NƏSİMİNİ SOYANLAR…
Şairin dərisindən bağlanmış qanlı təbil
haray salaraq gedir;
Nəsimini soyanlar İlahinin düşməni,
Babəkimin düşməni,mənim də düşmənimdir!
O vaxt alqışlananlar indi çirkab içində;
danlanıb-söyülürlər,
sualar qarşısında
gözlərini döyürlər!
Nəsimini soyanlar Tanrımızı danıblar!
halallıq gətirirdı böyük Azərbaycana
igid Koroğlumuzun
qılıncından damanlar!
Nəsimini soyanlar Mubarizə,Ramilə
yağı düşmən olanlar,
Xankəndində,Şuşada,ulu Dəlidağıma
üçrəngli Bayrağımı çəkib yerə salanlar.
Nəsimini soyanlar,heyhat,hələ də burda–
vicdanını itirmiş “İcra başçılarında”,
haramdan çirkinməyən quldur villaarında,
qürbətlərdə taıanan millətin pullarında!
İndi Ana bətnində qərar tutan nəsillər
hələ bizə göz qoyur,
Nəsimini soyanlar
Azərbaycanı soyur!
Xurafat–Nəsimini “Ənəlhəqq” idi-soydu,
susaraq Haqqı dansaq
qaşıdakı nəsillər
hamımıza söyəcək!!..
DAHA YUXULARDAN YAZAN DEYİLƏM,,,
Daha yuxuları yozan deyiləm-
onsuz da hər dəfə aldadır məni,
bir də yuxulardan yazan deyiləm-
sonra,oxutdurub ağladır məni.
Get-gedə artmaqda qəlbimin qəmi,
amma ki,soyumaz o qəlbin kini!
kirpikdən sallanan göz yaşı kimi,
yuxular gözümə bağladır məni.
Yuxular həm şirin,həm də acıdır;
sabaha səsləyir,geri qaçırdır,
hökümdar Sarayı,”Elçi daşıdır”,
illərlə nigaran saxladır mıni.
Yuxular–içində azdığım duman,
həsrətə məlhəmdir,hicranda-güman,
çıxar hər nə desən yuxularımdan,
kiridir,həm də ki,çağladır məni,
daha yuxulrdan yazan deyiləm–
aldadır,oynadır,ağladır məni…