Serseri rüzgarlar içten sarıyor
Dağıtıyor bizi parenk parenk
Dağlara, taşlara hızla çarpıyor
Kırıyor, döküyor param parça ediyor,
Ağaçlarda ki yaprak,
Ayaklarımızın altında ki toprak gibi ofalanıyoruz,
Koruyacak yürek kalmadı
Kollayacak vicdan olmadı
İnsan oğlu gülmedi.
Bölündük, dağıldık, hırpalandık,
Dünyanın dört bir yanına serpildik
“Yardım et”sesleri Arşa yükseldi.
Dünya yardım etmiyordu,
Edemiyordu,
Edenlerin eli yetmiyordu,
Savruldukça sağa sola,
Yıprandık ezildik
Üzüldükce üzüldük.
Dünyada ki güçlüler,
Çekti here bir tarafa,
Dertlerimiz kalktı rafa,
Sürenler sürdü sefa,
Mazlumlarsa cövrü cefa.
Ah uçsuz bucaksız dünya,
Sonunda kim duracak yanında,
Hal kalmamış bak canında
Bir tarafında yılanlar,
Bir tarafında solucanlar dolaşıyor,
Emiyor kanımızı,
Ağlatıyor anamızı,
Alem kendi derdinde,
Yerin göğe faydası yok,
Kimi ekmek bulamazken,
Kiminin karnı doğuştan tok.
Adaleti olmadıkça,merhameti kalmadıkça
İflah olur mu bu dünya,
Bizimkisi sadece rüya
Yüzümüz nasıl gülecek?
İnsanlar da yoksa haya,
Bir gün batacak dünya…
Şunu hiç unutmayın,
Dünyanın yakası bizde,
Sallanıyor elimizde.
08.05.2016