heç kəs xoşbəxt olmadı bu şəhərdə
hamı bir səadət axtarışında,
saçlarını ağartdı
və tapmadıqda, küçələri günahlandırdı
cığırları qınadı
yolun sonunda tikilən evləri…
qəsəbələr də zinakar sifətində göründü
insanların gözünə
insanlar da…
yolun başında itirmişdilər günəşrin sualararını
zülmət şəhəri idi insanların daxili.
pozulmuşdu əxlaqları…
daralmış yollar ölüləri daşıyırdı üstündə
o tərəf bu tərəfə…
eh, qoca şəhər, ölsəydin
insanlar da xoşbəxt olardılar!