NİYƏ AYIRDI
Tale səni də çox gördü mənə,
Bir gün səni məndən alıb apardı.
Həyatın nə yaman sərt üzü varmış,
Sevən iki qəlbi niyə ayırdı?
Doyunca gülmədik, danışmadıq heç,
Bircə yol əlinə dəymədi əlim.
Hicransa gör nə tez kəsdi qapını,
Nə qədər ağırmış hökmü fələyin.
BİLİRSƏNMİ
Bilirsənmi, nə çəkirəm əlindən?
Ömrümü, günümü alt-üst etmisən.
Rahatlığımı almısan əlimdən,
Yuxularımı ərşə çəkmisən.
Bilirsənmi, nə çəkirəm əlindən?
Baxışınla qəlbimə üsyan etmisən.
Yer tapmıram özümə səni görən gündən,
Özümü – özümdən alıb getmisən.
“Almaz”ım evimin şuşəkəsəni
Цvlad tohfəsi
“Qızım, ata sözü həmişə gərək,
Mən sənə vermişəm təhsilli çörək,
Adını həmişə zirvədə görək,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Ata sevgisinə qalmadın həsrət,
Mən övlad böyütdüm, etmədim işrət,
Zəkalı ağlınla dünyanı titrət,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Ata eşqi ilə böyüyən bala,
Həmişə əlində gərək saz çala,
Zəngin bilik alıb o, yaşa dola,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Qızım mənim üçün ətirli çiçək,
Ailə qurarsa, o, açar ləçək,
Toyuna atlasdan gəlinlik ölçək,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Yoldaşı boyuna biz uyğun seçək,
Bəylik pencəyini əyninə biçək,
Qızıma ər olan bağlamaz ləçək,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Övladı düzəldər qızıldan dibçək,
Nənə olanda da qalacaq göyçək,
Şərəfli ad-şanı dilinə dilçək,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Qəlbində sən saxla xoş arzu, dilək,
Toyun çalınanda qəbirdən gələk,
“Gül” nəvələrinə doyunca gülək,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Atam yoxdur! – deyib saçını yolma,
Qəbir daşlarına başını vurma,
Ata yoxluğuna həyatda sınma,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
“Atan sənə alıb qırmızı bələk,
Durub gözyaşını qəbirdən silək,
Şair Reydanəsən, ağlatmaz fələk,”
“Almaz”ım evimin şüşəkəsəni!
Şeirimin dili
Hər misra mənimçün qızıldan baha,
Misralar önündə susmuşam daha,
Anadan doğuldum bir alim, düha,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Mənim taleyimi danışır şeirim,
Axır damcı-damcı alnımda tərim,
Misraya düzülür qızılım, zərim,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Dolur ağ vərəqlər, boşalır ürək,
Əlimdə həmişə bil qələm gərək,
Sözlər misralara bir sütun, dirək,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Köçür vərəqlərə hər arzum, hissim,
Şeirimin dilində yamanım, pisim,
Kəlmələr mənimçün dəmirim, misim,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Hər şeirim gətirir daxili qürur,
Burda görünürəm olduqca məğrur,
Şeirimdə dil açır təfəkkür, şüur,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Bu yerdə hər arzum keçər həyata,
Şeirimin saf dili dönər Qırata,
O, düşmənlərlə başlayar cihada,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Şeirimdə xoşbəxtəm qəlbən ürəkdən,
Ayrı bilmirəm arzu, diləkdən,
Misralarım uzaq hiylə, kələkdən,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Daha danışmağa ehtiyac yoxdur,
Kəlmələr bolluca, sözlərim çoxdur,
Hər misram yayından çıxan bir oxdur,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Sözlərdən hörürəm al-əlvan çələng,
Sənət meydanında yerimərəm ləng,
Şair Reydanəyəm, olmuşam pələng,
Şeirimin dililə nur saçacağam!
Natavan gozəldir…
Hərbi doyuşcuyə – general-mayora
yar olan Natavanın məğrur
sevgisinə ithaf edirəm.
Xan Xasayı sevdi görən gözləri,
Dolaşdı dilində ürək sözləri,
Sevib evləndilər bir gün özləri,
Natavan gözəldir igid sevəndə!
Əmrə müntəzirdir ev kənizləri,
Bağında fəvvarə su kəhrizləri,
Sarayda açılır gen dəhlizləri,
Natavan gözəldir igid sevəndə!
Körpələr yatırtdı qadın dizləri,
Yol açdı Xasayın ayaq izləri,
Sevgisilə sevindirdi bizləri,
Natavan gözəldir igid sevəndə!
Könlünü oxşadı uşaq səsləri,
Başına yığıldı sevən kəsləri,
Daha da çoxaldı xan nəsilləri,
Natavan gözəldir igid sevəndə!
Xasaya göstərdi böyük sədaqət,
Mayoru sevməyə tapdı cəsarət,
Döyüşçü sevgisi istər şücaət,
Natavan gözəldir igid sevəndə!
Döyüşə gedəndə dilədi uğur,
Xan qızı qəlbində arzular doğur,
Kündəni yapmaqçün xəmiri yoğur,
Natavan gözəldir igid sevəndə!
Ocağı gur yandı, çoxaldı işıq,
O incə belinə Xasay yaraşıq,
Uşaqlar boynuna oldu sarmaşıq,
Natavan gözəldir igid sevəndə!
Alqışa layiqdir Banu sevgisi,
Sarayda açıldı şeir sərgisi,
Şair Reydanəyə bəsdir bilgisi,
Natavan gözəldir igid sevəndə!