SƏNSİZ Adını telefonun”Yaddaş kitabçasından”, uzaq xatirələrin məhəbbət bağcasından, arabir küsüb gedən ərkimin boxçasından sildim,unudub atdım; sən yenidən qayıtdın. Niyə? bilə bilmədim, görünür ürəyimdən səni silə bilmədim. Qocaldıqca,pöhrətək qəddim qalxıb-dikəldi, məhəbbətin qəlbimdə bir əbədi heykəldi, ömrümə milyon dəfə leysan düşdü, sel gəldi… Sən gəlmədin! Dalımca ölüm min dəfə gəldi, sənsiz ölə bilmədim. Ya biryolluq əlimi mən səndən üzməliydim, ya düşüb rüzgar kimi arxanca gəzməliydim, neynim ki,səni sevən bir adi sərsəriydim. Sənsiz-təbəssümə də yasaq qoydu ürəyim; gülməli günə qaldım, amma gülə bilmədim… 19.10.2004. “SƏNİNLƏ” kitabından
MƏN ÖZ İLLƏRİMİ VERMİŞDİM SƏNƏ…
Dərib şehli-şehli Könül bağımdan, Sevgi güllərimi vermişdim sənə, borc deyil-qaytardam,pul deyil-alam, mən öz illərimi vermişdim sənə,
Məgər göz verilib ağlamaq üçün? nə ümid saralan bir yarpaq üçün? ağartmaq deyildi,daramaq üçün mən öz tellərimi vermişdim sənə,
Sevgimi dərd etmə–daşıtmaq üçün, ağladım–ürəyi boşaltmaq üçün, Məcnun taleyini yaşatmaq üçün mən öz çöllərimi vermişdim sənə?!
Qanadlar ayrılıq təbili çalır, uzun bir hicrana baş alıb gedir, dünyanın bir yeri durnasız qalır, bir yeri insandan boşalıb gedir..
Gözümü üşüdür soyuq bir baxış, nəzərlər yayınıb hara dikilir? kirpikdən damanlar yalançı yağış, görünür soyuqluq ürəkdən gəlir!
Mən də durna kimi qismətdən kəməm, sevgi qırmasaydı–dikələcəkdim! Əzəllər lap sonda yazardım-kiməm, ilk dəfə siftədən adımı çəkdim.
Qanadlar ayrılıq təbili çaldı, amma,bu haraya qaçan olmadı, məndən nəğmələrim xatirə qaldı, özümə qarılar açan olmadı…
o7.12.2018.
BİTDİ SON SİNİFİN SONUNCU DƏRSİ.. . Bitdi son sinifin sonuncu dərsi, durnalar köçünü yığıb- çəkilir, Ay da,ulduzlar da…hərdən birisi enib, pəncərəmə baxıb-çəkilir.
Deyərdin: “Bir olaq gözlə-qaş kimi, eşqin çeşməsində suyla-daş kimi…” gümanlar payızda kor yağış kimi yanağım enişə axıb-çəkilir.
Ümid; məndəmidir,ya səndə qalıb, bəlkə bir nigaran küsəndə qalıb?? elə bil əllərin sinəmdə qalıb, hərdən ürəyimi sıxıb-çəkilir.
Ləçəklər güllərə bələk kimidir, hər çiçək bir təzə dilək kimidir, deyəsən–sevgi də Fələk kimidir; gəlib evimizi yıxıb çəkilir…
Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun əməkdaşlarının 2019-cu il üçün biblioqrafik göstəricisi nəşr olunub. “Biblioqrafik göstərici – 2019” kitabı İnstitutun Elmi Şurasının 3 iyul 2020-ci il tarixli, 3 saylı qərarı ilə çap edilib. Biblioqrafiyanın layihə rəhbəri və baş elmi məsləhətçisi AMEA-nın vitse-prezidenti, Ədəbiyyat İnstitutunun baş direktoru, akademik İsa Həbibbəylidir. Kitabın elmi redaktoru filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent Aygün Bağırlı, tərtibçiləri filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent Zakirə Əliyeva və Sona İbrahimovadır. Biblioqrafiya üç dildə verilmiş “Uğurlu elmi hesabat-2019” yazısı ilə başlayır. Elmi informasiya və tərcümə şöbəsində hazırlanmış biblioqrafik göstərici Ədəbiyyat İnstitutunun əməkdaşlarının 2019-cu ildə nəşr edilmiş kitabları, monoqrafiyaları, dövri mətbuatda dərc edilmiş, həmçinin müxtəlif elmi əhəmiyyətli internet saytlarında yer almış məqalə, tezis, müsahibə və bədii əsərlərini əhatə edir. Dörd hissəli, 454 səhifədən ibarət olan biblioqrafiya “Elm və təhsil” nəşriyyatında işıq üzü görüb. Gülnar SəmaNizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu,İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi
Allah! Gənc ruhun üstünə işıq saçdı, İbali səsi, Göy açıqdır. Bu gerçəkdir! Bala, mən mələk olduğumdan, “Mahnı”, Daimi yaşayış yerim başladı.
Mən insanam Hansı işarəni gizlədirəm? Ümid edirəm Tələsirəm, gülürəm və ağlayıram. Düşüncələr Əvvəldən bildiyiniz kimi Arman da, Kanalımda axdı.
Doğum yeri, Duman bel sevincin dərinliyidir, Hər kəs, Xəstəliyin pozulmaz kremi. İnanmırsan Gəl mənimlə oxu, İstedadlı, Hamısı qanlı.
Allah! Alov sinəmdə yanır, Günortadır, Əbədi dağ mənə güc verdi. Vicdan üçün Şərəfsiz səbrdən, Sənin oğlun mənəm! Qılıncla dünyanı fəth etdi.
Keçmişə Xeyr, deməyə bir sözüm yoxdur – Kədərli, Kim sirri başa düşür? Çünki, Mükəmməl hiss etmək istəyirəm, Canlı can Mahnı baldır, şairin iti dili var !!!
Ya Rəbb! Sən demədin, Göylə, uca bir səslə məsləhətləşdim. Yaxşılarla və yaxşılarla böyüdüm, Heç kim məni yıxmadı və ağlamadı.
Sən həqiqətsən, Sözün tam, sonsuz, hədsiz bir sübutdur, Bilirsiniz, bütün vasitələrim var, ədəbiyyat. Zirvələr yüksəkdir, neçə pendir var, Mahnılar bağlanır, ilham aləmimdir.
Mübahisə etdim, Ağ buludlarla bəzəməyi sevirsənmi, Sinədəki atəş, çox sayda prestij? Yoruldum, mahnı hələ oxuyur, Mən uçuram və quş əbədidir.
Oh, amma … Yalnız soruş, mən boş yerə enirəmmi, Çox istilərə və fırtınalara dözdüm. Ürəyimdə, görünüşümdə şərəf var, Kaş ki, həqiqət sözü qabaqda olsun.
Günəş qayıdacaqmı? Belə bir soyad, səhv etsəm, Xəyalım reallaşmasa … Çarə eyni vəziyyətdə qalmaqdır, Vətəndaş olaraq, bəşəriyyətə bəlli olmaq !!!
Sən məni mən səni sevən kimi yox başqa cür sevdin… Amma sevdin, bilirəm…
Elə ki yadıma düşürsən dərdlərimi unuduram harasa tələsəndə açarı, telefonu evdə unutduğum kimi…
Adamlar gəzir şəhərdə tək-tək, iki-iki, üç-üç, bir az da çox… Təklər bu zaman tənha olur sanki kimsəsiz olur… Çoxlar dərya olur, dəniz olur. İkilərin, üçlərin və daha çoxların arasında gözlərim gəzir səni Yerə dağılan mirvari boyunbağının dənələrini gəzən kimi… Mən səni belə sevirəm, bəs sən necə sevirsən?
Qağayılar gölə gəlməz dənizə gəlməz ördəklər… Hərənin öz vətəni var mənim vətənim sənin gözlərindi özümü axtardığım, özümü gəzdiyim gözlərin baxıb, baxıb özümdən bezdiyim gözlərin hər yerdə səni görmək istəyirəm qoy qərib desinlər, didərgin desinlər, eybi yox… Mən səni belə sevirəm bəs sən necə sevirsən?
Səhv hədiyyə deyil
Yoruldum etiraflarını eşitməkdən yoruldum səhvlərini bağışlamaqdan unutma – səhv hədiyyə deyil ki kimə istəsən bağışlayasan…
Artıq günəş batır, geyir əyninə Gecələr qapqara, zülmət bir donu. Bərq vurur göylərdə ulduzlar yenə Görünmür səmada onların sonu.
Ay da yuvarlanır göyün üzündə, Gecənin donunu nura boyayır. Böcəklər oxuyur bu dəm gizlində, Səsini yaxına, uzağa yayır.
Gecənin səsinə qarışır o səs, Hər yana həzin bir sükut bəxş edir. “Gecələr lal olur” deməsin heç kəs, Gecənin sükutu elə nəğmədir.
Saman çöpü
Bulud aldı göy üzünü, batdı yenə günəşim, Ruhumdakı son ümidi əsən yellər qopardı. Mənim işim səninlədi, başqasıyla nə işim? Saman çöpü, səni sular məndən əvvəl apardı.
Saman çöpü, sən də getdin, söylə, indi neyləyim? İlk evimiz beşik olur, son evimiz də məzar. Dayağım yox bu dünyada, kimə ümid eyləyim? Dost da bəzən düşmən olub adama quyu qazar.
Əl uzatdım, əllərimi düşmən kimi sıxdılar, Saman çöpü, de, hardasan? Səni gəzir əllərim. Mən onları dost sanırdım, onlar düşmən çıxdılar, Boğuluram, səndən başqa yoxdur bir ümid yerim.
O gedən qatarın son vaqonu sənin ürəyindi bomboş soyuq… Arada ürəyindən xəbər tut hörümçək tor qurar mənsizlikdən…
Yazdığın şeirin son misrası mənəm nöqtə qoya bilmirsən- birdən ardını yazarsan deyə
bir zərrə ümidin qalıb- bəlkə işığı geri qayıtmam üçün yollarımı aydınladar deyə…
Yağış gecikən kimi…
Bir-birimizə gecikdik yarpaqları saralan budaqları quruyan ağaca yağış gecikən kimi… Göy üzü bir az tez tutulaydı buludlar gecikməyəydi mehriban olmağa… Birimiz tez çıxaydıq evdən birimiz gecikəydik təsadüfən rastlaşaydıq qağayıya dönəydik görüşəydik dəniz yurdumuzda zaman bu zaman olmazdı illər də bu illər nə sən ruhuna xəyanət edəydin nə də mən sevəydik bir-birimizi qağayılar dənizi dəniz qağayıları sevən kimi…
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin sədri, “Ədəbiyyat-Az.Com” Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri sədri Saqif Qaratorpağın “Bəlkə belə yaxşıdı” adlı yeni şeirlər kitabı işıq üzü görüb.
Kitab müəllifin oxucularla növbəti-dördüncü görüşüdür. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Poeziyasevərlər və ədəbiyyatşünaslar tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
Qeyd edək ki, bundan öncə şair Saqif Qaratorpağın “Şamın kölgəsi” (2006), “Bir könül varağında” (2012), “Üç addım” (2014) adlı şeir kitablarıoxucularla üçüncü görüşüdür.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri
Nəm çəkir pəncərəsi neçə soyuq baxışdan, Evinin divarını gözünün yaşı yuyur. Axtardığın adam
Bəlkə sən axtardığın o utancaq adamdı, Ancaq yoxdu xəbərin,keçib getdin yanından. Bir yelkənsiz gəmidi,nə vaxtdı yol axtarır, Azıb səhərə bir ömrün ümmanında.
Hələ də gözlərindən ürəyinə yol çəkir, Hələ də bir nağılın laylasına uyuyur. Nəm çəkir pəncərəsi neçə soyuq baxışdan, Evinin divarını gözünün yaşı yuyur.
Əyirib kipriyində əzabını,dərdini, Barama qurdu kimi özünə tor toxuyur. Asılıb ayağından, səhərəcən oyaqdı, Bir tənha anadildi,ürəyində oxuyur.
Bəs məni kim tanıyar bu səs-küyün içində, Bilmirəm, kimə doğma,bilmirəm kimə yadam. Bəlkə elə itmişəm,min ildi xəbərim yox, Bəlkə elə kiminsə axtardığı adamam…
* * *
Bəlkə bu gün günlərin ən gözəlidi, sabahlar ağlamalı, dünənlər-gülməlidi. Bəlkə bir də sevinməyəcəyik belə, belə şirin olmayacaq həsrətin. Belə gözəl olmayacaq ayrılıqlar… belə gözəl olmayacaq təbəssümün. Bəlkə bu gün elə sən deyən gündü, təkcə sənin üçündü. Bəlkə bir də sevməyəcəksən belə, titrəməyəcək əllərin bu qədər, Belə gözəl olmayacaq kədər… Bəlkə elə… bu gün bitməyib hələ…
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri
Mən belə dəliyəm,məni görmə,get! Xoşuna gələsi axı nəyim var? Sevda ətri verən,şeir qoxuyan Nəfəsi yanıqlı qırıq neyim var…
Bir eşqin yarası sinəmdə göz-göz, Hər gün həsrət-həsrət çiçəkləyərəm. İçimdə bir bahar buludu ağlar, Misra-misra,bənd-bənd çisəkləyərəm.
Nə xoşdu özümə verdiyim cəza, Əzabım -qönçədi,ağrım- tumurcuq. Mİn ildi özündə azan dərvişəm, Ürəyi-xaraba,koması-uçuq.
Məni sözə tutma,sözə uyaram, Qəfil kövrələrəm…sonra gec olar. Qapısı gül açar kimsəsiz evin, Bu yurdan o yurda köçhaköç olar.
Səni aldatmasın bu yaz havası, Tələsmə dumandan,çəndən keçməyə. İlişib qalarsan sol tərəfimdə, Yol tapa bilməzsən məndən keçməyə…
Mən dünəndən gəlirəm,yolum yaman uzaqdı, Bir ömür xərcləmişəm solmayan bir söz üçün. Ağrıları gül açan bir xaraba şəhərəm, Öz külümdə ölərəm,əl açmaram köz üçün.
Öz barımdan çatmadı özümə bircə dənə, Insaf elə,gəl qırma barı budaqlarımı. Axtarıb xəzəl altdan ətirli bir misra tap, Isladıb göz yaşımda sarı budaqlarımı.
Yaman olur,bilirəm,hər gedişin əzabı, Qorxmaz tərk edilməyin açısını dadanlar. Qapını açıq qoyub,gözlərimi yummuşam, Rahatca çıxıb getsin,getməyə utananlar…
Yoxdu güley-güzarım,nə də bir umu-küsü… Əlimi uzatmaram heç vaxt saman çöpünə. Qətrə-qətrə əriyib şam kimi tükənərəm, Ancaq darı sərmərəm bir kimsənin ipinə.
Qışqırıb öz səssində gör nə qədər batan var, Göz yaşları axıtmaz dəniz boğulanlara. Bircə qığılcım yetər təzədən alışmağa, Ölüm yox əzabından bir də doğulanlara.
Elə istəyirəm qayıdam hərdən, gah qəhər.gah qürur didir bağrımı, sənsiz dolu vurmuş çinar kimiyəm, hirsim qopub-düşən yarpaqlarımdı.
Söz var:”Ağlayanda ürək boşalar”, səninçün hönkürmək,ağlamaq asan, sənin heç olmasa-təskinliyin var, yaxşı ki,sən mənə oxşamamısan.
Tərsliyim başıma bir bəla olub, təpədən-dırnağa günaham,şərəm, eh… bu qürur da bir bəhanə olub, mən ki,körpəlikdən dəymədüşərəm…
“SƏNİNLƏ” kitabından
HƏKİMƏ MƏKTUB
Həzin bir nəğmədir ürəyimdəki, elə hey çağlayar,elə hey daşar, yarsan-ürəyimdə asta gəz,həkim, birdən bıçağına arzum dolaşar.
Ovcuna çilənsə,qorxma,qan deyil- billur bir sevdadır axar sinəmdən, mənim ki,ürəyim damardan deyil, asılmış bir qızın hörüklərindən!
Çətin ki,qəlbimi görərsən,həkim, bürünmüş guman ki,dumana,çənə, guman ki,yaram da köhnəldiyindən köhnə bir tanıştək yad gələr sənə.
Bəlkə ağlayarsan,həkim,yenə də, doğrayıb-qırarsan barmaqlarını, həkimlər-hər dəfə insan oləndə, itirər əlinə etibarını… Sumqayıt,1066.”MƏN KÜLƏYİ GÖRÜRƏM” kitabımdan.Bakı,”GƏNCLİK”,1999.
Müstəqillik! Dünənki ataların xəyalı, Çoxdan gözlənilən günəşli səhər. Bugünkü və sabahkı nəsillərə hörmət et, Sizə lazım olan yalnız sirri anlamaqdır.
Müstəqillik! Hər kəsin bilməsi əyləncəli deyil, Günlərimizi qiymətləndirin. Həyata yolsuz baxmayaq, Düşmən qarşınıza çıxmaq istəyirsə – bir nəfəsdə.
Müstəqillik! Minnətdar ol, Əsas vəzifə kədər gətirməməkdir. “Otan” tək yaşayır, Xoşbəxtlik verin, evinizə baxın.
Müstəqillik! O, sizin Ocağınız, Vətəniniz, Ölkəniz, Atəşin yanmasına icazə verməyin. Dəniz və Ayın cazibəsi, Bulaqların və çayların tükənməsi.
Müstəqillik! Əbədi dəyərli, filizin, xəzinən, Birliyin çoxu azdan yaxşıdır. Bir daha heç vaxt qürur duymayacağam, ya Rəbb Fərq baharda !!!
ŞƏHİD KAPİTAN, VƏTƏN MÜHARİBƏSİ QƏHRƏMANI CEYHUN HƏSƏNOV MİSİLSİZ RƏŞADƏTİ İLƏ NƏSİLLƏRƏ NÜMUNƏ OLDU
Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin kapitanı, Vətən müharibəsinin şəhidi Ceyhun Aydın oğlu Həsənov 1985-ci il oktyabrın 29-da Tovuz rayonunun Çeşməli kəndində dünyaya göz açmışdı. Bakıda böyümüş, Naxçıvanda və Beyləqanda işləmişdi. Vətən müharibəsinin ilk günündə – 27 sentyabr 2020-ci ildə Füzuli rayonu uğrunda gedən döyüşlərdə canını vətənə fəda etdi.
O, ilk təhsilini Xətai rayonunda Ədalət Abbasov adına 257 nömrəli tam orta məktəbdə (1992-2001) almışdı. Sonralar Cəmşid Naxçıvanski adına Hərbi Liseydə (2001-2003) və Heydər Əliyev adına Azərbaycan Ali Hərbi Məktəbində (2004-2008) hərb elminin sirlərinə yiyələnmişdi. Təhsilini davam etdirmək üçün Təlim Tədris MərkəzinəBakı Ali Birləşmiş Komandirlər məktəbində zabit ixtisası kursuna göndərilmişdi.
Orta məktəbdə oxuduğu müddətdə basketbol yarışlarında, fənn olimpiadalarında, müdavim vaxtlarında güləş yarışlarında, sonralar Azərbaycan Respublikası Silahlı Qüvvələrinin cüdo birinciliyində qalibiyyətin qürurunu yaşamışdı. Ailəsinin yaxın qohumu, Müdafiə Nazirliyi mətbuat xidmətinin zabiti şəhid İlqar Verdiyevin uğurları Ceyhunda hərb sənətini seçməsinə həvəs yaratmışdı. Bununla belə, dayısı Məstan Novruzov və iki yaxın qohumu birinci Qarabağ döyüşlərində şəhidlik zirvəsini fəth etmişdi. Ailə gələnəklərini peşəsi ilə davam etdirən Ceyhun 2018-ci ilin 1 iyulunda ailə qurmuş, 2019-cu ilin 6 avqustunda əkiz oğlanları Cahid və Cavidan dünyaya gəlmişdi.
21 oktyabr 2019-cu ildən Beyləqandakı N saylı hərbi hissədə xidmət edirdi. Vətən müharibəsi başlayan gün Cəbrayıl, Xocavənd, Füzuli istiqamətində uğurlu əks-həmlə döyüşlərində tarix yazanlardan oldu kapitan Ceyhun Həsənov.
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyevin Sərəncamlarına əsasən Ceyhun Həsənov ölümündən sonra “Vətən Müharibəsi Qəhrəmanı” (09.12.2020) fəxri adına layiq görülüb, “Vətən uğrunda” (15.12.2020), “Füzulinin azad olunmasına görə” (25.12.2020), “Qubadlının azad olunmasına görə” (29.12.2020) medalları ilə təltif edilib.
Ceyhunun ilk və son savaş günü haqqında onun döyüş yoldaşlarından olan çavuş Şahin Mehdiyev deyir: “Füzuli istiqaməti uğrunda düşmənin ilk müdafiə səddini yaranlar sırasında bizim heyət də vardı. Biz bir yerdə üç aya yaxın idi ki, təlim keçirdik. Ceyhun Həsənov Beyləqan rayonunda N saylı hərbi hissədə bölük komandiri vəzifəsindəydi. O, həm də PDM komandiri olub. 27 sentyabr 2020-ci ildə müharibə başlananda Ceyhun öz şəxsi heyəti və 7 BMP, 4 tank, bir neçə başqa texnika ilə hərəkətə keçdi.
Komandirin PDM-i öndəydi. Şiddətli döyüş gedirdi. Hər tərəfdən bizi atəşə tutmuşdular. Bir neçə texnikamız sıradan çıxdı. Şəhidlərimiz var idi. Buna baxmayaraq Ceyhun Həsənovun bacarığı sayəsində bir neçə yüksəkliyi aldıq, üç erməni postunu məhv etdik. Komandir tez-tez bizə səslənirdi: İgidlər, dayanmaq olmaz! Yalnız irəli!” Döyüş daha da şiddətləndi. Ermənilərin birinci eşalonu darmadağın olmuşdu. Ancaq mənfur düşmən hər tərəfdən, hər növ silahdan istifadə edirdi. Mən komandirin oturduğu PDM-in tuşlayıcısı idim. Sürücümüz isə Qərib Balacayev idi. Komandir tez-tez “Afərin, igidlərim!” hayqıraraq bizə böyük ruh yüksəkliyi verirdi. O döyüşdə bizə verilmiş tapşırığı yerinə yetirdik, istədiyimiz mövqeləri tutduq. Komandir gördü ki, mənfur düşmən sağdan bizim heyəti mühasirəyə almaq üçün hərəkətə keçib, Qəribin PDM-i sağa döndərməsini əmr etdi. Bilirdik ki, ora girmək çox təhlükəlidi. Amma komandir dedi ki, igidlər, başqa yolumuz yoxdur, düşmən bizim 60-a yaxın heyəti mühasirəyə ala bilər. Balacayev ləngimədən PDM-i onun əmr etdiyi tərəfə sürdü. Komandir Ceyhun Həsənov istədiyinə nail oldu, düşmən itki verib geri çəkildi. Amma çox təəssüf ki, sonra biz dönəndə tank əleyhinə minaya düşdük. Cəsur komandirimiz kapitan Ceyhun Həsənov və PDM-i idarə edən Qərib Balacayev qəhrəmancasına şəhid oldular, mən isə yaralandım. Komandir son nəfəsində məndən soruşdu: “Şahin, sonuncu mövqeni vurduqmu?” Cavab verdim ki, bəli, komandir, vurduq. Gülümsəyərək əlimi sıxdı. Gözlərini yumaraq şəhidlik zirvəsinə yüksəldi. Ruhu şad olsun!”
Bir oğul anası olan və onu da vətən uğrunda şəhid vermiş Səmayə xanım qəhrəman övladı haqqında qürurla danışır və şəhid kapitanın ruhuna xitabən deyir: “Oğlum, azad etdiyin torpaqlarda daima ruhun dolaşacaq. Əkiz övladların səni şəkillərdə, tarixlərdə axtaracaq, qəhrəmanlığınla fəxr edəcəklər. Sən Vətənini balalarından da, anandan da yüksəkdə tutdun, Ceyhun. Həyatda sənə nə əziyyət çəkmişəmsə, halalın olsun, oğlum! Vətənimiz, xalqımız səni unutmayacaq!”
44 günlük Vətən müharibəsinin iştirakçısı olan dörd qardaş – Səməd, Elnur, Kamran və Afiq Hüseynovlar haqqında sənədli film çəkilib.
“Dörd qardaşın dastanı…” adlanan ekran əsərində onların qəhrəmanlığı, keçdikləri döyüş yolundan danışılır.
“Azərbaycantelefilm”in istehsalı olan filmin çəkilişləri əsasən Tovuz rayonunun ərazisində, xüsusilə Dondarquşçu kəndində aparılıb. Tovuz rayon İcra Hakimiyyəti və Qarabağ müharibəsi veteranı, deputat Arzu Nağıyevin dəstəyi ilə çəkilən filmin senari müəllifi və rejissoru Elnurə Kazımovadır. Redaktoru Sadıq Elcanlı, direktoru Sahib Heybətovdur.
Filmin yaradıcı heyətinə Elxan Rüstəmov, Elşən Bədəlov (operatorlar), Azər Kərimov (dron operatoru), Yaqub Həsənov (montaj rejissoru), Ceyhun Ağayev (səs rejissoru), Əliabbas Qasımov, Fərid Rəsulov (səs operatorları), Vəfa Bağırova (komputer qrafikası), Məlahət Əhməd (produsser) və başqaları daxildir. Mətni Toğrul Səfərov və Gülnar Səma oxuyub.
Qeyd edək ki, üçü ixtisaslı zabit, biri müddətdən artıq xidmət edən qulluqçu olan qardaşların ataları Mahir Hüseynov da Birinci Qarabağ müharibəsinin fəal iştirakçısı olub. Səməd, Elnur, Kamran Azərbaycan Ali Hərbi Təyyarəçilik Məktəbinin məzunu kimi Vətən müharibəsində hava hücumundan müdafiəni təmin edən qəhrəmanlardan olublar. Afiq isə Murovda artilleriyaçı sürücü kimi hərbi silah-sursatın çatdırılmasında xüsusi fədakarlıq göstərib. Filmdə qardaşların döyüşlərdə göstərdiyi müstəsna xidmətlər, Vətən müharibəsi zamanı körpəsindən yaşlısına kimi insanlarda olan Vətən sevgisi, vətən eşqi işıqlandırılıb.
İstər Ümummilli lider Heydər Əliyevin zamanında, istərsə də Prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi dövründə kütləvi informasiya vasitələrinə diqqət və qayğının nəticəsi göz önündədir. Orijinal ekran, efir ənənələri olan Azərbaycan Televiziyası da həmin sıradan kənarda qalmayıb. Milli televiziya və radiomuz son dövrlərdə nəzərə çarpan yeni keyfiyyətlər qazanıb. İnkişaf göz önündədir. Televizyamız ilklərə imza atır. Qeyd edək ki, bu gün doğma televiziyamız inkişaf mərhələsinin kuliminasiya nöqtəsindədir. Radiomuza da eyni fikri şamil edirik. Radiomuzun sadiq dinləyiciləri istər ictimai-siyasi, istərsə də ədəbi-bədii, musiqili-əyləncəli verilişləri ötürmür, 95 yaşlı bu cihazın qarşısında dinşəkk kəsilirlər. Televiziyamız son 2 ildə yenilikləri ilə bizi sevindirir və ekran qarşısında yaxın olmağa “məcbur” edir. Ənənəyə sadiqlik və müasirlik vəhdət tapır televerilişlərdə. Beynəlxalq televiziyalara inteqrasiya müşahidə olunur. Deyərdik ki, uğurlarla kifayətlənmək olmaz, yenə də çalışmaq lazımdır. AzTV teleməkanımızın lideri olsa da, bu başqanlığı, uğur bayrağını əbədi əldə saxlamaq üçün daim çalışmaq, irəli getmək lazımdır. Bu uğurlara imza atılmasında AzTV-nin rəhbəri Rövşən Məmmədovun rolu böyükdür. Hər gün saatlarla ekranda olan Rövşən Məmmədov rəhbər olana qədər AzTV-də “Günün nəbzi”, “Əsas Məsələ” və “Həftə” verilişlərini aparan dəyərli alim, peşəkar telejurnalistdir. Rövşən bəy eyni zamanda Azərbaycan TV və Radio Verilişləri QSC-nin “İctimai-siyasi proqramlar və xarici xəbərlər studiyası”nın direktoru vəzifəsində çalışıb. 15 yanvar 2019-cu ildən “Azərbaycan Televiziya və Radio Verilişləri” Qapalı Səhmdar Cəmiyyətinin sədri vəzifəsinə təyin olunub. İndiyədək AzTV-yə sədrlik edən yeganə şəxsdir ki, həm veriliş aparır, həm də həftə ərzində baş verən hadisələrin analitik təhlilini təqdim edir. Ekran-efir məkanımızda bir məktəb, bir nümunə olan AzTV dövlət dili olan Azərbaycan dili ilə yanaşı, xarici dillərdə yeni formatda, yeni layihələr ortaya qoyur. Hadisələrin obyektiv təqdimi, fərqli üslub, yeni yanaşma tərzi, orijinal baxış, gənclərə meydan verilməsi ana televiziyamınızın ənənəyə sadiq novator tərəfləridir. Öncə AzTV, “Mədəniyyət” və “İdman” kanallarının loqosu yeniləndi. Dövlət başçısının iştirakı ilə ölkədə keçirilən mötəbər beynəlxalq tədbirlər birbaşa yayımlandı. Prezident İlham Əliyevin tapşırığı ilə “Azərbaycan Televiziya və Radio Verilişləri” QSC-də Bədii Şura yaradıldı. Aprelin 12-də “Azərbaycan Televiziya və Radio Verilişləri” (AzTV) Qapalı Səhmdar Cəmiyyətinin (QSC) nəzdində fəaliyyət göstərən Bədii Şuranın yeni tərkibdə ilk iclası keçirilib. AzTV sədri Rövşən Məmmədov iki ildən bir seçilən Bədii Şuranın işinin 3 kanalın fəaliyyətinə nəzarət etmək olduğunu deyib: “Bu gün Azərbaycan televiziyasında aparılan islahatlar müasir tələblərə cavab versə də, biz üzərimizə götürdüyümüz öhdəliklərə nə dərəcədə əməl etdiyimizi kənar gözlərlə görmək istəyirik. Buna görə də ayda iki dəfə Bədii Şura üzvlərini yığmağı planlaşdırırıq. Nəzərə alsaq ki, pandemiya şəraitindəyik, hələlik ayda bir dəfə də təşkil etmək olar. Gələcəkdə iclasları videoformatda da təşkil edə bilərik. Yaxın iki il ərzində birgə fəaliyyətimiz zamanı tərifdən çox tənqidləri eşitmək istərdik”. Çox yaxşı haldır ki, görkəmli sənət xadimləri yeni Bədii Şuraın tərkibinə daxil ediliblər: Xalq yazıçıları Anar, Kamal Abdulla, Xalq artistləri Ofeliya Sənani, Rasim Balayev və b. Bizə belə gəlir ki, yeni tərkibin irad və təklifləri, nəzarəti verilişlərin daha baxımlı və səviyyəli alınmasında böyük rol oynayacaq. Azərbaycan, rus və ingilis dillərində gün ərzində 13 dəfə efir alan “Xəbərlər” xüsusi inkişaf mərhələsinə qədəm qoydu. Nəticəyönümlü “Mobil qrup” bəhrəsini verdi. “Şənbə reportaj”ı, AzTV-nin xaricdəki müxbirlərinin videomaterialları, “Xəbərlər”dən sonra dövlət əhəmiyyətli hadisələr haqqında xüsusi buraxılışların keyfiyyətindəki irəliləyişlər tamaşaçıların gözündən yayınmır. Eyni zamanda “İqtisadiyyat xəbərləri”, “Region xəbərləri”, “Mədəniyyət xəbərləri”nin yeni formatı da izləyicilərin zövqünə hesablanıb. Hər bazar günü “Həftə” analitik informasiya proqramında aparıcının dolğun şərhləri, özünəməxsus yozumları həftənin real mənzərəsini yaradır. Xüsusilə, Vətən Müharibəsi dövründə əsas diqqət AzTV-yə yönəlmişdi. Ali Baş Komandanımızın xalqa müraciətləri isə bütün ölkənin diqqətini bir mərkəzə cəmləyirdi. Bu yaxınlarda, Novruz bayramı ərəfəsində populyar telejurnalist Səyyarə Səyyafın aparıcılığı ilə “Mədəniyyət” kanalının “Ovqat” verilişi yenidən tamaşaçılarına xoş ovqat bəxş etməyə başlayıb. Azərbaycanın tanınmış incəsənət xadimləri, şair və yazıçılar, müxtəlif elm adamları verilişdə iştirak edir, öz yaradıcı düşüncələrini tamaşaçılarla bölüşürlər. Vaxtı ilə AZTV-də yaranan, pərvəriş tapan, tamaşaçılara xoş ovqat bəxş edən “Ovqat” verilişi yeni ekran həyatında tez bir zamanda populyarlıq qazandı. Bu veriliş həftənin üç günü tamaşaçıların görüşünə gəlir. Ağrılı günlər də olub. 20 Yanvar faciəsində rus əsgərlərinin avtomatı başımızın üstündə inləyə-inləyə, ürəyimizdən qan axa-axa, lal fəryadla çalışmışıq. Bu gün isə doğma teleradiomuzdadır gözümüz. Cəbhədən canlı, operativ xəbərləri onlar yayımladılar. Xoş müjdələr ekranı, efiridir milli teleradiomuz. Qarabağ savaşında teleradiomuzun fəaliyyəti əvəzsizdir. Kollektivin rəhbəri, dəyərli alim, peşəkar telejurnalist Rövsən bəy özü də bayaq qeyd etdiyimiz kimi, hər gün saatlarla ekrandadır. Rövşən müəllim vətənsevər ziyalı qonaqları ilə hadisələrin geosiyasi, tarixi təhlillərini aparır, ermənilərin saxtakarlığını ifşa edir. Ötən gün cənab Prezidentin AZTV-yə verdiyi müsahibəsini həvəslə, maraqla seyr etdik. Bir daha Ali Baş Komandanımızla fəxr etdik. YAŞA, YARAT, doğma radiomuz, ana televiziyamız! İnkişafın bizi qürurlandırır. QARABAĞ AZƏRBAYCANDIR!!!
VÜQAR ƏHMƏD AMEA Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsinin müdiri, filologiya elmləri doktoru, professor
GÜLNAR SƏMA Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü
Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği 2.Başkanı,İLESAM Tokat İl Denetleme Kurulu Üyesi,Gazi Osman Paşa Lisesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni,kadim dostumuz Mahmut Hasgül’ün babası değerli ağabeyimiz Hamdi Hasgül Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur.Cenazesi bugün saat 15.00’de Sulusaray ilçesinden kaldırılacaktır. Allah rahmet eylesin,mekânı cennet olsun.HASGÜL Ailesine ve sevenlerine Cenab-ı Allah’tan sabr-ı cemil niyaz ediyoruz. Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği Yönetim Kurulu-KÜMBET Dergisi Ailesi
Köylerin, kasabaların, şehirlerin bağrından çıkarıp, kendi kültürüne münhasır yetiştirdiği farklı şahsiyetler vardır. Bunlar toplumda ve yaşanılan zamanda insanlar arasında hayata hoşgörü penceresinden bakarak sevgiyi, saygıyı, diyaloğu kuran denge unsuru da diyebileceğimiz ayrı güzellikte birer moral değerleridir. İşte üç yıl önce bu ayda (7 Mart 2018) zamansız kaybettiğimiz Ahmet Gürevin Ağabey de Niksar’da tanıdığım küçükle küçük, büyükle büyük olabilmeyi bilen ender insanlardan biriydi. Benim Gürevin ailesiyle asıl tanışıklığım 1978 yılına dayanıyor. Konya’da üniversitede okuduğum zaman yaz tatillerinde geçici işçi olarak arazide çalıştığım, o zamanki adıyla Tokat Toprak-Su’da Niksarlı, tipik Çerkez Hami Gürevin adında bir arkadaşım vardı. Sessiz, sakin bir kişiliği ve işine bağlılığı, dürüstlüğü ile şantiyedeki amirler ve diğer çalışanlar tarafından çok sevilirdi. İhtimal ki gidiş gelişin vasıta açısından biraz zor olduğu o dönemlerde Tokat’taki akrabalarının yanında kalıyordu. İçimizin ısındığı bu arkadaşımızın evden getirdiği yemeklere de bazen ortak olurduk. Oldukça sevecen de olan Hami, şakalarımıza bazen kızar, boynunu Niksar’a doğru çevirir bazen ses çıkarmaz mavi gözleriyle kıs kıs gülerdi. Köken Kafkas olunca ekip arkadaşlarımız boş durmaz, Şeyh Şamil’den bahsedince o da bizi kırmaz ellerimizle tempo tutunca cezbeye tutulmuş dervişler gibi iki üç kez dönerdi. Hayat bu, atalarımızın dediği gibi dağ dağa kavuşmaz, ama insan insana kavuşur.1985 yılında tayinimiz Artvin’den Niksar’a çıkınca haliyle eski arkadaşları aramamız gerektiğine inandım. Zaten köyü belli idi, sordum, soruşturdum. Tokat Gazi Osman Paşa Lisesi’nden de arkadaşım olan Niksar Ortaokulu’nda beraber çalıştığımız Matematik Öğretmeni Bedrettin Demir vasıtasıyla bir gün Çarşıbaşı’ndaki kahvehanelerden birinde buluştuk. Çok fazla değişmemişti 1983 yılında evlenmiş, Osman ve Şahin adını verdikleri iki çocuk babası olmuştu. O yıllarda Niksarlılar için büyük bir iş sahası olan Köklüce Hidroelektrik Santralı inşaatında işçi olarak çalışıyordu. Ara sıra çarşıda karşılaşıyor, ayaküstü sohbet ediyorduk. Aradan fazla zaman geçmedi 1987 yılında inşaatta meydana gelen gaz zehirlenmesi neticesi 19 işçi ile beraber Hami’yi de kaybettik. Allah rahmet eylesin. Bu tanışıklık Niksar’da yaşayan amcaoğulları Ayhan ve Erol Gürevin’e götürdü bizi.1989 yılında Niksar Endüstri Meslek Lisesi’nde yöneticiliğe başlayınca haliyle okulun bakım, onarımı içinde yer alan cam, camekân işleri de bize düştü. Kırk bin nüfusuna rağmen şehirde işi biraz zor olduğundan olsa gerek fazla cam işiyle uğraşan esnaf yoktu. Halk arasında Camcı Erol diye bilinen İbrahim Gürevin şehrin sevilen sayılan esnaflarından biriydi. Bazen tek bazen de arkadaşlarla sık sık dükkânına uğrar memleketi kurtarmak adına sohbet ederdik. Muhabbetimizin ilerlediği yıllarda takılır:” Erol, kaç çocuğa yine cam kırmak için kuş lastiği aldın, harçlık verdin, yine bugün çok yerde evlerin, dükkânların camları, parkların elektrik direklerindeki ampuller kırılmış” deyince seyrek bıyıkların altından gülerek :”Hadi hadi gelin ses çıkarmayın size çay söyleyim” diye bizi içeri davet ederdi. Bir yandan okul sonu kurumuş dudaklarımızı ıslatır bir yandan da ölçümüzü kaçırmadan şakalaşırdık. Dükkân kapısını nereye giderse gitsin kapatmazdı. Arkadaşlardan eski âdetini devam ettirip hâlâ da kapatmadığını duyuyorum. Biz de işimiz için gittiğimizde onu bulamayınca ölçü masasının üzerindeki masa takvimine Necati Güneş, Osman Abakay ve Keramettin Çoban arkadaşlarımla bir iki dörtlük yazar kaçardık. Ayhan Gürevin ‘e gelince ben Endüstri Meslek Lisesi ‘nin o da Danişmend Gazi Lisesi’nin baş muaviniydi. Dolayısıyla eğitimle ilgili toplantılarda ve Kaymakam Aydın Akkor ve Belediye Başkanı Ahmet Duran Ünverdi’nin büyük gayretleriyle Niksar’ın çok zengin bir dönem yaşadığı kültür ve sosyal etkinliklerinde sık sık bir araya geliyorduk. İki okul arasında özellikle spor bakımından büyük bir rekabet vardı. Bazen mağlubiyeti kabul etmeyen öğrenciler taşkınlık yapınca onları yatıştırmak için iş disiplin kurulu başkanları olarak bize düşüyordu. Ayhan Bey ile sanki iki okul arasında diğer bir maç sonrasına kadar geçici barış protokolü imzalıyorduk. Rahmetli Ahmet Gürevin ağabeyime gelince biliyorum ki çok değer verdiğim ve de beni çok sevdiğini bildiğim bu insanla ilgili yazı konusunda çok geciktim. İnşallah ruhunu incitmemiştirim. İçimde iki yıldır vefasızlığımdan dolayı ukde olan bu konuda kendi kendime yazı da nasip deyip teselli bulmaya çalıştım. Şehir dışında olduğum için cenazesine katılamadığım Gürevin Ailesine eşimle birlikte taziyeye gittiğimizde bazı dokümanları da almıştım üstelik. Zaman içinde Ahmet Ağabeyle bir arkadaş olmuştuk sanki. Yaptığımız kültürel faaliyetlerimizi destekliyor, daima yanımızda oluyordu. Öyle ki Ayhan Bey Kümbet Dergisi’nin abonesi olduğu halde hayır ben de alacağım ve okuyacağım diye derginin en iyi takipçilerinden biri olmuştu. Zamanla ailecek de görüşür olmuştuk. Çok sofralarına oturup, çaylarını içtik. Biraz zaman geçse, evin alt katında oturan oğlu Ayhan Hocam’la haber gönderiyordu. “Yahu Ayhan, Hasan Hocamlar neredeler, kayıplar bu sıra? “Diye anlıyorduk ki Ahmet Ağabey yine bizi evine hem sofrasına hem sohbetine davet ediyordu. Bizi evlatlarından ayırt etmeyen o gönlü zengin insanı kırmamız mümkün müydü? Onunla olan dostluğumuz Niksar için bir eser çalışması içinde bulunduğumuz yıllarda daha da perçinleşti. Saha çalışması için bazı köylere beraber gittik. Niksar Belediyesi Yazı İşleri Müdürü Müjdat Özbay ile birlikte üç yıla yaklaşan bir çalışma sonucunda Niksar Belediyesi Kültür Yayınları arasında 1998 yılında yayınlanan “Milli Mücadele Yıllarında Niksar “adlı eserimiz için onunla da bir röportaj yapmış verdiği bilgileri de aynen esere aktarmıştık. O Niksar kültürüne ve tarihine oldukça hâkimdi. Daha önce Niksar’da meydana gelen önemli olayları büyüklerinden dinleyip iyice belleğine almıştı. 2005 yılında Niksar’dan ayrılmak zorunda kalışıma en çok üzülenlerden biri de o olmuş, sebeplisine ve sahip çıkmayanlara eminim ki beddua etmişti. Tokat’a geldikten sonra da Niksar’a gidişlerimizde imkânlarımız ölçüsünde evine kapısından olsun uğramaya, duasını almaya çalıştım.2008 yılında Tokat’ta bir ameliyat geçirdiğimde hastanede başucumda Ahmet Ağabeyimi de görebilmenin mutluluğunu nasıl izah edebilirim. Ya büyük kızım Deniz’in 2015 Eylülünde Tokat’ta İşeri Petrol Tesisleri’nde yapılan düğününe ailecek katılıp ,”Ben Hasan Hocamın kızının düğününde nasıl oynamam “diyerek ilerleyen yaşına rağmen herkesin gülümseyen bakışları arasında sahneye fırlayarak benimle birlikte Niksar’ın fidanları müziği eşliğindeki neş’esini kim unutabilir? Kümbet Dergisi’nin Temelleri Ahmet Gürevin’in evinde atıldı Bugün Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği bünyesinde yayın hayatına istikrarlı bir şekilde devam eden KÜMBET Dergisi kuruluş aşamalarında en önemli toplantıyı Niksar’da ev sahibi Ahmet Gürevin’in evinde 1999 yılında yapmıştık. Şahsımın koordine etmeğe gayret ettiği Niksar’ın en zengin mutfak yemeklerinin özenle ikram edildiği bu toplantıda bulunanlar: Ev sahipleri Ahmet Gürevin, oğlu Tarih Öğretmeni Ayhan Gürevin, damadı Öğretmen Necmettin Berdibek başta olmak üzere Niksar Kaymakamı Mustafa Yaman, Niksar Belediye Başkanı A. Duran Ünverdi, Yazar Emin Ulu, Niksar Meslek Yüksek Okulu Müdürü Zekai İmre, Yard. Doç. Dr. Ebubekir Altuntaş, Niksar Belediyesi Yazı İşleri Müdürü Müjdat Özbay, Tarih Öğretmeni M. Necati Güneş, Dershane Yöneticisi Zeki Kurt, Öğretmen Dursun Uca, Yard. Doç. Dr. Burhan Kaçar, Yard. Doç. Dr. İsmail Polatçı, Belediye çalışanı Nurettin Aybak, İlkokul Müfettişi Osman Baş, Öğretmen Ömer Faruk Aybek, Yard. Doç. Dr. Muhittin Sırma, Öğrenci Osman Gürevin (Hami Gürevin’in oğlu) ve bendeniz Hasan Akar idik. Toplantıda kültür – sanat adına Tokat’tan çıkarak Türk dünyasına ulaşmayı hedefleyen böyle bir yayının desteklenmesi için Niksar Kaymakamı Mustafa Yaman (Şu an Mardin Valisi) ve Niksar Belediye Başkanı Ahmet Duran Ünverdi de üzerlerine düşen görevi yapacaklarını belirtmişlerdi. 1999 yılında yayın hayatına başlayan Kümbet Dergisi bugün de M. Necati Güneş’in koordinesinde Tokat’tan sonra Niksar’da en çok aboneliği olan merkez özelliğini koruyor. Diyeceğimiz o dur ki Kümbet Dergisi için Niksar’da ilk hayırlı harcı koyan Ahmet Gürevin Ağabeydir. Kısaca Ailesi Hakkında: Ahmet Gürevin 01.05.1932’de Niksar’da doğdu. Ailesi halk arasında Kayserililer diye bilinir. Dedeleri 1800’lü yılların sonuna doğru Kayseri’den göç ederek Niksar’a yerleşmiş. Kayseri’de Keşanoğulları adıyla tanınan aileden Hüseyin Efendi eşine kızarak 1890 yılında on yaşlarındaki İbrahim adındaki oğlunu da alıp yollara düşmüş, sıkıntılı bir yolculuktan sonra Niksar’a ulaşmış ve Çilhane Mahallesine (Çarşıbaşı) yerleşmiş. Daha sonra mübadele sonrası boşaltılan evlerden Taşköprü’deki bir eve taşınmışlar. Hüseyin Efendi’nin oğlu Kayseri 1862 doğumlu İbrahim büyüyerek Arasta Çarşısı’nda manifatura dükkânı açmış. İşleri iyi giderken dükkâna giren bir hırsız ne var ne yok bütün paraları ve bazı değerli kumaşları çalınca kapatmak zorunda kalmış. İbrahim, Hamide Hanımla olan evliliğinden Osman, Basri, Ahmet, Şerife ve Fadime adlı beş evlat sahibi olmuş. Bu kardeşlerden Ahmet Gürevin’in babası Osman Gürevin’in Yıldızeli Konaközü Köyü’nden Saide ( Seyide) hanım ile evliliğinden de Kadriye, Ömer, Ahmet, Nafi ve Nursel ( Saniye) doğmuştur. (Osman Gürevin vefatı 1969, Nafi ‘nin 1998, Ömer’in 1991, Saide’nin 1998’dir) Ahmet Gürevin İlkokulu bitirince bazı iş yerlerinde çırak olarak çalışmış ama Çerkezlerin en önemli sevgilerinden atlara heveslenince babası bir at arabası takımı satın almış. Yıllarca at arabacılığı yaptıktan sonra 1952 yılında askerlik görevini yapmak üzere İstanbul’a gitmiş. Tankçı Çavuş olarak 1953’te görevini ifa ederek Niksar’a dönmüş ve 1955 yılında Tekel İdaresine işçi olarak girmiş. Burada çalışırken başarısı ve güvenirliliği onu Tekel’deki sendika başkanlığına kadar taşımış. 1957 yılında Kasımoğulları sülalesinden Fadime Hanım’la evlenmiş. Bu evlilikten 1959 yılında Ayşe, 1960 yılında İbrahim, 1963 yılında Ayhan doğmuş.1980 yılında emekli olmuş ama sonrasında da boş durmayarak 1983-1988 yılları arasında lokantacılık ve kahvehane işletmeciliği yapmış. Oldukça nüktedan bir kişiliğe sahip olan Gürevin’i bazı insanlar- başta Maliye çalışanları olmak üzere- görmeden, şen şakrak sohbetine iştirak etmeden işlerine gitmezlerdi. 1988 yılında ağır bir kalp krizi geçirmesine ve 1990 ‘da riskli bir kalp ameliyatı olmasına rağmen önce Allah’ın sonra, doktorların ve de sevenlerinin dualarıyla kısa sürede ayağa kalkmış, toplumda yokluğunu hissettirmemişti. On yaşından beri sigara tiryakisi olan Gürevin ,bir ara beyninde meydana gelen rahatsızlık için hastaneye gitmiş, tedavi olduktan sonra taburcu oluşu sırasında doktorun:” Ahmet Amca sigarayı bırak, yoksa yanıma bir daha gelme ve sana bakmam deyince: “Doktor Hanım sen bana diyorsun ki yetmiş beş yıllık karını boşa. Ben bu işi nasıl yapayım? Diyerek nükteyi patlatması üzerine çaresiz kalan doktor: “Peki Ahmet Amca sen bildiğin gibi yap.” Diyerek gülmüştür. Evlatları: Ayşe Gürevin Berdibek: Tokat Eğitim Enstitüsü ve Ankara Eğitim Enstitüsü’ne okuyarak ilkokul öğretmeni oldu. Niğde/Aksaray , Almus ve Niksar’da toplam otuz sekiz yıl eğitime emek verdikten sonra emekli oldu. Meslektaşı Necmettin Berdibek ile evli ve iki evlat sahibidir. İbrahim Gürevin: 1969 yılında Nalbantlardan Ahmet Özlü’nün manifaturacı dükkânında çırak olarak işe başladı.1970’de Camcı Şemsettin Urkaya’nın yanında camcılığa başladı.1978 ‘de Kamil Elbasan’la birlikte işyeri açtılar.1983 yılında kendi iş yerini açtı. Züriyet Hanımla evli olup üç evladı bulunmaktadır. Ayhan Gürevin: Adana ve Erzincan Tarım Meslek Lisesinde okuyarak 1980 yılında Niksar İlçe Tarım Müdürlüğü’nde Ziraat Teknisyeni olarak iki yıl görev yaptı.1982 yılında istifa ederek İzmir 9 Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Tarih Bölümüne kaydoldu.1986 yılında mezuniyetinden sonra Sivas Gemerek/Yeni Çubuk kasabasında göreve başladı. Niksar Danişmend Gazi Lisesi, Erol Turaçlı Fen Lisesi yöneticilik yaptı. Halen Niksar Kırkkızlar Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi’nde Tarih Öğretmeni olarak görevine devam etmektedir. Meslektaşı Ayşe Hanım ile evli olup iki evladı bulunmaktadır. Evlatlarının Dilinden: Ayhan Gürevin: Babamın en çok sevdiğim yönü gördüğü haksızlıklara karşı asla duyarsız kalmaması idi. Ortaya çıkan haksızlık varsa onu düzeltmeye çalışırdı. Şahsen ben şimdiye kadar onun gösterdiği cesareti gösteremedim.” Derken yokluğuna bir türlü alışamayan “Sanki her gün saat 11’e doğru dükkâna yine babam gelecek, tahta iskemlesine oturacak ‘Haydi Erol kahveyi söyle Orhan’a ‘diyecek sanıyorum sancısını yaşayan büyük oğlu; İbrahim Gürevin de: Babam hayatı boyunca hep toplum adamı oldu. İhtiyacı olanların yardımına gücü oranında koşmayı bildi. Evlatları olarak ne desek az. Bizleri yetiştirmek ve okutmak için zor yıllarda büyük çaba sarf etti. Ancak benim de liseyi bitirdikten sonra esnaf olmamı özellikle arzuladı. Sebebine gelince “Oğlum, senin dilin boş durmaz, siyasi sıkıntılara sebep olursun” demişti. Onun ne denli sevildiğine, sayıldığına Niksar Ulu Cami’de kılınan cenaze namazında avluya sığmayıp, taşan cemaat de şahit oldu. Son söz: Çınarlar ayakta ölür diyorlar. Evet Ahmet Gürevin Ağabeyim hayatın boyunca dik durdun, onurlu yaşadın, çınarlar gibi derin, sağlam kökler saldın gençliğinde atının nal izlerini bıraktığın ata toprağın Niksar’a . Vatanperver, dinine bağlı evlatlar yetiştirdin ve dik göçtün bu dünyadan. Tahsin Çavuşoğlu, Mehmet Cevahircioğlu, Cengiz Ünlü ağabeyler gibi sen de kimseye haber vermeden sevenlerini ve Niksar’ı yetim bırakıp beyaz atlara binerek sessizce gittin. Zaman ne kadar çirkinleştin sen Bilsen artık ne kadar yozsun Çınarlar solarken Niksar’da birer birer Böyle miydin şimdi nasıl da boşsun. Çalça’dan koşsun Tahsin Çavuşoğlu Kuz Mahallesi’nden Cevahircioğlu Kaleiçi’nden coşsun Ahmet Gürevin Buluşsunlar yine Melik Gazi’de Desinler neler bıraktık biz mazide Allah rahmet eylesin, ruhun şâd, mekânın cennet olsun.
Şehirler de insanlar gibi ete kemiğe bürünmüş, ruhları ve hikâyeleri olan mekânlardır. Her bir köşesi size tarihin arka bahçesinden ilmek ilmek süzülmüş hatıralar naklederler. Âlimleri, fazılları, âşıkları, ozanları, sanatçıları, yazarları ve çizerleri vardır. Tapu kayıtları gibi geçmiş zamanın arşivlerini tutarak tarihin arka sayfalarını bazen siyah beyaz, bazen renklice günümüze taşırlar. Bu noktada “Şerefü`l-Mekân Bil-Mekîn” diye bilinen bir kaideden söz etmek yerinde olacaktır. Yâni, mekân, orada bulunanlarla şeref kazanır. Mekâna değer katan orada yaşayan ve tarihe iz düşenlerdir. Dünü bugünle buluşturmak, geleceğe bakan yüzümüzü geçmişin derin kökleriyle temellendirmek, ayağımızı yere sağlam basmamız ve atiye daha bir ümitle bakmamız noktasında önemlidir. Bütün bu girizgâhlar ve tanımlar, yapılan atıflar ve temsiller dini veçhesi zengin ve duru, kültürel birikimi ve temsil yeteneği derin ve zinde bir hocamızı Merhum Abdurrahman Koçak Müftümüzü yâd etmeye matuftur. Şair dostu ve şiir kimlikli hocamızı dört satırlık bir dize de nasıl anlatabiliriz sorusunun cevabını Şems-i Tebrizi de bulduk; İnsanlar vardır; Su gibi aziz, su gibi duru. Konuştukça su olur akarlar kalbimize, Kan gibi, Can gibi, Canan gibi? Abdurrahman Koçak hocamız Çorum Alaca Dedepınar Köyünden 1959 yılı Mart ayının 10. gününde yola çıkmış, farklı konaklarda mola verdikten sonra, İzmir Narlıdere’den 28 Kasım 2020 tarihinde ebedi âleme seyr-ü sefer eylemiştir. Koçak Müftümüzün dünya güzergâhına düştüğü notlar, uğradığı konaklar, geride bıraktığı kıymetli hanımefendi eşi, iki hanım hanımcık kızı ile bir de oğlu Rabbine ve dostlarına emanetleri olarak kaldı. Müftümüzün yol hikâyesinde Tokat’ın ayrı bir yeri vardır. Tokat’ta yaptığı hizmetlerini ve zaman dilimini hayatının en verimli ve en güzel hatıraları arasında zikreder. Önce Sulusaray İlçe Müftüsü olarak 01 Ekim 1991-17 Eylül 1994 tarihleri arasında görev yapar. Sonra Tokat İl Müftüsü olarak 21 Mart 2009-31 Mart 2014 tarihleri arasında bu kutlu görevi ifa eder. Müftümüz kendisini tanımlarken şiir okumayı, kültürel dokuyu ve etkinlikleri, bilgi paylaşmayı ve Osmanlıca metinlerle uğraşmayı çok sevdiğinden söz ederdi. Tokat’ta görev yaptığı süre içerisinde hayata geçirdiği önemli kültürel çalışmalarından birkaçını burada dile getirmek isterim. Diyanet İşleri Başkanlığının başlattığı “Kardeş Şehir Projesi” kapsamında Tokat ile Saraybosna’nın kardeş şehir olmasını sağladı. 2010 yılından itibaren de Kutlu Doğum Haftalarında Boşnak kardeşlerimiz ilimize hocamızın misafirleri olarak geldiler ve programlara renk kattılar. 2013 yılı Kutlu Doğum haftası etkinliklerine yeni bir halka ekleyerek Saraybosna’dan gelen üç Müftü ile birlikte, Mogadişu’dan gelen iki Dini İdare yetkilisini de davet ederek etkinliklere başka bir anlam ve zenginlik katmıştı. Abdurrahman Koçak Müftümüz Tokat’ın kültür atmosferine yeni bir nefes, farklı bir zenginlik, kayda değer bir entelektüel boyut getirdi. Sümbülbaba Zaviyesini ruhu ile buluşturarak Tokat’ın işleyen kültür hazineleri arasına kattı. Bu özverili gayretlerin sonucunda bu kutlu mekân haftanın her günü yeni bir birlikteliğin ve farklı kazanımların adresi haline geldi. Mesnevi okumalarından, dini ve kültürel sohbet halkalarının kalbi burada atmaya başladı. Kur’an eğitimini izbe alanlardan kurtararak her türlü teknolojik donanımlarla örülmüş modern imkânların sunulduğu mekânsal boyuta taşıma örneğini ortaya koymak adına İbn-i Kemal Kız Kur’an Kursunu yeni bir model olarak faaliyete geçirdi. Yine aynı şekilde Molla Hüsrev Erkek Kur’an Kursuna yeni bir veçhe kazandırarak ciddi bir tadilattan geçirilmesini sağladı. Hocamız, Kur’an Kurslarının mekânsal donanımları yanında ruhsal derinliğe, mana yüklü bir iklime de sahip olması gerekir tezini savunurdu. Bu kurslarımızı yetişkinlerin de hizmetine sunarak ilimizde dini hizmetler alanında görev yapan İmam, Müezzin ve Kur’an Kursu Öğreticilerinin tamamını kapsayacak bir hizmet içi eğitim formasyon merkezine dönüştürdü. Bu eğitimler Kur’ân-ı Kerim, Talim ve Tashih-i Hurûf derslerini kapsayacak şekilde ülkemizin, yerelde de Tokat’ımızın önemli bir değeri olan Emekli Diyanet İşleri Başkanlığı Baş Müfettişi ve Kur’an hadimi Ali ASAROĞLU hocamız tarafından verilmesine öncülük etti. Bu çalışmanın çok önemli olduğunu, ayrıca devam ettirilmesi gerektiği inancını taşıyorum. Kendisiyle görev süresi içerisinde her Cuma akşamı Tokat’ta yayın yapan Güneş Televizyonunda Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği işbirliğinde “Kültür Sofrası” adı altında canlı programlar yaptık. Bu programlar o dönem Tokat’ın nabzını tutuyordu. İzlenme oranı çok yüksekti. Programa İzleyicilerin canlı bağlantılarla katılımı ise ayrı bir akış zenginliği kazandırıyordu. Saraybosnalı misafirlerimizi bu stüdyolarda konuk ettik. İbn-i Kemal Kız Kur’an Kursu lobisini canlı yayın stüdyosuna dönüştürerek “Muharrem Ayı” sohbetimizi Tokat’ımızın çok önemli bir değeri, kaynaştıran, buluşturan, bölüştüren bir gönül adamı Bostan Kolu Ocağı Dedesi Ali Gürel ile birlikte gerçekleştirdik. Değerlerin arka arkaya ebedi âleme göç halkasına Dede Ali GÜREL ‘de 14 Ocak 2021 günü katıldı. Rabbimizden rahmetler diliyorum. Tokat, Müftü Koçak’ı naif ve birleştirici kişiliği, lahuti sohbetleri, kültürle ve değerlerle barışık bir gönül adamı olarak tanıdı. Müftülük kavramı ve müessesesi ise onun gönül adamlığı vasfı ile her alanda farkındalık ortaya koyan canlı bir kimlik, kucaklayıcı bir şefkat abidesi olmayı başardı. Kıymetli Müftümüz Abdurrahman Koçak, ruhun şad, mekânın cennet olsun. Rahman’ın rahmeti seni kuşatsın…
Bu ne vahşet! Karabağ inliyor işkenceden Neden bu kadar zalim olur, Ermeni, neden? Vuruyor hasta, kadın, yaşlı, çocuk demeden. Yeter! Mâsum yavrular hunharca vurulmasın Karabağ unutulmasın!
Öyle sus–pus oturup, hep “neme lâzım!” dersek Bir bir gider ülkeler elden, Hocalı – Hersek… Koymazlar yer yüzünde bizi böyle gidersek. Ermeni, Âzerî’den hiç üstün tutulmasın Karabağ unutulmasın!
Sahip çık soydaşına, yükselsin sesin durma, Lâçin – Fizûlî seni bekler, nerdesin durma, Ve şer kuvvetler, varsın ne derse desin, durma! Bir lokma gibi Şuşa – Kubadlı yutulmasın Karabağ unutulmasın!
Kol-kanat ger üstüne, kadim-kutsal mekânın, Şâd olsun rûhu, Nuri Paşa’yla, şühedânın. Şimşek ol, in beynine, o kudurmuş düşmanın. Duyulmadı hiç Türk’ün sindiği, duyulmasın Karabağ unutulmasın!
Aras’tan, Hazar’a su değil, kan akıyor bak! Bomba altında Ağdam – Şuşa, yanmada Irak. Seyre dalmış “Batılı”, bakıyor sırtararak. Hak-hukuk dinlemeyen kahpeye uyulmasın Karabağ unutulmasın!
Varsa eğer, birazcık insafın ve imânın Feryâdına kulak ver, inleyen Müslümân’ın. Yok boş yere geçecek yok bir anlık zamanın. Ermeni zulmü için, dünya uyutulmasın; Karabağ unutulmasın Karabağ unutulmasın!
Nə var ölçülüb, biçilib, Ha çevir, sözündən keçir. Dünya kiçilib, kiçilib, İynənin gözündən keçir.
Keçir bir az dostdan, yaddan, Keçir hər imzadan, addan, Taxıb yalançı qanaddan, Göylərin üzündən keçir.
Yerdə nə var qalan sənin, Gəz, tin sənin, dalan sənin. Dolanıb, hər yalan sənin Sonuncu düzündən keçir.
Bilinmir, hansı dindədir, Baxırsan ki, nə gündədir. Səndən bir addım öndədir, Səninçün izindən keçir.
Keçib, bax, hər addan keçib, Qasırğadan, oddan keçib, Qılıncının altdan keçib, Bu dəfəə… Özündən keçir.
Şəhid Həsənov Xəyala həsr olunur
Söndü bir can, yerində alovlandı min ocaq, Milyonların arzusu, duası gerçək oldu. Bu dəfə əmin idi zəfər onun olacaq, Cənnətdə şərəfinə uca bir taxt quruldu.
Öz döyüşçü oğlundan el-oba aldı soraq, Dedilər, bayrağının şərəfinə and içmiş. Adı Xəyal olsa da, özü şəhid olaraq, Torpağın yarasına məlhəm olmağı seçmiş.
Dedilər, heç qorxmadan canını sipər edib, Torpağına, daşına dəyən acı gülləyə. Düşmənin üzərinə hamıdan öncə gedib, Neçə şər yuvasının külün sovurub göyə.
Güvən divanında yarğılanan adam. Sən mənim sevdiyim deyildin- güvəndiyim idin. Məlhəm sanmışdım səni könlümün boşluğuna: çıxıb gedər ayağının yeri qalar deyə, orada qorunub saxlanan uşağı qocaldar deyə, heç kəsi yaxın buraxmadığım o qutsallığa. …Mən sevgi dolu, sevgi həsrətli, nə o dolu sevgimi haqq edən, nə də həsrətimi dindirəcək biri oldu. Mən dünyanı sevən, sevgisi ilə dünyanı ram edəcəyini sanan, çox zaman boşluğa düşsə də, acılarını bağrına basıb yaxşıya yozan biriyəm. Boz çalarda tapdığı rəngləri həyatına sırıyan, Yaşamadığı sevgidən dolu-dolu şeirlər yazan biriyəm. Sən mənim sevdiyim deyildin- güvəndiyim idin, güvən divanında yarğılanan adam.
Darıxanın olsun təki Darıxanın olsun təki, darıxsın kimsə səninçün, qucaqlasın xəyalını, əzizləsin əziz-əziz, arzulasın için-için. Fəth etdiyin bir könüldə baş köşədə yerin olsun, unutdursun keçənləri, bələsin eşqə, sevincə, həsrətinə qənim olsun. Bircə baxışla anlasın, ilmə-ilmə çözsün səni, yarıb-yarğılasın hərdən, yarğılamaq istəkdəndir qoy elə lap üzsün səni. Bölünməyən o istəyə əsib pəsiban olasan. İki günlük bu dünyada faniliyin acığına hər günündən kam alasan.
Anam çalan layladır, nənəm dediyi ağı, ömrümdə qırmızı xətt, dilimdə şirin nağıl.
İnci-inci, damla-damla hopub, qalıb yadımda, ruhumda bir Yardımlı var, duyulur hər addımda.
Xatirəsi xatirimdə çox diridir, çox əziz, alıb məni o illərə aparır hər cığır, iz. Ayağımın yeri durur çınqılında, daşında, o dumanlıq nəfəsimdir dağlarının başında, harda olursam olum, yuxumdan heç yığışmaz, mənimçün bir dünyadır, dünyalara sığışmaz.
Qaytar bu ümidi
Sən necə anlaya bilərsən məni, Mən özüm-özümü bilə bilmirəm. Fikrimlə şum vurub, çeşin atıram, Sökürəm sinəmi niyə, bilmirəm.
Yaşamaq dediyin hal mənlik deyil, Qaytar bu ümidi, al, mənlik deyil, Sükut mənlik deyil, qal mənlik deyil, Niyə gəldim belə Yerə, bilmirəm.
İlləri yellərə verməkdir işim, Yorub yollarımı yorğun yerişim, Hansı dağa çıxım, dərəni aşım, Verim belə ömrü selə, bilmirəm.
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü
Üzü sənə dayanmışam, İlahi… Üzü sənə dayanmışam, İlahi, Əllərini ver tutum… Bu təklik də ürəyimdə Adam kimi yer tutur. Mən hər gecə yastığıma Dağıtdığım Fikrim, qayğım nə varsa Gözlərimə toplayıram. Baxışlarım çaparsa, Tanrı duyar, Tanrı alar məktubumu… Yanağıma dalğa dəyir, İçim dəniz. Yıxılmışam, İlahi, Elə bilmə Mən dincimi alıram… Ən uzaq, ən gözəl xatirələrdən Sevincimi alıram.
Küsüb geri çəkilirəm Bəxtim soyuq havalarda Üstü-başı açıq qalır. Nəyə ki, əl uzadıram Çatmıram, yarımçıq qalır. Bəs sən ki vardın yanımda? Yurdam, qalardın yanımda. Verdiyin dərdin yanında Sevincim alaçıq qalır. İndi sən göy, mənsə yerəm, Susub geri çəkilirəm. Küsüb geri çəkilirəm, Mənə də bu acıq qalır.
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü
Səni harda başladım? Harda bitirdim səni? Çıxdım ürəyimin qapısınacan, Ötürdüm səni. Yolun yaxın olmasın. Nə doğmamsan, nə yadım, Əllərini üz, dedin, Ümidini kəs, dedin, Kəsdim, Yeddi qapıya payladım. Azın, çoxun qalmasın. Ruh deyilsən, can deyilsən, Həvəssən, bədəndən çıxdın. Elə də sevmədim səni. Ürəyimin zirvəsinə Hərdən çıxdın… Eh! Mənim də gizli-gizli Darıxmağım olmasın.
İçimin qoca qarısı… Bilirdim ki, solub bu gül, Bundan çiçək açan olmaz. Bir ümiddi, Ürəyimdə ehtiyata saxladım, Haçan olar.. Haçan olmaz! İndi gecənin yarısı, Qanayır könül yarası. İçimin qoca qarısı Deyinir… “Ondan sənə can olmaz…” Tale necə? Yaşamalı yerdimi? Həsrətimi yanağıma sərdimi? Kimə deyim ürəyimin dərdini? “De” deyirsən, “Gəl” deyirsən Tanrı, Sənin qapın, bacan olmaz.
Hazırda bir il üç aydır içində olduğumuz pandemiya bəlası dünyadakı insan artımına qarşı, daha doğrusu, insan sayını azaltmaq üçün süni şəkildə yaradılan bioloji silah olaraq izah edilir. Deyilənlərə görə, ətraf mühitin çirklənməsi, su ehtiyatları, həyati əhəmiyyətli digər resursların tükənməsi və sair bu kimi səbəblər guya pandemiyanı problemin çarəsi kimi ortaya çıxarıb. Bəs bu ideyanı ortaya atanlar və təbliğ edənlər kimlərdir? Bu fikir nə qədər həqiqətə uyğundur?
Bu məsələ ilə bağlı aparılan təbliğatlara nəzər salsaq, görərik ki, bu ideyanın tərəfdarları burjua ideoloqlarıdır ki, onlar hətta bu problemi illərdir ki, təhsil müəssisələrinə tətbiq etməklə öz məqsədlərini reallaşdırmağa çalışırlar. Təbii ki, bu, nəhəng, meqapolis şəhərlərdə yaşayanlar üçün mükəmməl bir məntiq kimi görünür. Çünki onlar izdihamlı kütlənin içində yaşayırlar. Amma bu sıxlığı yaradanın, əslində, getdikcə məntiqsizləşən kapitalizm olduğunu kimsə gündəmə gətirməyə səy göstərmir. Kapitalist ölkələrində istehsal, ticarət və maliyyə resurslarının sahibləri bu iddiaları sözdə guya tibb mütəxəssislərinin fikri sayırlar, halbuki bu “mütəxəssislər” onların eşitmək istədiyindən başqa heç nə demirlər. COVID-19 epidemiyasını əhali artımı ilə əlaqələndirən açıqlamalar verənlər yenə də onlardır.
Burada XVIII-XIX əsrlərdə ingilis ruhanisi, tanınmış siyasi-iqtisadçı Tomas Robert Maltusu xatırlamamaq olmaz. Darvinin təkamül nəzəriyyəsinin davamı olaraq yürüdülən Maltus nəzəriyyəsində (1789) əhali artımı ilə qida ehtiyatlarının artımı arasındakı nisbət və tarazlığın pozulması qeyd edilir, əhali artımının nəzarətə götürülməsi tövsiyə olunurdu. Tomas Maltus ruhani olmasına baxmayaraq, ümumi mövzusu bu nəzəriyyəni əhatə edən kitabında belə bir cümlə də işlətmişdir: “Əgər insan təbiətlə münasibətləri nizamlamasa, təbiət özü bunu edəcəkdir”. Bir çox tədqiqatçılar Maltusun bu cümləsini belə şərh etmişdilər ki, o bu cümləsi ilə tənzimlənmənin ehtiyat tədbirləri olaraq kütləvi qırğınlarla aparılacağını vurğulayıb. Maltus bundan sonrakı izahlarında da bu çözümün insanlığın xeyrinə olduğunu iddia edir və yazdıqlarının doğruluğunu sübut etməyə çalışırdı.
Dırnaqarası ruhani hələ sağlığında bu fikirlərinə görə cəmiyyət tərəfindən lənətlənmişdi. Tarix indi də onu lənətlə xatırlayır.
(Buna baxmayaraq, hələ də müharibələrin, kütləvi qırğınların vacib olduğunu hesab edən ziyalılarımız var. Çünki illərdir ki, bu ideologiyanı həqiqət kimi bizə tədris və təbliğ ediblər. Halbuki, müqəddəs kitablarda “öldürmə” deyə əmr olunur.)
İndi, əsasən son 30 ildə kapital sahibləri Maltusu haqlı çıxarmaq üçün əllərindən gələni edirlər, xüsusilə də qida mənbələrinin sıradan çıxarılması ilə bağlı onlar çox ciddi addımlar atmağa müvəffəq olublar. Təbii qida ilə bağlı bütün istehsal sahələrinin ləğvi məhz buna əsaslanır. Bunu isə şeytan əməlindən başqa nəsə adlandırmaq sadəcə mümkün deyil.
Praqmatizmin öncülü kimi tanınan ingilis filosofu Ceremi Bentam (əsasən, Cəza nəzəriyyəsi və “Sələmin müdafiəsi” əsərləri ilə tanınır) əhali artması səbəbiylə insan növləri üçün qida qaynaqlarının istifadəsindəki məhdudiyyətlərin və çatışmazlıqların rəqabət zəminində müharibələrə səbəb olacağını iddia edərkən bu nəzəriyyəni yüksək qiymətləndirmiş və təklif edilən “nizamlamanı” doğru saymışdır.
Demək olar ki, həm Bentama, həm də Maltusa görə, müharibədə barış, aclıqda bolluq, epidemiyada sağlamlıq var! Yəni zülm olunanların fəlakətindən zülm edənlərin xoşbəxtliyi yaranır. Qiyamət əlaməti kimi baxdığımız pandemiya və buna bənzər hadisələr Maltusun (nəzəriyyəsinin) dirilişinin nəticəsidir. Bu nəzəriyyəni dirildən şəxslər hazırda dünyanı idarəçiliyini əlində saxlayan liderlərdir.
Diqqətlə nəzər etsək, koronovirusun altından Maltus, Maltusun altından tramplar, baydenlər, makronlar, mattarellalar, şi çinpinglər, putinlər və daha neçələrinin çıxdığını görərik.
Əgər qəbul etsək ki, həqiqətən də bu problemləri yaşamağımıza səbəb dünyada əhali sayının artımı və qida təminatının azlığıdır, o zaman bunun həlli yolu müharibələr və bioloji qırğınlar olmamalıdır axı. Qida təminatını artırmaq üçün qida istehsalını artırmalı, nüfus artımının qarşısını almaq üçün doğum sayını azaltmaq, az sayda uşaq dünyaya gətirilməsi üçün dövlət tərəfindən müəyyən qaydaların tətbiq olunması gərəkməzmi? Maltus nəzəriyyəsi kimlərəsə, xüsusən həddindən artıq varlı zümrələrə tunelin ucundakı işıq kimi görünə bilər, amma o ucdakı qapı ölüm qapısıdır. Olmazmı ki, İNSAN o qaranlıq tunelə heç girməsin?
Demək ki, bütün tarixlərdə İNSANın davası sözdə inancı ilə bağlı olub. Əgər bu insanın qiyamətini və insanlığın sonunu gətirirsə, niyə inancımız sözdə yox, özdə olmasın?!
Azərbaycan və Yazıçılar Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Dünya Gənc Türk Yazar Birliyi (DGTYB) Məsləhət Şurasının üzvü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, şair, tənqidçi, ədəbiyyatşünas
ON SƏKKİZ YAŞIMDA ÖLDÜM
On səkkiz yaşımda öldüm, Allah, xəbərin olmadı. O gənc qızı ağlamağa Bircə doğması qalmadı.
Balıqdım, boğuldum suda, Atdılar suya, yaşayım. Bu üzdəndiri ölünü İndi nə deyib oxşayım?!
Əlimdən aldılar ömrü, Qaldım sözdə barınmaqla. Dirilmədim dirilərin Arasında dolanmaqla.
O ruhum gəzən ocaqda Cənnətim tərsinə döndü. Nə qədər körpə arzum var, Ölü yuxulara gömdüm.
Məzar da bir tikilidi, Başı göylərə ucalmır. Sorma cavanlıq sirrimi, Ölülər heç vaxt qocalmır.
MƏNDƏ DAŞA DA SEVGİ VAR
Yenə gözlərim üşüdü, Baxışların nə soyuqdu. Odlu dilini don vurub, Sözündə hərarət yoxdu.
Kirpiyindən buz asılıb, Saçlarına qar səpilib. Sanki sənin dodağınla Qışın yanağı öpülüb.
Yaman üşütdün ruhumu, Qəlbin buzdur, əllərin qar. Qəm etmə belə soyuqsan, Məndə daşa da sevgi var.
Azərbaycan və Yazıçılar Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Dünya Gənc Türk Yazar Birliyi (DGTYB) Məsləhət Şurasının üzvü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, şair, tənqidçi, ədəbiyyatşünas
BİR GÜNLÜK TANRI QOYNUNDA OLASAN ANA UŞAĞI
Arı olub bu dünyanın Çiçəyindən qopmayasan. Xoşbəxtlikdən dil-dodağın Əsə, söz də tapmayasan.
Həyəcandan külə dönüb İçində nəfəs quruya. Yeri-göyü unudasan, Səni göydəki qoruya.
Səpiləsən ulduz-ulduz, Yığılıb günəş olasan. Yadından silib dünyanı, Təzədən tanış olasan.
Əlin Tanrı ətəyində, Qəlbində Tanrı işığı, Bir günlük Tanrı qoynunda Olasan ana uşağı.
BU EŞQ DOĞULANDAN BAŞI AĞRIYIR
Sənin salamını basdırmaq üçün Üstünə bir salam atıb gedirəm. Bu eşq doğulandan başı ağrıyır, Nə qədər ki, salamatıq gedirəm.
Yerbəyer et öz içində dərdini, Sözlərini dilinə yığ qal indi. Sənə dözən dözümümə qəbir yox, O dözümlə yaşa indi, öl indi.
Qanı yerdə qaldı bu yazıq eşqin, Barı ölüsünü yerdə qoymayaq. Nə qədər söz verdik bir-birimizə, Gəl qalan ömrü də sözlə oynayaq.
Hünərindən nur verdin müqəddəs ocağına, Vətəndə vətən oldun qovuşub torpağına, Əbədilik yar oldun azadlıq çırağına, Ləkələnmiş tarixə məzar qazdın, Şəhidim!
Qol açmışdı qəm-kədər vətən adlı yurduna, Dar günündə can deyib yetişdin muradına, Baş əydin varlığınla qələbənin adına, Aslan təki düşmənin başın əzdin, Şəhidim!
Cəsarətə bürünüb, mərdliyini qorudun, Ərənliyin, soy-kökün birliyini qorudun, Sən kişilik adında ərliyini qorudun, Gəncliyin badəsinə qeyrət süzdün, Şəhidim!
Bu vətən övladların səninlə öyünəcək, Polad, Əlyar qeyrətdə neçə qəlb döyünəcək, Hər gələn nəsillərdə yeriniz görünəcək, Tarixə öz adınla “Zəfər” yazdın, Şəhidim!
Dünya lərzəyə gəlsin üç birliyin rəngindən, Alınmış torpaqları qurtaraq yad cəngindən, Zəfər marşı çalınsın istiqlal ahəngində, Al qoynuna birləşdir parçalanmış torpağı, Azərbaycan bayrağı!
Müstəqillik uğrunda qurban gedib canımız, Al rəngin təməlində qaynayır Türk qanımız, İlahidən İslama səcdədi hər anımız, Tarixə şahid kimi düşmənə ol göz dağı, Azərbaycan bayrağı!
Vətən qibləgahısan ,əbədi şan yerimiz, Sabaha doğan günəş,sabaha dan yerimiz, Azadlığa səslənən tökülən qan yerimiz, Tükənməz varlığınla ol yurdumun dayağı, Azərbaycan bayrağı!
Qızıl şəfəqlərinlə oyat Turan elmizi, Bir oxunsun himnimiz,qoruyaq Türk dilmizi, Səninlə bir qaldıraq Tanrıya haqq əlmizi, Dağılmış ocaqlarda alışdıraq çırağı, Azərbaycan bayrağı!
Qubarlı ürəkləri bir araya səslə sən, Sahilsiz ümmanlarda ümidləri bəslə sən, Qartal kimi qanad çal,zirvələri süslə sən, Dalğalanan dəniz tək,al-əlvan göy qurşağı, Azərbaycan bayrağı!Azərbaycan bayrağı!
(Dinimiz bir olan bəzi İslam ölkələrin rəhbərləri Azərbaycanın namını çəkmək əvəzinə torpaqlarımızı zəbt edib məscidlərimizi dağıdıb haramladan ermənistanı müdafiyə edirlər)
Cahan ibarət imiş qorxaqlardan,ərənnən, görməmişdən,görənnən, bu gidi dünya görən o vaxt,indimi yaxşı? Çoban qardaş,sən bilən hansı daha yaxşıdı- səni tanıyıb hürən yoxsa,yad iti yаxşı?
Ağlayan ya gülən çox? doğulan ya ölən çox? Dərgahdan da gələn yox- adam soruşub bilə: “Dolanmağa oralar, yoxsa bu gidi yaxxşı?
Boğuldu suda baran, yuxuda öldü yatan, a müqəddəs Kərbala, tutulma sualımdan: “Məni düşmənə satan Müsəlman din qardaşım yoxsa Yəhudi yaxşı”?!
YOX,MƏNİ AÇMADI BU GİLEY–GÜZAR…
Yox,məni açmadı bu giley-güzar, ürəyin bir özgə dildə danışdı, araya kim girib,ortada nə var? bu cür qalmağından getsən yaxşıdı.
Tutur ətrafımı qəmli xəzəllər, sınaqçün yetmədi məgər bu illər? xırdaçı deyildin axı əzəllər, çox şeyin üstündən ötsən yaxşıdı.
Eşq şərbət süzəndə dil açdı lallar, o qədər ev yıxıb yersiz suallar! yad yerdə xətrinə toxunan olar– qəlbimin içində bitsən yaxşıdı.
Sildirsən ömrümdən saldığın izi, bir daha tapmazsan Vahid ƏZİZi, ölərik itirsək bir-birimizi, ikimiz birlıkdə itsək yaxşıdı…
Qırıldı könlümün tərlan qanadı, çalıb,dimdiyinə sar aldı,getdi, ağaran başımnan ağlımı aldı, elə bil bir çimdik qar aldı,getdi,
Gəzdim düz-dünyanı; hər yanı boşdu, dedim-“Bəlkə sınıb,bəlkə naxoşdu?”, həlbət–ya qisməti kiməsə qoşdu, ya özü birinə qoşuldu,getdi?
Hicran-zülmlər şahı,dərdlər ağırı, bu odda kimlərin yanmadı bağrı?! ümid göylərəydi; zülmətə doğru bəxtin ulduzu da qaraldı,getdi,
Sevgisiz yaşanan vaxt gedər hədər, səksəkə yaradar hər gələn xəbər, nə var ki–dünyaya yendən gələr, yarpaqdı,çiçəkdi…saraldı,getdi,
Nəyin şikarıdır,kimin yanında? hey…ölüb-dirildim eşq yollarında, nə O dünyada var,nə Bu dünyada! olmaya,kainat yarıldı,getdi?
Kimisi aldanan,kimisi atan, mindən biri olar murada çatan, mərhəmət umduğu fani dünyadan ürək doymasa da-yoruldu, getdi,
Soyuq kül altında arama közü, tərsmiş,Vahid ƏZİZ,bəxtinin üzü, hələ də kor olur gerçəyin gözü, anlaya bilənlər kar oldu,getdi…
15,04,2021.
ƏLƏSGƏRNƏN–BİR TORPAĞIN OĞLUYAM…
Yaz başında çəmənləri göycədi; Zəngəzürdu,Dərələyəz,Göyçədi, O,məzarda,canım burda göynədi- o yerlərə canı-dildən bağlıyam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Qürbətlərə,öldür,könül vermərəm, bu yerlərin hər övladı bir ərən! ay,Yurdumu viranəyə döndərən, qılınc çəkdim torlarını doğrayam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Nəm çəkmişik bir çeşmədən, bir sudan, qəm çəkmişik min-min viran arzudan, qavi düşmən,namərd güdər pusqudan! mən hər yerdə ədalətli, doğruyam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Hər söylənci bir İlahi bəstədi- çünkü,sazı ürəyinin üstədi, o el,bu el-bir Qaladır əbədi, daşlarına hörülmüşəm, bağlıyam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Ustad,sənə baş çəkəcəm zəfərnən- Göyçə gölü qovuşanda Xəzərnən, könlümdəki incəliknən, təpərnən diz çökəcəm məzarına ağlayam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam…
(Bədnam Covid-19 xeyli dəyərli dostlarımın həyatına son qoydu.Amandı,qoruyun özünüzü!)
Qopub dənə-dənə dönürük dənə, dünya həzin-həzin bizi üyüdür, təkliklə tənhalıq güc gəlir mənə, ayrılıq yoxuşu yaman təntidir, bir-bir etibarlı dostlarım gedir.
Qəmdən qaçan kimi dərd quyruq olur, bəzən yad hörməti sərt buyruq olur, torpağa qoyulan üz soyuq olur, yıpranıb üz gedir,astarım gedir, bir-bir etibarlı dostlarım gedir.
Hər an göz yaşımın artır lilparı, hər an bir matəmin gəlir çaparı, uçur ümid dağı,düşmən çəpəri, el-el,diyar-diyar yaslarım gedir, bir-bir etibarlı dostlarım gedir…
Sanki qanadlanır güləndə üzün, Elimin,obamın fəxri adısan. Bir yükdən ağırdır sənin hər sözün, Sən şeir dünyamın şirin dadısan.
Gözlərin bənzəyir ümidli yola, İsmətlə bəzənmiş qara tellərin. İçində möhkəmdir sevgidən qala, Dərirsən ömrünə sevgi güllərin.
Səndə bir dil açır həsrətsiz baxış, Xəyalın oxşayır gerçək nağıla. Sənə yetişdirən anaya alqış, Çox diqqət edirsən bizdə ağıla.
Qayğını çəkərəm istəsən əgər, Səni əziz bilən övladın kimi. Görüm ki ömrünü bəzəsin zəfər, Yaşasın sənət də qoy adın kimi.
17.04.2021.@
Azərbaycan ədəbiyyatını öz yaradıcılığı ilə zənginləşdirmiş görkəmli sənətkarlardan biri də Nəcibə İlkindir.Nəcibə İlkin poeziyası başdan-başa poeziya çələngi ilə hörülmüşdür.Yaratdığı lirik və epik əsərlərdə istər vətən mövzsu istərsə də digər mövzular poeziyamız üçün çox əhəmiyyətli yol almışdır.Nəcibə İlkin şeirlərində haqqın bərpasını arzulayan,vətənini daha mükəmməl təsvir edən sənətkarlardan biridir.Şeir dünyası şeirlərlə coşub daşan bu sənətkarın şeirlərində və nəsr nümunələrində bədii təsvir və ifadə vasitələrinə geniş yer verilmişdir.Nəcibə xanım həm də ədəbi mühitdə tədbirlərin təşklində müstəsna rol oynamışdır.Bir çox gənclərin irəli getməsində danılmaz rolu vardır.Nəcibə İlkinə həyat və yaradıcılıq uğurları arzulayıram!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
“MEDAL” ATANI ÖPƏRSƏN
(Şəhid oğlunun yaxasından atasına verilən medalı asdılar. O isə ağlayırdı)
Ağlama şəhid balası, Ağlama gözümün nuru. Təzə adın mübarəkdi, Bu adı şərəflə qoru.
Atan sənə qoyduğu ad, Ürəyincə olmamışdı. Bunun üçün nazın çəkib, Qayğına da qalmamışdı.
İtirdiyin ata yeri Medalla əvəz olundu. Arzuların, ümidlərin, Bu medal üstdə qalandı.
İndi sənin “Medal” atan, Hər gün könlünü alacaq, Vaxt tapıb əl vurmadığı, Başını sığallayacaq.
Dərdlərindən halı olub, Səni hər gün qucacaqdır. O qönçə arzuların da, Çiçək-çiçək açacaqdır.
Sən dəcəllik eylədikcə, Bir acı söz deməyəcək. Nə narahat olma deyib, Nə üzünə gülməyəcək.
Atalı dostlar görəndə, Ürəyin tel-tel olacaq. Gözlərin ata axtarıb, Daş üstünə çaxılacaq.
O zaman sinən üstündə, Olan atana baxarsan. “Medal” atanın nurundan, Tutub gəzməyə çıxarsan.
Asıb qəlbinin küncündən, Dərdini ona deyərsən. Nazını çəkən “atanın” Qarşısında baş əyərsən.
Ağlama, yaşına qurban, Ucadan ucadır adın. Dağ boyda ata yerinə, Əlinə bir medal aldın.
Sən anadan doğulanda, Dedi keçilməz çəpərsən. Atan yadına düşəndə, “Medal” atanı öpərsən.
