Bəzən kor-koranə sevib-inanır,
sonra gözümüzü yaşa tuturuq,
ağılsız olanda əlimiz yanır,
yananda-közlərə maşa tuturuq.

Dağlar yer dustağı,yellər gəzərgi-
əsməcə tavrınnan dəyişir rəngi,
şahlar ona görə bizi əzir ki,
qorxudan Tanrıyla qoşa tuturuq!

Yaradır payızı,qışı,baharı,
dağları,dənizı,çiçəyi,barı…
Xilaskar göndərir insana Tanrı,
Peyğəmbər Elçisin daşa tuturuq!

Atəşdə çevrilir çörəyə xəmir–
orda ki,özünü itirir dəmir!
“Cibkəsən olanda” xətrinə dəymir,
“Quldurkən” çəkərək başa,tuturuq!!

Dost-dostu itirməz qədir biləndə,
ağlayan çox olar igid öləndə,
yayda,Vahid ƏZİZ,təngə gələndə,
yenə üzümüzü qışa tuturuq…