Bir uşaq uzanıb, sahildə səssiz.
Üzünü tanrıdan çevirmişmi, nə.
Sevgidən xəbərsiz, qəmdən xəbərsiz.
Dəniz sahilini, sevirmişmi, nə?
Həzz alır, dalğanın toxunuşundan,
Bəlkə də günəşdən enerji alır,
Paltarı soyunmaq çıxıb huşundan?
Axı o, paltarla birgə uzanıb.
İlahi, o ölüb. O, nəfəssizdir.
Suriya zülmündən qaçmaq istəyib.
Bu dünya, bu zülmə niyə səssizdir?
Bəlkə səssizliyi pozmaq istəyib.
Sahildə bir uşaq cənazəsi var,
Buna nə ad verim, ruh inciməsin?
Görəsən Allahın möcüzəsi var?!
O cansız bədənə, nəfəs göndərsin?
Axı müharibədən uzaqlaşırdı.
Bir gün daha artıq yaşamaq üçün.
O, dağı, dərəni niyə aşırdı?
Əgər bilsəydi ki, öləcək bu gün.
Bu gün xoşbəxtliyə edirdi səfər,
Bir çadır, bəlkə də , soyuq bir vaqon,
Yuva olacaqdı ona sərasər.
Dünən ayrıldığı, daşlar , qayalar.
Mərmiylə sayrışan o göy səmalar
Yas tutub Aylana – Dəhşətə bir bax!
Bunu hansı misra, söz ilə yazaq?
Ölüm bu qədərmi, yaxındır bizə?
Üç yaşlı uşaqla gəlir göz-gözə.
Yaşamaq ehtimal, ölüm həqiqət.
Həqiqətdən qaçmaq olmazdı əlbət..!!!