Gəlinlik paltarını
Gözündən salıb itirmişdi
Anası ölən günü
Anasını ağlayanda.
Görən olmamışdı
Bəlkə də kəfən əvəzi
Anasını bükmüşdülər
Gəlinlik paltarına.
O gündən anasının
Qara gün üçün
saxladığı
Libası geyindi əyninə
Lüt qalmasın deyə.
O gündən anasının
Yarımçıq qalmış
Arzularını böyütdü
Həyət-bacada.
Yetimliklə
Böyüdü yetimliklə.
Yetim qız dedilər-adına.
Ömür keçdi kədərlə , şərə , böhtana düşdü ,
Həyatın ümmanında gəmim tufana düşdü .
Vaxtsız soldu güllərim , fəsli xəzana düşdü ,
Sevincin bölgüsündən payımı almadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Qayğılarım ömrümü əlimdən aldı getdi ,
Saf eşqim , məhəbbətim hicrana daldı getdi .
Mühit ümidlərimi , gümanı çaldı getdi ,
Xoşbəxtliyin sazını bir kərə çalmadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Güvəndiyim çoxunun zatı qırıq çıxıbdı ,
Dişli bildiklərimin çoxu mırıq çıxıbdı .
Nə vaxt pencək almışam cibi cırıq çıxıbdı ,
Eyzan qəhərlə doldum , sevinclə dolmadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Şamxaloğlu , dünyanın işi hiylə , kələkdi
Daxilən şeytan olan çoxu üzdən mələkdi .
Düşdüyümüz bu axın elə dargöz ələkdi ,
Gözündən keçib , gedib həyata dalmadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Ruhumun qidasın səndən almışam,
Bir quru canım var, o sənə qurban.
Qoynunda boy atıb, mən ucalmışam,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Qədim tarixlərin izi səndədir,
Şeirin, sənətin gözü səndədir,
Cəlilin, Məmmədin sözü səndədir,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Üstünə düşməsin düşmən kölgəsi,
Sən Ulu öndərin şux, məğrur səsi,
Səndədir Möminə Xatun türbəsi,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Sürür torpağında hamı xoş həyat,
Torpaq bərəkətli, yaşamaq rahat,
Sanki bir cənnətdir Şahbuz, Batabat,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Əshabü-Kəhf sənin cismində canın,
Dürrdür, gözəllikdir sənin dörd yanın,
Ordubad-incisi Azərbaycanın,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Səsin ucalıbdır ulduza, aya,
İnsan ləzzətindən de nə cür doya?
Saysam gözəlliyin gəlməz ki saya,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
üzündəki tüpruyu silib
yoluna davam etməkdə varmış bu həyatda.
qəribəliklərə gülümsəyən varaqlar
ağ qalacaq sətirlər kimi.
bir üzündə sevgi
bir üzündə qəm yırğalanırmış
ürəyin döyüntüsündə.
əzizim məni incidən özüməm özüm
kimsə bunu anlamaz.
baş tacımı günahlarımdan hazırlamışam
sadəliyimdə.
qoy mənə qalan zindanım olsun!
sizin təbəssümünüzdə
günəşin rəngini,
sabahın ürək döyüntülərini görüm.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Mən sənin gedişindən
Sonra inandım taleyə.
Ayaqlarımı uşaq kimi
Çəkib yollarından
Danladım,
Qayıtdım geriyə.
Sən mənim yaddaşımda
İyirmi iki yaşda qaldın,
Böyümədin, qocalmadın.
Biz qışda ayrılmışdıq,
Elə həmin qışda qaldın.
Bu gün, yenə ad günündü,
İyirmi iki yaşın mübarək.
Bağrıma nə daşdı basdın?
Bağrımda daşın mübarək.
Hardasan eeeeh, allah bilir,
Orda otuz iki yaşın,
Burda iyirmi ikin sevilir.
Həsrətin qocalıb sözlərimdə,
Offf!
Yenə payız dolaşır gözlərimdə.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bütün gözəllikləri qadınlara aid edib Ana Təbiət…Ya da əksinə, Ana Təbiətin ən gözəl yönlərinə bənzədilib qadın. Hər iki anlamda da qadın gözəllik rəmzi olub. “Çirkin” sözü hansı qadına deyilsə, bu, ən böyük təhqir sayılıb. Ona görə yox ki, qadınlar hamısı gözəl olub, yox… Ona görə ki, qadın gözəlliyin daşıyıcısı olub. Bəli, daşıyıcısı. Və ilkin dünyagörüşlərdə gözəllik “cücərdən”, “yetirən” mənaları ilə anlaşılıb.
Qadın məhz həyatı “cücərdən”, “yetişdirən” olduğundan ucalaşıb. İnsanın ikinci ömrü, yəni övladı isə onun üçün təbiətin tüm gözəlliyini üstələyib. Beləcə, Qadın-gözəlliyin daşıyıcısı, yəni, bətnində ikinci ömür yetirən kimi qiymətləndirilib. Amma, qadınları bir xarakter olaraq qəbul edən cəmiyyətə qədər davam edə bilib onun bu dəyəri…
Qadına xarakter kimi yanaşanda onun adiliyini “kəşf etdiklərini” sanıb kişilər. Öz xarakterlərində olan xüsusiyyətləri, bəzən qəbul etmədikləri vərdişləri qadınlarda da kəşf edəndə, qadın onlar üçün adiləşib.
Və yaradılışın “cənnətdən qovulma” günahını da qadınların işlədikləri aydınlaşanda, daha qadının yüksəlişini gözləmək… əlbəttə, ağılsızlıq olardı. Bundan sonrakı dövrdə dünya “qadın başlanğıcı” anlamını sadəcə, tarixə çevirə bilib. Bu gün əksər Qərb bestsellerində “qadın başlanğıcı” əfsanə kimi yazılır… Filmlərdə bu əfsanədən “tabu” kimi bəhs edilir. Və “qadın başlanğıcı” tarixin bir daha təkrarlanmayacaq səhifəsi kimi bu gün beyinlərə “yeridilir”… Bəs, dünya bu qəbul edə bilmədiyi anlamı niyə unutmur? Bax, bu sual məni çox düşündürdü… Nəhayət, insanın dilinə gətirməyə qorxduğu həqiqətlərin çoxunu təbiətdə şifrələdiyini gördüm. Bilərəkdən, ya bilməyərəkdən, yaxud da istəyərəkdən, ya istəmədən ədəbiyyat, tarix, eləcə də, ana təbiət qadın başlanğıcının izlərini qorumaqda və yaşatmaqdadır. Beş ləçəkli qızılgül kimi… Qızılgülün bu gözəlliyi, onun rəngi, məsumluğu qarşısında əksər hallarda su kənarlarında, calalarda bitən ağ zambaq günahkar sayılıb bir az… Məhz bu günah idi orta əsrlərin Fransasında sol çiyinə yaraşdırılan… Günah olan…
Bəs, dünyanın qəbul etdiyi kimi, qadın başlanğıcının rəmzi beş ləçəkli qızılgüldürmü təkcə? Yox! Əgər belə olsaydı, “Ana xaqanlığı” yaşamış tarix deşifrə olmuş sirrinin açılmasını belə asan qəbul etməzdi. Beş ləçəkli qızılgül, “qadın başlanğıcı” əfsanəsinin görünən tablosudur… Arxa ştrixləri isə hər xalqın təfəkküründə başqa-başqa nəsnələrdə, türlü-türlü anlamlarda kodlaşdırılıb. Kripteks kimi açılması da təhlükəlidir… (daha&helliip;)
Nəyə güvənirsən bilmirəm daha
yolun uzun olsa ömür qısadır
Gümanım hər zaman olub sabaha
məni bu dünyada sevgim yaşadır…
Rahat gecələri yatıram inan
ruhumda azadır kövrək quş kimi
elə bir vaxt olur güldüyüm zaman
bəzəndə titrəyir qəlbimin simi…
Sən məni bu qədər düşünmə barı
Yazıqdır gəncliyin hədər getməsin
zamanla sağalan eşq yaraları
əsil sevgidirsə axsın bitməsin…
Fidan sanma dünya belə qalacaq
bir gün var olanlar bizi tərk edər
gedənin yerinə biri dolacaq
gələni bəs niyə insan gec sevər…..?
Danışa bilmədim heç vaxt səninlə
Dil kömək olmadı dərdi-sərimə.
Qəlbimdən keçəni söyləmək üçün
Şeirlər danışdı mənim yerimə
Hər dəfə bir ümid, bir həvəs ilə
Yazıb göndərirəm sənə şeirimi.
İndi də hər şeydən xəbərsiz kimi
Yəqin oxuyursan yenə şeirimi.
Yenə adi gəlir bütün cümlələr
Sadəcə başını belə qatırsan.
Hər dəfə sıradan bir şeir kimi
Mənim hisslərimi “cırıb atırsan”.
Soruşsam: “necədi”, laqqeyid halda
Çiyninlə: “nə bilim” deyirsən mənə.
Səni şeirimə yazdığım üçün
Yəqin ki bir ömür borcluyam sənə.
Şeirmi yaşadan səbəbkar sənsən
Cismimi yaşadan can, şeirimdir…
Oxusan mənimçün bir dua oxu
Bu sənə yazdığım son şeirimdir…
Çox zaman ana və vətən kəlmələrini birlikdə işlədərik .Hər nəticənin bir səbəbi var axı .Eləysə söylədiyimiz bütün sözlər kimi bu sözün də dərinliyinə varmaq ,fəlsəfəsini anlamalıyıq .Axı niyə ana vətən deyirik ?
Yəqin ki ,bütün suallar kimi bu sualın cavabına da hər kəsin subyektiv yanaşması var .Elə mən də bu məqaləmdə sözügedən suala öz düşüncələrimə sığınaraq cavab axtarmağa çalışdım.
Kimdir ana ?Saatlarca beşiyimizin ətrafında pərvanə olaraq yuxuya getməyimizi seyr edən, yuxudan oyanarkən isə açılan gözlərimizdən ilham alaraq arzulara qovuşan ,həyat səmasında xoşbəxtliyindən rəqs edən müqəddəs insan?!
Dünyanının ən möhtəşəm nəğməsi olan laylasıyla körpəsini cənnətə aparan ,övladının ömrünü nura qərq etmək üçün özünü yandıran və özünün yanıb- yanıb tutuşduğu alovun qığılcımlarından körpəsinə işıq, nur ərmağan edən qadın?!
Gözlərində ,baxışlarında hər zaman qorunmağa, xilas edilməyə möhtac uşaq kimi qaldığımız, bizi dəli ruzigardan ,dərd yağışlarından müdafiə etməyə cəsarəti çatacaq qədər güclü bəşər övladı?!
Kimdir ana?! Zil qara saçlarını ömrümüzə, bir gülüşümüzə fəda edəcək qədər əzəmətli ,vüqarlı zirvə ?!
Ananın böyüklüyünün, əzəmətinin qarşısında ən uca zirvələr belə baş əyər.
Ağaran saçlarını
Sığallayan ,oxşayan,
Əl ola biləydim kaş.
Üzündəki qırışı
Səndən alıb –aparan,
Yel ola biləydim kaş.
O solan bənizində
Günəşin olardım kaş.
Titrəyən dodağında
Sənin qədər vüqarlı,
Sənin qədər dəyərli,
Söz ola biləydim kaş.
Ürək dostun ,sirdaşın,
Tənha olsan qəlbində
Həmdəmin olaydım kaş.
Yollarına nur saçan,
Sənə qolların açan,
Sevincin olaydım kaş.
Yuyub -yuyub qəmini,
Kədərini aparan,
Yağışın olaydım kaş.
Ömrünün hekayəsin
Yazıb- yazıb uzadan,
Qələmin olaydım kaş.
Sən ola biləydim kaş.
Bəs Vətən? Axı nədir bizə vətənimizi də anamız qədər doğma edən ?Sözdəki mənsubiyyət şəkilçisi?! Bəli ,Vətən də bizimdir ,anamız kimi o da bizi qoynuna alır ,biz ona sığınmışıq ,hara gediriksə gedək dünyanın cənnəti bizim üçün vətən torpağının hər qarışındadır .
Vətənimiz də bizə anamız qədər əzizdir .Nə vətənsiz ,nə də anasız yaşamaq yaşamaq deyil ki ,var olmaqdır sadəcə .Anamızı itirsək ,baxışına ,gülüşünə, kəlmələrinə, ətrinə, nəvazişinə, həsrət qalarıq. Burnumuzun ucu göynəyər, darıxarıq. Qəlbimizin fəryadı bütün kainata ağı deyər sanki.
Vətənimizdən ayrılsaq da yaşayan sadəcə cismimiz olar .Bax bu gün də yaşayırıq ,fəqət diri ikən ölü kimi, fəqət ürəyi döyünməyən insan kimi . Çünki Qarabağımız -vətənimizin bir hissəsi ,torpaqlarımızın 20%-i düşmənin əsarətində fəryad qoparır.
Vətənimizin torpağında anamızla birlikdə addımlamaq ən böyük səadətdir .
Anadır hər kişiyə öz vətəni,
Bəsləyib sinəsi üstündə onu.
Südüdür kim dolanıb qanım olub .
O mənim sevgili cananım olub.
Vətəni sevməyən insan olmaz,
Ols da o şəxsdə vicdan olmaz.
(Abbas Səhhət)
Fəqət ,həsrətin sonundakı vüsala qovuşmaq ümidi ,inamı bizimlədir və biz Qarabağımıza qayıdacayıq .Bunu bizə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti ,Ali Baş Komandan İlham Əliyevin həyata keçirdiyi uğurlu siyasəti deyir, bunu bizə Mübarizlərin ,Fəridlərin şəhidlik zirvəsindən ucalan səsləri deyir .
Biz doğma yurdumuzu qaytaracayıq və Azərbaycanın ərazi bütövlüyü bərba olunacaq .Bunu bizə içimizdəki vətən eşqi deyir. Bu eşqin daima zirvələrdə olması diləyiylə…
Qara donlu qaranlığın əsiri olar bütün cahan .Kədər nəğməsin’’i sevər’’ könüllər. Torpaq suyu deyil dərdin axıtdığı göz yaşlarını çəkər canına .Qəmdən ruh alan çiçəklərin hüzün dolu baxışları bir az da duz basar yarana.
Hanı yamyaşıl libaslı füsunkar təbiət lövhələri?! Hanı o vüqarlı dağlar?! Hanı o şıltaq ,çılğın, dodağından gülüşü qaçırmayan insan ?!Fəryad etmək istəyərsən ,ağrın- acın elə böyük ki, bütün dünya duyar harayını .Bəzənsə sükütün qoynuna girib əzabının tellərini sığallayarsan .Bax ,yalnız onda anlayarsan əslində kimin dostun ,sirdaşın olduğunu .Ən yaxın dostun zülmət gecələr… Bərk- bərk qucaqlayar ,boynuna sarılarsan yalnızlığının .
Deyirlər bahar fəslidir ,isti meh əsir çöldə . Ehh ,sən inanmazsan deyilənlərə .Axı sənin qəlbinin sənə diktə etdikləri deyilənləri yaxına buraxmır heç vaxt .Günəşin doğmasını deyil ,batdığı anı izləmək ,yazın hərarətini deyil, qışın soyuqluğunu duymaqdırsa qismətin… Çıxışı yoxdur bu yolun .Deyəsən ,sonuna çatmısan … Tükənir həyat eşqin .Məsum deyilsən əvvəlkitək. Nifrətin eşqinə qalib gəlir. Səbirsizliyinin qulu olmusan. Kölgətək izləyirsən tənhalığını .Kənardan baxıb aciz olduğunu düşünürlər ,fəqət onlar heç bir zaman anlamayacaqlar yolun sonuna doğru səni hansı keşməkeşlərin gətirdiyini .
Qapı döyülür. İndi isə qapını açmalısan.
Bu gün yenə qalmışam ,
Xəyallarla baş- başa .
Həyat sanki tamaşa.
Zülmət çöküb gözümə,
Kədərlə boylanıram,
Bəxtimin aynasında
Gördüyüm öz üzümə.
Dərd verirəm özümə.
Hönkür hönkür ağlayır
İçimdəki buludlar
Sızıldadır ruhumu
Bu sağalmaz yaralar
Külü olmuşam indi
Yanan hər bir ocağın
Ruhumun qığılcımı
Hər tərəfə nur saçır
Özümuysə yandırır
Kədərlə qucaqlaşıb
Dərdimi danışıram
Fikirlərim dil açıb
Bir biriylə danışır
Gözümdəki kədərim
Üzümdəki gülüşlə
Dost olmağı bacarmır
Saxta gülüşlərimi ortür
Gözümdəki dərd
Qəm kədər körpü çəkir
Yol salır qəlb evimə
Zülmət qapımı döyür
Mən gedirəm açmağa
Bilmirəm nə ad verim
Mən belə yaşamağa
Unutdum özümü,
Unutdum sözümü
Unutdum sevdyim hər şeyi,
Ağzimin dadnı belə unutdum,
Bir səni, bir səni unuda bilmədim ,
De necə unudum səni?
Bütün gün xəyalmdasan,
Mənimləsən,
Ağlimda, fikrimdəsən,
Yuxlarimda, mənimləsən,
Mənimsən,
Unutdum özmü,
Untdum sözmü,
Sevdiym hər şeyi unutdum,
Bir səni unuda bilmədim,
Unuda bilmədim…
De ,de necə unudum səni?
Necə unudum səni?
Necə unudum səni?
27.10.015
Tarixə, keçmişə dönüb baxıram,
Bu Vətən həsrəti nə vaxt bitəcək.
İllərdir ürəkdə qəm daşıyırıq,
Qəlblərin fəryadı nə vaxt dinəcək?
Bizsiz ellərimiz yetim qalıbdı,
Boynunu bukublər Vətənə sarı.
Susqun dağlar belə bizi səsləyir;
Mənə sahib çıxan mərdlərim hanı?!
Şəhidmin qanıyla yoğrulan torpaq,
İndi üzərində gör kimlər gəzir..
Şərəfdən,namusdan bixəbər kəslər,
Torpaq bizim deyib fərəhlə gəzir…
Əsirlik də olan qara baxtlılar,
Nələr yaşayırsız,bu ğen dünyada,
Sükut səsləriniz qulaq batırır;
Tanı da eşitmir, bizi dünyada?!
Yenə biz əzmlə irəli baxaq,
Ümidlər,arzular sönməsin deyə!
Yumruq tək birləşib hədəfə vuraq,
Böyük sevdamıza yetişək deyə…
Bu torpaqlar ƏR oğullar yetirib,
Bəşər tarixi də şahiddir buna!
Yetər ki, söylənsin, “haydı iğidlər!”
VƏTƏN sevdalısı hazırdır buna!
Elimizden tuttuğundan beri
İçimizde duyuverdik
Öylece öğrendik özgürlük nedir
Ve çocuklar gibi şendi artık düşünce
Seninle yürürken
Yaşam da başkalaşıverdi
Bir gül bahçesi olduk insanlığa açan
Ey gökçek cumhuriyet!
Sen ne özlü bir dostsun bize
Nice günler, nice yıllar
Hep el ele , ayrılmaz bir sevgiyle yürüdük
Dostluğun o kadar sağlam ki
Annemiz kadar yakın sanki
Bir gül bahçesi işte
Açacak, çok daha, çok daha…
Birlikte çıktığımız bu aydınlık yolda bizleri onunla tanıştıran ATATÜRK’ÜMÜZÜ de sevgiyle, saygıyla anarak bayramınızı kutluyorum.
Bin dokuz yüz yirmi üç yirmi dokuz ekimde
Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.
Bağımsızlık timsali dalgalanır âlemde.
Yüreklerde yanıyor cumhuriyet ateşi.
Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.
Atatürk’e borçluyuz bu aydınlık günleri,
Geleceği düşlerken unutmayız dünleri,
Atatürk’ün nutkunda öğüt altın ünleri.
Oku, öğren, uygula; bulunmaz onun eşi.
Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.
Harika devrimlerle ülkemde çığır açtı,
Kurduğu okullarla yurda aydınlık saçtı,
Yükseldik ilkelerle artık cehaletkaçtı,
Ardı sıra yürürüz yolumuz onun peşi.
Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.
29-10-2013.Adana.19.41
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Məndə bir şəkil var…
Basıb qoynuma
Ağlaya bilmirəm…
Ürəyim gəlmir…
Bircə gün baxmasam…
Günüm axşam olur,
Canıma sinmir…
Məndə bir şəkil var…
Ay “ayrıldığım”…
Bizi ayırammır
Illər hələ də…
Elə bil yaddaşım
Donub qalıbdı
O şəklin sən olan
Sol tərəfində…
Məndə bir şəkil var…
O şəkil ikiydi
Çəkilən zaman…
Gözümdən asılıb
Çəkdirdiyimiz…
Yaman fikirliyəm,
Atmısan?…
Yoxsa….
Səndə də qalıbmı
“Bizim ikimiz”?
Bir söz.
Bir gündə tanimaq istədiyin insani.
Bir ömür unutmaq istəyirsən.
Bəlkədə düz deyil amma sevmək istəyirsən.
Bir sözü səni səndən alir
O söz bir ömür yadda qalir.
Bəlkədə sevgini gözdən salir.
Yenədə bir söz demək istəyirsən.
Onunla olmaq istəmirsən.
Bir sözü səni ona bağlayir.
Sən hiss etməsəndə ürəyin onsuz ağlayir.
Həyat budursa sevgin odursa.
Başqa sözə nə ehtiyac var.
Sən ona get deyirsən dilində.
Ürəyinsə bir söz deyir getmə sevirəm səni indidə.
Amma sevmək istəyirsən.
Bir sözü səni səndən alir
O söz bir ömür yadda qalir.
Bəlkədə sevgini gözdən salir.
Yenədə bir söz demək istəyirsən.
Onunla olmaq istəmirsən.
Bir sözü səni ona bağlayir.
Sən hiss etməsəndə ürəyin onsuz ağlayir.
Həyat budursa sevgin odursa.
Başqa sözə nə ehtiyac var.
Sən ona get deyirsən dilində.
Ürəyinsə bir söz deyir getmə sevirəm səni indidə.
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, vehdet.org saytının baş redaktoru Gülnarə Sadiqin “Paralanmış ürək” adlı hekayə və povestlər kitabı Bakı şəhərində “Elm və Təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 120 səhifə həcmində, 1500 tirajla işıq üzü görüb.Kitabın redaktoru Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “Yenilik Press” beynəlxalq ictimai-siyasi qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, şair-jurnalist Məhəmməd Nərimanoğludur.
Kitab müəllifin oxucularla ikinci görüşüdür.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.Poeziyasevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
Qeyd edək ki, bundan öncə Gülnarə Sadiqin “Yuxuların günahı olmur” adlı ilk şeirlər kitabı Bakı şəhərində “Elm və Təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 120 səhifə həcmində, 1500 tirajla işıq üzü görmüşdü.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, vehdet.org saytının baş redaktoru Gülnarə Sadiqin “Yuxuların günahı olmur” adlı ilk şeirlər kitabı Bakı şəhərində “Elm və Təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 120 səhifə həcmində, 1500 tirajla işıq üzü görüb.Kitabın redaktoru Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “Yenilik Press” beynəlxalq ictimai-siyasi qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, şair-jurnalist Məhəmməd Nərimanoğludur.
Kitab müəllifin oxucularla ilk görüşüdür.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.Poeziyasevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
PAYIZ LÖVHƏLƏRI
(ixtisarla)
Yağış yağır, damcı-damcı,
Ürəklərə qəm ələnir, acı-acı…
Amma, mənə elə gəlir,
Bu yağan heç yağış deyil.
Səma adlı bir gözəlin
O mənalı gözlərindən axan yaşdı,
Itirdiyi gəncliyinə saxladığı
Qara yasdı…
Görən hara getdi günəş?!
Kimdən küsüb itdi günəş?
Görən nə vaxt qayıdacaq səmasına?
Nə vaxt qovuşacaq səma,
Günəş adlı isti, qaynar, həzin
Sevgi dünyasına?!..
* * *
…Səni məni gətirən,
O yollara dil açdım,
Məni sənə yetirən,
Allahıma əl açdım,
…Indi gecə yarıdı,
Yəqin ki, yuxudasan.
Bənzəyirsən səmada,
Mürgü vuran aya sən,
Məni hardan duyasan?!
* * *
…Heç kimsənin yurduna,
Toyuğuna “kiş” demədik,
Gözünə “şiş” demədik.
ŞUŞA dağlarındakı,
Nəğmələrin sədası,
Uçan quşlarda qaldı!
İsti sobalarının,
Dərdi qışlarda qaldı!!
Kəkliyinin xınası,
Çınqıl daşlarda qaldı!
Çox ağladıq-sızladıq,
Gözümüzün işığı,
Axan yaşlarda qaldı!!
ARADA BİR ZƏNG ELƏ…
Arada bir zəng elə,
De ki, səni sevirəm.
De ki, sənin ətrini,
Güldən ala bilmirəm,
De ki,ay mənim ömrüm,
Sənsiz qala bilmirəm.
De ki, sənin həsrətin,
Məni buza döndərir,
Şirin-şəkər söhbətin,
Ömrü yaza döndərir.
De ki, sənin gülüşün,
Gül-çiçəkli bahardı,
De ki, sənin öpüşün,
Təzətərdi, nübardı!
De ki, o cazibəndən,
Mən ölmüş hara qaçım?!
Kimə deyim bu dərdi,
Hansı qapını açım?!.
…Arada bir zəng elə,
De ki, səni sevirəm,
De ki, sənin ətrini,
Güldən ala bilmirəm,
Sənsiz qala bilmirəm!!
14.01. 2005
* * *
….Eşit, çarəsiz qadın,
Onsuz da sən anasan,
Ucadır sənin adın…
Allah açsın yolunu,
Var etsin əl-qolunu.
Onsuz da bu dünyada
Kimsə bilmir sonunu.
İnsanlıq da dəyişib,
Geyib vəhşət donunu.
Kimsə bilsə sonunu,
Gözü qan-yaş ağlayar,
Ürəyi kösövləyər,
Yara qaysaq bağlayar.
Eşit, çarəsiz qadın!
Həyat özü onsuz da
Boşalıb-dolan deyil.
Vəhşət içində dünya,
Belə də qalan deyil….
İnsaların davranışlarını müəyyən edən xarakter dediyimiz bu anlayışa doğru mövqedən yanaşılmadığında fərdi inkişafın qarşısını alan qəlibə çevrilə bilir
İnsanlar müxtəlif xarakterlərə sahibdir. Xarakater dediyimiz anlayış isə insanların yaradılışdan gələn, fitrətən sahib olduqları xüsusiyyətlərin, uşaqlıqda məruz qaldığı təsirlərin, böyüdüyü şəraitin, ətraf mühitin, ailəsinin, təhsilinin göstərdiyi digər təsirlərin nəticəsində formalaşan davranış üslublarının toplusudur.
İnsaların davranışlarını müəyyən edən xarakter dediyimiz bu anlayışa doğru mövqedən yanaşılmadığında fərdi inkişafın qarşısını alan qəlibə çevrilə bilir. Hətta bu sahədə psixologiya elmini tədris edən bəzi mütəxəssilərində böyük rolu var. İnsanları müyyən xarakteristik qruplara ayıraraq bu qrupların “standart” olduğu və xarakterin şüurlu idarə edilə, formalaşdırıla, inkişaf etdirilə bilməyəcəyi vurğulanaraq şüursuz şəkildə, təbii gedişata tabe olmağın lazımlılığı tədris edilir. Bunun da səbəbi təkamül fərziyyəsinin mənfi təsirlərinin psixologiya elmindən də yan keçməməsidir. Təkamül fərziyyəsi artıq süqut etsə də, vaxtı ilə bütün elm sahələrinə maksimum böyük zərər verərək ciddi mənfi təsirlərə səbəb olmuşdur. Eləcə də psixologiya sahəsində yazılmış əsərlərə, tədris vasitələrinə diqqət edilsə, onların böyük əksəriyyətinin təkamül fərziyyəsi prinsiplərinə və artıq doğruluq mahiyyətini itirən bəzi təcrübələrə əsaslandırıldığı görülə bilər.
Bu “elmi” təsirin nəticəsi olaraq təhsil yoluyla, KİV-lərlə, müxtəlif seriallar, filmlər və əyləncə proqramları vasitələri ilə yanlış bilgi əsasında formalaşdırılmış xarakterlərin dəyişməzliyi anlayışı yəni “standart xarakter” anlayışı insanlara fərqində olmadan təbliğ olunur. İnsanlar arasında “standart xarakterin” və ondan qaynaqlanan davranışların bioloji, təbii olduğu fikri formalaşır və qəbul edilir. Bu prinsipə görə insan şüursuz bir varlıqdan, heyvandan törədiyi üçün davranışlarındakı neqativliklər keçmişdən qalan təbii biloji aktlardır və normaldır. Bu düşüncənin kütləvi təsirlərini və zərərlərini də məqalədə qeyd edəcəm. Lakin öncəliklə, bu qeyd etdiyim müşahidə olunan situasiyanın qaynağı olan amillərə diqqət edək. (daha&helliip;)
Hələ də məndəsən
Hələ də məndəsən,hələ də məndə,
Zaman aciz qalıb bu dərd önündə
Sən mənə İlahsan,mən sənə bəndə,
Hələ də çaşqınam qəm düyünündə
Hələ də gözündən qalxıram göyə,
Yer mənim üzümə həsrət qalıbdır
Hələ də dərdimi deyirəm neyə,
Hələ də ulduzlar seyrə dalıbdır
Bahar elcisidir bu soyuq boran,
Ona hicran demək məni qəhr edir
Hələ də cənnətə,Haqqa aparan
Günahım günaha calanıb gedir
İndi nə ölüyəm,nə diriyəm mən,
Bəşər olmağıma varımdı şübhəm,
Almağa şığıyır məni əlimdən
Hələ də müəmma,hələ də mübhəm
Hopmusan ruhuma elə o gündən,
Varlığın cənnətin nurundan baha,
Geriyə almaqçün özünü məndən,
Məsləhət görürəm qayıtma daha (daha&helliip;)
Unut məni 1970
Bu qala öz əllərinlə
Uçuldu, qurulmaz oldu.
Bu çeşmə elə bulandı
Bir daha durulmaz oldu.
Unut məni , unut, gülüm.
Bahar gözündə qəm gördüm,
Bir dərdimi yüz elədin.
Gen gəzdim, qəlbin ağrıdı,
Yaxın gəldim söz elədin
Unut məni , unut, gülüm.
Bir ilahi duyğu kimi
Qəlbinə dola bilmədim
Eşqim sənin idi, ancaq
Mən sənin ola bilmədim.
Unut məni , unut, gülüm. (daha&helliip;)
Bizim dağlar keçilmezdi
Bizim dağlar keçilmezdi,
Ses salmayın.
Ses salsanız qar düşürür.
Yolun bilmeyen çıxmasın,
Qar uçurur , tar düşürür.
O dağların bulaqları pıkqıldayır,
O dağların keklikleri qakqıldayır,
Gören bilir , bilmeyene xeber verin,
İgidlerin silahları şakqıldayır .
Dağlarında qar , keçilmez !
Bulaqları buz , içilmez !
Qayaları ele sertdi,
Yolun bilmesen keçilmez.
Nerildeyen selleri var,
Nece gözel elleri var.
Qurban olum dillerine, (daha&helliip;)
BAHARIM ,YAZIM
Aman Allah nə tez çatdım mən əlli yaşa,
Ağ qırovlar nə vaxt qondu saçlara, başa?
Ömür boyu atdığım ox dəydi hey daşa,
Doğulmamış tələf oldu nə qədər arzum-
Göz açınca payız oldu baharım, yazım.
Dağ ömrümə qüssə, kədər qartək ələndi,
Cavan canım hər möhnətə, dərdə bələndi.
Sınıq könlüm gülmədi heç,fərəh diləndi,
Çalan oldu naşı,nadan, inlədi sazım-
Göz açınca payız oldu baharım, yazım.
Enişi qar, yoxuşu qar,getdiyim yolun,
Uçurumdu,sıldırımdı sağım, həm solum.
Qədd əyilib, saç ağarıb, tutmur əl-qolum,
Dada çatan nə yaxın var, nə oğul, qızım-
Göz açınca payız oldu baharım, yazım.
(daha&helliip;)
GÖZLƏRİN
Qara tellim, süzüb qumral gözlərin,
Hər baxışın alır mənim vaxtımı.
Gülüşün gözəldi, baxışın dərin,
Səninlə tapmışam mən öz baxtımı.
Sənin gözlərinin çiçək bağında,
Şimşək baxışında, eşqin dağında.
Mənim bu yaşımda, ahıl çağımda,
Sevgi diyarında qurub taxtımı.
Qumral gözlüm, parıldayan gözlərin,
Ay-ulduz topası, gecələrimdir.
Ruhuma aydınlıq verən sözlərin,
Bütün fəsillərdə yaz səhərimdir. (daha&helliip;)
Rəsad Fidanla Təhminəni evə gətirdi. Fidan qapıdan evə girən kimi yataq otağına keçdi, özünü yatağa atdı, dərindən nəfəs aldı. Gözləri dolmuşdu. Qəfildən üzünü yastığa sıxıb hönkür-hönkür ağladı. Təhminə otağa girdi, əliylə Fidanın çiyninə toxundu: – Fidan, nə olub?
Fidan başını Təhminənin sağ çiyninə qoyub uşaq kimi ağlayırdı. Otağa Rəşad girdi.
Təhminə Fidanı sakitləşdirməyə çalışırdı – Səni başa düşürəm. Bəsdi, ağlamağın mənası yoxdu.
Fidan – Başımıza gəlməyən qalmadı. Yoruluram, arada elə istəyirəm ki, öləm, canım qurtarsın.
Rəşad sakitcə çarpayının bir tərəfində oturdu: – Siz hələ nə görmüsünüz? Otuz yaşım var. Yaşımın sayınacan ölümlə üz-üzə gəlmişəm. Sizin hələ bəxtiniz gətirib. Səndən yaşca kiçik qızlar olub, intihar həddinə çatdırıblar. Eldar əmi ikinizə də kömək edəcək.
Təhminə Fidanın üzündən tutdu,gözlərinin içinə baxıb gülümsədi: – Eşitdin? Daha bundan sonra bizə nə lazımdır? Evimiz də olacaq, işimiz də.
Fidan üzünü Rəşada tərəf çevirdi: – Başa düşürəm, Camal alçağın biridir, amma vicdan əzabı çəkirəm. Nəticədə insan ölümünə bais oluram.
Rəşad – Sənə desəm ki, Camalın axırıncı qurbanı on iki yaşında qız uşağı olub, necə olarsan?
Fidan diqqətlə Rəşada baxdı, sonra başını aşağı saldı.
Rəşad davam edirdi: – Uşağı özündən neçə yaş böyük adama satmışdı. Qız qanaxmadan ölmüşdü, meyidini də polislər zibil qutusundan tapmışdılar. Nəyi qoyub nəyi danışırsan? Təhminə haqqında mənə azdan-çoxdan danışıb. Keçmiş nişanlın səndən istifadə etməyib. Sən hələ təcrübəsizsən, yaşın artdıqca bugünkügünlər sənə adi gələcək. Camalı düşünmə. Şansınıza, bəxtinizə şükür edin. (daha&helliip;)
27 Oktyabr 2015-ci il tarixində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görəkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Avrasiya Yazarlar Birliyinin və Gürcüstan Yazıçıları Milli Akademiyasının üzvü, tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalov son zamanlar Azərbaycan Respublikasında və Almaniya Federasiyasında işıq üzü görmüş yeni kitablarından imzalayaraq Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mərkəzi Kitabxanasına hədiyyə edib.Son zamanlar yetişməkdə olan yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndələrinin əldə etdiyi nailiyyətlərdən söhbət açıb, Çağdaş dönəmdə istedadlı gənc yazarların ədəbi mühitdə tanınmasının, müasir ədəbi prosesə cəlb edilməsinin, yazılarının müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü portallarda dərc olunmasının, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nə üzv olmağın önəmli olmasından ürəkdolusu danışıb. Müxtəlif illərdə Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində hekayələri dərc olunan dərgilər, Gürcüstanda işıq üzü görən kitabları haqqında geniş bilgiləri sunub.Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının bir qolunu təşkil edən Nəsrimizin uğurlarının artmasını diləyib.Tədbirin sonunda isə xatirə şəkilləri çəkdirilib.
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görəkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Avrasiya Yazarlar Birliyinin və Gürcüstan Yazıçıları Milli Akademiyasının üzvü, tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Bələdçi” romanı Azərbaycan türkcəsindən Alman dilinə tərcümə olunub.Alman dilinə çevirəni isə yazıçı M.M.Kiehldir.Kitab Almaniyanın “Vintervork” nəşriyyatı tərəfindən çap olunub.Müəllifin sayca doqquzuncu kitabı olan “Bələdçi” romanı Almaniyanın Frankfurtdakı Beynəlxalq Kitab sərgisində nümayiş etdirilib.
Qeyd edək ki, bundan öncə tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Uşaq hekayələri və nağıllar” adlı kitabı 2010-cu ildə Gürcüstan Respublikasının paytaxtı Tbilisi şəhərində fəaliyyət göstərən “Universal” nəşriyyatı tərəfindən 152 səhifə həcmində, 700 tirajla işıq üzü görmüşdü.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görəkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Avrasiya Yazarlar Birliyinin və Gürcüstan Yazıçıları Milli Akademiyasının üzvü, tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Ömrə atılan daş” (roman) yeni kitabı Bakı şəhərində “Qanun” Nəşriyyatı tərəfindən 216 səhifə həcmində, 500 tirajla işıq üzü görüb.
Kitab müəllifin sayca oxucularla on ikinci görüşüdür. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Ədəbiyyatsevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
Qeyd edək ki, bundan öncə tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun hekayələri ümumtəhsil orta məktəblərinin Azərbaycan dili və ədəbiyyatı dərsliklərinin 4-cü və 5-ci siniflərində yayınlanıb.Əsərləri dünyanın müxtəlif dillərinə tərcümə olunub.Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin müxtəlif jurnalında dərc olunaraq, geniş ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılıb.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görəkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Avrasiya Yazarlar Birliyinin və Gürcüstan Yazıçıları Milli Akademiyasının üzvü, tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Alın yazısı” (roman) yeni kitabı Bakı şəhərində “Alatoran Yayınları” tərəfindən 264 səhifə həcmində 500 tirajla işıq üzü görüb.Kitabın redaktoru Namiq Hüseynovdur.
Kitab müəllifin sayca oxucularla on birinci görüşüdür. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Ədəbiyyatsevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
Qeyd edək ki, bundan öncə tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun hekayələri ümumtəhsil orta məktəblərinin Azərbaycan dili və ədəbiyyatı dərsliklərinin 4-cü və 5-ci siniflərində yayınlanıb.Əsərləri dünyanın müxtəlif dillərinə tərcümə olunub.Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin müxtəlif jurnalında dərc olunaraq, geniş ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılıb.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
AYB və DGTYB üzvü, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Başım üstə hər çalarlı buludlar,
Sinəm üstə dağlarım var silsilə.
Gözlərimdə donub qalan kadrlar,
Baxışlarda sükunətli fasilə…
Mənbəyi var ürəyimin yağından,
Yanağımda ümman yatır, səs etmə…
Dişlərimi saxlamışam keşikdə,
Dil altında vulkan yatır, səs etmə…
Qollarımda zaman adlı zəncirlər,
Qulağımda öyüd adlı sırğalar…
Damarımda “tarix” adlı sistemlər,
İliyimdə “bu gün” adlı baltalar…
Qədəmlərim gələcəyin tablosu,
Ayaqlarım bu tablonun fırçası
Dizlərimdə büdrəməyin qorxusu,
Dabanımda hər günün bir parçası..
Belə, sənə izah etdim, mən kiməm?!
Bu izahın niyəsi var, qadası…
Ürəyimi qeyd etmədim, səbəb, bu,
Sahibi var, yiyəsi var, qadası!
13.08.2015
Bizə nə xeyri var,hündür binanın?!
Əgər pillə-pilə dərdimiz varsa.
Dərd pilləsi ilə Aya çıxarıq,
Və yaxud Neptuna,ya da ki,Marsa!
Bir podyez yüzlərlə dərdin ünvanı.
Yüz dərdin minlərlə pilləsidə var.
Bəzən girişdəki dərd xoşbəxt olar,
Bəzəndə xoşbəxtlik ondan yan qaçar.
Bəzən dörddən üçə dərd axar,damar.
Üçün axar dərdi azmimiş kimi.
Beşdədir böyük dərd,bir kimsə qəfil
Ölərsə, yetişməz ona həkimi.
Beş qatdan ibarət dərd binasında,
Dərdin pillələri gəlmirlər saya.
Üst-üstə qoyası olsaq onları.
Bəlkədə əlimiz toxunar Aya.
Mirzə! Dərd binasının sakini olma.
Daha betər dərdlər axirətdədir.
Dərdin itaət və ibadət olsun.
Dərdlərin açarı şəriətdədir.
9-10 Ekim 2015 tarihleri arasında “Erzurumlu Emrah’tan Cahit Külebi’ye Halk Aşıkları ve Şiir Şöleni”nin altıncısı yapıldı. Şölenin diğerlerinden önemli bir farkı, halk aşıklarının programlarının daha zengin bir şekilde yer alması ile birlikte Tokat ve Niksar’da gerçekleştirilen “Okur-Yazar Buluşmaları” oldu.Bu anlamlı etkinlikleri ilk kutlayan da Türk Edebiyatının mümtaz şahsiyeti Cahit KÜLEBİ’in halen Kıbrıs’ta yaşayan oğlu Ali KÜLEBİ oldu. Bizlere gönderdiği mesajında bu tür çalışmalarının önemini şöyle vurgulamıştı:
“Çok saygıdeğer Niksarlı hemşehrilerim;
Anadolu topraklarında kurulmuş olan iki Türk Devletine başkentlik yapan güzel Niksar’ımızda yıllardır süregelen “Erzurumlu Emrah’tan Cahit KÜLEBİ’ye Halk Aşıkları ve Şiir Şöleni”nin bu yıl da şanına yakışır şekilde kutlanmasından dolayı sevinç ve gurur duyuyorum.
Halen KKTC’de bulunmam ve sağlık durumumun uygun olmamasından dolayı çok istediğim halde bu çok anlamlı şölene katılamamamın üzüntüsünü yaşıyorum.
Babamın yaşantısının en mutlu günlerini geçirdiğini şiirlerinde yansıtmış olduğu Niksar’da onu ve çok sevgili eşi Fatma Süheyla Külebi’yi sizlere emanet etmiş olmanın huzuru içindeyim.
Türk Edebiyatına ve folkloruna çok katkısı olacağına inandığım ve süreç içinde Niksar’ımızı, Türk kültüründe özel ve hak ettiği yere taşıyacak bu artık gelenekselleşmiş şölenin düzenleyicilerini kutluyor,
Saygıdeğer Belediye başkanımız Özdilek Özcan, Saygıdeğer Kaymakamımız Selami Kapankaya ve Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği ile bu şölen için emeği geçen herkesi kutlayıp teşekkürlerimi sunuyor ve başarılar diliyorum.
Yine bu vesile ile annemi ve babamı emanet ettiğimiz sevgili ve çok vefalı Sayın Niksarlı hemşehrilerimize de en derin saygılarımı arz ederim.”
8 Ekim günü Tokat İl Milli Eğitim Müdürlüğü ve Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği işbirliği ile gerçekleştirilen Okur-Yazar Buluşmaları çerçevesinde:
Tokat İbn-i Kemal İlkokulu’nda Türk Edebiyatının sevilen isimlerinden Bestami YAZGAN, şiirlerini ve masal kitaplarından bazı örnekleri TOŞAYAD şairlerinden Sündüs Arslan Akça ile birlikte öğrencilere sundular. Söyleşinin bitiminde kitaplarını imzaladılar. Bu okuldaki etkinliğe Salihli’den Bizim Ece Dergisi Şair-Yazar Ahmet Otman da katılarak, öğrencilere Manisa’dan getirdiği kitap ve bazı hediyeleri takdim etti.
Gazi Osman Paşa Ortaokulu’nda düzenlenen programa Gümüşhane’den Araştırmacı-Yazar Talat ÜLKER ile birlikte TOŞAYAD üyesi, eser sahibi şairlerimiz Nihat Aymak ve Metin Falay katıldılar.
Gazi Osman Paşa Lisesi’ndeki Okur-Yazar Buluşmaları için konferans salonunda düzenlenen etkinliğe Doç. Dr. Ahmet Tevfik OZAN ve TOŞAYAD üyesi, Eğitimci-Şair Mahmut Hasgül katıldılar.
TOBB Ortaokulu’ndaki programda Şair Yazar Bestami YAZGAN ve Eğitimci-Yazar Mahmut Hasgül öğrencilerle söyleşi yaptıktan sonra eserlerini imzaladılar.
Aynı gün akşamı Türkiye’nin dört bir yanından gelen halk âşıkları ve şairlerimiz TOŞAYAD Başkanı Remzi Zengin’le birlikte Tokat’ta yayın yapmakta olan Güneş TV’yi ziyaret ederek Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği’nce periyodik olarak gerçekleştirilen “Kültür Sofrası”na katıldılar. Moderatörlüğünü Eğitimci-Yazar Hasan Akar ve Mahmut Hasgül’ün yaptığı programa, Doç. Dr. A. Tevfik Ozan, Bestami Yazgan, Talat Ülker, Ahmet Otman, İbrahim Düğer, Sündüs Akça, Aşık Kaptanî, Aşık Muhsin Yaralı katıldılar.
9 Ekim Cuma günü etkinlikler Niksar’da devam etti. Şairler ve halk aşıkları Niksar Belediye Başkanı Özdilek ÖZCAN ve Niksar Kaymakamı Selami KAPANKAYA’yı makamlarında ziyaret ederek Türk-kültür ve sanatına verdikleri desteklerden dolayı teşekkür edip eserlerini sundular.
Okur –Yazar Buluşmaları için: Niksar Fen Lisesi’nde Talat Ülker, A. Tevfik Ozan, Kenan Yavuzarslan; Niksar Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde: Ahmet Otman, Sündüs Arslan Akça ve Şerare Kıvrak; Niksar Kaya-İsmet ÖZDEN Ortaokulu’nda; Niksar TOKİ Ulucan Ortaokulu’nda, Bestami Yazgan, Mahmut Hasgül; Niksar İmam Hatip Ortaokulu’nda,İbrahim Düğer ve Remzi Zengin; Niksar Anadolu Lisesi’nde, Yahya Akengin, Vedat Fidanboy, Nihat Aymak söyleşilere katılıp eserlerinden imzaladılar.
Niksar Halk Eğitim Merkezi’nde düzenlenen sunumunu Melek Temel’in yaptığı “Halk Âşıkları Şöleni”nde Azerbaycan’dan Âşık Gara Borçalı, İzmir’den Âşık Ensar İpek, Aydın’dan Âşık Muhsin Yaralı, Sivas’tan Âşık Kaptanî ve Âşık Eserî sahne aldılar.
Programlar çerçevesinde aynı gün Karadeniz bölgesinin Türkleştirilmesi ve Müslümanlaştırılması için büyük mücadele veren Niksar’da medfun Ahi Pehlivan’ın anıt mezarının açılış töreni yapıldı. Törende Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü uzmanlarından Bekir Yeğnidemir Ahi Pehlivan’la ilgili bilgi sunumu yaptı. Niksar Belediye Başkanı Özdilek Özcan ve Niksar Kaymakamı Selami KAPANKAYA’nın teşekkür konuşmalarından sonra Niksar Müftüsü Ali Canpolat tarafından yapılan dua sonrası kurdele kesilerek anıt mezarın açılışı yapıldı.
Protokol, katılımcılar, şairler ve halk aşıkları Erzurumlu Emrah ve Cahit Külebi’nin anıt mezarlarını ziyaret ettiler.
Akşam, Vakıf Kültür Merkezinde gerçekleştirilen “Erzurumlu Emrah’tan Cahit KÜLEBİ’ye Halk Aşıkları ve Şiir Şöleni’ne “Niksar Kaymakamı Selami KAPANKAYA, Niksar Belediye Başkanı Özdilek ÖZCAN, ilçe Emniyet Müdürü Zeki Akyol, 22.Dönem Tokat Milletvekili İbrahim Çakmak,Niksar Eski Belediye Başkanı A.Duran Ünverdi, Vakıflar Eski Genel Müdürü Yusuf Beyazıt katıldılar. Gecenin açılış konuşmalarını Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği Başkanı Remzi Zengin ve Niksar Belediye Başkanı Özdilek ÖZCAN yaptılar.
Sunumunu Eğitimci-Yazar Mahmut Hasgül’ün yaptığı programda Ankara’dan TÜRKSAV Başkanı Yahya Akengin, İstanbul’dan Bestami Yazgan, Elazığ’dan, A. Tevfik Ozan, Ankara’dan Vedat Fidanboy, Gümüşhane’den Talat Ülker, Kırşehir’den İbrahim Düğer, Manisa’dan Ahmet Otman, Artvin’den Gülden Taş, Ankara’dan Gülten Ertürk, Van’dan, Gökmen Sakin, Samsun’dan Kenan Yavuzarslan, Tokat’tan Sündüs Akça, Şerare Kıvrak, A. Turan Erdoğan, Nihat Aymak, Rasim Yılmaz, Metin Falay, Hasan Akar, Niksar’dan Ahsen Arslan, Sivas’tan Aşık Kaptanî, Aşık Eserî, İzmir’den Aşık Ensar İpek, Aydın’dan Aşık Muhsin Yaralı, Azerbaycan’dan Aşık Gara Borçalı sahneye çıkarak duygularını saz ve sözleriyle dinleyicilerle paylaştılar.
Program, “VI.Cahit KÜLEBİ Anadolu ve Memleketime Bakış Şiir Yarışması”nda dereceye giren Miraç Furkan Bayar ve Talat Ülker’e verilen ödüllerle şair ve halk aşıklarına verilen plaket töreni ile sona erdi.
10 Ekim Cumartesi günü misafirlere kültür gezisi düzenlendi. Niksar Arsenal Yer altı şehri, Ulu Cami, Kırgızlar Kümbeti, Niksar Kalesi, Çöreği Büyük Camii, Melik Gazi Türbesi, Çamiçi Yaylası planlanan yerler arasında yer aldı.
Bize düşen, değerli katılımcılarla birlikte bu güzel etkinliklere sonsuz desteklerini veren Niksar Belediye Başkanı Özdilek ÖZCAN, Niksar Kaymakamı Selami KAPANKAYA, Niksar Belediye Başkan Yardımcısı Celal Şahin, Fatih Dönmezoğlu, bizleri yanız bırakmayan Bekir Yeğnidemir, Hüseyin Yeğnidemir, M. Necati Güneş. Akmandar Demirci, Kültür Müdürlüğü personellerinden Ersin Ertubay, Ayhan Demircioğlu, Mehmet Türkü, Özcan Er, Merve Aydemir ve diğer emeği geçenlere en içten teşekkürlerimizi sunmaktır.
Kara Gözlüm neredesin bileydim
İzlerinden ardın sıra geleydim
Ağlıyorsan göz yaşını sileydim
Senelerdir görmedim âh yüzünü
Yarım kaldı hikâyemiz sevdâmız
Ebediyyen bahtiyarlık edâmız
Ne acıydı böyle ânî vedâmız
Öpemedim son defa âh gözünü
Şimdi yalnız kimsesiz ve pişmanım
Tükeniyor gayrı günüm zamanım
Belli değil baharım ve hazânım
Unutamam “çok sevmiştim” sözünü
Kara gözlüm şiirime ilhamsın
Ömür boyu çekeceğim tek gamsın
Bilemedim bana neden haramsın
Hangi başa destek yaptın dizini
– Yasaklanmış elmayı Havva için ısırıp
Suçuna ortak olmak demektir seni sevmek… –
Seni sevmek, kamerin güneşe yüz çevirip
Karanlık suretini günden gizlemesidir.
Kaf Dağının ardına yıldızları devirip
Gözlerinin daldığı yeri izlemesidir.
Seni sevmek, Mısır’da bir firavundan kaçıp
Kızıldeniz’de ölmek; gözlerinde doğmaktır.
İlk cemrenin ardından çiçeklerimi açıp
Kendi öz evladımı ellerimle boğmaktır.
Seni sevmek, semaya açılan avuçların
“Âmin” dolu bir aşkla yüze sürülmesidir.
Şeytan’a terk edilip tövbe bilmez suçların
Hesabının mahşerden önce görülmesidir.
Seni sevmek, dört mevsim boyu yağmur yağması
Yedi gün, on iki ay batmaması güneşin.
Karanlık gecelerin bir saate sığması
Gül tenli İbrahim’i yakmaması ateşin.
Seni sevmek, bir düşten bir düşe hicret etmek
Gördüğüm her zerreye seni anlatmak biraz.
Bir tek seni dileyip, tek sana niyet etmek
Kırk gece sabaha dek aç susuz yatmak biraz.
Seni sevmek, duyduğum aşk dolu her bestenin
Sözlerinde isminin geçmesi gibi bir şey.
Baktığın her adresi -cennet kokarken tenin-
Bülbülün kıble diye seçmesi gibi bir şey.
Seni sevmek, sevmekten kan ter içinde kalmak
Gözlerinde dinlenip unutmak yorgunluğu.
Kirpiklerinde yanmak, küle dönüp azalmak;
Bir yakamoz gölgesi, bir deniz durgunluğu.
Seni sevmek, yok olmak zifir kokan gecede
Avunmak yüreğimde yankılanan sesinle.
İsmini zikir saymak yazdığım her hecede
Ve yeniden var olmak sen kokan nefesinle.
Seni sevmek, çölde bir vahanın susuzluğu
Yağmur damlalarının denize hayretidir.
Bedenin sarhoşluğu, ruhun uykusuzluğu
Şairin gözlerine ulaşma gayretidir.
12.09.2014/İstanbul
TANRIM-6sentyabr 1990-
Gün gündən bəd gəlir, il ildən betər,
Zaman hava kimi qarışır, tanrım.
İnsanın dadına nə düzlük yetir,
Nə də halallıqdan kar aşır, tanrım.
Seçilmir iblisdən dünya mələyi,
Əsir, səmtsiz əsir əsrin küləyi.
Zərif ləçəkləri gülün çiçəyin
İnsan alnı kimi qırışır, tanrım.
Ayaqlar düşünür başın yerinə,
Ona sığal dəyir daşın yerinə.
Dərdə bax, qoyulur naşı yerinə
Aqil də bu dərdlə barışır, tanrım. (daha&helliip;)
Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyinin 25 Oktyabr 2015-ci il tarixli N 25/10 saylı qərarı ilə, Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsi, gənc xanım yazar Şəfaqət Cavanşirli yüksək əxlaqi dəyərlərə, keyfiyyətlərə, mədəniyyətə sahib olduğuna və yaradıcılığındakı inkişafına görə, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş mələhətçisi seçilib.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, “Ədəbiyyat işığı”Müstəqil ədəbi-bədii portalının redaktoru, “Mingəçevir leysanı” ədəbi-bədii jurnalının bölgə müxbiri, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Mingəçevir bölməsinin nəzdində fəaliyyət göstərən “Mingəçvir qönçələri” adlı uşaq ədəbi birliyinin sədr müavini, Azarbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, gənc yazar Ruslan Ələkbərlinin “Hardasan”, “Deyilsən”, “Şeir yazmaq istəyirəm”, “Məni qınamayın”, “Tələsir”, “Hayıf”, “Gedəsən…” şeirləri Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin aylıq ədəbiyyat dərgisi “Ulduz” jurnalının yeni sayında Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Mingəçevir bölməsinin sədri İsmayıl İmanzadənin xeyir-duası ilə işıq üzü görüb.
Qeyd edək ki, bundan öncə gənc yazar Ruslan Ələkbərlinin şeirləri dövri mətbuatda dərc olunaraq ictimaiyyət nümayənədələrinin nəzərinə çatdırılmışdı.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, “Ədəbiyyat işığı”Müstəqil ədəbi-bədii portalının redaktoru, “Mingəçevir leysanı” ədəbi-bədii jurnalının bölgə müxbiri, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Mingəçevir bölməsinin nəzdində fəaliyyət göstərən “Mingəçvir qönçələri” adlı uşaq ədəbi birliyinin sədr müavini, Azarbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, gənc yazar Ruslan Ələkbərli Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Mingəçevir bölməsinə üzv qəbul olunub.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
24 Oktyabr 2015-ci il tarixində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Adana şəhərində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndli İraq Türkmən Yazarlar Birliyinə üzv qəbul olunub.
Qeyd edək ki, bundan öncə Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyinin 10 iyul 2015-ci il tarixli qərarı ilə Azərbycan-Dağıstan iki qonşu ölkənin arasındakı mədəni və ədəbi əlaqələrin inkişafındakı müstəsna xidmətlərinə, eyni zamanda ədəbi-bədii yaradıcılığındakı irəliləyişlərə görə, nəğməkar şairə, istedadlı qələm sahibi Zeynəb Dərbəndli (İbrahimxəlilova Zeynəb Şəmsəddin qızı) Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i seçilimişdi.12 sentyabr 2015-ci il tarixində Dağıstan Respublikasının Dərbənd rayonunun Rukel kəndində nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndlinin Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzv qəbul olunması və nəğməkar-şairəliyinin iki il tamam olmasına həsr olunmuş tədbir keçirilmişdi.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Qardaşlıq və həmrəyliyin möminlərə qazandırdığı güc
Allah rizası üçün həmrəy olmaq möminlərin gündəlik həyatda və çətinliklər qarşısında müvəffəqiyyət əldə etməsinin vacib sirridir. Müsəlmanların tarix boyu başlarına gələn hadisələrə baxdıqda da çətinliklərdən həmişə bu tərzdə xilas olduqlarını görürük. Başda insanlara nümunə olan peyğəmbərimiz hz. Muhəmməd (s.ə.v) və səhabələri olmaqla bütün müsəlmanlar bu əxlaqı ən gözəl tərzdə yaşayıblar. Göstərdikləri üstün əxlaq və fədakarlıq nümunələri ilə İslamiyyətin və Quran əxlaqının bütün dünyaya yayılmasına səbəb olublar.
Möminlərin vacib xüsusiyyətlərindən biri də qardaşlıq, həmrəylik mənasını verən təsanüddür. Rəbbimiz Quranda bütün möminlərin qardaş olduğunu bildirmişdir. Möminlər Allah rizası üçün yaşayan, Onun rəhmətini və cənnətini ümid edən insanlardır. Buna görə də bir-birilərini çox sevirlər və həmrəydirlər. Allah bu gözəl əxlaq xüsusiyyətindən razı olduğunu Quranda belə bildirir:
”Şübhəsiz ki, Allah möhkəm bir divar kimi səf-səf düzülüb Onun yolunda vuruşanları sevir.’ (Saff surəsi, 4)
Möminlər gözəl əxlaqlı, təvazökar və sevgi doludurlar. Buna görə də möminlər arasında təsanüd çox rahat yaranır. Allah möminlərin bir-birlərinə olan bağlılıqlarının necə olduğunu Quranda belə bildirmişdir:
‘Hamınız Allah’ın ipindən möhkəm yapışın və parçalanmayın! Allah’ın sizə olan nemətini xatırlayın ki, siz (bir-birinizə) düşmən idiniz, O, sizin qəlblərinizi birləşdirdi və Onun neməti sayəsində (bir-birinizlə) qardaş oldunuz. Siz odlu bir uçurumun lap kənarında idiniz. O, sizi ondan xilas etdi. Allah Öz ayələrini sizə beləcə bəyan edir ki, bəlkə doğru yola gələsiniz.’ (Ali-İmran surəsi, 103)
Möminlər arasındakı həmrəyliyin vacib xüsusiyyətlərindən biri də qısqanclıq, kin və ya mənfəətçilik kimi rəftar pozuqluqlarının olmamasıdır. Başlarına hansı hadisənin gəlməsindən asılı olmayaraq, heç vaxt fədakarlıq, təvazökarlıq və bağışlayıcılıq kimi Quran əxlaqının qazandırdığı rəftarlardan əl çəkmirlər.
Uca Rəbbimiz Quranda möminləri təsanüdü pozan rəftarlara qarşı xəbərdar edir. Məsələn, mömin digərinin xoşuna gəlməyən və onu təhqir edən üslubdan qətiyyən istifadə etməməlidir. Allah Quranda bu vəziyyəti belə bildirmişdir:
”Qullarıma de ki, ən gözəl sözləri danışsınlar. Çünki şeytan onların arasına ədavət sala bilər. Həqiqətən, şeytan insanın açıq-aydın düşmənidir.’ (İsra surəsi, 53)
Kənan və Kamran Murquzov qardaşlarını ömürlərinin ən əziz günü olan doğum günləri münasibəti ilə səmimi qəlbdən təbrik edir,onlara gözəl və doğma Azərbayzanımızın mədəniyyəti və ədəbiyyatı naminə gördükləri fədəkar işlərində daha böyük uğurlar diləyirəm. Qoy hər zaman həyat Onlara gülsün! Qardaşlara ad günləri münasibəti ilə yazdığım akrostik yazımı təqdim edirəm./Öncə baş hərflər oxunsun/ :
Könüllər fəth edən iki qəhrəman,
Əzm- iradəli qoşa novcavan.
NəmXuda bəxş edib Uca Yaradan,
Allahım qorusun onları hər an.
Nəyə qadir onlar, hər kəsə bəlli,
Vicdan, hünər qoşa, edir təcəlli.
Əlləri toxunan hər şey gül açır,
Kədər, qüssə, həsrət onlardan qaçır.
Atanın, ananın əkiz sevinci,
Mehr- məhəbbətdən törəmiş inci.
Rəbbin hədiyyəsi, qoşa ərmağan,,
Allahım hifz etsin, qorusun Mövlan.
Nə söyləsin daha, şairə Dövran?!…
25.10.2015.
“AYDINOGLU CONSULTİNG GROUP” LL Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbərini, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və baş redaktorunu, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvünü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin xüsusi müxbirini, gənc yazarını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!
Mətbuat xidməti
“AYDINOGLU CONSULTİNG GROUP” LL Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin təsisçisi və baş redaktorunu, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Beynəlxalq Əlaqələr və Tərcümə” şöbəsinin rəhbərini, “KenanAydinoglu.Com” saytının Mətbuat xidmətinin rəhbərini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvünü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin foto-müxbirini, tərcüməçi-jurnalistini, gənc yazarını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!
Mətbuat xidməti
Xoşbəxtlik, Xoşbəxtlik…Kasıb olanlar xoşbəxtliyi pulda,var-dövlətdə, sevgidən əziyyət çəkənlər sevgidə, dişləri ağrıyanlar xoşbəxtliyi dişləri sağlam olmaqda görər. Gülməlidir hə, amma bu fikirləri Şekspir səsləndirmişdi.Bu həqiqətəndə belədir. Saysaq adını xoşbəxtlik qoyacağımız ,xəyalında oldugumuz çox anı göstərə bilərik.Bəzən kiçik xoş anı xoşbəxtlik hesab edərsən.Çünki sən illərdir o kiçik anın həsrətindəsən. Bir neçə dəqiqəlik xoş an sənin xoşbəxtliyin olar.Hər insan xoşbəxtliyə irəliləmək adını xoşbəxtlik qoya biləcəyi nələr isə axtarar.Tapar bəziləri ,tapar xoşbəxt sanar özünü, bəziləri xoşbəxtliyi səhv anlayar, bəziləri isə nə qədər axtarsada tapa bilməz.Ondan uzaq qaçar xoşbəxtlik.Sanki uca bir zirvədə dayanar. Nə qədər ona yaxınlaşmaq istəsəndə yaxınlaşa bilməzsən.Kim isə,nə isə yolunu kəsər,addımlamağa qoymaz səni.İnsanların istədikləri şeyə sahib olması böyük bir xoşbəxtlikdir,amma sahib olduğundan çoxunu istəməmək daha böyük bir xoşbəxtlikdir.Mənə görə hərdən xoşbəxtlik ücün nəsə axtarmaq,xoşbəxtliyi nədəsə görmək mənasız düşüncədi.Xoşbəxtlik insanın içindən ,dərinliklərdən gələn bir hissdi.İnsan sadəcə xoşbəxt olduğunu düşünür,səbəbi isə bir vaxt arzu etdikləri deyil, sadəcə hissidi.Həyatla sülh bağlasan xoşbəxt,müharibə etsən bədbəxt olarsan.Uşaq ikən yəqinki çox insanın həyata keçirdiyi və keçirə bilmədiyi arzuları olub.Bəzən xoşbəxtlik kəlməsinin özünü belə səhv anlayarsan.Arzularını,umidlərini yanlış küçələrdən xoşbəxtlik adlı ünvana catdirmaq istəyərsən.Yalnız sonda başa düşərsən ,düzgün qapını döymədiyini..Səhərlər özünü xoşbəxt sanan insanların çoxu gecələr düşünərkən özlərini bədbəxt hiss edir.Gecələr dinlədiyin musiqilərdimi buna səbəb,ya özün?Bəzən bilərəkdən musiqiçiləri günahkar çıxartmaq istəyərik.Sanki bunların səbəbi özümüz deyilik.Təsəvvür etmək,xəyalına gətirmək canlandırmaq istəyərsən..Çəkinmə özünü xəyallarına etibar et.Xəyalların edə bilməyəcəyi ,qarşısını kəsən maneələr yoxdur.Xoşbəxtliyə çatmağa imkan verməyən bir şey yoxdur xəyallarda.Xəyallar sərhəd tanımaz.Uşaq ikən oynadığımız oyuncaqlardan ,oynayarkən yıxılmaqdan,kitabları vərəq-vərəq axtararaq şəkil tapmaqdan yorulardıq. (daha&helliip;)
Azərbaycan Kempo Federasiyası mətbuat xidmətinin rəhbəri, jurnalist Elşən Yəhyayev gənclərin cəmiyyətdə rolu barədə Moderator.az-a bir yazı göndərərək düşüncələrinin ictimai müzakirəyə çıxarılmasını xahiş edib: Çox vaxt gənclər sevgini digər hisslərlə qarışdırırlar. Əgər buna hiss demək mümkündürsə.Siz kimdənsə istifadə edirisinizsə onda bunu sevgi adlandırmaq olmaz. Bu kimi hallar insana sevgi kimi görünür, əslində isə bunların hamısı saxtadır. Bu gün Azərbaycan gəncliyi həm inkişafdadır həm də ki, tənəzzülə doğru irəliləyir. Günümüzdə, Azərbaycanda çox mənasız və xoşagəlməz gənclik formalaşır Bizdən əvvəlki nəslin yaşadığı zaman, mühit, şərait tamam fərqli olub və bu da gənclərin səhv yolda olduğunu göstərir. Hazırda ölkəmizdə Avropaya inteqrasiya prosesi gedir və belə gənclər müasir düşüncəli gənclərlə fikir ayrılığına düşür, bu da gəncliyin parçalanması deməkdir. Bu özünü indi göstərməsə də gələcəkdə mütləq cəmiyyətə, ələxüsus da cəmiyyətin ən vacib hissəsi olan gəncliyə öz ziyanlarını göstərəcək. Dünyanın hansı yerindən aslı olmayaraq, gənclik hər zaman dəyişikliyə maraqlıdır.Bu, Azərbaycandada belədir. Amma problem ondadır ki, dəyişikliyə nail olmaq üçün seçdikləri yol çox zaman yanlış olur. Çox təəssüf ki, bu gün Azərbaycan gəncini meşşan həyat tərzi maraqlandırır.Bütün bunlara səbəb olan faktorlar isə daha böyük mövzudur.Belə olan halda gənclərimizin vətəndaş cəmiyyətinin inkişafında aktiv rolunu gözləmək olmur.Halbuki Azərbaycan gəncini təhsilli, ictimai cəhətdən fəal, dövlətin və cəmiyyətin idarə edilməsində və inkişafında yaxından iştirak edən,çox böyük hədəfləri və məqsədləri olan, enerjili və özünə güvənən gənc kimi görmək istəyərdim.
Yenə kağız ,yenə qələm,
Ürəyimdən keçənləri,
Sətirlərə düzəcəyəm.
Gah sevgidən, gah nifrətdən,
Şeirimə don biçəcəyəm,
‘’Bəlkələrdən ‘’ümidlərdən,
Kəlmələrim dillənəcək,
Ağladacaq, kövrəldəcək,
Qəlbimdə yatmış duyğular,
Misralarda dillənəcək,
Sətirlərə çevriləcək,
Gileylərim, tənələrim,
Həm sevincim, həm kədərim,
Bax beləcə köçürəcəm,
Ürəyimi misralara.
Yenə kağız ,yenə qələm,
Ürəyimdən keçənləri,
Sətirlərə düzəcəyəm.
Nəhayətsiz arzulardan,
Qanad açmış xəyallardan,
Ömrün şirin çağlarından.
(daha&helliip;)
Rafael Hüseynovun “VAXTDAN UCA”- əsəri uzun illər öncə işıq üzü görməsinə baxmayaraq yenə də oxucuların maraq dairəsindədir. Mən özüm də bu kitabı yaxın günlərdə gec də olsa oxudum. Bu o demək deyil ki, mənim Hüseyn Cavidin yaradıcılığından heç xəbərim yoxdur. Onu qeyd edim ki, Azər Turanın “CAViDNAMƏ” – ni Rafael Hüseynovun “VAXTDAN UCA” əsərindən əvvəl oxumuşdum. Lakin hər iki yazarın əsərinə fikir bildirməyimin əsaslı səbəbi mütaliəni sevən Cavidsevər oxucular kimi, məni də bu əsərlərə olan fikir müxtəlifliyi məcbur etdi. Bu günlərdə tanınmış araşdırmaçı-alim Azər Turanın tədqiqat əsəri, olan“CAVİDNAMƏ”ni oxuyub,mətbuat səhifələrində fikrimi bildirmişdim. Buna baxmayaraq, hər iki əsərə qarşı oxucuların fikir ayrılığını nəzərə alaraq yenidən fikrimi oxucularla bölüşmək istərdim. İlk öncə onu qeyd edim ki,”VAXTDAN UCA” əsəri “CAVİDNAMƏ” ilə müqayisədə elmi əsər deyil, sadəcə Rafael Hüseynovun Hüseyn Cavidə olan sevgisinin bəhrəsi kimi səciyyələndirilə bilər. Çünki yazılmış fikirlər müəyyən mənada tarixi faktlara əsaslanmasa da oxucunu Cavidin yaşadığı həyatın keşməkeşinə səyahət etdirir. Kitabın adına gəlincə, VAXT VƏ ZAMAN ALLAHA məxsusdur. Kitaba ön söz yazan Anar müəllim vaxt və bəxt anlamlarının bir-birini tamamladığını önə çəkir. Mən bir oxucu kimi önə çəkilən fikir haqqında belə deyərdim, Hüseyn Cavidin başına gələnlər nə vaxtdır, nə bəxtdir, sadəcə yaşadığı dövrün burulğanlı mühitidir. Onu bu burulğana sürükləyənlər onun nə qədər əlçatmaz olduğunu bilənlər idi. Bu əlçatmazlıq Hüseyn Cavidi ucaltdı. O ucalığı ilə əqidə və təffəkürünün, ilahi bəsirətinə sığınan əqli, zəkası oldu ki, ona qarşı üzü dönmüş zamanın gərdişinə tanrısına üsyan etmədən dözdü və yaşadı. Bəli, zamanın haqsız məngənəsində çabalayan Hüseyn Cavid məfkurəsinin cilalanması mümkünsüz olduğundan, zaman–zaman onun bənzərsizliyi bu günümüzə də gəlib çatdı. Hüseyn Cavid “dayanan zaman”ın nə vaxtsa onun bəxtinə sarı irəliləyəcəyini sanki əvvəldən bildiyi üçün heç mücadilə etmədən öz tanrısına sığındı. Tutduğu bu yol dözülməz olsa da, Hüseyn Cavid dözdü və düşmənlərinin gözünə dik baxdı. O, hətta bilirdi ki, onu 1937 – ci ilin burulğanına sürüklüyənlər zaman gələcək o dövr xatırlanarkən murdar xislətli insanların bu günümüzə gəlib çıxan tör – töküntüləri utanc hissi keçirəcəklər, hətta öləcəklər belə…. Yarım əsr əvvəlin saralmış qəzet səhifələrində bu iyrənc misraları oxuyub təəccüblənməmək mümkün deyil: (daha&helliip;)
Hər zaman qış fəsli gələndə bütün dərdlərim təzələnərdi. Paltar satılan maqazinlərin yanından keçəndə manikenlərə geyindirilmiş şubaları görəndə yazıq-yazıq onları seyr edər, boynumu büküb məyyus halda oradan uzaqlaşardım. Şubalara olan marağım və sevgim bəlkə də onu almaq imkanımın olmamasından irəli gəlirdi. Bir aylıq məvacibimlə onu almaq təbii ki, qeyri mümkün idi. Ailə, oğul-uşaq qayğısı da bir yandan buna imkan vermirdi. Hətta hərdən yuxularımda da şuba görürdüm. Şubalara olan bağlılığım və həsrətimin nə vaxtsa sona çatacağını bilməzdim. Deyirlər ki, insan həyatda nəyisə arzulasa, yalnız ona sahib olduqdan sonra sakitləşir və əlçatmaz arzusu gözündə adiləşir. Mən də isə hər şey əksinə oldu. “Böyük Şuba” sevgim ona sahib olmadan bir günün içində bitib, tükəndi. Başıma gələn bir hadisə bu istəyimin üstündən xətt çəkdi.
Bir ay bundan öncə işdən çıxıb evə qayıdarkən yaxınlıqdakı bazardan bir az alış-veriş etdim. Yağışın yağmağa başladığını görüb taksiyə minməkdən ötrü əlimi cibimə aparmaq istəyəndə yadıma düşdü ki, pulumu xərcləyib qurtarmışam. Yalnız avtobusla getmək üçün cibimdə qəpiklər qalmışdı. Avtobusa minməkdən ötrü ağır sumkaları avtobus dayanacağına daşımalı oldum. Bir xeyli getdikdən sonra gözlərim yolun o biri tərəfində dayanmış və taksiçi işləyən qonşuma sataşdı. Və qərarlaşdırdım ki, pulum olmasa da onunla evə gedər və mənzil başına çatdıqdan sonra pulunu gətirib verərəm. Yolu keçmək istəyəndə, olduqca bahalı bir maşın gəlib məndən bir az qarşı tərəfdə dayandı. Maşının qabaq oturacağında əyninə gözəl şuba geyindirilmiş kiçik məxluqu görüb bir az duruxdum. Bu yağışlı havada onun yerində olmaq istədim. Bir yandan soyuq hava, bir yandan da əlimdə daşıdığım ağır yük… Hətta ona bəxtəvərlik də oxudum. : “Nə xöşbəxtsən. Əyninə belə şuba geyinməyə nail olmusan. Mənim 40 yaşım var, hələ də ona həsrətəm. Allah kimsəni kasıb eləməsin”. Maşınla aramızdakı məsafə çox olduğundan maşında oturanın kim olduğunu aydın görə bilmirdim. Onun şubası məni valeh eləmişdi. Bu an qonşum məni uzaqdan görüb maşına gəlməyim üçün əlini yellədi. Tıxac olduğundan maşınlar həmişəki kimi bir-birinin ardınca düzülmüşdü. Onların arasından keçərək taksiyə tərəf gedəndə həmin bahalı maşının yanından keçdim. Taksiyə minməzdən əvvəl son dəfə maşında oturanın şubasına baxmaq istədim. Gördüklərimin qarşısında sanki ayaqlarım tutuldu. Bilmədim güləm, ya ağlayam. Mənimçün əlçatmaz olan şubalar bir anın içində gözümdə adiləşdi. Sən demə bayaqdan bəri mənim qibtə edib bəxtəvərlik oxuduğum məxluq insan deyil, əyninə şuba geyindirilmiş meymun balasıymış.
Seni içiyorum çayımda yudum yudum
Yağmurlar düşüyor dallarıma
Serin, nemli Karadeniz havasıyla
Dudaklarım ıslak
Seninle koşuyorum ellerimde bulutlar
Biraz daha uzansam dağları aşacak ayaklarım
Kin büyütecek bu kez göğün içi
Seninle olduğumda neler oluyor böyle
Duygularım fırtınalı bir deniz gibi
Sanki bir korsan gibi girmişsin güverteme
Oysa sevmenin tam da ortasındaydım
Çoğaldıkça çoğalıyordum içimde
Ne yaparım bilmem ki bu kadar senle
Oyuncağı elinden alınmış çocuk gibiyim
Yüreğimin cebinde ellerim
Bakışlarım gözlerinden sarkıyor şimdi
İçtiğim sendin, çayım tükenmek üzere artık
Birazdan görecekler yanı başımda sen
Bilmem ki ne diyecekler
Bir sessizlik mi dökülecek bardağıma.
Avlusu gül
Odalarına sinmiş tüm anılar
Çürümüş tavan arası
Geceyi sarkıtmış gibi içinden
Sönüp kalmış sanki birkaç ışık da
Mum yanıkları hemen masa üstünde
Tek sahibi sessizlik artık
Belki de
Kapalı dolaplarında
Sözcükler var
Şimdilik suskun duran
Ara sıra
Bir kedi miyavlaması bahçeden
Ve ötesinde
Tedirgince duran duvarlar
Konuşmak isteyenler var
Gölgelerinde belki de tavanın
Avlusu gül
Kapısında bir konuk, şimdilik
Yıllar sonra çıkıp gelmiş buralara belli
Kim bilir, neler yaşadı ki burada?
Gözlerinde birkaç damla hüzün
Tekrar gidecek elbet, kalmayacak sanki
Sessizlik evin asıl sahibi.
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi
Sunakta tanrılara bahşedilen
Canlının katledilişi gibi
Adanmış!
Uçuk bir akşamüstü
Yavaş yavaş sepeleyen kar karanlığında
Ayakların altından kayan yol
Bıkmış yıllardır yerlere serilmekten.
Silkelenir ezilmişliğinden
Yürür üstüne tanrıların!
Ay ufalanır,
Dökülür harabelere…
Yıldızlar, toplanırken gecenin eteğinde
Uykusuz gözlerden akar saman yolu
Şaşkın nehirlere öncü
Yol olur.
Acılar bilenir,
Çarpa çarpa taşlara…
Adanmış hayat,
En uysal haliyle
Sunakta katledilmeyi bekler.
Yırtılır, tanrıların yüzleri birer birer!
Kılıçla ikiye bölününce dünya
Adanmış hayatlar çıkar ortaya!
Özgürdür artık;
İkiye bölünmüş olsa da…
Adana.24.02.2007
SAAT:20.00
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Fərqli deyil payızım…
Ötən ilkidi elə…
Arzularda şən “qızım”,
“Oğlum” döyükür hələ…
“Nənə” deyənim də var…
Qulaq batırır səsi…
“Xala” sözü axtarır
Zakirin zümzüməsi…
“Bibi” də oldum… çoxdan…
“Xanımlığım” bir ayrı…
…Hər şey gözəl həyatda…
Yoxluğundan savayı…
Bu fəsil nə qədər fərqlidir belə,
Cox incə duyğular yaşadır bizə.
Könül sirdaşımız olsa da belə,
Bu payız kövrəklik gətirir,mənə..
Hər rüzgar qəfil bir qonaq kimidir,
Hər yapraq atılmış uşaq kimidir,
Hər yağış ağlayan sirdaş kimidir,
Bu payız kövrəklik gətirir,mənə.
Günəşə həsrətdir yaşıl meşələr,
Cicəksiz qalıbdır,solğun dərələr,
Cırpılır sahilə coşğun ləpələr,
Bu payız kövrəklik gətirir,mənə.
Buludların gözü dolubdu yenə,
Qürurdan ağlamır,bəlkə də hələ.
Duyğular payizla eynidir deyə,
Bu payız kövrəklik gətirir,mənə.
Bu payız, kövrəklik gətitir mənə..
EVİM, EŞİYİM OI
Qoyma məni evsiz qalım,
Həsrətə, hicrana dalım,
Ay gözəlim, qadan alım,
Sən gəl evim-eşiyim ol.
İzin olum yollarında,
Mənə gəlsin yolların da.
Ömür boyu qollarında,
Mən uyuyum, beşıyım ol.
Saxla məni ürəyində,
Mənlə vursun ürəyin də.
Yaşadıqca ürəyimdə,
Həm daxilim, eşiyim ol. (daha&helliip;)
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Bəlkə payız axşamı…
Bəlkə, payız axşamı,
Ruhumu oxşayasan,
Sınsın həsrətin əli.
Yenə də söyləyəsən,
“Ey gözəllər gözəli”
Bəlkə payız axşamı,
Qadasını aldığım,
Bakı bağlarındaca,
Könlümü oxşayasan…
Baxasan varaq-varaq,
Qumaş qumlu sahildə, (daha&helliip;)
Oktyabrın 17-də Nizami Kino Mərkəzində istedadlı gənc şair Əsli Dilbazinin “Sevən ürəklərin parçaları” adlı rus dilində ilk şeirlər məcmuəsinin təqdimatı keçirilib.
Tədbirdə Xalq Artisti Lyudmila Duxovnaya və aktyor Oleq Əmirbəyov şairin şeirlərini söyləyiblər.
Sonda gecənin qonaqlarına “Sevən ürəklərin parçaları” toplusu təqdim edilib.
Tədbirdə mədəniyyət və incəsənət xadimləri, şairin pərəstişkarları və KİV nümayəndələri iştirak ediblər.
Qeyd edək ki, Əsli Dilbazi məşhur Dilbazilər nəslindəndir. O, Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetini əla qiymətlərlə başa vurub. Ə.Dilbazi poeziya ilə erkən yaşlarından məşğul olur. Onun şeirləri “Ədəbiyyat dünyası” qəzetində dərc edilib, Rusiyanın “Skifiya” nəşriyyatının “Antologiya jivoy literaturı” toplusuna daxil edilib.
Aliyə Əsədova,
AYB üzvü, Prezident təqaüdçüsü
« Mən Məktəbə gələrkən çox həyacanlı idim.Səbirsizliklə müəlliməmi görmək istəyirdim.Müəlliməmi görərkən sevindimki belə gözəl müəlliməm var. Sinif yoldaşlarımı görərkən həyəcanlanırdım.Sonra onlarla dost oldum.”
“Mən sizin sinifə gələndə sevindim.Ona görədə sizin sinfdə qaldım.Çox sağolun müəllimə.Siz olmasa idiniz biz şagirdlər savadsız qalardıq.Oxuya bilməz,yazı yaza bilməzdik.”
Şair həyatda yaxşı nə varsa götürür və öz əsərinə daxil edir.Ona görədə onun əsəri gözəl ,həyatı isə çirkin olur.( L.N.Tolstoy)
5 oktyabr” Müəllimlər günü”münasibəti ilə bütün şagirdlərim tərəfindən yazılan məktublardan tək ikisini yazdım.Hər birisinin məktubu bundanda artıq ürək dolu sözlərdən ibarətdir.Həyəcanlı yazılarla buraxılan səhvləri gözlərim inanınki sevincdən bir o qədərdə görməyirdi.Çünki artıq ürəklərindən keçənləri onların gözlərindən oxumusdum.
Maraqlar fərqlidir,istəklər fərqlidir.Valideyinlər var ki insanın əziyyətini bir çırpıda yerə sərir.Valideyin varki əvvəldən bir çox anlaşılmazlıq olsada sonra getdikcə ona güvənməyi öyrənirsən. Hər kollektiv də olduğu kimi müəllim kollektivi ilə də işləmək çox çətindir.Deyərdim ki bir az da artıq çətindir.Çünki bu çox şərəfli peşədə öyrədən sən olduğun halda qəribə insanlarla qarşılaşırsan.Sənə ağıl vermək istəyənlər,adına ləkə vurmaq istəyənlər,milyonları qarşına sərmiş kimi etdikləri təbrikləri başa qalxanlarda heç də az deyil.Yəqin tek yeganə peşədir ki can qoyub yol öyrətdiyin şagirdlərinin səni sevməsini, görməməzlikdən gələn və öz mənafeyinə yaraşan hərəkət edənlərdə yəqin bu peşədə can qoyub qurbana çevrilənlərdir.
Cəmiyyət istəksiz bir şey etməz.Biz çox güclü xalqıq.O qədər azadıq ki heç kimi heç kim heçnəyə məcbur edə bilməz. Ancaq bəzən sadə müəlliməni mürəkkəbə çevirib öz peşəsinə nifrət etdirmək həddinə gətirənlərdə olur.Nə yaxşıki yaxşı insanlarda var.Bu yolun keşməkeşindən keçib sənə səbrli olmağı xatırladan, yanında güclü olduğunu hiss elətdirənlər də var.Zaman o qədər qısadırki istədiyimiz kimi yaşamaq üçün ömrümüz deyərdim ki çox azdır.Gəlin o zamanı yaxşı dəyərləndirək.Dünya malı üçün bir –birimizə quyu qazmayaq.Ləyaqətimizi parçalamayaq.Dalaşanda elə sözlər barı sərf edəkki barışmağa üzümüz olsun.Qəlbimin qırıldığı çox insanlar var.Mən peşəmi o qədər sevirəm ki heç kim bu sevdamdan əl çəkdirə bilməz.Bir müəllimə kimi inanıram ki ,vəfasız dost kölgə kimidir.İşıqlı gündə səni izlər,buludlu gündə gözdən itər.
Fikir müxtəli ola bilər,lakin həqiqət birdir.Həqiqətdən qaçmayın.İnsan kimi insan olun ! Onu da deyimki acı dil bal satandan,şirindil bibər satandan yaxşıdı
YOZ YUXUMU
Yuxu yozan yoz yuxumu tərsinə,
Buludları qara gördüm, qara mən.
Geckmişdim Dədə Qorqud dərsinə,
Dörd tərəfdən çəkilirdim dara mən.
Qoç Koroğlu dəyirmanda yatırdı,
Keçəl Həmzə dəliləri satırdı.
Harayımdan qulaqlarım batırdı,
Heç bilmirəm necə gəldim bura mən.
Ayaqlarım bənd olmuşdu cələdə,
Mənzilimə çatammıdım hələ də,
Sanırdım ki, bu yollara bələdəm,
Bilmirdim ki, hara gedim, hara mən.
Bir çay gördüm sularında qəzəb, kin,
Sahillərdə sakinləri didərgin,
Sal körpüsü qollarıydı Babəkin,
Ha çalışdım keçəmmədim ora mən.
Alma qaldı oğru divin əlində,
Düşəmmədim qara qoçun belindən,
Bu torpağın dərib şehli gülündən,
Öz əlimlə uzadırdım xara mən.
Özüm verdim dərd əlinə yaxamı,
Nişan aldım, daşa vurdum oxumu,
Yuxu yozan, tərsinə yoz yuxumu.
Gəzdirirəm sinəm üstə yara mən.
DEYƏM GƏRƏK
Əlimdədir əsrlərin cilovu,
Boz ayğırlı Bamsı Beyrək mənəm, mən
Öz qalam var, öz bərəm var, öz ovum,
Dağda-düzdə əsən külək mənəm, mən.
Özgə yerdə gəzməmişəm izimi,
Yad payına dikməmişəm gözümü,
Bu torpağa sürtə-sürtə üzümü,
Sığal çəkən kövrək-kövrək mənəm, mən.
Vətən dərdi Vətənləşdi sinəmdə,
Vətən eşqi bir atəşdir sinəmdə,
Alov düşdü, saflıq bişdi sinəmdə.
Süfrəsi bol halal çörək mənəm, mən.
Savlanın gədiyindən keçmişəm,
Çeşmələrin bəbəyindən içmişəm,
Yollar çoxdur, dönməzliyi seçmişəm,
Zirvələrdə açan çiçək mənəm, mən.
Tarix özü yollarımı azdırıb,
Hələ öndə vüsal adlı yaz durub,
Taleyimi öz alnıma yazdırıb,
Var səsimlə deyəm gərək “Mənəm, mən”.