Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,
BİLMİRƏM
/”Vətənimdir” – silsiləsindən/
Bəd illər az qalır qərinə olsun,
Qübarı könüldən silə bilmirəm.
Çatlamış, boş sənək çətin ki, dolsun,
Şuşasız, Laçınsız, gülə bilmirəm.
Neçə ki, Kəlbəcər qolu bağlıdır,
Neçə ki, Ağdamım sinədağlıdır.
Neçə ki, “stepan”, “Qarabağlıdır”,
Necə yaşayıram, hələ bilmirəm.
Cəbrayıl yaralı, həm də qəfəsdə,
Füzuli can verir, qulağı səsdə.
Qubadlı, Zəngilan, kürəyi üstə,
Məzarım qazılıb, ölə bilmirəm.
İrəvan, Zəngəzur, Göyçəm hardadır?
Mehri, Qafan, Vedim, gör nə haldadır.
Gorusum, Ağkilsəm, çoxdan dardadır,
Həsrətin zirehin, dələ bilmirəm.
Aprel döyüşləri, mesaj- düşmənə,
Bir kimsə dünyada, qızammaz mənə.
Zərbələr vuracam, hey dönə- dönə,
Yurdda eldən- elə, gələ bilmirəm.
Yüksəldək Murovdan “Cəngi”nin səsin,
Silək Ulu Yurdun, qara ləkəsin.
Dövran vəsf eləsin, Odlar Ölkəsin,
Nəyi gözləyirik, bilə bilmirəm?!…
HƏYATIN VƏFASI
/”Mənim dünyam”- silsiləsindən/
Həyatın insana vəfası yoxmuş,
Anladım mən bunu xəstə olanda.
Həyatda insanın cəfası çoxmuş,
İnsan bunu anlar yaşa dolanda.
Bir anda çevrilir dünyanın üzü,
Gözlərə zillənir fələyin gözü.
Dildə donub qalır kəlməsi,sözü,
Əzrayıl başının üstün alanda.
Əqli də,nitqi də,düsür didərgin,
Gözə zülmət çökür,dəyişir rəngin.
Ürək çaş-baş vurur,nəbizlər gərgin,
Damarda qaralır qırmızı qan da.
Göz yaşı qarışır acı qəhərə,
Yediyi,içdiyi dönür zəhərə.
Gümanı qalmayır sübhə,səhərə,
Gözləri qapıda,yolda qalanda.
Ağrılar,acılar çətindən-çətin,
Can dərdi əridir qürur,qüdrətin.
Olur dilənçisi şəfa,şəfqətin,
Bənizi çiçəktək sönüb,solanda.
Həkim olur ona qardaş,həm bacı,
Həkim olur dərdin, çarə,əlacı.
Həkim həmin gündən, başının tacı,
Dövran dərk eylədi, fəna olanda.