(Sözə baxmayıb öz doğmalarının da
həyatını zərbə altına qoyanlara)
Qanmaq olmur–nə bəladır,nə kələk?
dərdlər gəlir qoşun-qoşun,dalbadal,
zarafatın yei deyil–eləyək;
ay eloğlu,Vətən qızı,evdə qal!
Min şükürlər…limonumuz,çayımız,
nə cür olsa–yetişəcək payımız,
qadraş,Vallah,yaman azdır sayımız;
KƏSƏ BİLƏR SOYUMUZU,evdə qal!
Bir iş tutsun–kim nə gəlsə əlinnən,
toxusunlar palaz-paltar,kilimnən,
Azadlığın alınmır ki,əlinnən–
bağlasaq da ağzımızı,evdə qal;
bu dərdinki,qaqaş,bircə bu yoldu!
nə qalır ki,bırdə gördün yay oldu!
“İnternetdə” o gün qəşəng toy oldu,
xatalıdır küçə tozu,evdə qal!
Səbrin səni çatlatsa da-qaynama,
bezdirsə də arvad-uşaq,qaynana,
“Virus”-deyir:”Mənnən qoz-qoz oynama”!
inan,sevmir O,”qoz-qozu”,evdə qal!
“Karnanın” da bir gün vaxtı bitcək,
Cəhənnəmə vasil olub gedəcək,
atılacaq həm “ağızlıq”,həm əlcək,
çin etmıkçün arzumuzu,evdə qal.
Şükür bizə!!-ellər yasa batıbdı,
hara desən dərd əlini atıbdı,
elə bilək “Qış yuxusu” tutubdu,
yatıb-alaq yuxumuzu,evdə qal!
Asudəsən–şeir də yaz,saz da çal,
həyətində odun da yar,paz da çal,
qorxma,bala,bəlalıya nə zaval?
“Çıldağ” alar qorxumuzu,EVDƏ QAL…