“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı
Sarı eşqə Tanrı ağlar,
Bəndə ağlamaz…
Ağlamaz…
Qoca palıd çal başına
Sarı bağlar…
Qara bağlamaz…
Bağlamaz…
Əyilib səcdə edərəm
Getdiyin hər dan üzünə…
Məcnuna qibtə edərəm,
Leylinin həya rübəndi
Yaraşmaz nakam üzümə…
Yandım…
Aman, sarı palıd…
Qoynunda koğuşun varmı?
Bu eşq səmalarla yaşıd…
Eşqdən ölsəm,
Ah, Tanrım, ah,
Bir də doğuluşum varmı?
Cavidanə təbəssüm – Şəfa Vəli
Çəkinmə, gül! O lətif, incə,
nazlı qəhqəhələr
Simaxi-ruhumu öpdükcə
məsti-zevq olurum.
Hüseyn Cavid
1. Ölümlə sevişmək arzusu
İndi özümə yaddır
Dəli hönkürtülərim…
Güzgüdəki qadını
Ölümə sürüklədim…
Dünyada ən dəhşətli,
O çılğın ehtirasın
Yapışmışam əlindən…
Gülürəm…
Xısın-xısın…
Bilirəm
Uçurumun
Ruhuma aclığını…
Şahzadəsi deyiləm
Şirin, məsum nağılın…
Bu gecə sevişməyi
Dadmaq arzusundayam…
Ölümlə sevişməyin
Bircə addımındayam…
Əlim üzülüb tamam
Həyat adlı zalımdan…
Nə yarım, nə də anam
Hali deyil halımdan…
Edam olunur günəş
Ayın xəyanətində…
Ümidlərim can verir
Ölümü öpməyimlə…
Öpülmək istəyirəm
Gecəni səhərəcən…
Sevişmək istəyirəm
Ölümlə…
Ölənəcən…
Bu sonuncu arzunun
Qarşısında dik durdum…
Həzz alan qürurumun
Qucağında uyudum…
2. Mən göy üzü deyiləm…
İçim günahla dolu…
Çölüm günahla dolu…
Qətl edilmiş arzular
Çiynimdə ömür boyu…
Qarışıb hisslərimə
Əbədi yuxu eşqi…
Günah yağır gecəmə…
Günahım yuyur eşqi…
Gözlərim qan çanağı…
Saat gecənin beşi…
Yenə zülmət bağırır…
Ürəyimlə sevişir…
Hardadı bu ayrılıq?
Gəlib döysün sinəmi!
Eşitmirmi, ağlayır
Zorlanan eşq mələyi!
Ah…
Yenə də özüməm
Həm qatil, həm günahkar…
Mən göy üzü deyiləm,
Sevə məni ulduzlar…
Axır dodaqlarımdan
Damcı-damcı kəlmələr:
-Tanrı, keç günahımdan!
Tanrı, qoyma ölməyə!
3. İblis üçün epitafiya
Çiliklənən güzgümü
Gözümə sığdırıram…
Qucaqlayıb özümü
Səhərə aparıram…
Tanrı bağışlayandı…
Bağışladımı məni?
Şeytanı daşlayanda
Alqışladımı məni?
Yoxsa…
Yaranışımdan
Şeytan özüm olmuşam?
Ölümlə yarışanda
Finişə tez çatmışam?
Ağarır damcı-damcı
Üfüqdəki dan yeri…
Doğuşdan betər sancı
Axtarır ölüm yeri…
Can verir ehtirasım
Üzü səhərə doğru …
Ölümlü arzularım
Tək bircə ümid doğur…
Ümidə baş əyirəm…
Dərdə qəbir qazıram…
Qatil ehtirasımı
Ruhumda basdırıram…
Yazıram başdaşına
Ürəyimin qanıyla:
“Ömrümün yaddaşında
Ölüm də eşq sayılar…”
Həya baxışlarımda
Açıram bu səhəri…
Ah…
Narıncı dumanda
Cilvələnir şəhərim…
İblis də mən, mələk də…
İnsanam, insan özüm!
Yaraşır hisslərimə
Cavidanə təbəssüm…
Gəncə