Ayrıldım, ayrılmaq istəməsəm də,
Bir həyat neməti tapdım-itirdim.
Məni qınamayın acı desəm də-
Şəkəri, şərbəti tapdım-itirdim.
Vamı mənim kimi dərd çəkən aşiq,
Dönüb zülmət oldu gözümdə işıq,
Hanı o şirin dil, o xoş danışıq,
Hər sözü-söhbəti tapdım-itirdim.
Üstümə gülməsin yaxınım, yadım,
Şair çağrılsa da, həyata adım,
Necə indən belə yazım, yaradım,
Şeri, şeriyyəti tapdım-itirdim.
Yadımdan çıxmayır hər axşamçağı,
Qoşa gəzdiyimiz bağçanı, bağı,
Duzlu oynamağı, oğrun baxmağı,
Nazı, nəzakəti tapdım-itirdim.
*Bu şeir Xalq şairi Hüsyen Arifin 1966-cı ildə Bakı şəhərində, Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı tərəfindən kütləvi tirajla (15000) işıq üzü görən “Yollar və xatirələr” şeirlər və poema kitabından seçilib.