* * *
Yenə yuxum qaçaq düşüb,
Bu gecə – dözüm gecəsi.
Yeyib bitirəcək məni
Ömrün ən uzun gecəsi.
Oyanacaq xatirələr,
Elə ki, oyaq biləcək.
Keçmişin künc-bucağından
Kimlər tökülüb gələcək.
Fikrim, beynim tutmayacaq
Bu qədər qonaq-qaranı.
İçindən bir cığal çıxıb
Qarışdıracaq aranı.
Yenə üzü bozaracaq
Gün görməyən ayın, ilin.
Qılıncı qından çıxacaq
Sözünü kəsdiyim dilin.
Ölüb gedən arzuların
Qanı üzümə duracaq..
Bu gecənin şimalında
Bir şeiri ayaz vuracaq.
TEZ UYU, ŞAİR BALASI
Bu dərdin sözdə yaşayan,
İçimdə ölən vaxtıdı.
Doğranıb şeirə, misraya
Ömrünü bölən vaxtıdı.
Pəncərəmdə ay doğulub,
Yatağıma qor dağılıb.
Gecə gözümə yığılıb,
Yuxuma gülən vaxtıdı.
Yatıb dağların lalası,
Susub hamının laylası.
Tez uyu, şair balası,
İlhamın gələn vaxtıdı.
SƏNİ GÖZLƏRİMİN
YAŞI TUTACAQ
Məni elə unut, mən də unudum,
Dönüb ürəyimi bir də sınama.
Rəngbərəng dərdlərim özümə qalsın,
Sevgini götür get, məni qınama.
Yenə ümid vermə, köhnə ümidin
Hələ qurumayıb gözünün nəmi.
Yuxuma da gəlmə, xəyalıma da,
Unut öldürdüyün arzular kimi.
Demə bu dünyanın üzü dönükdü,
Qınama taleyə belə əyildim.
Dağdan dözümlüydüm, daşdan səbrli,
Məni sən dəyişdin, belə deyildim.
Daha bu sevginin ölmək vaxtıdı,
Köksümdə sən boyda məzar yatacaq.
Nə ah çəkəcəyəm, nə də adını,
Səni gözlərimin yaşı tutacaq.
DƏNİZİN QANI QARADI
Bu dənizin sahilindən
arzular uzaq görünür.
Bu dənizin sularında
balıqlar yazıq görünür.
Adamlar axışıb axşam
dəniz havası almağa,
Yosunlar ilişib yenə
balıq yerinə qarmağa.
Bürküdən nəfəsi durub,
Dənizin havası çatmır.
Üzündə dərd qaysaqlayıb,
Dalğalar hey vurur, batmır.
İçindən qara qan axır,
Gesə tək donu qaradı.
Gəl qayıdaq, gedək evə,
Dənizin qanı qaradı.
AKİF SƏMƏDƏ
Dərvişdi, dağlar yıxmışdı,
Baxtdan, yığvaldan yığmışdı,
Yolçuydu yola çıxmışdı
Haqqa sarı, içində Haqq.
İncə dərəsi deyincə
Kövrəldi, doldu doyunca.
Xramçay, Araz boyunca
Yurd həsrəti – öcündə Haqq.
Bir inamın qurbanıydı,
Təbriz, Borçalı canıydı,
Bir karvanın sarbanıydı,
Yükü ağır, köçündə Haqq.
Hanı Akif Səməd, hanı?
Haqq aşıgı, Haqq dastanı,
Mürəkkəbi şəhid qanı,
Qələminin ucunda Haqq.
Rotterdamlı Marion üçün
Buğda sarısı saçları
isladır İzmir yağışı.
Təzə şeir şəkli çəkir
uzaqlardakı baxışı.
Arzuların rənginə bax
mavi gözlərin içində.
Sevgilər yolunu azıb
bu qızın fikir köçündə.
Gizlənib təbəssümündə
yenə də köhnə yorğun qəm.
Özündə dustaq kimidi,
ruhuna dar gəlir aləm.
Köksündə Holland ürəyi,
dilində Türk şeirləri.
İçində cahana sevgi,
duyanı – tək şeirləri.
İzləyir yağış ömrünü,
taleyinə yağış yağmır.
…Rotterdamlı qızın rəsmi
şeirə, tabloya sığmır.