( əsl ziyalılara aid deyil , ziyanlı ünsürlərə xitabən )
Ay məni özündən savadsız sayan ,
Mənim bildiyimi bilə bilməzsən .
Mən üzüldüyümə gülə bilərsən ,
Mənim güldüyümə gülə bilməzsən .
Sənin diplomun var , başınsa boşdu ,
Arxanca hərə bir lağlağı qoşdu .
Sənin bir kəlmənlə ilhamım coşdu ,
Mənimlə döş-döşə gələ bilməzsən .
Mən səni saymıram ziyalı kimi ,
Sənə pay verırlər it yalı kimi .
Olmusan kiminsə əyalı kimi ,
Üstündən bu adı silə bilməzsən .
Mənim şairliyim xor gəlir sənə ,
Mənim can dediyim çor gəlir sənə .
Haqqın yolu tələ , tor gəlir sənə ,
Ölsən də , adamtək ölə bilməzsən .
Qalib Şamxaloğlu nahaqqa qənim ,
Bir dağam başımda dumanım-çənim .
Ay mənim daldada dil-dil ötənim ,
Aşkara ötməyi hələ bilməzsən .
23 aprel 2015
* * *
Aşiqləri Məcnun gözü məstanələr eylər
Eşq ilə fəd`a ömrünü divanələr eylər .
Cismin o gözəl duyğulara etməyə qurban
Şəm`in oduna bi`əti pərvanələr eylər .
Gerçək sevən , hətta , əzabından dəm olarmış
Hicran ilə dəm olmağı peymanələr eylər
Daşlar dil açar ülvi vüsal təntənəsindən
Dilsiz , lal olan daşlara sevda nələr eylər
Dərd ilə kədərdən hələ əl çəkmədi Qalib
Qəmxariləri qəmgin o qəmxanələr eylər