Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Blog

  • Daha gözəl cəmiyyət üçün…

    12895246_552095624972756_956201216_n

    Hər birimiz ideal cəmiyyətdə yaşamaq istəyərik, o cəmiyyətdə ki, hər kəs bir-birini sevsin, bir-birinə hörmət etsin, sülh hakim olsun, orada oğurluq, dələduzluq, yalan, pislik, sevgisizlik olmasın. Bu cəmiyyət lap keçmişdən bəri hər kəsin arzusu olub. Elə cəmiyyətdə nəinki yaşamaq, onun varlığını təsəvvür etmək belə necə xoşdur. Düzdür, bir çox insan belə cəmiyyəti “utopiya” adlandırıb və bunun varlığını mümkünsüz qəbul edib, ancaq insanlar istəsələr, hər şey mümkündür.
    Hər birimiz dünyada yaşamağın nə qədər çətin olduğunu görürük. Hər gün xəbərlərdə, yaxud da canlı həyatımızda bunlara şahid oluruq. Terror hadisələrindən tutmuş cinayətlərə qədər dünyanın hər yerində xoşagəlməz hadisələr baş verir. Hərçənd insanlar bu halları sevməsələr də, bunları həyatın bir hissəsi kimi qəbul edirlər, sanki bunlar olmalıdır. Bu hadisələr bir çox insana adi gəlir. Ancaq bütün mənfi hadisələrin əsasında duran əsas səbəb vicdansızlıq, insanların Allaha imanının zəifliyidir. İstər dünya səviyyəsində olsun, istərsə məişət həyatımızda rastlaşdığımız adi hadisələr olsun. Məsələn, sizə bir nümunə verim. Bu yaxınlarda marketdə əldə paketlənmiş şirniyyat almaq istəyirdim, son istifadə müddətinə baxdım. İstifadə müddətinin göstərildiyi kağızın altında bir dənə də kağız vardı, aralayıb ona da baxdım, sən demə o şirniyyatın istifadə müddəti bitib. Amma onun üzərinə yeni kağız əlavə edərək insanlara satmağa çalışırlar. Bəs insanların belə davranışının səbəbi nədir? Daha çox pul qazanmaq üçün necə ola bilər ki, başqa insanların səhhətini nəzərə almırlar? Hətta dünya səviyyəsində necə olur ki, terror hadisələri nəticəsində bir anda minlərlə insanın canına qəsd edilir?
    Yuxarıda saydığım bütün sualların cavabı vicdansızlıqdır. “Vicdan” sözünü eşitməyən insan, demək olar ki, yoxdur. Ancaq bəzi insanlar bu anlayışı çox məhdud mənada anlayır, məsələn, kiminsə çörəyinə bais olmamaq, çöldə qalmış sahibsiz heyvanlara yemək vermək, qocalara kömək etmək və s. Ancaq vicdan, sözün əsil mənasında, yaşamaq istədiyimiz gözəl cəmiyyətin əsasıdır, hər mövzuda mühümdür. Məsələn, bəzi insanlar var ki, əsas ailəsini düşünür, ailəsinin sağlam, rahat, təhlükəsiz mühitdə yaşaması üçün hər cür vasitəyə əl atır. Ailəsinə qazanc aparmaq üçün digər insanları təhlükəyə atmaqdan da çəkinmir, yuxarıda çəkdiyim marketdəki hadisə misalı kimi. Bu hərəkəti edən insandan və onların ailəsindən soruşsan, o bu hərəkətində heç bir qəbahət görməz, “hər kəs edir, mən niyə etməyim?” – cavabını verər. Bəs insanı belə davranışdan uzaq tutan nə ola bilər? Əlbəttə, Allah qorxusu, vicdan.
    Ey iman gətirənlər! Allah xatirinə ədaləti qoruyan şahidlər olun. (Hər hansı bir) camaata qarşı olan kin-küdurət sizi ədalətsizliyə sövq etməsin. Ədalətli olun! Bu, təqvaya daha yaxındır. Allahdan qorxun! Şübhəsiz ki, Allah nə etdiklərinizdən xəbərdardır. (Maidə surəsi, 8)
    Vicdanlı insan yalnız ailəsinə, yaxınlarına, qohumuna, millətinə, dövlətinə yaxşılıq edən insan deyil, vicdanlı insan Allah üçün bütün bəşəriyyətə qarşı məsuliyyət hiss edən, hər kəsə yaxşılıq edən, bütün dünyanın qurtuluşu üçün cəhd edən insandır. Vicdanlı insan hər davranışında və düşüncəsində Allah rizasını hədəf alan insandır, etdiyi yaxşılığın əvəzini insanlardan deyil, Allahdan gözləyən insandır. Vicdanlı insan pis əməldən də çəkinəndə bunu insanlara görə yox, Allaha görə ondan uzaq duran insandır. Vicdanlı insan etdiyi hər əməlin hesabını Allaha verəcəyini bilir, bu əməllərinin boşuna getməyəcəyindən, axirətdə hər şeyin qarşısına çıxacağından əmindir. Vicdanlı insan, hər şeydən öncə, qəlbində Allah sevgisi olan insandır, Allahı sevən insan Onun buyurduğu əxlaqı sevə-sevə həyatına tətbiq edən və Onun sevmədiyi davranışlardan da ehtiyatla uzaq duran insandır. Belə insanların cəmiyyətin həyatında artması necə gözəl olardı, o insanların ki, sən onların əxlaqına, ağlına, ədalətinə tam güvənirsən. Bu sayədə ideal cəmiyyət də formalaşar, hər kəs rahat yaşayar, arzuladığı cəmiyyəti görər.
    Odur ki, daha gözəl cəmiyyətin qurulması üçün müxtəlif təkliflər verilsə də, bunun üçün cəhd edilsə də, bir çoxu uğurla nəticələnməmişdir. Çünki əsas problem – vicdansızlıq görməzlikdən gəlinib. İnsan hər nə qədər çox kitab oxusa, təhsil alsa, dünyanın müxtəlif mədəniyyətləri ilə tanış olsa da, əgər o insanda vicdan yoxdursa, onu cəmiyyət üçün “faydalı” insan adlandırmaq olmaz. Çünki o insan etdiyi davranışları yalnız oxuduqlarına və eşitdiklərinə görə müəyyən edir. Ancaq vicdanlı insan hər davranışında, ilk dəfə rastlaşdığı və təcrübəsi olmadığı hallarda belə gözəl əxlaq göstərəcək. Çünki o vicdanını – Allahın ona ilham etdiyi səsi eşidir və ona tabe olur. Bu səs isə hər birimizə eşitdirilir, sadəcə bunu eşitmək və o səsi həyata keçirmək lazımdır. Gözəl cəmiyyət istəyiriksə, vicdanlı insan olaq.

    Xəyalə SƏFƏROVA

  • Yalçın YÜCEL.”YAZIN İNSANININ SORUMLULUĞU” (Deneme)

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    YAZIN İNSANININ SORUMLULUĞU

    Dostoyevski der ki: “Her insan herkes karşısında her şeyden sorumludur.” Çağdaş dünya görüşü ve buna bağlı olarak çağdaş sanat anlayışı sanatçıya özellikle de yazara büyük sorumluluklar yüklemiştir. Yazarın yüreği halkıyla birlikte çarpmış, halkın bilinçlenmesine önderlik etmiş, halkın direniminde onun yan başında yer almış, bu yüzdende haksızlık yapan, ezen kitlenin hışmına uğramıştır. Bu durum daha da güçlü kılmıştır sanatçıyı. Çünkü sanat sürekli bir baskının sonucudur. Büyük sanatçı, güçlüğün oluşturduğu engeli kendisine atış potası yapan adamdır. Bir de sahte yazarlar vardır; kendini yazar sayan, öyle gözükenler…
    “Yazar yazıyorsa, özgürlüğün hep tehlikede olduğu bir dünyada, özgürlüğü belirtme ve ona seslenme görevini üstüne almış demektir. Bu ortama girmeyen bir yazar suçludur. Sade suçlu olmakla kalmaz, çok geçmeden yazar olmaktan da çıkar. İnsan bir şeyler söyleyeceğim diye yazar olmaz, o bir şeyleri belli bir biçimde söylemek için olur.” Diyen J.P.Sartre yazın insanının sorumluluğunu da kesin çizgilerle ortaya koyar. Yine bu konuda kalemine özlü düşünceler akıtmış düşünür ve felsefeci Nermi Uygur’un birkaç cümlesini de yansıtmadan geçmek istemiyorum: “ Yazar, tepeden düşen taş gibi, esmekten başka bir şeyi olmayan rüzgar gibi, düz yolda yuvarlanan tekerlek gibi, akan su, çöken sis, parlayan güneş gibi olmalı: ödev diye zorlamayla değil, kendiliğinden; ödül için değil, gerçek özden geldiği için yazmalı. Yaşantıyı kağıda gömmek değildir yazarlık. Yaşantıyı , okununca yeniden yaşanacak biçimde yok olup gitmekten kurtarana yazar denir. Bunu da yazar ancak okurla başarabilir.”
    Sanatın ve edebiyatın toplum üzerinde etkinliği elbet ki çok büyüktür. Bu etkinlikte yazarlar, sanatçılar insanların var olma ve hak elde etme çatışmasının birer parçasıdırlar. Çünkü sanat, edebiyat damarlarını besleyen asıl güç insan yaşamından ve tarihsel olgulardan kaynaklanmaktadır. Sorunların bir su aygırı gibi büyümesi ve özgür düşüncenin kısıtlanması durumunda yazar bir kalkan korumasıyla girer araya. Toplumu kendi bütünü içerisinde doğa-insan, insan-üretim ilişkileri konumunda kalemine alır. İnsanın kendine ve alın terine yabancı düşmesini önler. Barışçı bir davranış ortaya koyup bunun çabasını gösterir. Haksızlık tepelerine savunma sözcükleri gönderir. Bu haksızlıkları gün ışığına seriverir. Boileau’un: “Sanatın aynasında güzelleşmeyen hiçbir canavar yoktur.” sözü sanatçının toplum yaşamındaki giz dolu önemini de gökçek bir duyguyla belirtmektedir.
    Yazarın kullandığı malzeme dildir. Ancak ozan bu malzemeyi özgün bir biçimde kullanır. Yazarın malzemesi olan sözcükler yaşamın içinden düşünce kalemine gelirken üzerlerindeki anlam yükünü de birlikte getirirler. Yenilikçi bir yazar kullandığı öz suyunu halkının yaratıcı bütünlük kültüründen alır; bu birikimi kendi özü ve yaratıcılığıyla kucaklaştırır. Yazar içindeki bu sonsuz güzellikteki kır yamacını insanlarına sunarken de son derece cömerttir. Nice şiirler vardır ki düşünce penceremizi her açtığımızda derinlerde buluruz kendimizi. Zaman olur sevinç dallarında uçuşan kuşlar, zamansa gözyaşı oluruz. Böylesi duygularla bazı ozanlarımızın şiirlerinin sözcük bahçelerinde gezdirmek istiyorum sizi: “pencereyi açtım/elma ağacı serçe cıvıltısı/ve kedi/güneşle döküldüler sabaha”(Ahmet Özer), “Bir virgül dilimin ucunda/Ezik ve kekremsi/Her bütüne meydan okuyan!”(Oktay Rifat),”Şiir bir çıngıraktır, diyor/Ne türlü cayırtı koparsa/Kopsun ya da susmuşluğun en/Koyusunda çalıp durur hep/Avucumda”(Sabahattin Kudret Aksal), “ben sana mecburum bilemezsin/adını mıh gibi aklımda tutuyorum/büyüdükçe büyüyor gözlerin/ben sana mecburum bilemezsin/içimi seninle ısıtıyorum”(Attila İlhan), “Anılar, küllü karanlık/Arsız çocukları sokağın/Unutmak istesek de/Peşimizden geliyor”(Gülten Akın), “Ömrünüz taş olsa da gide gide yorulur/Bir gün ölüme çıkar bu yolun kıvrımları/Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur/Ne senin anladığın kadar kaldırımları”(Necip Fazıl Kısakürek), “Bu yıl gene güz/Geçer gibi bir savaşın çatı katından/Yakıp günü birliğin kurşuni tozlarını”(Sezai Karakoç), “Günler günlere benziyor bazen/Ateş yakmıştık reçine kokuyordu elim/Ve sesler: Bir çavlan vardı da sanki/Başka günlere kalmadı açtım güneşi”(Adil İzci), “Neydi damarlarımızda çoğalan, çoğalan/Neydi bu tepenin ardı?/İçimizde sadece vatan değil/Yeryüzü kadar bir şey vardı/Ateş mi gelirmiş, yel mi esermiş/Akıyoruz, hayatımız nerde pek belli değil/Kurtulmuşuz bedenden artık/Kimse ayaklı, elli değil”(Fazıl Hüsnü Dağlarca), “Neylersin ölüm herkesin başında/Uyudun uyanmadın olacak/Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında/Bir namazlık saltanatın olacak/Taht misali o musalla taşında”(Cahit Sıtkı Tarancı)”Oğulları gibiydik o konduların/Bıçakla çizilmiş yüzleri/Yazılmamış tarihi kentin/Yanından geçerken denizin/Gizleyemezdik utancımızı/Oysa hazırdık gökyüzünü/Sırtımızda taşımaya”(Mehmet Başaran)
    Bir yazının yazı olması, bir şiirin şiir olması için yetkin bir düşüncede olgunlaşması gerekir. Yıllar geçse de insanların yüreklerinden ayrılmayan yazılar, şiirler ve resimler artık ölümsüzlüğe erişmişlerdir. Ya o oluşumları kalemlerine yansıtan o özlü insanlar, yanı başımızın en sağlam dostları onlar değil midir? Türk toplumuna kurtuluş yolunda öncülük etmiş, Türk insanının duygularını harekete geçirmiş, İstiklal Marşı’yla tarihimize bizleri sıkı sıkıya bağlamış bir Mehmed Akif Ersoy’u Türk toplumu unutmamıştır ve de unutmayacaktır. Çünkü o sorumluluğunu yerine getiren yazarlarımızdandır.
    Niyedir ozanların, yazarların hiçbir engel tanımadan “yeni oluşumlar üretmek” isteyişleri? Niyedir kendilerini “amansız bir yarış” içine koymaları? Ben ozanların, yazarların topluma karşı olan sorumluluklarını zamanın sırtına yükleyerek, geleceği güzel kılma isteyişlerine bağlıyorum bunu. Elbet ki rahatına düşkün kişilerin işi de değil edebiyat: Gerçekleri dürtükleyip uyandıracaksın; yine gerçekleri söylediğinde yalnız bırakılacaksın; bindiğin dalı keseceksin; herkesin sustuğu bir yerde çıkıp konuşacaksın; sorunlar yokuşunda nefes nefese kalacaksın. Tüm bu güçlükler bir yazarı her an bekleyecek konular olacaklar.
    Sanatın işlevlerinden biri de, insanı insana tanıtmaktır. Yazın insanı yapıtlarıyla ulaşır okuyucusuna. Yazın yoluyla bir toplumun insanlarını başka toplumların insanları tanımış olur. Çehov’la, Gorki’yle, Tolstoy ve Dostoyevski’yle Rus insanını, Balzac, Zola, Flaubert’le Fransız insanını tanırız. Tanımak sevmenin de ilk adımıdır. Yazar yapıtıyla savaşa karşı çıkar. Eğer dünyada sanat birikimleri tüm insanlara ulaşmış olsaydı şimdi barıştan söz edilirdi. Bugün savaşmaya yönelik insanları ele alacak olursak onların çoğunlukla sanat yapıtlarından uzak düştüklerini anlarız. Büyük yazarlar ve sanatçılar azalım gösterdikçe dil kötüleşecek, kültür ise soysuzlaşacaktır. Asıl korkulacak olansa insanlığın yitip gitmesidir kuşkusuz.

  • Yalçın YÜCEL.Muhteşem şiirler

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    BİR BAHAR DAHA

    Bulutsuz bir gökyüzünün ardında
    Şimdi bir başka güzelliğini kuşanıyor doğa
    Sevinç uçurtmaları ellerinde
    Düşecek yüreklere yeniden bir dinginlik

    Hüzünlerin yağıp yağıp da dinmediği sabahlarda
    Bir değişim var, karıncalara şenlik
    Bu, hep birlikte ki bir uyanıştır
    Yoksulların biçimlediği şarkılarda ünlediği!

    Şimdi bahar
    Okullar kapanmaya hazırlanacaklar yavaş yavaş
    Ziller uzun bir süre çalmayacak artık
    Ve dağılacak çocuklar bir bir

    Yaşlanmış zamanın üstünde koşarak
    Turnalar geçiyor işte, mavi göğü öperek
    Sanki çın çın ötüyor uzaklar
    Bilmem ki, kaç bahar daha geçecekler buralardan

    İçimizin hüzünlerini biraz olsun dağıtarak
    İşte baharsı canlanış, benim köylerim
    Papatya beyazı kuzular, onca oğlaklar

    Bir başkadır, kır yamaçlarında şu geçen her günüm
    Açılan her çiçekte bir güzellik, bir koku
    Beton yığını şehirler üstüne koşarlar hep birlikte
    Bilmem ki daha kaç kez
    Kaç kez daha
    Duyacak, görecek bu yürek
    Şu yalancı dünyanın koynundan.

  • Yalçın YÜCEL.Muhteşem şiirler

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    SAAT VE GECE

    Tam gece yarısı
    Uykumun boğazına yapışır bir saat
    Din don, din don
    Ter içinde fırlarım korkuma
    Beynimde karanlığın ayakları tepinip dururlar sanki
    Üzerime üzerime gelir tüm gölgeler
    Her yanımda fısıltı dolu
    Pencereler açılıp kapanır
    Yüreğimde bir yarış atı
    Varış çizgisini belirlemişçesine koşar
    Dur desem de, dizginler boştadır
    İki kafadar el ele vermiştir orada
    Saat ve karanlık
    Din don, din don

    ELLERİME YABANCI CEPLERİM

    Küçük bir köyde doğmuşum
    Kasım günlerinin bir soğuk sabahında
    Tuza belemişler daha doğar doğmaz
    Ağlamışım uzunca, ilk acıyı tadarak

    Akşamın karanlık elleri uzandığında evlere
    Gaz lambaları ışıtırmış geceyi
    Ve ben öylece bakar kalırmışım fitildeki ateşe

    Demek ki o günlerden kalmış ışığa, aydınlığa sevdam
    Şimdi güneşle birlikte doğar gibiyim
    Batışındaysa hüzünler katlarım bir köşeye
    Giysilerim gelir takılır usuma çoğu kez
    Onlar küçük geldikçe üstüme
    Sanki ben küçülürdüm, büzülürdüm içimde

    Bir cebim olmadığı için, ellerim üşürdü kar beyazında
    Koltuk altlarımı cep yapardım o zaman
    Parmaklarım uyuşurdu yine de
    Yıllar geçip gitti de bir bir
    Şu an ki olan ceplerime bir türlü alışamadım

  • Harika UFUK.”ADAM OLMA GÜNÜ”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Sevgililer Günü, Anneler Günü, Babalar Günü, Öğretmenler Günü, Eczacılar Günü, Tıp Doktorları Günü, Hemşireler Günü, Emekçi Kadınlar Günü, Çalışan Gazeteciler Günü, Dünya Su Günü… Günler, günler, günler… Daha önce Ev Kadınları Gününü önermiştim ama pek ses çıkmamıştı. Yine de hatırlatmakta fayda görüyorum. Bir kez daha düşünün.

    Sözüm yok bu günlere, kutlayan kutlasın da çok önemli bir gün atlanmış. Her mesleğin, her şeyin günü var da bir adam olma günü yok! Oysa en çok ihtiyaç duyduğumuz şeydir adam olmak… Ama bir gün değil, yılın her günü, her saati adam olmak gerekir. Yoksa bir tek gün kuyumcuları, çiçekçileri, restoranları, pastaneleri ziyaret etmekle olmuyor bu işler… Adam olmak ince sanat, sanatın daniskası, alası…

    Adam olmanın okulu yok, insanın içinden gelecek. Ailesinden öğrenecek öncelikle adamlığın inceliklerini… Mesela baba, anneyi dövmeyecek. Ona hakaret etmeyecek. Karısına sevgi, saygı göstererek yeni yetişen oğluna örnek olacak. Dürüstlüğü, efendiliği öğretecek. El âlemin kızına karısına sarkmamayı öğretecek ama bunları kendi hayatında uygulayacak da… Yoksa “Hoca verir talkını, kendi yutar salkımı…” türünden olmayacak.

    Anne de kızını ezmeyecek. Mesela:
    – Kızım, ağabeyine sofra hazırla.
    – Neden, kendi hazırlayamıyor mu? İkimiz de aynı anda okuldan geldik. Beraber hazırlasak olmaz mı?
    – Sen kızsın. Sen hazırlayacaksın. O erkek…
    – Kızım, ağabeyinin ütüsünü yap. Gömleğini, pantolonunu ütüle. Pantolona çift çizgi yapma, geçen seferki gibi…
    – O, neden kendi pantolonunu ütülemiyor? Eli kırık mı?
    – Çok konuşma, sus ve annenin sözünü dinle bakayım. Kız kısmı itaatkâr olur.İtiraz istemem.
    – Peki…

    Bu diyalog böyle sürüp gidecek olursa kolay kolay adam olamayız. Kız çocuklarımız erkeğe hizmet etmek üzere programlanacaksa erkek de her şeyi kendi hakkı bilecektir. Kızlar bir erkekle konuştuklarında hakaret yaşarlarken erkeğin alkışlanması da bu ikileme bir örnektir. İşin tuhaflığı, çelişkiler buradan başlıyor zaten…

    Eşit olmak dururken üstünlük taslamak da neyin nesi? Kimse kimseyi ezmesin, üzmesin.Adam olmanın cinsiyeti olmaz. O halde kadın da olsak erkek de olsak adam olmayailk önce kendimizden başlamalıyız.

    Adana.10.02.2015.SAAT:15.05

  • Harika UFUK.”GÜVEN MESELESİ”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Şu günlerde çevremdekilerin ağız birliği etmişlercesine söyledikleri bir cümle var: “Bu devirde kimseye güven kalmadı.” Neredeyse hepimiz “Neden bu hallere düştük?” diye kara kara düşünmekteyiz. “İnsanoğlu çiğ süt emmiş.” sözü de yeni değil, yıllardır söylene söylene dillerde pelesenk olmuş. Gazete haberlerini okuduğumuzda şaşkınlık içinde kalıyoruz. Televizyonda haberleri izlemeye çekinir olduk.

    Yapılan haksızlıklar, şiddet ve saldırılar kanımızı donduruyor. İnsan, karşısındakine inanmak ve güvenmek ihtiyacı duyuyor. Kötülük yapan kişiye ”Neden bunu yaptınız?” diye soruyorsunuz cevap kısa, öz ve bir o kadar da düşündürücü… “Canım öyle istedi!” Sorumsuzluğun, terbiyesizliğin, haksızlığın özeti… Yaptığımız her şeyin makul bir açıklaması olmalıdır. Topluma zarar verecek davranışlardan daima uzak durmalıyız.

    Bir zamanlar çalıştığım okula giderken oldukça kalabalık belediye otobüsünde yaratığın birinin liseli bir kız öğrenciye tacizde bulunduğunu gördüm. “Otobüs kalabalık da ondan…” bahanesinin arkasına sığınan sapığa ters ters baktım, kıza da “Bana doğru yaklaş.” dedim. Elimden geldiğince o öğrenciyi korumaya çalıştım. Neden güven içinde yaşayamıyoruz? Evimize, iş yerimize, okulumuza giderken neden huzur içinde değiliz?

    Anlatılanlar gençleri korkak ve güvensiz yapıyor. . Elinde bir adresle karşımıza çıkıp tarif isteyenlere de kuşkuyla bakar olduk. Yolda karşıdan karşıya geçmek için yardım isteyen yaşlı kadın kızı bayıltarak bir taksi çağırıp “Kızım fenalaştı.” diyerek götürebiliyor. Ya kadın tacirlerine pazarlanıyor, ya böbreği çalınıyor. Yahut bir delikanlı çok güzel bir bayandan etkileniyor, onun teklifini kabul ederek partiye gidiyor. Kendince eğleniyor, içki içiyor, sabah buz dolu bir küvette böbreği alınmış halde gözlerini açıyor.

    Hayatınız boyunca dürüstlüğü ilke edinirseniz gece başınızı yastığa koyduğunuzda huzur içinde uykuya dalarsınız. “Temiz bir vicdan kadar yumuşak bir yastık yoktur.” Fransızların bu atasözünde olduğu gibi önemli olan vicdanını temiz tutmaktır. Hayret ediyorum her türlü kötülüğü yapanlar rahat uyuyabiliyorlar mı?

    Bu gidişle kız ve erkek çocuklarımızın, genç kızlarımızın yetişkin erkeklere potansiyel sapık olarak bakacakları düşüncesi bile çok ürkütücü… Toplumda kadın-erkek omuz omuza, sırt sırta, el ele yaşarsa hayat güzelleşir. Birbirimizi ötelemeye başlarsak “Ne olacak kadın milleti! Saçı uzun, aklı kısa…” veya “Ne olacak erkek milleti işte… Güven olmaz onlara… En iyisinin canı cehenneme…” dersek kutuplaşırız. Toplumu zedeleyen tutumların başında ötekileştirmek gelir.

    İnsanlar artık birbirlerine güvenmiyorlar, inanmıyorlar. Kimi insanlar da güven oluşturmak için en kutsal değerler üzerine yalan yere yemin ediyorlar. Sonra da “Yalandan kim ölmüş!” diyerek gülüyorlar. Neden bol bol yemin ederiz hiç düşündünüz mü? “Karşıdakini inandırmak için…” dediğinizi duyar gibiyim. Oysa doğru söz, yemin istemez. Güvenilir insan olursanız zaten yemine hiç de gerek kalmayacaktır. Ne acıdır ki insanlar birbirlerine güvenemezken paranın gücüne güveniyorlar. “Para her kapıyı açar.” düşüncesi egemen olmuş maalesef…

    Toplumda huzur içinde yaşamak istiyorsak önce kendimizdeki ve ailemizdeki aksaklıkları gidermeliyiz. Çocuklarımıza sahip çıkmalıyız ama yetmez; onlara akıllarını kullanmayı ve empati kurmayı da öğretmeliyiz. Bize yapılmasını istemediğimizi başkasına yapmamayı ilke edinmeliyiz. Güvenmek istiyorsak güvenilir olmayı başarmalıyız. Güvenilir bir insan olmak kadar onur veren hiçbir mertebe yoktur.

    Adana.19 ŞUBAT 2015 SAAT: 16.30

  • Atam…

    1620

    O, mənim qürur mənbəyimdir, ona həm zahirən, həm xaraktercə oxşamağımla da fəxr edirəm…

    O, mənim atamdır, ailədə ən çox sevdiyim insan… Danlasa da, tənqid etsə də, dalaşıb, küsüb, barışsa da, atamdır mənim… O, azsaylı insandır ki, ona “qızıl adamdır” onu tanıyan hər kəs…

    Onunla bir gündə doğulmuşam mən, 30 yaşı olanda, hədiyyə olmuşam ona…

    Övladlar hər zaman nümunə olaraq valideynlərini götürərlər özlərinə, ya anaya oxşamaq istəyərlər, ya da ataya… Nədənsə, mən atamı seçdim, atamın qızıyam…

    Ondan çox şeyi öyrəndim, elmə maraq, kitablara maraq, özünə güvənmək, mübariz olmaq, mədəniyyət, səbr…

    Ondan öz gücünə, tapşırıqsız, pulun olmadan savad və biliyinlə irəli getməyi öyrəndim, təhsil aldım… O, karyerasını öz bilik, savadı, xarakteri, insanlığı sayəsində etmişdir. Hər yerdə hörməti vardır…

    O, mənə düşünməyi, düşündükcə yazmağı, xarici dillərə marağı və tərcümələr etməyi öyrətdi… Birlikdə kitabxanaya gedib, elmi məqalələrim üçün dərslik, kitabları oxumaq, qeydlər aparmağı, nəyisə düzgün yerdə axtararaq, axtardığını tapmağı, tərcümə etməyi, elmi məqalələr yazmağı və elmi düşüncələri anlamağı öyrətdi mənə…

    Ondan mən vətəndaş olmağı öyrəndim, layiqli vətəndaş… Vicdanı təmiz, adı ləkəsiz, başıuca və xeyirxah vətəndaş olmağı öyrəndim… Dövlət işinə marağımı formalaşdırdı, dövlətimi sevməyi və dövlətimə bağlı olub, ona xidmət etməyi öyrətdi mənə… Uşaq vaxtı dövlətimdən inciyərdim, atam vəzifədə işləyirdi o zamanlar, onu evdə az görərdik, işdən evə gələndə, biz artıq şirin yuxuda olardıq… Onun işi çox olduğundan atamızın üzünə həsrət qaldığımız günlər də az olmayıb, amma sonra anladım ki, bu yanlış deyilmiş, ondan inciməyə dəyməz… O, bizim və dövləti üçün çalışırmış… Boş vaxtı və işdən tez çıxdığı gün bizim üçün bayram olardı… Gəzməyə gedərdik, maaşını alan gün olanda isə bayramımız olurdu, gəzmək, alış-veriş, karusellər, əyləncə, hədiyyələr… Balaca uşağa başqa nə lazımdır axı… Nə qədər vəzifədə işlədi, dövlət məmuru oldu, təmiz işlədi, rüşvət almadı, rüşvət vermədi… Bu qədər təmiz, bu qədər halal. Qohum-qonşular bəxtəvərlik verərdi bizə, “yığıb pulunu, indi qaz vurub qazan doldurur deyə, bala-bala yeyir, gözə gəlməsin deyə”… İçimiz özümüzü yandırırdı, çölümüz özgəni… Yalan niyə deyim axı, biz varlı olmamışıq, qazandığımız da halal maaşımız olub, qəpik-qəpik yığıb nəsə etmişik, bizə gün ağlayıb atamla anam, boğazlarından kəsib, bizə xərcləyib pulları onlar… Bizi biz ediblər, onlar… Atam həmişə deyərdi, “pul önəmli deyil, əsas adın təmiz olsun, öləndə ağlayanın olsun, gorumuza aparmayacağıq ki, yığacaqlarımızı”. Hansı evdə doğulmuşdumsa, Keşlə qəsəbəsindəki gecəqonduda, eləcə də orada yaşayırdılar… Nə ev aldılar, nə də köçdülər… Dövlətin verdiyi halal ev növbəsini də, atam güzəştə getdi qaçqınlara… “Onların evi yoxdu, mənim olacaq?!”-demişdi atam o zaman… Uşaq idim, atamı bağışlamırdım ki, halal evimizi verdi qaçqınlara, indi qaçqınların çoxusu necə yaşayır, biz isə necə?! Çox sağ ol belə demədilər… Lazım da deyil… İndi Nərimanov Metrosunun üstündə evimiz olardı…

    Onun simasında dostluq etməyi öyrəndim… O, mənim ən yaxın dostumdur…

    Sənə yazıram bu yazını…

    Kövrəlmə ancaq…

    Ata, niyə saçların tez ağardı, tökülməyə başlayıb, hündür boylu idin sərv ağacı kimi, niyə qamətin əyilib, belin bükülüb?!

    Niyə hər zaman təbəssüm olan üzündə indi kədər var? Niyə gözlərin dolur, kövrəlirsən?!

    Niyə daha üzüm gəlmir, sənin qoluna girməyə, niyə başımı oturarkən boynuna daha qoya bilmirəm axı?

    Niyə hələ də nigaransan məndən?! Böyümüşəm axı?! Yoxsa, hələ gözlərində uşağam?!

    Niyə tənqid etmirsən məni əvvəlkitək? Niyə daha qürur duymursan mənimlə? İndi əvvəlkitək demirsən mənə “pul önəmli deyil, əsas təmiz addır”, sanki xeyirxah olan, hər kəsə əl tutan, kömək edən, pula önəm verməyən, halal insan deyilsən?! İndi deyirsən, “vaxtını boş yerə sərf etmə, nə xeyri var o işin sənə?Pul gəlir oradan sənə?” Yoxsa, cavanlıq səhvlərindən nəticə çıxartmısan, istəmirsən o səhvləri mən də edim?!

    Yazılarımı oxu, tənqid et məni… Niyə hər tənqidi yazımda, cəmiyyətlə mübarizə apardığıma görə qorxursan mənə görə?!Niyə, ehtiyat edirsən, nigaransan məndən? Qorxma, nigaran qalma… Risk meneceriyəm, risklərimi bilirəm, gözə alıram…

    Niyə daha əvvəlkitək saatlarla çıxmırıq gəzməyə, danışmırıq, niyə dəlilik edə bilmirəm səninlə, əvvəlkitək zarafatlaşmırıq?

    Niyə böyüdükcə, səni anlamaqdansa, sənin haqlı olduğunu qəbul etməkdənsə, inad edirəm, yanılsam belə, öz bildiyimi vermirəm başqasına?!

    Niyə əvvəlkitək mehriban deyilik, sanki külək əsir aramızdan, çay axmağa başlayıb, keçib selə?

    Deyiləsi çox sözüm var sənə, deyə bilmirəm… Bəlkə günahkaram önündə, üzüm gəlmir deyə?!

    Məni bağışla, ata, amma səni sevirəm… Allah canına dəyməsin…

  • Rafiq ODAY.”31 mart hadisələri – həqiqətlər işığında və yaxud azərbaycanlıların soyqırımı haqqında yetərincə məlumatımız varmı?”

    Rafiq Oday foto

    31 mart hadisələri – həqiqətlər işığında
    və yaxud
    azərbaycanlıların soyqırımı haqqında yetərincə məlumatımız varmı?

    Bu gün dövlətimiz və xalqımız qarşısında azərbaycanlılara qarşı əsrlər boyu aparılan soyqırımı siyasəti haqqında həqiqətləri dünyaya yaymaq, beynəlxalq ictimai fikirdə ədalətin bərqərar olmasına nail olmaq, soyqırımı siyasətinin ağır nəticələrini aradan qaldırmaq və bir daha təkrar olunmaması üçün ciddi tədbirlər görmək vəzifəsi durur.
    Heydər ƏLİYEV, Ümummilli lider

    Mən şübhə etmirəm ki, biz doğma torpaqlarımızı işğalçılardan azad edəcəyik. Mən inanmaq istəyirəm ki, Ermənistan rəhbərliyi, nəhayət, beynəlxalq hüquq prinsiplərinə riayət edəcək və işğal olunmuş torpaqlardan qoşunlarını öz xoşu ilə çıxaracaq və bizim soydaşlarımız bu torpaqlara qayıdacaqlar. Əks təqdirdə, Azərbaycan tam sərbəstdir ki, bütün imkanlardan istifadə etsin və öz doğma torpaqlarını azad etsin.
    İlham Əliyev,
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

    Erməni şovinist millətçilərinin azərbaycanlılara qarşı soyqırımı siyasətinin iki yüz ilə yaxın tarixi vardır. Xalqımıza qarşı erməni millətçiləri tərəfindən məqsədyönlü şəkildə həyata keçirilən etnik təmizləmə, soyqırımı və təcavüzkarlıq siyasəti Azərbaycan tarixinin faciələrlə, o cümlədən qanlı hadisələrlə dolu çox ağrılı mərhələlərini təşkil edir.
    Qarabağın dağlıq hissəsində erməni əhalisinin xeyli dərəcədə çoxaldılması XIX əsrin 20-ci illərində, xüsusilə Cənubi Qafqazın Rusiya tərəfindən işğal edilməsindən sonra baş vermişdir. 1804-1813-cü, 1826-1828-ci illər Rusiya-İran və 1828-1829-cu illər Rusiya-Türkiyə müharibəsinin gedişində, həm də sonralar ermənilərin İran, Türkiyə və Cənubi Azərbaycandan kütləvi surətdə Cənubi Qafqaza, o cümlədən Qarabağa köçürülməsi nəticəsində burada onların sayı ilbəil artmağa başladı.
    21 mart 1828-ci ildə Rus çarının qərarı ilə Ermənistan vilayətinin yaradılması anından isə bu vilayətdən müx¬təlif yollarla azərbaycanlıların köçürülməsi sistemli xarakter almış, onların yerinə Türkiyədən, İrandan, Suriyadan və digər ölkələrdən ermənilər gətirilməklə azərbaycanlıların ağrılı-acılı günləri başlamışdır. «Erməni vilayəti» heç də erməni dövləti deyildi. «Erməni vilayəti» İrəvan və Naxçıvan xanlıqlarının ərazisi əsasında yaradılan müvəqqəti inzibati-idarəetmə vahidi idi. Lakin bu Azərbaycan torpaqlarında İrəvan və Naxçıvan xanlınlarının ərazisində yaradılacaq gələcək Ermənis¬tanın təməli demək idi. «Erməni vilayəti»nin əyalət və dairələrində gəlmə ermənilərin artımı və yerli azərbaycanlıların çar təzyiqinə davam gətirməyərək İran və Türkiyə ərazilərinə köçməsi nəticəsində əhalinin etnik tərkibindəki fərq ermənilərin xeyrinə dəyişirdi. 1828-ci ildə təqribən 4 ay ərzində İrandan İrəvan, Naxçıvan və Qarabağ xanlıqlarının ərazisinə 8 min 249 erməni ailəsi, yəni 40 min nəfər erməni köçürülmüşdür. Bir qədər sonra isə Azərbaycan topaqlarına Osmanlı dövləti ərazisindən daha 90 min erməninin köçürülməsi həyat keçirilmişdir. 1828-1830-cu illər ərzində Qarabağın dağlıq hissəsinə 200 min erməni köçürülmüşdür. Ümumiyyətlə, XIX əsrin sonu – XX əsrin əvvəllərində Cənubi Qafqaza ermənilərin köçürülməsi mütəmadi olaraq davam etdirilmiş, təkcə 1896-cı ildən 1908-ci ilə kimi Zaqafqaziyaya 400 min erməni köçürülmüşdü.
    Erməni millətçilərinin XIX əsrin sonunda – 1885-ci ildə Marseldə – «Amrenakan», 1887-ci ildə Cenevrədə «Qınçaq», 1890-cı ildə isə Tiflisdə «Daşnaqsütyun» partiyalarını yaratmaqla, ermənilərin «Böyük Ermənistan» yaratmaq iddiaları yeni mərhələyə qədəm qoydu.

    ***

    XX əsrin əvvəllərində Bakının neft sənayesi sahəsində mövcud olan 167 müəssisəsidən cəmi 49-u azərbaycanlı kapitalistlərin əlində idi. Ermənilərin isə 55 firması vardı. Qalan 21 firma ruslara, 10 firma əcnəbilərə, 17 firma yəhudi kapitalistlərinə, 6 firma isə gürcü sahibkarlarına məxsus idi. İnhisarçı kapitalın neft sənayesində hakim kəsildiyi illərdə Azərbaycan milli kapitalının mövqeyi çox zəif idi. Belə bir gərgin dövrdə «Daşnaksütyun partiyası» sosial-demokratlarla əlaqəyə girərək Bakıda sosial-demokrat və sosial inqilabçı adı altında daşnaksütyun yönümlü fəhlə təşkiltları yaradırdılar. Onların isə əsas məramı yerli əhali arsında ixtişaşlar, təxribatlar törətmək, qanlı aksiyalar həyata keçirmək idi.
    Təkcə XX əsrdə azərbaycanlılar 4 dəfə – 1905-1907-ci, 1918-1920-ci, 1948-1953-cü və 1988-1993-cü illərdə erməni millətçiləri tərəfindən törədilən soyqırımı və etnik təmizləmələrə məruz qalmışlar. XX əsrdə Azərbaycanın Bakı, Şamaxı, Quba qəzalarında, Qarabağ, Zəngəzur, Naxçıvan, Lənkəran bölgələrində və başqa ərazilərində azərbay¬canlıların soyqırımı xüsusi qəddarlıqla həyata keçirilmişdir. Ermənilərin azərbaycanlılara qarşı törətdikləri qanlı faciələrin daha dəhşətlisi 1918-ci il 31 mart və 1-2 aprel tarixlərində törədilmiş soyqırımı hadisələridir.
    Birinci dünya müharibəsindən sonra Rusiyada yaranmış vəziyyətdən istifadə edən ermənilər 1917-ci ildə baş vermiş fevral və oktyabr inqilablarından öz məqsədlərini bol¬şe¬vizm bayrağı altında həyata keçirməyə başladılar. 1918-ci ilin martında Rusiya bolşe¬viklərinin rəhbəri Lenin silahdaşı və yaxın dostu Stepan Şaumyanı Qafqaza fövqəladə komissar təyin edib Bakıya göndərir. Qurulmuş plan və məqsəd bəlli idi. Yaradılan Bakı kommunası «əksinqilabçı elementlər»lə mübarizə pərdəsi altında Bakı quberniyasında yaşayan azərbaycanlıların çıxarılması məqsədini güdən cinayətkarlar planın reallaşdırıl¬masına başlayır. A.Mikoyanın rəhbərliyi altında təşkil olunan «Qırmızı qvardiya» adlı 10-12 minlik ordunun 70 faizi ermənilərdən ibarət olur. Onlar bolşevik¬lərlə birləşərək guya antisovet qiyamı altında mübarizə aparırlar.
    «Daşnaq¬sütyun» partiyası və Erməni Milli Konqresi daha geniş fəaliyyətə başlayır. İlk addım kimi özlərini Qafqazda bolşevik hakimiyyətinin qanuni nümayəndələri hesab edən maska¬lanmış daşnaklar, əsasən Türkiyədən qaçıb gələn erməniləri silahlandıdaraq sovet haki¬miyyəti qurmaq adı altında Bakıda hakimiyyəti ələ keçirdilər. Lenin tərəfindən 1917-ci ilin dekabrında Qafqaza fövqəladə komissar təyin edilən daşnak S.Şaumyan azərbaycanlıların kütləvi qırğının təşkilatçısı və rəhbərinə çevrildi.
    Bakı və Bakı ətrafını işğal etmək daşnak lideri, bolşevik qiyafəli Stepan Şaumyana, Şirvan bölgəsini, Şamaxını, Muğanı, Lənkəranı məhv etmək Styopa Lalayana və onun silahdaşı Tatoves Əmiryana, Quba qəzasını yerlə-yeksan etmək daşnak lideri Hama¬zaspa, Naxçıvanı, Zəngəzuru, Qarabağı talan etmək Andronik Ozanyana tapşırılmışdı. Bu quldurlara Stepan Şaumyan rəhbərlik edirdi.
    1918-ci il martın 30-da Bakıda erməni kilsəsinin ətrafında toplaşan daşnak dəstəsi müsəlmanlara qarşı ilk atəş açır. Martın 30-dan aprelin 2-dək baş verən qırğınlarda Stepan Şaumyanın rəhbərlik etdiyi terror dəstələri Bakıda minlərlə insanı qətlə yetirərək, müsəlman ziyarətgahlarını yandırdılar. Şəhərin ən möhtəşəm məscidi olan Təzəpir top atəşinə tutuldu. Ermənilər Bakının memarlıq incilərindən olan «İsmailiyyə» binasını da yandırdılar. Üç gün davam edən qırğınlar nəticəsində təkcə Bakıda və Bakı ətrafında 30 minə yaxın günahsız soydaşımız xüsusi amansızlıqla, qəddarlıqla öldürülmüşdür.
    Eyni zamanda, Zəngəzur qəzasında 10 min, Şamaxı qəzasında 8 min, Quba qəza¬sında 16 min, İrəvan quberniyasında isə 132 min azərbaycanlı amansızlıqla qətlə ye¬ti¬rilmişdir. Azərbaycanın yüzlərlə şəhər və kəndi, o cümlədən Qarabağda azərbaycanlıların yaşadıqları 157 kənd dağıdılmış və yandırılmış, Şuşa şəhərində dəhşətli qırğınlar törədil¬mişdir. Bu dövrdə Quba qəzasında 122, Şamaxı qəzasında 72, Zəngəzur qəzasında 115, İrəvan quberniyasında 211, Qars vilayətində 92 yaşayış məntəqəsi yandırılmış, dağı¬dılmış və talan edilmişdir. Tarixi Azərbaycan torpaqlarında ermənilər tərəfindən bu vəhşiliklər törədilərkən məktəblər, məscidlər yandırılmış, maddi-mədəniyyət nümunələri məhv edilmişdir. Ümumilikdə erməni daşnakları tərəfindən 1918-ci ilin mart-aprel aylarında 700 min¬dən çox azərbaycanlı xüsusi qəddarlıqla qətlə yetirilmişdir.
    Mart soyqırımından bir ay sonra ermənilər bu hadisələri bollşeviklərlə müsəlmanlar arasında cərayan edən hakimiyyət mübarizəsi kimi mətbuatda yaydılar. 1919-cu ilin yayında ABŞ tərəfindən Bakıya göndərilən general Harborda təqdim edilən sənəddə erməni yepiskopu Baqrat ermənilərin mart hadisələrində iştirakını inkar edirdi. Baqrat Bakıda hadisələr zamanı öldürülən 1000 nəfərdən 300-nün erməni və rus, 700-nün müsəlman olduğunu iddia edirdi.
    1919-cu ilin son iki ayında İrəvan quberiniyasının Eçmiəzdin və Sürməli qəzalarında 96 kənd, İrəvan qəzasının isə bütün kəndləri məhv edilmişdi.
    1918-1920-ci illərdə indiki Ermənistan ərazisində yaşamış 565 min azərbaycanlı öldürülmüş və doğma torpaqlarından didərgin düşmüşdür.
    1935-ci ildən başlayaraq erməni millətçi ekstremistləri kütləvi şəkildə həm xəritə¬lər¬də, həm də 1917-1920-ci illərdə işğal olunmuş əzəli Azərbaycan torpaqlarında türk-Azərbaycan mənşəli coğrafi adların dəyişdirilməsinə başladılar. Bütövlükdə İrəvan, Naxçıvan, Qarabağ xanlıqları ərazisində yerləşən 18 min Azərbaycan mənşəli coğrafi ad «toponim soyqırımına» məruz qaldı.

    Ermənilərin XX əsrdə həyata keçirdikləri soyqırımı, deportasiya və etnik təmizləmə siyasəti nəticəsində Azərbaycan 1918-1929-cu ilərdə 29,8 min kvadratkilometr ərazisini itirmiş, 1991-1993-cü illərdə 20 faiz ərazimiz işğal edilmişdir. 2,5 milyon nəfər azərbaycanlı soyqırımı və deportasiya cinayətlərinin qurbanı olmuşdur.
    Erməni təbliğatının antiazərbaycan fəaliyəti ötən əsrin 80-ci illərinin ortalarında məxsusi vüsət aldı və Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin yaranmasını səbəbləndirdi. Müna¬qişənin ilkin mərhələsində yüz minlərlə azərbaycanlı öz tarixi torpaqlarından – indiki Ermənistandan qovuldu.
    Başlanğıcını 1988-ci ildən götürən erməni ekspansiyası, Dağlıq Qarabağda aparılan işğalçı müharibə və etnik təmizləmə azərbaycanlıların soyqırımı qurbanlarının sayını bir neçə dəfə artırdı. Azərbaycan Respublikası ərazisinin 20 faizi işğal edilmiş, 18 mindən çox həmvətənimiz həlak olmuş, 20 mindən artıq insan yaralanmış, 50 mindən çoxu əlil olmuş, əsir və itkinlərimizin sayı 4 mini keçmişdir. 1992-ci il fevralın 26-da ötən əsrin ən dəhşətli cinayətlərindən biri olan Xocalı faciəsində böyük bir yaşayış məntəqəsi Yer üzündən silinmişdir. Ümumilikdə işğallar nəticəsində 900-ə yaxın yaşayış məntəqəsi, 22 muzey və 4 rəsm qalereyası, tarixi əhəmiyyətli 40 min muzey sərvəti və eksponatı, 44 məbəd və 9 məscid dağıdılmış, talan edilmiş və yandırılmışdır. Bundan əlavə, 927 kitabxanada 4,6 milyon kitab və qiymətli tarixi əlyazmalar məhv edilmişdir.
    Bütün bunların nəticəsi kimi təkcə XX əsrdə iki milyondan çox azərbaycanlı bu və ya digər şəkildə şovinst erməni dairələrinin və onların havadarlarının yürütdükləri soyqırımı siyasətinin təsirinə məruz qalmışdır.
    Tarixi şərait səbəbindən ötən iki əsr ərzində baş vermiş hadisələrə, xalqımızın faciələrinə obyektiv qiymət vermək mümkün olmamışdır. Yalnız müstəqiddik dövründə ermənilərin Azərbaycan xalqına qarşı həyata keçirdikləri soyqırmı sinayətlərinə əsl hüquqi-siyasi qiymət verildi. Ulu öndər Heydər Əliyevin imzaladığı «1948-1953-cü illərdə azərbaycanlıların Ermənistan SSR ərazisindəki tarixi-etnik torpaqlarından kütləvi surətdə deportasiya edilməsi haqqında» 18 dekabr 1997-ci il tarixli və «Azərbaycanlıların soy¬qırımı haq¬qında» 26 mart 1998-ci il tarixli fərmanları erməni qaniçənlərinin tarix boyu xalqımızın başına gətirdikləri müsibətlərin araşdırılması, tarixi keçmişimizə daha həssas müna¬sibətin formalaşması baxımdan böyük əhəmiyyətə malikdir. Dövlət səviyyəsində bu məsələyə münasibət, hər il mart ayının 31-nin Azərbaycanlıların Soyqırımı Günü elan olunması tarixi yaddaşımıza işıq salmış, xalqın milli oyanış və vətənpərvərlik ruhunun formalaşmasında əvəzsiz rol oynamışdır. Erməni məkrini tarixi faktların dili ilə ifşa etdiyi bu fərman Azərbaycanın indiki və gələcək nəsillərinin milli yaddaşının qorunması baxımından da əsl proqram sənədidir.
    Ermənilərin xalqımıza qarşı törətdikləri soyqırımı, deportasiya və işğal siyasətinin intensivliyi bu gün də zəifləməmişdir. Bədnam qonşularımız təbliğat və qarayaxma kampaniyasını daha da gücləndirməyə cəhd edirlər. Onlar Avropa və Amerikadakı lobbi imkanlarından yararlanaraq «əzabkeş erməni milləti» obrazını yaratmaqda davam edir, beynəlxalq hüquq normalarına meydan oxuyur, bütün yolverilməz vasitələrdən istifadə edərək, əsl soyqırımı haqqında həqiqətləri təhrif etməyə, dünya ictimaiyyətini Azər¬baycan torpaqlarının işğalı faktı ilə barışdırmağa çalışırlar.

    Ermənilərin havadarlarının dəstəyi ilə 1918-ci ilin martında Bakıda və respublikanın digər bölgələrində törətdikləri qırğınlar barədə tarixi faktların dili ilə xeyli sayda kitablar yazılıb və müxtəlif dillərə tərcümə olunaraq dünya ictimaiyyətinin diqqətinə çatdırılıb. Tarixi faktları inkar edib özlərinə saxta tarix yazan ermənilər yalanlarını dünyaya həqiqət kimi qəbul etdirmək istiqamətində ciddi cəhdlər göstərib törətdikləri vəhşilik¬lərdən dünya ictimaiyyətinin diqqətini yayındırmağa çalışsalar da, arxivlər bu təbliğatın əsassızlığını bir daha ortaya qoyur. Dünya ölkələrinin arxivlərinə müraciət edən hər bir tarixçi bu faktları ortaya çıxararaq, onların dili ilə erməni vəhşiliyini təsdiqləyir. Bu səbəbdəndir ki, dünya arxivlərinin açılması və tarixçilərdən ibarət komissiyasının yaradılması məsələsi gündəmə gətiriləndə qarşı tərəf dərhal müxtəlif bəhanələrlə yayınırlar. Bu da onların hiyləgər siyasətlərinin göstəricilərindəndir.
    Bütün sahələrdə olduğu kimi, Azərbaycan dövlətinin mili maraqlarının qorunması istiqamətində də ulu öndər Heydər Əliyevin siyasi ideoloji xəttini uğurla davam və inkişaf etdirən ölkə Prezidenti cənab İlham Əliyevin xalqımızın haqq səsini dünya ictimaiyyətinə çatdırmaq üçün mötəbər tribunalardan istifadə edir. Məhz onun rəhbərliyi altında Azər¬baycanın həyata keçirdiyi diplomatiyanın bu gün təcavüzkar Ermənistanı çıxılmaz vəziyyətdə qoymuşdur.
    Dövlətimizin başçısının diqqət mərkəzində saxladığı araşdırmalar nəticəsində uzun il¬lər xalqımızdan gizlədilmiş mühüm faktlar, sənədlər aşkar edilmişdir. Bu məqsədlə Lon¬dondan, Sant-Peterburqdan, Moskvadan, İstanbuldan, Ankaradan mühüm tarixi sənəd¬lər gətirilmiş, Parisə iki ezamiyyət təşkil olunmuşdur. Hazırda isə Dehli arxivində araş¬dırmalar aparılır. Bu sənədlərdə əks olunmuş faktlarla azərbaycanlılara qarşı törədilmiş soyqırımının bilavasitə səbəbkarları olan S.Şaumyanın, T.Əmiryanın, S.Hamazaspın, Lalayanın və digər erməni quldurlarının cinayətləri tam sübuta yetirilmişdir.
    Bununla belə möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyevin dediyi kimi «bizim siyasi-diplomatik və informasiya-təbliğat mübarizəsi sahəsində görməli olduğumuz işlər çoxdur. Bu yolda imkanlarımızı səfərbər etməli, daha səmərəli işləməliyik».
    Qarşımızda duran əsas vəzifələr xalqımıza qarşı həyata keçirilən soyqırımı haqqında bugünkü və gələcək nəsillərdə möhkəm milli yaddaş formalaşdırmaq, bu faciələrə bütün dünyada siyasi və hüquqi qiymət verilməsinə nail olmaq, bir daha belə halların təkrar olunmamasına çalışmaqdır. Bunun üçün isə yalnız möhkəm və yenilməz milli birlik tələb olunur.
    Qeyd edim ki, Milli Arxiv İdarəsində saxlanılan 36 cilddən, 3500 səhifədən ibarət sənədlər toplusu beynəlxalq məhkəmədə ermənilərə qarşı cinayət işinin başlaması üçün sanballı əsas ola bilər. Bu sənədlər ermənilərin azərbaycanlılara qarşı törətdiyi cinayəti sübut edən qiymətli faktlardır.
    Bu gün həm dövlət xətti, həm də ayrı-ayrı qurumların, diaspora təşkilatlarının və H.Əliyev Fondunun xətti ilə tarixi faciə haqqında bilgilər, sənədlər dünyaya təqdim edilir. Azəbaycanlılara qarşı törədilən soyqırımı faktları ilə bağlı həqiqətləri təbliğ edən tədbirlər keçirilir, elmi konfranslar təşkil edilir. Amma təəssüf ki, dünya hələ də susur. Başda Birləşmiş Millətlər Təşkilatı olmaqla beynəlxalq qurumlar, ABŞ, Rusiya və Fransa kimi nəhəng dövlətlər 31 mart soyqırımına beynəlxalq qiymətin verilməsindən boyun qaçırır. Əslində, bu müsibət ikili standartların bariz nümunəsindən başqa bir şey deyil. Tarixdə olmayan, heç bir fakta söykənməyən qondarma erməni soyqırımına anlayışla yanaşan, erməni yalanlarına inanan beynəlxalq birlik 31 mart hadisələrinə hüquqi qiymətin verilməsindən çəkinir. Bu ermənipərəstlik tarixin sonrakı mərhələlərində daşnak terrorçularına cəsarət verdi və yeni faciələrin baş verməsinə zəmin yaratdı.
    Erməni daşnaklarının Azərbaycan xalqına qarşı 1918-ci ildə gerçəkləşdirdiyi soyqı¬rımının qurbanları hər il ölkə ictimaiyyəti tərəfindən yad edilir. Eyni zamanda, insanlıq əleyhinə yönələn bu qanlı faciənin beynəlxalq miqyasda tanıdılması məqsədilə görünən işlərin genişləndirilməsi istiqamətində mühüm addımlar atılır. Ermənilərin törətdiyi vəhşilikərin qanlı izlərindən biri olan Quba məzarlığına hər il insanların axın-axın baş çəkməsi də bu baxımdan əhəmiyyət daşıyır.
    9 il bundan öncə aşkarlanan kütləvi məzarlıqda 1918-ci ildə Hamazaspın baçşılıq etdiyi erməni quldur dəstələri tərəfindən qətlə yetirilən 400-dən artıq dinc sakinin sümükləri aşkarlanıb. Erməni vəhşiliyinin danılmaz maddi sübutu olan və məlumatlara əsasən yerli sakinlərin özlərinə qazdıran 2 böyük quyuda bir-birinin üzərinə yığılan cəsədlərin yüzdən çoxu qadın, 50-dən artığı uşaq, qalanları isə əsasən yaşlı kişilərə məxsusdur. Üstündən 96 il keçməsinə baxmayaraq, Quba məzarlığı 1918-ci ildə Azərbaycanlılara qarşı tərədilən soyqırımı dəhşətlərini əyani surətdə əks etdirir. Respublikamızın başqa regionlarında olduğu kimi, Quba ərazisində ermənilər tərəfindən törədilən soyqırımı da Azərbaycan xalqının ümumi faciəsidir. Çünki 1918-ci ildə azərbaycanlilarla yanaşı, ərazidə yaşayan ləzgi, avar, tat, yəhudi və digər etnik qrupların nümayəndələri də amansızcasına qətlə yetirilərək məzarlıqda kütləvi şəkildə basdırılıblar.
    Dövlətimiz tərəfindən bu tarixi hadisənin hər il dövlət səviyyəsində anılmasına xüsusi önəm verməsinin böyük siyasi və tərbiyəvi əhəmiyyəti vardır. Həmvətənlərimizin soyqırımı hər il yad edilməsi, yalnız o hadisələri tarixi baxımdan xatırlamaq məqsədi daşımır, həm də təcavüz qurbanlarını, günahsız insanların ruhunu yad etməklə tarixi haqsızlığa və ədalətsizliyə qarşı bir daha etirazımızı bildirir, gənclərimizdə vətənpərvərlik, haqq və ədalətin qalib gələcəyinə böyük inam hissi aşılamış oluruq.

    Müxtəlif informasiya mənbələri və tarixi sənədlər əsasında hazırladı:

    Rafiq Oday,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi
    Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
    SOCAR “Azərikimya” İB-nin Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Respublikanın Əməkdar jurnalisti

  • Rafiq ODAY.”SOYQIRIM QURBANLARININ XATİRƏSİNƏ”

    Rafiq Oday foto

    (Qubadakı “Soyqırım məzarlığı” onündə düşüncələr)

    Səninləyəm, Turk oğlu,
    Ruhunu oyaq saxla,
    Bu yerdən keçən zaman
    Bir anlıq ayaq saxla.
    Silahını əldə tut,
    Patrondaşı saz eylə,
    Yanında daraq saxla.
    Bu dərdləri sözbəsöz,
    Misra-misra yazmağa
    Qələm və varaq saxla.
    Mürəkkəbi heç zaman
    Qurumasın qələmin,
    Bir sonluğu olmalı
    Bu yasın, bu ələmin!

    Sonsuz fitnə-fəsaddan,
    Bəd niyyətdən danışaq.
    Başımıza açılan
    Müsibətdən danışaq.
    Bəndlər birmi, beşmidir,
    Hansı bənddən danışaq?!
    Ki, səsimiz dünyanı
    Yuxusundan oyatsın.
    İnsanların qəlbində
    Bu vəhşi quldurlara,
    Bu allahsız kəslərə
    Nifrət hissi oyatsın.

    Gör neylədi bir ovuc
    Qaçaq-quldur erməni.
    Xeyirə üz bozardan,
    Şərə – quldur erməni!
    Hamının tüpürdüyü,
    Tapdaq yoldur erməni.
    Siz də keçin tüpürün
    Sifətinə nakəsin.
    Addımları bərk vurun,
    Yerlər-goylər titrəsin.

    Onunla dost olunmaz,
    Harda gordün uzaq dur.
    O, şərəfdən kənardır,
    O, mənlikdən uzaqdır.
    Dünyanın qarşısında,
    Diz çoküb gecə-gündüz,
    Zarın-zarın ağlayır –
    Desinler ki, yazıqdır.
    Bu yazıqlıq oyunu,
    Bu məzlumluq pərdəsi
    Yırtılır yavaş-yavaş.
    Hayların ittək ipi
    Dartılır yavaş-yavaş.

    Bulaq kimi qaynayıb,
    Sellənib axmaq gərək.
    İldırımtək gavurun
    Başında çaxmaq gərək!
    Gələcək nəsillərin
    Gozlərinin içinə
    Alnıaçıq, üzüağ,
    Yalan-palandan uzaq,
    Şax durub baxmaq gərək.
    Yoxsa gələn nəsillər
    Bağışlamaz bizləri.
    Silinər babaların
    Yer üzündən izləri.

    Artır saatbasaat
    Ordumuzun qüdrəti.
    Heç kim saxlaya bilməz
    Azğın, yağı düşmənə
    Aşıb-daşan nifrəti.
    Qaynayır igidlərin
    Damarında qeyrəti.
    Qoy dığalar anlasın
    Artıq bu həqiqəti:
    Ali Baş Komandanın
    Bir əmri bəsdir bizə.
    Vətən – görən göz bizə,
    Vətən – nəfəsdir bizə.
    Bircə həmlə yetər ki,
    Düşmən payimal olsun.
    Diz çoksün qarşımızda,
    Dili bağlı mal olsun.
    Haydı, qandal vurulsun
    Düşmənin qollarına.
    Eşq olsun sabahımın
    Zəfərini yazacaq
    Vətən oğullarına,
    Vətən oğullarına!!!

    şair-publisist,
    Respublikanın Əməkdar jurnalisti

  • Şəfa VƏLİYEVA.Türkiye tükcesinde muhteşem şiir

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Biliyormusun, biliyorum ben
    Turnaların yar elinden
    Pervazlanıp uçduğunu…
    Içimdeki bu ne sızı biliyorum…
    Gelmiyor turnalar bu bahar…
    Yetmiyor didem nuru
    Gözükmüyor beyaz göyde
    Bir satır nokta gibi turnalar…
    Biliyorum
    Neden annem bana kızgın hala…
    Dilimden düşmüştü ismin
    Annemin benimçin sakladığı
    Çeyiz mendilin bedizli saçağına…
    Biliyorum…
    Bilmediyimi zannetdiyin pek çok şeyi biliyorum…
    Orda… olduğun şehirde
    Tüm hastanelerde gün boyu
    Adımın geçtiyini de biliyorum…
    Biliyormusun, biliyorum…

  • Şəfa VƏLİYEVA

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    “Bütün şeirlərimi özümə həsr edirəm…
    Bütün hekayələrimdə bir parça özümdən var…”

    …
    Bütün zamanların
    Romantikası
    Boğulur bu günün ayrılığında…
    Bizim sevgimizin səhnə arxası
    Kədərli…
    Hüzünlü…
    “İkimiz” boyda…
    Xatirə dolabın ikiqapılı,
    Bütün siyirmələr
    Ayrılıq rəngdə…
    Sol küncdə o nədi yarımbükülü?
    Mənim adım qalıb yoxsa dilində?
    Gör illər necə də qoçaq çıxdılar….
    Yüyürrəm…
    Yüyürrəm…
    Çata bilmirəm…
    Bəd günlər alnıma sahib çıxdılar,
    Səni axtarıram…
    Tapa bilmirəm…

  • Çıxılmaz vəziyyətdə nə etməliyik?

    1459149788_10435034_1635213323373671_2982438026729497311_n

    “Çıxılmaz vəziyyət” ifadəsi, yəqin ki, hamıya tanışdır. Hər birimiz həyatımızda bir neçə dəfə çətin hadisələrlə üzləşmişik. Bəzən çətin vəziyyətdən çıxmaq, istədiyin nəticəni əldə etmək üçün var gücünlə çalışır və bütün tədbirlərə əl atırsan. Bunun üçün gecə-gündüz cəhd edir və hər cür vasitəyə əl atırsan, amma heç bir nəticə əldə edə bilmirsən. Bəzi hallarda insanlar rahatlıqla çətinliklərin öhdəsindən gələ bilirlər, çox təəssüf ki, bəzən isə insan belə vəziyyətlər qarşısında həyatlarına belə qəsd edirlər.

    Son zamanlar, xüsusilə manatın son devalivasiyasından sonra bir çox intihar xəbərləri yayıldı. Həm canlı həyatımızda bu cür halların şahidi olduq, həm də xəbərlərdən eşitdik və gördük. Diqqətçəkən məqam isə ondan ibarətdir ki, intihara cəhd edənlər, əsasən, cavan insanlardır. İnsanlar həyatın ağır olmasından, çətinlikdən şikayətlənir və ən yaxşı halda depressiyaya düşürlər.

    İndi misal çəkəcəyim hadisələrdən bir çoxunuz xəbərdarsınız: biri sevdiyi insanla evləməyə izin verilmədiyi üçün evini tərk edir, digəri banka borcu olduğu üçün həyatına qəsd edir və ya oğurluq edir, tələbə imtahandan kəsildiyinə görə intihar edir, pis xəstəliyə tutulan insan isə depressiyaya düşür … Bu cür nümunələrin sayını istədiyimiz qədər çoxalda bilərik və belə hallar getdikcə daha çox artır.

    Bəs niyə insan çıxılmaz vəziyyətdə qalır? Və niyə bəzi insanlar belə vəziyyətlərdən çıxış yolu kimi intihar, depressiya, evini tərk etmə, oğurluq kimi yollara əl atırlar? Niyə belə hallarda insanlar canlarına qəsd edirlər? İnsan həyatından əhəmiyyətli nə ola bilər ki? Ümumiyyətlə, çıxılmaz vəziyyət var, yoxsa yoxdur?
    Allahın sözü olan Quran hər mövzuda bizə ən doğru yolu göstərdiyi üçün bu məsələdə də ona müraciət edək və suallarımızın cavablarını orada axtaraq. Allah Loğman surəsinin 17-ci ayəsində “Başına gələn çətinliklərə səbir et. Həqiqətən, bu, əzm (tələb edən) əməllərdəndir”, – deyə buyurur. Bu, Allahın qəti əmridir. Əgər insan Allahdan qorxarsa, etdiyi hər hərəkətin axirətdə hesabını verəcəyini unutmazsa, o zaman Quran əxlaqından başqa heç bir əxlaqa yanaşmaz. Belə insan bilər ki, əgər Allaha təvəkkül edərsə, yəni yaradılan hər hadisənin Allah tərəfindən xeyirlərlə yaradıldığını bilərsə, Allah o çətinliyi onun üçün asanlaşdırar və onu bu vəziyyətdən çıxarar. Əgər həmin hadisə yenə də insanın ürəyincə nəticələnməzsə, Allahın hər şeyi xeyirlə yaratdığını unutmaz.

    Unutmayaq ki, bu dünya imtahan yeridir. Dünyada baş verən heç bir hadisə, heç bir hal insan həyatından önəmli deyil. Həmin çətinliyi yaradıb qulunu ən gözəl şəkildə imtahan edən Allahdır. Allah isə insanın hər halına bələddir və ona şah damarından daha yaxındır. Əgər çətinlik olarsa, “çıxılmaz vəziyyət” yaranarsa, insanın atacağı yeganə addım Allaha dua edib, çıxış yolunu Ondan istəmək və Ona təvəkkül etməkdir. Məhz bu an Allah Öz yardımını həmin insana çatdırar. Kənardan baxanda insana elə gələ bilər ki, bu hadisədəki bütün yollar bağlanıb və artıq çıxış yolu yoxdur. Amma Allah insanın görmədiyi, düşünmədiyi, bilmədiyi bir tərəfdən ona yol aça bilər. Talaq surəsinin 2-3-cü ayələri bunu sübut edir: Allahdan qorxana, (Allah) çıxış yolu göstərər və ona təsəvvürünə gətirmədiyi bir yerdən ruzi bəxş edər. Kim Allaha təvəkkül etsə, (Allah) ona kifayət edər.

    Deməli, “çıxılmaz vəziyyət” deyə bir ifadə yoxdur. İnsan Allahın ucalığına, qüdrətinə sığınaraq hər çətinliyin öhdəsindən asanlıqa gələ bilər. Allahı özünə dost edən insan başına gələn heç nədən qorxmaz və çəkinməz. Hər şeydə Ona güvəndiyi, Ona yönəldiyi üçün Allah həmin insanı buraxmaz və onu üstün məqama gətirər, maddi və mənəvi nemətləri ilə üzərində təcəlli edər. Bir də Allah ədalətlidir, insana heç vaxt dözə bilməyəcəyi yük yükləməz. Odur ki, başımıza hər nə gəlsə də, Allaha sığınıb Ona güvənmək lazımdır.

    Ləman Piriyeva

  • Firdovsi Cəfərxanı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (25 mart 1955-ci il)

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvünü, “Qızıl qələm”, “İti qələm”, “Vicdanlı qələm”, Nizami Gəncəvi adına “Bəşəri sərvət” və bir çox başqa media mükafatları laureatını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Firdovsi Cəfərxan (Firdovsi Cəfərxan oğlu Kazımov) 1955-ci ilin mart ayının 25-də Zəngəzur mahalının Qubadlı rayonunun Yuxarı Mollu kəndində anadan olmuşdur. Rusiya Federasiyasının Krasnodar Politexnik İnstitutunun Texnologiya və Dərbənd Humanitar İnstitutunun Filologiya fakültəsini bitirmişdir. Müəyyən vəzifələrdə çalışmışdır. Hal hazırda “Yeganə Yol” Beynəlxalq, ictimai, siyasi, hüquqi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktorudur. Yüzlərlə lirik, publisistik və ictimai-siyasi məqalələrin müəllifidir. “Səndən qalan bir sevgidir” şeirlər kitabı, “Hardan gəldi bu sevda” povesti, “Ölmə…ölsən, məni də götür”, “Taleyimdən qorxuram” romanları, “Dil açıb dillənən könlüm” və “Bir ömür yetməz” adlı şeirlər kitabları işıq üzü görmüşdür. “İnsanlıqdan keçən yol” adlı elmi-publisistik külliyyatı isə oxucularla növbəti görüşüdür. AJB-nin üzvüdür, “Qızıl qələm”, “İti qələm”, “Vicdanlı qələm”, Nizami Gəncəvi adına “Bəşəri sərvət” və bir çox başqa media mükafatlarına layiq görülmüşdür.

    AY ANA

    N tez tükəndin, bitdin,
    Dünyamdan köçüb getdin,
    Mənipərişan etdin,
    Ana, ana, ay ana!

    Bizə verdiklərini,
    Əkib, biçdiklərini,
    Gördük çəkdiklərini,
    Ana, ana, ay ana!

    Fələk çatdı dadına,
    Yetişdin muradına,
    Qovuşdunmu yarına,
    Ana, ana, ay ana!

    Burdan bir el ötürdü,
    Məndən namə götürdü,
    Görən , sənə yetirdi?!
    Ana, ana, ay ana!

    Qurban sənin adına,
    Düşürəmmi yadına?
    Gəl, yetiş fəryadıma,
    Ana, ana, ay ana!

    AZƏRBAYCANIM

    Uzaq əsrlərdən, illərdən bəri,
    Bəxş etdin cahana neçə ərləri.
    Səninlə fəxr edir Turan elləri,
    Sığmayır dünyaya şöhrətin, şanın,
    Mənim ana yurdum, Azərbaycanım!

    Bir oddan, atəşdən sən doğulmusan,
    İlahi sevgiylə hey yoğrulmusan,
    Türkün mərd, qeyrətli, ölməz oğlusan,
    Dünyaya bəllidir müstəqil adın,
    Mənim ana yurdum, Azərbaycanım!

    Usanma heç zaman, sən axtar, ara,
    Düşünüb dərdinə tapginən çara,
    Sinəni dəliblər, ediblər yara…
    Dayanmır damarda çağlayan qanım,
    Mənim ana yurdum, Azərbaycanım!

    Bir daha enməsin məğrur bayrağın!
    Aləmə nur saçsın şmür çırağın!
    Qoy eşitsin, bilsin düşmənin, yağın,
    Sənə bir sipərdi, qurbandı canım,
    Mənim ana yurdum, Azərbaycanım!

    QALX AYAĞA, AZƏRBAYCAN ÖVLADI!

    Qürurumuz, təpərimiz, de, hanı?!
    Yerdə qalıb neçə şəhidin qanı,
    Sipər edib düşmənə şirin canı,
    Qalx ayağa, Azərbaycan övladı?!

    Mübarizdən dərs almırıq, niyə biz?!
    Dirənib boğaza Vətən dərdimiz,
    Daha bəsdir, tükənibdir səbrimiz,
    Qalx ayağa, Azərbaycan övladı?!

    İstər düşməninlə üz-üzə dayan,
    Qatlayıb dizini diz-dizə dayan,
    İstərsə, ölümlə göz-gözə dayan,
    Qalx ayağa, Azərbaycan övladı?!

    Cəngi çaldır, cuşa gəlsin ərənlər,
    Qorxusundan muma dönsün görənlər,
    Qoy dərs alsın sinəsini gərənlər,
    Qalx ayağa, Azərbaycan övladı?!

    Xalq gözləyir, deyəsən son sözünü,
    Düşməninin çıxarasan gözünü,
    Bu savaşda göstər bir də özünü,
    Qalx ayağa, Azərbaycan övladı?!

    Cihada qalx, bu gün beyət günüdü,
    Bu günkü gün Türkün niyyət günüdü,
    Yetər artıq, namus, qeyrət günüdü,
    Qalx ayağa, Azərbaycan övladı?!

    BİR SEVDA SORAĞINA

    O gün ki gəlmiş idim
    Bir sevda sorağına,
    Dedim, bəlkə, yazarsan
    Qismətin varağına.
    Görməmiş deyildin sən
    Kövrəlib, dolmağımı.
    Aram-aram süzülən,
    Çağlayan bulağımı.
    Od alan baxışından
    Nəfəsim tutulmuşdu,
    Ürəyim həyəcandan
    Susmaqla qurtulmuşdu.
    Eşq odunda hazırdım,
    Yanım pərvanə kimi.
    Baş götürüb dünyadan
    Qaçım divanə kimi.
    Bu sevdaya baxırdım
    Varım, həm yoxum kimi,
    Şum altında bəslənən,
    Cücərən toxum kimi.
    Qisməti yazan yazsın,
    Biz axı nə karəyik?!
    Yazan inanma, pozsun,
    Pozsa da, biçarəyik.
    Qədər belə tuş oldu
    Dəli-dolu bir yelə.
    Dərdi alıb çiynimə
    Dolaşdım eldən-elə.
    Beləcə gəlib çatdım
    Qışın oğlan çağına.
    Meyvələrin don vurmuş
    Bir qəribin bağına.
    Məni yandırıb yaxdı,
    Qəlbimin sönməz ahı,
    Bilə bilmədim nəymiş,
    Bu sevdanin günahı.
    Düşündüm, çətin dönəm
    Bir də ötən çağlara,
    Bu üzdən mən üz tutdum
    Başı qarlı dağlara.

    BİR ÖMÜR YETMƏZ

    Neçə qışı, neçə yazı keçmişəm,
    Əldə dəryaz neçə zəmi biçmişəm,
    Buz bulaqdan doyunca su içmişəm,
    Ölsəm belə bu sevda yenə bitməz,
    Səni sevməyimə bir ömür yetməz.

    Bu çöllərdə xəzan oldum, yel oldum,
    Dərələrdə coşub-daşan sel oldum,
    Yurd yerindən perik düşmüş el oldum,
    Düşündüm ki, ürək dözər, ya dözməz?!
    Səni sevməyimə bir ömür yetməz.

    Qismətimi aramaqda dirəndim,
    Sonu bitməz həsrətimə bələndim,
    Bulud olub, hər an dolub, ələndim,
    İllər məni dəli edər, ya etməz?!
    Səni sevməyimə bir ömür yetməz.

    O vaxt ki, həyatda tənhaydım, təkdim,
    Qəlbində bir kədər toxumu əkdim.
    Dərdin piyaləsin başıma çəkdim.
    Bu sevda başımdan gedər, ya getməz?!
    Səni sevməyimə bir ömür yetməz.

    Firdovsi, şeh düşüb çəmənə, çölə,
    Ahular qayıdır əvvəlki gölə.
    Tənha bir qu üzür, qorxuram ölə.
    Duman bu dağlardan ötər, ya ötməz?!
    Səni sevməyimə bir ömür yetməz.

    XANIMLAR XANIMI

    Boylanan üfüqdən, sökülən dandan,
    Bir şir ürəklidən, bir təmiz qandan,
    Eylədi seçimin Ulu Yaradan,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Gəlmədin heç zaman bir sözə, dilə,
    Bənzərdin bənzərsiz zərif bir gülə,
    Yetişdin sevdalı şeyda bülbülə,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Əsərdi küləklər aramsız, sərin,
    İdrakın, kamalın dərindən, dərin,
    Insanlığa layiq uğur, zəfərin,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Əvəzsiz yar idin, əvəzsiz ana,
    Aləm bir yanaydı, ailən bir yana,
    Heydər həyatıyla bağlıydı sana,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Sən bir arxa idin dədə Heydərə,
    Qoymazdın, şmrünü versin hədərə,
    Qaneydin verilən qismət-qədərə,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Döyünən ürəyin, yaşayan canın,
    Damarda çamlayan, kükrəyən qanın,
    Taleyin jlmuşdu Azərbaycanın,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Şmründən, günündən hey itirərdin,
    Əzilmiş qəlblərdə gül bitirərdin,
    Tutulmuş gözlərə nur gətirərdin,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Analar anası, borcluyuq sana,
    Övlad böyütdünüz layiq vətənə,
    Vətənin əbədi Prezidentinə,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    Xalqın alqışıyla kükrədiz, coşduz,
    Nurlu sabahlara nəğmələr qoşduz,
    Haqqın dərgahında haqqa qovuşduz,
    Xanımlar xanımı Zərifə xanım.

    SƏNDƏN SONRA

    Dünya gözümdə ələndi,
    Kədər ömrümə bələndi,
    Könlüm dil açıb dilləndi,
    Səndən sonra, səndən sonra.

    Güllü-çiçəkli yaz idi,
    Kədərim, qəmim az idi,
    Sənsiz ömrüm çox nazildi,
    Səndən sonra, səndən sonra.

    Dağları duman, qar alıb,
    Həsrət içimdə yurd salıb,
    Səbrim tükənib, daralıb,
    Səndən sonra, səndən sonra.

    Ölüm sanki bir çapardı,
    Məni yox, səni apardı,
    Ahlar qəlbimi qopardı,
    Səndən sonra, səndən sonra.

    İlləri yola salmışam,
    Tənha, sərgərdan qalmışam,
    Bilsən, necə qocalmışam,
    Səndən sonra, səndən sonra.

  • Təvəkkül GORUSLU.Yeni şeirlər

    tm

    GÖRÜŞÜNƏ TEZ- TEZ GƏLİM

    Yenə sənə gəldim, dəniz,
    Ətirini duymaq üçün.
    Səni sirdaş bildim, dəniz,
    Dərdi səndə qoymaq üçün.

    Çox gözəldi təbəssümün,
    Hava cakit, bərq vurursan.
    Sən məlhəmi bu könülün,
    Ləpə – Ləpə dərd qovursan.

    Uzaqlarda işıq – işıq,
    Sayrışırlar dalğaların.
    At üzümə qaşıq – qaşıq,
    Sil qəlbimin qovğaların.

    Sahilinin dən qumları,
    Parıldayır zərrə – zərrə.
    Mehlə gələn damlaları
    Alır, udur qətrə – qətrə.

    Necə qopum, necə gedim,
    Səndə qalır qəlb – ürəyim.
    Çalxalanma, ol sevgilim,
    Görüşünə tez – tez gəlim.

    24. 03. 2016

    QOV GETSIN…

    Dayanlb yanında, durubdu, şeytan,
    Bir hiylə, bir tələ qurubdu, şeytan,
    Sinirin, əsəbin pozubdu, şeytan,
    Qov getsin iblisi, özün unutma.

    Səni sevənlərin üstünə getmə,
    Səsini qaldırıb bir yanlış etmə,
    Şeytanla qol – boyun oxuma, ötmə,
    Qov getsin iblisi, özün unutma.

    Doğmalar içinə nifaq salırsa,
    Heç nə olmamıştək baxıb, qalırsa,
    Daxilən sevinir, ləzzət alırsa,
    Qov getsin iblisi, özün unutma.

    Deyir ki, dindaram, qılıram namaz ,
    Qardaşı bacıdan döndərib, qanmaz,
    Bunun əməlləri odda da yanmaz,
    Qov getsin iblisi, özün unutma.

    Ağzından, dilindən tökmə acını,
    Endirmə zirvədən başın tacını,
    Unutma öz doğma ana, bacını,
    Qov getsin iblisi, özün unutma.

    24 03. 2016

    DÜŞÜNMƏ Kİ….

    Düşünmə ki, unutmuşam,
    Sənə yazmaq istəyirəm.
    Xəyalımda ad tytmuşam,
    Eşqdə azmaq istəyirəm.

    Düşünmə ki, unutmuşam,
    Eşqi danmaq istəyirəm.
    Gözlərindən od tutmuşam,
    Eşqdə yanmaq istəyirəm.

    Düşünmə ki, bir admışam,
    Daha yoxam, bir yadmışam.
    Bir ayrıca dad dadmışam,
    Dadı qanmaq istəyirəm.

    Ruhun eşqin oxu kimi,
    Sinəmdəsən qoxu kimi,
    Sevgin gəlmiş yuxu kimi,
    Sev, oyanmaq istəyirəm.

  • Rəhim MEHNƏT.Yeni şeirlər

    12584137_533420616825212_752487860_n

    SƏNLİ YUXU

    Nə gördüyüm yuxuları bilirsən,
    Nə də ki, mən keçirdiyim qorxunu.
    Sən hər gecə yuxulara gəlirsən,
    Danışmıram, gizlədirəm çoxunu.

    Sən bu gecə gəlmiş idin yuxuma,
    Dan söküldü, həsrət qaldım qoxuna,
    Bu sevgimiz sitəm edir çoxuna,
    Bir çox daşlar dadıb sevgi oxumu.

    Nə gözəldi yuxularda danışmaq,
    Həsrətində alovlanmaq, alışmaq,
    Şübhə qədər xəyalına qarışmaq,
    Çəkib üzərimə ətir qoxunu.

    21.03.2016

    Neçə illərdi sənsiz bayram keçiririk.
    Bu gün sənə qonaq gəlirəm yenə.
    (VAHİDQIZI)

    Allah atana rəhmət eləsin.

    Sənə qonaq gəlirəm,
    Bu gün, bayram sabahı.
    Evinin kandarında,
    Çəkəcəm sənsiz ahı.

    İllərdir hər bayramı,
    Qonağın mənəm, Ata.
    Gəlirəm, xəyalını,
    Könlümə çata-çata.

    Sənin evin soyuqdu,
    Bədənin çox üşüyür.
    Soyunub ah naləmi,
    Geyindirəcəm sənə.

    Baş daşında şəkilin,
    Məndən incik dayanıb.
    İncimə, qurban olum,
    Bahar sənsiz oyanıb.

    22.03.2016.

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rxd

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    YADIMA DÜŞDÜ

    Yenə sardı məni qüssə dumanı,
    Xəyallar filimtək, lentə dönüşdü.
    Qatdım bir- birinə vaxtı, zamanı.
    Nağıltək olanlar, yadıma düşdü.

    Uşaqlıq illərim, qayğısız anlar,
    Mənim məsum, kişik, dünyam olanlar.
    Nəğmətək xoş, şirin, kövrək zamanlar,
    Çiçəktək solanlar, yadıma düşdü.

    Yaddaşım oyatdı zehni, ağılı,
    Canlandı nənəmin boxça, noğulu.
    Babamın sehirli, sirli nağılı,
    O “şirin yalanlar” yadıma düşdü.

    Əlimdə çit çantam,mürəkkəb qabım,
    Üstü güllü sandal, ağ ayaqqabım.
    Yol boyu dilimdə, dərsə cavabım,
    Zehnimdə qalanlar, yadıma düşdü.

    Dəyişir illərin çaları, rəngi,
    Çalınır məktəbin axır, son zəngi.
    Qucağa sığmayır çiçək çələngi,
    Son zəngi çalanlar, yadıma düşdü.

    Tüklərim ürpəşdi,tikən- tikəndi,
    Ali məktəbdə də zaman tükəndi.
    Diplomu aldığım, sanki dünəndi,
    Zamanı dolanlar, yadıma düşdü.

    Xəyalın xoş, kövrək bandı üzüldü,
    Qaşaltı çeşmədən sellər süzüldü.
    Dövran, möhnətlərm səf- səf düzüldü,
    Bu günkü, son anlar, yadıma düşdü…
    Yadıma düşdü…
    Yadıma düşdü…

    ALIN YAZISI

    Ömür kitabıma nəzər salıram,
    Çox səhifəm var ki, heç oxunmamış.
    Xəyal dumanında azıb qalıram,
    Aylar var,illər var, əl toxunmamış.

    Nə qədər əlçatmaz,nə qədər uzaq,
    Uşaqlıq illərim,gənclik illərim.
    Donmuş xatirələr şaxta,qar,sazaq,
    Qəlbimi göynədir kövrək günlərim.

    Zülüm,işgəncədir atasız hər an,
    Xəyala dalırsan ,yaddaş ağlayır.
    Gündüz də qaranlıq,anasız hər yan,
    Düşüncə can yaxır,ürək dağlayır.

    Sanıram nə uşaq ,nə gənc olmuşam,
    Bişmişəm dövranın dərd qazanında.
    Qönçəykən,açmamış,vaxtsız solmuşam,
    Baba qoltuğunda,nənə yanında.

    Əsdikcə hey qarsıb fələyin yeli,
    Qovrulmuş,sınıq qəlb cadar-cadardır.
    Dadmışam hər rəngdə fitnəni,feli,
    Görmüşəm fələk kor,həm də ki,kardır.

    Arxamca boylanan iki baş daşı,
    Ayrılıq,intizar simvolu onlar.
    Nəyədir,kimədir bunca göz yaşı?
    Atalı,analı yetimlər anlar…

    Heç vaxt səngimədi başımdan qovğa,
    İzlədi hey məni öz kölgəm kimi.
    Fələk qaşığında oldum hey dovğa,
    Kimsə tapılmadı, çəkə fikrimi.

    Məsəldir –“Tənha quş yuva bağlamaz”
    Budaq tapammadım məskənim olsun.
    Fələk qarğıyanlar dözər,ağlamaz,
    İstər qəhərindən buludtək dolsun.

    Kimsə görəmmədi göz yaşlarımı,
    Qəlbim sızlasa da bənizim güldü.
    Köklədim şur üstə qəmli tarımı,
    Ömrüm talehimə müti bir quldu.

    Çəkdim həsrətini eşqin,səadətin,
    Aradım röyamda,həm xəyalımda.
    Sonda bəhrin gördüm mən ləyaqətin,
    Sən demə o yazı varmış alnımda.

    Tapdım öz eşqimi,məhəbbətimi,
    Dəryadan tapılmış bir inci kimi.
    Sevgi,ülfət adlı bu sərvətimi,
    Könlüm əzizləyir sevinci kimi.

    Girsəm də istəklə dünya evinə,
    Bədxah baxışlardan yayınanmadım.
    Dedim- sınıq qəlbim bəlkə sevinə,
    Eşqimçün cəfadan, heç usanmadım.

    Könül yorğun düsüb qüssədən,qəmdən,
    Fil yükü dərdləri zordur daşımaq.
    Qurtula bilmədim zülüm, sitəmdən,
    Heç dismət olmadı rahat yaşamaq…

    Ömür kitabıma nəzər salıram,
    Varaq var,səhifə var,heç oxunmamış.
    Xəyal dumanında itib qalıram,
    Aylar var,illər var əl toxunmamış.

  • Bahar, ilıq nəfəsi ilə dağ çiçəkklərini cuşa gətirdi…

    Martın 23-də İsmayıllı Rayon Mədəniyyət Mərkəzində “Dağ Çiçəkləri” ədəbi məclisinin bayram görüşü keçirilib. İsmayıllı rayon icra hakimiyyəti başçısı Mirdaməd Sadıqov tədbiri giriş nitqi ilə açıq elan edərək şairləri bayram münasibəti ilə təbrik etdi. Başçı “Dağ çiçəklərinin” növbəti kitabının nəşr olunması ilə bağlı tapşırıq verdi. Daha sonra çıxış edən şair Maarif Soltan, İsmayıllı şairlərinin ölkə mətbuatında mütəmadi çıxış etməsinin vacibliyini vurğulayıb.
    “Dağ çiçəkləri” ədəbi məclisinin üzvləri isə öz çıxışlarında onlara göstərilən qayğıya görə Dövlətimizin Başçısına və Rayon Rəhbərliyinə minnətdarlıqlarını bildiriblər. Həmçinin “Dağ Çiçəkləri” məclisi üzvlərinin şeirləri səsləndirilib. Tədbir konsert proqramı ilə başa çatıb.

    Elnarə GÜNƏŞ,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının İsmayıllı üzrə xüsusi müxbiri

  • Möcüzəvi dünya

    mocuzevi-dunya-lRA

    Doğulduğumuz ilk gündən etibarən rəngarəng dünyaya gözlərimizi açırıq

    Doğulduğumuz ilk gündən etibarən rəngarəng dünyaya gözlərimizi açırıq. Bu dünyada hər şey insan üçün, insanın rahat həyat sürməsi üçün yaradılıb. Böyüdükcə təbiətin gözəlliyinə valeh olur, hələ uşaqlıq illərimizdən səmanı, günəşi seyr edirik. Gecələr göy üzünə baxanda ayı, ulduzları görürük. Yağışın yağmasını seyr edirik və bütün bunlar ruhumuza zövq verir…Mükəmməl bədənə sahibik. Qollarımız, barmaqlarımız, ayaqlarımız, gözlərimiz, qulaqlarımız bir-birinə simmetrik şəkildə yaradılıb, bütün bədənimizdə nizam var və biz bunun üçün heç bir səy göstərmirik. Xarici görünüşümüz kimi, daxili orqanlarımız – ürəyimiz, böyrəyimiz, qara ciyərimizin böyüməsi və normal işləməsi üçün də heç nə etmirik…Səhər evdən çıxanda nəqliyyat vasitələrindən istifadə edərək məktəbə, universitetə, işə tələsirik. Acdığımız zaman soyuducunu açırıq və çeşid-çeşid nemətlər arasından ürəyimiz istəyəni seçib yeyirik. Müxtəlif rəngdə və müxtəlif dadda olan meyvələrdən bədənimizin ehtiyacı olan vitaminləri qəbul edirik.Əl-üzümüzü yumaq istəyəndə kranı açırıq və yuyunuruq…

    Bu misallar həyatımızda olan gözəlliklərdən sadəcə bir neçəsidir və biz onları doğulduğumuz gündən bəri gördüyümüz üçün “adi” qarşılayırıq. Halbuki bunların heç biri “adi” deyil, əksinə “möcüzədir”. Biz “möcüzəvi dünyada” yaşayırıq. Gördüyümüz, hiss etdiyimiz, sahib olduğumuz hər şey “möcüzədir”. Düşünmüsünüzmü, rəngarəng dünya əvəzinə, qaranlıq dünyada doğula bilərdik? Ağaclar, quşlar, heyvanlar olmaya bilərdi. Səmada günəş, ay, ulduzlar olmazdı, yağış yağmazdı. İnsan ən gözəl şəkildə yaradılıb. Bəs bədənimiz belə gözəl olmasa idi, necə olardıq?! Məsələn, bir yox, iki burnumuz olsa idi, yaxud da üç ayağımız … Təsəvvür etmək belə çox itici gəlir insana. Ancaq biz fərqinə belə varmadan Allah ana bətnindən bizi ən gözəl tərzdə yaradaraq dünyaya gətirib.Yaxud da nəqliyyat vasitələrini götürək. Nəqliyyat vasitələri olmasa idi, biz uzaq məsafəni piyada getmək məcburiyyətində qalardıq. Çeşid-çeşid nemətlər əvəzinə ancaq bir təam olsa idi, biz hər dəfə eyni təamla qidalanmalı olardıq. Yəqin ki, sizin də başınıza gəlib. İnsan çox sevdiyi yemək də olsa, onu bir neçə gün dalbadal yesə, o yeməkdən sıxılır.Həyatımızın ayrılmaz parçası olan şirin suyu götürək … Şirin su olmasa idi, su əldə etmək üçün uzaq məsafə qət etməli olardıq.

    Bəs bu nemətlərin bizə Allahın lütfü olduğunu düşündünüzmü? Əgər bunlar haqqında hələ fikirləşməmisinizsə, sahib olduğunuz nemətləri bir daha nəzərdən keçirin. Allah ayələrində belə buyurur:

    Dan yerini də O sökür. O, gecəni dinclik, günəşi və ayı isə (vaxt üçün) hesablama (ölçüsü) etdi. Bu, Qüdrətli və Bilən Allahın müəyyən etdiyi hökmdür. (Ənam surəsi, 96)

    Məgər Allahın göydən yağmur endirdiyini və onunla müxtəlif rəngli meyvələr yetişdirdiyimizi görmürsənmi? (Fatir surəsi, 27)

    Gördüyümüz kimi, Allah ayələrində bu nemətləri bizə verdiyini bildirir və bizi onlar üzərində düşünməyimizə sövq edir. Bəs bu nemətlərin əvəzində Allah bizdən nə istəyir? Bu sualın da cavabını yenə Quranda tapırıq: “Allahın sizə verdiyi halal və pak ruzilərdən yeyin və əgər Allaha ibadət edirsinizsə, Onun nemətinə şükür edin” (Nəhl surəsi, 114)

    Ayələrə baxanda anlayırıq ki, Allah bu qədər “möcüzəvi nemətlərini” Ona şükür etməyimiz üçün verir. Bu “möcüzəvi dünyada” heç nə boşuna yaradılmayıb. Hər şey elə incəliklə və sevgi ilə yaradılıb ki… Hər şey Allahın ucalığını, böyüklüyünü, hər yeri əhatə etdiyini, hər şeyə qadir olduğunu düşünməyimiz və dərk etməyimiz üçün verilib. Elə isə bir daha bizi əhatə edən gözəllikləri dərindən düşünək və hər biri üçün Allaha şükür edək.

    Aygün SADIQZADƏ

  • Elnur Rəsuloğlunu doğum günü münasibətilə təbrik edirik! ( 22 mart 1982-ci il)

    Elnur RƏSULOĞLU (Əliyev Elnur Rəsul oğlu) 1982-ci ildə Salyan rayonunda zəhmətkeş ailəsində anadan olmuşdur. 1988-ci ildə Salyan rayonundakı Yusif Qasımov adına 4 saylı tam orta məktəbin birinci sinfinə daxil olmuş, 1999-cu ildə oranı bitirmişdir. Beşillik fasilədən sonra – 2004-cü ildə 484 balla, ödənişsiz əsaslarla Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin filologiya fakültəsinin əyani şöbəsinə qəbul olunmuş, 2008-ci ildə isə Azərbaycan dili və ədəbiyyat müəllimi ixtisası alaraq ali təhsilini başa vurmuşdur. Həmin ildən Salyan rayonu Salman Cəfərov adına Yenikənd kənd tam orta məktəbində Azərbaycan dili və ədəbiyyat müəllimi işləyir.
    1999-cu ildən dövri mətbuatda müntəzəm çıxış edir. Müxtəlif zaman kəsiyində “Qələbə”, ”Kredo”, ”Gənc müəllim”, ”Aysberq və həyat”, ”Təhsil və zaman”, “Kaspi” qəzetlərində, “Azərbaycan məktəbi”, “Azərbaycan dili və ədəbiyyatı tədrisi”, “Ulduz” jurnallarında, “www.ayb.az”, “www.dayaq.info”, “www.avrasiya.info”, “www.litparad.org”, “www.qafqazmedia.az”, “www.bizim.info”, “www.azpress.az”, “www.persona.az”, “www.vehdet.org” saytlarında şeir və məqalələri çap olunmuşdur.
    Ailəlidir. İki övladı – bir oğlu və bir qızı var.

    Ağ rəngi sevmirəm

    Ağ rəngi sevmirəm rənglər içində,
    Çünki ağ rəng qorxu, təslim rəngidir.
    Başların üstünü xəbərsiz alan
    Əzrail rəngidir, ölüm rəngidir.

    Ağ rəngi sevmirəm rənglər içində,
    Çünki mən sevmirəm təslim olmağı.
    Həyat mübarizə, mübariz insan
    Bacarır güc alıb yorulmamağı.

    Ağ rəngi sevmirəm rənglər içində,
    Çünki mən sevirəm mübarizəni.
    Mübariz olmayan diriykən ölü,
    Mübariz olmayan həyat düşməni.

    Mənim arzum

    Xatirələr yığın-yığın,
    Ürəyimdir apardığın.
    Əllərimdən qopardığın
    Rahatlığım, dincliyimdir,
    Cavanlığım, gəncliyimdir.
    Yaralarım düyün-düyün,
    Bununla sən fəxr et, öyün.
    Vüsal oldu çox gördüyün.
    Həsrət çəkib qoşun gəldi,
    Sənin bundan xoşun gəldi.
    Eşq havası başdan getməz,
    Səsim, ünüm sənə yetməz,
    Kişi olan qarğış etməz.
    Arzum budur mənim sənə:
    “Sevgim olsun qənim sənə”.

    Mənim həyatım

    Aprelin axrıydı, son günləriydi.
    Hava isti idi, səma tərtəmiz.
    Günəş göydən yerə od ələyirdi
    Kədərdən xəbərsiz, qəmdən xəbərsiz.

    Mən isə bu zaman tərimi silib
    Yolda deyinirdim: “Ürək dayanır.
    Elə bil göylə yer baş-başa verib,
    Göy kimi od tutub yerlər də yanır”.

    Hər tərəf yaşıllıq. Yollar boyunca,
    Gör ağcaqayınlar necə əkilib.
    Onların altında otrub doyunca,
    Kölgəsində neçə yolçu dincəlib.

    Ağcaqayınların altında yenə
    Yolçular oturub nəfəsin dərir.
    Oturmaq ar gəlir bəzilərinə,
    Ayaq üstə durub nəfəsin dərir.

    Danışa bilsəydi, ağcaqayınlar
    Bizə keçmişlərdən söhbət açardı.
    Bil, dilə gəlsəydi, ağcaqayınlar
    Burdan keçmişlərdən söhbət açardı.

    Mən bir saatdan da artıq yoldayam,
    Bitib-tükənməyir uzanan yollar.
    Döngəni dönürəm, sağ yox, soldayam,
    Qurtarmaq bilməyir uzanan yollar.

    Gör nə qədər yol var qarşıda hələ,
    Bəli, mən bu yolda daha yolçuyam.
    Başqası görünmür, nədəndir belə,
    Yoxsa mən bu yolda tənha yolçuyam?

    Hər yerə arxamca kölgəm sürünür,
    Nədənsə canımı bürüyüb təlaş.
    Köksümdə ürəyim tez-tez döyünür,
    Fikirlərim mənə olubdur yoldaş.

    Məncə, olsa da düz, əyri-üyrü də,
    Yollar hey uzanan qollara bənzər.
    Yer üzündə hər bir insan ömrü də,
    Sonu bilinməyən yollara bənzər.

    Məktəb yollarına ayaq basanda,
    Elə bil yenidən uşaqlaşıram.
    Uşaq səslərinə qulaq asanda,
    Dərdimdən, qəmimdən uzaqlaşıram.

    Bir anlığa anıb o illəri mən,
    Ömür kitabımı varaqlayıram.
    Məndən sonra gələn nəsilləri mən,
    Həyat yollarında soraqlayıram.

    Bu həyat yolları çətindən çətin,
    Gərəkdir bu yolda mübariz olmaq.
    Zəiflik göstərsən, olmasan mətin,
    Sənin qismətindir qul, kəniz olmaq.

    Qulaqları səsdə, gözləri yolda,
    Vətən torpaqları çağırır bizi.
    Vətən bir ağacdır, onda bu halda,
    Qurdlar içimizdən dağıdır bizi.

    Hardandır bizlərdə, hardandır yadlıq,
    Doğma qardaşıma necə “yad” deyim?
    Kədərli günümdə düzəldib şadlıq,
    Bayram libasımı mən necə geyim?

    Yurddaşlarım köçkün, qaçqın, didərgin,
    Qarabağdan sürgün ediblər bizi.
    Danışa bilmirəm, əsəbim gərgin,
    Öz əllərimizlə didiblər bizi.

    Öz əllərimizlə yıxıblar bizi,
    Nə vaxt bütöv yumruq olacağıq biz?
    Çoxdandır bir küncə sıxıblar bizi,
    Axırda vətənsiz qalacağıq biz.

    Havanın axını güclənir birdən,
    Nəğmə deyib əsir isti küləklər.
    Bir baxın, bir baxın, cənub tərəfdən,
    Buraya tələsir isti küləklər.

    Burda hakim olmuş isti küləklər,
    Yuxudan oyatdı tozu, torpağı.
    Əsib cana doymuş isti küləklər,
    Qaldırıb oynatdı tozu, torpağı.

    İsti küləklərin dövrü az oldu,
    Taca zorla sahib olanlar kimi.
    İsti küləklərin ömrü az oldu,
    Şayiələr kimi, yalanlar kimi.

    Artıq mənə oxşar otağımdayam,
    Özüm kimi sadə, çilliçıraqban.
    Özümə söz verib dedim: “Yazacam,
    Başıma gələndən, öz həyatımdan”.

  • Təvəkkül GORUSLU.Yeni şeirlər

    tm

    SƏNİN GÖZLƏRİNİN YAŞINA QURBAN!

    Bu dəyərli dostum, istedadlı şairə bacım Sevda Mikayılovanın mənsur şeirinə cavab idi.

    Qara bulud kimi dolmuş gözlərin,
    Qəlbləri teyləyir dərdli sözlərin,
    Dağlama bağrını, bacım, bizlərin,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    Mələklər ağlayır, səma daralır,
    Baxış pərdələnir, aləm qaralır,
    Axdıqca göz yaşın ömrüm saralır,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    Bir həsrət, bir ağrı yandırır canı,
    Ayrılıq sazağı dondurur qanı,
    Hanı doğma yurdum, ocağım hanı,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    Kimə qismət oldu bağların barı,
    Görən əriyibmi dağların qarı,
    Gedə bilməyirik vətənə sarı,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    Necə dəf edəsən dərdi, azarı,
    Sala bilməyirik kəndə güzarı,
    Neçə doğmaların orda məzarı,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    Yolları ot basmış, evlər dağılmış,
    Baxdıqca gözlərə qəhər sağılmış,
    Bu nə cəsarətmiş, bu nə ağılmış,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    Vətənin nisgilli yükü ağırdı,
    Bu yükü çəkməkdən ürək yağırdı,
    Anam can verəndə “vətən ” çağırdı,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    Durub da düzəlib yolun ağına,
    Gedib döşənəsən əl- ayağına,
    Dönəsən vətənin qurbanlığına,
    Sənin gözlərinin yaşına qurban!

    22. 03. 2016

    BAHAR GƏLİR

    Köynəyini bulud sıxır,
    Nur ələnir, yağış yağır.
    Dünya, aləm yola baxır,
    Qucaq açır, bahar gəlir.

    Çox tələsir, əsir külək,
    Damda, daşda çalır tütək,
    Qanad açıb uçur mələk,
    Yollar açır, bahar gəlir.

    Təbəssümlə günəş gülür,
    Hərarətdən sazaq ölür,
    Sübh açılır, dan sökülür,
    İşıq saçır, bahar gəlir.

    Yer, torpağın köksü qızır,
    Su canına hopur, sızır ,
    Toxum şumda yuva qazır,
    Buta açır, bahar gəlir.

    21. 03. 2016

    SANCAYDIM BAYRAĞIMI. . .

    Bir quş olub uçaydım, gedəydim öz kəndimə,
    Həsrətin göz yaşını səpəydim öz kəndimə.
    Gəzəydim ovlaqların, görəydim bərələrin,
    Ovuc – ovuc suyundan içəydim dərələrin.

    Öpəydim bənövşəni, qoxlayaydım yarpızı,
    Orda qarşılayaydım baharı, güllü yazı.
    Külək olub əsəydim təpələri boyunca,
    Çəkəydim havasını ciyərimə, doyunca.

    Yamanca darıxmışam ormanlar, meşə üçün,
    Qəlbim başı göynəyir hər tala, guşə üçün.
    Novruzla qucaqlayıb, sevib uca boyunu,
    Palıdın kölgəsində quraydım dəf, toyunu.

    Çıxaydım addım – addım Kəpəzin zirvəsinə,
    Səs verəydim qartalın qıy vuran nərəsinə.
    Azad olmuş görəydim hər yanı, hər tərəfi,
    Sancaydım bayrağımı, qaytaraydım şərəfi!

    20. 03. 2016

  • Qazaxda Ədəbiyyat Muzeyində “Səməd Vurğun günləri” keçirilib

    Martın 21-də Azərbaycanın qədim və zəngin tarixi ilə seçilən Qazax rayonunun Yuxarı Salahlı kəndində yerləşən Səməd Vurğun Poeziya Evində Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Qazax bölməsinin təşkilatçılığı ilə Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi, şair-dramaturq Səməd Vurğunun anadan olmasının 110 illik yubileyi münasibətilə tədbir keçirilib.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə respublikanın müxtəlif bölgələrindən olan ədəbiyyatsevərlər, qələm sahibləri, mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimləri, o cümlədən yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndələri iştirak ediblər.Tədbiri giriş sözü ilə açan Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Qazax bölməsinin sədri, Əməkdar incəsənət xadimi, şair Barat Vüsal ilk növbədə, tədbir iştirakçılarını salamlayaraq, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi, şair-dramaturq Səməd Vurğunun həyat və yaradıcılığı haqqında məlumat verilib, müxtəlif illərdə qələmə aldığı şeirlərindən səsləndirib.Bugünkü düzənlənən tədbirin həyata keçirilməsinin böyük əhəmiyyət kəsb etdiyini bildirib.Xalq şairi Səməd Vurğunun anandan olmasının 110 illik yubileyi münasibətilə düzənlənən tədbirin yüksək səviyyədə təşkil olunmasına zəhməti keçən hər kəsə sonsuz təşəkkürünü bildirib, Azərbaycan ədəbiyyatı və mədəniyyəti üçün bir töhfə verəcəyinə ümid etdiyini vurğulayıb.Tədbirin gedişatında dəvət olunmuş qonaqlar da yubilyar haqqında öz ürək sözlərini dilə gətirib, yaradıcılıq fəaliyyəti haqqında ətraflı məlumat veriblər, yaradıcılıq nümunələrindən səsləndiriblər.Tədbirin sonunda isə xatirə şəkli çəkdiriblər.

    Rüfət AXUNDLU,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Gəncəbasar bölməsi
    üzrə xüsusi müxbiri,
    Qazax rayonu

  • Ağstafa Yazıçılar Evində Xalq şairinin 110 illik yubileyinə həsr olunmuş poeziya axşamı keçirilib

    Martın 18-də Ağstafa Yazıçılar Evində Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Qazax bölməsinin təşkilatçılığı ilə Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi, şair-dramaturq Səməd Vurğunun anadan olmasının 110 illik yubileyi münasibətilə Poeziya axşamı keçirilib.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə Azərbaycanın müxtəlif bölgələrindən dəvət olunmuş mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimləri, o cümlədən qələm sahibləri də iştirak ediblər.Tədbiri giriş sözü ilə açan Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri, şair Saqif Qaratorpaq ilk növbədə,
    tədbir iştirakçılarını salamlayaraq, ən yeni dövr Azərbaycan poeziyasının və müasir Azərbaycan dilinin banisi, Azərbaycançılıq ideologiyasının yaradıcılarından biri Xalq şairi Səməd Vurğunun geniş və zəngin yaradıcılıq fəaliyyəti haqqında ətraflı məlumat verib, əsərlərinin əhatə olunduğu mövzu və ideya baxımından Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının zənginləşməsi və inkişafı üçün çox böyük xidmətlər göstərdiyini qeyd edib. Bugünkü tədbirin yüksək səviyyədə təşkil olunduğunu xüsusilə diqqətə çatdıran şair Saqif Qaratorpaq poeziya axşamının düzənlənməsindən məmnun qaldığını bildirib, eyni zamanda təşkilatçılıq üçün Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Qazax bölməsinin sədri, Əməkdar incəsənət xadimi, şair Barat Vüsala sonsuz təşəkkürünü bildirib, yeni yaradıcılıq uğurları və fəaliyyəti diləyib.Tədbirin gedişatında yubilyarın müxtəlif illərdə qələmə aldığı şeirlər səsləndirilib.Tədbirin sonunda isə xatirə şəkli çəkdirilib.

    Rüfət AXUNDLU,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Gəncəbasar bölməsi üzrə xüsusi müxbiri,
    Ağstafa rayonu.

  • “Kimsə bilməsin” kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək

    4 aprel 2016-cı il tarixində saat 14:00-da respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində fəaliyyət Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan klubunda Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi ilə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi2″nin müdavimi, AYB və DGTYB üzvü, Prezident təqaüdçüsü Ramil Mərzilinin “Kimsə bilməsin” kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçiriləcək tədbirdə müəllifin qələm yoldaşları və yaxın dostları da iştirak edəcək.İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

    Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Səbail rayonu, Ə.Xəqani küçəsi 25

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • “Kimsə bilməsin” kitabı işıq üzü görüb

    Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi ilə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi2″nin müdavimi, AYB və DGTYB üzvü, Prezident təqaüdçüsü Ramil Mərzilinin “Kimsə bilməsin” kitabı işıq üzü görüb.
    Kitab müəllifin oxucularla sayca dördüncü görüşüdür.Kitaba müəllifin son illərdə qələmə aldığı şeirləri toplanıb.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.
    Qeyd edək ki, bundan öncə 2011-ci ildə “Alın yazım” kitabı işıq üzü görmüşdü.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • “…və susarsan” kitabı işıq üzü görüb

    Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi ilə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi2″nin müdavimi, DGTYB Yönətim Kurulunun üzvü, Prezident təqaüdçüsü İntiqam Yaşarın “…və susarsan” kitabı işıq üzü görüb.
    Kitab müəllifin oxucularla sayca ikinci görüşüdür.Kitaba müəllifin son illərdə qələmə aldığı şeirləri toplanıb.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.
    Qeyd edək ki, bundan öncə 2013-cü ildə”İlk görüş”adlı kitabı çapdan çıxmışdı.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rxd

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    BƏNÖVŞƏ

    Bir çiçək var, yaz əzəli,
    Alqış edən al günəşə.
    Çiçəklərin ən gözəli,
    Bənövşədir, o Bənövşə.

    Bitcək qışın, qarın seli,
    Məskən seçər doğma eli.
    Ləçəkləri gəlin teli,
    Bənövşədir, o Bənövşə.

    Söz tapmıram , edəm tərif,
    Kafa bənzər, deyil əlif.
    Boynu bükük, incə, zərif,
    Bənövşədir, o Bənövşə.

    Gözəlliyi baş bəlası,
    Dərərlər, qisas alası.
    Duyulmayan ah- nalası,
    Bənövşədir, o Bənövşə.

    Çox bənzəyir talehimiz,
    Sanki əkiz bacıyıq biz.
    Dövran kimi lal, qədərsiz,
    Bənövşədir, o Bənövşə.

    MƏNI AXTARACAQSAN

    Fələk səni yoranda,
    Bəxtin üzə duranda.
    Qəlbin yavaş vuranda,
    Məni axtaracaqsan.

    Al Günəşin sönəndə,
    Çərxin tərsə dönəndə.
    Durub qəbrim önündə,
    Məni axtaracaqsan.

    Əlin, qolun qöynunda,
    Qara, matəm donunda.
    Bitmiş yolun sonunda,
    Məni axtaracaqsan.

    Yaz Günəşi saçanda,
    Lalə, nərgiz açanda.
    Kəpənəklər uçanda,
    Məni axtaracaqsan.

    Hər təamda, töhfədə,
    Hər açılan süfrədə.
    Hər kitabda, səhifədə,
    Məni axtaracaqsan.

    Sənə arxa, həyanı,
    Səni sevib, sayanı,
    Sən, Rahilə Dövranı,
    Məni axtaracaqsan…

  • Elnarə GÜNƏŞ.Yeni şeirlər

    ____kil

    “Dağ çiçəkləri” ədəbi məclisi və “İsmayıllı yazarları” və “Ağsu şairləri” İctimai birliyinin üzvü

    Yaz aylarında

    Torpaq nəfəs alır ,küləklər gülür,
    Yarpaq pıçıldayır, çiçəklər gülür.
    Damarda qan coşur, ürəklər gülür
    Doğur səmimiyyət yaz aylarında
    Loğmandır təbiət yaz aylarında.

    Məlhəmdir yağışı günəşi. Mehi
    Dağda bar dumanın dan yeri şehi.
    İnsan yaşadıqca duyur fərəhi.
    Çəkilməz əziyyət yaz aylarında
    Loğmandır təbiət yaz aylarında

    Novruz

    Hicri təqviminin yeni bir ili,
    Bəşər tarixinin dəqiq təhlili.
    Haqqa tapındırdı bir çox cahili.
    Haqdan gələn nidadır, səsdir Novruz,
    Anam təbiətə nəfəsdir Novruz.

    Gül –çiçək qoxusu tutur çölləri,
    Durnalar fəth edir mavi gölləri.
    Gəlib sevindirir bizim elləri,
    İnsanın ruhuna həvəsdir Novruz,
    Anam təbiətə nəfəsdir Novruz.

    Ağsu torpağı

    Loğman çiçəkləri dağ yamacında,
    Oylağıdır Kəkliyin, Turacın da.
    Bura səfər edək ilin yazında,
    Alaq bülbüllərdən bahar sorağı,
    Cənnət məkanıdır Ağsu torpağı.

    Girdiman hövzəsi lalə qatarı,
    Hər yanı al əlvan çiçək hasarı.
    Cavanşir gölünə salaq güzarı,
    Seyr edək rayonu üzü aşağı,
    Cənnət məkanıdır Ağsu torpağı.

    Pıçıldayır Ağsu çayı mehriban,
    Vadisindən səhər boylanır duman.
    Seyrəngahı buludlara ucalan.
    Dolayları istirahət ocağı,
    Cənnət məkanıdır Ağsu torpağı

  • Müzəffər MƏZAHİM.Yeni şeirlər

    mm

    ÖMÜR

    Ən uca budaqdan düşdü o yarpaq,
    Onda təbiətin bahar çağıydı.
    Bu qəfil gəlişdən diksindi torpaq,
    Günəşin buluddan doğar çağıydı.

    Üşəndim alnımda buz kimi tərdən,-
    Ölüm yaranmışın sonuncu borcu.
    Qaldırdım bu yarpaq “meydini” yerdən,
    Yarpaq tabutuna döndü ovucum.

    Gücümdən ağırmış ovcumdakı yük,
    Çiynimin üstünə qalxmadı əlim.
    Gördüm ki, qeyrəti özündən böyük,
    Qara qarışqalar köməyə gəlib.

    Yarpaq “ölüsü”nü ovcumdan alıb,
    Apardı dəfn edə səhər yelləri.
    Hələ ağırlığı çiyinlərimdə,
    Hələ soyuqluğu ovcumda qalıb,
    Əsir ürəyimdə qəhər yelləri.

    ÇATAMMADIM

    Mən piyada, ömür atlı,
    Arzularım yel qanadlı,
    Əzabı da toy-büsatlı,
    O ilimə çatammadım.

    Ürəyimin köz vaxtında,
    Sevgi dolu söz vaxtında,
    Ha yüyürdüm, öz vaxtında,
    Öz fəslimə çatammadım.

    Daş-kəsəyi qaya bildim,
    Gölməçəni dərya bildim,
    Hər ürəyi duya bildim,
    Öz könlümə çatammadım.

    Nə təzanə, nə sim oldum,
    Sığal çəkən nəsim oldum,
    Səbr oldum, dözüm oldum,
    Mənzilimə çatammadım.

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    * * *

    Gur tonqallar çatılardı obada,
    Dəmlənirdi dolma, plov sobada.
    Yumurtalar boyanardı tavada,
    Geyinərdi hamı bayram paltarın,
    Səsləyərdi sevinc ilə yar-yarın.

    Süfrələri bəzəyərdi səməni,
    Hamı evə gətirərdi çəməni.
    Mahnıya bax, yazda göyərt sən məni,
    Göyərərdi çöl-çəməndə bərəkət,
    Novruz elə səadətdi, səadət.

    Qapılara necə torba atardıq,
    Yolda, izdə şehə, suya batardıq.
    Hər arzuya, hər istəyə çatardıq,
    Gün batanda toplaşardıq bir yerə,
    Səsə-küyə bürünərdi dağ-dərə.

    O gün hamı torbaya pay qoyardı,
    Balacalar yumurtanı sayardı.
    Kasıblar da yeyib-içib doyardı,
    Yaddan çıxmaz o zamanlar, o çağlar,
    El-obanı bəzəyərdi uşaqlar.

    Süfrələrdə tapılardı nə desən,
    Hər qapını sən döyərdin istəsən.
    Tapılmazdı nə inciyən, nə küsən,
    Uşaq, böyük olardılar mehriban,
    Bir-birinə söyləyərdi hamı “can”.

    Kosa, keçəl hər qapını döyərdi,
    Zarafatla qız-gəlini öyərdi.
    Tərifləyib hamı “əhsən” deyərdi,
    Gülməliydi hər bir oyun, tamaşa,
    Səs düşərdi hər qayaya, hər daşa.

    Xalça-palaz yuyulardı tər-təmiz,
    Gül-çiçəyə bürünərdi dərə-düz.
    Kimə baxsan xoş camallı, gülər üz,
    Nəğmə idi, sevgi idi ömür, gün,
    Nağıl idi, ötən çağlar büsbütün.

    Bağ-bağçaya təzə izlər salardıq,
    “Qapı pusub”, xəyallara dalardıq.
    Hər qapıdan payımızı alardıq,
    Deyib-gülüb sevinərdik ürəkdən,
    Arzumuzu diləyərdik fələkdən.

    Tonqal üstən tullanardıq sübhətək,
    Bu sevgidən gül açardı hər ürək.
    Qızlar bizə paylayardı gül-çiçək,
    Qada-bala bizdən uzaq olardı,
    Ürəyimiz məhəbbətlə dolardı.

    Hər torbada xurma, kişmiş, qoz, badam,
    Qovurğadan heç doyarmı heç adam.
    Şəkərbura çox olardı o axşam,
    Xoş olardı paxlavanın ləzzəti,
    Qurtarmırdı aşıqların söhbəti.

    Zəmzəm suyu gətirərdik bulaqdan,
    Yelləncəklər asılardı ağacdan.
    Hamı qalıb ayrılardı yarışdan,
    Təmizlənib durulardı qəlbimiz,
    Sevinərdik, şadlanardıq onda biz.

    BƏNÖVŞƏ

    Arı uçub gülə gəlir,
    Quşlar gülə-gülə gəlir,
    Şeyda bülbül dülə gəlir,
    Bənövşələr açılanda.

    Ellər salamlayır yazı,
    Aşıqlar kökləyir sazı,
    Başlayır güllərin nazı,
    Bənövşələr açılanda.

    Xınalanır dağlar, daşlar,
    Bəzəyir çölü naxışlar,
    Nəğmə deyir qaranquşlar,
    Bənövşələr açılanda.

    Üz-gözlərdən nur tökülür,
    Zülmətin bağrı sökülür,
    Günəş məhəbbətlə gülür,
    Bənövşələr açılanda.

    Sinəyə sığmayır ürək,
    Ətir yayır əsən külək,
    Çiçəkləyir sevgi, istək,
    Bənövşələr acılanda.

  • Rəhim MEHNƏT.Yeni şeirlər

    12584137_533420616825212_752487860_n

    XƏYALLAR

    Bir siqaret dumanıdı,
    İlin bahar zamanıdı,
    Sənə olan gümanıdı,
    Xəyalları alıb gedən.

    Bu həsrətin hicranıdı,
    Səni sevən hürr canıdı
    Qumral gözlü cananıdı,
    Xəyallara salıb gedən.

    İllər özün çəkir dara,
    Sutkaları yara yara,
    Ümüdünü verib yara,
    Xəyallardı sarıb gedən.

    Ad çıxardı Əsli, Kərəm,
    Əsli sənsən, Kərəm mənəm,
    Gülər üzlü nazlı sənəm,
    Məni məndən çalıb gedən.

    19.03.2016

    * * *

    Sənin üçün yazdığım bu şeirlər,
    Səndən özgə evim yoxdu deyirlər.
    Misralarım, hecalarım, sözlərim,
    Xəyalını libas təki geyirlər.

    Yazdığımın əvvəli sən, sonu sən,
    Çümlələrin bəzəyi sən, donu sən,
    Fikirlərin cəhəti sən, yönü sən,
    Xəyallarım qarşında baş əyirlər.

    Qələm-kağız əzbərləyib adını,
    Mürəkkəb də bilir sevgi dadını,
    Həriflərim qohumunu, yadını,
    Söz eyləyib yenə sənsən deyirlər.

  • Abdulla MƏMMƏD.Yeni şeirlər

    12647929_456084107917624_702711598_n

    YAMAN UZUN ÇƏKDİ SÜKUTUN DİLİ.

    Yaman uzun çəkdi sükutun dili,
    Gözlərim üşüdü lal baxışından.
    Mən kiməm alnımdan yazını silim?
    Qaçmağa yer də vox göz yağışından.

    Bu yağış daşlaşan sözləri yuyur,
    Hələ ki dərdimə acıyır səbrim.
    Bir yandan sükutun içimi oyur,
    Bir yandan dişini qıcıyır səbrim.

    Üzünə baxmağa baxışım aciz,
    Dinib-danışmağa söz tutmur dilim.
    Bu necə sevgidir,səssiz-səmirsiz,
    Sükutdan alışıb yanıram,gülüm!

    Yoxsa ayrılıqmı bu sükut,görən?
    Əsir əzalarım hey əsim-əsim.
    Bəlkə gözlərində fərsizəm,kürəm,
    Tənha bir qüssəyəm-ağlın nə kəsir?!

    Bəlkə kor olubdur ağlımın gözü,
    Ürəyim açılmır-dərdə əl açır.
    Vaxtında batmadı ağlıma sözün,
    Görəsən,sükutmu eşqin əlacı?

    Gözlərin könlünü gizlədə bilmir,
    Gözündə tək mənim əksimdir,demə.
    Sevdalı ürəyim dərdimə əsir,
    Səni sevməyim də tilsimdir,demə.

    Qəlbimin açarı səndədir səndə,
    Qəlbi qıfıllayıb əsir etmisən.
    Qıfılı açmağa dil yoxdu məndə,
    Dilimə baxışla təsir etmisən…

    Yaman uzun çəkdi sükutun dili,
    Gözlərim üşüdü lal baxışından.
    Mən kiməm alnımdan yazını silim?
    Qaçmağa yer də vox göz yağışından.

    BİR DÜNYA QÜSSƏSƏN GÖZÜMDƏ MƏNİM.

    Dedin:”Yol acıqdır üzünə sənin,”
    Dünya gözlərimdən düşdü bir anda.
    Utandım baxmağa gözünə sənin,
    Sözlərin üşütdü həyamı canda.

    Nə idi istəyin,nə idi,de nə?
    Payız tək saraldım bahar gözümdə.
    Qınadım özümü hey dönə-dönə,
    Sanki heçə döndü- nə var gözümdə.

    Oduna qalanıb yolunda yandım,
    Üstümə bir zərrə su çiləmədin.
    Dərdinin önündə sipər dayandım,
    Yaxşı ki səbrimə kül ələmədin.

    Dünyamı yuxulu,mənmi yuxulu?
    Səni sevməyim də yuxuymuş,demə.
    Çiçəyin çırtlayıb yalan qoxulu,
    Zərrəcə insafın yoxuymuş,demə!

    Olan insafın da çəkilib göyə,
    Daş əsri deyil ki,daşa dönəsən.
    Göz də o göz deyil-gözümü döyəm,
    Gözümdə həsrətdən yaşa dönəsən.

    Ömrün payızında saralan güləm,
    Dərdin ümidinə qoymusan məni.
    Çətin ki sevinib ürəkdən güləm,
    Sən ki dar ayaqda saymısan məni!

    Bir dünya qüssəsən gözümdə mənim,
    Dərdimin üzünə gülə bilmirəm.
    Sən elə etmisən özümdən məni,
    Daha özümə də gələ bilmirəm.

    Dedin:”Səni anıb gəzməz ürəyim,
    Daha mənim üçün quruca adsan”.
    Səni ələmədi qüssə ələyim,
    Yaxşı ki dar gündə dərdimə yadsan.

    GƏRƏK ÇIXMAYAYDIN YOLUMA BİR DƏ.

    Gərək çıxmayaydın önümə bir də,
    Kaş elə qalaydın dünənimdə sən.
    De,niyə dönmüsən günümə bir də?
    Sən ki sənə bağlı dünənimdəsən.

    Yadıma düşdükcə sənli o çağım,
    Yenə də ürəyim yerindən çıxır.
    Külü də sovrulub sənli ocağın,
    Başımın üstündə şimşəyi çaxır.

    Yeriyir üstümə dərd dönə-dönə,
    Yeyir ürəyimi sənli fikirlər.
    Sən özün-özünü saldın düyünə,
    Dumanlı,çisənli,çənli fikirlə.

    Düşüb şübhələrin bəd qəlibinə,
    Dedin:”Yanılmışam sevən anımdan.”
    Köçürə bilmədin məni qəlbinə,
    Kəsildin məhəbbət imtahanından.

    Getdin,qədərimə yar oldu dünyan,
    Əsdi qara yellər yollarım üstə.
    Payız yarpağı tək saraldı sevdam,
    Eşqin gül tək soldu qollarım üstə.

    Geyib dərd donunu kəsilir qənim,
    Sevdalı dünənim,yaslı bu günüm.
    Məni də salmısan gözümdən-məni,
    Gözümdən düşənlə necə öyünüm?!

    Dəlir ürəyimi məsum görkəmin,
    Gözümə dağ çəkir baxışların da.
    Mənə bəxş etdiyin ayrılıq qəmi
    Sızlayır alnımın qırışlarında.

    Gərək çıxmayaydın yoluma bir də,
    Kaş elə qalaydın dünənimdə sən.
    Söylə necə dözüm sən boyda dərdə,
    Necə zənn eləyim dünənimdəsən?!

  • Sumqayıt şəhər 46 sayli uşaq bağçasında Novruz şənliyi

    Sumqayıt şəhər 46 saylı uşaq bağçasında xalqımızın ən qədim və milli bayramlarından olan, gəlişi ilə insanlara bahar təravəti və xoş ovqat bəxş edən Novruz bayramı münasıbəti ilə tədbir keçirilmişdir.
    Tədbiri bağçanın müdiri Sidqiyyə xanım Xıdırova giriş sözü ilə açaraq uşaqları, valideynləri, gələn qonaqları və bağçanın kollektivini bayram münasibətilə təbrik etmiş, onlara uzun ömür, möhkəm can sağlığı, süfrələrinə bol ruzi-bərəkət, hər bir ailəyə sevinc və səadət dolu illər arzulamışdır.
    Sonra bağçanın musiqi müəlliməsi Zinyət Əsədullayevanın rəhbərliyi altında balaca fidanlar vətənə, torpağa, baharın gəlişinə aid şeirləri bədii qiraət etmiş, bahar təravətli və vətənpərvərlik ruhlu mahnılar ifa etmişlər.
    Bayram şənliyinə təşrif buyurmuş Kosa və Keçəl bir-birindən maraqlı, məzəli və ibrətamiz oyunları ilə uşaqlara və bütün tədbir iştirakçılarına xoş ovqat və bayram əhval-ruhiyyəsi bəxş etmişdir.
    Bağçanın tərbiyəçiləri Cəmilə Babayeva, Əsmər Fərzəliyeva və Zenfira Babayeva çıxış edərək, hər kəsi bayram münasibətilə təbrik etmiş, onlara və ümumilikdə şəhərin bütün təhsil müəssisələrinə və bağçalara göstərilən diqqət və qayğıya görə şəhər İcra Hakimiyyətinin başçısı cənab Zakir Fərəcova dərin minnətdarlıqlarını ifadə etmişlər.

  • “Usare” dergisinin yeni sayı yayınlandı

  • Yalçın YÜCEL.”ŞEHİTLİĞİN ADI ÇANAKKALE”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Dokuz Anadolulu
    Yaşları henüz on üç-on dört
    Köylerinden kopup gelmiş hepsi de
    Çanakkale’yi savunmak için
    Çocuk yaştalar nerdeyse
    Yırtık lastik ayakkabılarında
    Köylerinin sarı çamuru durur daha
    Vatan aşkıysa katar onları yirmi yedinci alaya
    O siper, bu siper
    Çarpışırlar, direnirler düşmana
    Bir damla su nemertisiyle
    Yürürler ölümün üstüne üstüne
    Vatan için, bayrak içindir her şey
    Korkusuzca koşarlar cepheden cepheye
    Karşı çıktıkça, çıktıkça
    Daha da büyür inançları, daha da çoğalır
    Bir gece
    Bu dokuz korkusuz genç
    Mermilerin ateş rengine boyadığı
    Karanlıkta yitip giderler
    Geri döndüklerinde
    Üç kişi kalmışlardır artık
    Düşman tüfeklerinin sesleriyse
    Susmuştur birden
    Altı can bırakmışlardır, altı can
    O ölüm tepelerinin içinde
    Yine de
    Sevinç okunur yüzlerinden
    Koşarak gelmişlerdir, koşarak
    Vedalaşmadan sevdikleriyle
    Kanlarıyla yazılırlar sonra da
    Düştükleri şu kutsal toprağın üstünde
    Çanakkale…
    Bu yüzden unutulmaz işte
    Bu yüzden
    Mustafa Kemal’i konuşur bütün yürekler.

  • Yalçın YÜCEL.”Anılar”

    175054_178868168822977_4360000_o

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    İnsan, geçmişinin bilincinde olan, onu düşünce özünde taşıyan tek varlıktır. Geçmiş, geliştiricilik göstererek kişiyi daha ötelere taşıyorsa böylesi bir güç yaşamı yararlı kılar. Yaşamı taşınmaz yükler altına sokan, eylemlerde donukluk yaratan bir geçmiş ise yıkıcı ve duraksatıcıdır. Geçmiş geleceği yaratamıyorsa bir anlamı, bir değeri de olmaz. Geçmişin bir anılar birikimi olarak düşünülmesi, onun övünç kaynağı konumuna getirilmesi bireyin kendisi ile ilgili bir durumdur.
    Anılarınızı yazmak, onları unutmamak üzere bir köşede saklamak, nice yıllar sonra tekrar onlarla buluşmak en büyük ereğinizdir kaygısız. Hele bu anımsama bir de eksiksiz olursa daha bir değerlidir sizin için. Yalnızca sizin buluşmanız da yetmez anılara. Onları önce yakınlarınızdan başlayarak, sonra dostlara ulaşarak anlatmak isteyeceksinizdir. Bu anlatım belki de sizi rahatlatacak, gönendirecek ve yaşamın ötesine bağlayacaktır. Ama bana sorarsanız anılarımı kimseyle paylaşmazdım. Düşünürseniz sizin anılarınız bir başkasını neden ilgilendirsin ki? Onlar sadece size yakın dururlar. Başkalarının ilgisini ise hiç mi hiç çekmezler.
    Anılar elbet ki gökçektir, yakınlaştırıcı sevinçler bırakırlar yanı başınıza. Onlarla çok sıkı fıkı olmamalısınız. Zaman zaman belki, ama daha ötesi üzünçler oluşturacak, yıkacaktır sizi. Unutmamalısınız ki gelecek hep sizinle buluşmak üzere bekleyecektir orada. Dünya nimetlerinden her zaman büyük bir zevk alarak yaşamınızın sürmesi de önem gösterir sizin açınızdan. Baharın gelişinde neler sunar doğa? Bademler, erikler, şeftaliler, kirazlar ve daha niceleri çiçek açacaktır yeniden. Beyazlı, pembeli o renk renk çiçekler gözünüzün içinde nasıl da bayram edeceklerdir. Papatyalar, güller, gelincikler sizin için kokacaklardır yine. Sağlıklı bir dirilikle onlara bakmak ne de gökçektir. Ya yaşlılık öyle midir hiç? Hele bir de yatağa düşmeyi görün, sıkıntılar içerisinde geçen günlerin sizde bıraktığı derin izleri o zaman bir düşünün. Sevincinizin doruğa ulaştığı o anlar nasıl anılar sayfasına düşerse acının izleri de aynen yer alır o sayfalarda.” Hâlâ hatırlıyorum o günü/ Uzun bir hastalıktan kalkmıştım”(Melih Cevdet Anday), “Her dakikasını ayrı hatırlarım/ Erenköy’de geçen zamanımın/ Rüyama girer bir arada “ (Oktay Rifat)
    Yazarsam kendim için yazarım not defterime. Bir gün açıp o sayfalarda şöylesine dolaşmak için. Yaşadığım günlere geri koymak için. Aslında benim için geçmiş ya da gelecek fark etmiyor.
    Gelecek bir yerde anıdır da. Siz bunun tersinde de düşünebilirsiniz elbet. Ya başkaları, onlar ne düşünürler bilebilir misiniz ki?
    Geçenlerde bir yapıtı okurken usuma gelip takıldı bazı konular. Gelecek günler bana neler getirebilir şöyle bir düşündüm. Hem öylesine yüzeysel bir düşün durumu da değildi bu. Bana umut vermedi nedense o günler. Birden karşıma acılar, hüzünler çıktı. Devleşmiş adımları ile ezeceklerdi az kalsın. Ya sevinçlerim öylemi? Bir köşeye çekilmiş büzülmüş küçücük şeyler yalnızca. Korkularıma ne desem ki? Gençliğimde kolaydı bu çekiler, ya şimdi. Kocamışlığım nasıl dayanacak bu çilelere? Dudaklarım tam bir gülücük atarken, yüzüm kırışıverecek birden. Gözlerim takılıp kalacak bir noktaya yine. Anılarımız… Gülümseten, düşündüren ve ağlatan anılarımız. “Ah, bu anılar/ Ne kadar kapasam da kapılarını/ Ne kapı dinliyorlar ne pencere/ Süzülüp geliyorlar yılların gerisinden/ Ah, bu anılar/ Öylesine sayısız, öylesine çeşitli/ Birike birike geliyorlar/ Çocukluğumdan beri” (Şevket Yücel)
    Anılar deyince nerdeyse hepimiz onları geçmişin usumuza zaman zaman konuk olması olarak düşünürüz. Öyledir de çoğu kez. İşin en kötüsü ise gelecek günlerde anılar oluşturmamızdır kendimize. Olur mu diyeceksiniz? İnsan olarak ileriye dönük nice umutlar koyarız yaşam dallarımıza. Hatta onları çiçeklendirir, sonrada karşısına geçip bakışırız. Bu geleceğe konuk olup, onunla bir çay içimliği söyleşmek gibidir. Bir çay içimliği de olsa size mutluluk katar bu anlar. Aynen geçmişin izlerinin sizinle ara ara kucaklaşması gibi. Zaten yaşam dediğimiz umutlar ve anıların bir araya gelmesi değil midir? En önemli anılarımız şüphesiz ki çok isteyip de uzun süre sonra ulaştığımız o sevincin yüreğimize öpücükler kondurduğu anılardır. Ya da insanda çok derin yaralar bırakan acılı ve hüzünlü olanlar.
    Elbet ki insan olarak tümümüzün kendince bir yaşam öyküsü vardır. Hepsi de kendi içimizde büyük ve değerlidir. Bu durum, ‘büyük insanın büyük yaşamı şeklinde’ bir davranışla ortaya gelebilir. Böylesi bir gelişse bence yanlıştır. Çünkü her insan kendince büyüktür. Her kişi yaşam öyküsünü bir başkası ile paylaşmak ister. Siz bir başkasını dinlemiyor, onunla duygusallıkları, sızıları paylaşmıyorsanız sizin de birilerine anlatacaklarınız yoktur demektir. Unutmayınız ki insanlar içlerindeki dünyayı bir sofra gibi önlerine açtıkları zaman yaşadıklarını anlarlar. Yaşama tutunmaktır bu, hem de sıkıca tutunmak. Yeryüzüne çıkarılmayan düşünceler, sözcükler, anılar bir gün gelir ki sizi sıkıca sarıp nefes aldırmaz olurlar.
    Anılarım anımsanmıyorlar diye üzülsünler istemem. Yaşlandıkça çöküntüye uğrayan beynimin bastonla yürüyen hafızama bir tekme vurmasını da mutlaka engellemem gerekir. Bu yüzden anılarımı aklımda tutma yerine defterime eklerim. Defterim anılarım için bir uyanış, bir dürtüdür. “İçinde, gülüyor bana derinden,/ Sanki bir hatıra serinliğinden”(A.Hamdi Tanpınar) “Hiç olmazsa unutmamak isterdim./ Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar…/ Yalnız bırakmayın beni hatıralar./ Az yanımda kal, çocukluğum.”(Ziya Osman Saba) Tanpınar ve Saba’nın dizelerinde anlatmak istedikleri gibi gelecekte en zor anımsanan şey çocukluğumuzdur. Hangimiz altmışına geldiğinde çocukluk dönemlerini tam olarak anımsayabilir ki? Oysa yaşamın en gökçek günleridir onlar. Acılar unutulduğunda güzeldir, ya sevinçler ile mutluluklar…
    “Çocukluğunu düşünüyorum Emilia/ Deniz boyundaki ıssız yolu sabahleyin”(Melih Cevdet Anday)
    Bir de hatalar vardır, anımsandıkça çöküş yaşatan, düşündüren. Bu durum yaşamın içinde bazı olumsuzlukların çıkmasına da sebep olur. Suçluluk duyguları çekiştirip durur günleri. İnsan bu duyguların altında ezilmemek için kendini savunmaya geçer. Böylece düzlüklere ulaşır kişi. İçimize çöküp kalmak isteyen o düşünceye, o anı parçasına karşı ayakta kalmaksa önem gösterir. Bu zor durum karşısında zayıf düşmekte var elbet. O zaman konuyu başkalarına açmak kaçınılmaz olur.
    Ya rüya gibi anılara ne demeli? Usunuza takılıp kaldıklarında uyumadan uyur olursunuz. O an büyük bir zevk duyarsınız yaşamdan. Bu anılara rüya gibi anılar demenin de sebebi bu giz dolu duruma dayanır. “Apansızın anılarımı anımsıyorum, o sevili anılarımı/ Augsburg’daki çocukluğumu./ Anılarıma düşüyorum tartılarla, uzun süreli dakikalar/ Masaya doğru iyice yaklaşıp, yeniden yaratsam onları(Bertolt Brecht)
    Bunca düşüncelerden sonra bir soru sözcüklerin arasından parmak kaldırıyor bana. Anılara sığınarak zamanı düşündürebilir misin? Zaman, yaşamı değişikliğe uğratan kavram. Gün, zaman zaman tez geçmesini istediğimiz, onu iyice tanıyınca da yürüyüşünü yavaşlatması için yalvardığımız bir yaşam ayağı. Günler geçip gitmiştir derken hiç düşündünüz mü acaba? Geçip gitmiş midir, yoksa aynı noktada dönüp duran bir ayna mıdır? Yıllar önce, o gün dediğimizde bu bir avunma mıdır yoksa? Biraz ötemizde bizi derin uçurumların beklediğini nerden bilebiliriz ki? Önemli olansa o uçurumlarda neler bıraktığımız ve yitirdiklerimizdir.
    Az kalsın unutuyordum yine. Erişemediğimiz aşklar, günlerce yanı başımızdan eksik edemediğimiz bakışlar nerdeyse bir kenarda kalakalacaklardı. Sevdasız bir yaşamı düşünemeyiz elbet. Asıl anısal derinlikler onun içinde uzanırlar. Çoğumuz beklemişizdir o kaldırım bitişinde, ya da bir parkın koyu yeşilinde. Gelsin gelmesin umutlar göğün içi gibi sonsuzdur o bekleyişte. Yıllar geçse de o bekleyişlerimiz sanki sürer gibidir anılarda. “İşte hatıralar meyvası bahçe,/ Geçmiş ıstırabın neş’esi evim.”(Şükran Kurdakul)
    Anılar olmasaydı, anımsanmasaydı geçen günler, mutluluk en önemli dostunu yitirmiş olmaz mıydı?

  • Harika UFUK.”NEVRUZ GELDİ HOŞ GELDİ”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Toprağın hareketi kanımızı coştursun,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.
    Kadın- erkek, yaşlı- genç sevinç ile koştursun,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Önce havaya, suya derken düştü toprağa,
    Cemrenin düşmesiyle canlandı birden doğa,
    Kırlarda dans ediyor koyun, keçi, at, boğa,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Gelenek- görenektir Türk’ü Türk’e bağlayan,
    Tasada sevinçte bir, ortak gülen, ağlayan,
    Bayramın coşkusuyla her yürek bir çağlayan
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Dikilsin dut, şeftali sakın kesmeyin meşe,
    Nevruzda eksilmesin, içinizdeki neşe!
    Şeker, tatlı, pasta, kek dağıtsın gelin Eşe,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Mumlar tek tek yakılsın evde varsa kaç kişi,
    Kovsun kötülükleri, kıskandırsın güneşi,
    Üstünden atlayalım yansın nevruz ateşi,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    El emeği- göz nuru yeni yaygı serilsin.
    Kurulan sofralarda ziyafetler verilsin,
    Bahçelerden, bağlardan nevruz gülü derilsin,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Hanımların başında türlü türlüdür oya,
    Nevruz senin bayramın gül, eğlen doya doya,
    Hünerlerini göster renk renk yumurta boya!
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Temiz, yeni, rengârenk bayramlıklar giyelim,
    Nevruzda pişen aşı sömeleği yiyelim,
    Komşularla gülelim, güzel sözler diyelim,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Giyilen urbaların süsü, rengi al olsun,
    İnsanlar mutlu mesut ağızları bal olsun,
    Genç kızların elinde çiçeklenmiş dal olsun,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Gençler kol kola girsin çalsın davulla zurna,
    Çocuklar alkışlasın destek olsun oyuna,
    Herkes coşsun, eğlensin, tempo tutsun boyuna,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    Harika dostlar ile tutuşalım el ele,
    Kız kaçırma oyunu çok keyiflidir hele
    At yarışı sevilir, neşe karışır yele,
    En eski Türk bayramı Nevruz geldi hoş geldi.

    08.03.2005
    ADANA
    Not: Bu şiir 20 Mart 2015 tarihinde Türkiye’nin en büyük şiir sitelerinden Edebiyat Defteri’nde “Uğur Böceği” ile ödüllendirilmiştir.

  • Harika UFUK.”ÇANAKKALE GERÇEĞİ”

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Milletimin kaderi Atatürk’le yazıldı,
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.
    İttifak ordusuna Conk’ta mezar kazıldı,
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.

    “Allah Allah!” sesleri titretti yeri, arşı,
    Kucakladı mermiyi yiğit Seyit Onbaşı
    Nasıl da ateşledi topu düşmana karşı,
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.

    Çoğu zaman katıksız birkaç lokma ekmeği,
    Yağlı buğday çorbası en kıymetli yemeği,
    Hangi hakkı ödenir; kanı, teri, emeği?
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.

    Fırtınalı denizler ne firkateynler yuttu,
    Gafiller milletimin Türk gücünü unuttu,
    Bayrağı düşürmedi, hep yükseklerde tuttu,
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.

    Yurt, ulus bayrak aşkı yüreklerde kök saldı
    Atatürk’ün heybeti düşmana korku saldı.
    Bağımsızlık diyerek koşan asker nam aldı.
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.

    Cesaret, kahramanlık anlatır şarkın, türkün,
    Özgürlük, bağımsızlık karakteridir Türk’ün,
    Ülkemin düşmanları çekinin, korkun, ürkün,
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.

    Harika yurdumuzda özgür, mutluyuz artık,
    Kuru ekmek de yesek, hürsek gerekmez katık,
    Dünya dersini aldı, tozu dumana kattık,
    Dillere destan oldu Çanakkale gerçeği.

    HARİKA UFUK
    ADANA
    28 MAYIS 2015
    SAAT: 09.40

  • Nəriman HƏSƏNZADƏ.”Poylu-beşiyim mənim” poemasından bir parça

    picture-cgi

    Qarabağdan qayıdanlar hasalı qalıb,
    anam yoxdu, anamın bir misalı qalıb:
    – “Qoşa relslər – qollarımdı uzalı qalıb, –
    mən arxanca boylanıram gündə, ay oğul,
    bir də nə vaxt dönəcəksən kəndə, ay oğul!?..”

    Abır-həya gözəliydi, Azərbacjan, mənim anam.
    Can dedikcə, candan kəsib, can payladın, canım anam.
    Xanım ikən, bir xanımlıq görmədin sən, xanım anam.
    Başındakı kəlağayın bir millətin həyasıydı,
    Bu heykəli mən qoymasam, Poyluda kim qoyasıydı?!

    Ağstafa, Qarayazı tamaşana dursun, ana!
    Poylu – mənim beşiyimdi, burda anam dursun, ana!
    Yanında mən, hüzurunda gərək
    “Salam!” dursun, ana!
    Bircə “Sağ ol” eşitsəydim poyluların öz dilindən,
    Ana-bala yaşayardıq Kür üstündə biz yenidən.

    ……Ağstafa mənimkidir, sən də mənim, Azərbaycan,
    səndən başqa nəyim vardır məndə mənim, Azərbaycan?!
    Bir damlada bir ümmanı vəsf elədim, Azərbaycan,
    mən Poyluya səndən baxdım – bu ümmanın damlasına,
    Poylu, səndən boylanıram, Azərbaycan dünyasına.

  • Bəxtiyar VAHABZADƏ.”Gülüstan” (Poema)

    240px-Bəxtiyar_Vahabzadə

    Azərbaycanın birliyi və istiqlal uğrunda
    çarpışan Səttar xan, Şeyx Məhəmməd Xiyabani
    və Pişəvərinin əziz xatirəsinə

    İpək yaylığıyla o, asta-asta
    Silib eynəyini gözünə taxdi.
    Əyilib yavaşca masanın üstə
    Bir möhürə baxdı, bir qola baxdı.
    Kağıza həvəslə o da qol atdı,
    Dodağı altından gülümsəyərək.
    Bir qələm əsrlik hicran yaratdı,
    Bir xalqı yarıya böldü qılınc tək.
    Öz sivri ucuyla bu lələk qələm,
    Dəldi sinəsini Azərbaycanın.
    Başını qaldırdı,
    Ancaq dəmbədəm
    Kəsdilər səsini Azərbaycanın.
    O güldü kağıza qol çəkən zaman,
    Qıydı ürəklərin hicran səsinə.
    O güldü haqq üçün daim çarpışan
    Bir xalqın tarixi faciəsinə.
    Əyləşib kənarda topsaqqal ağa,
    Hərdən mütərcimə suallar verir.
    Çevrilir gah sola, baxır gah sağa,
    Başını yellədib təsbeh çevirir.
    Qoyulan şərtlərə razıyıq deyə,
    Tərəflər qol çəkdi müahidəyə…
    Tərəflər kim idi?
    Hər ikisi yad!
    Yadlarmı edəcək bu xalqa imdad?!
    Qoy qalxsın ayağa ruhu Tomrisin.
    Babəkin qılıncı parlasın yenə.
    Onlar bu şərtlərə sözünü desin,
    Zənciri kim vurdu şir biləyinə?
    Hanı bu ellərin mərd oğulları,
    Açın bərələri, açın yolları.
    Bəs hanı bu əsrin öz Koroğlusu
    – Qılınc Koroğlusu, söz Koroğlusu?
    Babaların şəni, şərəfi, əlbət,
    Bizə əmanətdir, böyük əmanət…
    Yoxmu qanımızda xalqın qeyrəti?
    Belə saxlayarlar bəs əmanəti?
    Qoy ildırım çaxsın, titrəsin cahan!
    Ürəklər qəzəbdən coşsun, partlasın.
    Daim haqq yolunda qılınc qaldıran
    İgid babaların goru çatlasın!
    Qoy əysin başını vüqarlı dağlar,
    Matəmi başlandı böyük bir elin.
    Mərsiyə söyləsin axar bulaqlar,
    Ağılar çağırsın bu gün qız, gəlin!..
    Tərəflər sakitdir, qəzəbli deyil,
    Məhv olan qoy olsun, onlara nə var.
    İmzalar atılır bir-bir, elə bil,
    Sevgi məktubuna qol çəkir onlar.
    Atıb imzasını hər kəs varağa
    Əyləşir sakitcə keçib yerinə.
    Eynəkli cənabla, təsbehli ağa,
    Qalxıb əl də verir bir-birinə.
    Onların birləşən bu əllərilə
    Ayrılır ikiyə bir el, bir Vətən.
    Axıdıb gözündən yaş gilə-gilə,
    Bu dəhşətli hala nə deyir Vətən?
    Bir deyən olmadı, durun ağalar!
    Axı bu ölkənin öz sahibi var.
    Siz nə yazırsınız, bayaqdan bəri,
    -Bəs hanı bu yurdun öz sahibləri?
    Bəs hanı həqiqət, bəs hanı qanun?
    Böyükdür bu yurdun tarixi, yaşı.

    Bəs hanı köksünə sərhəd qoyduğun,
    Bir vahid ölkənin iki qardaşı?
    Görək bu hicrana, bu müsibətə,
    Onların sözü nə, qərəzi nədir?
    Bu xalq əzəl gündən düşüb zillətə,
    Öz doğma yurdunda yoxsa kölədir?
    Necə ayırdınız dırnağı ətdən
    -Ürəyi bədəndən, canı cəsəddən?
    Axı kim bu haqqı vermişdir sizə,
    Sizi kim çağırmış, Vətənimizə?
    Neçə vaxt səngərdə hey ulaşdılar,
    Gülüstan kəndində sövdalaşdılar
    Bir ölkə ikiyə
    Ayrılsın deyə!..
    Göy də buludlamış deyirlər o gün,
    Çölləri, düzləri buludlar sarmış.
    O göy gumltusu Oğuz xaqanın
    Ruhuymuş, hönkürüb fəryad qoparmış.
    Gülüstan kəndinin gül-çiçəkləri
    Bir günün içində soldu, saraldı.
    “Gülüstan” bağlandı, o gündən bəri,
    Bu kəndin alnında bir ləkə qaldı.
    Bağrı köz-köz oldu “Yanıq Kərəm”in
    Tellər inildədi, yandı, nə yandı.
    Aşığın sazında daha bir həzin,
    Daha bir yanğılı pərdə yarandı.
    Həmin gün ölkəni apardı sel, su,
    Tutuldu çöhrəsi Günün, Ayın da.
    Qoca Nəbacinin eşqi, arzusu,
    O gün batmadımı Arpa çayında?
    Ağlayıb dağlardan əsən küləklər,
    Bu məşum xəbəri aləmə yaydı.
    Sanki dilə gəldi güllər, çiçəklər:
    “Bu işə qol qoyan qollar sınaydı”.
    Arazın suları qəzəbli, daşqın,
    Şirin nəğmələri ahdır, haraydır,
    Vətən, quşabənzər qanadlarının
    Biri bu taydırsa, biri o taydır.
    Quş iki qanadla uçar, yüksələr,
    Mən necə yüksəlim tək qanadımla?
    Ürəklər bu dərddən tüğyana gələr,
    Axar gozümüzdən yaş damla-damla.
    Cənablar, bir anlıq düşündünüzmü?
    Verdiyiniz hökmün ağırlığını?
    Bu hökmün dəhşəti əllimi, yüzmü?
    Biz necə götürək bu gözdağını?..
    Başı kəsiləndə bu məğrur elin
    Könül fəryadını hiss etdinizmi
    Qoca Füzulinin, igid Babəkin
    Etiraz səsini eşitdinizmi?
    Cənablar, bir damcı mürəkkəblə siz
    Düşünün, nələrə qol çəkmisiniz?
    Bir damcı mürəkkəb bir vətəndaşı
    Qanına bulayıb ikiyə böldü.
    Bir damcı mürəkkəb olub göz yaşı
    İllərlə gözlərdən axdı, töküldü.
    Min ləkə vurdular şərəfimizə
    Verdik, sahibimiz yenə “ver” – dedi.
    Lap yaxşı eyləyib doğrudan, bizə
    Biri “baran” – dedi, biri “xər” – dedi.
    Bizi həm yedilər, həm dəmindilər,
    Amma arxamızca gileyləndilər.
    Hökmü gör nə qədər böyükmüş anın.
    Möhür də basdılar varağa təkrar.
    Yox, varağın deyil, Azərbaycanın
    Köksünə dağ boyda dağ basdı onlar.
    İmzalı, möhürlü ey cansız varaq,
    Nə qədər böyükmüş qüvvətin, gücün.
    Əsrlər boyunca vuruşduq, ancaq
    Sarsıda bilmədik hökmünü bir gün.
    Ey kağız parçası, əvvəl heç ikən,
    Yazılıb, qollanıb yoxdan var oldun.
    Böyük bir millətin başını kəsən,
    Qolunu bağlayan hökmdar oldun.
    Bir eli ikiyə paraladın sən
    Özün kağız ikən paralanmadın,
    Köksünə yazıları qəlb atəşindən,
    Niyə alışmadın, niyə yanmadın?
    Araz sərhəd oldu, əsdi küləklər,
    Sular yatağında qalxdı, köpürdü.
    Üstü dama-dama taxta dirəklər,
    Çayın kənarıda səf çəkib durdu.
    Sular, sizdən təmiz, nə var dünyada?
    Ləkədən xalidir axı qəlbiniz.
    Bağrınız alışıb niyə yanmadı
    Bu çirkin əmələ qol qoyanda siz?
    Ey Araz, səpirsən, göz yaşı sən də
    Keçdikcə üstündən çölün, çəmənin.
    Səni arzulara sədd eyləyəndə,
    Niyə qurumadı suların sənin?
    Dayanıb Arazın bu tayında mən
    “Can qardaş” deyirəm, o da “can” deyir.
    Ey zaman, sorğuma cavab ver, nədən
    Səsim, yetən yerə əlim yetməyir…
    Qarışıb gözümdə, qarışıb aləm,
    Dərd dərdi doğrayır, qəm qəmdən keçir.
    Arazın üstündən keçə bilmirəm,
    Araz dərdim olub, sinəmdən keçir.
    Taxta dirəkləri torpağa deyil,
    Qoydular Füzuli divanı üstə.
    Yarıya bölündü yüz, yüz əlli il
    Gəraylı, bayatı, muğam, şikəstə.
    Dəmir çəpərləri eşqim, diləyim
    Tarixim, ənənəm üstə qoydular.
    Yarıya bölündü canım, ürəyim,
    Yarıya bölündü Arazda sular.
    Taxta dirəkləri qoydular, ax, ax!..
    Qəlbimin, ruhumun dilimin üstə,
    Biz güldük, ağladıq, yenə də, ancaq
    Bir sazın, bir telin, bir simin üstə.
    Ürəkdən ürəyə körpü? Bir dayan!
    Dərdimiz dinirsə bir sazın üstə.
    Şəhriyar yaralı misralardan,
    Körpü salmadımı Arazın üstə?!
    Bu taydan o taya axışdı sel tək
    Gözə görünməyən könül telləri.
    Bu selin önünü nə çay, nə dirək,
    Kəsə bilməmişdir yüz ildən bəri.
    Ağalar bilmədi birdir bu torpaq
    Təbriz də, Bakı da – Azərbaycandır,
    Bir elin ruhunu, dilini ancaq
    Kağızlar üstündə bölmək asandır.
    Böl, kağız üstündə, böl, gecə-gündüz,
    Torpağın üstünə dirəklər də düz,
    Gücünü, əzmətini tök də meydana,
    Qoşundan silahdan sədd çək hər yana.
    Torpağı ikiyə bölərsən, ancaq
    Çətindir bədəni candan ayırmaq!
    Ayırmaq kimsəyə gəlməsin asan,
    Bir xalqın bir olan dərdi-sərini.
    O taydan bu taya Mustafa Payan
    Oxuyur Vahidin qəzəllərini.
    Dolandı zəmanə, döndü qərinə,
    Şairlər od tökdü yenə dilindən.
    Vurğunun o həsrət nəğmələrinə
    Şəhriyar səs verdi Təbriz elindən:
    “Heydər baba, göylər qara dumandı.
    Günlərimiz bir-birindən yamandı.
    Bir-birizdən ayrılmayın, amandı,
    Yaxşılığı əlimizdən aldılar,
    Yaxşı bizi yaman günə saldılar.
    Bir uçaydım bu çırpman yelinən,
    Qovuşaydım dağdan aşan selinən,
    Ağlaşaydım uzaq düşən elinən,
    Bir görəydim ayrılığı kim saldı,
    Ölkəmizdə kim qırıldı, kim qaldı”.

    1959

  • Süleyman RÜSTƏM.”Təbrizli Analar”

    116

    Mən təbrizli analara bələdəm,
    Fəxrimdir bu əziz, qoçaq analar.
    Körpəsinin beşiyinin başında,
    Sübhə qədər qalar oyaq analar.

    Məhəbbəti çiçəklənər ilk gündən,
    Zərrə bezməz öz analıq yükündən.
    Balasına namərdliyi kökündən
    Saf südüylə edər yasaq, analar.

    Hər kəlməsi, hər sözü gül qoxuyar,
    Laylasını diləklərdən toxuyar.
    Ürəklərdən keçənləri oxuyar
    Kitab kimi varaq-varaq, analar.

    Xata çıxsa övladının əlindən.
    İnsanlara ziyan dəysə dilindən,
    Üz döndərsə vətənindən, elindən
    Kandarına basmaz ayaq, analar.

    Ta əzəldən dar günündə ellərin,
    Qarşısına sinə gərər sellərin.
    Nəfəsini kəsər qara yellərin,
    Dayaqlara olar dayaq, analar.

    Qan axarkən Təbrizdə su yerinə,
    Döyüşlərdə ürək verər ərinə.
    Nalə çəkib, şəhidlərin qəbrinə
    Güllər səpər qucaq-qucaq, analar!

  • Süleyman RÜSTƏM.”Təbrizim”

    116

    Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,
    Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!

    Qoymaram yadları girsin qoynuna,
    İzin ver qolumu salım boynuna!
    Sənin bayramına, sənin toyuna
    Dili bir, qanı bir qardaşın gəlib,
    Dərdinə aşina sirdaşın gəlib.

    Sən çıxdın qarşıma duzla, çörəklə,
    Bağından dərdiyin güllə, çiçəklə,
    İkiyə bölünməz saf bir ürəklə,
    Təbrizim, Təbrizim, aman Təbrizim,
    Yox olsun başından duman, Təbrizim!

    Qədrini ayrılıq çəkənlər bilər,
    Hicranda göz yaşı tökənlər bilər,
    Ömrünə qaranlıq çökənlər bilər,
    Bağından gül-çiçək dərdim, Təbrizim,
    Yenə təzələndi dərdim, Təbrizim!

    Nə qəşəngdir yol boyunca söyüdlər,
    Söyüdlərin kölgəsində igidlər
    Babalardan dinləyirlər öyüdlər,
    Coşur damarlarda qanı, Təbrizim,
    Yoxdur bu mərdlərin sanı, Təbrizim!

    Ağlasan ağlaram, gülsən gülərəm,
    Yaşasan yaşaram, ölsən ölərəm,
    Varımı səninlə yarı bölərəm,
    Gəl bir də üzündən öpüm, Təbrizim!
    Başına gül-çiçək səpim, Təbrizim!

    Nədir o, mənalı, dərin baxışlar?
    Nədir gözlərindən yağan yağışlar?
    Nədir qəlbindəki payızlar, qışlar?
    Yetimtək boynunu burma, Təbrizim!
    Məlul-məlul baxıb durma, Təbrizim!

    Sənin çiçəyinə, gülünə qurban!
    Mənə qardaş deyən dilinə qurban!
    Vətəninə qurban, elinə qurban!
    Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,
    Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!

  • Qızıldan dəyərli zamanımız

    12825543_546471318868520_984794359_n (1)

    Zaman insan üçün çox dəyərli nemətlərdən biridir. Hətta belə deyim var ki, “itirilən zaman geri qayıtmır”. İnsan bir çox şeyləri bərpa edə bilər, ancaq itirilən zamanı deyil. Ancaq zaman bu qədər həyati əhəmiyyətə malik ikən bir çox insan – uşaqdan tutmuş qoca insanlara qədər zamanının dəyərini bilmir. Zamana elə yanaşırlar ki, sanki zaman bitməz-tükənməzdir və onlar istədiyi kimi bu zamandan istifadə edə bilərlər. Bu cür insanlar zamana çox adi baxır, nəinki zamanı dəyərləndirmək haqqında düşünürlər, hətta vasitələr axtarırlar ki, zamanlarını necə öldürsünlər. Çox təəssüf ki, son zamanlar bu cür hadisələrin çox tez-tez şahidi oluruq.
    Texnologiyanın çox yüksək inkişaf etdiyi dövrdə yaşayırıq. Texnoloji imkanlar sayəsində insanların həyatı çox rahatlaşıb və daha çox boş zaman qazanıblar. Demək olar ki, hər kəsin evində kompüter, telefon, paltaryuyan, qabyuyan və s. kimi vasitələr var. Əvvələr ev işləri üçün xanımların nə qədər vaxtı gedirdi. Eləcə də telefonu götürək. Bir neçə on il bundan əvvəl insanlar əlaqə saxlamaq üçün məktublaşırdılar. Bir yerdən başqa yerə məktub çatdırmaq üçün neçə gün lazım olurdu. İndi isə, demək olar ki, hər kəsin ən azı bir mobil telefonu var və istədiyi insanla bir neçə saniyə ərzində ünsiyyət saxlaya və sözünü çatdıra bilər. Bəs texnoloji inkişaf sayəsində insanlar qazandıqları bu zamanı necə dəyərləndirirlər? Qazandıqları zamandan faydalı istifadə edə bilirlərmi?
    Görünən odur ki, insanlar zaman qazandıqca vaxtlarını dəyərləndirmək əvəzinə, zamanlarını öldürürlər. Məsələn, götürək metrodakı insanları. Yəqin ki, bir çoxunun buna şahid olmusunuz. Demək olar ki, hər bir insanın əlində bir telefon – həm gənclər, həm uşaqlar, həm yaşlılar – oyun oynayırlar. Hər şeyi unudaraq, bütün diqqətlərini telefona verərək o oyunu necə udacaqlarını düşünürlər. Yaxud da telefon, kompüter vasitəsilə əksər insanlar sosial şəbəkələrdən istifadə edirlər. Bəs burada məqsəd nədir? Ya insanlar boş yerə tanış olmaq üçün dost axtarırlar, ya ona-buna mənfi şərhlər yazaraq insanları təhqir edirlər … Bundan başqa, evdəki bir çox xanımları götürək, bayaq sadaladığım ki, paltaryuyan, qabyuyan, paltarqurulayan kimi bir çox nemətlər sayəsində qazandıqları vaxtları onlar da boş yerə sərf edirlər.
    Bir çox xanımlar televiziyalardakı mənasız, insana heç bir əxlaqi tərbiyə aşılamayan seriallara, yaxud da proqramlara baxaraq vaxtlarını keçirirlər. O proqram qurtarıb bu kino başlayır, bu kino qurtarıb o biri başlayır …. və beləcə baxırlar ki, o gün bitib. Bir çox baxıdıqları verilişlər və kinolar nəinki insana yaxşı yöndə nəsə qazandırır, hətta insanlara sevgisizlik, nifrət, qəddarlıq, eqositlik, qısqanclıq aşılayır. Bu cür şeyləri izləyən insanlar da o əxlaqı həyatlarına tətbiq edirlər. Məsələn, son zamanlar diqqət edirəm bir çox seriyalı kinolara: qadınları duyğusal, uşaq kimi məsuliyyətsiz hərəkət edən, hər hadisədən təsirlənən, aciz, hər zaman həyat yoldaşına və ya sevgilisinə sığınan, tez-tez ağlayan, küsən, nəyi nə üçün istədiyi bilinməyən insan kimi göstərirlər; kişiləri isə sərt, soyuqqanlı, sevsə də, sevgisini bildirməyən, hislərini gizlədən insan kimi təqdim edirlər. Bunu da insanlara elə gözəl bəzəyib göstərirlər ki, sanki “yaxşı” insan belə olmalıdır. Bəs bu təlqinlər hansı məntiqə sığır? Niyə qadınlar aciz, hər hadisədən təsirlənən olmalıdır ki, yaxud da kişlər elə duyğusuz? Kişi də, qadın da bərabərdir, hər ikisi gözəl əxlaq göstərməklə məsuliyyət daşıyır. Qadınlar da güclü iradəli, problemli hadisələrə çıxış yolu gətirən, çox ağıllı ola bilərlər, yaxud da kişilər də sevgi dolu, mərhəmətli, istiqanlı ola bilərlər. Kim qadınlar və kişilər bu xarakteri uyğun bilib onlara belə həyatı təlqin edir? Sonra da insanlar arasında sevgisizlik, mərhəmətsizlik hakim olur. İnsanlar nə qədər nemət içində olsalar da, şükür etməyi bacarmırlar və o kinolardakı həyatı yaşayaraq xoşbəxt olacaqlarını sanırlar və əlbəttə ki, ola bilmirlər. Allah bir Quran ayəsində qadının da, kişinin də gözəl əxlaq göstərməkdə eyni məsuliyyət daşıdığını belə bildirir:
    Mömin olaraq yaxşı iş görən kişi və qadınlara əlbəttə gözəl həyat bəxş edəcək və etdikləri ən yaxşı əməllərə görə onları mütləq mükafatlandıracağıq. (Nəhl surəsi, 97)
    İnsanların zamanını öldürmək işində məşhur olan yerlərdən biri də çayxanalardır. İnsanlarla dolu olan, siqaret çəkildiyi, səs-küylü, domino, nərdtaxta oynanaraq keçirdikləri vaxt. Bu cür məkanları həm şəhərlərimizdə, həm də kəndlərimizdə görə bilərik. Kişilər burada başlarını elə qatırlar ki, sanki hər şeyi unudub orada qarşıdakı insanı məğlub etməklə qəhrəmanlıq edirlər.
    Yuxarıda insanların necə vaxtlarını itirdiklərinə aid sadəcə bir neçə nümunə verdim. İnsanların bir çoxu zamanın nə qədər dəyərli olduğunu bilmir. İtirilən zaman heç vaxt geri qayıtmır. Allah bizə bir neçə on ildən ibarət yaşayacağımız ömür bəxş edir. Elə insan tanıyırsınızmı ki, o insan ömürlük yaşasın. Hər kəs bir gün mütləq öləcək. Odur ki, zaman uzun görünsə də, çox dəyərlidir, ən dəyərli nemətlərdən biridir. Keçmişə baxanda illərimizin necə sürətlə ötdüyünü görürük. Qızıl ustaları qızılın necə dəyərli olduğunu bildikləri üçün qızılın tozunu belə atmırlar, ondan da istifadə edirlər. Zaman isə qızıldan da qiymətlidir. Hər saniyəmiz, hər dəqiqəmiz, hər saatımız çox qiymətlidir. “Zamanımızı necə öldürək əvəzinə, zamanımızdan necə istifadə edək”, – deyə düşünməliyik. Bir də zamanı öldürərək özlərinə müvəqqəti əyləncə axtaran insanlar da əsla bundan xoşbəxt olmurlar. O əyləncələri də çox qısa olur, vicdanən də çox narahat olurlar. İnsan bir də itirdiyi zaman əvəzinə, nələr qazana biləcəyini düşünməlidir. Məsələn, metroda kitab oxuya bilərik, önəmli hadisələr haqqında düşünə bilərik, bizə ehiyacı olan insanlara kömək edə bilərik, Allaha dua edə bilərik, dünyagörüşümüzü, elmimizi artırarıq, əksik yönlərimiz üzərində düşünüb onları necə düzəldəcəyimizi fikirləşərik və s … Zamanın bir gün bitəcəyi an vardır, önəmli olan isə o an zamanı Allah qatında zamanımızın hesabını verə bilək inşaAllah.

  • Bahar gəlir…

    http://s008.radikal.ru/i303/1603/51/a8f939b0ec02.jpg

    Yurdumuza bahar gəlir – allı-güllü, yaşıl örpəkli bahar. Qədimdən üzü bəri insanlar yazın gəlişini səbirsizliklə gözləyiblər. Yazda təbiətin yaşıl örtüyə bürünməsi, ağacların yarpaqlaması, meyvə ağaclarının çiçəklənməsi, yaşıllıqlar arasında müxtəlif rəngli və xoş ətirli çiçəklərin boy göstərməsi əsrlərdən bəri insanlara əsrarəngiz təsir bağışlayıb.

    Bu il Azərbaycan ərazisinə bahar martın 20-də Bakı vaxtı ilə təxminən saat 08:30 radələrində qədəm qoyacaq.

    Martın 19-da Günəş səmanın cənub yarımkürəsindən şimal yarımkürəsinə keçid edəcək. Həmin an Günəş Yerin hərəkət müstəvisi ilə Yerin ekvator müstəvisinin kəsişdiyi nöqtədə olacaq. Bu nöqtəyə astronomiyada “yaz bərabərliyi nöqtəsi” deyilir.

    Günəş həmin nöqtədə olanda gecə və gündüz bərabərliyi qeydə alınacaq. Həmin andan şimal yarımkürəsində astronomik bahar başlayır və bu, iyunun 21-dək davam edir.

    Mənbə:

  • Rafiq ODAY.”Sənə söz verdiyim şeir”

    rafiqoday

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
    ”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    ”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
    Əməkdar jurnalist

    İstedadlı şairə, mənimçün çox doğma olan Adilə Nəzərə
    Neçə gündü qələmin ucunda
    əsim-əsim əsir,
    titim-titim titrəyirdi
    sənə söz verdiyim şeir.
    Bir əlçim bulud kimi,
    Bir sınıq umud kimi,
    Dünyanın pərsəng daşı kimi,
    Bir damla göz yaşı kimi,
    Kəsdirmişdi vərəqin başının üstünü.
    Sanki ağ vərəqə düşüb
    qara taleli olacağından,
    Ömürlük bir küncdə
    qalacağından qorxurdu.
    Qorxurdu ömrünün
    azlığından,
    Fikirlərin
    dayazlığından,
    Kağızın məsum-məsum
    üzünə baxan
    bəyazlığından.
    Sanki
    əgər üzümü qara edəcəksənsə,
    mənə toxunma,
    İncitmə hisslərin, duyğuların
    pak ruhunu deyirdi…
    …Bir tərəfdən də
    “yaz”, “yaz” deyən ilhamım
    içimdə üsyan qaldırmışdı.
    Şeir başa çatanda
    göz yaşlarım artıq
    ovcumu doldurmuşdu.
    Bu bir ovuc göz yaşını
    şərbət kimi çəkdim başıma,
    Sonra da son nöqtəni qoyub,
    Yol aldım
    Pərən-pərən düşmüş
    arzularımın,
    ümidlərimin dalınca –
    üzü sonsuzluğa doğru…

  • “Qızıma yazdığım məktub”

    Salam, qızım,

    İlk sözüm sənə, “Bağışla, məni”dir. Niyəsini zamanla anlayacaqsan… Küsgünsən, məndən ayrılıqda, uzaqda çəkdirdiyin şəkillərə baxıram, göndərilən audiosəslərə qulaq asıram, videogörüntülərdə görürəm səni… Mənim kimi üzün gülmür, qapanmısan, kədərlisən… Mənim kimi insanlardan uzaqlaşırsan, kövrəksən, küsgünsən, fikir içindəsən, kədərli düşüncələr dünyasındasan, xəyallardasan, yoxsa mənli xatirələrində, bilə bilmirəm…

    İtirmişəm səni, inamımı, sevincimi, xoşbəxtliyimi, ümidimi, səninlə qovuşacağım günə ümidimi itirmişəm artıq, gücümü itirmişəm, mübarizəm dayanmışdır…

    Bağışla ki, məndən öyrənəcəyin, nümunə götürəcəyin az şeylər olacaq, ana kimi nümunə olmadım, ideal, mükəmməl olmadım…

    Məndən ana olmağı, övlad sevgisini və ailənin dəyərini bilməyi öyrənə bilmədin… Qadın olmağı, sevməyi, sevilməyi, kişilərlə anlaşmağı, insanlarla dil tapmağı öyrənmədin… İnsanlardan, səni sevməyənlərdən qorunmağı, dostu, düşmənini tanımağı öyrənə bilmədin məndən…

    Çox şey öyrədəcəkdim, çox şeyi öyrənməli idin, yarımçıq qaldı…

    Nə uşaqlığın oldu, nə gələcəkdə gəncliyin olacaq xoşbəxt insan kimi… Yarım qalacaqsan hər zaman, atılmış hiss edəcəksən özünü… Nifrət edəcəksən mənə… Unudacaqsan məni… Sevməyəcəksən…

    Yazdıqlarım qalacaq səhifəmdə, yazılarımda, kitabımda, sənsə istəsən, tapsan, dilimizi unutmasan, oxuyarsan…

    Anlayarsan, ana içində necə əzab çəkir, ağlayır… Niyə yeni həyat qura bilmir… Anan da sənin kimi yarım qalıb, yarımçıqdır…

    Bilirəm, hər bir qız anasına oxşamaq istəyər, sənsə uşaq vaxtından məni itirmisən, nə simam qalıb yaddaşında, nə səsim… Görsən, bəlkə heç tanımazsan…

    Bilirəm, ana daha önəmlidir qız övladı üçün, bilirəm, amma neyləyim belə alındı…

    Bəlkə də tələsdim, səni doğmağa, səni arzulamağa, bəlkə də doğulmalı deyildin belə tez… Şans verməliydik ailəmizə, bir-birimizi tanımağa atanla özümə…

    Amma peşiman deyiləm, səni mən sevdim, səni mən istədim, sən özün doğuldun, doğulduğun andan sərbəst idin… Sevgidən doğuldun, sevilərək doğuldun, sonra isə dağıldı hər şey, məhv oldu… Mən də günahkaram…

    İstəyirdim, oğlum deyil, qızım olsun…

    Uzun saçlarımla oynayacaq, barmaqları ilə qarışdıracaq, üzümü çevirib yanağımdan öpəcək, oynayacaq mənlə bir qızım olsun…

    Bir qızım olsun, özüm böyüdüm sevərək onu, ana südü verim, sağlam olsun deyə…

    Qızım olsun, öyrədim ona həyatı…

    Bir qızım olsun, çantamı dağıtsın, kosmetikamı yaxsın üz-başına, əllərinə, sonra keçsin ayna önünə, desin “Ana, bax, necəyəm? Böyümüşəm?!”

    Bir qızım olsun, geyinsin balaca ayaqlarına böyük olan ayyaqqabılarımı, işdən evə gələndə baxsın əlimə ki, anam mənə bu gün nə alıb, qucaqlayıb, öpsün, buraxmasın məni…

    Bir qızım olsun, paylaşım onunla yaşadığımı, ən yaxın rəfiqəm olsun, ağladığım zaman təsəllim, sevincim, fərəhim olsun…

    Bir qızım olsun, biliyimi, yaradıcılığımı, istedadımı ötürüm ona, baxım, uğurlarına, sevinim, fəxr edim onunla…

    Bir qızım olsun, pis anımda ağladığımda, qalmasın kənarda, qucaqlasın məni, silsin göz yaşlarımı, “Ana, ağlama, səni sevirəm” desin mənə…

    Bir qızım olsun, nazlı, ağıllı, sevimli, gözəl, lap sənin kimi…

    Bir qızım olsun, saçları uzun olsun, zahirən mənə oxşasın, atan da desin ki, “Anana oxşamısan qızım, anan kimi çox gözəlsən!”

    Bir qızım olsun, yatanda qucaqlayıb yatsın, yuxuya getsin, buraxmasın məni daha…

    Bir qızım olsun, səhər işə gedəndə, gəzməyə çıxanda, aynaya baxıb, makiyaj edəndə, nəm salfetkaya silsin makiyajımı, gülərək desin “Çəkmə onu, sən hamıdan onsuz da gözəlsən, ana!”

    Bir qızım olsun, qadınlıq məktəbini keçsin, qadın olmağı öyrənsin, qız olmağı öyrənsin, insan olmağı öyrənsin…

    Bir qızım olsun, gəzməyə sevinərək çıxsın mənimlə, tutsun əlimi, buraxmasın, yorulanda gəlsin qucağıma, bir də düşməsin qucağımdan…

    Bir qızım olsun, kitabları görsün mağazada, aldırtsın, sonra desin, “Bu kitabı oxu mənə”…

    Bir qızım olsun, sirdaşım olsun, paylaşsın sevincini də, kədərini də… Ağlayanda ağlasın, güləndə mənlə gülsün…

    Bir qızım olsun, ağlatsın məni uğurlarıyla, qələbələriylə, sevinciylə…

    Bir qızım olsun, sevməyi öyrənsin, sevilsin, ailə qursun, ərə verim onu sevdiyi kəsə… Bir nəvə versin mənə, bir qız nəvəsi…

    Bir qızım olsun, başqa qadına deyil, mənə “Ana, səni sevirəm” desin…

    Arzularım gerçək oldu, istədiyimi verdi Allahım, səni verdi mənə… Qədrini bilmədim nə sənin, nə də ki, arzularımın…

    Mənə qalan səndən qalan xoş xatirələrdir. Qızım, sənin üçün çox darıxıram…

  • “10 Yaşın mübarək”

    12721546_1750630361832797_1096340487_n

    Elm və texnologiyanın inkişaf etdiyi bir dövrdə insan amili üçün ən ümdə duran ali vəzifələrdən biridə təlim və tədrisdi.Dövlət ailədən başladığı kimi hər birimizin cəmiyyətimizə savadlı kadr kimi yetişməmizdə ikinci ailəmiz olan təhsil ocaqlarımızın payına düşür. Bu il 10 yaşını qeyd edəcək belə təhsil ocaqlarından biridə boz dağın ətəyində yerləşən Mingəçevir Turizm Kollecidi.
    Mingəçevir Turizm Kolleci Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 13fevral 2006-cı il tarixli 45nömrəli qərarı və Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin 10aprel 2006-cı il tarixli 101 nömrəli əmri əsasında fəaliyyətə başlamışdır.
    Kollecdə 12 ixtisas üzrə 2000-dən çox tələbəyə subbakalavr dərəcəsi verərək dövlətimiz və xalqımız üçün savadlı gənc kadrlar yetişdirir
    Bü gün böyük fərəh və iftixarla deyə bilərəm ki, yüksək standarlara cavab verə biləcək yüksək kadr potensialına malik bu təhsil ocağının tələbəsi olmuşam.
    Mingəçevir Turizm Kollecinin az yaşına olmasına baxmayaraq bu 10 il ərzində kollecin direktoru istəkli ziyalımız, iqtisad elmlər doktoru professor əyyub əyyubovun uğurlu təhsil siyasətidi ki, bu günə kimi kollec bir çox beynalxalq uğur və nailiyyətlərə imza atıb.
    Hər bir gəncin arzusu olduğu kimi mənimdə arzum təhsil alıb dövlətimə və xalqıma savadlı kadr kimi yetişməyiydi.
    Allahıma şükürlər olsun ki, həyatımda bu arzuya və uğura nail oldum
    2008-ci ildə 9 illik təhsil bazasından sənədlərimi Mingəçevir Turizm Kollecinə verərək “Ibtidai təhsil” fakultəsinə qəbul oldum. Kollecə qəbul olunandan sonra kollecdə ilk tanıdığım şəxs direktor müavini gözəl ziyalı və səmimi insan yazıçı-publisist əşrəf əsgərov oldu.
    Kollecdə oxuduğum müddətdə təhsilimdən başqa ən böyük uğurum və nailiyyətim kollecdə yaxşı tələbə və müəllim dostlar qazanmağım oldu.
    Elə bu dostluğun bəhrəsidi ki, bu günə kimi dostluq etdiyim həmin kollecin Kadrlar şöbəsinin müdiri dəyərli dostum və əziz qardaşım Seyid Tacəddin əyyubovla hələ tələbə olduğum zamanda Tələbə Gənclər Təşkilatının üzvləri ilə birgə öz ənənə şəklini almış və indiyədək qorunan, hər bayramlarda Mingəçevir şəhərində yerləşən “Uşaq Nevroloji Sanatoriyasında” oln kimsəsiz uşaqlara bayram azuqələri aparıb bayramların təbrik edirdik.
    Təhsil aldığım müddətdə yaradıcılıqlada məşğul olaraq dövri mətbuatda bir çox şeir və publisistik məqalələrimlə çıxış etmişəm. Azərbayacan Yazıçılar Birliyi Mingəçevir bölməsinin üzvüyəm.
    Bu yay Orxan Nəşriyyatında şeir və publisistik məqalələrimdən ibarət “Sevgidir yaşadan məni” adlı ilk şeir kitabım işıq üzü görüb.
    Yaxın bir zamanda isə “Illərdən gələn soraq” adlı ikinci kitabım işıq üzü görəcək.
    Bu gün öz ixtisasım üzrə pedaqoji fəaliyyətlə məşul olmasamda hazırda Kəlbəcər rayon su-kanal idarəsində əmək fəaliyyətiylə məşğulam.
    Sonda qeyd etmək istərdim ki, bu günə kimi hər qazandığım uğurun və nəaliyyətimin səbəbkarı 4 il ərzində təhsil aldığım Mingəçevir Turizm Kolleci olub.
    10 Yaşın mübarək əziz kollecim.
    O, gün olsun bundan böyük uğurlara imza atmaq əzmiylə.
    100 Yaşa!

    12722137_1750630725166094_634454701_n

    Əli MUSA,
    Mingəçevir Turizm kollecinin məzunu
    15 mart 2016-cı il

  • Novruz bayramı münasibətilə Azərbaycan xalqına təbrik

    president

    Hörmətli həmvətənlər!

    Sizi əziz Novruz bayramı münasibətilə ürəkdən təbrik edir, hər birinizə bahar əhvali-ruhiyyəsi, cansağlığı və gələcək işlərinizdə uğurlar arzulayıram.

    Azərbaycan torpağında çox qədim kökləri olan, uzaq keçmişlərdən xalqımızın mənəvi həyatının ən dərin qatlarına nüfuz edən və zamanın sınaqlarından günümüzədək uğurla çıxan Novruz bayramı ənənəvi dəyərlər sistemimizin təşəkkülündə müstəsna əhəmiyyətə malikdir. Əcdadlarımızın müqəddəs yadigarı kimi bu bayram təbiətin ilahi nizamına ehtiramın aydın ifadəsidir. Zəngin mənəviyyatımız və düşüncə dünyamız, yüksək əxlaqi keyfiyyətlərimiz və həyata nikbin baxışımız Novruz mərasimlərimizdə bütün rəngarəngliyi ilə dolğun təcəssümünü tapmışdır. İctimai-siyasi və ədəbi-mədəni fikir tariximizin görkəmli şəxsiyyətləri milli varlığımızın ayrılmaz parçası saydıqları bu bayrama həmişə xüsusi münasibət bəsləmişlər.

    Yaz bayramı tükənməz yeniləşdirici gücü sayəsində ən çətin vaxtlarımızda belə gələcəyə inamımızı zəifləməyə qoymamışdır. O, Azərbaycan xalqının özünüdərk məfkurəsini qorumaqla ötən əsrin sonlarına doğru milli dövlətçilik idealımıza yenidən qovuşmağımızda mühüm rol oynamışdır. Novruzun rəsmi bayram statusu alması və artıq iyirmi beşinci baharını yaşayan Odlar diyarında ümumxalq bayramı səviyyəsində geniş qeyd olunması müstəqilliyimizin nailiyyətlərindəndir. Sivilizasiyaların qovuşuğundakı multikultural mühitli ölkəmizin müxtəlif mədəniyyətlərə mənsub insanlarını daim ünsiyyətə çağıraraq xoş münasibətlər bərqərar etmiş və dostluq, qardaşlıq əlaqələrini daha da gücləndirmiş Novruz bayramında tolerantlığın həqiqi təntənəsi vardır.

    Bahar bayramının ali bəşəri duyğuların daşıyıcısı olaraq YUNESKO tərəfindən ümumdünya qeyri-maddi mədəni irsinin inciləri sırasına daxil edilməsi hər bir azərbaycanlının qəlbini iftixar hissi ilə doldurur. Mən azərbaycançılıq məfkurəsi işığında sıx birləşməklə bayramı ölkəmizin hüdudlarından kənarda bizimlə bərabər qarşılayan soydaşlarımıza firavanlıq, əmin-amanlıq və ruh yüksəkliyi arzu edirəm.

    Həmrəyliyimizin rəmzi bu bayram qoy hər evə xoş ovqat gətirsin, hər ocağa bol sevinc, ruzi-bərəkət bəxş eləsin.

    Novruz bayramınız mübarək olsun!

    İlham Əliyev
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

    Bakı şəhəri, 16 mart 2016-cı il.

    http://www.president.az

  • Sumqayıtda “Sazlı-sözlü novruzum” tədbiri keçirilib

    1458045550_yenisumqayit.az-2

    Martın 15-də Sumqayıtın Tarixi Muzeyində Novruz bayramı münasibətilə “Sazlı-sözlü novruzum” adlı tədbir keçirilib.

    Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin mətbuat xidmətindən “Yenisumqayit.az”a bildirilib ki, tədbirdə Azərkimya İB-in Müşahidə Şurasının sədri, millət vəkili Muxtar Babayev, Qızıl Aypara Cəmiyyəti Sumqayıt bölməsinin sədri Mətanət Məhərrəmova, SDU-nun müəllim və tələbə heyəti, şəhər ictimaiyyətinin nümayəndələri iştirak edib.

    Öncə Muzeyin direktoru Olya İslamova tədbir iştirakçılarını bayram münasibətilə təbrik edərək xoş arzularını çatdırıb. Daha sonra Millət vəkili Muxtar Babayev çıxış edib. “Novruz sülh, əminamanlıq, bahar təravətli, ruzi bərəkət dolu bayramıdır” deyən millət vəkili qədim tarixi köklərə söykənən, milli mənəvi dəyərlərimizi özündə ehtiva edən belə bir bayramın məhz Sumqayıtın Tarixi Muzeyində təşkil olunmasını yüksək qiymətləndirib. Digər çıxış edənlər, SDU-nun müəllim və tələbələri, Ə.Kərim adına “Poeziya” klubunun direktoru İbrahim İlyaslı Novruz bayramının tarixindən, o cümlədən bayramın atributu sayılan aşıq sənətinin inkişafı haqqında məruzə edib.

    F.Əmirov adına Uşaq Musiqi Məktəbinin müəllimləri Qönçə Kərimova, Gülbəniz Əsədova, N.Nərimanov adına Mədəniyyət Mərkəzinin “Pöhrə” Uşaq Aşıqlar ansamblının yetirmələri – Mahmud Qazaxlı, Arif Qurbanov, Əlövsət İmranov, Anar Laçınlı və Ceyhun Hüseynovun ifaları tədbirə xoş ovqat qatıb.

    Qeyd edək ki, tədbirdə “Türbət” Mədəniyyət Mərkəzinin rəhbəri Xatirə Tapdıqovanın əl işlərindən ibarət sərgi nümayiş olunub. Sərgidə “Muğam”, “Aşıq” sənəti atributları, “Xalçaçılıq”, “Misgərlik” sənəti nümunələri, o cümlədən Azərbaycanın milli geyim nümunələri nümayiş olunub.

    http://yenisumqayit.az/

  • Qubadlılılar baharın gəlişini Sumqayıtda qeyd etdilər

    Bu il də qubadlılılar Novruz bayramını qeyd etmək üçün köçkünlərin kompakt məskunlaşdıqları ərazidə, Sumqayıt şəhərindəki 42-ci məhəllədə yerləşən 10 saylı peşə liseyinin həyətinə yığışmışdıar.
    Tədbirdə Qubadlı Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Malik İsaqov, rayonun idarə, müəssisə və təşkilatların rəhbərləri, ictimaiyyət nümayəndələri iştirak edirdilər. Bayram şənliyindən öncə yandırılmış tonqal ətrafında məcburi köçkünlərlə görüşən rayon icra hakimiyyətinin başçısı Malik İsaqov onları bayram münasibətilə təbrik etdi. Qeyd etdi ki, Novruz ümumxalq bayramı kimi uzun əsrlərdən bəri yurdumuzun hər bir guşəsində müxtəlif el şənlikləri və mərasimlərlə qarşılanır. Tanrıya, kainatın nizamına və ana təbiətə sonsuz sevginin parlaq ifadəsi olan bu bayramın qədim ənənələrinin bütün rəngarəngliyi ilə qorunub saxlanılması Azərbaycan xalqının öz tarixi-mədəni keçmişinə yüksək ehtiramını və milli-mənəvi dəyərlərə dərin bağlılığını nümayiş etdirir. Bu bayramda kimsəsizlərə, ehtiyacı olanlara, ahıl insanlara baş çəkmək, onlara bayram sovqatı vermək savab hesab edilir.
    Tədbirdə çıxış edən sakinlər ümummilli lider Heydər Əliyevin siyasətinə daim sadiq qaldıqlarını, Prezident İlham Əliyevi hər zaman dəstəklədiklərini bildirdilər. Belə bir inam ifadə edildi ki, tezliklə dövlət başçısının apardığı siyasət nəticəsində torpaqlarımız işğaldan azad ediləcək və belə çərşənbə tonqalları hər kəsin öz yurdunda, öz həyətində alovlanacaq.
    Müğənnilərin oxuduqları mahnılar, Novruzun simvolu olan Kosa və Keçəlin, kəndirbazın çıxışları tədbirə xüsusi rövnəq verdi.

    http://www.azerbaijan-news.az

  • Bayram tətili günlərində uşaqları musiqili-əyləncəli proqram gözləyir

    Heydər Əliyev Sarayı bayram tətili günlərində uşaqları maraqlı, musiqili-əyləncəli proqram ilə sevindirəcək.

    Sarayın mətbuat xidmətindən AZƏRTAC-a bildirilib ki, Novruz bayramı münasibətilə martın 22-23-də sarayın səhnəsində möhtəşəm bayram konserti keçiriləcək. Hər il olduğu kimi, Novruzun sevilən personajları Kosa və Keçəl, Bahar qız şənliyin əsas simaları olacaqlar. Sevimli qəhrəmanlar uşaqlara Novruz bayramı, baharın gəlişi, çərşənbələr və digər adət-ənənələr haqda məlumat verəcək, müxtəlif oyunlar keçirəcəklər.

    Bundan əlavə, uşaqlar Keçəl və Kosanın məzəli deyişmələrindən ibarət səhnəcikləri, rəqs kollektivlərinin ifasında milli və müasir rəqsləri, illüziya şousunu və musiqili qonaqların çıxışını izləyə biləcəklər.

    Biletləri şəhərin kassalarından əldə etmək olar.

    http://www.azerbaijan-news.az

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rxd

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    POEZİYA HEYRANI

    Yaranmışam gərdişindən dünyanın,
    Çalışmışam nəbzin tutam zamanın.
    Dərk etmişəm dəyərini hər anın,
    Şeiriyyətəm ruhu, canı, həm qanı,
    Mən Dövranam, poeziya heyranı.

    Allahıma, Quranıma, düz andım,
    Qəlbdən süzən hər kəlməmi, düz sandım.
    Dövran adın, qələmimlə qazandım,
    Qəzəllərim bülbüllərin fəqanı,
    Mən Dövranam, poeziya heyranı.

    Vətən, Ana ətirlidi, hər sözüm,
    Şeiriyyətdə öz cığırım, öz izim.
    İstərəm hey könüllərə gül düzüm,
    Doğma yurdda vəsf edərəm hər yanı,
    Mən Dövranam, poeziya heyranı.

    Qoşma, təcnis,müxəmməsim,bayatım,
    Bölgüm, hecam,qafiyələr həyatım.
    Hər misramda, var “Koroğlu”m, “Qırat”ım,
    Namərdlərə dar edərəm meydanı,
    Mən Dövranam, poeziya heyranı.

    Təbb, ilhamım Günəşimdir, Ayımdır,
    Parlaq qələm, Yaradandan payımdır.
    Can sirdaşım, əhli- qələm, tayımdır,
    Yalın əllə parçalayar qayanı,
    Mən Dövranam, poeziya heyranı…

    İLAXIR ÇƏRŞƏNBƏ

    Çərşənbə qucanda doğma elləri,
    Səmtini dəyişər səmum yelləri.
    Titrər könüldəki duyğu telləri,
    Ilaxır çərşənbə, son çərşənbədə.

    Açar Novruzgülü, cəsur Qardələn,
    Bənövşə naz satar, baxar köndələn
    Butadır, qönçədir, gözə xoş gələn,
    Ilaxır çərşənbə, son çərşənbədə.

    Bəzənər incəbel, yaşıl səməni,
    Haylayar ardınca çölü, çəməni.
    Nərgizlər pardaqlar, qönçə düyməni,
    Ilaxır çərşənbə, son çərşənbədə.

    Novruzu, Baharı pişvaza dura,
    Şor qoğal, paxlava, həm şəkərbura.
    Gözəllər kökəyə naxış, gül vura,
    Ilzxır çərşənbə, son çərşənbədə.

    Çıxar qız- gəlinlər qulaq falına,
    Niyyəti tutanın, nə xoş halına.
    Fərəh, nəşə qonar kef, əhvalına,
    Ilaxır çərşənbə, son çərşənbədə.

    Başlanar “Kos- kosa”, duzlu, məzəli,
    Kosanın dayanmaz, dinc durmaz dili.
    Oynadar Keçini, həm də Keçəli,
    Ilaxır çərşənbə, son çərşənbədə.

    Dövran heyran- heyran, yandırar şamı,
    Çağlayar ilhamı, coşar ilhamı.
    Bal dadar hər kəlmə, misranın tamı,
    Ilaxır çərşənbə,son çərşənbədə.

  • Vəfa xanımı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (16 mart)

    1458112260_10632749_313892285470141_7488823633106282234_n

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya heyətinin üzvünü və əməkdaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Qınadı ellər Saranı”

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Şəfa Vəli ATEV.AZ saytının Gəncədəki təmsilçisi olmaqla yanaşı, eyni zamanda bir yazar və şairə kimi çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatında əbədi gəncliyin ən çox fəal olan ədiblərdən biridir. Onun yaradıcılığının mahiyyəti çağdaş həyat şərtlərimizin dinamikliyini öz ruhunun ləngəri üzərində biçimlənmiş ədəbi düşüncələrinin palitrası deməkdir. Çağdaş ədəbi prosesdə bu üslubda yazan qələm sahibini bəlkə də barmaqla örnək olaraq göstərmək mümkündür. Ancaq, bütün bunlar bir gerçəklikdir. Demək olar ki, Şəfa Vəli hər halında sanki özünü, daha dəqiq desək elə bil öz avtobiqrafiyasını yazır. Bir sıra ünlü rəssamların yaradıcılıq uğurlarının sirri də bundadır. Çünki, əksər yaradıcı insanlar nədən və necə yazmalarından asılı olmayaraq, haradasa yazıb yaratdıqlarını daha çox avtoportret üslubunda tamamlayırlar. Çünki, insan sözü ruhuna, ruhunu sözə çevirəndə əsil sənəti, poetik duyumlarının zərifliyini bədii məzmuna çevirə bilir. Yapon şairi İsikava Takubokunu, italyan kino rejissoru Federiko Fellinini, özbək şairi Rauf Pərfini, Güney Azərbaycanın böyük şairəsi Mərziyə Üskülü Dalğanı, balkar yazarı Yuroslan Bolatı,
    Anadoludan Fazil Hüsnü Dağlarcanı, böyük bəstəçi Friderik Şopeni, gəncəli heykəltaraş Fazil Nəcəfi böyük sənət yollarına aparan onların yaradıcılığının avtobioqrafik xarakter daşımasıdır. Bəzən Şəfa Vəlinin şeirlərini oxuduqda qəlbimiz belə üşüyür. Ona görə yox ki, həmin şeirdə donuqluq var. Əsla belə deyil. Düşüncələrimizin gözlərimizə hopduğu anların duyğusunun bəlirsiz biçimdə yenidən içimizə dönməsi gerçəkdən ruhumuzun hərəkətidir. Şəfa Vəlinin şeirlərində, hətta misralarında bütün bunları zərif bir biçimdə duymaq mümkündür. Yetər ki, yazdıqlarına birbaşa onun gözü ilə, nəfəsi ilə, duyğuları ilə baxa biləsən. Duyduqca içindəki sızıltıların necə pıçıltıya çevrilməsinin tablosunu görə biləsən. İçindəki anımların dəyərinin fərqində olmağı bacara biləsən. Şəfa Vəli bax beləcə bir şair-yazar taleyini yaşayır. Hətta kimsədən ummadan, taleyin dolanbaclarını ədəbi düşüncələrinin səssizcə pıçıltısına çevirərək möhtəşəm şeirlərin və hekayələrin, bəzən də reportajların imzasını bəlirləməyi bacarasan. Onun yazılarının ezackarlığının dəyəri də bundadır.

    “Apardı sellər Saranı”

    Bir gün qapın döyüləcək,
    Sənə bir söz deyiləcək.
    Ruhun yaman üşüyəcək…
    “Apardı sellər Saranı”…

    Hardan düşdü yada? Hardan?
    Axı unutmuşdun çoxdan…
    Günahkarı ölən sevdan
    Qınadı ellər Saranı…

    Qorumağa söz vermişdin…
    Elin dilindən demişdin…
    Təkcə özün bilməmişdin,
    Söylədi dillər Saranı…

    Yatdın, Xançoban, yatdın…
    Ömrü ucuzuna satdın…
    İllərin o üzünə atdın…
    Atmadı illər Saranı…

    Demə ki, ürəyi daşdı,
    Dərd çağladı, aşdı-daşdı…
    Bəxtin kirinə bulaşdı
    Yumadı sellər Saranı…

    Bir gün qapın döyüləcək,
    Sənə bir söz deyiləcək.
    Ruhun yaman üşüyəcək…
    “Apardı sellər Saranı”…

    Dostum… küsə bilərsən

    Dostum… küsə bilərsən
    Yenə ikinci oldun…
    Getdi bütün sevgilər…
    Mənsə seyrçi oldum…

    Sənə “bağışla” demək
    Günahım sayılacaq…
    Dodağım büküləcək…
    Gözlərim qıyılacaq…

    Bu qız sənə tanışdı…
    Darıxar özü üçün…
    Gəl, bir şeir danışım…
    Elə-belə… söz üçün…

    Küssək də hər axşamdan
    Bu günlə barışmışıq…
    Bir də… soruşmasan da
    “O”nunla ayrılmışıq…

    Adını deyib gəlmişəm

    Bir qədəh sevinc icmişəm
    sağlığına… sağlığına…
    Utanmayıb oynamışam
    yoxluğuna… yoxluğuna…

    Adını deyib gəlmişəm,
    düşmüşəm yolun ağına…
    Adımı yaza bilmişəm
    çəkdiyin həsrət dağına…

    Bağışla… Ömrüm günahdı…
    Batırma eşqi günaha…
    Dilimdəki bu son “ah”dı…
    Badədir, sağlığına…

    Hərdən yuxum sürgün olur

    Hərdən yuxum sürgün olur,
    Üz tutur sənin qoynuna.
    Gah da qəfil yolu düşür,
    “Səninlə mənim toyuma”.

    Yeyir, içir, sağlıq deyir,
    Utanmayıb oynayır da.
    Hamını özütək bilir,
    “Sən”li, “mən”li bu dünyada.

    Eh…bezdirir çoxunu,
    Arzumu gizləməliyəm.
    İnsaf et, qaytar yuxumu,
    Səhər işə getməliyəm.

    Adsız şeirlər

    Dərdi yanına sal gətir,
    Yeni görüşə gələndə…
    Özünə eynək al gətir…
    Böyütsün məni gözündə…

    Bəxtimin kiçik qızıyam…
    Falçı deyib gəlişini…
    Qəlbində ağrı, sızıyam,
    Qoru üzdə gülüşünü…

    Mənə “Qırmızıpapaq” al,
    Öz içimdədi canavar…
    Nağıl dünyandaca qal…
    Ölsəm bundan sənə nə var?

    ****

    Unutmuşdum…Bu görüşdə
    Sevgini gətirmə, yaxşı?
    Nolsun söylənirik dərddən,
    Nə sən aşıq, nə mən baxşı…

    İkimiz də uduzmuşuq…
    Sən sevgini…Mən də səni…
    Arsızmışıq…Huşsuzmuşuq…
    Görüşə səslədim səni?

    Ehh…Qırmızı şal gətir,
    Tamamlansın bəzəyim də…
    Özünə eynək al gətir…
    Böyütsün məni gözündə…

    ***

    Unutduğun bu çiçəyin ətrinə,
    Sözlərinin zəhrini də qatmışam…
    Ayrılığın yaman dəyib xətrimə,
    Qırılmışam…Ümidimi atmışam…

    Arzunu göndərib dağ bulağına,
    Qəmbəri asmışam ürək yerindən…
    Düşüb sənli ömrün qəm sorağına,
    Dedim bir bayatı çəkək yerində…

    Çağırın imdada Qaracaoğlanı,
    Diriltsin sazıyla ümidlərimi…
    Gəlsin bu taleyin oyun pozanı,
    Gətirsin özüylə istədiyimi…

    Yuxum

    Hərdən yuxum sürgün olur,
    Üz tutur sənin qoynuna.
    Gah da qəfil yolu düşür,
    “Səninlə mənim toyuma”.

    Yeyir, içir, sağlıq deyir,
    Utanmayıb oynayır da.
    Hamını özütək bilir,
    “Sən”li, “mən”li bu dünyada.

    Eh…bezdirir çoxunu,
    Arzumu gizləməliyəm.
    İnsaf et, qaytar yuxumu,
    Səhər işə getməliyəm.

  • Şəfa VƏLİYEVA.Möhtəşəm şeirlər

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    * * *

    əzirim var gəlişinə, sevdiyim,
    Qədəmlərin dəyən yerə baş qoyam.
    Çən- çiskinə dönüm yolla sürünüm,
    Rastına çıxanda bir pəri olam.

    Nəzirim var sevənlərin pirinə,
    Sevən, sevilən də özüm olaydım.
    Sözüm keçmir ürəyimə, səbrimə,
    Dilərdim, anadan dözüm olaydım.

    Nəzirim var vüsalına yetəndə,
    Kor olam, gözümü qurban demişəm.
    Dünya qurbanlığa quzu kəsəndə,
    Mən sənə özümü qurban demişəm.

    * * *

    sevdali gunlerim soldu gul kimi
    adina birce soz yarasdirdilar
    el catmaz, un yetmez bir unvan kimi
    qismet yazib bogazimdan asdilar

    tesaduf deyildi ona bas eydim
    zeruretdi qurur eyen bu sevgi
    men niye das olub basina deydim
    meni sevenin de yixildi evi

    itirdim…geriye qayitmaq ucun
    ireli getmeyim gerekmis deme…
    qoynuna siginib onsuz heyatin
    gunu basa vurmaq olmekmis deme…

  • Şəfa VƏLİYEVA.Möhtəşəm şeirlər

    1915291_748109358667106_2463672035380493579_n

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    * * *

    Həsrətimi köz eylədin,
    yaramı göz-göz eylədin…
    Özün boyda “döz” eylədin…
    Dayan, qara bəxtim… Getmə…

    dil var səni ağlamağa,
    Sel var gözdə çağlamağa…
    bel var… dərdi saxlamağa,
    Düz dur, qara bəxt… Əyilmə…

    gedişin kimi yandırar?
    bu hikkə nəyi andırar?
    Vallah, qəlbimi sındırar…
    Dərdimə, qara bəxt, gülmə…

    * * *

    Basmışam köksümə məsum körpə tək,
    Xəyanətin qucağıma sığınıb…
    Donub üşüyürəm buz həsrətində,
    Sənli yatağıma bu gün qar yağıb…

    Sanma yad olacam sənə bu gündən,
    Ən gözəl hissləri yaşayacaqsan…
    Sevəcəksən, seviləcəm özüm də
    titrək həyəcandan doymayacaqsan…

    Bir gün şah olarsan sevgi dünyamda
    Hökmü veriləcək həsrət, ya vüsal…
    Hərdən düşünərsən, gizlin röyamda,
    əzizlənən bir uşaqsan, dili lal…

    Aşiq-məşuq butasıdır, əzizim…
    Dərin duyğulardan başlar bu nağıl.
    Şahzadə sən oldun, mənsə kənizin,
    Qalmışam ayrılıq əlində fağır…

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Tanrının həvəsi yox

    Başıma gün döysə də,
    Ürəyimə qar yağır.
    Çöldə şəfəqlər gülür,
    Gözümdən sel-su axır.

    Gələn gün, batan günəş,
    Hey oyadır yaddaşı.
    Mən tərpədə bilmirəm
    Yolumdakı bu daşı.

    Bir-birinə qarışıb,
    Saçlarımda ağ-qara.
    Payızın sonundayam,
    Ümid yoxdu bahara.

    Canım candan qaçaqdı,
    Barışmağa güman yox.
    Düşmüşəm qəm selinə,
    Yapışmağa saman yox.

    Söykəndiyim ağacın
    Barı bir kölgəsi yox.
    Bu canımı almağa
    Tanrımın həvəsi yox.

    Yağış yağır

    Göylər dolub, qan-qan deyir buludlar,
    Mən də yaman tutulmuşam, bəri bax.
    Ötüb keçmir dəqiqələr, saatlar,
    Bu həsrətdən yorulmuşam, bəri bax.

    Ürəyimdə bir təlatüm çırpınır,
    Haldan-hala salır məni bu hicran.
    Elə bil ki, şaqqıldayıb göy sınır,
    Qoymur açam gözlərimi bu tufan.

    Su çilənir gözəlliyin üstünə,
    Gül-çiçəklər qalıb boynu bükülü.
    Göylər durub çöl-çəmənin qəsdinə,
    Ocaq sönüb, yel oynadır tay külü.

    Qəzəbindən göylər oyur dağları,
    Sellər-sular qayalardan atılır.
    Yağış çoxdan çimizdirib bağları,
    Coşqun sellər dağ çayına qatılır.

    Boynun bükür neçə-neçə arzular,
    Ürəyimdə yellər əsir, qar yağır.
    Yollarımı bağlayanda sel-sular,
    Qəlbim, gözüm bu həsrətdən ağlayır.

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Vaxtdı

    Məni gedənlərin sırasına yaz,
    İstərəm əllərim əlinə yetə.
    Qorxuram günahım çoxala bir az,
    Çiynimdən mələklər inciyib gedə.

    İlahi vaxt ikən sən canımı al,
    Qoy kimsə çəkməsin qayğımı mənim.
    Unutma bəndəni, mənə nəzər sal,
    Qalmayıb dünyada bircə sevənim.

    Bu titrək əllərim bənövşə dərməz,
    Ömrü əritmişəm illər uzunu.
    Daha qızlar mənə gül-çiçək verməz,
    Arxada qoymuşam ömrün yazını.

    Soldu zaman-zaman eşqin çələngi,
    Gözümün əvvəlki işığı yoxdu.
    Daha dəyişilib güllərin rəngi,
    Canımın ağrısı, acısı çoxdu.

    Geriyə dönmədi gözdən itənlər,
    Tay mənim ürəyim yetim yuvadı.
    Baharı apardı ötüb gedənlər,
    Bu hava özü də özgə havadı.

    Əllərim bir ələ yetişməyəcək,
    Xatirə yazmağa yoxdu həvəsim.
    Qəlbimin çatları bitişməyəcək,
    Uca zirvələrə yetişməz səsim.

    Yediyim çörəyin dadı dəyişib,
    Ruhum uçmaq üçün hazırdı çoxdan.
    İndi sözümün də dəyəri düşüb,
    Axı nə umasan olmazdan, yoxdan.

    Bilirəm mənim də vaxtım daralıb,
    Oyaqdı həmişə vaxtın yiyəsi.
    Can alan mələk də sifariş alıb,
    Döyür pəncərəni qışın nəfəsi.

    Gedirəm

    Zirvədən dönən yolçuyam,
    Bir cığır salıb gedirəm.
    Dünya adlı bir qocadan,
    Dərsimi alıb gedirəm.

    Dağlar gəzdim, qəlbi uca,
    Köks ötürmədim bir taca.
    Baxıb hər gülə, ağaca,
    İndi əl çalıb gedirəm.

    Yollarda oldum həmişə,
    Məni çox sıxdı əndişə.
    Boylanıb baxıb günəşə,
    Xəyala dalıb gedirəm.

    Üzüm ağdı, ürəyim tox,
    Çox yaşadım deyəsən çox.
    Tanrıdan bir gileyim yox,
    Vaxtdı, qocalıb gedirəm.

    Dərddən inciyirəm…

    Hərdən bulud kimi gözlərim dolur,
    Hər arzu, istəyim gül kimi solur.
    Hərənin qazancı bir şeydən olur,
    Dərdi dərdə qatıb kef eyləyirəm.

    Qəlbim qəfil səsdən çaşır, ürpənir,
    Sevincim ağlayır, dərd-qəmim dinir.
    Bəzən lap bezirəm, səbrim tükənir,
    Dərddən inciyirəm, səhv eyləyirəm.

    Dərdin əndişəsi çıxmır canımdan,
    Qəm-kədər dərirəm hər bir anımdan.
    Dərdləri yığıram dörd bir yanımdan,
    Durna qatarıtək səf eyləyirəm.

    Həsrəti, hicranı görməmişəm kəm,
    Gələndə tək gəlmir, o da gəlir cəm.
    Elə ki, üstümə yeriyir dərd-qəm,
    Sinəmi gərirəm dəf eyləyirəm.

    Qəhər cəllad kimi kəsir nəfəsi,
    Qəlbimi yandırır hicranın səsi.
    Üstümü alanda dərdin nəşəsi,
    Dərdin bolluğunda kef eyləyirəm.

  • İstanbul yarmarkasında azərbaycanlı yazar Eyvaz Zeynalov kitabını imzalayıb

    İstanbulun CNR salonunda davam edən kitab yarmarkasında azərbaycanlı nasir Eyvaz Zeynalov “Eski bisiklet” kitabını oxucular üçün imzalayıb.
    Oxucular “Eski bisiklet” kitabına yaxından maraq göstərdikləri kimi kitabın müəllifi Eyvaz Zeynalovla üzbəüz söhbət imkanı əldə ediblər. Eyvaz Zeynalov öz yaradıcılığı və Azərbaycan ədəbiyyatının bu günkü durumu barədə Türk oxucularına ətraflı məlumat verib.
    ”Eski bisiklet” kitabını nəşr edən “Ferfir” nəşriyyatının sahibi Şərəf Yılmaz APA-ya verdiyi açıqlamada deyib :”Kitabı keçən ilin dekabrında nəşr etdik.Oxucuların kitabı rəğbətlə qarşıladığını deyə bilərəm.Eyvaz bəyin yaradıcılığına olan marağı görəndən sonra keçən həftə onunla yeni bir müqavilə imzalayaraq “Qisas” romanını Türkcə çap etməyi qərarlaşdırdıq. Kitabı noyabr ayında keçiriləcək TÜYAP beynəlxalq kitab yarmarkasının açılışına qədər çap etməyi nəzərdə tutmuşuq. Daha əvvəl də sizə demişdim ki, Eyvaz Zeynalovla yaradıcılıq münasibətlərimiz davam edəcək.Azərbaycan və digət türkdilli ölkələrin ədəbiyyatlarının qiymətli nümunələrini Türkiyədə çap etmək əsas hədəfimizdir”
    Kitablarını imzalayandan sonra CNR yarmarkasında APA-ya açıqlama verən Eyvaz Zeynalov deyib ki, İstanbula bu dəfəki səfərində “Chiviyazıları” nəşriyyatı ilə də müqavilə imzalayıb.Müqaviləyə əsasən, nəşriyyat yazarın “Bələdçi” əsərini çap edəcək.”Bələdçi” əsərinin də noyabrda keçiriləcək TÜYAP beynəlxalq kitab yarmarkasının açılışında stendlərdə nümayiş etdirilməsi gözlənilir.
    Qeyd edək ki, martın 4-də açılan CNP kitab yarmarkası martın 13-də bağlanıb.

    http://www.apa.az

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.Yeni şeirlər

    mxe

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru

    BU HƏYAT YOLUNDA

    Neçə ürəkləri varaqlamışam,
    Neçə çəmənləri oraqlamışam,
    Neçə sevənləri soraqlamışam,
    Heç demə naşıyam, ruhum bir incim,
    Dünya sevncimdən olub bir əlçim.

    Mən sevən biriyəm, sözə bağlıyam,
    Cüt qoşa qanada, gözə bağlıyam,
    Kədəri, qüssəni atmağa nə var,
    Ürəyi sevgiylə vuran insanın,
    Ruhuna bulaqtək axmağa nə var?!
    Qəlbini bir sözlə almağa nə var?!

    Yurdumun bu ilıq, od nəfəsindən,
    Mən ilham alaraq cilalanmışam,
    Qəlbi bədxahların daş qəfəsindən,
    Kədərdən ələmdən uzaqlaşmışam.
    Çəməndə çiçəklə, aranda güllə,
    Meşədə kəkliklə, bağda bülbüllə,
    Dərələr keçmişəm, dağlar aşmışam,
    Qayada bulaqla dodaqlaşmışam.
    Uzaq səfərlərdə yaraqlaşmışam.
    Bu həyat yolunda bulaqlaşmışam.

    Kədəri, qüssəni atmağa nə var,
    Ürəyi sevgiylə vuran insanın,
    Ruhuna bulaqtək axmağa nə var?!
    Qəlbini bir sözlə almağa nə var?!

    DÖYƏCƏM QAPINI

    …Bir gün xəbər eləmədən,
    Döyəcəm sənin qapını,
    Gizli olan məhəbbətə,
    Heyran qoyacam hamını.

    Bir cüt sevən qovuşacaq,
    Ürəkdə sevgi daşacaq,
    Alov kimi alışacaq,
    Həsrətin bitən zamanı.

    Ruhuma olmusan qida,
    Ürəkdə qopur min nida,
    Allah, nədir bəs bu sevda?!
    Unudub, pisi, yamanı,
    Heyran qoyacam hamını.
    …Döyəcəm sənin qapını!

    ÜRƏYİMDƏ SAXLARAM

    Milyon-milyon insanların
    əhatəsində,
    Özümü tənha hiss edirəm…
    Sanki duman
    bürüyüb cahanı,
    Yalan, laqeydlik,
    xəyanət görürəm!
    Bacardıqca qaçıram
    insanlardan,
    İçimdə odlu bir sevda
    ola-ola…
    Gözlərimə nisgil yaşı
    dola-dola…

    Başımıza gələn işlər xatirələr
    adlanır,
    Oxunmuş bir kitab kimi
    qatlanır…
    Bütün bu olanları,
    tale yazısı bilmişəm,
    Sonra da uşaq kimi,
    şirin-şirin gülmüşəm…
    Amma niyə görəsən, bütün bu olanlardan
    sonra,
    Səni səndən və onlardan,

    sızıldayan canımdan çox
    sevdim???
    Səni bu ruhuma nə qədər yaxın bildim!
    Yoxsa ki, sən gülürsən bütün bu olanlara?
    İcazəsiz, sualsız ürəyə dolanlara.
    Səni elə beləcə saf sevgimə bələyib,
    Gözlərimdən ələyib,
    ürəyimdə saxlaram!
    Söylə, daha kimə könül açarsan?
    Yoxsa ordan da qaçarsan?!

  • Vicdanlı müsəlman hər an Allahın razılığını qazanmağa çalışar

    gxy

    Müsəlmanın ən mühüm xüsusiyyətlərindən biri hər an vicdanının səsinə qulaq asmasıdır.

    Müsəlmanın ən mühüm xüsusiyyətlərindən biri hər an vicdanının səsinə qulaq asmasıdır. Müsəlman bütün həyatı boyunca Allahın ən razı olacağı davranış nədir deyə düşünər. Ancaq Allaha yönələr və heç bir davranışında başqa insanların razılığını düşünməz.

    Bəzi insanlar isə dini yaşayarkən vicdanlarının səsinə qulaq asmırlar. Onlar dinlərini böyüklərindən gördükləri adət-ənənələrə və vərdişlərə görə yaşayırlar. Sadəcə müəyyən ibadətləri yerinə yetirmək onlar üçün kifayətdir. Belə insanlar ancaq yaşadıqları mühitə uyğun olmaq və ya elə alışdıqları üçün dindar kimi görünən bir həyatı seçirlər. Halbuki dini Allahın nəzərdə tutduğu şəkildə yaşamaq üçün insan vicdanının səsinə sonuna kimi qulaq asmalıdır.

    Əks halda İslam əxlaqını yaşamaq mümkünsüz hala gələr.Həmişə vicadının səsinə qulaq asan insan hər an Allah üçün nə edə biləcəyini və hər vəziyyətdə ən gözəl davranışın nə olacağını düşünər. Axirətdə peşman olacağı bir şeyi etməkdən çox çəkinər. Bu səbəbdən də gücünün və ağlının yetdiyi qədər hər an Allahın razılığına ən uyğun olacaq şəkildə hərəkət etməyə cəhd edər.

    Allah «Fatir» surəsinin 32-ci ayəsində insanların dinə bağlılığını belə bildirir:

    Sonra, Kitabı qullarımız içərisindən seçdiklərimizə miras etdik. Onlardan kimisi özünə zülm edər, kimisi orta yol tutar, kimisi də Allahın izni ilə yaxşı işlərdə öndə gedər. Böyük lütf də budur. (Fatir surəsi, 32)

    Bu ayədə də Allahın bizə bildirdiyi kimi, insanlardan bir qismi din əxlaqından çox uzaq yaşayırlar. Digər bir qismi isə vicdanlarının səsinə tam qulaq asmırlar. Bunlar orta yolu seçirlər. Nəfslərinə çətin qələn məqamlarda çox vaxt vicdanlarının səsini dinləməyi üstün tutmur, nəfslərinə tabe olurlar.Allahın ayədə bildirdiyi bir qrup da var ki, onlar da xeyirlərdə yarışırlar.

    Həyatlarının hər anında vicdanlarına tabe olurlar. Bütün vaxtlarını xeyir işlər görmək üçün keçirirlər. Allahı, Quranı, dini hər şeyin üstündə tutur, heç bir məsələdə nəfslərinə məğlub olmamağa diqqət edib daim vicdanlarının səsinə qulaq asırlar. Gözəl əxlaqda, fədakarlıqda, sevgidə, şəfqətdə özlərini önə atılırlar. Allah belə insanları Quranda Cənnətlə müjdələmışdir.

    Belələri Allaha, Axirət gününə iman gətirir, yaxşı işlər görməyi buyurur, pis əməlləri qadağan edir və xeyirxah işlər görməyə tələsirlər. Məhz onlar əməlisalehlərdəndirlər. Onların etdiyi yaxşılıqlar əvəzsiz qalmayacaqdır. Allah müttəqiləri tanıyır. (Ali İmran surəsi 114-115)

    Gülnarə Yadigarova