Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Blog

  • Gülnarə İSRAFİLQIZI.”Ürkək baxışlı”

    gxi

    gözümə hopdu
    şəkilləndi gecə.
    həm endim həm qalxdım xəyallara
    pillə-pillə.
    seyr etdim özümü uzaqdan sadəcə
    təbəssüm aldatdı yanağımı
    səyridi dodağım keçmişə.
    boynumu büküb gülümsədim.
    çıx get bu şərdən
    çıx get uzaqlara söylədim.
    könlündən qopanları
    bəlkə başqa şəhərdə tapa bildin deyə.
    çıx get!
    addımla özünlə addım-addım keçmişə
    keç keçmişdən, keç və get.
    bir səadət gözləyir bəlkə də…
    bir ümid sallanır kipriyindən
    göydən ulduzlar enib
    pərçimlənib yerə…
    yığ ulduzları ovcuna
    səni qaldırsın göyə.
    ürkək baxışlı
    yeriməkçün yaradıldın…

  • Fidan ABBASOVA.”Sızıldayır qəlbim buz tək eşik soyuq ,gözüm dolu”

    fa

    Dağılıram paramparça, tikələrim düşüb hara
    bir bildiyim həqiqət var hər gün çəkir məni dara
    ürəyimdə dosdan qalmış bıçaq kimi dərin yara
    Sızıldayır qəlbim buz tək eşik soyuq ,gözüm dolu
    Nə ağırmış bu imtahan keçə bilsən ömür yolu….

    Səfi düzə qatıb inan saf tək inanamışdım sənə
    heyif olsun etibarsız yalanmışdın səndə demə
    İnanmağa üzüm gəlmir birdə daha dönsən mənə
    Sızıldayır qəlbim buz tək eşik soyuq ,gözüm dolu
    Nə ağırmış bu imtahan keçə bilsən ömür yolu….

    Varlığımı məndən aldın , sandım adam yerindəsən
    bir kenardan durub baxsam , özün kimi biriyləsən
    bir ayna al sən əlinə axı kimsən, axı nəsən?
    Sızıldayır qəlbim buz tək eşik soyuq ,gözüm dolu
    Nə ağırmış bu imtahan keçə bilsən ömür yolu….

    Daha bitdim yuxa qəlbim daşa döndü baxışlarım
    Qoy qınasın məni yenə doğru deyən tanışlarım
    peşman olsan bir vaxt səndə dayan yağan yağışların
    kirin pasın qoy tökülsün bəllkə çıxdın bir ağ günə
    Sızıldayır qəlbim buz tək eşik soyuq ,gözüm dolu
    Nə ağırmış bu imtahan keçə bilsən ömür yolu….

  • Самая Вагиф.”Невеста” (рассказ)

    foto

    Величайшим бременем, выпадающим на долю детей, является непрожитая жизнь их родителей.

    Джеймс Холлис

    – Я не хочу выходить замуж! Мне и не время думать о браке! Я… я ещё университет не закончила! И вообще, мне этот ваш Саид не нравится! Он лысый, противный и старше меня на десять лет! – бурно протестовала Азиза – невысокая хрупкая девушка с каштановыми, вьющимися до плеч волосами.
    Она битый час пыталась убедить свою мать, сорокатрёхлетнюю Эльмиру, в том, что они с отцом неправы, желая выдать её замуж против её воли.
    Мать девушки в это время, с невозмутимым видом сидя на подоконнике их маленькой, насквозь пропахшей борщом и жареным луком кухоньки, штопала старый носок. Казалось, что упрёки и слёзы дочери нисколько её не трогают.
    – Ты мне тут нос не задирай! – сказала она строго. – Тебе, дорогуша моя, уже двадцать один стукнуло месяц назад! Так что и ты не ребёнок. А Саид из хорошей семьи, и сам умный и самостоятельный парень. Отдельную квартиру имеет в центре города, бизнес собственный, машину. Не пьёт и не курит! Дура ты, Азиза, вот кто! И выйдешь замуж за него, как миленькая. А упираться будешь – отцу скажу, уж он тебя быстро научит уму-разуму!
    Из глаз Азизы брызнули слёзы.
    – Да как же так… мам, сжальтесь, не делайте этого со мной! Вы что, совсем меня не любите?!
    – Почему же, – отложив в сторону заштопанный носок, ответила мать, – любим.
    Женщина подняла голову, и на её усталом, изборождённом преждевременными морщинами лице вспыхнула слабая улыбка, и тотчас погасла, притушенная новой лавиной неприятных слов.
    – Настанет час, и ты меня с отцом ещё поблагодаришь за этот брак. Погляди, как мы живём! Ютимся впятером в двухкомнатной развалюшке. Без ремонта, без нормальных удобств. Не живём, а существуем на одну голую зарплату твоего отца. Ты думаешь, мне нравится такая жизнь? Нет! А терплю уже двадцать три года! И знаешь, о чём я думаю, о чём я всегда мечтаю и молю Бога? О том, чтобы мои дети – ты, твой брат, что мается сейчас в армии, и ваша младшая сестрёнка – жили другой, хорошей жизнью. Чтобы у вас было всё, о чём я даже не смела и мечтать.
    – И вы с отцом решили, что ради своих непонятных мне грёз можете управлять моей жизнью, решать мою судьбу?! Но ведь с этим Саидом мне жить, а не вам! (daha&helliip;)

  • Самая Вагиф.”Во что бы то ни стало”

    foto

    Ты идёшь по гребню горы, любой порыв ветра сбивает тебя с ног, но одновременно в этом твоя сила.

    Анго Кристин

    О своей первой брачной ночи Сара долгое время не могла вспоминать без внутреннего содрогания, без тошноты, тут же подступавшей к её горлу. Саре было всего четырнадцать лет, когда родители заставили девочку надеть белоснежное свадебное платье и подарили её вместе с этим платьем незнакомым ей людям. Один из тех незнакомых людей стал её мужем (только потому, что её старшая сестра предпочла сбежать из дома, нежели выйти замуж за нелюбимого человека). Когда Сару вывели из ресторана, где с большой пышностью справили свадьбу те самые незнакомые люди, с которыми должна была жить не она, а её старшая сестра, девочка всё ещё находилась в счастливом неведении; она была уверена, что этой ночью будет спать в своей кровати. Беспокойство охватило Сару уже в тот момент, когда ей кто-то приказал сесть в машину, а её родители в это время стояли в стороне, словно были ей чужими, и смотрели на неё. Девочка помахала им рукой, чтобы они подошли к ней, но они не тронулись с места. Тогда она попыталась открыть дверцу машины и выйти. Она боялась, что если поедет домой без них, то не сможет попасть в квартиру, так как ключей у неё не было.
    – Сиди смирно. На нас же люди смотрят. Невесте выпрыгивать из машины после того, как она туда села – не дозволено. Это неправильно, – пухлое, ярко накрашенное лицо немолодой женщины приблизилось слишком близко к лицу Сары. Круглые, птичьи глаза впились в неё недовольным взглядом. От подмышек женщины резко и неприятно запахло потом, и Сара едва сдержалась, чтобы не отпрянуть.
    – Я хочу к маме, – испуганно сказала она.
    – Твои родители поедут вслед за нами на другой машине, – пообещала ей женщина и села рядом с ней. – Видишь, здесь места нет. Саид, долго мне ждать вас?! Поторопитесь! – властным, громким голосом обратилась она к сыну, в это время разговаривавшему с несколькими мужчинами из числа гостей.
    Через минуту Саид уже заводил машину, а отец, сидя напротив него, пристёгивал себя ремнём безопасности. Сара украдкой оглянулась, отчаянно разыскивая глазами своих родителей, но они уже бесследно исчезли в шумной толчее разъезжавшихся гостей.
    (daha&helliip;)

  • Самая Вагиф.”Эльнара” (Рассказ)

    foto

    Что в чарке нравится ему, что вечно тянется к вину?
    Зачем пирует, не пойму, пылавшее так свято сердце?

    Мухаммед Физули

    Этот рассказ основан на реальных событиях.

    Автор

    Единственную восемнадцатилетнюю дочь местного аптекаря Идриса звали Эльнарой. Красивая была девчонка: светлолицая, черноглазая, с длинной и пышной косой. Но недаром говорится: «Не родись красивой, а родись счастливой». Влюбилась она в одного парнишку, тоже из местных. В слесаря Акифа. Встречались они тайком. Отец Эльнары был человеком старого покроя и для него семья, обычаи и честь стояли на первом месте. Он не то чтобы позволить, а и представить себе не смог бы, как его дочь до свадьбы бегает на свидания к молодому парню. Однажды маленький городок сотрясла весть: Эльнара сбежала из дома с этим самым слесарем. У нас в городке жизнь течёт спокойно, без особых приключений, не как в больших городах, где и чёрт голову сломит от шума и всяких происшествий. Так что наши сплетницы после бегства Эльнары оказались обеспеченными насчёт тем для разговоров на целых два и даже три месяца. Отца Эльнары хватил удар. Он попал в больницу и вышел оттуда через месяц, а Акиф к тому времени уже успел справить себе скромную свадьбу, не дожидаясь выздоровления тестя. Его осуждали за это, но больше всего местные сплетницы злились на Эльнару:
    – Бессовестная девка! – озлобленно судачили они. – Могла бы немного подождать со свадьбой. Уж как ей было невтерпёж, что и отца родного не пожалела, не навестила в больнице и прощения не попросила!
    Откуда им было знать, что с того самого дня, как отец Эльнары попал в больницу, девушка плакала днями и ночами, умоляя Акифа позволить ей навестить отца в больнице и повременить со свадьбой. Но на Кавказе, когда девушка покидает отцовский кров и переступает порог мужниного дома, ей приходится жить по иным законам и подчиняться приказам мужа. Тот самый Акиф, который так нежно и страстно ухаживал за ней и умолял не бросать его, не разлучаться с ним, совершенно переменился теперь, когда они уже были вместе. В ответ на мольбы молодой жены он сердито отвечал, что ей не стоит со своим маленьким женским умом вмешиваться в его мужские дела. (daha&helliip;)

  • Elnur RƏSULOĞLU.”Bu gün dərsə gəlməmisən”

    et

    Sənin yerin boş qalıbdır,
    Bu gün dərsə gəlməmisən.
    Ürəyimi qəm sarıbdır,
    Bu gün dərsə gəlməmisən.

    Ucdan tutub ucuzluğa,
    Yol gedirik sonsuzluğa.
    Dözəmmirəm yoxluğuna,
    Bu gün dərsə gəlməmisən.

    İtirmişəm özümü mən,
    Söhbətimi, sözümü mən.
    Silləm yaşlı gözümü mən,
    Bu gün dərsə gəlməmisən.

    Yaşamağa yer tapmıram,
    Bir ölüyəm, gor tapmıram.
    Yoxsa əlac var, tapmıram?
    Bu gün dərsə gəlməmisən.

  • Elnur ABDİYEV.Yeni şeirlər

    e

    * * *

    Özümdən baş alıb gedib,
    De,necə çağırım,gəlsin?
    Gözlərim səndə uyuyur,
    Ruhum da səndə dincəlsin.

    Səndə yuyunur gözlərim,
    Gözümü yoluna sərim.
    Üzümü qoluna sərim,
    Nəfəsim ruhunda gəzsin.

    Ruhlar ilantək sarılsın,
    Həsrətin bağrı yarılsın.
    Səhərlər belə açılsın,
    Gecəmiz beləcə bitsin. (daha&helliip;)

  • “Bilik günü”

    ud

    Son illərdə Azərbaycan təhsili yeni inkişaf dövrünə qədəm qoyub. Prezident İlham Əliyevin qayğısı, Heydər Əliyev Fondunun həyata keçirdiyi layihələr ulu öndərin təhsil siyasətinin uğurlu davamının göstəricisidir. Bir faktı xatırlatmaq kifayətdir: ölkəmizdə təhsil sisteminin bütün pillələri üzrə Dövlət proqramları uğurla həyata keçirilir. Bu, bir həqiqətə – Prezident İlham Əliyevin təhsili dövlət siyasətinin prioritetlərindən biri kimi diqqətdə saxlaması həqiqətinə söykənir.
    Bilik günü — Azərbaycanda məktəblərdə dərslərin başladığı gün qeyd edilir. 2004-cü ilə qədər həmin gün sentyabrın 1-nə təsadüf edirdi. Lakin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyevin 21 avqust 2004-cü il tarixli fərmanı ilə Azərbaycanın bütün təhsil müəssisələrində dərslərin 15 sentyabrdan başlanması qərara alınmış, beləliklə, həmin gün Bilik Günü elan edilmişdir
    Tarix boyu elmə, biliyə yiyələnmək və onu tədris etmək şərəfli iş hesab olunub. İslama görə elm öyrənmək Allaha ibadət qədər əhəmiyyətlidir.
    Bu haqda Hz. Məhəmməd Peyğəmbərin (s.) və onun bir çox səhabələrinin hikmətli sözləri və hədisləri vardır. İslam tarixində öz şərəfli yeri olan, dərin bilik və ağıl sahibi Həzrəti Əli müəllimə dəyər verərkən “Mənə bir hərf öyrədənin köləsi olaram ” demişdi. (daha&helliip;)

  • Sıtkı CANEY.”RUÇLA, DEVRİM VE ÖZGÜRLÜĞE…”

    kumbet

    “Olan olmayana verecek deriz
    Halden anlayandır dostumuz her dem
    Her dem oruç ile kıyam ederiz
    Aşktandır hırkamız postumuz her dem”

    İnsan için, bütün zamanların en zorlu ve en güçlü özgürlük eylemidir oruç.
    Tüm dünyaya ve nefsimize karşı ruhumuzun, öz benliğimizin özgürleşmesidir oruç.
    Bütün tutsaklıklarımıza karşı en güçlü başkaldırıdır oruç.
    Oruçla atarız üstümüze serili ölü toprağını.
    Adeta yeniden diriliriz oruçla.
    Yeniden varırız künhüne varoluşumuzun.
    Oruçla başlar içimizde ve hayatımızda en büyük devrim.
    Bir kez daha görürüz; uçsuz, bucaksız, öncesiz ve sonrasız, yüceler yücesi aşkın küçücük kalbimize nasıl sığabildiğini.
    Ancak oruçla tam ve eksiksiz hatırlarız yeryüzünün bütün yoksullarını, bütün mazlumlarını, bütün gariplerini ve en çok o zaman ararız onlarla dayanışmanın, her şeyimizi paylaşmanın bütün yollarını.
    Paylaştıkça güçleniriz oruçla, senliği benliği bırakıp biz oluruz ve birliğin sırrına ereriz. (daha&helliip;)

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Sevginin gözləri” romanının XI hissəsi

    yenirenglifoto

    Lamiyə bilmirdi nə desin. Başını salmışdı aşağı, düşünürdü.Aybəniz ağlayırdı, göz yaşları dayanmırdı.
    Lamiyə: – Ağlama Aybəniz, ağlamağın mənası yoxdur.
    Aybəniz – Atama hər şeyi danışacam.
    – Nəyi danışacaqsan?
    – Hər şeyi.
    – Başın xarabdır? Öldürər səni. Sən yaxşısı budur…ananın dediklərini elə. Rafiqlə çalış evlən.
    – Bunu bacarmaram.
    – Sən atan haqqında o əclafa danışmısan?
    – Bugün dedim.
    – Reaksiyası necə oldu? Yəni arxanca gəldimi?
    – Yox gəlmədi.
    – Onda bu əclaf ya sənə zəng edəcək, ya da aradan çıxacaq. Bir sual da verim. Qayıtsa qəbul edərsən?
    – Qəbul etməyə məcburam.
    – Başa düşdüm.
    ***
    Kərim sənədlərə qol çəkirdi. Qapısı döyüldü, katibəsi əlində zərf içəri girdi.
    – Kərim müəllim, poçtdan bu zərfi sizə göndəriblər.
    Kərim zərfi katibəsindən aldı, üstünə baxdı.
    – Göndərənin adı yazılmayıb. Yaxşı qızım, gedə bilərsən
    Kərim zərfi açanda hərəkətləri yavaşladı. Zərfdə şəkillər vardı. Kərim şəkillərə baxdıqca əlləri əsdi. Gpzləri doldu. Şəkillərdə Təhminə lüt yataqda, hər iki yanında çılpaq kişilər vardı. Kərim şəkilləri topayla iki yerə cırdı. Əlləriylə üzünü tutdu, ağladı.
    ***
    Təhminə televizora baxırdı. Qapı döyüldü. Qapıya yaxınlaşdı.
    – Kimdi?
    Qapının arxasından qadın səsi gəldi.
    – Poçtdandı, sizə məktub var.
    Təhminə qapını açdı. Qadın:
    – Tətminə Mürsəlov?
    – Bəli.
    Qadın Təhminəyə zərf uzatdı. Təhminə qol çəkəndən sonra qapını örtüb bağladı. Zərfi açanda içində ona yazılmış vərəq gördü. Təhminə vərəqi oxuyanda gözləri doldu.
    ” Şəkillər indi sevgilinin əlindədir. Səndən doymadıq.”
    Təhminə bir-bir şəkillərə baxdı.
    – Əclaflar – deyib qışqırdı, şəkilləri yerə atdı. Ayaqlarını yerə döyərək qışqırırdı. (daha&helliip;)

  • Самая Вагиф.”Если он выбрал тебя…” Повесть

    foto

    Когда Боги хотят наказать нас, они исполняют наши желания.
    Оскар Уайльд

    Марзийя

    В течение первых десяти лет своего брака моя мать Марзийя родила шесть дочерей, и мой отец колотил бедную женщину каждый раз, когда она возвращалась домой из больницы с очередной новорожденной девочкой на руках. Он страстно мечтал о сыне, и никакие доводы и уговоры родственников, соседей и знакомых не могли разубедить упрямого Шихы в том, что его рожавшая девочек жена была столь же виновата в этом, сколь виновато солнце, поднимаясь на востоке, а не на западе.
    После рождения третьей девочки в нашей семье завелся один обычай. Возвращаясь из больницы домой, мама укладывала туго запелёнутого младенца на старую железную кровать в небольшой, со скудной обстановкой комнате, служившей не только им, но и нам, их детям, в качестве спальни. Затем она отходила от кровати, но не более чем на полметра, и застывала на месте подобно каменному изваянию. Через несколько минут в спальню, мрачно насупив брови, вваливался Шихы и принимался сосредоточенно распутывать и развязывать многочисленные узелки на синей ленте пелёнок, в чьих недрах копошилось крохотное существо — его новорождённое дитя. Узелки эти по известной только ей причине делала Марзийя. Они не желали поддаваться грубым пальцам Шихы, и он яростно чертыхался, а жена от его грозного шипения невольно вздрагивала и с испугом отшатывалась в сторону, но словно магическая сила заставляла женщину вновь покорно возвращаться обратно к кровати. Её тоскливый взор перебегал с мужа на дитя и обратно, и губы тихо шептали какую-то молитву, пока наконец последний узелок не сдавался под напором пальцев её мужа. Шихы мог бы и ножницами разрезать тесьму на пелёнках, но почему-то он предпочитал более долгий путь к своей цели. Странным казалось в его поведении и то, что он уже знал, кого родила ему жена. Последнее движение пальцев Шихы, и маленькие розовые ножки, радуясь неожиданной свободе, взмывали вверх. Из груди Шихы при этом вырывался приглушенный звук, похожий на стон. Но через мгновение, теряя к ребенку всякий интерес, он поворачивался в сторону жены со словами:
    — Опять девчонка, — процедив эту фразу, отец одаривал мою мать ядовитым взглядом, отчего та еще сильнее бледнела.
    — Шихы…
    — Что, Шихы? Я тебя предупреждал? Говорил тебе, попробуй только родить мне девчонку? Говорил или нет? — и мужчина, резко хватая жену за волосы, тут же награждал её солидным пинком по животу. И еще на долгие минуты наш дом сотрясался от жалобного женского стона и мольб, плача испуганных детей, вперемешку с бранью разъярённого мужчины. (daha&helliip;)

  • Mirzə TƏRXAN.”Biz hansı cəbhədən döyüşürük!?”

    photo

    Əvvəla bilməmiz gərəkdiyi şeylərdən biri də budur ki,bu dünyada iki cəbhə var. Hər bir insan bu iki cəbhədən birində yer alır. Bu cəbhələr Allahın və şeytanın cəbhəsidir.Ta qədim zamandan , yəni, Adəmin(ə.s), İbrahimin(ə.s), Süleymanın(ə.s), Musanıın(ə.s) və digər peyğəmbərlərin(ə.s) zamanından bu yana şeytan Allahın cəbhəsində döyüşən insanların qarşısında olmuşdur. Bu hal hətta Allaın rəsulu Muhammədin(s.a.s) yaşadığı dönəmdə də belə idi və bu gündə belədir. Mövzumun məğzi keçmişin cəbhələrini araşdırmaq deyil, bu gün bu cəbhələrin hansı vəziyyətdə olmasını cəmiyyətimizə çatdırmaqdır. Böyük güc Allahın cəbhəsindən döyüşənlərdədir. Çünki bu cəbhədə iman deyilən bir məvhum var.Amma təssüflər olsun ki, şeytanın cəbhəsinin, özünü Allahın cəbhəsində hesab edən üzvləri vardır.Bu böyük problemdir.Bu günkü həyatımızda, yaşadığımız cəmiyyətdə, hər on ailədən doqquzu özlərini müsəlman hesab etsələr də,tutduqları cəbhəni doğru düzgün seçə bilmirlər. Şeytanın cəbhəsində ola-ola Allahın cəbhəsində olduqlarını zənn edirlər. Buna misal kimi, bir ailə tərkibindəki insanları göstərmək olar. Ata içgi aludəçisi, ana qiybətçi övlad isə islamı seçmiş bir müsəlman. Həmin övlad bir ailənin içərisindəki Allahın cəbhsini tutmuş birisi olsada valideynləri “bizdə müsəlmanıq,Allaha inanırıq” deməklə özlərini Allahın cəbhəsinə xas edərək şüytanın cəbhəsindən çıxış edirlər. Ona görə ki, Allahın cəbhəsini tutmuş kəslər Allahın qadağan etdiklərindən çəkinir, əmr etdiklərinə isə əməl edirlər.Valideynlərdə isə qadağadan çəkinmə və əmrə tabe olmaqəvəzinə kor-koranə cahillik vardır. Övladla valideynlər arasında bəzən bu səbəblərdən anlaşılmamazlıqlar olur. Bəzən məsələ o yerə çatır ki,valideynlər şeytanın cəbhəsindən hücma keçərək övlada bəzi qadağaları belə qoyrlar. Övlad isə Allahın cəbhəsində olduğu üçün valideynlərinə hörmət və nəzakətlə qarşılıq verərək onları öz əxlaqı ilə cəbhələrini müəyyənləşdirməyə çağırır. Bu isə valideyinlərə olduqca ağır gəlir. Axı onlar şeytanın cəbhəsində olmaqlarına baxmayaraq özlərini Allahın cəbhəsində hesab edirlər.Beləcə valideynlər övlad arasında xoşagəlməz problemlər ortaya çıxmağa başlayır.
    Bu günki cəmiyyətimizin bu probleminin əsası cəbhələrin müəyyənləşdirilməsi üçün maarifləndirmə işlərinin aparılmamasıdır. Əgər bu istiqamətdə maarifləndirmə olarsa insanlar hansı cəbhədən döyüşdüklərini asanlıqla anlayarlar.Özümüz müsəlman ola ola cəmiyyətimizdəki müsəlmanlara xor baxmağımızın əsəas səbəblərindən biri məhz elə döyüşdüyümüz cəbhəni düzgün seçə bilməməmizdir.Allah bizi doğru cəbhədən döyüşənlərdən etsin,amin!

  • Qalib ŞƏFAHƏT.”Qəlbinə söyüd əkmisən”

    qs

    Söyüdlər,
    hər yerdə söyüddü.
    Tək,
    kölgəsi sərin olur.
    Qəlbinə söyüd əkmisən,
    havalar isti keçəndə,
    budaqları yellənə,
    yarpaqları tellənə,
    bədənin sərinlənə.
    Kölgəsində dincəlsən,
    hamıya acıq verəsən,
    həyata gəl-gəl deyəsən.
    Rüzigar dəyişəndə,
    Havalar soyuyanda
    köçünü-
    Özündən
    çox uzağa çəkəsən.
    Daha sən
    O sən deyilsən.
    Yoxsa,
    özündə
    Donub ölərsən.

  • Əzildikcə, danıldıqca… (Cabir Novruza nəzirə)

    11041661_10205003020335559_6794674678892182115_n

    Əzildikcə, danıldıqca,
    Coşub daşıram çay, sel kimi…
    Qələmi alıram əlimə,
    Tufanlar qopur içimdə,
    İç dünyamda baş qaldırır qiyam,
    Daha kəskin yazmağa başlayıram…
    Dilə gəlir bütün hisslər, fikirlərim…
    Mən şairəm, mən yazaram,
    qınamıram heç kəsi mən,
    bəxtim, alın yazım, qismətimdir yəqin bunlar…
    Paydan artıq yemək olmaz…
    Söyürsünüz, alçaldırsınız, yazdıqca mənə şərh, ismarıc,
    Yazdıqlarım toxunduqca, simanıza,
    oxuduqca yazdığımda özünüzü görürsünüz…
    Qəhrəmansınız özünüz üçün, pis obrazsınız mənim üçün…
    Əzin məni, danın məni,
    Söyün məni, təhqir edin…
    Edin əxlaqsız təkliflər…
    Öyrəşmişəm artıq sizə, sözünüzə…
    Boş-boş yazıb, danışmaqdır iş-gücünüz…
    Əlinizdən bir şey gəlməz!
    İnsansınız guya ki, Siz?!
    Şeytansınız, İblissiniz mənim üçün…
    Siz söydükcə, alçaltdıqca,
    Ağ yuyub qara sərdikcə,
    Dalımca deyinib, danışdıqca,
    İlham, mövzu verirsiniz…
    Çoxaldıqca, ağrılarım, yaralarım,
    Axıtdıqca göz yaşımı…
    Boşaldıram sözlərimə qələm ilə…
    Çaxır şimşək, yağır yağış,
    Sonra isə çıxır günəş,
    sizə qalır yolunuzda çamır, palçıq,
    Mənim yolumda bitir çiçək, əsir sərin külək…
    Qollarıma gəlir qüvvət,
    Əzdikcə Siz, sıxdıqca Siz,
    Əzilməkdən, sıxılmaqdan,
    Mənə gəlir yeni həyat, yeni nəfəs…
    İncimirəm söyənlərdən…
    Təhqir, şəri, böhtanı üzümə deyənlərdən…
    Mən onların söyüşündən, böhtanından güc alıram,
    Gülüşümlə, sevincimlə yıxılmıram, möhkəm olub güclənirəm,
    Zirvəyə doğru mən addım atır, zirvəyə qalxıram…
    Onlar mənə nifrət edir,
    Düşmən sayar özlərinə…
    Mənsə ancaq, “minnətdaram” hər birinə…
    Yaxşılardan daha da çox “minnətdaram” yamanlara…
    Rəqiblərim, düşmənlərim,
    Ürəyiniz istədikcə, yıxın, vurun, söyün məni, edin təhqir,
    Onda daha kəskin olur
    Fikirlərim, yazdığım sözlər, tənqidim…
    Bu “xeyirxah” işə görə,
    “Minnətdaram”, “köməkçilər”!
    Danıldıqca, əzildikcə,
    Müqavimət gücüm artır,
    Mübarizə əzmim artır,
    Güclənirəm insan kimi, yazar kimi,
    Şair kimi, qadın kimi, mən əslində!

  • Hamının üzü içindədir (Cabir Novruza nəzirə)

    11041661_10205003020335559_6794674678892182115_n

    İnsanlara inanmayın!
    Sözlər yalan, mimika yalan,
    Jestlər yalan, əməl yalan,
    Baxışlara aldanmayın!
    Hisslər yalan, qəlbi yalan, geyib maska…
    Astarı özündən baha…
    Axtarma onlarda vicdan…
    Hamısının üzü içindədir,
    Gizli qalıb özlərinə…
    Niyyət yalan, arzu yalan,
    Məqsəd yalan, seçim yalan,
    Verdikləri qərar yalan…
    Çox toxunar qəlbimə,
    İnciyirəm mən o zaman,
    Deyəndə kimsə, yazma, baş qoşma,
    Yazdıqların verməz fayda…
    Etmə tərbiyə, vermə təklif,
    Genlərində varsa, yalan, təsir etməz…
    Dilləri çoxunun uzanıb beş metrə,
    Dil-dil ötür, vermir aman…
    Çıxanda önlərinə onlardan betər,
    Olur quzu, olur dovşan,
    Rast gələndə zəiflərə,
    Olur tülkü, şir, canavar…
    Hamının iç üzü çox dərindədir…
    Qardaş, bacı, ana, ata, qohum, qonşu,
    Ər-arvad…
    Qalmayıb indi xoş münasibət, doğmalıq, hamı olubdur bir-birinə yad…
    Paylaşa bilmirlər nəyi, kimisə, bilmirəm nə veriblər, ala bilmirlər…
    O, bunu didir, parçalayır,
    yeyir, çeynəyir, bu da onu…
    Kənardan baxıram, ağlamaq istəyirəm,
    onlardan edirəm ehtiyat…
    Şeytan, cin, iblis qorxutmur məni,
    Əsl iblis insanın içində yaşayar…
    Tənha, tək qalmağım, mənim seçimim,
    Rahatdır mənə, ağrımaz başım, sakitçilikdir…
    Zahirən “huri-mələk” görsənir insan,
    İçində Şeytandır, cindir, İblisdir…
    Bir neçə sima yaşayır insanın içində…
    Simasının sayını itirir simalar içində…
    Güzgü önünə keçir, şoka düşür, tanımır özünü…
    Yalanı da, düzü də indi çox dərindədir…
    Düşməni kənarda gəzməyin,
    Din, imanı yeritməyin…
    Ruhunuzu siz əzməyin…
    Allahı göydə gəzməyin…
    Ruhun, dinin, imanın, Allahın, sevgin…
    Qaraltdığın, korladığın içindədir, qəlbindədir…

  • Tural SAHAB.”Postmodernistin cinsini dəyişdirə bilməməsi”

    1545553_10203040697648544_1046483349_n

    Onun adı ilə….

    Çox şeyi dəyişdirmək istəyirdi- ailəsini, cəmiyyəti, milləti ən əsası da cinsini. Bəli səhv duymadınız cinsini dəyişdirmək istəyirdi postmodernist köşə yazarı, şair, nasir Əliqulu Səhradaqum. Ancaq hələlik buna nə ailəsi, nə də yaşadığı cəmiyyət hazır deyildi. Cinsini dəyişdirmək istədiyini söyləsə ailəsi övladlıqdan rədd edər, ətrafındakı insanlar isə onu daşqalaq edib öldürərdi. Onun üçün ailəsinin və yaşadığı ölkənin insanlarının, ən əsası da gənclərinin düşüncələrini dəyişdirməli idi. Bunun üçün də postmodernizm ədəbi cərəyanını seçdi. Daha modernizmi anlamayan insanlara, modernizmdən sonrakı mərhələnin xaos, qaydasızlıq olduğunu anladacaqdı…..

    Səhər tezdən utana- utana beşinci mərtəbədə yerləşən 21 nömrəli mənzilin qapısını döydü. Bura o gün üçün bərk gedən ədəbiyyat saytlarından birinin ofisi idi. Bir qədər sonra içəridən ” qapı açıqdı gəl deyə bir səs duydu. Içəridə üç oğlan, iki nəfər də qız komputer arxasında əyləşib nəsə yazırdılar. Geyimlərindən müasir dünya görüşlü insanlar olduğunu anladı. Baş tərəfdə oturan sırğalı, incə saqqalı olan alçaqboylu kök bir oğlandı. Onun içəri girdiyini görüb ayağa qalxdı və çox mehribancasına onunla görüşdü. Bu saytın şef redaktoru idi. Onun üzündəki xoş aura içinə rahatlıq gətirdi. Ürəyi daha əvvəlki kimi döyünmürdü. Bir qədər söbətdən sonra digər işçilər də gəlib onunla tanış oldular. Və belə onun ilk iş günü başladı. Bəli, indi o çox məşhur saytın əməkdaşlarından biri idi. Inana bilmirdi sanki bu bir yuxudu və o, indi bu yuxudan ayılacaq- hər şey bitəcək ancaq bu yuxu deyildi. Saytda işə götürülməsinə səbəb yazdığı və mətbuatda qalmaqala səbəb olan bir yazı idi. Yazısında böyük sufi Ruminin eşcinsəl olduğunu söyləyib, fikirlərini də əsaslandırmağa çalışmışdı. Şəms Təbrizi ilə aralarında olan münasibətin tək açıqlaması bu ola biləridi, onun fikirincə. Yoxsa bir kişi başqa bir kişiyə nə üçün sevgi məktubları, şeirlər yazsın ki. Belə bir yazı ilk dəfə yazılırdı, bu məmləkətdə. Onun üçün çox böyük əks səda doğurdu. Bir- iki nəfər çıxıb etiraz etsə də, mətbuatda Əliqulu və onu dəstəkləyənlərin yazıları işıqlandırıldı. Bir çox gənc bu yazılanları oxudu və nə yazıq ki, iki böyük şərq aliminə atılan bu iftiraya inandı və Əliqulu Səhradaqumu dahi bir yazar kimi qəbul etdilər. Indi ofisində olduğu saytdan da iş təklifi elə bu yazıdan sonra gəldi. Onlar belə bir gənci itirə bilməzdilər. Onlarla eyni fikirdə olan bu cavan oğlan həm sayta çoxlu oxucu gətirəcəkdi, həm də onların səsinə səs verəcəkdi.. (daha&helliip;)

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Sevginin gözləri” romanının X hissəsi

    yenirenglifoto

    Səfər maşından düşdü. Hiss etdi ki, Fidana qarşı etdiyi hərəkətdən utandı. Siqaret yandırıb içinə çəkdi. Fidanda o biri tərəfdən maşından düşdü, asta addımlarla Səfərə yaxınlaşdı. Heç nə danışmadan sevgilisinin qoluna girdi, başını onun çiyninə qoydu.
    – Bağışla.
    – Əksinə, sən bağışla məni. Hisslərimə zəif düşdüm.
    – Mən hələ hazır deyiləm.
    – Toydan əvvəl yaşamaq olmaz. Başa düşürəm.
    – Sənə vurmaq istəmirdim.
    – Onda könlümü al.
    – Necə?
    Səfər zarafata keçdi.
    – Özün fikirləş.
    Fidan Səfərin damağına qoyduğu siqareti yerə atdı, Səfər başını yellədi.
    – Bugün şıltaq günündür deyəsən.
    Fidan dodaqlarını nişanlısının dodaqlarına birləşdirdi. Səfər qarşılıq verdi. Birlikdə maşının arxa olturacağına keçdilər.
    ***
    Səfər Fidanı məhlələrinə gətirdi.
    Fidan – Anamla salamlaşmayacaqsan?
    – Yaşadıqlarımızdan sonra utanıram.
    Fidan gülür – Dəlisən vallah.
    – Sağ ol ki, mənə etibar elədin. Söz verirəm, bir aya toyumuzu edəcəm. O günü sebrsizliklə gözləyirəm.
    – İnşallah.
    Fidan maşından düşdü. (daha&helliip;)

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU.”Ağladı”

    Qafqaz Əvəzoğlu

    Gözlədim, gəlmədin, görüş yerimiz,
    Halıma mükəddər oldu, ağladı!
    Sənin görüşünə tələsən güllər,
    Əlimdə saralıb-soldu, ağladı!

    Bükdü qamətimi, əydi bu halət,
    Gəldiyin yollar da çəkdi xəcalət.
    Məhəbbət yanğılı bir dəli həsrət,
    Qolların boynuma saldı, ağladı!

    Nə bilim bu imiş yaxınlığımız,
    Bir eşqin oduna yaxındığımız.
    Bir vaxt qucağına sığındığımız,
    Söyüdlər saçını yoldu, ağladı!

    A Qafqaz, bu necə taledi, baxtdı?
    Ahım göyləri də yandırıb-yaxdı.
    Şimşəklər oynadı, ildırım çaxdı,
    Buludlar hönkürüb doldu, ağladı!

    2008.

  • Rafiq ODAY.”Sevinir”

    rafiqoday

    Qoşa yaranıbdır sevgiylə, nifrət,
    Seçməyən qəmlidi, seçən sevinir.
    Hər kəsə eşq adlı bir badə qismət,
    İçməyən qəmlidi, içən sevinir.

    Hissini, duyğunu sevgidən yoğur,
    Səni dərk edəni sev ki, – tən yoğur.
    Hər nurlu sabah da sevgidən doğur,
    Doğdumu dan gülür, gecən sevinir.

    Səni anlayansa könül həmdəmin,
    Yönsüz tufanlara tuş olmaz gəmin.
    Qədər biçinçidir, insanlar zəmi,
    Biçilən qəmlidir, biçən sevinir.

    Göy ilə bağlıdır yer, – körpü durur,
    O ucu, bu ucu sirr körpü durur,
    Hər kəsin önündə bir körpü durur,
    Keçməyən qəmlidi, keçən sevinir.

    Qismətsiz nə əksən ək, sənin deyil,
    Əkdinsə gözünü çək, sənin deyil,
    Bu sevinc, əzizim, tək sənin deyil,
    Gör neçən şadlanır, neçən sevinir

  • Əziz MUSA.Həyatı və Yaradıcılığı

    em

    Əziz Musa ( Musayev Əziz Həsən oğlu) 1951-ci il fevral ayının 2-də Cəbrayıl rayonunun Çərəkən kəndində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini Cəbrayıl rayon Maksim Qorki adına orta məktəbdə alıb.1968-1972-ci illərdə Gəncə Dövlət Pedaqoji Universitetinin Filologiya fakültəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirib.1972-ci ildə dövri mətbuatda Əziz Musa imzası ilə çıxış edir.Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin, Respublika Yaradıcı Müəllimlər Birliyinin üzvüdür.Qırxa qədər kitabın müəllifidir.Şeirləri “Azərbaycan”, “Ulduz” jurnallarında, “Ədəbiyyat”, “Ədəbiyyat naminə”, “Kaspi”, “Azərbaycan Gəncləri”, “Respublika Gəncləri”, “Kommunist”, “İlham Çeşməsi” və s. qəzetlərdə dərc olunub.
    2012-ci il fevral ayının 14-də Bakı şəhərində “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində istifadəyə verilən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Qarabağ bölgəsinin ədəbiyyatı” bölməsinin Redaktoru seçilmişdir.Pedaqogika üzrə fəlsəfə doktorudur.”Azərbaycan” Nəşriyyatında “İlham Çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktorudur.Qarabağ müharibəsi veteranıdır.2008-ci ildə müqəddəs Həcc ziyarətində olub.
    2009-cu ildə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdünə layiq görülüb.

    PAPAQ ATDI OYUNU

    Təbiət nurlanır, ürək sevinir,
    Bayram eyləyirik hər yaz gələndə.
    Xonçalar bəzənir, nəğmələr dinir,
    Deyirik, gülürük Novruz gələndə.

    Ruzi-bərəkətdi, sevgidi bahar,
    Səməni bəzəyir evlərimizi.
    Hər evdə sübhəcən çıraq, şam yanar,
    Bahar xoş günlərə səsləyər bizi.

    Qeyrət, hünər qalıb Qorqutdan bizə,
    Kosa da, keçəl də bizimki deyil.
    Dünya göz qoyursa adətimizə,
    Sayıq olmalıdı indiki nəsil.

    Kim bizə öyrədib papaq atmağı,
    Papaq ata-ata millət uduzdu.
    Birləşək, barışaq bayram axşamı,
    Papaq qeyrətimiz, namusumuzdu.

    Pay verib, pay alıb babalarımız.
    Papağı başından salmayıb heç kim.
    Bağlı olmayıbdı qapılarımız,
    Bayramda naümid qalmayıb heç kim.

    Qeyrəti atmayaq ayaq altına,
    Bir ovuc şirnidən, noğuldan ötrü.
    Ləkə gətirməyək xalqın adına,
    Qapılar gəzməyək nağıldan ötrü.

    Gəlin yallı gedək ocaq başında,
    Oxuyaq hamımız birlik nəğməsi.
    Papağa and içək, oda and içək.
    Bir də talanmasın Odlar ölkəsi.

    XOCALINI AĞLAMAYIN

    Doğma şəhər qəltan oldu qanına,
    Neçə ildir getmək olmur yanına.
    And verirəm qalanların canına,
    Xocalını ağlamayın təzədən.

    Innən belə göz yaşından nə fayda,
    Alan aldı, satan satdı sarayda.
    Millət susdu o hayda, o harayda,
    Xocalını ağlamayın təzədən.

    Ağacların meyvəsini yad dərir,
    Düşmən ordan bizə acıq göndərir.
    Suyumuzu başqa arxa döndırir,
    Xocalını ağlamayın təzədən.

    Qan içində boğulubdu o çöllər.
    Bir də dinməz bizim dildə bülbüllər.
    Vaxt ötüşüb, dəyişibdi nəsillər,
    Xocalını ağlamayın təzədən.

    Dağlar gördü gürşadı da, seli də,
    Yel sovurdu yerdə qalan külü də.
    Özgələrə ümidliyik hələ də,
    Xocalını ağlamayın təzədən.

    Ağlamaqla dərd azalmaz ay qağa,
    Dağ çəkilib o torpağa, o dağa.
    Qisas deyib el qalxmırsa ayağa,
    Xocalını ağlamayın təzədən.

    QARABAĞA GEDƏSƏN

    Dönəsən Ağatlı oğlana bir gün,
    Atını çapasan doğma dağlara.
    Bir gün ağlayasan el-oba üçün,
    Daha baxmayasan yağışa, qara.

    Dörd nala çapasan sehirli atı,
    Əlinlə boğasan qarı düşməni.
    Qovasan bir yolluq dağlardan yadı,
    Azad eyləyəsən doğma Vətəni.

    Işığa dönəsən, nura dönəsən,
    Səni qarşılaya Ağoğlan dağı.
    Doğma Cəbrayıla yol götürəsən,
    Səni qucaqlaya Araz qırağı.

    Asasan Laçında bayrağımızı,
    Alasan Ağdamı yadlardan geri.
    Gəzəsən o cənnət torpağımızı,
    Verəsən ellərə bir xoş xəbəri.

    Başına yığasan eli-obanı,
    Bir çadır qurasan Cıdır düzündə.
    Şəhid oğulların yuyub qanını,
    Haqqı qoruyasan bu yer üzündə.

    Payız

    Qüruba sarıdı günün yönümü,
    Bir qu nəğməsidi mən oxuduğum.
    Ömrə calayıram payız ömrümü,
    Qışdı, ayrılıqdı indi qorxduğum.

    Qəhərdən titrəyən dodaqlar kimi,
    Bu bomboz günlərin havası acı.
    Göylərdə uçuşan yarpaqlar kimi,
    Tay məni saxlamır ömür ağacı.

    Aldadır qızılı naxışlar məni,
    Gözüm çiçək gəzir, gözüm nar gəzir.
    Məni utandırır saçımın dəni,
    Alışan ürəyim soyuq qar gəzir.
    Həsrətdən, hicrandan rəngim saralıb,
    Göylərdən qəm yağır hey gilə-gilə.
    Quzeyi çoxdandı duman-çən alıb,
    Güneydə göy otlar oynayır hələ.

    Gecəsi uzanıb günün, gündüzün,
    Sözümü üşüdür narın yağışlar.
    Buludlar alıbdı göyün üzünü,
    Köçür dəstə-dəstə köçəri quşlar.

    Ürəyim diksinir durna səsindən,
    Urvatlı bir şeir yaza bilmirəm.
    Zirvəyə qar düşür qış nəfəsindən,
    Tanrı yazdığını poza bilmirəm.

    Axı mən nə umum qəmli payızdan,
    Qələmim əlimdə durna lələyi.
    Mən ki, doymamışam bahardan, yazdan,
    Əsir xəzan yeli, payız küləyi.

    Yaman kövrək olur payızlı şeir,
    “Vağzalı” çalınır, ümid göyərir.
    Hanı bənövşəli, o nazlı şeir,
    İndi Əziz Musa bayatı deyir.

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Sazım mənim”

    Aşıq Ədalət saz çalırdı.

    Sədəfə tutdurram səni,
    Sinəmə yatdırram səni,
    Dil-dil oxutduram səni,
    Nəğmələnmiş arzum mənim,
    Qu boğazlı sazım mənim.

    Sən Məcnunun Leylasısan,
    Anamın ilk laylasısan,
    Öz ruhumun balasısan,
    Ömrüm, günüm, yazım mənim,
    Qu boğazlı sazım mənim.

    Sözümün ekiz tayısan,
    Qorqud babamın payısan,
    Əsrlərin harayısan,
    Dünyayla təmasım mənim,
    Qu boğazlı sazım mənim.

    Çaldıqca cövlan eylədin,
    Ötəni yoldan eylədin,
    Hər dərdi yalan eylədin,
    Çağlayan Arazım mənim,
    Qu boğazlı sazım mənim.

    Hər sahil bir üzəngidir,
    Bu vüsal yaman ləngidi,
    Sinəndən qalxan “Cəngi”dir,
    Öndədir Eyvazım mənim,
    Qu boğazlı sazım mənim.

    “Misri” dinəndə dinmisən,
    Köksüm üstə isinmisən,
    Canımmısan, gözümmüsən?
    A şirin avazım mənim,
    Qu boğazlı sazım mənim.

  • Aqil SABİROĞLU.”Nar” (Hekayə)

    asm

    Üst-başı çirkli,ütüdənsə əsər-əlamət yox idi.Saqqallı görünürdü.Deyəsən yuxusuzluqdan gözləri şişmiş,qızarmışdı.Qəbiristanlığa gedib-gələnlər ruhi xəstə sanaraq ondan yan keçməyə çalışırdılar.O özü də hamıya ölgün nəzərlərlə baxaraq uzaq olmağa çalışırdı.Bir qəribə hərəkətini isə nəzərdən qaçırmadım;əlində tutduğu narı alacaqlarmış kimi hamıdan gizləməyə çalışırdı.Yaxınlaşıb salam verdim.
    -Əleykəssəlam,-dedi.
    -Narahat görünürsünüz.Bir kömək lazım deyil ki?
    Əllərini arxasına apardı,narı gizləməyə çalışdı.Məzlum görkəmlə başını buladı:
    -Yox,çox sağ olun,-dedi.Gözlədiyim var,gəlməlidir.
    Başını aşağa dikdi.Sağ ayağı ilə yeri astaca döyəcləməyə başladı.Öz-özünə danışmağa başladı:”Neçə gündür söz vermisən,gəl çıx də…Nar da xarab olur.”Hiss etmişdim ki baxışlarını yaxınlıqda olan məzardan çəkmir.
    -Yaxşı,işinizdə olun,-dedim.Bir azdan qayıdacam.Hələlik.
    Başını yüngül tərpətdi:
    -Hələlik.
    Onun qəribə hərəkətləri yadımdan çıxmırdı.Hiss edirdim dərdli adamdır.Təxminən yarım saatdan sonra həmin yolu geri qayıdırdım.Uzaqdan onu aramağa başladım.Var-gəl edirdi:
    -Hə,bir də salam!Necəsən?Gəlmədi?
    Başını buladı:
    -Yox,gəlmədi.Həmişə sözünə sadiq olub,vəfalı olub.Amma iki gündür onu gözləyirəm,söz versə də yoxdur…
    -Axı kimdir sizi belə gözlədən?
    -O də…-başı ilə məzara işarə etdi.O gecə yuxumda gördüm.Dedi mənə nar söz vermişdin ha,gətirərsən yanıma.
    Dəhşətə gəldim.Bir az irəli gedib sağa döndüm.Başdaşındakı yazını oxudum.
    Qəribə hala düşmüşdüm.Kişinin mızıltısını eşidirdim:”Dəli idi,qısqanc idi…Sevgisi sonsuz idi,vəfalı idi.Sözü bütöv idi.Amma gəlmir…Gələcək,bilirəm,söz veribsə gələcək…”
    Qəbiristanlığı tərk etdim.Özlüyümdə hamını danlayırdım ki,deməyin sevgi yoxdur,məhəbbət yoxdur.Deməyin Leyli-Məcnun dövranı gedib.Deməyin…
    Çevrilib geriyə baxdım,kişi var-gəl edə-edə məzarın başına fırlanırdı…

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Mənə toxunmayın”

    sv

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Sarı yarpaqlar kimi üşüyən ürəyinin incə tellərinə toxunan kim idi, nə idi, hələ də bilmirdi. Bəlkə də, bilmək istəmirdi. Hardasa bu tellərin titrəməsindən də razı idi. Nə də olsa, o, bu taleyin atılmış qadını hesab edirdi özünü…
    ***
    …Səhər oyandığında yataqda tək idi. Pəncərədən bayırda havanın buludlu olmasını gördü, yataqdan qalxmağa ərindi, elə-beləcə, o tərəf-bu tərəfə çevrildi. Bir anlıq tək olmağından, yanında kimsənin olmamasından istifadə edib özü haqqında fikirləşmək istədi. Və… Və bunu bacardı… Sanki özü haqda başqa birisi kimi fikir söyləyirdi…
    Ömrünün 25 ilindən 20 ilini xatırlayırdı. O 20 ili ki, ata-anası orda yox idi. 5 yaşında uşaq evinə verilmişdi. Xahiş olunmuşdu ki, adı, soyadı dəyişilsin. Sonradan müdirə “xala”nın dediyinə görə, anası qapıdan çıxanda sadəcə gülümsəyib və “Sevgimin səhvi sizə əmanət”-deyib. Müdirə xala isə ona yeni bir ad fikirləşməyib, özünü əziyyətə salmayıb, elə onu belə çağırıb: Xətayə…
    Kiminsə bir anlıq şəhvətinin nəticəsi kimi həyatda yeri olduğuna görə taleyini də, özünü də qınayırdı həmişə, bu günsə yox, qınaq yeri o deyildi. Bəlkə də hələ qınamağa kimisə axtarırdı. 13 nəhsdir deyirlər, bəlkə də elə uşaq evində keçən 13 ilinin onun üçün ən çətin, ən pis olduğunu düşünürdü. Burda nə qədər döyülmüşdü, nə qədər təhqir edilmişdi. Özündən bir-iki yaş böyük oğlanların əlini bədəninin müxtəlif yerlərində hiss etdikcə nələr yaşamamışdı onun balaca ürəyi. Onların əhatəsindən çıxıb qaçınca arxasınca gələn qışqırtılar da qulağında idi: “Müdirə xalaya deyəcəyik Xətayə paltarının yaxasını qəsdən açır ki, serialdakı qızlara oxşasın. Hələ bir ordakı qızlar kimi öpüşməyi də bilir. Görərsən, deyəcəyik.”
    Əlbəttə, oğlanlar bunu demirdilər. Çünki, Xətayəni gələn dəfə öz otaqlarına çağırıb əlləriylə ona toxunmaq imkanından məhrum olardırlar. Əslində, Xətayə də dinc duran deyildi. Qaranlıq düşüb hər kəs öz otağına çəkilincə o, gizlicə mətbəxə qaçar, aşpaz qadınla bir yerdə xarici seriallara baxar, özünü ordakı qızlara, həqiqətən, oxşadardı. Saçını açıb tökməyi, sinəsini daha da qabartması, ətəyinin belini qatlaması, və daha nə oyunlardan çıxması onun diqqət mərkəzində olmasına səbəb olurdu. Xətayə də bundan məmnun qalardı. Və serialdakı kimi öpüşməyi bacardığını da Mənsura sübut etdikdən sonra artıq oğlanlar ondan əl çəkmirdi. Xətayə isə gündə bir neçə saatlığa televizora baxmağının xətrinə oğlanların otağından yolunu salmağa məcbur idi. Hələ bu oğlanlar ona şəhərə çıxınca kosmetika da gətirirdilər. Beləcə, sanki onlar arasında gizli saziş vardı. 18 yaşının tamam olduğu gün də onu uşaq evindən yola salan təkcə oğlanlar idi. Müdirə xalanın otağından əlində sənədləri çıxanda əsgərliyə yaşı düşməyən oğlanlar onu alqışla yola saldılar. O isə Mənsurdan başqa hamıya eyni gözlə baxırdı: bir dəfə əlini ona toxundurub, kosmetika alan axmaqlar kimi. Mənsur bir il öncə əsgərliyə getmişdi. Onun yerini hələ alan yox idi. Və ona elə gəlirdi ki, bu bataqlıqdan çıxmağına Mənsur da sevinərdi.
    Bundan sonrakı 7 ili isə o, xatırlamaq istəmirdi, həyat kitabından silmək istəyirdi. Bir il oteldə xadimə işləmişdi, elə orda da qalırdı. 19 yaşının tamam olduğu gün isə özü üçün qeyd eləmək istəmişdi doğum gününü. Bir az içib varlı bank işçisinin nömrəsində gecələmişdi. Səhər isə artıq bakirə deyildi…
    Və bundan sonra onun üçün hansı nömrədə, kiminlə gecələməsinin əhəmiyyəti olmamışdı. Bildiyi tək bircə şey idi. İlk dəfə qoynuna girdiyi bank işçisinin bankda onun adına açdığı hesabda sıfırların sayı hər il bir az daha artırdı. Pulunun dəyərini bilmirdi, bəlkə də bilmək istəmirdi. Onu necə “qazandığını” bilirdi…
    …Dünən axşam yenə həmin bank işçisinin qoynuna girmişdi. Xətayəyə elə gəlirdi ki, bütün başqa kişilərdən fərqli bu insan onunçün əhəmiyyətlidir. Nə də olsa, bakirəliyini ona qurban vermişdi. Adını belə bilmədiyi, sadəcə “əzizim” deyə çağırdığı bu insanın ona tale hədiyyəsi olduğunu düşünürdü. Bu gündən daha onu görməyəcəkdi. Çünki, əzizi başqa ölkəyə gedirdi. Sonuncu gecəsini onunla birgə keçirmişdi. Bəlkə də, bu da Xətayənin ona olan son hədiyyəsi idi.
    Əzizi isə onun yuxudan ayılmasını belə gözləməmiş, çıxıb getmişdi. Bəlkə də, onu oyatmaq istəməmişdi. Nə isə… Artıq əhəmiyyəti yox idi…
    …Bu gün ilk dəfə olaraq Xətayə pullarını hesablamaq qərarına gəldi. Ardınca bir qərara daha gəldi: burdan çıxınca başqa bir şəhərə üz tutacaq, özünə ev alacaq, uşaq evində özünə verdiyi bəzəkdən qadınlara verəcək, gözəllik salonu açacaq, işçi kimi də yalnız uşaq evlərindən çıxan qızları götürəcək… Və onun bədəninə bir daha kiminsə toxunmasına icazə verməyəcək…
    …Yataqdan qalxıb geyindi. Saçına bir az əl gəzdirib otaqdan çıxdı. Liftin yanında lakeyin gülümsəməsinə cavab vermədi. Hətta, onun uzanan əlinə vurdu. İlk dəfə qadın sərtliyinin boz üzünə büründü:
    -Mənə toxunmayın!
    ***
    Onun arzuları böyük idi. əzilən, qırılan, kiminsə gözündə fahişə, kiminsə gözündə atılmış qadın hesab olunan Xətayə kişilərin bir gecəlik istifadə edib atdığı əşya deyil, taleyin, sözün əsl mənasında, atılmış qadını idi… Qarşıda onu nə gözləyirdi, onu da bilmirdi. ..Tale öz atılmış qadınına acıyacaqdımı, yoxsa ona daha bir şans verəcəkdimi?

  • Nadir ZİYADLI.”Yunus Əmrənin XI qəbri və yaxud dumanlıq və toranlıqlardan boylanan işıq…”

    902570_107041026163176_824674362_o

    Yunus Əmrə (Yunis Əmrə, Yunus İmrə) kimdir?

    “xeberinfo.com”: Nədən adı əfsanələrə qarışmış, tarixin yaddaşının ilmə- ilmə çözələnməsinə, incələnməsinə baxmayaraq bu şəxsiyyət haqqında danışanda, müəyyən zaman bucağından onun ömür yolunun toranlığa və dumanlığa qarışmış görüntülərinə nəzər salanda taleyini və özünü 7-8 əsr keçməsinə baxmayaraq bizlərə tanıdan, bizlərə doğmalaşdıran misralarını xatırlamamaq mümkün olmur…

    Məni məndə demə: məndə deyiləm,
    Bir mən vardır məndən içəri…

    Yaxud

    Dərviş Yunus, gəl indi
    Ümmanlara dal indi…
    Ümmana dalmayınca
    Sən dərviş olammazsan..

    və yaxud

    Netti, bu Yunus, netti?
    Bir doğru yola getdi.
    Bir şeyx ətəyin tutdu,
    Mövlam gözəlim neylər?!
    (daha&helliip;)

  • Xuraman CAMALQIZI.”Qəlbimdə yerin var”

    Qelbimde yerin var, gözümde eksin,
    Üreyim sızlayır , göyneyir menim
    Sen niye bele tez ömrümden getdin?
    Qenim kesilerek bextime menim.

    Seni yaşadıram setirlerimde,
    Sözümde gül açır sen deme derdim.
    Seni arayıram etirlerimde
    Başımı çiynını qoysam ne derdim.

    Getsen de üreyin qelbimde qaldı,
    Getdin bexş eleyib meni kedere,
    Seni gözlemekden gözüm qaraldı,
    Hopmusan yaralı xatirelere.

    Yoxluğun hopubdur iliklerime,
    İlıq nefesine hesretim qonaq,
    Gözlerim yol çekir senin yerine,
    Uzanan yollar da, yox senden soraq.

    Aldanıb o şirin yuxularımda,
    Seninle danışıb gülen de menem.
    Ömrümün kederli zor anlarında
    Yene görüşüne gelen de menem.

    Bezen otururuq qarşı – qarşıya,
    Yene şirin , şirin söhbetleşirik.
    Mene canın yanır, maraqlanırsan,
    Ele bil doğrudan biz derdleşirik.

    Yene penceyini çiynime salıb,
    Könlümü alırsan şirin sözünle.
    Susqun baxışınla xeyala dalıb,
    Meni oxşayırsan oğrun gözünle.

    Qelbimde yerin var ,gözümde eksin,
    Üreyim sızlayır , göyneyir menim.
    Sen niye bele tez ömrümden getdin,
    Qenim kesilerek bextime menim.

    11.09.2015.

  • Ülviyyə VAHİD.”Söylə”

    10308061_1487703808112940_8055053123496195175_n

    Nə ücün susqunsan,bu qədər gülüm,
    Söylə, saf qəlbinin gileyi nədir..
    Onsuz da dünyada qonağıq gülüm,
    Səni bu həyatdan küsdürən nədir?!

    Qişlar yazdan küsər,günəşsə aydan,
    Yollar izdən küsər,dənizsə caydan,
    Kim nə anlar, qəlbindəki haraydan?
    Səni bu həyatdan küsdürən nədir?!

    Taleyin oyunu bəzən sərt olur,
    Sevimli güllər də zamansız solur,
    O gözəl gözlərin nədən tez dolur?
    Səni bu həyatdan küsdürən nədir?!

    Bax, yenə soyuqdur zərif əllərin,
    Baxır mənə, o mənalı gözlərin,
    Susma,söylə qəlbindəki sözlərin,
    Səni bu həyatdan küsdürən nədir?!
    Səni,bu həyatdan küsdürən nədir…

  • Nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndlinin ədəbi-bədii yaradıcılığına həsr olunmuş tədbir keçirilib

    000

    12 sentyabr 2015-ci il tarixində saat 12:00-da Dağıstan Respublikasının Dərbənd rayonunun Rukel kəndində Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndlinin ədəbi-bədii yaradıcılığına həsr olunmuş tədbir keçirilib.
    Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə Elmir Mədətoğlu, İlqar Türkoğlu, Elli Atayurd, Sadiq Qarayev, Sənəm Səbayel, Tahirə Hüseynova və digər qonaqlar iştirak ediblər.
    Tədbirin gedişatında qonaqlar nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndlinin ədəbi-bədii yaradıcılığı haqqında ürəkdolusu danışıblar, yeni yaradıcılıq uğurları və fəaliyyəti diləyiblər. Zeynəb Dərbəndli yaradılan şəraitə görə, zəhməti keçən hər kəsə, xüsusilə Dərbənd rayonu İcra Hakimiyyətinin başcısına öz dərin minnətdarlıq hissini bildirib.Tədbir musiqi sədalarının müşaiəti ilə davam edib.
    Tədbirin sonunda isə xatirə şəkilləri çəkdirilib.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat Xidməti

  • Əlirza HƏSRƏT.”Sənsiz ürəyimdən soyuqlamışam”

    11149420_814346961975030_7057312539619506005_n

    Ruhum aynasıdır baxışlarının,
    Belə kim çəkibdir pərim,şəklini?
    Bilmirəm hayandan göstərim sənə,-
    Könlümə düşdüyün yerin şəklini?

    Qoy sərhəd telinin üstündən aşım,
    Bir az da qürbətə qarışsın başım.
    Üzümə nə gözəl tutub göz yaşım,-
    Arazın şəklini,Kürün şəklini.

    Təpədən-dırnağa çovğunam,qışam,
    Yenə qış ömrümdə buz bağlayıb şam.
    Sənsiz ürəyimdən soyuqlamışam,-
    Bəri dur,üstümə sərim şəklini.

  • Şairə-jurnalist Nəcibə İlkin Qurtuluş TV Televiziyasında işləmək üçün dəvət alıb

    ni

    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “Qızım Qələm” Media Mükafatı laureatı,Dünya Azərbaycanlıları Mədəniyyət Mərkəzinin idarə heyətinin və Qadınlar Şurasının üzvü və DAMM-ın və katibi, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru, “Bir ömür uduzdum”, “Qəlbimdə dil açan dünya“, “İllərin o tayı gözləyir məni”, “Son görüş, son zəng, son təbəssüm” kitablarının müəllifi, kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, şairə, jurnalist Nəcibə İlkin (Babakişiyeva Nəcibə Bahadur qızı) Azərbaycanda yeni yaradılmış və tezliklə bütün dünyaya yayınlanacaq Qurtuluş TV Televiziyasında işləmək üçün dəvət alıb.
    Respublikanın müxtəlif bölgələrində, o cümlədən paytaxt Bakıda yaşayıb ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan müxtəlif yaş qruplarının nümayəndələrinin ədəbi-bədii nümunələri həmin kanalın aylıq ədəbi-bədii orqanı “Naxış” jurnalında yayınlanacaq.İllik abunə haqqın 24 AzN təşkil edir.Jurnal Türkiyə Cümhuriyyətində yayınlanmaqla, ictimaiyyət nümayəndələrini özünə cəlb edəcək.Həmin kanalda şeir, mahnı müsabiqəsi də keçiriləcək.Türkiyə Cümhuriyyətinin ən ünlü adamları burada qalib qələn kəslərə mükafatlar təqdim edəcək.
    Xatırladaq ki, istedadlı qələm sahibi, şairə, jurnalist Nəcibə İlkin Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyinin 1 Sentyabr 2015-ci il tarixli qərarı ilə, gundelik.info və edebiyyat-az.com saytlarının Baş məsləhətçisi seçilmişdi.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Azər NƏSİBLİ.”Qocalar evində qocalan qadın…”

    an

    Əyildi qamətin, ağardı basın,
    Ağır zəhmətilə ucalan qadın…
    Həyatdan köçəndən həyat yoldaşın,
    Qocalar evində qocalan qadın…

    Sənin üç oğlun var, bir də ki qızın,
    Əyilib ayağın yuyanın yoxdur.
    Tənhalar evindən gəlir avazın,
    Nədənsə səsini duyanın yoxdur.
    Həmdəmi olmusan özgənin, yadın,
    Qocalar evində qocalan qadın…

    Görmədin heç övlad məhəbbtini,
    Görmədin bir xoş gün heç bu həyatda.
    Sən hardan biləsən nəvə ətrini,
    Bilmirsən nəvənin adını hətta.
    Hanı nəvələrin, hanı övladın?
    Qocalar evində qocalan qadın…

    Gözlərin qapıda qalar hər səhər,
    Hər gəlib gedəni soraqlayarsan.
    Tutar boğazını acı bir qəhər,
    Çəkilib bir yerdə tək ağlayarsan.
    Beləcə bilməzsən xoşbəxtlik dadın,
    Qocalar evində qocalan qadın…

    Bayramda bir təbrik istər ürəyin,
    İstərsən övladın öpsün əlindən.
    Heç bayram payın da deyil gərəyin,
    “Gedək evimizə”-çıxsın dilindən.
    Dəyişsin beləcə qəfil həyatın,
    Qocalar evində qocalan qadın…

    Nədənsə bu il də gəlmədi heç kəs,
    Qapını açmadı nə oğul, nə qız.
    Nələr çəkdiyini bilmədi heç kəs,
    Beləcə qaldın sən həmişə yalqız.
    Tənhalar içində çağrıldı adın:
    “Qocalar evində qocalan qadın…”

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Azərbaycan uğrunda!”

    1533150_672733326111760_899121006_n

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru

    Əsgərlərimin himni ədalət nəğməsidi,
    Səngərlərin igidlər, ərənlər nənnisidi.
    Mübarizin, Ramilin əməli haqq səsidi,
    Bir kəlmə şüarı var, dilində dodağında,
    Hamımız çalışırıq Azərbaycan uğrunda!..

    Millətimin şöhrəti dastanlar yaradıbdı,
    Düşmənlərin bağrını yaxıbdı-yandırıbdı,
    Yağılara ölümlük nifrəti yağdırıbdı,
    Şairə ilham gəlir qələbə sorağında,
    Yazırıq, yaradırıq Azərbaycan uğrunda!

    Bulağının suyunda, dərəsində, dağında,
    Laləzar təbiəti, çəmənində bağında.
    Məhəbbəti gözümün qarasında-ağında.
    Babəklərin dayanıb zamanın cığırında,
    Yanırıq alışırıq Azərbaycan uğrunda!..

    Yenə gələcək inan, firavan çağlarımız,
    Bərəkətli, nemətli Qarabağ bağlarımız!
    Babalardan əmanət vüqarlı dağlarımız,
    Müqəddəs Qibləgahdı üçrəngli bayrağın da,
    Çalışıb-vuruşuruq Azərbaycan uğrunda!!

  • Elnur ABDİYEV.Yeni şeirlər

    e

    * * *

    Sınaq-sınaq çökür bəşər,
    Qiymət-qiymət ucalan var.
    Bir imtahan doğur səhər,
    Gecəgözlü gələn yollar.

    Əməl əldən hökm istəyir,
    Yazılıb kitaba düşə.
    Hər gecə sübhü gözləyir,
    Kim tələsmir,bu görüşə?

    Hər gün yaşa,sanma sağsan,
    Gün say diri günlərini.
    Bir vəfalı gün doğarsa,
    At o biri günlərini.

    Qaç dünyanın boşdur eyşi,
    İç İlahi meydən nuş et.
    İç canına xoşdur nuşi,
    İç ruhunu ruhən şad et.

    Dünya səndən vəfa umur,
    Özü vəfasız olsa da.
    Hər gün insan gözün yumur,
    Hər gün insan doğulsa da.

    Süniləşir

    Süniləşir yaşayış da,
    Ölümlər də,doğuşlar da.
    Bir sünilik əsir indi,
    Süni-süni baxışlarda.
    Olum süni,ölüm süni,
    Sevgilərə açar olan,
    Qəlb qapısı – gülüm süni.
    Süniləşib dünya özü,
    Vitrin-vitrin təbiiykən,
    Mağazada yatan mallar,
    Süni-süni aldadırlır,
    aldadana,aldananlar.
    Asfaltlaşır süni yollar,
    mütiləşir süni qullar,
    boya-boya üzdə gülüş,
    əlçalanlar ordusu var.
    Bəlkə,elə yaradana,
    an-an olan şükrümüz də,
    Sevisindən gəldiyimiz,
    sevgimiz də süni-süni,

  • Təranə Şəmsi doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (12 Sentyabr)

    1394111443_1378745_1401638060069638_1083618525_n

    Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibini, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxri üzvünü və əməkdaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Abidova Təranə Nazim qızı 1958- ci ildə Şəkidə şəhərində anadan olub. İbtidai və orta təhsilni öz doğma şəhərlərində alıb.
    Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuat səhifələrində şeirləri və məqalələri
    dərc olunub.Şeirləri “Elimiz.günümüz”, “Ocaq”, “Pillələr”, məqalələri “Elimiz.günümüz”, “Təzadlar”, “Ədalət”, “Respublika”, “Vaxt”, “Zaman”, “Bütöv Azərbaycan”, “Şəki Bələdiyyəsi” qəzetlərində, “Kirpi” jurnalında, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dəc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılıb.
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Birinci Qurultayında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü, “Şimal bölgəsinin ədəbiyyatı” bölməsinin Redaktoru seçilmişdir.
    2011- ci ildən TƏRANƏ ŞƏMS təxəllüsü ilə mətbuat səhifələrində gündəlik aktual, publist məqalələri ilə çıxışlar edir. Yazdığı məqalələrlə yanaşı, öz ürək çırpıntılarını sözün sehrinə əlavə edərək çox sayda şerlərin müəllifidir.
    2013-cü ildə “Araz” nəşriyyatı tərəfindən “Sevdalıyam bu həyata” adlı ilk kitabı nəşr olundu.Şeirləri Azərbaycan Türkcəsində Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.Dövri mətbuat səhifələrində müntəzəm olaraq şeirləri və məqalələri ilə çıxış edir.

    AĞLAYAN KÖNÜL !

    Buludlarla səs – səsə
    Coşub ağlayan könül!
    Sən ol məni həyata,
    Sevib, bağlayan könül!

    Məni qəmə batırıb
    Qəmdən doymayan könül
    Qəmi – qəmə köç edib
    Mənim olmayan könül.

    Ağla neyin səsilə
    Yanıb ovunan könül
    Gözün leysan töksə də,
    Oda sığınan könül.

    Xəfif mehin eşqinə
    Çıtır – çıtır yanma gəl,
    Qınaq edib özünü
    Heç gileyli sanma sən.

    Könlünün yanan odu
    Gün gələr, dönər külə
    Qəmdən bağça salarsan
    Külü döndərib gülə!

    20. 03.2013

    Analar belə ağlar

    Analar belə ağlar
    Sözünü sarı simə
    Belini elə bağlar,
    Ağılar deyib ağlar.

    Ürəklərə od qoyar
    Zəminxarə havası
    Analar dilə gələr
    Çalar Şəhid laylası.

    Laylay sevdalı balam,
    Könlü vəfalı balam
    Laylay balam a laylay,
    Şəhid balam a laylay.

    Varlığını unudub
    Şəhid, nigaran balam
    Torpağı öz qanıilə
    Yuyub ,suvaran balam.

    Haqq adıilə haqqına
    Tanrıya yetən balam.
    Torpağında gül olub
    Solmayıb bitən balam.

    Sərvi boyuna baxdım,
    Odu canıma yaxdım
    Xəyalına sarılıb,
    Mən günlərcə alışdım.
    Laylay balam a laylay,
    Şəhid balam a laylay

    Torpağına bağlılıq
    Ana – bacı sevdası,
    Balana qucaq açıb
    Vətən adlı anası.
    Kiri Şəhid anası,
    balan elin balası
    Ürəyimə od vurub,
    Qəlbimi sən dağlama,
    Ağlama sən ağlama!

    Onu ağlar qız, gəlin
    Balan, elin balası
    Sən tək ona ağlama,
    Ona ağlar –
    Vətən adlı anası!

    25.03.2013.

    Dönməyəcəksən!

    Odunsuz, ocaqsız, külə dönüb mən
    Sevərək eşqinə, vida söylədim.
    Səni yanmaq üçün sevmədim axı,
    Bilirəm vəfasız, dönməyəcəksən.

    Bilirəm, bilirəm dönməyəcəksən
    Gözlərim bulud tək, leysan töksə də.
    Sevgi mi, nifrət mi bilməyəcəksən,
    Donüşdə sən məni, görməyəcəksən.

    Bahar gələr mənsiz, gözlərin gülməz
    Qəlbin buz olsa da, əriyə bilməz.
    Baxışlar lal olar, dilin də dönməz,
    Ürəklər danışar, yollar ayrılar.

    Ayrılan o yollar qismət payımdı
    Dönsən, dönməsən də qışın yayımdı.
    Ötüşən hər günüm ömür sayımdı
    Qovuşmaz yollar da, izlər ayrılar.

    Sevənlər ayrılıb, bölünsə yarı
    Zamanla qovuşar yarıyla- yarı
    Aşiqlər gözləsə gələn baharı,
    Bülbülü gül oxşar, güli isə arı.

  • Şafa Kamillini doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (12 Sentyabr)

    11143676_1644625995794436_3719905173301804536_n

    Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibini, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxri üzvünü və əməkdaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Ünvansiz məktub

    Bu qün hansi gündü ,
    Yəqin bilmirsən …..
    Hər günüm olümd ,
    Ürəyim yanglar ,
    Odlar icində ,
    Səhərim qaranliq ,
    Atəş icində ,
    Gecələr məzardi ,
    Qəbirdi mənə ,
    Yaşamaq zülümdü ,
    Ölümdü mənə ..
    Sən bunu bilirsən .?
    Bilməycəksən ,
    Hmmm
    Guya bilmirsən …
    Mən safam yenədə ,
    Belə düşnündüm …
    Ehhh…….
    Bilb bilməyinin nə mənasi var ,
    Torpaq suzluqdan cadar ,cadarsa ,
    Göy üzü tutulmuş ,
    Yağiş yağmirsa ,
    Səhər acilib ,
    Günəş cixmirsa ,
    Gecələr göylədə ulduz yoxdusa ,
    Nə mənasi var ???
    Sənin bilməyin ,nə mənasi var ..?
    Xatirəm solubsa ,daha yoxdusa
    Bu sevqi bitibsə ,
    Bütnün yollar bağlidisa ,
    Siniq qəlbim köz olmuş ,
    Küllə dönmüşsə ,
    Nə mənasi var ?
    Bu ünvansiz məktubun sahibi yoxsa ,
    Nə mənasi var ,
    Nə mənasi var ???….

    09.09.2015 ..

    Səhərimdə ,
    Axşamimda ,
    Hər vaxdimda bir üzüntü ,
    Bir kədər var ,
    Həyatimda boyük bir boşluq ,
    Qözlərimdə nəm ,
    Qəlbimdə ağri ,
    Həsrət ,intizar ,
    Sevincim bitib ,
    Gülüşüm itib ,
    Hər şeyim itib ,
    Tapa bilmirəm ,
    Hara gediblər ?
    Kimlə gediblər ?
    Niyə gediblər ?
    Üzür məni sullar ,
    Məndəki sən ,
    Yoxluğundaki varliğin ,
    Tənhalimdaki xəyalin ,
    Tək dərd ortağim ,
    Cox sevdiym şəkilin ,
    Nə olar sənin kimi olaydi ,
    O sevdim şəkilin ,
    Baxmaydi üzümə ,
    Gülməydi gözmə ,
    Yox olaydi senin tək ,
    Xatirələr nə olsun ,
    Niyə kecmir İlahi ,
    Niye bitmir görəsən
    Bəs deiylmi bu qədər ,
    Üzdüm ,didim ,qəlbimi
    Yardim elə İlahi
    Bitsin ,kecsin ,
    Tükənsin …….
    Qəlbimdəki ağrilar ..
    Qəlbimdəki ağrilar …

    07.09.2015..

  • Fidan Abbasovanı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (12 Sentyabr 1986-cı il)

    12002168_840583572685707_6658297564029975972_n

    Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibini, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktorunu və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbərini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Fidan Abbasova (Abbasova Fidan Elman qızı) 1986-cı il sentyabr ayının 12-də Ucar rayonunda anadan olub.1993-2004-cü illərdə Ucar rayon 1 saylı orta məktəbdə təhsil alıb. Bakı Dövlət İqtisadiyyat və Humanitar Kollecinin Mühasibat uçotu və audit fakültəsini qırmızı fərqlənmə diplomu ilə bitirib.
    Hal–hazırda Əmlak Məsələləri Dövlət Komitəsinin 10 saylı ərazi şöbəsində Aparıcı Komputer Mütəxəssisi işləyir.
    Şeirləri və məqalələri “Möhtəşəm Azərbaycan”, “Azad qələm”, “Elimiz.Günümüz”, “Kaspi”, “İctimaiyyət və təhsil” qəzetlərində, “Kümbet”, “Usare” dərgilərində, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.Azərbaycan Xalqının Ümummilli Lideri Heydər Əliyev haqqında olan poeması “Ziyalı”, “Vətəndaş Həmrəyliyi”, “Abşeron” qəzetlərində dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılıb. Rayon üzrə iki dəfə birinciyiliyə layiq görülüb və Fəxri fərmanla təltif olunub. Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasında fərdi müəllim yanında muğam dərsləri üzrə təhsil alıb.Şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.
    2012-ci il fevral ayının 14-də Bakı şəhərində “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində istifadəyə verilən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbəridir.2013-cü il avqust ayının 28-də Bakı şəhərində “Kütləvi informasiya vasitələrinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində istifadəyə verilən Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktorudur.

    * * *

    Həyat dostun olsa sənin ürəyin
    hara getsən sanma dogru gedirsən
    gözlərinlə görmədiyin mələyin
    sanki görüb günü-gündən sevirsən….

    Heç bilmirsən içindəki şeytanın
    dərdi nədir sənlə uzun yoldasan
    qəlbindəki bəslədiyin insanın
    yaratdığı ən məşhur əsərisən….

    Barmaq deyil əldir səni gəzdirən
    yetər ki sən bu dünyadan incimə
    bu həyatda səni daim bezdirən
    şərik olur duyduğun sevincinə…..

    Kaş muradım sən olaydın ay Fidan!
    ruhum sənin mələyinlə bəzənsin
    gecə-gündüz sevib səni hər zaman
    ruhum sənlə öz dünyamda gəzinsin…

    * * *

    Nə getdiyim yerlər səni unudub
    Nə gəldiyim həmin masa həmin ev
    nə təssəli məni bir an ovudub
    ürəyimə necə deyim yenə sev

    O ,bilmədi onu necə sevirəm
    hər gün onun yoxluğuyla ölürəm
    doya -doya ağlayıram gülmürəm
    isdəmirsən məni unut yenə sev….

    Unut necə görmədiyin gözləri
    unut sənə söylədiyim sözləri
    bükmə daha bu taqətsiz dizləri
    isdəmirsən məni unut yenə sev…

    Hara getsəm içimdədir isdəyim
    deki gözlə ölənəcən gözləyim
    indi yoxsan səni necə səsləyim
    isdəmirsən məni unut yenə sev…..

    Çox ağlama gözlərimə qan gələr
    hara baxsam baxıdığım yer sən gələr
    ölsəm sanki ruhum bir az dincələr
    isdəmirsən məni unut yenə sev…..

    Bu sabah mən oyandım o qoxunla
    qane oldum azlığında çoxunla
    min əzizim, min yaxından yaxınla
    bənzətmədim isdəyirsən unut sev

    Fidan gəldin yenə həmin ünvana
    qoyma daha sevgin yenə aldana
    qəlbindəki dar qəfəsli zindana
    həbs et onu deki indi unut get
    isdəmirsən məni unut yenə sev…….

    * * *

    Bir zaman uşaqdım arzularım az idi
    Böyüdükcə ömrümə neçə arzu qoşuldu
    nağıl kimi hər şeydən biri yox biri vardı
    indi nağıl həyatım min arzuyla yoğruldu..

    Keçdi neçə bahar yaz, keçdi günlər ömürdən
    Duyğularım dəyişdi, indidə böyümüşəm
    Ancaq baxıb arxaya bu sözləri deyirəm
    nağıl kimi hər şeydən biri yox biri vardı
    indi nağıl həyatım min arzuyla yoğruldu..

    Nə gözəlmiş uşaqkən qalxa düşə böyümək
    dil açıban anamın qucağına yürümək
    hamı səni bəsləsin nə gözəlmiş sevilmək
    indi yalnız ürəkdən tək bunu isdəyirəm
    nağıl kimi hər şeydən biri yox biri vardı

    indi nağıl həyatım min arzuyla yoğruldu..
    Ömürmə bir gün daha yazılacaq yarından
    Nəqədər sevənim var ətrafımda darımdan
    xoşbəxt olan kəslərin ayrılıb sırasından
    Sabahıma boylanıb tək bunu deyəcəyəm
    nağıl kimi hər şeydən biri yox biri vardı
    indi nağıl həyatım min arzuyla yoğruldu..

    Nə xoşbəxtəm ilahi arzularım çin olub
    Çox zaman kövrəlmişəm gözümə sevinc dolub
    Bir arzum var geridə xoşbəxt olmağım qalıb
    Ürəyimdən keçəni ilahi sən vermisən
    Min şükür olsun sənə bu sözləri deyirəm
    nağıl kimi hər şeydən biri yox biri vardı
    indi nağıl həyatım min arzuyla yoğruldu..

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Sevginin gözləri” romanının IX hissəsi

    yenirenglifoto

    Kərim başını iki əlinin arasına almışdı. Təhminə daha ağlamırdı, Kərimin yanında – divanda yox, yerdə dizlərini qucaqlamışdı, boynu bükük gözlərini bir nöqtəyə zilləmişdi.
    Kərim başını qaldırmadan soruşdu
    – Neçə nəfər idilər?
    – 3 nəfər. Evə gələn adamlar idi, məni hədələmişdilər. Eşitmədim, axırdada…
    Kərim əlini Təhminənin çiyninə qoydu.
    – Sakiiit, danışma. Mənə söz ver… söz ver ki, mən səninlə əlaqə saxlayanacan özünə heç nə etməyəcəksən.
    – Üzünə baxmağa utanıram
    Kərim – Təhminə and iç.
    Təhminə üzünü qollarının arasında gizlətdi.
    – İyrənirəm özümdən. Gör məni nə günə saldılar.
    – Bir az özünə gəl. Həkimə aparacam səni. Deməyə söz tapmıram. O əclafları tapsam… Sındım tamam.
    – Kaş öldürərdilər məni.
    – Yalvarıram sus.
    – Zamanla daha çox təsir edəcək sənə. Uzaqlaşacaqsan məndən. (daha&helliip;)

  • Yalçın YÜCEL.Muhteşem şiirler

    175054_178868168822977_4360000_o

    * * *

    Elimizden tuttuğundan beri
    İçimizde duyuverdik
    Öylece öğrendik özgürlük nedir
    Ve çocuklar gibi şendi artık düşünce
    Seninle yürürken
    Yaşam da başkalaşıverdi
    Bir gül bahçesi olduk insanlığa açan
    Ey gökçek cumhuriyet!
    Sen ne özlü bir dostsun bize
    Nice günler, nice yıllar
    Hep el ele , ayrılmaz bir sevgiyle yürüdük
    Dostluğun o kadar sağlam ki
    Annemiz kadar yakın sanki
    Bir gül bahçesi işte
    Açacak, çok daha, çok daha…

    Birlikte çıktığımız bu aydınlık yolda bizleri onunla tanıştıran ATATÜRK’ÜMÜZÜ de sevgiyle, saygıyla anarak bayramınızı kutluyorum.

    BİR BABANIN ELLERİ

    Yaşlanan yorgunluğuyla
    Hüzünler yüklenecek
    Yollarında günlerinin
    Ve akşam dönüşlerinde
    Çökecek omuzları
    Biraz daha
    Çünkü çocukları bekleyecek kapıda
    Ellerine bakacaklar
    Boş duran ellerinde nasırlarıyla
    Bükülecek boyunları bir kez daha
    Kim duyacak ki dersiniz?
    Bir baba ellerinde ağlarken
    Geçecek yine de
    Bazen aç
    Bazen tok
    Yaşanacak işte
    Birileri
    Paris’de bir kahvaltı yaparken.

  • Harika UFUK.”Efeler diyarı İzmir”

    307114_10150226571147998_8263005_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    İzmir’in kurtuluş günü kutlu olsun.

    Cennet vatanımın nadide şehri,
    Ata’mdan armağan kaldın İzmir’im.
    Hep seni anlatır Menderes nehri,
    Adını inciden aldın İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Menemen efeler, mertler otağı,
    Bergama’dan başlar turist atağı.
    Aliağa antik eser yatağı,
    Elmastın, yakuttun, laldın İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Dikili Limanı oldukça küçük,
    Üç gemi yanaşır, gönüller büyük,
    Bornova’da sekiz yüz yıllık höyük,
    Her asırdan izler buldun İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Merdivenli köyde k(ı)rater gölü,
    Nebiler, Madenli hep sıcak sulu
    Demirtaş, Deliktaş eserle dolu,
    Tarihler boyunca güldün İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Urla kuzeyinde Karaburun’da,
    Şu Çakmaktepe’debiraz durun da,
    Hitit, Lidya, Roma geçmiş sorun da
    Sayısız kalpleri çaldın İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Seferihisar’da eskidir kale,
    Teos antik kenti düşlerde hale,
    Osmanlı, Selçuklu yakmış meşale,
    Bin bir uygarlıktan geldin İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Menderes masmavi, gökyüzü uçuk,
    Özdere’ye gelin hep çoluk çocuk,
    Meryem Ana’sıyla ünlüdür Selçuk,
    Her dilden, her dinden yeldin İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Eğitimde kale bilinir Buca,
    Askere kucaktır, güzeldir Foça,
    Tire kültürüyle zengin oldukça,
    Heykelle, resimledoldun İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Kemalpaşa kiraz, çam ormanıyla,
    Hitit kabartması antik yanıyla,
    Geçmişten bugüne dost kervanıyla,
    Yürekten yüreğe yoldun İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Bergama’da meşhur kilim ve halı,
    Asırlık şaraptır Çeşme,Torbalı,
    Üç mermer sunağa mutlak bakmalı,
    Geçmişte yangınla soldun İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Sultan Şah Türbesi Osmanlı demiş,
    Özgün kent dokusu saklı Ödemiş,
    Kültür Mirası’na Birgi seçilmiş,
    Asırlarca ortak dildin İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Seydiköy’dü adı değişti sonra,
    Gaziemir oldu gelişti bura,
    On iki adayı seyreder Urla,
    Ege’yi Türklerin bildin İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Meydanı, anıtı ve iskelesi,
    Yirmi beş metrelik saat kulesi,
    Konak’ta bulunur İzmir simgesi,
    İstiklâl Harbi’nde seldin İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Kınık, Çiğli, Kiraz, Beydağ, Bergama,
    Hepsi birbirinden güzeldir ama
    Karşıyaka başka seven adama…
    Renklerin içinde aldın İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Balçova, Bayındır ve Narlıbahçe,
    İzmir’i anlattım ben hece hece,
    İnsanı aydındır, silinir gece,
    Harika çiçektin, güldün İzmir’im,
    Gönlüme sevdanı saldın İzmir’im.

    Adana.18 Mart 2012.Saat: 13.30

    İzmir ilinin ilçeleri: Balçova, Çiğli, Gaziemir, Karşıyaka, Konak, Aliağa, Bayındır, Bergama, Beydağ, Bornova, Buca, Çeşme, Dikili, Foça, Karaburun, Kemalpaşa, Kınık, Kiraz, Menderes, Menemen, Narlıbahçe, Ödemiş, Seferihisar, Selçuk, Tire, Torbalı ve Urla’dır.
    Not 1: Türkiye Sevdası isimli projeye kaynak oluşturmak için Türkiye genelinde geleneksel olarak tertiplenen 15. Hikmet Okuyar Ödüllü Şiir Yarışması’nda 19 Mayıs 2012’de bu şiir birincilik kazanmıştır.
    NOT 2: Bu şiir 21 Kasım 2013 Tarihinde Edebiyat Defteri Sitesinde “Uğur Böceği” ile ödüllendirildi.

  • Gülnarə İSRAFİLQIZI.Yeni şeirlər

    gxi

    * * *

    bu bahar gəlmədi qaranquşlar.
    evimin tavanı bomboş qaldı.
    yoxsullaşdı şüşələrin üstü.
    ağızlarında su daşıyır,
    yoğurub hamarlayırdılar torpağı ev tikincə.
    səhərin gözü açılmamış
    ətcə balaların gözü açılırdı.
    dimdiyi ilə aclığını
    anasına söyləyirdi yavrular.
    günəş beş gün doğunca
    qanadlanırdılar.
    mənsə seyr edirdim həyatın diriliyini.
    deyəsən bu il həyat da ölüb…
    yolçuluq edirəm özümü. (daha&helliip;)

  • Fidan ABBASOVA.Yeni şeirlər

    fa

    * * *

    Yuxusuz gecəmsən , bəxtsiz yazımsan
    sinəmdə çalınan telli sazımsan
    ömrümə pay düşən sərt ayazımsan
    üşüdür soyuq , buz baxışlar məni
    mən unuda bilsəm sevməzdim səni…

    Çevirdin ömrümü zəngli saata
    gəmim var dənizdə qayaya çata
    bir gün vəfasız tək mənidə sata
    üşüdür soyuq , buz baxışlar məni
    mən unuda bilsəm sevməzdim səni…

    Gördüyüm yalanmış yanıldım inan
    yolumuz görünməz qatı bir duman
    öyrədir bizlərə yoxluğu zaman
    üşüdür soyuq , buz baxışlar məni
    mən unuda bilsəm sevməzdim səni… (daha&helliip;)

  • Xəyalə SEVİL.Yeni şeirlər

    11017528_447704908733924_2122182663440572457_n

    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Göyün üzü göy divardı

    Axşam düşür.
    Qaranlıq pərdə kimi
    Çəkilir pəncərəmə,
    Qaralır evimin rəngi
    Və tənhalıq başlayır…
    Tavanı çökmüş evdi gözüm,
    Damır, damır yanağıma.
    Üzü sənə sarı
    Yol da uzanıb,
    Böyüyüb ayağıma.
    Eeeh! Bircə bacarasan ölməyi,
    Gözlərini sulu çəkəsən
    Sənsiz, quru dunyadan.
    Heyif…
    Göyün üzü göy divardı,
    Çıxmaq olmur bu dünyadan. (daha&helliip;)

  • Abdulla MƏMMƏD.Yeni şeirlər

    yt

    ETİRAF

    Nə qədər gizləyim baxışımı mən,
    Nə qədər gözündən yayınım, qaçım?
    Sığınıb gecənin ağuşuna mən,
    Tənha bir qüssəni nə qədər qucum?

    Sənli ümidimin gerçəyi baha,
    Sövq etmə əlçatmaz istəyə məni.
    Ömrümün payızı yetişib daha,
    Salma dərd eləyib ürəyə məni.

    Bu könül dünyam da könlümü almır,
    Könülsüz açılır gözümdə səhər.
    Ürəyim könüllü qayğıma qalmır,
    Haradan qarşıma çıxdı bu qədər?! (daha&helliip;)

  • Elnur ABDİYEV.Yeni şeirlər

    e

    Gedirəm

    Hamı kimi bu səhərdə,
    Mən də bir yana gedirəm.
    Yolları ölçür addımım,
    Yol yona-yona gedirəm.

    Özüm sığmıram əynimə,
    Əynim daralıb,qəm yemə.
    Özümü alıb çiynimə,
    Özümdən ona gedirəm.

    Getdikcə gödəlir uzun,
    Gödək,uzun alın yazım,
    Bu yazını hara yozum?
    Bunu yozana gedirəm. (daha&helliip;)

  • Rüfət AXUNDLU.”Sinəm üstə dağlarım var silsilə”

    rufat

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Başım üstə hər çalarlı buludlar,
    Sinəm üstə dağlarım var silsilə.
    Gözlərimdə donub qalan kadrlar,
    Baxışlarda sükunətli fasilə…

    Mənbəyi var ürəyimin yağından,
    Yanağımda ümman yatır, səs etmə…
    Dişlərimi saxlamışam keşikdə,
    Dil altında vulkan yatır, səs etmə…

    Qollarımda zaman adlı zəncirlər,
    Qulağımda öyüd adlı sırğalar…
    Damarımda “tarix” adlı sistemlər,
    İliyimdə “bu gün” adlı baltalar…

    Qədəmlərim gələcəyin tablosu,
    Ayaqlarım bu tablonun fırçası
    Dizlərimdə büdrəməyin qorxusu,
    Dabanımda hər günün bir parçası..

    Belə, sənə izah etdim, mən kiməm?!
    Bu izahın niyəsi var, qadası…
    Ürəyimi qeyd etmədim, səbəb, bu,
    Sahibi var, yiyəsi var, qadası!
    13.08.2015

  • Həsən MİRAT.Yeni şeirlər

    Ana

    Nə olar, aç gözünü dur da, ana
    Anasız qoyma bizi burda ana

    Ayağa dur de, “işim çoxdu bu gün”,
    Kredit borcunu dərd eylə düşün,
    Namaza bizləri qalxıtmaq üçün,
    Saatı beş otuza(05:30) qur da ana
    Nə olar, aç gözünü dur da, ana
    Anasız qoyma bizi burda ana

    Yenə də dur evinin çək yükünü,
    Yenə dur yu qabını, nəlbəkini,
    Yenə qardaşlarımın söy kökünü,
    Yenə oxlovla bizi vur da ana
    Nə olar, aç gözünü dur da, ana
    Anasız qoyma bizi burda ana (daha&helliip;)

  • Mirzə TƏRXAN.”Nəsihət”

    photo

    Bismilləhlə başla sözə,
    Yalan yerə durma üzə,
    Haram dolu həsəd ilə,
    Günah qazandirma gözə.

    Dur sübhə ibadət eylə,
    Namaz ,Zikir,Dua ilə
    Allahdan bir islah dilə,
    Həm özünə,həm də bizə.

    Qul ol Rəbbin sevsin səni,
    Savabla doldur kisəni,
    Allah sevdiyi kimsəni,
    Sinağla qoyar göz-gözə.

    Səbr et ki, yet muradına,
    Güvənmə heç vaxt adına,
    Tez tez sal ki sən yadına,
    Dağlar bir gün dönər düzə.

    Nəsihət sünnətimizdir,
    Dinimiz qeyrətimizdir,
    Quran şəriətimizdir,
    Yol göstəroir həpimizə.

    Əlhəmdüllilləhlə bitər,
    İnşəallah mən bu qədər,
    Ya Rəbb! halal bizə yetər,
    Haramla qoyma üz-üzə

    (May,2013)

  • Sevgini öldürməyin əsas 8 “səmərəli” üsulu…

    gw

    Bu yazı Paritet qəzetinin 11-12 may 204-cü il buraxılışında dərc edilmişdir.

    İnsanların əksəriyyətini sevgi və sevgi münasibətləri, aralarındakı münasibətlərin düzgün olub-olmaması düşündürür.

    Bəs görəsən, bizim insanlar arasında olan münasibətlərimiz düzgündürmü, sevgidirmi?

    Bir müdrik şəxs sevgini düzgün anlamaq üçün yazmışdır və əsrlərin ötməsinə baxmayaraq, onun sevgiyə verdiyi bu mahiyyət və sözləri öz əhəmiyyətini və mənasını itirməmiş və gündəmdə qalmaqdadır:

    “Sevgi- çox dözür, güzəştə gedir, paxıllıq etmir, yüksəkliklərə qaldırmır, fəxr etmir, həqiqətə göz yummur, özünküsünü axtarır, qıcıqlanmır, qısqanmır, pis fikirləşmir, yalana sevinmir, həqiqətə həmdəm olur, hər şeyi örtür, hər şeyə inanır, ümid edir, hər şeyə dözərək bağışlayır. Sevgi- heç vaxt əl çəkmir və bezmir!”

    Sizin sevginiz bu şərtlərə uyğundursa, deməli əsl sevgidir və sevməyi bacarırsınız, əks halda sevginiz və sevdiyinizi iddia etməniz qondarmadır.

    Bəzən biz elə düşünürük ki, biz düzgün addım atırıq, münasibətlərimiz isə əladır. Heç kim bizə yaşamağı öyrətməməlidir. Amma bu heç də əmr və hökm deyil, sadəcə bir baxışdır, subyektiv baxış və tövsiyyədir. Sevdiyiniz şəxslə münasibətlərə nə mane olur və nə onu dağıdır?!

    Qəddarlıq – sevgi üçün qəddarlıq olan yerdə yaşamaq çətindir. Belə ki, sevgi ilə qəddarlıq iki əks anlayışlardır. Siz yaxşılıq etdiyiniz şəxsə nifrət edə bilərsinizmi? Ya da ki, bütün qəlbinizlə sevdiyiniz insana qəsdən ağrı bəxş edə və ya onu incidə bilərsinizmi? Real həyatda bu baş verir, özü də çox sadə şəkildə!Bəzən bu eqoizmlik, bəzən isə biganəlikdir. Fiziki güc tətbiq etmək, təhqir, söyüşlər, mənəvi və ya psixoloji təzyiq və təhdidlər, şantaj və s.
    Antipatiya -Bəzən cavanlar bir-birilərini zahirən və sözdə sevir, bir-birilərinin qayğısına qalır, amma qəlbində hərdən və bəzən çox zaman antipatiya hissi oyanır. Onun tərəfindən atılan bəzi səhv addımlar bizi özümüzdən çıxarır, biz hirslənir, inciyir və nəhayət, nifrət edirik. Qəlbimizdə isə qarğış edirik. Antipatiya sevgini yaralayır, yaralanan sevgi müalicə edilmədikdə, məhv olur. Sevdiyiniz şəxsə, özünüzə yaxın bildiyiniz şəxsə münasibətdə təqir ediləsi söz və təhqir edəcək hərəkət etmək olarmı?
    Uzaqlıq, soyuqluq-Bəzən biz yanlış olaraq düşünürük ki, bir az ara vermək, münasibətləri yeniləmək üçün istirahət etmək və müvəqqəti ayrı yaşamaq lazımdır, bəzən isə düşünürük ki, sevgimizi göstərmək üçün çox səmimiyik, açıq oluruq. Bununla biz qorxuruq ki, səmimiyyətimiz və açıq olmağımız bizim əleyhimizə bizə qarşı istifadə edilə bilər və bizi yaralayarlar bunu əlində silah etməklə. Uzaqlıq bəzən bizi emosional zədə və zərbələrdən qoruyur. Amma biz etibar etmədiyimiz, səmimi olmadığımız, qapandığımız, tam açıla bilmədiyimiz insanı sevə bilərikmi?
    Etinasızlıq -Bu daha çox yaxşılığı qiymətləndirməməyə, qədir bilməməyə bənzəyir. Biz münasibələri nəzərdə tutulduğu kimi qəbul edirik. Biz münasibətləri nəzərdə tutulduğu kimi qəbul edirik, ictimai şəkildə, halbuki fərdlər fərqlidir, yanaşma, fikirlər də fərdi və fərqli ola bilər. Əslində biz fərdi və fərqliliyi qəbul edib, onu olduğu kimi qəbul etməliyik. Sonra o daha uzağa gedir. Çox dözüb, bağışlamaq istəyimizdən sui-istifadə etməyə çevrilir. Biz xoşlayırıq ki, mənəvi və emosional sferada olan ehtiyac və problemlərə etinasız yanaşaq, madiyyatı təmin edək. Sevdiyimiz şəxsin xahişini yerinə yetirmək imkanına malik olduğumuz halda, onu yerinə yetirməyəndə, o bizim münasibətlərimizi yaralayır, etibarı və sevgini kökündən məhv edir.
    Həsəd və rəqabət, bəhsəbəs– İnsan sevdiyi insana həsəd apara, onunla sağlam olmayan rəqabət apara, bəhsəbəs edə bilərmi?Bunlar qeyri-səmimi hərəkət və hisslərdir, qeyri-səmimi və qeyri-sağlam hər bir amil sevgini məhv edə bilər. Sevgi təbiilik, səmimilik və sağlam düşüncə və həyat tərzi, yanaşma tərəfdarıdır. Uğur, maliyyə vəziyyəti, mənəvi zənginlik, fərdi və fərqli olmaq, digər insanların üstünlüyü və nailiyyətləri hər zaman paxıllığın obyektləri olmuşdur və olacaq da. Paxıllıq yalnız o zaman rahatlanır ki, heç kimin əlinə düşməməsi üçün səndə o9lan hər bir şeyi məhv edir. Sevgi isə başqasının uğuruna və müvəffəqiyyətinə, pozitiv hər şeyə sevinir. Müasir cəmiyyətdə paxıllıq keçicidir. O əksər parçalanma və ayrılmaların əsas mənbəyidir. Rəqabət və bəhsəbəs də qeyri-sağlam hərəkət və davranışdır və dağıdıcıdır.
    Qürur-Qürur olan yerdə sevgi ola bilməz, qürur pozitiv hər şeyi bir anda məhv etmə gücünə malik olur, dağıdıcıdır, qürur ağılın və qəlbin, vicdanın ən böyük düşmənidir. Qürur insanlarla münasibət quran zaman ən böyük maneədir.
    Qısqanclıq-Qısqanclıq zəiflik, özünə güvənməmək, inanmamaq, özünü sevməməkdən yaranır, özgüvəni olmayan, özünü sevməyən insan başqasına necə güvənə, inana, başqasını sevə bilər?!
    Yalan və xəyanət – Yalan və xəyanət bir dəfə imkan yaranan kimi üzə çıxan zaman dəfələrlə təkrarlanır, yəni təkrarlanmaq xüsusiyyətinə malikdir. Bir dəfə yalan danışan, xəyanət edən şəxs bunu dəfələrlə edəcək, asılılıq yaradır yalan da, xəyanət də, narkotik və digər pis vərdişlər kimi elə asılılıq yaradır ki, imtina etmək çətin olur, iradəsizlikdəndir, zəiflikdəndir. Bir dəfə göz yuman, unudan, bağışlayan insan dəfələrlə bu təkrarlanarsa, bezəcək, sevgi isə inciyib üz döndərəcək.
    Sevgimizin normal mövcud olmasına mane olan əsas səbəb və üsullarla tanış oldunuz. Onlar əzəldən sevgidən kənar duran bəzi hisslərlə zəhərlənir.

    Əsl sevgini və gerçəkdən sevdiyinizi dərk etdikdən sonra sevfiklərinizi və sizi sevənləri bu amil və üsullardan uzaq tutun. Özünüzə rəva bilmədiklərinizi başqasına rəva bilməyin! Həyatda pislik də, yaxşılıq da bumeranq kimi geri qayıdır. Nə qədər qaçsan da, səni gəlib tapacaqdır. Özünüzü aldatmayın!

  • Gözəl söz söyləməklə nə itiririk?!

    firuzexanim

    Yaradılmışlar içərisində ən üstün canlı insandır. Biz digər canlılardan fərqliyik. Danışırıq, sevinirik, gülürük, fikrimizi ifadə edirik

    Yaradılmışlar içərisində ən üstün canlı insandır. Biz digər canlılardan fərqliyik. Danışırıq, sevinirik, gülürük, fikrimizi ifadə edirik. Ən əsası, şüur sahibiyik – düşünürük, qərar veririk, nəticə çıxarırıq, bir-birimizlə ünsiyyət qururuq. Allah bizim ünsiyyət yaratmağımız üçün müxtəlif dillər yaradıb, nitq verib bizə, beləliklə, nitq vasitəsilə çox rahat şəkildə bir-birimizlə danışırıq. Bu məqalədə toxunmaq istədiyim mövzu gözəl söz söyləməklə ünsiyyət qura biləcəkləri halda, bir-birini pis ləqəblə çağıran insanlardır.

    Son zamanlar, xüsusilə, gənclər arasında diqqət etdiyim məqamlardan biri də söyüş tipli ləqəb və xitablarla bir-birinə müraciət etmələridir. İstər qız olsun, istərsə də oğlan, səmimiyyət adı altında bir-birilərinə təhqiramiz sözlər deyirlər və düşünürlər ki, guya kiməsə çox yaxın və səmimidirlərsə, onların belə münasibət qurmağa haqqı var. Yəqin ki, hər birimiz yolda keçərkən, yaxud da fərqli yerlərdə bu cür ünsiyyətlərlə tez-tez rastlaşmışıq. Bu hal insanlar arasında elə bil dəb olub. Əvvəllər oğlanlar arasında belə danışıqları eşitmək utandırıcı və adi hal idisə, indi bu hal qızlar arasında da geniş yayılıb. Çox maraqlıdır, insanın qıraqdan bu sözləri eşidərkən utandığı sözləri necə olur ki, özlərini dost, rəfiqə adlandıran insanlar utanmadan bir-birilərinə deyirlər? Əslində, insanlar səmimiyyət üçün yox, pis ləqəb və xitablardan qarşısındakı insanı alçaltmaq və onun mənfi yönlərini vurğulamaq, gözəl cəhətlərini ört-basdır etmək, beləliklə, özünün ondan üstün olduğunu göstərmək üçün istifadə edirlər.

    Son zamanlar kinoteatrlarda izlədiyimiz, demək olar ki, bütün filmlərdə söyüşlü sözlər eşitmək çox adi hal alıb. Belə sözlər filmlərin sanki ayrılmaz parçasına çevrilib. Bununla yanaşı, çox məşhur və insanlar tərəfindən sevərək dinlənilən xarici mahnılarda da söyüş, təhqiramiz sözlər eşitmək çox normal qarşılanır. Beləliklə, Qərbdən eşidib gördüyümüz bu danışıq tərzi insanlara, xüsusilə də, gənclərə istər-istəməz sirayət etməyə başlayıb. Bir müddət əvvəl ictimaiyyət arasında utancaqlıqla deyilən sözlər hal-hazırda sanki dəb olub.

    Yuxarıda da qeyd etdiyim kimi, ünsiyyət Allahın bizə bəxş etdiyi ən gözəl nemətdir. Fikrimizi gözəl sözlərlə ifadə edə biləcəyimiz halda səmimiyyət adı altında niyə bir-birimizə çirkin sözlər deyək ki?! Hər bir insanın ruhu gözəlliklərdən zövq alacaq şəkildə yaradılmışdır. Hər birimiz çox zövq alırıq iltifat eşitməkdən, gözəl sözlər dinləməkdən. Məsələn, bir gün dostlarınızla görüşə gedirsiniz, onlar üçün xüsusi geyinib bəzənmişsiniz. Əlbəttə ki, istəyərsiniz ki, bu gözəlliyiniz dostlarınız tərəfindən hiss edilsin, dilə gətirilsin və siz də gözəl sözlər eşidəsiniz. Bu da sizin şövqünüzü artırar. Nə gərək var, təhqiramiz sözlərlə sevgi ifadə etməyə?!

    Ey iman gətirənlər! Bir camaat digərini məsxərəyə qoymasın. Ola bilər ki, bunlar onlardan daha yaxşı olsunlar. Qadınlar da qadınları (lağa qoymasınlar). Ola bilər ki, bunlar onlardan daha yaxşı olsunlar. Bir-birinizə tənə vurmayın və bir-birinizi pis ləqəblərlə çağırmayın. İman gətirdikdən sonra fəsadçı adlanmaq necə də pisdir. Məhz tövbə etməyənlər zalımlardır. (Hücurat surəsi, 11)

    Yuxarıda saydığım xüsusiyyət, yəni pis ləqəb və xitabla insanlara müraciət etmək Quran əxlaqına uyğun olmayan, Allahın bəyənmədiyi davranışlardır. Əsl mömin bu əxlaqı qətiyyən göstərməz. Allahı sevən insan qarşısındakı insanı təhqir etmək, ona sataşmaq üçün mənfi yönlərini zarafat və pis xitabla dilə gətirməz. Mömin sözün ən gözəlini deyər, insanların könlünü alan sözləri diqqətlə seçər. Gizli və aşkar təhqir etmək, söz atmaq möminə yaraşmaz. Əgər bir insanın səhvi varsa, onu gözəl sözlərlə bildirər, bir insanda gözəl olan bir şey görürsə, mütləq iltifat edər. Çünki bütün gözəlliklərin Allaha məxsus olduğunu bilir, Allahın da gözəlliyini müxtəlif insanlarda təcəlli etdiyini gördükcə bundan zövq alır.

    Gəlin gözəl sözlü olaq, insanların gözəl yönlərini görək, sevgi insanı olaq, nə özümüz çirkin ləqəblərlə insanlara müraciət edək, nə də ətrafımızda belə sözlərin istifadə edilməsinə yol verək. Allahın da bizdən istədiyi əxlaq budur: gözəl sözlü olmaq

    Qullarıma de ki, ən gözəl sözləri danışsınlar. Çünki şeytan onların arasına ədavət sala bilər. Həqiqətən, şeytan insanın açıq-aydın düşmənidir. (İsra surəsi, 53)

    Firuzə Həsənzadə

  • İntiharların qarşısını necə almaq olar?

    nerminxanim

    İnsan Allahın yaratdığı üstün varlıqdır. Allah insana ruhundan üfürmüşdür, ona digər canlılarda olmayan düşünmək, danışmaq, işləmək, oxumaq, hiss etmək və s. kimi bacarıqlar vermişdir.

    İnsan Allahın yaratdığı üstün varlıqdır. Allah insana ruhundan üfürmüşdür, ona digər canlılarda olmayan düşünmək, danışmaq, işləmək, oxumaq, hiss etmək və s. kimi bacarıqlar vermişdir. Çox təəssüf ki, bəzi insanlar sahib olduğu nemətlərin fərqində deyil, rastlaşdığı və aşa bilmədiyi bəzi çətinliklər qarşısında həyatına qəsd etməyə belə cəsarət edirlər… Bəli, bu məqaləmin mövzusu son zamanlar hər gün eşitdiyimiz və şahid olduğumuz intihar hallarıdır.

    Elə bir gün olmur ki, o gün xəbərlərdə intihar halları oxumayaq və ya eşitməyək. İntihar edən hər insana görə, intihar hallarının müxtəlif səbəbləri olur: bəzisi kredit borcuna, bəzisi ali məktəbə daxil ola bilmədiyinə, bəzisi ailədaxili münaqişələrə, bəzisi sevdiyi insandan ayrıldığına görə və s. Bunun səbəblərini daha da artıra bilərik. Ancaq səbəbi hər nə olursa-olsun, nəticə etibarı ilə, bir cinayət törədilir – insan öz canına qəsd edir.

    İntihar halları yalnız Azərbaycanın deyil, bütün dünyanın narahat olduğu çox ciddi problemdir. Hətta Dünya Psixiatriya Assosiasiyası XXI əsri depressiya və intiharlar əsri adlandırıb. Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) son illər apardığı tədqiqatların nəticəsinə görə, hər il təxminən 60 milyon insan intihara cəhd edir. İntihar nəticəsində hər il bir milyon insan həyatını itirir. Onların 63 faizini kişilər, 37 faizini isə qadınlar təşkil edir. Statistikaya görə, Amerikada hər gün təxminən 105 nəfər intihar edərək həyatına son verir.

    Yuxarıda intihar ilə bağlı verdiyim məlumat bilinən rəqəmlərdir, cəmiyyət tərəfindən intihar utandırıcı hal kimi qəbul edildiyinə görə çox vaxt ailələr belə halları gizlədirlər. Digər tərəfdən, hələ intihar etməyə cəhd etməmiş, ancaq ağlında intiharı planlaşdıran, həyatdan bezən, intihar edib ölməmiş, ancaq problemlərindən qurtula bilməyən yüzlərlə, minlərlə insan var. Bu insanlar da uyğun şərait tapanda öz həyatlarına rahatlıqla qəsd edə bilərlər…

    İntiharların qarşısını almaq üçün müxtəlif tədbirlər həyata keçirilir. Bununla bağlı maarifləndirmə işləri aparılır, psixoloqlar kömək etməyə çalışır, qaynar xətlər yaradılır və s. Ancaq bu cür tədbirlər köklü şəkildə məsələni həll etmir, demək olar ki, hər gün intihar halları daha çox artır. Necə olur ki, bir insan öz canına qəsd edə bilir? Dünyada elə bir problem varmı ki, onu aşa bilməyəsən? İntiharların qarşısını necə almaq olar?

    İntihara aparıb çıxaran ən əsas amillərdən biri insanların yaşadığı sevgisizlik, ümidsizlik, peşmançılıq və məqsədsizlikdir. Psixoloji məsləhət və ya yardım xətləri bir insanı müəyyən müddət fikrindən döndərsə də, ona lazım olan ümidi və yaşamaq sevincini vermir. Beləliklə, bu gün intihardan imtina edən insan ən kiçik depressiyada yenidən intihara əl atır. İnsana ehtiyacı olan ümidi və məqsədi verməyin tək yolu onun sonlu olmadığını göstərməkdir. Əgər bir insan dünyada fani olduğu düşünürsə, etdikləri əməllərə görə axirətdə hesaba çəkiləcəyini bilmirsə, ona sonsuz nemətlər bəxş edən, ona şah damarından daha yaxın olan Allahı tanımırsa, əlbəttə ki, o insan həm ətrafındakı insanların canını, həm də öz canını heç qorxmadan və rahatlıqla ala bilər.

    Yuxarıda da qeyd etdiyim kimi, hər şeydən öncə, insan Allahın yaratdığı çox üstün varlıqdır. İnsanı Allah yaradıb və Allah da insanın sahibidir. İnsanın özünə aid olduğunu düşünüb qıydığı can da Allaha məxsusdur və Allahın bizə əmanətidir. Ona görə də intihar etmək Allahın verdiyi cana qıymaqdır, çox böyük günahdır. Allaha inanan hər bir insan belə davranışdan mütləq çəkinməlidir. Digər tərəfdən, Allah insanı bu dünyaya imtahan olunmaq üçün göndərib. Dünyada hər bir insan imtahan olunur. Ancaq Allah heç kəsə daşıya biləcəyindən artıq yük yükləməz, həm də Allah yaratdığı hər bir hadisəni xeyirlə yaradıb. Biz həmin an o xeyiri görməyə bilərik. Allaha inanan bir insan Allaha güvənməlidir. Məsələn, istədiyi ali məktəbə girə bilməyən insan, yenidən yaxşı hazırlaşıb bəlkə növbəti il daha faydalı yerə daxil olacaq. Bunun kimi misalları daha çox artırmaq olar. Əsas odur ki, hər şeyi Allahın yaradığını bilib Ona təslim olmaqdır.

    Ola bilsin ki, sevmədiyiniz bir şey sizin üçün xeyirli, sevdiyiniz bir şey isə sizin üçün zərərli olsun. Allah bilir, siz isə bilmirsiniz. (Bəqərə surəsi, 216)

    Digər tərəfdən, biz bu dünyada məqsədsiz yaşamamalıyıq, bizim tək məqsədimiz var: Allahın rizasını qazanıb sonsuz axirətdə Cənnətə layiq olmaq, inşaAllah. Qüsurlarla dolu bu dünya bizim əsl yurdumuz deyil. Bir sözlə, intiharların qarşısını almağın tək yolu insanlara onu yaradan, ona çox mərhəmətli və şəfqətli olan Allahı tanıtmaq, dünyada məqsədsiz olmadığını xatırlatmaq, yaşadığı çətinliklərin imtahan olduğunu və əsl yurdunun axirət olduğunu bildirməkdir.

    Nərmin Kərimzadə

  • Doğum gününüz kutlu olsun!

    14015_394218784074882_3196374277671349122_n

    Günlük Haber Ajansının Yönetimi Sizi, Çağdaş Türkiye edebiyatının ünlü temsilcisini, yetenekli eski sahibini, Günlük Haber Ajansları ve Azerbaycan’ın MMƏDƏNİYYƏT ve Edebiyat Portalının Türkiye təmsilcisini doğum gününüz vesilesiyle içtenlikle tebrik, Size uzun ömür, sağlık, çalışmalarınızda başarılar diler!

    Basın hizmeti

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Sevginin gözləri” romanının VIII hissəsi

    yenirenglifoto

    Səfərlə Fidanın xoşbəxt günləri o gündən başlamışdı. İşdə də hər kəs gəncləri təbrik etdi, Səfər tort aldı, bir yerdə qeyd etdilər.
    Aybəniz gələndə anasının danışdıqlarını eşidəndə çox pis oldu. Anasıyla qoşulub ağlaşdılar. Cəmilə başını qızının dizlərinin üstünə qoymuşdu, rahatlıq tapmaq istəyirdi.
    Kərim Təhminəylə onun evində nahar edirdilər. Şirin-şirin danışıb gülürdülər
    Kərim – Yaxşı ki, həyatımda varsan. Vallah başımı itirərdim.
    Təhminə təmkinli idi, Kərimi həmişə anlamağa çalışırdı.
    – O adamların kimliyini öyrənə bildin? Xahiş edirəm mənə düzünü de. Hiss edirəm, çox şey gizlədirsən məndən.
    – Vallah, billah tapa bilməmişəm. Tapsam o oğraşların ciyərini çıxardacam. Sən buna görə narahat olma. Bir sözdə demək istəyirəm.
    – Nə?
    – Ola bilsin Cəmilədən boşanım. Əvvəlcə uşaqlarımı yerbəyer etməliyəm sonra.
    – Mənə görə ailənin dağılmasını istəmirəm. Belədə xoşbəxtəm.
    Kərim ayağa qalxdı. Təhminə də ayağa qalxmalı oldu. Kərim sevgilisinin əlindən öpdü: – Deyəsən, mənim kimi hər dəqiqə darıxmırsan.
    – Əksinə, ancaq yanımda olmağını istəyirəm. Təəssüf ki, mümkün deyil.
    – Darıxma, o da olacaq. Getməliyəm, işdə olmalıyam. Qızım qayıdıbdı, axşam gələ bilməyəcəm.
    – Yaxşı, etiraz eləməsən şəhərə çıxardım, özümə paltar almaq istəyirəm.
    – Olar, çalış, axşam tez qayıdasan.
    Təhminə Kərimi yola salandan sonra süfrəni yığışdırdı…
    Fidanın Təhminə ilə tanışlığı
    Səfərin işi olduğu üçün Fidan evə tək getməli oldu. Dayanacaq bir az uzaqdaydı. Yerdə qara, gülləri olan balaca qadın çantası vardı. Fidan təəccüblə çantanı yerdən götürdü, ətrafına baxdı. Yaxınlıqdakı skameykaya yaxınlaşıb oturdu. Çantanı açanda içində pul kisəsi, balaca dəftərçə gördü.dəftərçəni açdı, birinci vərəqdə ev nömrəsi vardı. Nömrədən əvvəl “evimin nömrəsi” yazılmışdı. Fidan nə düşündüsə, çantanı özüylə götürüb yoluna davam etdi. (daha&helliip;)

  • Şəhriyyə QƏZƏNFƏRQIZI.”Bu da bizim mal- qara”

    11707977_419529901573432_7969450569506876576_o

    Narın, həzin yağış yağır. Qəflətən güclənir, sonra yenə də yavaşıyır. Hərdən yağış damcıları ilə bərabər qar dənəcikləri də gözümə dəyir. Havada uçuşurlar. Necə də yüngüldülər. Həzin meh onları qonmaq istədikləri yerdən uzağa atır. Küçədə insanlar tez-tez ora- bura qaçırlar. Kimi evinə, kimi maşınına tələsir.Yağışdan hər hansı bir yolla özlərini qorumağa çalışırlar. Yağışdan yaman qorxurlar.
    Yağış küçənin çirkabını tam yumamış sakitləşdi. Ondan belə qorxub qaçan insanlardan incidi o da. Az da olsa ağacları, küçələri, evlərin damını təmizlədi bu yağış. Nə qəribədir. Toyuqlar yağışdan qorxmurdular. Sevindiklərindən oynayır, qanad açıb uçmağa can atırdılar.
    Yağış altında dayanıb təbiəti seyr etmək zövqvericidir. Insanlar niyə şəhərə qaçır axı? Bu sual məni həmişə maraqlandırıb. Mən anama söz vermişəm, ata ocağını tərk etmərəm. Məgər kənddə yaşayıb təhsil almaq olmazmı? Kənddə dəblə geyinmək olmazmı? Olar. Mən kənddə də hamıdan seçilirəm. Belə deyirlər. Yox, mən həyətimizə, evimizə, hətta toyuq-cücəmizə çox bağlıyam. Qonşudakı o balaca keçi balasının anasını əmməyinə baxmaq mənim üçün əsl zövqdür. Hələ peyinin iyi… Onu niyə bəyənmirlər hələ də anlamıram. (daha&helliip;)

  • Rauf Qərib ALAGÖZ.Yeni şeirlər

    1625487_943313132381485_6457227278423241566_n

    VƏTƏNSİZ DÖZMƏYƏ NƏ VAR Kİ….

    Şeir nə sıradı, nə də ki, düzüm.
    Sözləri düzməyə nə var ki, qardaş.
    Bir-iki kədərli misra düzəldib,
    Dərdlini üzməyə nə var ki, qardaş.

    Söz var ki, deməsən dözməyir ürək,
    Söz də var kimsəyə deyildir gərək.
    Sözünlə uzağı görəsən gərək,
    Yaxını sezməyə nə var ki, qardaş.

    Mamır vətən deyir bəzən bir daşa,
    Biri alıb atır daşı bir başa.
    Vətəndə ölməmiş vətəndə yaşa,
    Qürbətdə gəzməyə nə var ki, qardaş. (daha&helliip;)

  • Qalib ŞƏFAHƏT.”Dar ağacı”

    11903330_912599932158091_787684036_n

    Salam, Dar ağacı!
    Hər vaxtın mübarək.
    Şanlı-şöhrətli
    taxtın-tacın,
    Qara bəxtin mübarək!
    Bir kişi qeyrəti,
    Bir qadın isməti,
    ümidlərdən asılıb qalıb səndə.
    Bir ümidsiz ümidin,
    Kölgəsinə qısılmısan sən də.
    Bir ana fəryadı,
    Saçlarını yolub səndə.
    Saçları asılı qalıb,
    Yellənir, o yana-bu yana
    Qara yellər əsəndə.
    Salam, Dar ağacı!
    Özünü öymə,
    Ya da ki, bəxtinə söymə.
    Başlar sağ olsun,
    Yoxsa sənə dar ağacı deməzdilər.
    Ya da səni dar ağacı bilib öyməzdilər.
    Kökun ağacdan deyil,
    Gövdən ağacdandı.
    Göyərmir yarpaqlarin,
    Kimsə başını sənə yedizdirib ,
    Böyüdür səni.
    Salam, dar ağacı!
    Səndən başlar asılmasa,
    Səni uşaq yellənçəyi bilərlər.
    Hər gün analar uşalarını gətirib,
    Səndə yelləndirərlər.
    Ya da paltar yüyüb,
    Səndə sərərlər.
    Sənin dəyərin,
    Səndə asılan başların dəyəriylə ölçülür.
    Başını başlara qatmısan,
    Qorxulu olmusan yaman.
    Hamı kiriyir,
    səsini də çıxarmır,
    adın çəkiləndə.
    Səndən keçir ən qiymətli başlar,
    Başlar yük olur sənə,
    Başın sağ olsun, dar ağacı!
    Ömrə qıymaq üçün,
    Eh, nə şirinsən,
    Dar ağacı!…

  • Aqşin EVRƏN.”Zəng vuruldu: 5 dəqiqəlik tənəffüs”

    11888621_908527005884056_8137873884662392062_o

    (Hamı üçün 1 Sentyabr şeiri)

    Biz Əlifbanı sevgi məktubu yazmaq üçün öyrənmişdik –
    Bunu 3-cü sinifdə oxuyanda anladım.
    Dəftərimdən qopardığım qoşa vərəqə iki söz yazmışdım –
    “sənin adın+mənim adım”.
    Rəsm dərsində ox sancılmış ürək çəkirdik bayraq və gerb əvəzinə,
    körpə qəlbimiz öz sümük beşiyində
    yenicə qığıldayırdı onda.
    Onda hələ öyrənməmişdik rəqəmlərin, yalnız əskinas olduğunu,
    Onda bilmirdik ki, dördbucaq çəkə bilməyən dostumuz dörd divara düşəcək.
    Bilmirdik ki, “ampermetr”dən 5 alan qız cərəyandan öləcək,
    Bilmirdik ki, ən dəhşətli hiperbola anamızın əllərindəki qırışlar olacaq,
    Bilmirdik hər şey boş çoxluqdur,
    Bu yaddaş kitabçasında adam öz əllərini unudur,
    yaxın otur, (daha&helliip;)

  • Qalib ŞAMXALOĞLU.”Qaldı”

    qsm

    O mələksimalı tərk etdi məni ,
    Getdi , ürəyimdə həsrəti qaldı .
    Hopdu yaddaşıma daş kitabətək
    Son dəfə etdiyi söhbəti qaldı .

    Çəkilməz dərd imiş ayrılıq dərdi ,
    Onsuz yaşamağım ölümlə birdi .
    Cəmi bircə dəfə bir busə verdi ,
    Boynumda ömürlük minnəti qaldı .

    Könül sarayımda soldu naxışlar ,
    Vüsalın yolların kəsdi yoxuşlar .
    Dəyişdi mənasın xumar baxışlar
    Bir baxış dolusu hiddəti qaldı . (daha&helliip;)

  • Mais TƏMKİN.”Vəfalıdı”

    m

    Bu nə nəğmə, nə bəstədi?
    Sən gedəli, can xəstədi.
    Hələ də çiynim üstədi,
    Telin səndən vəfalıdı.

    Gözümdə həsrət torunu,
    Tikib, apardın nurunu.
    İçində saxlar qorumu,
    Külüm səndən vəfalıdı.

    Başımın üstə dayanır,
    Gah qara, gah al boyanır.
    Mənnən bir yatıb oyanır,
    Ölüm səndən vəfalıdı!!!

  • Elməddin RAHİBOĞLU.”Bir uşaq uzanıb, sahildə səssiz”

    er

    Bir uşaq uzanıb, sahildə səssiz.
    Üzünü tanrıdan çevirmişmi, nə.
    Sevgidən xəbərsiz, qəmdən xəbərsiz.
    Dəniz sahilini, sevirmişmi, nə?

    Həzz alır, dalğanın toxunuşundan,
    Bəlkə də günəşdən enerji alır,
    Paltarı soyunmaq çıxıb huşundan?
    Axı o, paltarla birgə uzanıb.

    İlahi, o ölüb. O, nəfəssizdir.
    Suriya zülmündən qaçmaq istəyib.
    Bu dünya, bu zülmə niyə səssizdir?
    Bəlkə səssizliyi pozmaq istəyib. (daha&helliip;)

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Səmanın al günəşi”

    1533150_672733326111760_899121006_n

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru

    Yağış yağır, damcı-damcı,
    Ürəklərə qəm ələnir,
    Acı-acı.
    Həm də zülmətə bürünmüş bu gecəyə
    Kədər verir, yağan yağış,
    Damlaları naxış-naxış.
    Amma mənə elə gəlir, vallah bu heç
    Yağış deyil,
    Səma adlı bir gözəlin,o mənalı gözlərindən
    Axan yaşdı!
    İtirdiyi sevgisinə sadiq qalıb, saxladığı
    Qara yasdı!
    Yəqin səma itirdiyi günəşiyçin (daha&helliip;)

  • Əlirza HƏSRƏT.Yeni şeirlər

    11149420_814346961975030_7057312539619506005_n

    Ayrılıq yerindən qırıldı bu eşq

    Sənin dodağında çiçəkləmişdi,
    Bir zalım əliylə dərildi bu eşq.
    Gözlərim yolunu elə çəkdi ki,-
    Ayrılıq yerindən qırıldı bu eşq.

    Qərib fəryadıydı,aşiq halıydı,
    Divanə ruhların qeylü-qalıydı.
    Bağrımın başında lalə xalıydı,
    Keçib göz yaşından duruldu bu eşq. (daha&helliip;)