Gərək
Elindən, günündən ayrılan könül,
Arabir vaxt tapıb ağlasın gərək.
Əziz kimsələri qırılmış kimi,
Yas tutub qaralar bağlasın gərək.
Demirəm incidib üzsün özünü,
Əl üzüb dünyadan yumsun gözünü,
Nə qədər olsa da Vətən sözünü,
Duysun ürəyində, anlasın gərək.
Bir şikəstə neyəm, bir qırıq kaman,
Görmədim bir bəla-həsrətdən yaman,
Vurğun ellər deyib ağlar hər zaman,
Onun qaydasıdır, ağlasın gərək.
Şikayət
Qulaq asın, dost-aşnalar,
Bir pərişan kamanım var.
Bu rübabın һər telində
Yüz aһım var, amanım var.
Nə tez keçdi ilk baһarım,
Xəzan əsdi, soldu barım.
Nə dövrana etibarım,
Nə insana gümanım var.
Sazım һanı? Sözüm һanı?
Uçdu könlüm xanımanı…
İtirmişəm el-obanı,
Nə bir dağım, aranım var.
Könül! Daha kimsəsiz gəz,
Belə dərdə dözmək olmaz.
Bir dağam ki, göz işləməz,
Karvan keçməz dumanım var.