Xoşbəxtlik gələndə yeltək duyulmur,
bədbəxtlik gələndə tufantək gəlir…
Xalq Şairi Nəbi XƏZRİ
Dərdlər var ki,gələndə bilməzsən necə gəldi?
qasırğa gəmiləri lövbər salmağa qoymur!
axı-dərd insanları dahaha yaxın edərdi,
bu,elə bir bəla ki,yaxın olmağa qoymur.
İlahim,Sənə qurban,bu,neçənci bəlanmış!?
bütün ellər,qitələr alovlara qılanmış,
doğmam qapıdan dönür–əlcəkli,”maskalanmış”,
nəyə görə?!–övladdan onsuz da doymaq olmur!
Məktəblər şagirdlərə öyüdün verə bilmir,
yaşlılar,dükan nədir?-Aptekə girə bilmir,
analar körpəsinə öz südün verə bilmir–
qorxanda anaların südündə qaymaq olmur!
Bundan sonra bəlkə də daş ürəklər yuxalar?
Haq bayrağı ucalar,zülmkarlarlar yıxılar!
layiq olan döşlərə mükafatlar taxılar–
gileylər o qədər ki…çoxunu yaymaq olmur!
Xəstəsinin yanına həkim girib–pərt çıxar,
“Korana” adlı cəllad sərhəd pozar,sədd yıxar,
Mart çıxdısa,İnşallah,dalınca bu dərd çıxar!
yoluxanlar sayı çox,dünyada,saymaq olmur!
İncimiş dostun deyil–könlün alasan, gedə,
Şeytan deyil–yalannan heyran olasan,gedə,
düşmən deyil–başına mərmi salasan,gedə!
elə bir müşgül ki,bu,yoluna qotmaq olmur.
Nə cür vurum?-əlləri,ayağı yalınmışam,
doğma ev-eşiyimdə “zindana” salınmışam,
çanı qorumaq üçün “çəpərə” alınmışam,
məsləhətlər verən çoooox,hər sözə uymaq olmur,
gələndə elə gəlir…bəlanı duymaq olmur!
31.mart,2020.