Muxtarova Arifə (Səbri) Mübariz qızı – 1971 ci ildə Odlar yurdu olan Azərbaycanın gözəl guşələrinin birində – Axsu rayonunda, ziyalı ailəsində anadan olub . Hələ orta məktəbdə oxuyar ikən doğma Azərbaycanı ilə bərabər xəyallarında gül-çiçəklərini iyləyib, dərəsində və düzündə gəzdiyi, bulaqlarından su icdiyi digər ölkələrə qarşı ürəyində məhəbbəti qaynayıb, aşıb- daşıb hər zaman. Çılğın dəqiqələrin birində, həyatın özündən razı olan güclü dalğalarından biri onu Qara dəniz sahillərinə hədiyyə etdi. Həmin o dəqiqələrdən Azərbaycan torpağı Arifə xanıma Ana olubsa, Krım torpağı isə Ana kimi əziz olub.Odur ki, qəlblər oxşayan mavi səma altında özünü Allahın yer üzünə bəxş etdiyi bəndələri arasında ən xoşbəxti hiss edir. Həyatında baş verən hər bir hadisəyə (mənfi və ya müsbət) minnətdar olub. Yə`qin həmin minnətdarlığına görə də Allah bu xanıma əlində tutmuş olduğu qələmi hədiyyə edib. Yaradanın varlığına şükürlər olsun, Amin!
TƏBİBİM, DƏRMANIM, AZƏRBAYCANIM!
Çatıb torpağından əyilib öpəm,
İstərəm dərdimi səninlə böləm,
layiqdir adına ANA deməyim,
Sən mənimsən mənim, doğma vətənim.
Ürəyim darıxır səni istəyir,
Üçrəngli bayrağın evi bəzəyir,
Adını boranda çəkərəmsə mən,
Yaz gəlir, köksümdə bitir yasəmən.
Qiymətini verir Arifə sənin,
Ömrumu bəzəyir dumanın, çənin,
Mən səndən ayrılmaq istəməm inan,
Ürəyim alovlu atəşdir yanan.
Bilərəmsə əgər ölər günümü,
Gəlib mən həmin gun öpəm husnunu,
Xəstədir… rahatlıq tapmayır canım,
TƏBİBİM, DƏRMANIM, AZƏRBAYCANIM!
ANA DILIM
Dərin bir dəryadır müqəddəs dilim,
Sevən ürəklərə düz yollar açır.
Utanır, danışmır qürbətdə yerlim,
Hardan biləsidir günəş nur saçır?
Dilini sevməsən günah bir daha,
Tanrıya dua et… günahdan keçsin.
Mənim ANA dilim zərr-dürrdən baha,
Qarışqa da, fil də bu dili bilsin.
Vətəni sevməyən, dili sevməyən,
Ailənin, övladın qədrini bilməz.
Ürəkdən danışıb dərin gülməyən,
İnsanlar həyatda qəpiyə dəyməz.
Qurbanın olum mən – ay bacı, qardaş,
Danışın, bu dili itirməyin, yox!
Bilin özünüzə çox yaxın sirdaş,
Doğmadır, şirindir ANA dilim çox.
Doğmanı itirsən heyfislənmə, bil,
Zaman müalicə edəcək… keçər.
Dilini itirib eyləsən zibil,
Vətənin yox olub itəcək, yetər!
Alıb bu sözləri qələmə qadın,
Dilinə kəm baxma, axı sənindir.
Özgə dil ərz etmə dövləti yadın,
O yadın dövləti – yasın, qəmindir.
HƏYAT ƏLİFBASİN OYRƏNƏK BİRGƏ.
İmansız varlının zərri-çuxası,
Satın alınıbdır onun dunyası.
İmanlı kasıbın boşdur təknəsi,
Yaşamaq istəmir… yoxdur həvəsi.
Belə olmalıdır məgər bu dunya,
Bu bir həqiqətmi, yoxsa ki, röya?
Bəs səbəb nədir ki, biri keyf edir,
O biri duz yolu fikirlə gedir?
Ey kasıb! İstəsən dövlətli olmaq,
Lazımdır həyatı öyrənmək, duymaq.
Əlifbanı öyrən dərk eylə sevil,
İmansız varlıya bu lazım deyil.
Qoy varlı yaşasın varla, dövlətlə,
Sayılsın həmişə hörmət, izzətlə.
Əgər bədbəxtlikdən yanarsa dövlət,
İtəcək o andan hörmət və izzət.
Həyat əlifbası olduqca qəliz,
Öyrənmək istəsən hamısın təmiz.
Çətinlik olacaq dayan… səbr eylə,
Müəllim lazımdır bilsən də böylə.
Anlamaq lazımdır hərfi, sözləri,
Sən dinlə — oxuyum möcuzələri.
Başlayaq “A” hərfi – Allah”dan deyir,
Allahı tanıyan, bilənlər sevir.
“A” hərfi bir də ki, – “Abur- həyadır”,
İnsan həyatönda böyuk dəryadır.
Sonrakı “B” hərfi – “Bilik” sözudur,
Biliyin olarsa, dövlət özudur.
Uçuncu “V” hərfi – “Varlıq” deməkdir,
Yaradan həmişə özu köməkdir.
Dörduncu “Q” hərfi – “Quvvət”li demək,
Quvvətli olmaqı öyrənək, bilək.
“Ğ” hərfi – “do-Ğ-ru” ol, söyləyir bizə,
Gərək əməl edək dəyərli sözə.
“D” hərfi deməkdir – “Dərya, “Düşüncə”
Düşüncən olarsa salehsən məncə.
“D” hərfi bir də ki, “Dözüm”dür, dozüm,
Dözümlü insana mən qurban özüm.
“E” hərfi – “Etibar,Elm” mənası,
Elm sahibinin dərin dünyası.
“Ə” əlifbamızda – “Ətir”dir, ətir,
Gunəştək nur saçır yazılan sətir.
“İ” çılğın – “İsti” və “İstək”dir demək,
Bil! İsti ürəklə lazımdır sevmək.
“I” hərfi hər kəsə -” bağ-I-şla” deyir,
Bağşla deyənlər Allahı sevir.
“Y” gözəl səslənir – həm “Yer, Yaradan”
Yaradanı sevək urəkdən, candan.
“K” hərfi – “Kamil”lik deməkdir, öyrən,
Kamil insan olar həyatı sevən.
“G” yanan – “Günəş”dir, həm də ki “Geniş”
Yrəyin genişsə gözəldir bu iş.
“L” deyir – “Lazım”san kiməsə inan,
Atadır, anadır urəkdən yanan.
“M” hərfi – “Müsəlman”, “Məhəbbət” özü,
Allaha Müsəlman yaxındır düzü.
“N” hərfi ay gulum, -“Hazu-nemətdir”
Nazu-nemət qədri bilmək gərəkdir.
“O” hərfi – “Osmanlı”, “Ordu” deməkdir,
Düşmənlə döyüşdə hər an gərəkdir.
“Ö” incə – “Öpüş”dür, yazıram bilin,
Özgəni doğmatək öpübən sevin.
“U” hərfi – “Unutma” söyləyir bizə,
Xor baxmaq günahdır keçmişimizə.
“Ü” hərfi deyəndə – sevindi “Ürək”
Hər kəsi ürəkdən duyaraq sevək.
“P” hərfi özüylə gətirdi – “Pənah”,
Pənah gətirmişi sən saxla Allah.
“R” dahi “Riayət”, “Rəhbər” səslənir,
Rəhbərlər ürəkdə, qəlbdə bəslənir.
“S” hərfi öyrədir – “Sevmək”, “Sevilmək”,
Lazımdır hər kəsin qədrini bilmək.
“T” hərfi – “Təmkin”dir sirdaşı elin,
Təmkinli olmağı bacarın, bilin.
“H” hərfi – “Halal”lıq nişanəsidir,
Halal olmaq vaxtı, zəmanəsidir.
“X” hərfi altında – “Xalq”lar yerləşir,
Dostluq, bərabərlik, hər kəs birləşir.
“F” hərfi – “Fərəh”dir fani dünyada,
Fərəhli iş qalar hər zaman yadda.
“Z”hərfi – “Zəngin”dir, “Zinət”dir baxın,
Ol Allah kəlamı zinətə yaxın.
“Ç” isti – “Çörək”dir, hamımız sevək,
Hər bir tikəsinin qədrini bilək.
“C” hərfi deyəndə – “Çənnət”i andım,
Cənnətin eşqiylə alışdım, yandım.
“J” hərfisə – “Jalə”, nə gözəl addır,
Yersiz hərəkətlər qızlara yaddır.
“Ş” hərfi “Şirin”dir, “Şipşirin” bacı,
Şirin dil hər kəsin başının tacı.
Bununla bitirdim mən sözlərimi,
Sehri, möcuzəni yazdım səmimi.
Hər hərfin, hər sözün mənası gözəl,
Həyat əlifbası bunlardır əzəl.
Qiymətli sözlərlə başlasa həyat,
İnsanlar yaşayar dünyada rahat.
Oxucum! Çox yazıb yordumsa səni,
Başa düşməz olsan BAĞIŞLA məni.
ALLAH XEYIR-DUASI
Subh tezden oyanib, ayilandan men,
Ozumu axtarib tapmiram neden?
Elimi qaldirib mavi semaya:
“Kimem men, cavab ver, dahi Xudaya?”
Ele bil suali gozleyirdi ki,
Tez cavab soyledi beli… qelbdeki:
“Sen menim bendemsen sevimli, eziz,
Sinaqdan cixmisan ne qeder qeliz.
Murekkeb olsa da heyat yollarin,
Gul cicek yerine biten kollarin.
Murekkeb yollari sade bilerek,
Kollari iyneyib cicek deyerek,
Duyub varliqimi yer uzunde sen,
Soyledin her kese billem urekden.
Axtardin her kuncde haqq, edaleti,
Zumrudtek parlayan saf sedaqeti.
Heyatin olsa da ciskinli duman,
Sevgimi qelbinde duydun her zaman.
Bildin ki, mendendir – haqq ve edalet,
Qash-dashtek parlayan sevgi, sedaqet.
Axtardin onlari gece ve gunduz,
Odur bexsh edirem men sene sozsuz –
Dozumu, temkini iki qat artiq,
Aqilla dushunce en boyuk varliq.
Senindir mehebbet guneshtek yanan,
Varmi ki, hediyye deyerli bundan?
Varlandin bu gunden, sen ey Arife,
Calish ki heyatda yol verme sehve.
Indi ise tani, gulum ozunu,
Catdir sen xelqine shirin sozunu.
Verdim xeyir-dua — aciqdir yolun,
Gul-cicekli olsun hem saqin, solun”.
Alaraq cavabi Uca Tanridan,
Xilas oldum hemen aqri, acidan.
Shukurler… Tanidim o gundence men,
Ozumu — her kesi qelb ile seven.
Elime alaraq qara qelemi,
Catdirdim xelqime gozel kelmemi.
Cox saq ol soyleyib uca Tanriya,
Gunu basha vurub, getdim yuxuya.
QƏRİBÇİLİK.
Qəribəm Krımda on yeddi ildir,
Gözəllik olsa da qəribçilikdir.
Hər bir ilin ömrü on ilə dəyər,
On yeddiyə vursaq yüz yetmiş kədər.
Ömrümü sürürəm qəfəs içində,
Kədər, qəm səpilmiş hər bir küncündə.
Yeyərək hər küncdən qəmi, kədəri,
Axtarıb tapmıram vətən bəhəri.
İstəməm yad eldə yağla bal yeyəm,
Bər-bəzəkli əba, zərri-dürr geyəm.
İstərəm quş olub uçam göylərə,
Salamı söyləyəm doğma yerlərə.
Böyük məhəbbətlə öpəm torpağı,
Vətən öyrətmişdir qanad çalmağı.
Xəyallar içində uydurmalar çox,
Hey fikirləşirəm, çıxış yolu yox!
Minə dözən insan min birə dözər,
Vətənlə öyünmək ömrümü bəzər.
Bu da bir səfərmiş qismətimizdə,
İxtiyar deyildir öz əlimizdə.
Yada salmış olsaq tək yaradanı,
Bizdən uzaq edər dərdi, bəlanı.
