq basanda,
    Elə bil yenidən uşaqlaşıram.
    Uşaq səslərinə qulaq asanda,
    Dərdimdən, qəmimdən uzaqlaşıram.

    Bir anlığa anıb o illəri mən,
    Ömür kitabımı varaqlayıram.
    Məndən sonra gələn nəsilləri mən,
    Həyat yollarında soraqlayıram.

    Bu həyat yolları çətindən çətin,
    Gərəkdir bu yolda mübariz olmaq.
    Zəiflik göstərsən, olmasan mətin,
    Sənin qismətindir qul, kəniz olmaq.

    Qulaqları səsdə, gözləri yolda,
    Vətən torpaqları çağırır bizi.
    Vətən bir ağacdır, onda bu halda,
    Qurdlar içimizdən dağıdır bizi.

    Hardandır bizlərdə, hardandır yadlıq,
    Doğma qardaşıma necə “yad” deyim?
    Kədərli günümdə düzəldib şadlıq,
    Bayram libasımı mən necə geyim?

    Yurddaşlarım köçkün, qaçqın, didərgin,
    Qarabağdan sürgün ediblər bizi.
    Danışa bilmirəm, əsəbim gərgin,
    Öz əllərimizlə didiblər bizi.

    Öz əllərimizlə yıxıblar bizi,
    Nə vaxt bütöv yumruq olacağıq biz?
    Çoxdandır bir küncə sıxıblar bizi,
    Axırda vətənsiz qalacağıq biz.

    Havanın axını güclənir birdən,
    Nəğmə deyib əsir isti küləklər.
    Bir baxın, bir baxın, cənub tərəfdən,
    Buraya tələsir isti küləklər.

    Burda hakim olmuş isti küləklər,
    Yuxudan oyatdı tozu, torpağı.
    Əsib cana doymuş isti küləklər,
    Qaldırıb oynatdı tozu, torpağı.

    İsti küləklərin dövrü az oldu,
    Taca zorla sahib olanlar kimi.
    İsti küləklərin ömrü az oldu,
    Şayiələr kimi, yalanlar kimi.

    Artıq mənə oxşar otağımdayam,
    Özüm kimi sadə, çilliçıraqban.
    Özümə söz verib dedim: “Yazacam,
    Başıma gələndən, öz həyatımdan”.

  • Vüsal YURDOĞLU.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    2014-12-10-113_1 (1)

    Ayrı bir dünyanın insanıyam mən,
    Dünyama heyranam, dünyamsan, Vətən!…

    Sevirəm mən səni öz anam kimi,
    Uğrunda bularam qana əlimi…

    Uğrunda hər şeyə hazıram, hazır…
    Qələmim hərbçi ömrünü yazır!

    *****

    Gəlirəm, ey Vətən, gəlirəm səni,
    Qorumaq borcumu ödəmək üçün,
    Canımı, cüssəmi verirəm sənə!…

    Bülbül xarabada oxumaz, susar…
    Mənim də ürəyim bülbülə dönmüş,
    Həsrətin içimdə necə yetişmiş,
    Havana, suyuna ehtiyacı var…

    Sınmaz qürurumun sənin yolunda
    Savaşmaqdan başqa nə əlacı var?!

    *****

    Səpilsin yoluna odlu mərmilər,
    Qurtarsın bu savaş, nahaq ölümlər!

    Sülhdən qan qoxusu gələrmi?
    -Gəlməz!…
    Erməni qozbeldir, sülhlə düzəlməz!

    *****

    Ölümlər, zülmlər, bu da dünyamız,
    Haqlını, haqsızı tanımır nədir?!…
    Vətənə verilən şəhid balamız,
    Axı nə vaxtacan gözləyəcəkdir?…

    “Azadlıq! Azadlıq!” deyən, eşidən,
    Hər yerdə səsini duyduran dövlət,-
    -Eşqim, qibləgahım,-Azerbaycanım!…

    İgidlər, ərənlər yetişdirən el,
    Ürəklər içində var olan Vətən!
    Oğluna, qızına yar olan Vətən!…,
    Yaşa daim yaşa,
    Var ol,
    var ol sən!…

    *****

    Üstünə uzanan əlləri qıraq,
    Neftinə dikilən gözlər çıxacaq…

    Min arzu düşəcək təmiz qəlblərdən,
    Qarabağ saçlarda dən olmayacaq,
    Sənsiz yaşanacaq gün olmayacaq!

    Ellər oxuyacaq zəfər nəğməsi,
    Gələcək yaylaqdan tütəyin səsi…

    Xoşbəxt günlərinə tələsirəm mən,
    Könlüm qanadlanır yurd sevgisindən!

    *****

    Sənsən qürurumun yüksək nöqtəsi,
    Ulu Odlar yurdu, Odlar ölkəsi!…

    Yurdoğlu iftixar duyur adınla,
    Alışır daima sənin odunla.
    Sinəndə quracaq alınmaz qala,
    Vətəin ər oğlu, ər hərbçisi!…

  • Mais TƏMKİN.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    10646868_273655359498567_6620189188081019440_n

    Çıx, cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!

    Kafirlər cənnətdə yaşaya bilməz,
    Qoyma bu cənnətə ayağı düşmən!
    Halal çörəyimə haram qatdınız,
    Sandın bu neməti sən ağu, düşmən.
    Sənin bu torpaqda haqqın nə gəzir?
    Çıx, cənnət yurdumdan , ey yağı düşmən!

    Niyyətin məkrli, qəsdin qan tökmək,
    Yurdumu talayıb, dağıdıb sökmək.
    Yaraşmaz qarşında bizə diz çökmək,
    Biz əldən vermərik torpağı, düşmən!
    Kafirlər cənnətdə yaşaya bilməz,
    Çıx, cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!

    Sən bizi bu yolda yora bilməzsən,
    İradə əzmimi qıra bilməzsən,
    Ordumun önündə dura bilməzsən,
    Çaxarıq başında çaxmağı, düşmən!
    Rəzillər cənnətdə yaşaya bilməz,
    Çıx, cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!

    Zəngəzur bizimdi, Göyçə bizimdi,
    Sən hələ olmamış, öncə bizimdi.
    Hətta Yerevan da , məncə, bizimdi,
    Onda Rəvan olub o axı, düşmən..
    Sən layiq deyilsən bizim cənnətə,
    Çıx, cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!

    Rəvanı döndərib Yerevan etdin,
    Sən bunu özünə şöhrət-şan etdin.
    Azad vətənimdə nahaq qan etdin,
    Güzəştə getmərik bu dağı, düşmən!
    Çıx cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!!

    Hazırıq hər zaman sənlə döyüşə,
    Niyyətim, məramım çətin dəyişə.
    Dərdimin dərmanı olub həmişə:
    O zəm-zəm,- o İsa bulağı, düşmən!
    Kafirlər Kövsərdən su içə bilməz,
    Çıx, cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!

    Toxunma ,,Yallı”ma, halal ,,Cəngi”mə
    Şeirimin, nəğməmin xoş ahənginə.
    Bayquşsan, keçərsən bir gün cəngimə,
    Caynağım Qartalın caynağı, düşmən!
    Bu cənnət məkanda sənə yoxdu yer,
    Çıx cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!

    Qarabağda doğan səhər mənimdir,
    Ana Vətən şöhrətimdir, şənimdir.
    Qələbə mənimdi, zəfər mənimdir,
    Sancarıq Rəvanda bayrağı, düşmən!
    Kafirlər cənnətdə yaşaya bilməz,
    Çıx, cənnət yurdumdan, ey yağı düşmən!!!

    * * *

    Ər igidlər, qəhrəmanlar,
    Elin dərdinə yananlar,
    Əbədiyyət qazananlar,
    Bu dünyada ölməz olur.

    Şəhid olub köçənlərim,
    Yağıları biçənlərim,
    Vətən andı içənlərim,
    Öz əhdindən dönməz olur.

    Torpaq udub çox ərləri,
    At oynadan ərənləri.
    Ülviyyətin şölələri,
    Daim yanar, sönməz olur!

    Vətən üçün töküb qanlar,
    Vətənləşdi qəhrəmanlar.
    Şan-şöhrətə ucalanlar,
    Zirvələrdən enməz olur!

  • Nail DAĞLAROĞLU.Yeni şeirlər

    n

    Ağrınalım

    Qanadınnan yaralanan,
    Quş kimiyəm, ağrınalım.
    Dilqəmiyə sızıldayan,
    Saz simiyəm, ağrınalım.

    Dəryalarda tənha qalan,
    Həyəcanlı təbil çalan.
    Tufanlara əsir qalan,
    Bir gəmiyəm, ağtınalım.

    Kədərə, qəmə bükülən,
    Mənəm sarayı sökülən.
    Qəhərdən dolub tökülən,
    Göz nəmiyəm ağrınalım.

    Naili qüssəli gördün,
    Kədər əcəlidi mərdin.
    İnsanları yeyən dərdin,
    Bax, yemiyəm ağrınalım.

    Qayıt gülüm, həsrətinə dözmərəm.

    Zülmət olub baharımda qışımda,
    Xatirələr buz bağlayıb başımda.
    Qanad çalmır daha könül quşum da,
    Qayıt gülüm, həsrətinə dözmərəm.

    O günnən ki, tərk eylədin məni, sən,
    Saçlarıma tezcə saldın dəni, sən.
    Pay göndərdin dumanı sən, çəni, sən,
    Qayıt gülüm, həsrətinə dözmərəm.

    Yaralanmış bir bülbülə dönmüşəm,
    Ucalardan alçaqlara enmişəm.
    Sənsizlikdən alovlamıb sönmüşəm,
    Qayıt gülüm, həsrətinə dözmərəm.

    Eşqin odu yuva salıb canımda,
    Cövlan edir damarimda, qanımda.
    Gəl hardasan, məsgən eylə yanımda,
    Qayıt gülüm, həsrətinə dözmərəm.

    Bir vaxt oldu bu sevgimiz təzə-tər,
    İndi durur əvəzində qəm-kədər,
    Zülm eyləmə gəl Nailə bu qədər,
    Qayıt gülüm, həsrətinə dözmərəm.

  • İlkin ABBAS.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    ia

    Vətən-göz bəbəyim, Torpaq-and yerim.!

    Ey ana diyarım, ey Azərbaycan,
    Hazıram uğrunda ölümə hər an,
    Neçə cənnət məkan qalıbdır viran,
    Duyanda qanayır qəlb yaram dərin,
    Vətən göz bəbəyim, torpaq and yerim!

    Düşməni tarixdən gərək silim mən,
    Qisası canla da olsa, alım mən,
    Necə şənlənim mən? Necə gülüm mən?
    Ürəkdə QARABAĞ adlı dərd-sərim,
    Vətən göz bəbəyim, torpaq and yerim!

    Ulu Tanrım, daim ol bizə kömək,
    Ötsün başımızdan bu qara külək,
    Şəhidlik zirvədir, ucalım gərək,
    Elə örnək olsun qoy bu hünərim,
    Vətən göz bəbəyim, torpaq and yerim!

    Daim Yaradana gətirək pənah,
    Yerdə qalan deyil bunca nalə-ah,
    Sıralan döyüşə, əlində silah,
    Sənə səslənirəm igidim, nərim!!!
    Vətən göz bəbəyim, torpaq and yerim!

    Nə şərəf, nə şöhrət-şan bahasına,
    Şücaət göstərim qan bahasına,
    Torpağı qaytarram can bahasına,
    Bilsəm ki bu yolla olar zəfərim,
    Vətən göz bəbəyim, torpaq and yerim!

    Olar sərt qışımız çiçəkli bahar,
    Gedər başımızdan bu dərd, bu qubar,
    Qarış-qarış dönər hər doğma diyar,
    Bitər bu həsrətim, qəmim, kədərim,
    Vətən göz bəbəyim, torpaq and yerim!

    Yazaq neçə şeir, söz Qarabağda,
    Ürək Qarabağda, göz Qarabağda,
    Bayramlar edərik biz Qarabağda,
    O gün uzaq deyil, Ya Allah-Kərim!
    Vətən göz bəbəyim, torpaq and yerim!!!!!

    03.04.2016

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Baxışlar da fərqli olur… “

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Baxışlar da fərqli olur… Sevincli, küsmüş, utancaq, ürkək… hətta, baxmaq istəməyən baxışlar da var. Mən onun baxışlarında həmişə utancaqlıq və baxmaq istəməmək görürəm. Elə bil bu dünyanın yaxşısına-pisinə baxmağa, görməyə, dərk etməyə kimsə onu məcbur edir. Heç vaxt bunu onun özünə demədim onu tanıdığım zaman ərzində. Qorxdum… Son vaxtlar çox qorxaq olmuşam. Əvvəllər ayrılıqdan, hüzndən, yıxılmaqdan qorxurdum, bu qorxunun olmayacağı günlərə ümid edirdim. Indi ümidin özündən də qorxuram… Ümiddən…
    Onun baxışlarında utanmağı, baxmaq istəməməyi görürəm, amma, qorxunu heç vaxt görməmişəm. O, qorxmur. Ağlına, ürəyinə nə gəlirsə misralara düzə bilir, yaza bilir Gülnarə Sadiq.
    Göz yaşı təslimdi ümidsizliyə…- deyir…
    Baxışlar yol alır sonsuz sevincə…-deyir…
    Ümidsizliyini sevincinə “yenildə” bilir Gülnarə Sadiq. Qaçır sevincə doğru…Qaçır… Yüyürür… Nə qədər ətri üstündə solan arzu varsa hamısını ən gözəl saxlancı edir, büküb-bürmələyib ürək boxçasına yığır, ovuclarını üzü sabaha açır, qaçır… Qaçır…
    Sevən bir cüt gözə yazılan yazı,
    Buludlara sevgi sarmaq nə gözəl…
    Həyatın gözəlliyini gözlərindəki utanan “yazılarda” yaşayır o… Belə alqışlayır insanın dünyaya mehrini, ülfətini… Demirəm ki, ağlamır bu qız… Ağlayır… Dünyanı gözlərinə yığır, ümidlərindən asır, üsyankar misralarına bələyir, ağlayır… Ağladıqca özünü inandırmağı bacarır ki, həyat yaşamağa dəyər qədər gözəldir… Bu gözəl günlərin heç birini kədərə təslim etmək istəmir… Öz-özünə pıçıldayır:
    Ağlama, ağlasan kədər üz görər,
    Girib ürəyinə qovurar səni…
    Gülnarə Sadiq özünü kədərdən belə “qoruyur”… Belə savaşır dərdlərlə…
    Hərdən qaçıb sığındığı gözəl həyat anlamının qarşısında şair ürəyi boynunu aşağı əyir, məzlumlaşır… Fağır-fağır savaşmağa daha gücü qalmadığını etiraf edir… Böyümək istəyir bu savaşda zəfər çalsın deyə…
    Ümid etmək istəyirəm
    Ümid.
    Bir gün böyüyəcəm deyə…
    Bütün bu təzadlı hisslərin əlində uşaqlaşsa da qorxmur… Bəlkə də, qorxmağı bacarmır?! Nə bilim… Bəlkə də, yaxşı ki, bacarmır… Qoy elə hər şeyi qismətə bağlayaraq yaşaya bilsin bu şair… Onsuz da şairlər üçün qismət də adiləşir get-gedə… Onlar “alın yazısı”nı olduğu kimi qəbul etmirlər… Edə bilmirlər… Amma, Gülnarənin qismətə bağladıqları adamda bir az təsəlli yarada bilir:
    Ümid öldü-həsrətdəndi…
    Ömrü bitdi- qismətdəndi…
    Hərdən onun baxışlarına saatlarla baxmaq keçir ürəyimdən… Hərdən də heç baxa bilmirəm… Gücüm çatmır onun utancaq baxışlarının gözlərimə tuşlanmağına… Gizlədirəm gözlərimi çox zaman… Qorxuram ki, ürəyimdəki o həyatla savaşmaq qorxusunu anlayar, məni bu zəifliyimə görə qınayar, bir böyük kimi danlayar… Sonra mən onun şeir -ümidinin qarşısında günahkar olaram…
    Nə vaxtsa, bir gün şeirin birində,
    Hansısa misrada qovuşacağıq…
    Sərin kəlmələri düzüb yan-yana,
    Elə şeirdəcə yaşayacağıq…
    Budur, Gülnarə Sadiqin şeir-ümidi…
    Baxışlar da fərqlidi demişdim axı, fərqlidi… Və mən bunu oxuyandan sonra Gülnarə Sadiqin baxışlarını yenə görmək istərdim. Bir onu bilmirəm ki, nəhayət, o baxışlarla üz-üzə dayanmağa gücüm çatacaqmı?!

    Şəfa Vəli (Gəncə)

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    mxe

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    Zalım düşmən pusqudadı, çapardı,
    Neçə oğulları vaxtsız apardı.
    Analar-bacılar şivən qopardı,
    Amandı, yatmayaq, dur, ay qardaşım,
    Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!!!

    Neçə öpüş donub qaldı dodaqda,
    Neçə çiçək solub qaldı budaqda,
    Neçə baxış itib qaldı uzaqda,
    Nə qədər səbr edək, dur ay sirdaşım,
    Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!

    Qoy ucalsın göyə haqqımın səsi,
    Gül olsun Vətənin dağı-dərəsi.
    Düşməni hürkütsün igid nərəsi,
    Dur gedək irəli, dur ay qardaşım,
    Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!

    ŞƏHİDLƏR XİYABANI

    Şəhidlər Xiyabanı,
    Mənim Məkkəm, Mədinəm!!
    Doğma övladlarındı,
    Körpə qanadlarındı,
    Sənin qoynunda yatan…
    Onlar olub nahaqqın başına
    Kəmənd atan!
    Onlar olub düşmənə,
    Şeytan bilib daş atan!!
    Onları tanımayan,
    İnsanlıqdan kənardı,
    Məzarları başında,
    Vətən sevgisi vardır!
    Onları tanımayan ,
    Bizləri nə anlayar?!.
    Nadanların işidi,
    Dünyanı qandallayar!!
    …Şəhidlər Xiyabanı,
    Mənim Məkkəm, Mədinəm!!
    Onlar olub nahaqqın başına
    Kəmənd atan!
    Onlar olub düşmənə,
    Şeytan bilib daş atan!!
    Doğma balalarındı,
    Sənin qol-qanadındı,
    Vətən, qoynunda yatan!!

  • Mehriban İBRAHİMOVA.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    ADDIMLA İNAMLA

    Sən qorxaq deyilsən ,illərdən bəri,
    Vüqarla döyünüb igid ürəyi,
    Sən ey ,Vətənimin igid əsgəri,
    Addımla inamla daim irəli!
    Qanlı ,qadalıdır yolun bilirəm,
    Vüqarın çatacaq zirvə yoluna.
    Bükülməz heç zaman qolun bilirəm,
    Addımıa inamla daim irəli.
    Əlləri göydədir ana ,bacının,
    Allah dərgahından köməyin gəlir,
    Ümiddir ,inamdır dərd əlacımız,
    Addımla inamla daim irəli!
    Bayrağım ucadır,bir daha enməz,
    Vətən igidləri yolundan dönməz,
    Döyünən ürəyin heç odu sönməz,
    Addımla inamla daim irəli!
    Gözünü həsrətlər izləyəsidi,
    Bir gözəl yol üstə dayanıb hər gün
    Yolunu həsrətlə gözləyəsidi,
    Addımla inamla daim irəli!
    Addımla inamla daim irəli!
    Qələbə söyləyən dilinlə qayıt.
    Sən elə vüqarla getdiyin kimi,
    Vüqarla evinə ,elinə qayıt!!
    MEHRİBAN. 02 03 2016.

  • Mehri ƏLİYEVA.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    me

    ALLAH QORUYACAQ SƏNİ,ƏSGƏRİM!

    Qalxdın vətənimin səsinə,qardaş!
    Allah qoruyacaq səni,əsgərim!
    Qələbə gətirsin bizə bu savaş,
    Deyən,azad olur mənim vətənim,
    Allah qoruyacaq səni,əsgərim!

    İnşallah,Şuşaya doğru qalxarsız,
    Zəfər bayrağını ora sancarsız,
    Erməni cəsusun möhkəm boğarsız.
    Silah istər,bu gün mənimdə əlim,
    Allah qoruyacaq səni,əsgərim!

    Didərgin alqışı sizə ruh verər,
    İlanın başını əsgərim əzər,
    Qələbə ruhludu bu gün hər əsgər.
    Yayılar dünyaya bu urra səsim,
    Allah qoruyacaq səni,əsgərim!

    Mehridə qəribdi,vətən dərdlidi,
    Vətənsiz qalıbdı gör neçə ildi,
    Ey ordum,qələbə indi sənindi.
    Deyən,azad olur mənim vətənim,
    Allah qoruyacaq səni,əsgərim!

    Kiyev 02-04-2016

    QAYTAR O ELLƏRİ QAYTAR ALLAHIM

    Gör neçə ildi ki, ayrıyıq səndən.
    Qaytar o elleri qaytar Allahım.
    Necə yazım mən bu gün kəlməcərdən.
    Məni bağışlamaz bilki torpağım.
    Qaytar o elleri qaytar Allahım.

    Kəlbəcərim,sinəmdəki bir yara.
    Baxa bilmir gözüm bu insanlara.
    Həsrətli qalmışıq o torpaqlara.
    Gör neçə illərdi sönüb çırağım.
    Qaytar o elleri qaytar Allahım.

    İsti suyun həsrətindən yanaram.
    Gəlin qayasını niyə tapmıram.
    O yurdun qapısın hacan açaram.
    Niyə qalxmır mənim silah,yarağım.
    Qaytar o elleri qaytar Allahım.

    Qərinə haqlayır bu həsrətimi.
    İtirmişəm Kəlbəcəri,elimi.
    Kimə deyim axı bu ağır dərdi.
    Bircə ordumadı mənim pənahım.
    Qaytar o elleri qaytar Allahım.

    Mehriyəm, qəribəm, ürəyim yanır.
    Ürək itiyini gəzir tapmayır.
    Başım aşağıdı niyə qalxmayir.
    Görünmür o yurdda bu dərdli xalqım.
    Qaytar o elleri qaytar Allahım.

    Kiyev 02-04-2015

  • Abdulla MƏMMƏD.Yeni şeirlər

    12647929_456084107917624_702711598_n

    DÜNYA MƏNİM DÜNYAM DEYİL

    Xalq şairi Məmməd Araza.

    Ağlayana göz yaşıdır,
    Ağladana közdür dünya.
    Kimisinin öz yaşıdı,
    Kimisinə sözdür dünya.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Hara baxsan hərb ocağı,
    Hara baxsan qəm-ələmdir.
    Canlı məzardır qucağı,
    Bağrının başı sitəmdir.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Pozulub mizan-tərəzi,
    Çəkilməmiş gözü qaçır.
    Ocağı tərk edən kəsin
    Arxasınca közü qaçır.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Bir loxma çörək dalınca
    Başı lovlu qaçanı var.
    Hədəf olub ehtiyaca,
    Dərd üstə dərd qucanı var.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Kimisinə dar ağacı,
    Kiminin uman yeridir.
    Dərd əhlinə yar ağacı,
    Sevənin güman yeridir.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Dünya qədərin qalası,
    Qədərliyə qara gündür.
    Dünya dərdimə qalası,
    Açılmayan bir düyündür.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    …Gülünclərin gülüncünə
    Qalib gəlmək təpəri yox.
    Bu dünyanın nə vecinə-
    Toxun acdan xəbəri yox!
    Dünya mənim dünyam deyil.
    Dünya mənim dünyam deyil!

    QURBAN OLDUĞUN

    Sən kimi sevirsən heç bilirsənmi?
    Qəlbi qara daşdır qurban olduğun.
    İlanı yuvadan çıxarar dillə,
    Şeytana qardaşdır qurban olduğun.

    Sənə ünvanlanan sözünə bəndsən,
    Sözündən daha çox özünə bəndsən,
    Oğrun baxışına,gözünə bəndsən,
    Sevən qəlbə daşdır qurban olduğun.

    Ona fərq eləməz sənsən,ya qeyri,
    Sözündə düz olmaz gözündən əyri…
    Yüz yol söyləsəm də sənə,nə xeyri?
    Desəm:”Qəlbi daşdır qurban olduğun”.

    Nə qədər gec deyil-bir düşün,daşın,
    Atdığın addımdan,fikrindən daşın!
    Barı,tök ətəkdən bu sevda daşın,
    Dərd verən bir daşdır qurban olduğun.

    Abdulla Haqqa yar-yar da yarına…
    Həqiqi yar olan darda yarınar.
    Təkcəgöz yaşıdır dərdə yarınan,
    Qədərə sirdaşdır qurban olduğun,
    Kədərə yoldaşdır qurban olduğun.

    Azərbaycan.Quba.
    22.03.2016

  • Zeynəb DƏRBƏNDLİ.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    11665411_1690704784490598_9087155491968421030_n

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
    İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

    QARABAĞIM

    Neçə ildir yol gözləyir,
    Canm qərib Qarabağım.
    Qəlbi insan tək sızlayır,
    Canım qərib Qarabağım.

    Ocağları sönüb qalıb,
    Ev eşiyim yanıb qalıb.
    Damarımda donub qalıb,
    Canım qərib Qarabağım.

    Dağları, düzləri küsgün,
    Babamın izləri küsgün.
    Sovrulan közləri küsgün,
    Canım qərib Qarabağım.

    Zeynəbəm, alışır sinəm,
    utanıram, necə dinəm?
    Adından kül olan mənəm,
    Canım qərib Qarabağım.

    Tarix 02 02 2016.

    VƏTƏN DƏRDİ

    Yenə səhər açıldı,
    Yenə köhnə xəbərlər.
    Görən deyən olarmı,
    Nə gündədir Kəlbəcər?

    Hər səhər açılanda,
    Saytları izləyirəm.
    Şuşadan, Xocalıdan,
    Xoş xəbər gözləyirəm.

    Səhəri tez açıram,
    Sanki, öz gözlərimlə.
    Çalışıram vəsv edim,
    Vətəni, sözlərimlə.

    Səhər məni kövrəldir,
    Xankəndindən, yox bir səs.
    Yoxsa Laçın, Cəbrayıl,
    Cavab verməyir heç kəs.

    Səhər mənə nə desin?
    Axı yoxdur xəbəri.
    Mən xəbər gözləyirəm,
    İstəmirəm kədəri.

    Üzeyiri, Cabbarı,
    Gecə gördüm yuxuda,
    Onların məzarları,
    Qalıbdır yad ayağda.

    Mən isə hər gün səhər,
    Xoş xəbər gözləyirəm.
    Şəhidim var deyəndə,
    İçimdən sızlayıram.

    Hər yüz ildən, bir yara,
    Hər ilin bir dərdi var.
    Böyük hərflə yazıldı,
    Tarixə, qanlı yanvar.

    Əsir düşmüş qız, gəlin,
    Bilinmirki hardadır.
    O gözəl Qarabağım,
    Neçə ildir dardadır.

    Yazıram sözüm bitmir,
    Yazmayım, bəs neyləyim?
    Zeynəbəm, vətənimçün,
    Qan ağlayır ürəyim.

    Tarix 06 02 2016.

  • Qalib ŞAMXALOĞLU.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    qsm

    Vətən bizi çağırır !
    Durun , səfərbər olun ,
    Hamınız əsgər olun ,
    Üçrəngli bayrağımız
    Qoy göylərə ucalsın ,
    Həmişə uca qalsın .
    Qayıtsın torpağımız ,
    Həmişə bizim olsun ,
    Qəlblərə sevinc dolsun ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Durun , qalxın ayağa ,
    Kömək olun torpağa .
    Xalqımın düşmənləri
    Qoy cəhənnəmi görsün ,
    Ölsün düşmənlər , ölsün .
    Vətən oğlu , gəl bəri ,
    Gəl , gəl əl-ələ verək ,
    Vətən uğrunda ölək ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Şuşa , Cıdır düzündə ,
    ( Həqiqət var sözündə )
    Deyir : – Məni satdınız ,
    Ay xainlər , nankorlar ,
    Pulpərəst rüşvətxorlar ,
    Ar , həyanı atdınız ,
    Ucalır xalqın səsi ,
    Olduz qarğış yiyəsi ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Dağlıq Qarabağında ,
    Füzuli torpağında ,
    Ağdamda , Kəlbəcərdə ,
    Qubadlı , Zəngilanda ,
    Cəbrayılda , Laçında ,
    Ağdərədə , Tərtərdə ,
    Xainlərin gözün tökün ,
    Xainlərin qəlbin sökün ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Vətənin çəkir haray ,
    Günlər keçir olur ay ,
    Aylar illərə dönür ,
    Kömək olmayır bizdən ,
    Qan sutək axır dizdən ,
    Cavan ömürlər sönür ,
    Babəkin gəlir səsi ,
    Koroğlunun nərəsi ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Çoxlu silah aldırın ,
    Düşmənləri tez qırın .
    Faşist erməniləri
    Qırın qurtarın daha ,
    Qoy qalmasın sabaha
    Erməninin əsgəri ,
    Qeyrətimiz bəlli olsun ,
    Cürətimiz bəlli olsun ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Azad olmaq istəyir ,
    Abad olmaq istəyir ,
    Eşitmirik vətəni ,
    Qulağımız kar olub ,
    Gözlərimiz kor olub ,
    Qəlbisınıq vətəni ,
    Görüb , eşitməmişik ,
    Dərdini bilməmişik ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Dad çəkir vətənim , dad ,
    Olmaq istəyir azad ,
    Adbaad səsləyir bizi ,
    Adımızı danmışıq ,
    Al-verə qurşanmışıq ,
    Vətən gözləyir bizi ,
    Nankor vətəndaşların ,
    Kar , kor vətəndaşların ,
    Vətən bizi çağırır !

    Vətən bizi çağırır !
    Yetim Segah üstündə ,
    Çağırır bizi gündə ,
    Təsniflə , muğamatla ,
    Bizi ağladır yaman ,
    Qəddimiz olub kaman ,
    Qalib deyir , avtomatla ,
    Pulemyotla tufan edək ,
    Dığaları qıraq , tökək ,
    Vətən bizi çağırır !
    Vətən bizi çağırır !

    1996 – cı il

    Ay ellər , çox uzanır bizim haqq savaşımız
    Bəsdir daha bir belə gözdən axdı yaşımız !
    Şahid olsun zəfərə torpağımız , daşımız
    Savaşımız zəfərlə qoşa calansın gərək
    Qələbənin tonqalı şurla qalansın gərək !

    Sən , ey dərdi , kədəri aram olan millətim
    Sən , ey halal çörəyi haram olan millətim
    Sən , ey vətən yarası yaram olan millətim
    Xainlər bu ölkədən kənar dolansın gərək
    Qələbənin tonqalı şurla qalansın gərək !

    Yurdlarımız yağıda əsir qalıbdır axı ,
    Bir milyon soydaşımız yesir qalıbdır axı
    Qarabağ şanımızda kəsir qalıbdır axı
    Yağı murdar qanına batsın , bulansın gərək
    Qələbənin tonqalı şurla qalansın gərək !

    Şamxaloğlu , kədərin sədlərini aş daha ,
    Qələbənin , zəfərin şəninə söz qoş daha !
    Ey qəhrəman , cəsur xalq , qalx ayağa , coş daha
    Yurdu talayanların yurdu talansın gərək
    Qələbənin tonqalı şurla qalansın gərək !

    9 noyabr 2015

  • Vidadi AĞDAMLI.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    va

    YOX DAYANMAQ İGİD ƏSGƏR,QƏLƏBƏNİ İSTƏRƏM

    (Azərbaycan orudusu Qarabağda bir yüksəkliyi ələ keçirdi)

    Qalxan silah enməyəcək,qalx igidim,ərənim,
    Yox dayanmaq igid əsgər,qələbəni istərəm.
    Gəl-gəl deyir əsir düşən tapdaq altda vətənim,
    Neçə ildi el-obamla,yurd-yuvamı gəzirəm,
    Yox dayanmaq igid əsgər,qələbəni istərəm.

    Anaların göz yaşları quruyubdu ta bəsdir,
    Bu yürüşdən geri dönmək gülünc olar ,əbəsdir,
    Sinəm üstə çarpaz dağ var,igidləri tələsdir.
    Əlim əsir,qələmimlə vərəqləri didirəm,
    Yox dayanmaq igid əsgər,qələbəni istərəm.

    Əsir düşən igidlərin intiqamı qalıbdı,
    Şəhidlərin Qarabağda məzarları yanıbdı,
    Neçə ürək bu dərdlərdən xəstəliklər tapıbdı.
    Bu səsimlə əsgərimi döyüşlərə səslərəm,
    Yox dayanmaq igid əsgər,qələbəni istərəm.

    Al intiqam,qaldır silah,bir zəfərdi amalım,
    Qoy yayılsın el-obaya bir qələbə harayım,
    Məndə öndə ermənini sizlərlə bir tapdayım.
    Vətən üçün can verərəm,mən bu yoldan dönmərəm,
    Yox dayanmaq igid əsgər,qələbəni istərəm.

    El oğluyam vətən dərdli,bir şairəm Vidadi,
    Şəhidliyə gedən yollar,bu gün mənlə sənindi,
    Qarabağım,dərd oylağım,bir düşün ki,bizimdi.
    Neçə ildi el-obamla,yurd-yuvamı gəzirəm,
    Yox dayanmaq igid əsgər,qələbəni istərəm.

    Bakı 02-04-2016

    VƏTƏNSİZ BAYRAMI NEYNİRƏM AXI!

    Bayram gəlir,dağlar yaşıl don geyir,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!
    Aqac çiçək açır,bağlar don geyir,
    Kədərlə açıram hər gün sabahı,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!

    Keçəl gəlir,kosa gəlir yoldadı,
    Bəs mənim Ağdamım görən hardadı?
    Çoxdan gedib ürəyimdən yar dadı,
    Yumurta boyanır çəkirəm ahı,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!

    Qovurqa qovrulur ürəyim kimi,
    Rünhan saxlamışam hələ dərdimi,
    Bəzəyə bilmirəm axı süfrəmi.
    Gücüm çatmır alam çolpanı yağı,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!

    Aldığım təqaüt yüz əlli manat.
    Gecədə,gündüzdə olmuram rahat.
    Üşağa nə deyim axı bu saat,
    İtib çəkməmimdə nə vaxdı bağı,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!

    Açılmır ürəyim ciblərim bom-boş,
    İçməmiş olmuşam çoxdandı sərxoş,
    Özümdə kədərdən olmuşam naxoş.
    Qəlbimin heç nəyə yoxdu marağı,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!

    Milyonlar məmurlar evinə axır,
    Hər axşam uşaqda əlimə baxır.
    Həsrət xəncərini sinəmə taxır.
    Nəyimə lazımdı bu yaşamağı,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!

    Vidadini qınamayın,haqlıdı,
    Bu bayram çoxuna çox maraqlıdı,
    Elin gözü yolda el soraqlıdı.
    Kədərlə açıram hər gün sabahı,
    Vətənsiz bayramı neynirəm axı!

    Bakı 09-03-2016

  • Əziz MUSA.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    DAYANMA, İRƏLİ VƏTƏN ƏSGƏRİ

    DAYANMA, İRƏLİ VƏTƏN ƏSGƏRİ,
    DOĞMA TORPAQLARI SƏN QAYTAR GERİ,
    QƏLƏBƏ BİZİMDİ, BİR NƏRƏ ÇƏK SƏN,
    O XAİN DÜŞMƏNİN QANINI TÖK SƏN.
    BİR YOLLUQ SON QOYAQ BU SAVAŞA BİZ,
    QOY RAHAT YAŞASIN TAY MİLLƏTİMİZ.
    YOX DEYƏK BU ZÜLMƏ BU ƏSARƏTƏ,
    SÖYKƏNƏK HÜNƏRƏ, BİR DƏ QEYRƏTƏ.
    VAXT, ZAMAN YETİŞİB İRƏLİ ƏSGƏR,
    QANLI DÖYÜŞLƏRDƏ SƏN GÖSTƏT HÜNƏR.
    YARİX UNUTMASIN BU RƏŞADƏTİ,
    SƏFƏRBƏR EYLƏYƏK BİZ BU MİLLƏTİ.
    ÜÇ RƏNGLİ BAYRAĞI ŞUŞAYA SANC SƏN,
    SƏNƏ OĞUL DEYİR BU DOĞMA VƏTƏN.
    DAYANMA , İRƏLİ VƏTƏN ƏSGƏRİ,
    DOĞMA TORPAQLARI SƏN QAYTAR GERİ.

    QAYIDIM

    İstəyirəm bir quş olum,
    Kəndimə dəyim, qayıdım.
    O dağların qarşısında,
    Boynumu əyim, qayıdım.

    Görüm zirvə örpəyini,
    Öpüm qönçə çiçəyini,
    Şəhidlərin köynəyini,
    Əynimə geyim, qayıdım.

    Darıxdım yad səsdə, ündə,
    Ürəyim yaz nəfəsində,
    Atamın qəbri üstündə,
    Bayatı deyim, qayıdım.

    Əziz Musa yurdun hanı?
    Qürbətdə çürütdün çanı,
    Gedim görüm yurd, yuvanı,
    Başıma döyüm, qayıdım.

  • Müzəffər MƏZAHİM.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    mm

    ÇƏK BÜLÖVƏ RUHUNU
    Vaxtı deyil yatmağın, ey ulu millət , oyan!
    Varlığına mənliyin , qeyrətin olsun həyan.
    Duy özünü dərk elə , dön içinə bir daha,
    Dağ kimi söykən yenə mənliyinə , Allaha.
    Çək bülövə ruhunu , bəsdi sığındın qına,
    Qoyma dağılsın Vətən , qalx onu sal sahmana.
    Vermə aman düşmənə , dön dumana , dön çənə,
    Qıyma uzansın yad əl bir gülünə , qönçənə.
    Heç bu qədər dincələr yurdu bölünmüş igid ?
    Sən özünə arxalan , sən özünə ol ümid.
    Od kimi , şimşək kimi çax , külə dönsün yağı,
    Artıq amandan keçib , vur dağın üstdən dağı.
    Qoyma yalan , əyrilik şəst ilə dönsün taca,
    Tut beləcə daima haqqı özündən uca.
    Əldə silah , dildə and qəlbdə Vətən sevgisi.
    Göylərə olsun bülənd qoy qələbə türküsü.

    ATLAN İGİDİM

    Atlan igidim, dada yetiş, Allaha and iç,
    Qeyrətlə, inamla yola düş, bir daha and iç,
    Bu yurdur bizə dünyada candan baha, and iç,
    And iç, bilirəm mərd igidim dada yetəndir,
    Namus da, əmanət də bu torpaqdır, Vətəndir.

    Yoxdursa onu qoruyan əsgər, Vətən ağlar,
    Birləşməsə yumruq kimi ərlər, Vətən ağlar,
    Boş qalsa bu dar gündə də səngər, Vətən ağlar,
    Ağlar, o kömək görməsə bil, ərliyimizdən,
    Gəl, atəşə dönsün gücümüz birliyimizdən.

    “Haqqdan ucalan bayrağımız bir daha enməz”,
    Heç kəs bu müqəddəs, ulu yoldan geri dönməz,
    Yoxdursa ürək atəşimiz torpaq isinməz,
    Dağlar kül olar hər yağı düşmən od aparsa,
    Versək bir ovuc torpağımızdan yad aparsa.

    Qan-qan deyənin qan iyi var hər kələyində,
    Acgöz qaraçı nəfsi yatıb hər diləyində,
    Son fitnəsi də keçmədi sərraf ələyindən,
    Heç heyvan özü bir belə haqqı daşa qaxmaz,
    Hər yersizə yer versə də xalqım başa qaxmaz.

    Birlikdədir güc, səngərimiz hər qala, hər bənd,
    Versin Bakı, Təbriz əl-ələ, bir də ki, Dərbənd,
    Dönsün öz ulu keçmişinə Borçalı, Xankənd,
    Min köhlənini Urmiyadan Göycəyəcən çap,
    Xalqın, Vətənin dərdinə mərdanə nicat tap.

    Hər yandan açıb üstümüzə ağzını böhtan,
    Fır-fır dolanır ortada bir sərsəri şeytan,
    Meydan açalım, fitnəkara süngülü meydan,
    Atlan, yola düş, xalqımızın hərbi bilinsin,
    Qaldır igidim yumruğunu, zərbi bilinsin.

  • Rəhim MEHNƏT.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    12584137_533420616825212_752487860_n

    AZƏRBAYCAN BAYRAĞIM

    Dalğalanır göy üzündə,
    Haqq ədalət var sözündə.
    Sən ucasan el gözündə,
    Odum-ocağım, çırağım.
    AZƏRBAYCAN BAYRAĞIM.

    Üstündəki o üç rəngin,
    Zənginlərdən daha zəngin.
    Ay ulduzlu şux ahəngin,
    Doğmam, yaxınım, uzağım.
    AZƏRBAYCAN BAYRAĞIM.

    Əzəmətli xoş görünüş,
    Alnında yazılıb döyüş.
    Sən yenilik, sən bir dönüş,
    Ana tək isti qucağım.
    AZƏRBAYCAN BAYRAĞIM.

    Ətəyində duman, çənin,
    Şanım, şöhrətimsən mənim.
    Qarşında diz çökür sənin,
    Həm böyüyüm, həm uşağım.
    AZƏRBAYCAN BAYRAĞIM.

    AĞLAMA

    Əzrayıl boynuma çöksə haçansa,
    Yaş töküb gözündən anam, ağlama.
    Gizli bir hökmü var hər dəqiqənin,
    Dayansa ürəyim sonam, ağlama.

    Görüşə bilməsəm ölüm qabağı,
    Düşməsin dağların qaşı-qabağı,
    Ömrümün günümün bu bahar çağı,
    Arzusu gözündə qalan, ağlama.

    Yoluma izimə qar yağacaqsa,
    Soyuqdan damarda qan donacaqsa.
    Bir gullə qəlbimə toxunacaqsa,
    Sağalmaz olsada yaram, ağlama.

    Dərdimə qəm kədər yoldaş olubdu,
    Qəlbimə min dəfə dağ vurulubdu.
    Ay ANA, eşitsən oğlun ölübdü,
    Demə nakam getdi balam, ağlama.

  • Rahilə DÖVRAN.Vətənpərvərlik ruhunda yazılan şeirlər

    rxd

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    HÜCUM ƏMRİNİ VER, BAŞ KOMANDANIM

    Düşmən güvənməsin fəndi-felinə,
    İgidlər qalxacaq Qırat belinə.
    Dağ,qaya dayanmaz türkün selinə,
    Parlasın günəşim,parlasın danım-
    Hücum əmrini ver ,Baş Komandanım!

    Şuşam,Qarabağım intizardadır.
    Ağdamım,Laçınım gör nə haldadır.
    Vaqifin,Zakirin gözü yoldadır,
    İntiqam hissiylə qaynayır qanım-
    Hücum əmrini ver ,Baş Komandanım!

    Alaq qisasını uşaq,qocanın,
    Birə-min əvəzin tökülən qanın.
    Yüksəldək bayrağın Azərbaycanın,
    Qurbandır vətənə,fədadır canım-
    Hücum əmrini ver ,Baş Komandanım!

    Titrətsin yağını “Cəngi” nin səsi,
    Səfərbər eyləyək yurdda hər kəsi.
    Hücuma hazırdır Odlar ölkəsi,
    Qəzəbli şimşəklər hiss-həyəcanım-
    Hücum əmrini ver ,Baş Komandanım!

    YA QISMƏT

    /02.04.1993 – CÜ İL KƏLBƏCƏRİ İTİRDİYİMİZ TARİXDİR – UNUTMAYAQ/

    Vətən borcumuz çox,ömrümüzsə az,
    Kəlbəcəri bir də görəm- ya qismət.
    Taledən,qismətdən kimsə qaçammaz,
    Dağında lalələr dərəm- ya qismət.

    Zirvədə buludu qatar-qatardır,
    Güneyi nərgizli,quzeyi qardır.
    Dörd fəslin hamısı burda bahardır,
    Süsəni sünbülə hörəm-ya qismət.

    Səs sala dağına Şəmkirin sazı,
    Bütün igidlərə çata avazı.
    Ola qoç döyüşü,qeyrət davası,
    Köksümü qabardıb,gərəm-ya qismət.

    Yığam Mübariztək vətən gəncini,
    Çaldıram Murovda şanlı cəngini.
    Qaçıram düşmənin murdar rəngini,
    Hayqıram:-“Ər oğlu-ərəm”-ya qismət.

    Qarşısı alınsın qanlı sellərin,
    Ordum xilaskarı doğma ellərin.
    Dövran da yurdunun bütün güllərin,
    Ayağı altına sərə,- ya qismət.

  • “Zaqataladan gənc təşəbbüskarlar” layihəsinə yekun vurulub

    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyi, Uşaq və Yeniyetmələrə Dəstək İctimai Birliyinin, Mədəniyyətşunaslıq üzrə Elmi- Metodiki Mərkəzin və Zaqatala rayon İcra Hakimiyətinin tərəfdaşlığı ilə həyata keçirilən “Zaqataladan gənc təşəbbüskarlar” layihəsinin bağlanış mərasimi keçirilib. Üç ay müddətində 35 nəfər gəncin iştirakı ilə keçirilən layihənin məqsədi rayon gənclərinin fəallığının artırılmasından ibarət idi. İlkin mərhələdə gənclərə layihə ideyalarının formalaşdırılması, layihələrin təklif halına salınması, büdcə və idarəçiliklə bağlı təlimlər keçirilib, “İlkin layihə hazırlamaq bacarıqları” adlı 100 kitab çap olunub. Layihənin ikinci mərhələsi üçün iştirakçılar layihə təkliflərini hazırlayaraq təşkilat komitəsinə göndəriblər. Qəbul edilən layihə təkliflərindən ən yaxşıları seçilərək 3 nominasiya üzrə mükafatlandırılıblar. “Ən aktual problem” nominasiyası üzrə 1-ci yerə Vüsal İbrahimov, 2-ci yerə İndira Abdullayeva, 3-cü yerə Yusif Abdullayev, “ən düzgün tərtib olunmuş layihə” nominasiyası üzrə 1-ci yerə Xalid Qaracayev, 2-ci yerə Tural Nusalov, 3-cü yer Leyla Mustafayeva, “ən yaxşı ideya” nominasiyası üzrə 1-ci yerə Pərvanə Məmmədzadə, 2-ci yerə Müqəddəs Yekəyev və Hacıyeva Nailə, 3-cü yerə isə Səmra Əhmədova layiq görülərək fəxri diplom və həvəsləndirici hədiyyələrlə təltif olunublar. Zaqatala rayon Heydər Əliyev Mərkəzinin direktoru Famil Rəhimova, habelə Zaqatala rayon Gənclər və İdman İdarəsinin rəisi Araz Əliyevə, Zaqatala Mədəniyyət və Turizm şöbəsinin müdiri Zümrüd Ağakişiyevaya və Zaqatala rayon “Gənc Mədəniyyət işçilərinin koordinasiya və kreativ qrupu”nun koordinatoru Fizzə Mahmudovaya təşəkkürnamələr, digər bütün iştirakçılara isə sertifikatlar təqdim olunub.

    Polad ASLAN,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Şimal bölgəsi üzrə xüsusi müxbiri,
    Zaqatala

  • Ləman Babayevanı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (1 apreı 2011-ci il)

    IMG-20160401-WA0000

  • Beynəlxalq Forumun nümayəndələri Quba Soyqırımı Memorial Kompleksini ziyarət ediblər

    İşğala , Terrora və Əsassız İddialara qarşı Beynəlxalq Forumun Azərbaycan təmsilçiləri 31 mart – Azərbaycanlıların Soyqırımı Günü ilə bağlı bir sıra tədbirlərə qatılıblar. Forum üzvləri martın 31-də Quba Soyqırımı Memorial Kompleksinə gələrək 1918-ci ildə bolşevik-erməni silahlı dəstələrinin Azərbaycan torpaqlarında həyata keçirdikləri kütləvi qırğınlar nəticəsində həlak olan on minlərlə Azərbaycan vətəndaşlarının xatirəsini yad ediblər. Çıxış edən Forum üzvləri Akif Nağı, Mehdi Mehdiyev, Soltan Əliyev, Radə Abbas, Akif Kərimov, Azər Həsrət, Emin Həsənli, Tahirə Məmmədova, Mətanət Əsgərqızı, Cəsarət Hüseynzadə, və digərləri bu faciələri unutmamaq, gənclərə hər zaman belə tarixləri öyrətməyin vacibliyini qeyd etdilər. O da xüsusi vurğulanıb ki, bu faciələrin qisası Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin Qarabağda zəfər yürüşlərinə başladığı zaman alınacaq. Forum təmsilçiləri millətimizə başsağlığı verərək bir daha belə faciələrin yaşanmamasını arzuladılar. Daha sonra Forum üzvləri Karabag Today saytının kampaniyasına qoşuldular.

    İşğala,Terrora və Əsassız İddialara qarşı Beynəlxalq Forumun Mətbuat Xidməti

  • Gənc tədqiqatçının növbəti uğuru

    Azərbaycan Dövlət Aqrar Universitetinin Menecment və aqrar marketinq kafedrasının assistenti, Universitet Tələbə Elmi Cəmiyyətinin sədri və dissertant Fərrux Rəhimov 24-25 mart 2016-cı il tarixlərində Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyi ilə Qırğızıstanın paytaxtı Bişkek şəhərində keçirilən beynəlxalq konfransda iştirak etmişdir.
    Qırğızıstan və Türkiyə Cümhuriyyətlərinin müştərək universiteti olan Manas universitetində baş tutan tədbir, Karasayev Bişkek İctimai Elmlər Universiteti, İ. Arabaev Qırğız Dövlət Universiteti, Cusup Balasagin Qırğız Milli Universiteti, B. Yeltsin Qırğız-rus Slavyan Universiteti və Qırğızıstan-Türkiyə Manas Universitetinin birgə əməkdaşlığı ilə və TİKA-nın dəstəyi ilə (Türk İşbirliği ve Koordinasyon Ajansı Başkanlığı) təşkil edilmişdir. Tədbirin məqsədi informasiyanın əsas güc olduğunu və daha çox “qloballaşma” anlayışı ilə ifadə edilən yeni bir çağa qədəm qoyan sənaye cəmiyyətinin yeri “İnformasiya Cəmiyyəti”-nin almaqda olduğu və bütün bunların “Elm Əsri”-nin xəbərçisi olduğu müasir dövrdə magistrlər və doktorantlar arasında elmə marağın daha da artırılması və müxtəlif sahələrdə aktual problemlərin müzakirəsi idi. Antropologiya, Tarix, Sosiologiya, Fəlsəfə, Türk Dili və Mədəniyyəti, Elm və Əxlaqi Dəyərlər, Din, İqtisadiyyat, Maliyyə, Hüquq, Dövlət idarəetməsi, Politologiya, Beynəlxalq Əlaqələr, Coğrafiya, Ekoloji Problemlər və Sağlamlıq, İdman, Turizm, Sahibkarlıq, İdarəetmə və Təşkilat, İstehsal və Marketinq, Mühasibat və Maliyyə və s. bu kimi başlıqlar altında hazırlanan orijinal elmi tezislər hakim heyət tərəfindən təsdiqini aldıqdan sonra konfransda məruzə üçün qəbul edilmişdir. “Elm tutumlu iqtisadiyyatin formalaşmasında texnoparkların rolu – Azərbaycan Örnəyi” mövzusunda çıxış edən Fərrux Rəhimov müasir dövrdə ölkəmizin iqtisadi həyatında baş verən dəyişikliklər, texnoparklardan istifadənin vəziyyəti, çətinliklər və imkanlar barəsində əhatəli məlumat vermişdir. Fərrux Rəhimov məruzə etmişdir ki:
    -Elmi yeniliklər həmişə iqtisadi inkişafın təməl şərti olmuşdur, lakin bu yeniliklərdən istifadə səviyyəsi tarixi dövrlər ərzində dəyişmişdir. Əgər əvvəllər geniş torpaq sahələrinə və zəngin təbii resurslara sahib olmaq iqtisadi inkişafın əsas şərti hesab edilirdisə, cəmiyyətin və iqtisad elminin sonrakı inkişafı elm tutumlu, əsasən informasiya kommunikasiya texnologiyalarına əsaslanan müasir iqtisadiyyatın yaranmasını zəruri etdi. Bu iqtisadi konsepsiya iqtisad elmində yayğın olan resurs yönümlü iqtisadiyyat, ekoloji iqtisadiyyat, ətraf mühitin iqtisadiyyatı, yaşıl siyasət və s. kimi müxtəlif istiqamətlərin ideyalarını özündə birləşdirir. Elm tutumlu iqtisadiyyatın sadalanan şərtlərə cavab verməsi, elmi yeniliklərin sürətli şəkildə istehsala tətbiqinin mümkünlüyü elm mərkəzləri ilə sənaye müəssisələri arasında çox sıx əlaqələrin mövcudluğunu tələb edir.
    Təqdim olunan məqalədə müxtəlif sahələr üzrə araşdırmalar aparan alimlərin və həmçinin yeni fikirlərlə, innovativ ideyalarla zəngin tələbələrin cəmləşdiyi ali təhsil müəssisələri ilə müxtəlif sənaye və kənd təsərrüfatı müəssisələri arasında keçid prosesini sürətləndirən texnoparklar araşdırılmış, onların elm tutumlu iqtisadiyyatın formalaşmasında rolu və Azərbaycanda bu sahədə görülən işlər nəzərdən keçirilmişdir. Araşdırmada həmçinin, ənənəvi deyə biləcəyimiz iqtisadiyyatdan yeni iqtisadiyyata keçid məsələləri, innovasiyaların istehsala tətbiqinin iqtisadi əhəmiyyəti, elmi yeniliklərin istehsala tətbiqi mexanizmləri, texnoparklar və onlardan istifadənin səmərəliliyi kimi məsələlər öz əksini tapmışdır. Fərrux Rəhimov qeyd edib ki, Azərbaycan iqtisadiyyatının sürətlə inkişaf etdiyi müasir dövrdə aqrar sahəni araşdıran yeni fikirli, innovativ ideyalı, elmlə istehsalı birləşdirməyə çalışan zəngin bilikli gənclərə çox böyük ehtiyacı var.
    Gənc tədqiqatçı tədbirdə Azərbaycan Dövlət Aqrar Universitetində həyata keçirilən işlərdən bəhs etmiş, təşkil edilməkdə olan aqropark, Quşçuluq tədris mərkəzi, Bildirçin yetişdirmə mərkəzi, Qapalı və açıq balıqyetişdirmə labarotoriyaları, Maşın-traktor parkı və s. barəsində məlumatlar təqdim etmiş. Manas universiteti və ADAU arasında əməkdaşlıq imkanlarını müzairə etmək üçün baytarlıq, aqronomluq və iqtisadiyyat fakultələrin dekanları ilə təkbətək görüşlər həyəta keçirmişdir.

    Şəfa VƏLİ,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Gəncəbasar bölməsinin xüsusi müxbiri,
    Gəncə

  • 21-ci əsrin utandırıcı mənzərəsi: uşaq əsgərlər

    shy

    Müharibələrin ən ağır bədəlini uşaqlar ödəyir. Bu gün dünyanın dörd bir yanında bombalar altında yaşayan, günə silah səsləri ilə başlayan, parklarda, bağçalarda oynamalı olduğu halda, kiçik yaşlarında müharibə ilə tanış olub, müharibənin dağıdıcı təsirlərinə məruz qalan milyonlarla uşaq var. Şiddət və silahlı qarşıdurmalar nəticəsində həyatını itirir, yaralanır, anasız-atasız qalır, tək başına qaçqın vəziyyətinə düşürlər. Düşərgələrdə istismara məruz qalır, yemək, su, elektrik, yanacaq və tibbi ləvazimat kimi əsas ehtiyaclardan məhrum olduqları üçün aclıq, yoxsulluq, xəstəlik içərisində yaşamaq uğrunda mübarizə aparırlar. Yüz minlərlə uşaq isə zorla əsgər edilir.

    Günümüzün geniş yayılmış partizan tipli müharibələrinin ən mühüm xüsusiyyətlərindən biri uşaqların əsgər və hətta canlı qalxan kimi istifadə edilmələridir. Bütün dünyada 300 minə çatan uşaq əsgərlərin [1] məcburi şəkildə müharibəyə cəlb edildiyi 30 ölkə var [2] Bunlardan bəziləri Əfqanıstan, Mərkəzi Afrika Respublikası, Çad, Kolumbiya, Suriya, İraq, Yəmən, Somali, Cənubi Sudan, Sudan, Konqo, Mali, Myanma və Filipinlərdir. [3]

    Müharibələrin artması, uşaqların silahlı münaqişələrdə istifadə olunmasını da artırır. Yaşları az olduğundan asanlıqla inandırılan uşaqlar bəzi silahlı qruplaşmalarla yanaşı, hökumətlər tərəfindən də istifadə edilir. Xüsusilə də müharibələrdə yetim qalan, gözlərinin önündə ailələri, dostları öldürülən, aclıqla mübarizə aparan uşaqlar.

    Təqaüddə olan kanadalı general Romeo Dallaire, “They fight like soldiers, they die like children” (Əsgər kimi vuruşur, uşaq kimi ölürlər) adlı kitabının ilk sətirlərində uşaq əsgərlərin vəziyyətini belə dilə gətirir: “Siz bu kitabı oxuyarkən Latın Amerikası, Asiya, Afrika və Yaxın Şərqdə zorakılığın həyatın ayrılmaz bir parçası olduğunu düşünən çox sayda uşaq var. Yaşları səkkiz, doqquz, on ilə on yeddi arasında dəyişən bu uşaqlar ömürlərinin ən gözəl vaxtlarını müharibədə keçirirlər”.

    Böyüyəndə pilot olmaq istəyən 12 yaşlı cənubi sudanlı keçmiş uşaq əsgər Simonun orduda keçirdiyi illərdən danışarkən gözlərindəkı kədəri sözlərindən də hiss etmək mümkündür: “Evdə olmaq orduda olmaqdan daha gözəldir, çünki orada bir xəta etdikdə sizi həbsə atırlar və həftələrlə döyürlər. Mən orduda yemək hazırlayır, paltar yuyurdum. Sərbəst buraxılanda UNICEF məni sosial təminat müəssisəsinə təhvil verdi. Artıq yaxşı insanam. Burada heç kim məni narahat etmir və döymür. Üstəlik, yemək də verirlər. Məncə uşaqlar əsgər edilməməlidir”. [4]

    Konqolu Ndungutsa hələ 13 yaşında üzləşdiyi dəhşəti belə dilə gətirir:”Kəndimizə gələndə 17 yaşlı qardaşımdan milislərə qoşulmağa hazır olub-olmadığını soruşdular. “Xeyr” – deyə cavab verdikdə qardaşımı başından vurdular. Sonra mənə baxıb “hazırsanmı” – deyə soruşdular. Nə edə bilərdim ki? Ölmək istəmirdim “. [5]

    Tarixdə uşaq əsgərlərdən ilk dəfə Vyetnam müharibəsində, kamikadze uşaqlardan İsrail-Fələstin münaqişələrində istifadə edilib. Hazırda isə uşaqların bomba olaraq ən çox istifadə edildikləri region Yaxın Şərq, ən çox uşaq əsgərə malik dövlət Myanmadır. Böyük əksəriyyəti orduda aktiv olaraq istifadə edilən myanmalı uşaq əsgərlərin sayı hər keçən gün daha da artır. Belə ki, ordudakı əsgərlərin 20%-dən çoxunu uşaq əsgərlər təşkil edir.

    Mozambik, Liberiya, Syerra-Leone və Uqanda kimi ölkələrdə baş verən silahlı toqquşmalarda da başlıca olaraq uşaq əsgərlər istifadə edilir. Liviyada baş verən vətəndaş müharibəsində uşaqlar Kufra bölgəsində Zvaya və Tabu qüvvələri ilə birlikdə binaların təhlükəsizliyini təmin etmiş və silah daşımışdılar. Əfqanıstanda 17 il davam edən müharibədə də bir çox uşaq əsgər kimi istifadə edilmişdi. Əsgərlərin 45%-ni 18 yaşından balaca uşaqlar təşkil edirdi.

    Vətəndaş müharibəsinin altıncı ilinə girən Suriyada uşaqların əsgər kimi istifadə edilməsi isə artıq çox adi haldır. Uşaq hüquqlarının müdafiəçisi Rallf Willinger,”Münaqişə bölgələrindəki bütün tərəflər uşaqları əsgər kimi istifadə edir. Bəziləri bunu bütün dünyanın gözü qarşısında edərkən, bəziləri də uşaqları həkim köməkçisi və ya agent kimi istifadə edir. Beləcə, onlar da təhlükəyə atılmış olur” deyə bildirir. [6]

    2003-cü ildən etibarən müharibənin davam etdiyi İraqda da vəziyyət fərqli deyil. Uşaq hüquqları müdafiəçisi Rallf Willinger, “Müharibə uzandıqca uşaqların toqquşmalardan uzaq qalması çətinləşir” deyə qeyd edir. [7]

    17 yaşlı cənubi sudanlı bir gənc Human Rights Watch təşkilatına verdiyi bəyanatda qaçırılıb əsgər kimi istifadə edildiyi günə qədər silahdan istifadə etməyi bilmədiyini, bir günlük təlimdən sonra digər uşaqlarla bərabər cəbhəyə aparıldığını, daha ilk gün aralarından yeddi nəfərin öldürüldüyünü qeyd edir. Cənubi Sudanda uşaq əsgərlərin sayı 16 minə yaxındır. Yəməndə isə vuruşanların üçdə birinin uşaq olduğu məlumdur. [8]

    Uşaqların qaçırılıb müharibəyə cəlb edildiyi bir başqa ölkə də Orta Afrika Respublikasıdır. Pul, mobil telefon kimi hədiyyələrlə aldadılan uşaqlar hərbi bazaların yerini öyrəndikləri üçün bir daha heç vaxt evlərinə qayıtmalarına icazə verilmir, ayrılanlar edam edilir. [9]

    Şübhə yoxdur ki, bu qorxunc mənzərə dünyanı bürüyən fitnə və fəsadın açıq-aydın göstəricisidir. Dünyanın ən dəyərli varlıqlarından biri olan uşaqların belə bir zülmə tərk edilmələri heç vaxt qəbul edilməyəcək bir vəziyyətdir. Uşaqların sevinc və əmin-amanlıq içində, sevgi, şəfqət, mərhəmət, sülh və qardaşlıq içində xoşbəxt olacaqları bir dünya xəyal edən bütün insanlar bu biabırçılığın bir an əvvəl aradan qalxması üçün səy göstərməlidir. Daha çox itkin nəslin ortaya çıxmaması üçün vicdan sahibi bütün insanlar bir araya gəlməli, ictimai rəy yaradılmalı, dünya sülhü üçün mübarizə aparan bütün təşkilatlar, qeyri-hökumət təşkilatları daha da fəal olmalıdır. BMT-nin bu məsələyə daha çox meyil etməsi və bütün dövlətlərin birgə səyi ilə kampaniyalar həyata keçirilməlidir. Bundan əlavə həll yolunu təkcə Qərb ölkələrindən gözləməməli, müsəlman ölkələrin liderləri də bir araya gəlib bu ciddi problemi həll etmək üçün onlarla birlikdə konkret addımlar atmalıdır. Bununla da kifayətlənməyib bu problemi yaşayan ölkələrdə ailələr və uşaqlar məlumatlandırılmalı, təlim seminarları təşkil olunmalıdır. Müharibələrdə ölən, öldürülən və başqalarını öldürməyə məcbur edilən, yaralanan, şikəst qalan və ölüm təhdidi altında başqalarını yaralayıb şikəst etmək məcburiyyətində qalan bütün uşaqları xilas etmək və onlar üçün parlaq gələcək qurmaq naminə hər kəs əlindən gələnin ən çoxunu etməlidir. Hər şeydən əvvəl ölkələr arası qarşıdurmaların səbəblərini aradan qaldırmaq üçün ortaq sevgi dili yaradılmalı və hərbi üsullar əvəzinə problemlərin sevgi əsaslı diplomatiya ilə həll edilməsi təmin olunmalıdır.

    [1] http://www.ipsnews.net/2015/07/children-increasingly-becoming-the-spoils-of-war/

    [2] http://www.redcross.int/EN/mag/magazine2003_3/4-9.html

    [3] http://untribune.com/fourteen-countries-children-recruited-soldiers/

    [4] https://www.youtube.com/watch?v=Sa5jf_J3NZ0

    [5] http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/5213996.stm

    [6] http://www.dw.com/de/kindersoldaten-kämpfen-in-14-ländern/a-19043546

    [7] http://www.dw.com/de/kindersoldaten-kämpfen-in-14-ländern/a-19043546

    [8] http://www.dw.com/de/kindersoldaten-kämpfen-in-14-ländern/a-19043546

    [9] http://www.dw.com/de/kindersoldaten-kämpfen-in-14-ländern/a-19043546

    Adnan Oktarın «The Daily Star» & «Albawaba News»də dərc edilən məqaləsi:

    https://www.dailystar.com.lb/Opinion/Commentary/2016/Mar-07/340870-protect-children-who-are-paying-the-highest-price-for-wars.ashx

    http://www.albawaba.com/news/price-war-world%E2%80%99s-children-814098

  • Günay Şahbazlını doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (1 aprel)

    1480760_487027728164646_5706971815023475738_n

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya heyətinin üzvünü və əməkdaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

  • Qafqaz Əvəzoğlunun doğum günü münasibətilə təbrik edirik! ( 1aprel 1954-cü il)

    Qafqaz Əvəzoğlu

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədrini, ”Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisini, ”Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatını, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisini, Qarabağ müharibəsi veteranını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Qafqaz ƏVƏZOĞLU (Dəmirov Qafqaz Əvəz oğlu) 1954-cü il aprel ayının 1-də Qubadlı rayonunun Mahmudlu kəndində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini öz doğma kəndlərində alıb.
    Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuat səhifələrində şeirləri və məqalələri dərc olunub.Hal-hazırda da müxtəlif mətbu orqanlarda şeirləri və məqalələri dərc olunmaqdadır.
    Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədridir.”Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisidir.”Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatıdır.Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktorudur. Bir neçə şeir və publisistik kitablar müəllifidir.Qarabağ müharibəsi veteranıdır.Hal-hazırda Qubadlı rayonunun dövət qəzeti “Bərgüşad” qəzetinin redaktorudur.
    Gözəl əməl və əxlaq sahibi Qafqaz Əvəzoğluna öz mətbu orqanında “Gənc Yazarlara dəstək” layihəsini həyata keçirərək Azərbaycanın bölgələrindən olan gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini dərc edir.Bakı və Sumqayıt şəhərlərində müxtəlif mətbu orqanlarla sıx əməkdaşlıq əlaqələri saxlamaqdadır.

    Yeri get, qız

    Sən məni heç zaman sevə bilməzsən,
    Məni sevənlərin sonluğu – yalqız.
    Aldanma beləcə görkəmimə sən,
    Yeri sev ağıllı bir adamı, qız!

    Məni sevənlərin ağılı yoxdur,
    Mənim şıltaqlığım dözülməz, çətin.
    Yeri get yerində sakitcə otur,
    Vallah, mən deyiləm sənin qismətin!

    Səni qısqanaram mən yerə, göyə,
    Doğma ataya da, südvermişə də…
    Kasası – hamıya, nə var hər şeyə,
    Lap belə dünyasın dəyişmişə də!..

    Tüpürüb dabana elə qaçarsan,
    Ancaq dilədiyin şükrlər olar.
    Mənim sevilməyim deyildir asan,
    Belə bir dəlidən kim sevgi umar?!

    Xətrinə dəyməsin, pis olma da heç,
    Yəqin ki, bu sevgin bir şıltaq ərkdir.
    Yeri get özünə bir babını seç,
    Məni sevmək üçün ürək gərəkdir!!

    Mən dəliyəm, o da kür

    Qaşa-gözə bax Allah,
    Qüdrətinə min şükür.
    Yandırdığın söndürməz,
    Xan Arazla, dəli Kür!

    Hürü-pəri misaldı,
    Baxdım ağlımı aldı.
    Elə bil ac maraldı,
    Adamın qəlbin sökür!

    Mən biləni bu qızın,
    Oğurlasan “saqqız”ın,
    Ürəyində düş qızın –
    Qəlbi yanar görükür!

    Baxıram “bişən” deyil,
    Çıxıb görüşən deyil,
    Kəməndə düşən deyil,
    Belə ceyran tez ürkür!

    A Qafqaz, bu qız bil ki,
    Umur tər-təmiz sevgi.
    Heyif, tutmaz bizimki,
    Mən dəliyəm, o da kür!!

    ÖZGƏ

    – Dön,- dedim, dönmədin, düşündüm bəlkə,
    Istəyin ayrıdı, təmənnan özgə…
    De, mənim qiymətli daha nəyim var,
    Məndə “mən” deyilən ta “mən”dən özgə?!

    Səni axtarıram, dolanır gözüm,
    Axır ürəyimə yaş düzüm-düzüm.
    Alışmır ocağım, od tutmur közüm,
    Olmaz yandıranı bir səndən özgə!

    Dön geri, a mənim könül möhtacım,
    Üzülüb taqətim, yoxdur illacım.
    Heç kimə, heç kimə yox ehtiyacım,
    Sənintək səbrimi kəsəndən özgə!

    Qafqaz Əvəzoğlu hər şeydən betər,
    Gecəli-gündüzlü yolunda bitər.
    Inana bilmirəm səni mən qədər,
    Sevən tapılarmı, de, məndən özgə?!

    2006.

    AĞLADI

    Gözlədim, gəlmədin, görüş yerimiz,
    Halıma mükəddər oldu, ağladı!
    Sənin görüşünə tələsən güllər,
    Əlimdə saralıb-soldu, ağladı!

    Bükdü qamətimi, əydi bu halət,
    Gəldiyin yollar da çəkdi xəcalət.
    Məhəbbət yanğılı bir dəli həsrət,
    Qolların boynuma saldı, ağladı!

    Nə bilim bu imiş yaxınlığımız,
    Bir eşqin oduna yaxındığımız.
    Bir vaxt qucağına sığındığımız,
    Söyüdlər saçını yoldu, ağladı!

    A Qafqaz, bu necə taledi, baxtdı?
    Ahım göyləri də yandırıb-yaxdı.
    Şimşəklər oynadı, ildırım çaxdı,
    Buludlar hönkürüb doldu, ağladı!

    2008.

    AZ

    Deyirsən, uzaq ol, amma bir zaman,
    Bitib yollarımda qalmırdınmı, az?!
    Dolanıb başıma pərvanə kimi,
    Qadamı-bəlamı almırdınmı, az?!

    Süzdürə-süzdürə o qaş-gözünü,
    Qurban eyləyərdin mənə özünü.
    Söykəyib üzümə hərdən üzünü,
    Şirin xəyallara dalmırdınmı, az?!

    Ayrıla bilmidin, zəliydin, zəli,
    Olmuşdun sərsəri, olmuşdun dəli.
    Mənə salam verən hər bir gözəli,
    Şahmar ilan kimi çalmırdınmı, az?!

    Niyə qurdaladın sən yaddaşımı,
    Qafqaz Əvəzoğlu yenə naşımı?!
    Bişirə-bişirə bu gic başımı,
    Gülüstan qoynuna salmırdınmı, az?!

    2008.

    Bacarsanız siz

    Ey əziz dostlarım, a yaxınlarım,
    Bir sözüm var sizə! Bacarsanız siz, –
    Bir uca təpədə – bir uca yerdə,
    Mənim məzarımı qazarsınız siz!

    Başdaşım ucalsın ənginliklərə,
    Dağlara-daşalra, düzənliklərə…
    Bilirsiz vurğunam gözəlliklərə,
    Qəbrimi güllərə qatarsınız siz!

    Demirəm güllərdən tutuban dəstə,
    Hər gün gələsiniz dəstəbədəstə…
    Hərdənbir dönübən qəbrimin üstə,
    O mənli günləri anarsınız siz!

    İşdi, yurd-yuvamız alınsa bir gün,
    Qaralmış ocaqlar çatılsa bir gün…
    Dönüb qəbrim üstə nə vaxtsa bir gün,
    Heç yoxsa bir ocaq çatarsınız siz!

    Bəxtəvər deyərdim bu külbaşıma,
    Ölümüm çıxsaydı yurdda qarşıma!
    Əgər burda ölşəm, sinədaşıma,
    “Öldü vətən deyə” yazarsınız siz!

    Sormayın bu nədi, nə vəziyyətdi?
    Bu da, bir arzudu, bir vəsiyyətdi,
    Qafqazdan sizlərə son əziyyətdi!..
    Bilirəm, sözümə naçarsınız siz;
    Edin dediyimi bacarsanız siz!

    2007

    Gedirəm

    Bələnibən öz ahıma,
    Üz tutmuşam sabahıma…
    Qurban olum Allahıma,
    Dərd sarıdan kef edirəm!

    Uca tutdum mən hörmətin,
    Əskiltmədi kəramətin…
    Hey içirdib qəm şərbətin,
    Dərd də verdi can yedirəm!

    Döyə-döyə közarımı,
    Şükür, açdı “bazarımı”.
    İndi düşüb məzarımı,
    Axtarmağa yol gedirəm!

    2005

    Gedək, canım

    Ömür ötdü, yaş haxladı,
    Çan yetişdi – lalıxladı.
    Ta əzrayıl marıxdadı,
    Verdik ələ yedək, canım!

    Ötürmüşük neçə qış-yaz,
    Qonaq olan bunca qalmaz.
    Çəkilməmiş altdan palaz,
    Dur yır-yığış edək, canım!

    Günü-gündən çaşır təbrim,
    Tükənibdi daha səbrim…
    Gözü yolda qalan qəbrim,
    Nigarandı, gedək, canım!

    2005

    Min, deyir

    Başımda turp əkir gül nəvələrim,
    Ölərəm, desələr, öl,- nəvələrim.
    Açıbdı şipşirin dil nəvələrim,
    Biri bir deyəndə, biri min deyir!

    Qoşulub onlara uşaxlaşıram,
    Bu qoca vaxtımdan uzaxlaşıram…
    Düşüb dizin-dizin iməkləçirəm, –
    Arvad,- mübarəkdi qədəmin,- deyir!

    Minirlər belimə çökdürüb yerə,
    “Dəh-dəh”lə çıxırlar evdə “səfərə”.
    Hələ bir üstəlik xırda “heyvərə”,
    -Ay nənə, yer var e, sən də min, deyir!

    Otaxdan-otağa başlanır yolum,
    Belə nəvələrin qurbanı olub!
    Nəvə şirinliyin bilməyən oğlum,
    -Baho, ağlı çaşım dədəmin, deyir!..

    Başıma gələnlər başıza gəlsin,
    Hər nəvə həsrətli tamarı kəsin!..
    Qafqaz Əvəzoğlu Allah kəsməsin,
    Bütün nəvələrdən kərəmin, deyir!

    2005

    Gedir

    Ay Allah, bu qızın ismətinə bax,
    Həyadan yanağı allanıb gedir.
    Onun taleyinə, qismətinə bax,
    Beləsi kor olub allanıb gedir!

    Belə gözəl olmaz, belə qız olmaz,
    Hələ görməmişəm belə sərvinaz.
    Nə olar, ay Allah, onu mənə yaz,
    Qaymaq dödaqları ballanıb gedir!

    Onunla ömr edən nə bəxtəvərdi,
    Kimə könül versə onun nə dərdi!..
    Özümü yoluna durub sərərdim,
    Bilsəydim üstümdən sallanıb gedir!

    Yazardım şəninə gözəl şeirlər,
    Sevərdim, bilərdi necə sevirlər…
    Beləsin görəndə sonra deyirlər,
    Qafqaz Əvəzoğlu hallanıb, gedir!

    2005

    Dağlar

    Sənlə getdi şad günlərim,
    Xoş növrağım, çağım, dağlar!
    Hər sağalan yara deyil,
    Sinəmdəki dağım, dağlar!

    Ağır-ağır bir el idim,
    Zaman-zaman hey qovuldum…
    Qərib eldə bağban oldum,
    Gül açmadı bağım, dağlar!

    Qərib boynun büküb gedər,
    Ürəyini söküb gedər…
    Qaçqın deyib tənə edər,
    Mənə solum, sağım, dağlar!

    Günüm sizsiz keçməz idi,
    İndi gözüm yaş selidi.
    Söylənməmiş bir şərqidi,
    Mənim ahım, ağım, dağlar!

    Bu dərd məni hey ağrıdır,
    Bal da yesəm zəhər dadır…
    Sinən üstə at oynadır,
    Neçə ildi yağım, dağlar!..

    Qafqaz deyir, hanı sənin,
    Babəklərin, nəbilərin?!..
    Bizim kimi “igidlərin”,
    Boyun yerə soxum, dağlar!!

    1996

    ƏSİR DÜŞƏN ŞEİRLƏRİM

    Gəncliyimin xoş çağıydı,
    İlk eşqimin sorağıydı,
    Ürəyimin ocağıydı,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Gah utancaq bir gül idi,
    Gah bir ötən bülbül idi,
    Şirin-şəkər bir dil idi,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Bəzən qarlı dağım idi,
    Bəzən güllü bağım idi,
    Bəzən xəzan çağım idi,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Naxışıydı xanamın, oy,
    Cilvəsiydi sonamın, oy,
    Laylasıydı anamın, oy,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Gah titrəyən bir yel idi,
    Gah kükrəyən bir sel idi,
    Gah pərişan ağ tel idi,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Bahür idi – yaz kimiydi,
    Bir ismətli qız kimiydi,
    İşvəlydi – naz kimiydi,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Anadil tək gah ötərdi,
    Gah qartal tək qıy çəkərdi,
    Kəklik kimi hey səkərdi,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Qəlb oxşayan xoş meh idi,
    Gül üstündə bir şeh idi.
    Haqq divanlı bir şah idi,
    Əsir düşən şeirlərim!

    Yandı yurdum-yuvam, qaldı,
    Sərin suyum, havam qaldı…
    Kül olmamaış haram qaldı –
    Əsir düşən şeirlərim!

    Bostanımın tağıydı o,
    Ürəyimin yağıydı o,
    Üç il qabaq sağıydı o,-
    Əsir düşən şeirlərim!

    Bükdü onu bu qışlarmı,
    Çürütdümü yağışlarmı,
    Görən məni bağışlarmı,
    Əsir düşən şeirlərim?!

    1996

    VAR SUMQAYITIM

    (Sumqayıt şəhərinin 60 illiyinə)

    Bəstəkar Nərminə Nağıyeva tərəfindən mahnı-əsər bəstələnmiş, Sumqayıt şəhərinin 60 illiyi münasibəti ilə keçirilən şeir-mahnı müsabiqəsində III yeri tutmuşdur.

    Sevdim ilk baxışdan, təmasdan səni,
    Gördüm ürəklərdə bir dastan səni.
    Olasan beləcə gülüstan səni,
    Düşməsin üstünə xar, Sumqayıtım!

    Qəlbimdə yandırdın od-ocağını,
    Ilkin bahar bildim hər bucağını.
    Açıb ana kimi öz qucağını,
    Olmusan bizlərə yar, Sumqayıtım!

    Doldun ürəklərə məhəbbətinlə,
    Ruha qida verdin ülviyyətinlə.
    Tanındın dünyada şan-şöhrətinlə,
    Eylədin özünü car, Sumqayıtım!

    Igid oğlanların bir tərlan-tülək,
    Qoynunu bəzəyən qızların mələk.
    Məhəbbət yanğılı gör neçə ürək,
    Tapdı qucağında yar, Sumqayıtım!

    Hüsnün ürəyimi çəkib qopardı,
    Mənimçün qışın da yazdı, bahardı.
    Könlüm harda belə qərar tutardı,
    Yaxşı ki, yaxşı ki, var Sumqayıtım!!

    2009.

    SUMQAYIT GÖZƏLLƏRİ

    (Sumqayıt şəhərinin 60 illiyinə)

    (mahnı)

    Ovsunudur gözlərin,
    Bahardılar, yazdılar.
    Gözəllikdə özlərin,
    Tarixlərə yazdılar,
    Sumqayıt gözəlləri!

    Yaranandan bu şəhər,
    Atıldılar qoynuna.
    Çələng olub təzə-tər,
    Sarıldılar boynuna,
    Sumqayıt gözəlləri!

    Sevsə, cahandan keçər,
    Sevgisinin yolunda.
    Lap belə candan keçər,
    Bağlasan əl-qolun da,
    Sumqayıt gözəlləri!

    Nazdılar başdan-başa,
    Nazlı Xəzərim kimi.
    Hər biri bir tamaşa,
    Yanırlar zərin kimi,
    Sumqayıt gözəlləri!

    Oğulsansa dayan, döz,
    Bu qızlarda baxışa…
    Şair olan, götür yaz,
    Layiqdilər alqışa,
    Sumqayıt gözəlləri!

    2009.

  • Ülkü TAŞLIOVA.”CAMDAKİ KAN”

    12473554_877411552367521_867514035548854074_o

    Bagajı yerleştiren görevliye bavulunu teslim etti. Ön kapının basamağından yukarı çıktı. Elindeki bilete baktı, otobüsün sağ tarafına göz gezdirdi. Cam kenarındaki yerini günler öncesinden ayırtmıştı. Yolu epeyce uzundu, sabah başlayacak yolculuğunu çevreyi seyrederek bitirecekti. Bereketli ovadan geçerken doyasıya turunç, portakal, mandalina, limon bahçelerini görecekti. Torosların eteğinden geçerken yol kenarındaki köylere gülümseyecekti.
    Yiyecek dolu torbasını da tavan bagajına yerleştirdi. Ceketini çıkarıp torbasıyla tavanın arasına sıkıştırdı. Arkasında geçmek için sıra bekleyen delikanlıya gülümseyerek başıyla selam verdikten sonra geçip yerine oturdu.
    Şoför, koltuğuna oturup anahtarı çevirdiğinde, motorun gürültüsü dışarıdan gelen ağlama seslerinin üzerine perde gibi indi. Anasının babasının tek erkek evladıydı. Günlerdir süren hüzünlü heyecanı sona ermiş, ayrılık vakti gelmişti. Hareket etmeden önce otobüsün önündeki al bayrak indirildi. Davul zurna otobüsün sesine nispet eder gibi daha bir coşkuyla çalmaya başladı. Kirpikleri arasında sakladığı gözyaşları dökülmesin diye gözlerini kırpmıyordu. Başındaki yazmanın ucuyla gözlerini silen anasına baktı. Ya babası! Gururdan kabaran göğsündeki kalbi cayır cayır yanıyordu. İçinden, “Oğul, can parem oğul, göz nurum, gücüm kuvvetim, varım devletim oğul.” diyerek sessizce gözleriyle evladını seviyordu.
    Ayrılık, dönen kara tekerlerle başlamak üzereydi. İlk gurbetleri, ilk ayrılışları, ilk vedaları olacaktı bu gidiş. Davul zurnanın sesi kesilince anasının ağıtını duydu. Canı acıdı. Babası başından şapkasını çıkarmış dağınık beyaz saçlarıyla ayakta direk gibi durarak kendisine bakıyordu. Gözlerinden kaçak sızan damlaları acele elinin tersiyle sildi. Yüreği yansa da ağladığı için utandı.
    Büyükleri otobüsün yanına dizilmiş ona bakıyordu. Onun gözleriyse utangaç bakışlarla nişanlısına ilişince daha bir başka kederlendi. Ancak uzaktan gözleriyle veda edebildi Meryem’e, töre öyleydi. Doyasıya sarılmak, koklamak, yüzüne bakmak istese de yapamadı, yapamazdı. Böyle şeyler ayıp sayılırdı oralarda.
    Rüzgâr her estiğinde savuracak bir şey bulur elbet. Bu defa da iki sevda savruluyordu. Gözlerini onun gözlerine teslim ettiği anda, “Ağlama. Ne olur ağlama.” dedi sessizce. Dönen tekerlek arkasında gözleri yaşlı, gönülleri ateşli insanlar bırakarak korna eşliğinde yola koyuldu. Geride kalanların salladıkları elleri gözden kayboldu. Dakikalar geçtikçe sokaklar, evler, elektrik ve telefon direkleri bir bir yanından geçip gitti. O ise gözünün yaşını saklamak için başını camdan yana çevirerek boş gözlerle boşluğa baktı baktı.
    “Allah kavuştursun tertip.” dedi yanında oturan. Cama dayadığı yüzünü dönmeden, “Âmin, seni de.”dedi. Ne söyleyecek tek kelimesi, ne de söyleneni dinleyecek hali vardı. Yüreği ayrılık ateşiyle yanarken, nasıl konuşabilirdi ki? Gözlerinde sevdiceğinin yüzü kalmışken, kimi görebilirdi ki? Ya anası, babası…
    Çukurova’yı geçerken meyve yüklü dalları, sere serpe yayılmış pamuk tarlalarını seyretti. Meryem büyük emmisinin kızıydı. Aralarında iki yaş vardı. Ne zaman bir araya gelseler didişir dururlardı. Bir keresinde nehrin kenarında kavga etmişler, sonrada Meryem hırsını alamamış kendisini Ceyhan’ın sakin sularına bırakmıştı. Arkasından nehre atlayarak onu ölümden son anda kurtarmıştı. O olaydan sonra bir daha Meryem ne dese cevap vermemişti. Çektirdiği bütün cefayı sinesine çekmişti.
    “Hangi köydensin tertip.” sorusuyla düşlerinden uyandı. “Tarsus’un merkezindenim.” diyerek yanında oturan delikanlıyı geçiştirdi. Sağ şakağını cama yaslayarak gözlerini kapadı. Meryem’le baş başa kaldı yine.
    Ve bir gün ailelerinin verdiği kararla kendilerinin bile farkında olmadıkları aşkları vuslata vardı. Askerden önce nişan, teskere dönüşünde hemen düğün yapmaya karar verdiler. Sanki ateşe su serpilmiş gibi nişandan sonra ne bir kez kavga ettiler, ne de bir birlerini sinirlendirecek bir kelime.
    “Tarsus’ta kimlerdensin tertip?” sorusuna, “Tatlıcıgillerden.” dedikten sonra yüzündeki gülümsemeyle düşlerine kaldığı yerden devam etti.
    İçinden, “Ah… Meryem… Emmimin deli kızı.” diyerek dışarıyı seyretti. Torosların lacivert dorukları ne kadar mağrursa, yeşil etekleri de o kadar tevazudaydı sanki. Yamaçlardaki kayalıkları görünce yanında oturan delikanlıya dönerek, ”Gündüz nasılda masum gözüküyorlar, oysa gece oldu mu buralar eşkıya ve terörist yatağına dönüşüyor.” diyerek tekrar sağ şakağını cama yaslayarak dışarıyı seyre koyuldu.
    “Ankara’da karşılayanın olacak mı tertip? Yoksa hemen bölüğüne teslim mi olacaksın. Benim kimsem yok orada. Hemen gidip teslim olacağım. Hayırlısıyla teskereyi aldım mı hemen everecekler beni. İlkokuldan beri sevdiğim bir kız var. O da beni seviyor be tertip. Kavli karar ettik. Kavuşmamıza az kaldı. Hayırlısı bakalım.” dediğinde duyduğu çarpma sesini şoföre sordu. Şoför “Otobüsün bir yerine iri taş çarptı galiba.” dedi.
    “Hep ben konuşuyorum tertip, birkaç kelam da sen ette yol çabuk bitsin, hem de kasvetimiz dağılsın.” diyerek omuzuna dokundu. Cevap alamayınca eğilip yüzüne baktı.
    “Aman Allah’ım! Bu ne böyle? Şoför hemen otobüsü durdur.”
    Birliğine teslim olmaya giden bütün yolcular otobüsten inerek sağ tarafa yöneldiler. Herkes mermer heykel gibi olduğu yerde kala kaldı. Akıllar durmuş, duygular ölmüştü. O ise yüzünde gülümseme ve gözleri kapalı cama yaslanmış, merminin saplandığı şakağından sızan kanla öylece duruyordu. Âlem susmuş ölümün kendisi ağlıyordu sanki.
    30.03.2015/ANKARA

  • Saffet ÇAKAR.”KAĞNILAR…”

    12418057_877369655705044_4362579636775239263_n (1)

    Bizim köylerde canım,
    Sıcakla toz duman olurdu.
    Baharla şenlenir tarlalar,
    Toprağa karışır ter,
    Köylü perişan olurdu.
    Ve ekinler sararır, biçilir,
    Sulanır anızlar,
    Atlar öküzler döner,
    Peşlerinde tapan olurdu.
    Düzlenir çamur,
    Çeker suyunu toprak,
    Bir güzel harman olurdu.

    Gündüzleri, geceleri,
    Kağnılarla umut taşıyan,
    Nice yorgun insan olurdu…
    Düvenler dönerdi saplarda,
    Kağnılar geçerdi ard arda,
    Bir küçük kervan olurdu.
    Temmuz güneşiyle başaklar,
    Dağılır saman olurdu.
    Ya dikmen, ya poyraz eser,
    Savrulur çecler yabalarla,
    Bir kâr, bir ziyan olurdu.
    Türkülerle uyurken yıldızlar,
    Ay gelir meh-i tâbân olurdu.

    Üzümler kesilirdi bağlardan,
    Hava ve toprak temizdi…
    Su temizdi insan gibi,
    Ekmek ve sebzede can olurdu.
    Yüzler bir güldü mü hani,
    Davullar vurulur,
    Güreşler kurulur,
    Harman erlere meydan olurdu.
    O kuru esmer insanlar,
    Soyunur çıkar perdahlarla,
    Birer pehlivan olurdu.

    Sessizce güz gelirdi yağmurlarla,
    Harmanları taşırdı kağnılar,
    Sökülür alaçıklar,
    Şen yurtlar viran olurdu.
    Günler batardı içimde,
    Yağmurlar işlerdi ruhuma,
    Ve aylar eskir, yenilenir,
    Fanuslar dalar karanlıklara,
    Zaman, bir garip zaman olurdu.
    Toparlanıp şehre dönerdik,
    Bir kamyon kasasında,
    Ben için için ağlardım,
    Her yanım hazan olurdu….

  • Esmira RƏHİMLİ.”Dost var ki, xoş gününə xoş gündə havada gələr”

    Esmira

    Dost var ki, xoş gününə xoş gündə havada gələr,
    Dost da var dara düşsən dadına tufanda gələr.

    O kəs ki, ədəb gözləyər, tanıyar öz yerini,
    Öpər ustad əlini, başına irfan da gələr.

    Bayquşun banlamasıyla açarmı sübhi-səba?
    Səsi xarabada, ya çöllü-biyabanda gələr.

    Odur ki, ta binadan izni yoxdur gülzara,
    Bülbül istərsə bağa hər dəmdə, hər anda gələr.

    Ey əhdi, əqli zamin, ey əziz əhli-kamal,
    Min səhra anlamaz dağı, başı dumanda gələr.

    Əsməra, el dərdinə dəva tapıb çarə edər,
    Nə bəla gəlsə sənin canına dərmanda gələr.

  • Nəriman ZEYNALZADƏ.Yeni şeirlər

    ÜSTÜMƏ DAMIR VƏTƏN

    Geyməyəmi gəlmişik,
    Geyməyə kətan yaxşı?
    Ölməyəmi gəlmişik,
    Ölməyə Vətən yaxşı?

    Əlimə gəlmir Vətən,
    Dilimdə oxuyuram.
    Yol tapıb getmək olmur,
    Əynimə toxuyuram.

    Torpaqdan daş ələnir,
    Vətəndən vətəndaşı.
    Hər oğul götürəmməz
    Çiyninə Vətən daşı.

    Yağışda, suda qaldı,
    Yosunlu, mamır Vətən.
    Üstünü örtəmmədim,
    Üstümə damır Vətən.

    02.01.2016

    ŞEİR GƏTİR

    Kəndə gedirsən, göz bəbəyi,
    Yaddan çıxarma göbələyi,
    Quzuqulağı, quşəppəyi,
    Göy pencərindən şeir gətir.

    Yıxılan aydan, ildən düşən,
    Ağızdan düşən, dildən düşən,
    Şairin nimdaş, əldən düşən,
    Boz pencəyindən şeir gətir.

    Gül iyləmədik nöyütündən.
    Salxım, saçaqlı söyüdündən,
    Ağsaqqalının öyüdündən,
    Ağbirçəyindən şeir gətir.

    Yaman çoxalıb səy şəhərdə,
    Atın oynadır şər şəhərdə,
    İt iyi verir, şer şəhərdə,
    Dağ çiçəyindən şeir gətir.

    13.02.2016

    HƏR GÜLÜN, ÇİÇƏYİN DODAĞI BALDI

    Hər gülün, çiçəyin dodağı baldı,
    Nə qədər öpdümsə doya bilmədim.
    Qoydum məlhəm kimi gözümün üstə,
    Gözümdən kənarda qoya bilmədim.

    Nənəmin toxuduğu güllü xalçadır,
    Dağların döşündə sərilə qalıb.
    Allahın verdiyi bu da bir paydır,
    Bütün gözəlliklər Şərilə* qalıb.

    Tənənəm gül-çiçək səpdi yoluma,
    Havuş əl eylədi, boylandı mənə.
    Ağladım içimə gözümün yaşın,
    Cağazir həsrətlə dolandı mənə.

    Çıxıb qarşıladı yolüstə məni,
    Həmzəli, Axura “Bulaq başın”da.
    Tanrı məhəbbəti yağmışdı bura,
    Gül açıb bitmişdi çiçək daşında.

    Gümüşlü daradı gümüş telini,
    Arpaçay şəninə nəğmə deyirdi.
    Necə bəzənmişdi xallı laləsi,
    Söyüd saçaqları suya dəyirdi.

    Dolandı qıçıma əyri yolları,
    Dizədən baxanda Yaycı göründü.
    Doldu gözlərimə nurlu işığı,
    Sinəmdə həsrətli ürək döyündü.

    Qaldırıb qolumu, açdım sinəmi,
    Udub havasını ox, ana, dedim.
    Adam da ölərmi belə yerlərdə,
    Məni yaradana, baxana dedim.

    ——–
    *Şərur

    01.03.2016

  • Şəhriyyə QƏZƏNFƏRQIZI.”Fransız qızı Bernar”

    Pəncərənin arxasından küçəyə baxırdım. Yağış çiskələyir, xırda damcılar şüşəyə dəyib aşağı süzülürdü. Dayanmadan dəyən damcılardan şüşədə qalanları da var idi. Bilirdim ki, əks tərəfdən çox gözəl mənzərə yaranmışdı. Yağış damcıları altında şüşə arxasından baxan, açıqsaçlı, pəjmürdə bir qız. Romantik bir görünüşdür. Axı özüm də gözəgəlimli, cazibədar idim. Yağışla əlbir olub yaratdığımız mənzərəyə heyran olmuşdum. Düşündüm, bir fotoqraf olsaydı, indi şəklimi çəkərdi. Ya da ki, yox, rəssam olardı, rəsmimi çəkərdi. Elə arzusunda idim ki, portretimi çəkdirim. Ancaq “ salam, lütfən mənim rəsmimi çəkin” deyə yox. Kimsə özü rəsmimi çəkmək istəsin.
    Həmişə danışanda nənəm deyərdi “ Sən özün şəkil kimi qızsan. Şəkili neynirsən?”. Doğrudan da, şəkil kimi qızam. Bu günə qədər özümə qarşı o qədər tərif eşitmişəm ki, saysız-hesabsız. Elə bir gün yoxdur ki, məni tərifləməsinlər. Hərdən özüm də aynanın qarşısına keçib dəqiqələrcə özümə baxıram. Lap özümə vurulmuşam. Tez-tez qısa ətək geyib topuqlu ayaqqabılardaymışam kimi ayaqlarımı da qaldırıram. Podyumda yürüyürmüşəm kimi elə hey dala-qabağa gedib boyaboy olan aynada özümə baxıram. Sevirəm də belə aynaları. Gah da belə pis çıxmasın ana-bülbül durub ayna önündə metrəni də əlimə alıb ölçülərimi yoxlayıram.
    Deyəsən, özümü sizə tanıtmağı unutdum axı. Mənim adım Bernardır. Hə, təəccüblənməyin. Bilirəm fransız adıdır, həm də fransız kişisinin adı. Mən özüm də “fransujenkayam”. Əsilli-nəsilli də, zahiri görünüşcə də. Ucaboylu, zərif bədənli, nəcib görünüşlü fransız qızı Bernar. Dəniz dalğası kimi saçlarım qulaqlarımın dibindən aşağı düşmür. Ağbəniz, bir az açıq qonur gözlüyəm. Bilirəm mən çox gözələm. Özümü tərifləmirəm. Başqaları məni tərifləyir. Mən də ki, özümü aynada görməyi bacarıram axı.
    Mənim ulu babam fransız olub. Mən də ona bənzəmişəm. Elə Bernar onun adıdır ki, mən daşıyıram. Ailəmiz beşnəfərlikdir. Atam, anam və biz-üç bacı. Mən ən böyüyüyəm. Babamın əhdi olub ki, ilk nəvəmin adını ata adımı qoyacam. Beləcə mən Bernar olmuşam. Doğrusu, adımı da sevirəm, milliyyətimi də, özümü də. Kişi adı olmasına rəğmən bu mənim adımdır-BERNAR. Hər adama qismət olmur həm özü, həm də adı qeyri-adi olsun. Bu mənə nəsibdir. Hərəkətlərim, davranışım çılğıncadır. Dəcələm, şuluğam, zarafatcılam. Ancaq bu mənəmmi? Onu bilmirəm. Mənə elə gəlir mən hələ də özümü tanımıram. Yaşım yetərincə olmasına baxmayaraq. Necə yaşamaq istədiyimi, kim olmaq istədiyimi hələ də bilmirəm. Yalnızca gözəl təriflər alıb, özünü gözəl göstərməyi bacaran, şıltaq kimi görünən bir qız-BERNAR.
    Orta məktəbi bitirmək ərəfəsində idim. Hələ də hansı peşəyə yiyələnəcəyimi bilmirdim. Sinif yoldaşlarım hərəsi bir ali məktəbə hazırlaşırdılar. Mən isə yalnız gözəlliklə, görünüşlə bağlı bir peşə düşünürdüm. Məni yolumdan döndərmək istəyənlər də yox idi. Yəqin ki, mənim başqa sahədə bacarıqlı ola biləcəyimi düşünmürdülər.
    Bir gün məktəbdə divar qəzetini hazırlamağı mənə tapşırdılar. Mövzu müharibə idi. Rəsmi özüm çəkməli oldum. Əli silahlı əsgərlər, yerə sərilmiş düşmən meyitləri, qan, havadakı müharibə görünüşünü belə təsvir etdim. Çox ustalıqla işləmişdim. Rəngli boyalarla. Bu rəsmi mənim çəkdiyimə inanmamışdılar. Düzü, özüm də inanmadım. Sanki içimdə yeni bir Bernar yaranmışdı. Yox, o Bernar deyildi. Daha çox Həcərə, Nigara bənzəyirdi. İçində vətən sevgisi, düşmən nifrəti yaşadan biri. Həm də zərif barmaqlarla bu gözəlliyi ağ vərəqə daşıyan incə, ürkək bir qız. Bu divar kağızı mənim düşüncələrimi dəyişməyə başlamışdı. Həyatdakı tale açarım olmuşdu. Mən öz taleyimi özüm yazacaqdım. Özümü olduğum kimi öz düşüncələrimin ağuşuna təslim edəcəkdim. Onların apardığı yerlərdə var olacaqdım.
    Əvvəlki çılğın qız yavaş-yavaş məhv olurdu. Onun yerini artıq məqsədli biri zəbt edirdi. O daha güclü, iradəli idi.
    Zamanla adım da məndə qıcıq yaradırdı. İlk dəfə tanış olduğum birinin adımı bir neçə dəfə soruşması məni bezdirirdi. Bu ad belə mənim deyildi. Mənə yad idi. Niyə mən də başqaları kimi sakit yaşamağı bacarmayım? Hansısa bir işin qulpundan tutub sonadək adi bir həyat yaşamağı bacarmayım? Bu suallar məni gündən-günə daha çox narahat etməyə başlamışdı. Özümə həyatda yer tapmaq istəyirdim, nəhayət ki. Bacardığım, arzusunda olduğum bir işi görmək istəyirdim. Bilirdim, mən bacaracağam.
    Adımın məndə mənfi hislər yaratdığı vaxt idi. Burulğan içinə düşmüşdüm. Evdəki bütün dəftərlərdə ağ vərəq axtarıb ağlıma gələn şəkilləri çəkirdim. Gündən-günə çəkdiyim şəkillər daha çox xoşuma gəlirdi.
    Yenə yağış yağırdı. Damcılar qumun üstünə qonarkən torpaqda yaratdığı rəsmə tamaşa edirdim. Bu aralarda Fransanın çox da məşhur olmayan rəssamıyla tanış oldum. Adı, yaşadıqları, əsərləri məndən bəhs edirdi. Bəs niyə o qədər də məşhur deyil? Axı bu adı daşıyanlar azla qane olmamalıdırlar.
    O rəssam məni burulğandan çıxardı. Bernar Buffe-fransız rəssamı. Əsərləriylə tanış olanda öz bacarığımı tapdım onlarda. Mənim demək istədiyim fikirləri, düşüncələri qələmə almışdı o, öz əsərlərində. Daha çox çılpaq qadın və kişi şəkilləri diqqətimi cəlb etdi. Əksər vaxtlarda belə şəkillər gözəl rəsm əsərləri sayılır. Ancaq Buffenin əsərlərindəki bu çılpaq qadınlar çirkabıyla yadda qalırdı. İnsanların daxilindəki pislikləri öz sadə qələmiylə necə gözəl göstərmişdi. Bu rəssamla tanışlıq mənim özümlə tanışlığım idi. Mən bu rəsimlərə baxarkən əslində nə istədiyimi, kim olmaq istədiyimi anladım. Bir zamanlar yarıçılpaq geyinib ayna qarşısında özümdən zövq aldığım günləri xatırladım. Özümdən utandım. Bu fransız rəssam mənə kağızların arxasından elm öyrətdi. Əxlaq elmi.
    Bu görünüşlə model, teleaparıcı, aktrisa belə olmaq varkən , mən özümü sadə karandaşda tapdım. Mən əslində bu imişəm. Dünyanı bir karandaş ucunda görən BERNAR. Yaşam da, ölüm də, sevgi də, nifrət də, gözəllik də, çirkab da o karandaşın ucunda imiş. Mənim şıltaq zarafatlarım isə o qələmin yazdığını pozan kiçik rezin parçası ilə silindi sanki.
    Pəncərənin arxasından küçəyə baxırdım. Yağış çiskələyir, xırda damcılar şüşəyə dəyib aşağı süzülürdü. Dayanmadan dəyən damcılardan şüşədə qalanları da var idi. Bilirdim ki, əks tərəfdən çox gözəl mənzərə yaranmışdı. Yağış damcıları altında şüşə arxasından baxan, aşıqsaçlı, pəjmürdə bir qız. Romantik bir görünüşdür.
    Bu, mənim əks tərəfdən özümə baxaraq çəkdiyim ilk avtoportretim idi.

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Mənim əllərim uzalı..”

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Bəzən kiminsə gedişi şeirləri xatırladır…

    Mənim əllərim uzalı..
    Sənin yolların… yolların…
    Nə ki xoş gün tanımışdım
    Sənə yolladım… yolladım…

    Ünvanı sən olan sözlər
    Deyilmədi… deyilmədi…
    Səni sevən qız abrına
    Bükülmədi… bükülmədi…

    Günün xoş olsun, əzizim,
    Göyün buluddan kəmlənsin…
    Dərdin bu qaraca qızmı?
    “Allah başqa dərd verməsin!”

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Qəhərim əlçim-əlçimdi”

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Qəhərim əlçim-əlçimdi,
    Kədərim ürək-ürəkdi…
    Bilən varmı, gələn kimdi?
    Bu yollar nəyə gərəkdi?

    Bilən varmı, qara divin
    Qış yuxusu yaza düşüb…
    Bizim evlə sizin evin
    Arasında kim üşüyüb?

    Kimdi biləndərin, adam?
    Gəlsin… görsün… bilsin… desin…
    Məni çox söylətmə, qadam,
    “Allah mənə ağıl versin!”

  • Niyə “yaxşı insan” olmalıyam?

    niye-yaxsi-insan-olmaliyam-1cD

    İnsanlar, adətən, 2 qrupa ayrılır: “yaxşı insanlar” və “pis insanlar”. Mülayim, yardımsevər, mərhəmətli, dürüst, səmimi insanlar “yaxşı insanlar” qrupuna daxildirlər.

    İnsanlar, adətən, 2 qrupa ayrılır: “yaxşı insanlar” və “pis insanlar”. Mülayim, yardımsevər, mərhəmətli, dürüst, səmimi insanlar “yaxşı insanlar” qrupuna daxildirlər. “Pis insanlar” qrupuna isə qatil və zalım insanlardan tutmuş yalan danışan, qeybət edən insanlara qədər bütün şəxslər daxil edilir. Sevilənlər isə məhz birinci qrupa, yəni “yaxşı insanlar” qrupuna daxil olanlardır.

    Məsələ belə ikən niyə insanların bəziləri, hətta əksəriyyəti ikinci yolu seçir? Niyə sevmək və sevilmək əvəzinə, pislik edərək nifrət və sevgisizlik qazanmağı daha üstün tuturlar?

    Hər insan həyatında bu cür insanlarla mütləq rastlaşıb. İnsanların ikinci yola üstünlük vermələrinin səbəbi hadisələri dünyəvi dəyərlərlə qiymətləndirmələridir. Bunu sadə misalla belə izah edə bilərik. İki nəfər düşünün, biri kasıb, digəri varlı olsun. Birinin heç nəyi, digərinin isə evi, maşını, vəzifəsi olsun. Var-dövləti ilə yanaşı, ikinci şəxsin qəddar və soyuqqanlı olduğunu düşünək. Belə olan halda, var-dövləti olmayan insan yaxşılıq etməkdən vaz keçir və “yaxşı insan olub nə qazanmışam?”, “Nə dəyər verilib ki mənə”, “Bax, filankəs pis adamdır, amma hər şeyi var” düşünərək pessimizmə qapılır. Bu, doğru olmayan seçimdir.

    Allah Mülk surəsinin 2-ci ayəsində “Əməl baxımından hansınızın daha yaxşı olduğunuzu sınamaq üçün ölümü və həyatı yaradan Odur…” deyə buyurur. İnsan heç vaxt unutmamalıdır ki, bu dünyada bizə verilən hər şey müvəqqətidir və imtahan üçün verilib. Bütün nemətlərin əsil sahibi Allahdır. Var-dövləti olan, üstün kimi görünən kimsələri isə Allah müəyyən hikmətlə yarada bilər:

    Biz onlardan əvvəl var-dövlət və zahiri görünüşcə onlardan daha üstün olan neçə-neçə nəsilləri məhv etdik. (Məryəm surəsi, 74)

    Hər birimiz bu dünyaya imtahan olunmaq üçün gəlmişik və yaxşılıq etməklə məsuluq. Yaxşılıq bu dünyada mövqe və pul əldə etmək üçün edilməməlidir. Yaxşılıq ancaq və ancaq Allah üçün, yəni Allahın sevgisini və razılığını qazanmaq üçün edilməlidir. Uca Allah isə bunun əvəzində səmimi cəhd edən qullarını Cənnəti ilə müjdələyir:

    İman gətirib yaxşı işlər görənlər isə Cənnət sakinləridir. Onlar orada əbədi qalacaqlar! (Bəqərə surəsi, 82)

    İnsan keçici dünya malına sahib olmadığına görə yaxşılıq etməkdən çəkinməməlidir. Əksinə, daha da şövqlənməli və israrla yaxşılıq etməyə, gözəl əxlaqı – Quran əxlaqını yaşamağa davam etməlidir. Bu gün dünyanın hər yerində müharibələr, qarışıqlıq baş alıb gedir. Bir-birinə yardım etmək istəməyənlər, zülmdən və ölüm qorxusundan evini, məmləkətini qoyub qaçan məzlum insanların üzünə qapısını örtənlər bir gün etdikləri soyuqqanlı hərəkətlərin hesabını

    Allaha verəcəklərini unutmamalıdırlar. Müsəlman olan və Allaha iman gətirən şəxs isə keç vaxt belə məsuliyyətin altına girməz və dünyada axıdılan hər damla qandan məsul oldugunu bilərək yaxşılıq etməkdən əsla və əsla vaz keçməz.

    Nə üçün yaxşı insan olmalıyam? Çünki məni Allah yaradıb, Allah yaxşılıq etməyimi istəyir, Allah yaxşılıq edənləri sevir. Yaxşılıq etmək həm insanın ruhuna zövq verir, həm ətrafındakı insanlara xoş təsir edir, ən əsası isə, insan səmimi olaraq etdiyi hər yaxşı əməlinin müqabilində axirətdə qarşılıq görəcək inşaAllah.

    Yuxarıda yazılanlardan da belə nəticəyə gəlmək olar ki, heç bir “mənfi” hadisə, heç bir “mənfi” münasibət bizi “yaxşı insan” olmaqdan və gözəl əxlaqda qətiyyətli olmaqdan yayındırmamalıdır. Bu dünyaya gəliş məqsədimiz Allaha qulluq etmək və gözəl əxlaq göstərməkdir, beləliklə, pisliyə pisliklə yox, yaxşılıqla cavab verməliyik. Uca Allah bir ayəsində belə buyurur:

    Yaxşılıqla pislik eyni ola bilməz. Sən (pisliyi) yaxşılıqla dəf et! O zaman səninlə ədavət aparan kimsə sanki yaxın bir dost olar. (Fussilət surəsi, 34)

    Vəfa Məmmədova

  • Tənha qalmaq istəyirsən?

    img_5902

    Çox adam tənha olmaq istəyir, müəyyən bir vaxt ərzində tənha qalmaq istəyir, bezir insanlardan, hər kəsdən, bəzən elə sakitlik istəyirsən ki, başını götürüb harasa qaçmağı arzulayırsan, tənha, adamlar olmayan yerə… Fikirlərini, hisslərini yerbəyer etmək, həyatını, gələcəyini planlaşdırmaq üçün tənha qalmaq istəyirsən… Tənha qalmaq bəzən yaxşıdır, uzun müddətə deyil, qısa müddətə…

    Tənha qalmaq nə deməkdir?Tənhalıq!

    Tənhalıq tək ağlamaqdır, başını boynuna qoyacaq, sarılacaq və birgə ağlayacağın bir kimsənin olmamasıdır;
    Tənhalıq etibar edib, paylaşacağın. məsləhətləşəcəyim kiməsə ehtiyac duymaqdır;
    Özündən asılı olmaqdır;
    Xəstələnəndə xəstə hal, qızdırmayla yemək bişirmək, çay dəmləmək, aptekə gedib dərman almaqdır;
    Tənhalıq marketə, bazara tək gedib, tək özün üçün bazarlıq etmək, yükünü ağırlığından asılı olmayaraq özünün daşımasıdır;
    Öz-özünə yazmaqdır, sanki gündəliyin olmaqdır özünə;
    Tənhalıq tənha olduğun və evdə səni kimsə gözləmədiyi üçün evə ancaq yatmağa gəlməkdir;
    Tənhalıq evdən uzaqlaşmaq, qaçmaqdır;
    Tənhalıq iştahsızlıq, yemədən yatmaq, təklikdə gəzməkdir;
    Tənhalıq göz yaşları və düşüncələrlə, ağrılarla baş-başa qalıb yuxuya getməkdir;
    Tənhalıq evindəki və ya iç dünyandakı sükunəti özünün pozmağındır;
    Tənhalıq vaxtın tez keməsini və günün tez keçməsini arzulmaqdır;
    Tənhalıq bayramlardan imtina etməkdir, onları qeyd etməməkdir, çünki qeyd etməyə kimsən qalmayıb artıq;
    Həyatındakı yaxşılıqları və yaxşıları, pislikləri və pisləri unutmamaqdır;
    Darıxmaq, həsrət çəkmək, ümid etmək, inanmaq və bunlarla özünü təsəlli edib, aldatmaqdır;
    Bir qadın üçün qadınların da, kişilərin də sənə olan pis niyyəti, paxıllığı, söz-söhbəti, ittihamı, söyüşləri, təhqirləridir, kişilər tərəfindən edilən əxlaqsız təkliflərdir;
    Tənhalıq hər an öləcəyini anlamaq və öləcəyin zaman kimsənin vecinə olmamasını qəbul etməkdir;
    İntim həyata vida deməkdir;
    Hər işi özünün görməsidir;
    Başını işlə qatmaqdır və tənha olduğunu unutmağa çalışmaqdır…

  • Çağrılmamış qonaqlar və qonaqlıq… III hissə (satirik, yumoristik yazı) Qonaqlara tələblərim…

    1620

    Əslində, qonaqpərvər insan olmuşam, ərə gedəndə evimiz həsən soxdu dəyirmanı idi, gecə saatlarınadək evimizdə qonaq olardı, elə ata evimdə də, gələn və gedən, bəziləri isə gələndən sonra təkrar bir də gəlməyən qonaqlarımız olmuşdur…

    Zaman və insanlar, cəmiyyət insanı dəyişər, insanı yox, fikirlərini və qərarlarını…

    Son zamanlar cəmiyyətə və dostlara bir az güzəştə getmək, açılmaq istəyirəm, evə qonaq dəvət etmək və dəvət etdiyim yerə getmək məsələsində…

    Amma evimə qonaq çağıracağım şəxslər üçün şərtlərim var, qəbul edirlərsə, dəvət edəcəyəm, özü də hər kəsi deyil, məsləhət və layiq bildiyim insanları…

    Evə mən dəvət etməsəm, özüm çağırmasam, öncədən təsdiq etməsəm, gəlmək və beynimi xarab etmək, qapımın önünü kəsdirib inad etmək, həyasızlığa salmaq, şüvən qopartmaq yoxdur. Qapımı açmağıma məni peşiman etməyin, həyasızlıq etsəniz, şantaj və s. kimi variantlara əl atsanız, polisə müraciət edəcəyəm;
    Nə verirlərsə, içmək, nə verirlərsə, yemək… Xüsusi sifarişlər verməmək… Nə var, onu da bişirirəm, nə var onu da içməyə hazırlayıram;
    Gec saatlarında qonaq gəlməyi və gecəni qalmağı istəməmək… Sərt və kobud şəkildə, rədd ediləcək bu təklif;
    Evdəki şkafları yoxlamamaq; Təftiş və nəzarətə gəlməmisiniz;
    Mənə fiziki cəhətdən toxunmaq və ya əl atmaq, dərhal qovulacaqsınız;
    Mənə evimdə olan hər hansı bir əşyanı atmağa çalışmaq, icazəsiz nəyəsə toxunmaq, icazə alaraq götürdüyünü yerinə qoymaq, məndən nəyisə hədiyyə istəmək; Mənim icazəm olmadan nəyəsə toxunanda, çox sərt oluram, adi etik qaydadır, götürürsən, qoy yerinə, evimdə olan nəyisə kiməsə ancaq özüm istəsəm hədiyyə edə bilərəm, nəyisə atmaq halı dərhal oğurluq halı kimi qiymətləndiriləcəkdir və bununla bağlı müvafiq tədbir görüləcəkdir;
    İçəri daxil olan kimi vanna otağına keçib əlini yumaq; Adi gigiyenik qaydadır;
    Lazımsız və dəxlisiz mövzulara toxunub, mənasız suallar vermək və yorucu olmaq;
    Qonaq gəldiyinizdən sonra çıxıb getmək, çox qalmamaq, sizi ora qeydiyyata salan yoxdur;
    Xəstə olduğunuz halda, gəlməyin; Xəstələnməyinizlə bağlı faktı gizlətməyin; Sayənizdə xəstələnib, işdən qalmaq niyyətim yoxdur;
    Evdə olarkən ora-buranı qaşımamaq, çirk çıxartmamaq, burnu eşməmək;
    Yemək zamanı danışmamaq;
    Ev şəraitdə və evində şəkillər çəkməmək-icazəm və razılığım, istəyim olmalıdır;
    Söyüş söymək və telefon, planşetdə eşələnmək; Onu yolda və başqa yerdə edə bilərsiniz;
    Balkona çıxmamaq, evdə ucadan, qışqıraraq danışmamaq;
    Qonaq çağrıldığınızı vaxt gəlin, tez gəlməyin, gecikməyin; Dəqiqliyi sevirəm;
    Əliboş gəlməyin))));
    Evə daxil olarkən, ayaqqabınızı çıxardın, ayaqqabı ilə evə daxil olmayın;
    Soyuducuya barmaq etməyin; Orada nə var, nə yox, mən bilərəm;
    kömək etmək adı ilə ev işlərində ev sahibinə kömək etməyin;
    İçib keflənməyin; Meyidinizi evinizə daşıyan deyiləm;
    Siqaret çəkməyin; Siqaretin iyi mənə pis təsir edir, zəhərlənmək istəmirəm;
    Evin bir otaqlı olduğunu nəzərə alıb, yatağ mebelinin üstündə oturmayın, uzanmayın;
    Hər dəfə mənim yaşadığım yer tərəfdən “təsadüfən” keçdiyin zaman və ya yolunuzun “üstündə” olduğu zaman mənə zəng edib, “gəlirəm sizə” deməyin;
    Kişilərə aiddir: İntim təklif etməyin, məni əlləşdirməyə çalışmayın;
    Evli kişilər xanımınızla gəlin;
    Gələndə dostlarınızı və bütün milləti tökməyin, tanımadığım və gözləmədiyim, dəvət etmədiyim hər kəsi qəbul etməyəcəyəm;

  • Azərbaycan Dövlət Aqrar Universitetində Azərbaycanlıların Soyqrım günü ilə əlaqədar geniş toplantı keçirilib

    Azərbaycan Dövlət Aqrar Universitetində 31 Mart Azərbaycanlıların Soyqrım günü ilə əlaqədar geniş toplantı keçirilib. Toplantıda bildirilib ki, iki əsr ərzində Azərbaycan xalqına qarşı dəfələrlə törədilən soyqrımlara uzun illər siyasi-hüquqi qiymət verilməyib. Amma buna baxmayaraq Azərbaycanda XIX əsrin əvvəlindən başlayaraq xalqın kütləvi şəkildə işgəncələrə məruz qalması, Azərbaycan torpaqlarının işğal edilməsi ilə nəticələnən bütün faciəli hadisələr tarixin yaddaşına həkk olunub.

    ADAU-nun mətbuat xidmətindən verilən xəbərə görə tədbiri universitetin rektoru, professor, AMEA-nın müxbir üzvü İbrahim Cəfərov açıb və deyib ki,
    son illərdə Azərbaycan dövləti azərbaycanlı əhaliyə qarşı soyqrım və etnik təmizləmələr haqda həqiqəti beynəlxalq ictimaiyyətə çatdırmaq üçün çox iş görüb. Tarix boyu ermənilər Rusiya ilə əlbir olaraq azərbaycanlılara qarşı soyqrım siyasəti həyata keçirib. Azərbaycanın onlarla kənd və şəhərlərində etnik təmizləmələr aparılıb. Bakı, Şuşa, Zəngəzur, İrəvan, Naxçıvan, Qarabağ və başqa bölgələrdən azərbaycanlıları qovublar. 1918-ci ilin mart ayına qədər İrəvan quberniyasında azərbaycanlılar yaşayan 199 kənd talan edilib və yandırılıb.

    Azərbaycan tarixi, fəlsəfə və hüquq kafedrasının müəllimi Samirə Qasımova mərzusində vurğulayıb ki, martın 30-da səhər erməni-bolşevik dəstələri Bakını hərbi gəmilərdən atəşə tutublar. Artilleriya atəşindən sonra silahlı daşnaklar azərbaycanlıların evlərinə soxularaq, onları amansızcasına qətlə yetiriblər. Martın 31-dən aprelin 1-nə keçən gecə azərbaycanlı əhaliyə qarşı qırğın kütləvi xarakter alıb. 3 gün ərzində Bakıda 17 min nəfər öldürülüb. Ermənilər Bakı, Şamaxı və Quba qəzalarında, Qarabağda, Zəngəzurda, Naxçıvanda, Lənkəranda azərbaycanlı əhaliyə xüsusi amansızlıqla divan tutublar.

    Toplantıda xüsusi qeyd edilib ki, Azərbaycan xalqının həyatında faciəli hadisələr barədə tarixi həqiqəti birinci olaraq Heydər Əliyev bəyan edib, 1998-ci il martın 26-da Azərbaycanlıların Soyqırımı Günü haqqında Fərman imzalayıb. Bu sənəd uzun illər bundan əvvəl baş verən hadisələr barədə həqiqəti açıqlayıb, xalqın yaddaşını təzələyib, onu öz tarixi köklərinə, mənəvi-əxlaqi dəyərlərinə, vətənə məhəbbət duyğularına qaytarıb.

    Qalib Rəhimli,
    ADAU-nun Mətbuat Xidmətinin rəhbəri