TƏRCÜMEYİ-HAL
Əziz Muğani (Əzizli Əziz Zakir oğlu) 1991-ci il fevral ayının 28-də Saatlı rayonunun Qaracalar kəndində anadan olub.1997-ci ildə Qaracalar kənd orta məktəbinin birinci sinfinə daxil olub.2008-ci ildə həmin məktəbi bitirib.Həmin il Sumqayıt Dövlət Universitetinin Kimya və Biologiya fakültəsinə qəbul olub.
Ədəbiyyata, poeziyaya dərindən maraq göstərir.İlk şeirlərini də məhz altıncı sinifdə ikən qələmə alıb. Tələbəlik illərində xalq şeiri üslubunda yazdığı şeirləri ali təhsilini davam etdirdiyi Sumqayıt Dövlət Universitetinin yeganə mətbu orqanı olan “Sumqayıt Universiteti” qəzetində, Bakı şəhərində “Sözün sehri” qəzetində, müxtəlif Ədəbiyyat, o cümlədən Mədəniyyət və Ədəbiyyat portalında dərc olunub.Hal-hazırda “Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin üzvüdür.”Sumqayıt Universiteti” qəzeti ilə əməkdaşlığını davam etdirmkədədir.
Gənc ədib Əziz Muğani Elvin Babayev, Kənan Aydınoğlu, Elçin Əlizadə, Təhmasib Azad, Elşad Qarabaği, Raciv Rəcəbov, Kamran Nizami, Zaur Murad, Fuad Əzizov ilə sıx dosltuq əlaqələrini davam etdirməkdədir.
Gənc yazar Əziz Muğani müxtəlif mövzuda poeziya örnəklərinin ərsəyə gətirib.Hər bir yazarın yaradıclığında
( istər heca, istərsə də əruz vəzni) vəznin hər hansı birinə üstünlük verilməsi ilə əladər olaraq, ədəbiyyatda uğur əldə etdiyi kimi, Əziz Muğani də bu ənənəyə sadiq qalaraq ədəbiyyatın geniş imkanlarından istifadə edir.Yaradıcılığında xalq şeirinin müxtəlif janrında yazdığı ədəbi nümunələr gənc yazarın xalq şeirini mənimsəməsindən, dərindən yiyələnməsindən irəli gəlir.
Azərbaycan Aşıq Ədəbiyyatında “Məhəbbət şeiri” adı ilə paralel işlənən və XVIII əsrdə İntibah şairi Molla Pənah Vaqifin “Qafiyə” adlandırdığı, Aşıq Ələsgər tərəfindən cilalanaraq yenidən ərsəyə gələn qoşma Əziz Muğaninin yaradıclığının əsasını təşkil edir.Qoşmalarında dilə yatımlı ifadələrin sadə və anlaşıqlı dildə yazılması, bənzətmələrin bolluğu, bədii təsvir və ifadə vasitələrinin yerli-yerində istifadə etməsi gənc yazarın ədəbi-bədii ideya istiqamətinin doğru müəyyən olunduğunu bir daha göstərir.
Kimə deyək dərdimizi ?!
Sərhəd yoxdu indi yaşda
Tük tapılmaz cavan qaşda
Moda olub papağ başda
Kimə deyək dərdimizi ?!
Gözlər hiylədən doliubdu
Üzlər saralıb, solubdu
Yaltağlıq hünər olubdu
Kimə deyək dərdimizi ?!
Abır, həya üzdən düşüb
Hər kəlmədən ,sözdən düşüb
“Kişi sözü” gözdən düşüb
Kimə deyək dərdimizi ?!
Kölə kimi görünürük
Bir palaza bürünürük
Adət deyib sürünürük
Kimə deyək dərdimizi ?!
Quzu dadı qaldı balda
Qurd pərişan, gör nə halda?
Çoban öndə ,alim dalda
Kimə deyək dərdimizi ?!
Düşündükcə qocalacağ
Düşünməsə alçalacağ
Başda fikir saçağ-saçağ
Kimə deyək dərdimizi ?!
Sevgi yalan, hislər yalan
Pulla eşqi çoxdu alan
Budur qəlbi dərdə salan?
Kimə deyək dərdimizi ?!
Arzu böyük, ömür qısa
Sonu gedir qəmli yasa
Ağıllı yox qulaq asa
Kimə deyək dərdimizi ?!
…MƏZAR YERİYMİŞ!
Bir ömür mənimlə gəzib, dolanıb
Sən demə tənhalıq mənə yar imiş
Təəsüf , mən bunu gec anlamışam
Sevənin iş gücü ahu-zar imiş
Oxşarın gülləri dibdən biçərdim
Desəydin zəhərdi yenə içərdim
Gözünə yol tapıb bəlkə keçərdim
Qəlbinin yolları yaman dar imiş
İçində yer tutmaq dedin bahadı
Nə biləydim qəlbin bazar kimiymiş
Gözlərin keçilməz, sıldırım qaya
Ürəyin eşqimə məzar yeriymiş
DOĞRU KİMDİ, YALAN KİMDİ?
Qar istəyir rəng ayazdan
Cansız geyir bu bəyazdan
Çoxu keçir lap dayazdan
Bəs dərinə dalan kimdi?
Ayna baxır düz gözünə
Dil də çaşıb bu sözünə
Aşiq deyir öz-özünə
Məni məndən alan kimdi?
Biri gedib gəzib deyir
Biri vurub əzib deyir
Məncə hamı bezib deyir
Məni dərdə salan kimdi?
Hamı baxır göydə qata
Yol axtarır gedib çata
Fani olan bu həyata
Gələn xeyli, qalan kimdi?
Mərdə namus bir at yalı
Namərdlərin yüzdü halı
Durma, Şair, ver sualı
Doğru kimdi? yalan kimdi?
DEDİM, DEDİ
Dedim: tər qönçələrin vurğunuyam
Dedi: tikanlarım qan edər səni.
Dedim: bağbanam, illər yorğunuyam
Dedi :bacarmazsan, ölərsən yəni.
Dedim: röyyada dün əl-ələ idik
Dedi: yuxu heç eylədi arzumu
Dedim:daşlara da bir ürək çəkdir
Dedi: şərdi bu yuxunun yozumu
Dedim: sən ahusan, mənsə səyyadın
Dedi: ceyran ovuna var qadağa
Dedim : nişan alsam çıxacaq adın
Dedi: aman, əl atma yar yasağa
Dedim: gözlərimin nurusan mənim
Dedi: azdır, olmalıyam qarəsi.
Dedim: mən aşiqinəm , ol məlhəmim
Dedi: dərdin mən deyilən çarəsi
Dedim: gəl sevənə zülüm eyləmə
Dedi: eşqdə görməliyəm vəfasın
Dedim: canan, qəm üstə qəm ələmə
Dedi: aşiq, çəkməlisən cəfasın
Dedim: ehh… hər şeyimi böləcəkdim
Dedi: getmə dayaan, naz eylədim.
Dedim: zalım, bir azdan öləcəkdim
Dedi: mən nazı hələ az eylədim.