Açın mənim qəlbimi, oxuyun kitab kimi, Orda ilham adında cilvəli bir pəri var. Təkcə nazlanmaq deyil onun işi, peşəsi, Qayğıların içində min bir dərdi-səri var.
Duyğuların, hisslərin gah zilidi, gah pəsi, Çeşmələrin, çayların, bülbüllərin səsidi. İlham nə yaradırsa, Tanrı hədiyyəsidir, Qələm adlı qızılı, dəftər adlı zəri var.
Buluddan sıyrılan Ay, haqdan yanan şam mənə, Yuxusuz gecələrim ləzzət mənə, tam mənə. Mən ona can verməsəm, can verməz ilham mənə, Orda əlin qabarı, orda alnın təri var.
Söz qalxar qatar-qatar, söz gələr dəstə-dəstə, Hər qatarın ruhunda təzə səs, təzə bəstə. İlahi sovqatında, Allah verən nəfəsdə, Yerlərin ağırlığı, göylərin ləngəri var.
Boylan, başın üstə yüksəkliyə bax, insan, Əllərin çatmasa da, o uzaq səninkidir. Yeridiyin yerləri yerişinlə möhürlə, Ayağın altındakı bu torpaq səninkidir.
Doğan Günəş, yağan qar qismətədi, baxtadı, Ömrün, günün yolunda gah bürkü, gah şaxtadı. Beşiyində ağacdı, tabutunda taxtadı, Bu palıd səninkidir, o qovaq səninkidir.
Bir alın yazısı var hər kəsdə, hər adamda, Ölməz bir kimsə yoxdur, ömür bişmişdə, xamda. İstər sarayda yaşa, istər daxmada, damda, Axırda məzar adlı dar otaq səninkidir.
Çətindir mənimlə birgə yaşamaq , Bəzən gözlərimdə dəyişir aləm . Mənimlə ömür – gün yoldaşı olmaq Bir az da çətindir , Başa düşürəm .
Nə duman çəkilir , başımdan nə çən ,Tufanlı boranlı dağam mən , nəyəm ?! Nə bilim , Dünyada mən öz əlimdən Bəlkə də birinci şikayətçiyəm .
Məndə bir ” mən ” də var …. Məndən bixəbər , Nə eşidər məni , nə sayar məni . Yer var ki o məni hörmətsiz eylər , Yer də var şöhrətə çatdırar məni .
Bir qəmi bir ürək gəzdirə bilər , Yüz ürək qəmi var bu bir sinəmdə . Mən yerdən göylərə baxsam da əgər , Göy ürəyimdədir…. Yer ürəyimdə .
Bir insan olsaydım nə idi dərdim , Yaşardım hər fəsil bir paltar geyib , Evimdə çay içib , Çörək də yeyib Bir insan qəmini çəkə bilərdim .
Sinəmdə xalqların bədbəxt taleyi , Bəzən bir aldanmış qadın gileyi , Bəzən bir torpağın batan çeşməsi , Bəzən bir üzsüzün üzə düşməsi , Könlümün yayını çəkib qırırlar , Səndən diqqətimi yayındırırlar .
Elə ki , tutuldum , gözlə bir qədər , Bir az qayğıkeş ol sən ana kimi . Yağış yağan kimi açılır göylər , Mən də yağmalıyam ….. Yağana kimi .
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Azərbaycan və Yazıçılar Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Dünya Gənc Türk Yazar Birliyi (DGTYB) Məsləhət Şurasının üzvü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, şair, tənqidçi, ədəbiyyatşünas
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, “İlin gənci” müfakatçısı, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru
Arxivimi töküb-töküşdürürdüm, təsadüfən sizə təqdim etdiyim bu əlyazmamı tapdım. “Kimin sualı var” adlı poemamdandı. Əsər birinci dəfə ayrıca kitab halında 1984-cü ildə 7 min tirajla “Gənclik” nəşriyyatında nəşr olunub. İkinci dəfə “SBS” mətbəəsində 7 cildliyimin ikinci cildində 5 yüz tirajla 2010-cu ildə çıxıb.
Nəşrlərin heç birində yoxdu. O vaxtkı senzura zamanı çıxarılmışdır. Əsər ulu öndərin hakimiyyəti illərində əzmlə yeritdiyi “Qoy ədalət zəfər çalsın!” siyasi-ictimai yaradıcılıq xəttinə həsr olunmuşdu.
Yeri gəlmişkən deyim ki, bu poema üstə Yazıçılar İttifaqının o vaxtkı rəhbərliyi mənim “yoldaşlıq” məhkəməmi də qurmuşdu. Mərhum ulu öndər işə qarışdı. Mən onda yazmışdım ki, Heydər Əliyev şairi-şairdən, yazıçını-yazıçıdan qoruyur. Həqiqət beləydi.
Gözəl günlər idi. Həmişəki südlü sıyıqla qarnını doyurandan sonra yuxuya getmək necə də ləzzət edirdi. Adətən onu anası özü yedirirdi. O, hər dəfə ağzına qoyulan qaşıq dolusu sıyığı ləzzətlə udub növbəti qaşıq üçün ağzını açanadək anası səbirlə gözləyirdi.
Sonra onu qucaqlarına alıb yataq otağına aparırdılar. Orada paltarını dəyişirdilər. Adətən təzə pampers də geyindirirdilər. Bu duyğuya da artıq vərdiş eləmişdi: bədənini səhərə yaxın islanacaq hansısa sərin yarıkağız bir suçəkən parçaya bələyirlər… Bəzən hətta həmişəkindən tez isladırdı.
Belə olanda o da həmişəkindən tez oyanır və zığıldamağa başlayırdı. Yox, o, adətən qışqırıb kimisə oyatmağa can atmırdı, ancaq sakitcə zığıldayır, sanki astaca anasını köməyə çağırırdı. Anası, demək olar ki, dərhal oyanırdı və onun qayğıkeş əlləri oğlunu beşikdən götürüb öz çarpayısında yanına uzadırdı ki, artıq islanmış bələyini – pampersini dəyişsin.
O, adətən səhərlər saat yeddiyə az qalmış oyanırdı. Yanındakı çarpayıda yatan anasının təkcə ətrini, hətta aralıdan belə hiss etmək necə də böyük xoşbəxtlik idi! Səhərlər anasının onu qucağına alıb paltarını dəyişdirməyə başlaması isə… Bax, bu, ayrıca bir doğmalıq və səadət duyğusu yaradırdı. Bu sevimli qoxu ona doğma idi. Əvvəllər anası onu sinəsinə sıxır, döşünü mehribanlıqla onun ağzına salır, isti əli ilə onun hələ təzəcə dənzərən yumşaq saçını sığallayırdı. O da bu əziz varlıqdan – anasının döşündən pompuş əlləri ilə möhkəm yapışıb acgözlüklə və ləzzətlə əmirdi. O, südün ətrini hələ unutmamışdı. Kimsə anasına demişdi ki, bir yaşından sonra əmizdirmək elə də vacib deyil. Ona görə də sıyığa keçmişdilər. Ancaq əmdiyi südün iyi uzun müddət yadında qalmışdı və anası hər dəfə onu qucağına alanda özündən asılı olmayaraq bu qədər sevdiyi o gözəl məlhəmin çeşməsini yenə də tapmaq üçün anasının döşlərinə tərəf dartınırdı.
Bəzən gecələr o, başqa bir adamın xorultusunu eşidirdi. Anası həmin adamı ona göstərir və gülümsəyərək deyirdi: “Ata…”. Ata anası ilə yanaşı yatırdı. Hərdən onun da səsi gəlir və bu səs hansısa işlək bir maşının çıxardığı xırıltılı küyə bənzəyirdi. Ata danışanda körpə tanış ahəngi eşidərək sanki donub qalırdı. Bu səs ona hələ anasının bətnində olan vaxtlardan tanış idi. Anasının səsinə nisbətən daha kobud və daha xırıltılı olan bu ikinci səs o doğulandan sonra da həmişə yanında idi. Ata evə adətən axşamlar gəlirdi. İri əllərini balaca qollarının altına ehtiyatla salıb onu qucağına götürür, başının üstünə qaldırır, hərdən hətta atıb-tuturdu da… Ondan ayrı cür qoxu gəlirdi. Atanın ətri başqa idi.
Körpə yavaş-yavaş bu qoxuya da alışırdı. Ata onu görəndə tez-tez gülümsəyirdi, hərdən yenə də qucağına alır, atıb-tuturdu. Güclü ata əllərinin onu qucağına alıb başının üstünə – hamıdan və hər şeydən yuxarıya qaldırması körpənin çox xoşuna gəlirdi. Ata tez-tez üzünü ona tutub gülürdü. O, ucaboy və yaraşıqlı idi. Körpə artıq yeriməyə başlayanda onu başqa adamlardan seçməyə başlamışdı. Onu dərhal tanıyır və yanına yüyürüb dizlərini qucaqlayırdı. Körpənin bu ucaboy, güclü adamdan xoşu gəlirdi. “Ana”dan dərhal sonra öyrəndiyi ilk söz olan “ata” sözündən də xoşu gəlirdi. Ümumiyyətlə, onu ovuclarının içində saxlayan bu iki böyük adamı çox istəyirdi. Körpə ağlayanda o dəqiqə özlərini onun üstünə atırdılar. Bələyini isladan kimi təzələyirdilər. Ona balaca qabda su verir, içib qurtaranadək gözlərini ondan çəkmirdilər.
Əlbəttə, əsas şəxs ana idi. Bəzən səhərlər valideynləri çarpayıda yanaşı uzananda anası onu da qucağına alıb ikisinin arasına uzadırdı. Bu, ayrıca bir ləzzət idi və körpə bundan çox xoşhal olurdu. Onlar bəzən nə barədəsə danışır, deyib-gülür, zarafatlaşırdılar. Və onu da növbə ilə qucaqlayırdılar. O isə heç də tamamilə anlaya bilmədiyi bir duyğu dənizində üzürmüş kimi uzanır, gülümsəyir, özünü olduqca xoşbəxt hiss edirdi. Sanki həm də hiss edirdi ki, ana və ata onun çox etibarlı qoruyucularıdır…
Ancaq balaca pişik balası hamıdan, hər şeydən çox xoşuna gəlirdi. Pişik balası bu evə onunla, demək olar ki, eyni vaxtda gəlmişdi. Bu balaca kürən körpədən daha sürətlə böyüyürdü. Hələ bu harasıdır! Kürən öz rəqibini diqqətlə izləyirdi. Körpəyə pişik balasından çox diqqət göstərirdilər ki, bu da kürəni əsəbiləşdirirdi. Bəzən o, hətta həmişəkindən bərk miyoldayırdı ki, ona da diqqət yetirsinlər. Amma bütün bunlara baxmayaraq, o, tez-tez körpənin yanında uzanır və özünü sığallaması üçün ona şərait yaradırdı. Kürən ağıllı pişik idi və getdikcə başa düşürdü ki, bu evdə əsas şəxs hələ, demək olar ki, danışa bilməyən, ilk vaxtlar yalnız öz beşiyində uzanıb aydın olmayan səslər çıxaran bu müəmmalı körpə olacaq.
Ancaq körpə beşikdə çox qalmadı. O, qalxdı və əvvəlcə kürən pişik balası ilə birlikdə sürünməyə başladı. Bir qədər sonra iməklədi, daha sonra isə ehtiyatla, yıxıla-dura yeriməyi də öyrəndi. Bəli, düzdür, körpə hərdən yıxılırdı da, hətta hərdən kürən də onu yüngülcə itələməyə ürək eləyirdi. Amma körpə inadkarlıqla yeriməyə can atırdı və tezliklə yalın ayaqlarını şappıldada-şappıldada, xoşbəxtcəsinə gülə-gülə otaqlarda qaçmağa başladı. Artıq yekəlmiş kürən də körpənin dalınca tənbəl-tənbəl gəzir, onu gözdən qoymur, gah nədənsə qoruyur, gah da ona qoşulub şənlənirdi. Ancaq körpə heç vaxt pişiyin yeməyinə toxunmurdu. Bu isə ən vacib məsələ idi. Ona görə də onların dostluğu getdikcə möhkəmlənirdi. Bəlkə də, dostluğun əsas şərti elə bu idi – başqasının malına kəm baxmamaq!
Hərdən hansısa başqa qadın da gəlirdi. O, olmazın dərəcədə anaya oxşayırdı. Körpə bunun səbəbini anlaya bilmirdi. O da təxminən eyni cür ətir saçırdı. Ananınkı kimi mehriban, qayğıkeş əlləri vardı. Ancaq o, ana deyildi, başqa qadın idi. Körpə eşidirdi ki, anası bu qadını elə həmin gözəl adla çağıraraq ona “ana” deyir. Başa düşə bilmirdi ki, bir evdə iki “ana” necə ola bilər?! Ancaq onun özünə həmişə deyirdilər ki, bu nənədir. Bəzən o gələndə “Nənə gəldi!” deyə körpəni muştuluqlayırdılar. Körpə də kimisə başqa adamı “ana” deyə çağırmaqdan israrla imtina edərək məmnuniyyətlə “nənə” deməyə cəhd edirdi.
Bəzən gecələr körpənin təzə çarpayısının yanında kürən üçün balaca boşqabda süd qoyurdular. Yaxşı ki, körpənin heyvanlara qarşı allergiyası yox idi. Onlar ikisi də – körpə də, kürən də qarnı tox, qayğı ilə çimizdirilmiş, tərtəmiz və xoşbəxt halda yuxuya gedirdilər.
…Partlayış gecə baş verdi. O qədər gözlənilməz və güclü idi ki… Körpə oyandı. Əvvəlcə onu kimin və niyə oyatdığını anlamayaraq bir neçə saniyə susdu. Sonra əlini qabağa uzatdı. Çarpayısının üstünə həmişə çəkilən tor yox idi. buna təəccübləndi: axı anası toru çəkməyi heç vaxt unutmazdı. O, yenə də nəsə qışqırtılar və möhkəm gurultu eşitdi. Üşüməyə başladı. Yorğança üstündən sürüşüb düşmüşdü və maraqlı idi ki, heç kim gəlib onun üstünə örtmürdü. O, bərkdən ağlamağa başladı. Haradasa tanımadığı adamlar qışqırışırdılar. Körpə başını qaldırdı və soyuqdan titrədiyini hiss edərək qərara aldı ki, çarpayıdan sürüşüb düşsün. Həmişəki kimi dalın-dalın sürünməyə başladı ki, yıxılmasın. Əlini adətən ana yatan və ata xoruldayan çarpayıya uzatdı. Ancaq ora bir topa daş tökülmüşdü. Körpə başa düşmürdü ki, ana niyə yoxdur. Ancaq daş topasına ilişəndə öz pişiyi yadına düşdü. Geri dönüb həmişə kürən uzanan tərəfə qaçdı. Kürən körpəni bərkdən miyoldayaraq qarşıladı. Boşqab çevrilmiş, pişik balası böyrü üstə yıxılmışdı. Körpə aşağı əyilib yumşaq, pompuş əli ilə dostuna toxundu. Kürən hərəkətsiz uzanmışdı. Heç tərpənmədi də. Bu, körpənin xətrinə dəydi.
O, dostunu daha bərk silkələyərək onu oyatmağa çalışdı. Ancaq dostu susurdu.
Yaxınlıqda bayaqkı kimi adamlar qışqırışırdılar. Körpə heç cür başa düşə bilmirdi ki, onun valideynləri hara yoxa çıxıblar və kürən dostu ona niyə cavab vermir. Elə bu vaxt kimsə körpəni qucağına aldı. Kimsə onu adyala bükdü.
– Oradakıların hamısı ölüb! – tanımadığı bir səs qışqırdı. – Qonşu otaqda heç kim yoxdur.
Naməlum adam yəqin ki, həyəcandan körpəni möhkəmcə sinəsinə sıxdı. Körpə ağrıdan bərkdən ağlamağa başladı. O, hələ də başa düşmürdü ki, onun kürən dostu niyə bu qədər bərk yatıb. O, hələ bilmirdi ki, bu gün onun həyatı “qədər” və “sonra” adlanacaq iki hissəyə bölünüb və bu partlayışla eyni vaxtda yoxa çıxan xoşbəxtliyi daş topasının altında qalan anası və atası kimi artıq keçmişdə “qədər”də qalıb. O, bunu bilə bilməzdi. Ancaq o üşüyürdü və çox narahat idi. Ona görə də səsini kəsmir, ucadan qışqıraraq ağlayırdı…
AzərTACın məlumatı: – Dünən gecə Gəncə şəhəri atəşə tutulub. Dinc əhali arasında xeyli ölən və yaralanan var…
Bu gün göyərçinin qanadlarında, Yüksələn ruhuma baxır vətənim. Üç rəngli bayrağın ayparasında, Şəhidlik rəmzini taxır vətənim.
Anam nalə çəkib diz çökən anda, Tutun qollarından, qaldırın onu. Mənsiz bükülməyə izn verməyin, Şəhriyar oğlutək qoruyun onu.
Vətənə qanımı halal etmişəm, Bu haq belə asan verilməz ələ. Qalmasın düşməndə bu pak torpağım, Yoxsa yaralarım ağrayar hələ.
Allaha əmanət qoyub sizləri, Əbədi cənnətə yol alıram mən. Azadlıq uğrunda savaşan varsa, “Şəhidlər ruhutək” yaşayar vətən.
Şəhid İlqar Bürcəliyevin əziz xatirəsinə
Bu gün doğum günün imiş, Ey qəhrəman şəhid, İlqar. Gəncliyinə vəda etdi, Torpağa döndü arzular.
Vətən qucaq açdı sənə, Sən vətənə qucaq açdın. Şəhidliyin zirvəsindən, Torpağa nurunu saçdın.
Gözlərində işıldayan, Günəş sönən deyil, oğul. Bizi daim yaşadacaq, Həyat eşqindi bil, oğul.
Səmalara ucaltmısan, Sən bu vətən bayrağını. Qanın ilə tarix yazıb, Öpdün vətən torpağını.
XOCALIM
Susun, sakit durun! Dünyanın dərinliyindən bir səs gəlir, körpə səsi, Boğur insanlığı, qopur göylərdəki ah-naləsi. Duyun, ölmüş vicdanların qətl etdiyi məzlum kəsi, Vermiş həyat bətnindəki doğulmamış son nəfəsi.
Susun, sakit durun! Günəştək qalxsa da erkən, bu erkən yatma dünyası, Mənafe uğruna neyçün tükənməz qanlı dəryası? Ürəklər ürpədən fəryadı duymaq gec, nə faydası? Bəşər dönmüş müqəvvaya? Nədəndir yoxdur ehsası?
Susun, sakit durun! Bədənlər sağ ikən yandı, Xocalım yandığı gündən, Nə eybi gördülər əfsus, fəqətdir güldülər gendən, Susun! Əlbət bu səssizlik çıxardar sizləri dindən! Həqiqət olduğu yerdə susan varsa, odur düşmən.
Susun, yox, susmayın bir də! Dönüb dəryatək axdıqca bilin ki, qan tutar aləm, Duyunca körpə fəryadın İlahi dillənər hər dəm, Daha susma, daha susma, insan oğlu deyil əbsəm, Mən insanlıq mayasından zühur etmiş həmin sidqəm!
(Qardaşıma həsr etdim)
Qardaş, əsgərliyin mübarək olsun! Bu vətən torpağı sənə əmanət. Biz, ana-bacını qorumaq üçün, Düşmənlə üz-üzə gələrsən əlbət!
Qardaş, əsgərliyin mübarək olsun! Qolumu göndərim, yenə güc olum, Dizimi göndərim taqətin üçün, Özümü göndərim, sənə güc olum.
Qardaş, əsgərliyin mübarək olsun! Darıxma, özümtək yaxınam sənə. Bu il yuxusuzsan, bilirəm necə, Çünki öz gözümtək yaxınam sənə.
Qardaş, əsgərliyin mübarək olsun! Təki sağ-salamat qayıt evinə! Sənin bir Allahın, bir də vətənin, Bir də ana-bacın sənə pərvanə.
Qardaş, əsgərliyin mübarək olsun! Səninlə fəxr edir yerlə göy inan! Bu yolda müqəddəs xidmətin üçün, Baş əyir vətəni sevənlər hər an.
Qardaş, əsgərliyin mübarək olsun! Qoru sən özünü, anana xatir. Gözü həsrət çəkən bacına xatir, Anatək ürəyi yanana xatir!
Qardaş, əsgərliyin mübarək olsun! Allah pənahında saxlasın səni. Yolunu gözlərik, sağ-salamat gəl, Anan doya-doya qoxlasın səni!
VƏTƏN UĞRUNDA İKİ GÖZÜNÜ DƏ İTİRMİŞ QAZİ İSMAYIL HÜSEYNZADƏYƏ
Vətən adlı günəş doğdu bir igidin gözlərində, Gözlərinə qəlpə dəyən zaman, günəş utandımı? Görən varmı əvvəlkitək o taqəti dizlərində? Bu zülmətin ağuşunda çarə tapıb, tutundumu?
O pak eşqin beşiyində, vətəninin keşiyində, Tutunmağa bircə yeri onun qəlbindəki yerdir. İnsanlığa örnək verən məhəbbəti var igidin, Vətən ilə anasına sığındığı qucaq birdir.
Gözlərini bu vətənə qurban verən qazilərin, Sevincini itirdiyi gözlərinə qurban olum. Haq döyüşdə səngərlərdə gecə-gündüz yorulmadan, Zərəf ilə addımlayan dizlərinə qurban olum.
İtirdiyi günəşini, hər işıqlı sabahını, Mərd oğullar yerdə qoymaz igidimin bu ahını. Qürur duyub, fəxr elədi vətən torpağı sizlərlə, Uca Allah, əksik etmə igidlərdən pənahını! Uca Allah, əksik etmə igidlərdən pənahını!
Şəhid Əşrəf Məmmədliyə həsr (şeir)
Rahat uyu, igid əsgər, Vətəninin torpağında. Adın daim ucalacaq, Büküldüyün bayrağında.
Rahat uyu, igid əsgər, Qanın yerdə qalmadı, bil. Sənin şücaətin varkən, Bu vətən əzilən deyil!
Rahat uyu, igid əsgər, Şəhidliyin məqamında. Alnımızı ağ etdin sən! Hər addım, intizamında.
Rahat uyu, igid əsgər, Doğma vətən, bil, azaddır! Düşmənlərdən pak etdiyin, Hər qarışı bil, abaddır!
Rahat uyu, igid əsgər, Bu xalq səni unutmazdır. Öpüb sənin ayağından, Təşəkkür etsək də azdır!
Rahat uyu, igid Əşrəf!…
Şəhid Baş Leytenant Ramil Bayramovun xatirəsinə
Mən Şəhidəm! Çünki, mənim damarımda vətən axır qan yerinə! Qeyrətimdə, namusumda, bədənimdə can yerinə! Son nəfəsi vətənimçün vermişəm qurban yerinə! Siz yaşadın bu vətəni!
Mən şəhidəm, Vətənimin torpağında, ağacında, suyundayam, Yüz illərdir azadlığın yazılmayan sayındayam, Artıq varam, ruhum azad! Bu vətənin hayındayam, Siz yaşadın bu vətəni!
Mən Şəhidəm! Məhəbbətim, sədaqətim vətənimçün müqəddəsdir! Həqiqi eşqi var olan şəhadəti dadan kəsdir. Vətən gülü yüz illərdir qan ağladı, daha bəsdir, Siz yaşadın bu vətəni!
Mən şəhidəm!.. Mən cənnəti vətənimin azadlığında istərəm! Bayrağı yüksələn yeri uçub səmada göstərəm. Vətən üçün gərək isə ruhum ilə səfərbərəm, Siz yaşadın bu vətəni!
Atalar fəxr edər oğul gücünə, Mərdliyi, qeyrəti tarix yazıbdır. Gənc yaşda başdaşı qoyulan şəhid, Ana ürəyində məzar qazıbdır.
Vətənin səngərdə doğan günəşi, Yüksələn bayrağı, şərəfi oldun. Sənin yüksəlişin dəldi göyləri, Cənnət məqamına qədəmin qoydun.
Sən idin vətəni qoruyan mələk, Vətənə sinəni sipər edərək. Xain ayaqlardan azad etdiyin, Torpağa sarıldı anan, öpərək.
Ömrünü yarıda qoyan Əkbərim, Yaşatdın gələcək nəsilləri sən. Vətənim sağ olsun! -dedin və getdin, Qoxladın əbədi o gülləri sən.
Şəhid Mayor İlkin Rzayevin xatirəsinə
Vətən, məni bağışla… Şəhidlik zirvəsinə daha erkən ucaldım. Məni Tanrı apardı, özüm vətəndə qaldım. Qanımı qurban verib, düşmənlərdən öc aldım, Zəfərlə addımladım, azadlığa yol aldım, Məni Murov dağına sancın bayraq yerinə.
Oğul, məni bağışla… Yanında olmasam da tarixdə yaşayacam, İgidliyin, mərdliyin adını daşıyacam. Murovda aslan kimi, əzmlə vuruşmuşam, Vətənin qucaqında şəhadətə çatmışam. Bağışla məni Əli, yarım qalan ömrümə…
Qızım, məni bağışla… Fələyin çevirdiyi saat sükuta doldu, Səni xoşbəxt etməyim ürəyimdə köz oldu, Sən gözümün Nurusan, nurun mənə göz oldu. Baxma ki gözlərimdə həyat çiçəyi soldu, Kaş kədər toxunmasın o gülən gözlərinə.
Ana, məni bağışla… Ağarmış saçlarına toxuna bilməyəcəm, Sənlə keçən ömrümü səndən əsirgəyəcəm. Bağışla məni ana, daha mən gəlməyəcəm, Ahh, o xumar telinə sarılıb öpməyəcəm, Vətənin torpağını öpmüşəm qanım ilə..
Şəhid Elçin İsmayılov İlqar oğluna
Fəxr edirəm, vətən oğlu, Min igid var, biri sənsən. Hər igidin min hünəri, Min hünərdən nəri sənsən.
Nə gözəldir bu torpağın, Duz-çörəyi, naz-neməti. Həm qüvvəti, güc-qüdrəti, Səndə olan şux qeyrəti.
Mərd əlində qalxar bayraq, Yüksəkliyə ucaldıqca. İgid əsgər vətəninin Düşmənindən öc aldıqca.
Sən cənnətin beşiyində Bir gül idin, qoxladıq biz. Ulu torpaq keşiyində, Elçin, adın saxladıq biz.
Görün necə… Bu vətənin sağlığına can verənlər yaşayarmış, Yaşadıqca vətən adın zirvələrə daşıyarmış, Görün necə, vətən üçün əlləriylə daş oyarmış, Şəhidlərim…
Görün necə… Pak torpağa paklığını qanlarıyla bəxş edərlər, Yaddaşlara igidliyi, mərdliyini nəqş edərlər, Görün necə, azadlığı bizə verib, tez gedərlər, Şəhidlərim…
Görün necə… Yaramızı sarmaq üçün gəncliyinə vəda edib, Həqiqi eşq ilə canı vətəninə fəda edib, Anar kimi şəhadəti könlümüzə nida edib, Şəhidlərim…
Şəhid Zeynallı Rəşad Qiyas oğlunun xatirəsinə
__________
Torpağı doyduran şəhid.
Vətən doydu qanın ilə, Torpağı doyduran şəhid. Elə cavan şəhid oldun, Ürəyi oyduran şəhid.
Arzulara baxmadın sən, Həyat yolu axmadın sən, Bəyliyini taxmadın sən, Bayrağı qaldıran şəhid!
Tarixə həkk oldu adın, Var idi bircə muradın, Muradı yetdi Rəşadın, Torpağı doyduran şəhid.
Gözü yaşlı qaldı anan, Bütün ömrü oldu talan. Halına olmadı yanan. Bağrını yandıran şəhid.
ANAMA HƏDİYYƏM ŞƏHİDLİYİMDİR! Şəhid Cəbrayıl Dövlətzadəyə həsr __
Anacan, ad günün mübarək olsun! Başını uca tut, göz yaşı tökmə. Fəxr elə, şəhidlik zirvəsindəyəm, Ağlama, heç zaman dərd-qəmi çəkmə.
Haqqını halal et, gələ bilmədim, Bu il yanağından öpə bilmədim. Öpmüşəm vətənin torpağını mən, Vətəni tək qoyub, dönə bilmədim.
Fəxr elə, anacan, qürur duy hər vaxt, Düşmənə bircə an boyun əymədim. Halal torpağımda döyüşdüm, ancaq Özgə torpağına zərrə dəymədim.
Anacan, andımız var idi bizim, Vətənçün yaşayıb, ölməyi seçdim. Uşaqlıq arzumu gerçək etmişəm, Mən şəhid olmuşam, Əbədi həyatın şərbətin içdim.
Anacan, ad günün mübarək olsun, Qoyma gözlərində kədər-qəm olsun. Vətənin bayrağın ucaltmışam mən, Şəhidlik məzarım hədiyyəm olsun.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Azərbaycan və Yazıçılar Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Dünya Gənc Türk Yazar Birliyi (DGTYB) Məsləhət Şurasının üzvü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, şair, tənqidçi, ədəbiyyatşünasTəranə Turan RƏHİMLi Qırğızıstan Respublikası Şair və Yazıçıları Fondunun “Altın qələm” mükafatı ilə təltif olunub.
Xatırladaq ki, 2017-ci ildə istedadlı şairə Təranə Turan RƏHİMLi “Azərbaycan nəsri və təndiq” monoqrafiyasının konseptual elmi yeniliklərinə, çağdaş ədəbi-nəzəri düşüncəni və milli intelektual təfəkkürü zənginləşdirdiyinə görəAzərbaycan Yazıçılar Birliyi tərəfindən Fəxri fərmanla təltif olunub.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.
Küveytli şairə Səad Məhəmməd Sabah (Səadəs-Sabah) yazıçı və tənqidçidir. Siyasət və iqtisadiyyat üzrə fəlsəfə doktorudur. Ərəbdilli şairə fransız və ingilis dillərini mükəmməl bilir. 1985-ci ildə “Səad” Nəşriyyat Evini təsis edib. Səadəs-sabah dünya miqyaslı ədəbiyyat və poeziya üzrə bir çox mükafatlara layiq görülüb. Onun feminist düşüncəsinin və lirikasının gözəlliyindən dolayı, adı böyük ərəb şairəsi Qadəs-səmman ilə yanaşı çəkilir.
***
Bu qədər kitabları sevdiyini bilsəydim əgər
bütün geyimlərimi
kitabçıdan alardım.
Məni çox rahat oxu
Məni ərəbcə kimi
Sağdan sola oxuma.
Məni latın dili kimi
Soldan sağa oxuma.
Məni Çin dili kimi
Yuxarıdan aşağıya oxuma.
Məni çox rahat oxu,
Günəş yaşıllığı,
Sərçə çiçəyin kitabını oxuyan kimi…
Sən eşqi qohumluq məsələsi kimi bilməyən
birinci aydın düşüncəli…
yatağı danışıq üçün tribunaya çevirməyənin birisisən…
bilirəm,
mən sənin həyat üçün birinci qadının,
amma hər gün bizimlə birlikdə qəhvə içən İblis
məni həvəsləndirir,
səndən soruşam ki,
ikincisi kimidir?
Bir kişini tanıyıram
Dünyada olan kişilər sırasında
Keçmişimi iki yerə bölən bir kişini tanıyıram.
Məni öz quluna çevirən birisi,
Məni azad edən,
Toplayan,
Ayıran,
güclü əllərinin arasında gizlədən birisini tanıyıram.
Dünyada olan kişilər sırasında
Bir kişini tanıyıram,
Yunan Tanrılarına bənzər,
Gözlərindən şimşəklər işıldayan,
Ağzından yağışlar yağan…
Bir kişini tanıyıram,
Ormanlığın sonunda nəğmələr oxuyanda
Ağaclar arxasınca yeriyərlər…
Dostum ol
Vaxtaşırı ürəyim səninlə yaşıllıqların üzərində
yerimək istəyəndə,
səninlə şeir kitabı oxumaq istəyəndə,
səni dinləmək istəyəndə,
mən xoşbəxt bir qadına dönürəm,
Ey Şərq kişisi,
Nədən mənim üzümə valeh,
Nədən gözümün sürməsini görürsən,
Ağlımı görmürsən?..
Və mən bir yer misali
Suyun danışığına möhtac…
Nədən mənim qızıl qolbağımı görürsən?
Nədən səndə bir hökmran var?
Dostum ol mənim,
Dostum ol…
Eşq
Eşq bir çevrilişdir,
Can mayasında
Cəsarətli üsyandır
əşyanın düzümünə…
Və səndə olan vəcd
təhlükəli vərdişdir,
ondan can qurtarmağın yolunu bilmirəm ki…
Və sənin eşqin
böyük günahdır…
arzu edirəm,
arzu edirəm ki,
heç zaman bağışlanmasın!
Yuxu
Dünən gecə bir yuxu gördüm –
Sənin gözlərində üzən
bir balıq olduğumu gördüm…
qorxudan sənə yuxumu danışmadım
Qorxdum ki,
Yumarsan gözlərini mən boğularam…
Bilməzdim
Heç bilməzdim
Sevgi məktublarının bir gün
saatlı bombaya çevrilə biləcəyini
toxunduğunda partlayacağını…
Bilməzdim
sevgiyə bulaşan cümlələrin
gilyotinə dönə biləcəyini…
Bilməzdim
insanın sevgi məktubları ilə həyatda qala biləcəyini…
Və yenidən oxuduğunda
ölə biləcəyini…
Söylə
Söylə bilim,
məndən öncələr sevmisənmi başqa qadını?
Eşq içində özünü itirən bir qadını?
Söylə,
De ki,
Yasəmən ormanlığına vurulan qadının sonu necə olar?
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, “Kredo” qəzetinin Baş redaktoru
Özün tapa bilərsən bəxt adlı şirin payı, Zəhmətin külüng çalsa, sal daşın sərt üstünə. Həsrətlər bitən yerdə duyğular dilə gələr, Könüllər gül bitirər ovqatın pərt üstünə. Durnalar qayıdanda salama lələk salar, Saralan yarpaqları budaqdan külək salar. Can qürbətdə can versə, niyyəti dilək salar Ruhu uçub gətirər, son anda yurd üstünə. Qönçələnən güllərdi sənətkarın tər sözü, Gözlərinlə oxşa, öp, şeh üstündə dər sözü. Misraları qan süzər, od ələyər hər sözü, Şair yazsa sözünü qəzəbin dərd üstünə. Həsrətində ütülüb, arzusunda bitməyən, Ocaq olar içində dodaqlarda ötməyən; Yeri əli tutmayan, göyə ünü yetməyən, Ümidini götürüb üz tutar mərd üstünə. Savaş açdı ruhumuz, çıxdı can qorxusundan, Yatağanı dil çaldı türkün qan qoxusundan. Qalxdı qaraçuxamız illərin yuxusundan; Axır ki, taleyimiz uladı qurd üstünə. Bu dünyanın üzündə xeyirlər var, şərlər var… Qaranlığı, işığı dolandıran pərlər var. Talelər oyununda qoşalanmış zərlər var, Hərənin öz məramı atılar nərd üstünə. Zirvədə məkan tutub Xələfli heyrət gəzər, Cılızlar yetə bilməz, qalxmağa qeyrət gəzər; Qarğa-quzğun cəm olub didməyə fürsət gəzər, Qorxusu yox qartalın, gəlsələr fərd üstünə. 07.09.2010
