Qadın
İstəkdən yoğrulsan da,
İstəklə doğulmadın.
O qədər çox idi arzun
Arzundaca boğuldun!
Yum! Yum gözlərini, qadın!
Sevdin!
Ruhun uzaqda
Cismin doğma yataqda,
Ananın naxış-naxış,
Həvəs-həvəs tikdiyi
Yastığı cırmaqlayan
Dırnaqların şişəmi?
Məhrəminə satdığın
Cismin dözür şişəmi?
Bu dünya çox kiçikdir.
Bir qadın içindəki
Sevgini basdırmağa
Yer acizdi torpaqda,
Torpaq bəyaz bayraqdı!
Sən azad olamadın!
Yum! Yum gözlərini, qadın!
Alisən!
Ulusan!
Anasan!
Dözümün sinən üstə
Dağ olsun kişilərə,
Nə fərqi
O dağın təkindəki
Qaranlıqda inləyən
Saçlarından asılan,
Qara divə qısılan ürək
Alimi?
Ulumu?
Anamı?!.
Təki o dağ dağların
Bağ olsun kişilərə…
Əmsin dünya dərdini,
Dönsün dünya dərdinə!
Qapqara saçlarından
Bir tel ayır…
Dolaşdır bəmbəyaz buxağına…
– Ana!
Yenə…
Bala səsinə çevril,
Bala nəfəsinə səril…
Səril!
Səril!
Təkcə öz ayağına sərilmə!
Ayaqlama cənnəti!
Anama
Bir dəli sevdaya düşmüşəm, ana,
İntihar sevdasına!
Amma
Qıymıram sənin ürəyinin bir parçasına,
Qıymıram sənə!
Bax, ana,
Bircə canımnan başqa
heç nəyim yoxdu.
Onu da borcluyam Sən Tanrıma!
Bilirəm, onsuz da qatiləm!
Mənli arzularının,
İstəklərinin,
Sənə verəmədiyim nəvələrinin “qatili”!
İndi də
balanın qatili olmaqdan qorxuram!
Ana!
Sənin ölümünü gözləyirəm!
Başımdakı bu sevdanın xatirinə!
Bağışla!!!
Yığış gedək
Ay, köksümdə döyünənim,
Mərdim, mərdim, yığış gedək.
Səni, səni sevməyənə
Verdim… verdim, yığış gedək.
Gül açmadı yenə bu yaz,
Ümid düşdü çənə bu yaz…
Qara saçım, səni bəyaz
Hördüm… hördüm, yığış gedək.
Nədən saldın mənə meyil,
Di içimdə söyül, döyül.
Bu dünya bizimki deyil,
Dərdim, dərdim, yığış gedək!