Toy nəğməsi…
Əlinə düzülmüş o göyçək xına,
Bəzəsin ömrünü ömrün boyunca…
Dədə evindəki “qız otağın”a
Birdə bax , birdə bax , bir də doyunca…
Həyat cənnət olsun ayağın altda,
O göyçək gözündən sevinc tökülsün…
Sabah açılmasın gün ağaranda,
Sevdiyin güləndə gecən sökülsün…
Ağlama kövrəlmə bu toy günündə
Yaşın o daş-qaşa təzə nur əkir…
Xoşbəxt ol , xoşbəxt ol – yeddinci qatda
Kövrəlmə uzaqda bir göz yol çəkir…
Şair təbim…
Aşır-daşır sığışammır,
Bu dünyaya şair təbim…
Atır oxu qüssə-dərdə,
Dönür yaya şair təbim…
Aşır ömrümün boyunu,
Aşır könlümün boyunu,
Oyuna qatır oyunu,
Kövrələndə şair təbim…
aparır sabaha məni
Bəlkə neçə əsrlərdi…
Başıma salacaq dəni
Ömrümə yox şair təbim…
Paydı vallah əvəzi yox
kədərin də ləzzəti çox…
Tutacaqdır hər zaman tox
Gözlərimi şair təbim….
Sevgi yaş tanımır…
Sən mənim ömrümə gələndə gülüm,
Cığaz ürəyimin dörd yaşı vardı…
Mənim əllərimdə sənin əllərin
Bütün uşaqların “beşdaş”ı vardı..
Pöhrə sevgi idik həyat bağında
Ehh şirin-şirin də söhbət edərdik…
Arada öpərdim qızıl saçından
Sevgiylə odlanıb eşqə gedərdik…
Nənəmə vermişdin şəklini gülüm
“Nəvənə verərsən” demişdin hələ…
Ay allah dörd yaşın sevgisinə bax
Qüdrəti oxşardı çağlayan selə…
Düşür hər xatirə yadıma bir-bir
Neyləyim kövrəldir şair qəlbimi..
Nə olsun uşaqdıq? Qanıram indi
Hələ sevməmişəm sən tək heç kimi
Şairə sevmək olmazmış…
Yolunda daş kəsək bitər.
Gələn gedər gedən ötər.
Quru canı batar itər.
Şairə sevmək olmazmış.
Naləlidi dili könlü…
Ağ bəxti var qara günlü…
Başdan başa eşqdi ömrü…
Şairə sevmək olmazmış…
İnsanlarda könül çiymiş
Həyat çiymiş , ömür çiymiş..
Eşq şairə qənimiymiş
Şairə sevmək olmazmış..
Yenə ərşə qalxıb , diləyim Allah…
Yenə ərşə qalxıb diləyim Allah
İlhama köklənən günlərimdəyəm…
Gülüşü unudub yanağım Vallah
Qüssədən yüklənən günlərimdəyəm…
Elə gözüm baxır yola yol çəkir…
Heç bilmirəm dərdim nədir , ünüm nə?
Bu durğunluq vərəqlərə nur əkir
Şeirlər çoxalır , noolsun? günüm nə?
Həsrətmi bu qədər qəlbimi yoran?
Yoxsa qəriblikdi ya da ki nədi?
Yaman deyinirəm vallah ömürdən
Həyatın çörəyi dizlərimdədi…