Eldar Nəsibli Sibirel – Şair publisist
1952-ci ildə Sibirdə anadan olub. Valideynləri 1948-ci ildə Sibirin Tomsk vilayətinə sürgün edilib.
9 yaşlarından yaradıcılığa başlayıb.
Şairin “Ağacların söhbəti” adlı ilk şeri 1968-ci ildə “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetində işıq üzü görüb. “Salam, dan ulduzu”, “Məni səsləyən var”, “Harayla məni”, “Dünya məndən gəlib, keçir”, “Yaddaş”, Bu da bir ömürdür ağlı-qaralı, “Bura Qazaxdır, oğlum!” Turan Şərqisi şeirlər kitablarının müəllifidir. E.Nəsibli uzun müddət “Elm və həyat” jurnalında məsul katib vəzifəsində çalışıb. “Mərhəmət” jurnalının isə baş redaktoru olub. 1982-ci ildə SSRİ Yazıçılar İttifaqına üzv seçilib.
Sovet postməkanı dövründə E.Nəsiblinin şeirlərinin çapına respublika və ittifaq mətbuatlarında geniş yer ayrılıb. O həm də gözəl tərcüməçidir. Marina Svetayeva, Yevgeni Yevtuşenko, Sergey Yesenin kimi bir çox tanınmış rus şairlərinin, eləcə də görkəmli rumın şairi Mixail Emneskonun şeir və əsərlərini ana dilimizə çevirib. Xalq şairlərindən Bəxtiyar Vahabzadə, Nəbi Xəzri, ədəbiyyatşünas alimlərdən Şamil Cəmşidov, Mirəli Seyidov, Vahid Xələfov, Abbas Səmədov və başqaları E.Nəsiblinin yaradıcılığı haqda respublika, eləcə də ittifaqın qəzet və jurnallarında yüksək fikirlər söyləyiblər.
E.Nəsibli həmişə ürəyinin böyüklüyünə və istedadının gücünə arxalanıb. Bu güc, bu istedad heç vaxt onu zamanın, eləcə də kommunist rejimininin məngənəsində əyə, sındıra bilməyib. Hətta ailələri bir neçə dəfə repressiyanın qurbanı olsalar da.
Şair Eldar Nəsibli Sibirel 11 oktyabr 2010-cu ildə Qazaxda baş verən avtomobil qəzasında həlak olmuşdur.
BU GECƏ 1984
Bu gecə pərvanə işığa gəlməz,
Bu gecə işığım soyuq kimidir,
Bu gecə ürəyim rahatlıq bilməz,
Tufanlar qoynunda qayıq kimidir.
Bu gecə qaranlıq gümanlarımı,
Nurlandıra bilməz ay işığı da.
Bu gecə təsəlli ümanlarımın,
Mənəm böyüyü dəcəl uşağı da.
Bu gecə tüstümü içəri təpən
Küləklər bayırda narahat gəzər.
Şirin xatirəmə göz yaşı səpən
Buludlar bu gecə duzlu dad gəzər.
Bu gecə tale də yazımı bilməz,
Salar bədxahlığın boran, qarına,
Üşüyən ürəyim qızına bilməz,
İlk eşqin ilahi baxışlarına.
Bu gecə qayatək susar harayım
Boğulub bataram bu sukutda mən.
Bu gecə özümü necə arayım
Doğma ünvanda mən, doğma adda mən?
Bu gecə – önümdə qaralan hasar,
İşığa tutaram, hörgüsü uçmaz.
Bu gecə bələdçi yollarım azar,
Sayıq gözlərinin mürgüsü uçmaz.
Bu gecə çəkdiyim qəmlər, əzablar
Baş aça bilmərəm, kimə xoş gələr.
Bu gecə istəyi çətin tapılar.
Əlidolu ilham əliboş gələr.
Bu gecə göylər də sərxoş kimidir,
Bir qədəh ulduzu salar əlindən.
Bircə dan yerinə dönüb ümidim
Məni bu gecənin alar əlindən.
MİN İL GƏZSƏLƏR DƏ…
1975
Vallah, səni bir də sevə bilərəm,
Sənə də sirr olar bu “qəbahətim”
Bütün sərhədləri yarıb gələrəm,
Demə ki, qalmayıb buna taqətim.
Sənin məhəbbətin yağar dünyaya,
Həsrətlər, möhnətlər qırğına düşər.
Günəş pəncərəndən doğar dünyaya,
Hissim də, ruhum da yanğına düşər.
Gecə pəncərənə mələklər qonar,
Qaranlıq ağarar ay işığında.
Heyrətdən göylərdə fələklər donar,
Qolları açılar sarmaşığın da.
Bu qəfil sevincdən buludlar dolar,
Qərib durnalar da köçündən keçər.
Səni evinizə aparan yollar,
Gəlib gözlərimin içindən keçər.
Qovaram dünyadan kədəri, qəmi,
Çəkilər dağlardan dumanlar, sislər.
Elə gizləyərəm sinəmdə səni,
Min il gəzsələr də tapa bilməzlər…
