Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Gətirdiyin sevda güllərinin solmuş ləçəklərini hələ də saxlayıram…….
Gör nə vaxtdı görüşmürük əzizim,
Nə var, nə yox, söylə halın necədi?
Sənsiz keçən günlərimi sel yuyur
Mənsiz keçən qeylü-qalın necədi?
İncələnib ürəyimin telləri,
Həsrətimin ayağı yalın qalıb.
Səndə mənim nəyim qalıb biımirəm,
Məndə sənin bir ovuc gülün qalıb.
Ətrin qalıb hər qurumuş ləçəkdə,
Xatirələr dağıdıb didir məni.
Dur qarşıla, qapında dayanmışam,
Son görüşdü, bir azca dindir məni.
Nə sehrdi bu qurumuş güllərdən,
Əl götürüb ayrıla biləmmirəm.
Bu nə sevda, bu nə əzab,nə dərddi,
Nə yaşaya billəm, nə öləmmirəm.
Baxışlarım qonağındı hər gecə,
Ümidlərim od tutub yanır indi.
Mənim ürəyimdə qoyduğun sevgi..
Tək sənin başına dolanır indi.
OLMASIN SƏBRİN, VƏTƏNİM!
Sənə baş sağlığı verdim o gecə,
Dedim ki, olmasın səbrin, Vətənim!
Gör neçə günahsız oğullarının,
Qazıldı qoynunda qəbri, Vətənim!
Hayqırdı azadlıq istəyi, eşqi,
Qan boğa bilmədi bu qızıl teşti,
Sinənin üstündən zalımlar keçdi,
Kim verdi bu qanlı əmri, Vətənim!
Çökdü sinəm üstdə dumanlar,azdım,
O gecə susmadım, qəmli avazdım,
Biımirəm ömrümə mən necə yazdım,
“20 YANVAR” adlı ömrü, Vətənim!