Şükür ki,bu gün də çıxdım səhərə,
yağmur pəncərəmdə tüllər toxuyur,
bir məktub yazmışdım bildir göylərə,
deyəsəm–məktubu indi oxuyur.
Olsun ki,sonradan üzü güləcək,
biləcəm–ildırım haray salanda,
bəlkə zülmətimə çaxmaq çəkəcək
göy üzü halımdan halı olanda.
Bayaqdan oxuyur–qısa olsa da,
ömür uzundu ki,yazl çox olsun?
damaqlar payızda gəlirsa dada,
qoymaz ki,həyatın yazı çox olsun!
Dünya yaranışdan yaşaylr bu cür–
yazdan uzun olur payız ayları,
toylar çalınanda durnalar köçür,
olmaya sevmirlər çal-çağırlarl?
Yağmurlar yağdıqca sellər çağlayib,
bəlkə də dərdimnən eyniymiş dərdi?!
yaxşı ki,məktubu yaza saxlayıb,
payız oxusaydı–gör neynəyərdi?!
Bircə sözüm qalır indi hər kəsə;
göndərsin,istəyi vardırsa əgər,
məktub–məndən sonra adıma gəlsə,
qapımda yetimtək boynunu bükər.
Fikirlər içində açdım gözümü,
baxıb pəncərəmə bulud ağlayır,
bildir göy üzünə tutdum üzümü,
yaxşı ki,yadında məni saxlayır…