Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
“MEDAL” ATANI ÖPƏRSƏN
(Şəhid oğlunun yaxasından atasına verilən medalı asdılar. O isə ağlayırdı)
Ağlama şəhid balası,
Ağlama gözümün nuru.
Təzə adın mübarəkdi,
Bu adı şərəflə qoru.
Atan sənə qoyduğu ad,
Ürəyincə olmamışdı.
Bunun üçün nazın çəkib,
Qayğına da qalmamışdı.
İtirdiyin ata yeri
Medalla əvəz olundu.
Arzuların, ümidlərin,
Bu medal üstdə qalandı.
İndi sənin “Medal” atan,
Hər gün könlünü alacaq,
Vaxt tapıb əl vurmadığı,
Başını sığallayacaq.
Dərdlərindən halı olub,
Səni hər gün qucacaqdır.
O qönçə arzuların da,
Çiçək-çiçək açacaqdır.
Sən dəcəllik eylədikcə,
Bir acı söz deməyəcək.
Nə narahat olma deyib,
Nə üzünə gülməyəcək.
Atalı dostlar görəndə,
Ürəyin tel-tel olacaq.
Gözlərin ata axtarıb,
Daş üstünə çaxılacaq.
O zaman sinən üstündə,
Olan atana baxarsan.
“Medal” atanın nurundan,
Tutub gəzməyə çıxarsan.
Asıb qəlbinin küncündən,
Dərdini ona deyərsən.
Nazını çəkən “atanın”
Qarşısında baş əyərsən.
Ağlama, yaşına qurban,
Ucadan ucadır adın.
Dağ boyda ata yerinə,
Əlinə bir medal aldın.
Sən anadan doğulanda,
Dedi keçilməz çəpərsən.
Atan yadına düşəndə,
“Medal” atanı öpərsən.