Blog

(Həyati bir hekayə, olmuş bir əhvalat, 80 yaşa yaxın ahıl bir babanın dedikləri)

Qızım, sənin nur saçan, bu mələk çöhrən mənə
Elə əziz gəlir ki……
Elə bil, haradasa dəqiq görmüşəm səni…
Elə bil ürəyimə yaxın bilmişəm səni….
Elə bil ki, leysanlı, çiskin payız gecəsi,
Qaranlıq gümanıma günəş bilmişəm səni…
Qızım bu bağa girmə…
Bilmirsən axı qızım, bu bağa kimlər girir,
Kimlər çıxır bu bağdan?!
Yəqin inanmısan sən,
O insanın iblistək verdiyi vərdlərinə,
Ey mələksima qızım,
Amma bələd deyilsən, onun əməllərinə!!
İnanmısan sən onun saxta şirin dilinə!!
Qızım, girmə bu bağa….
Bu bağın bağbanıyam,
Qoca, ahıl insanam.
And olsun tək Allaha,
İndiyədək buraya gələn bir kimsəyə də,
“Qurtul” deməmişəm mən,
Elə bildim Aysan sən,
Başdan –başa nursan sən!!
Qurtul qızım, qaç qızım….
Sənin gələcəyin var,
Günəştək nur saç qızım.
Noolsun, imkanlıdı?
Həm də ki, arxalıdı?
Neçə qadının gözü yaşlı qalıb a qızım,
İnandığın o insan,
Neçə qızı bu bağdan yola salıb, a qızım!!!
Qaç get qızım….
Nə qədər ki gec deyil,
Qurtul qızım, nə qədər ki, gec deyil!!!

Sənin üçün

Qəlbindən qəlbimə nur axını var,
Qəribə hisslərin gur axını var.
Her şeyin bir uzaq, bir yaxını var,
Sən niyə bu qədər doğmasan mənə?!

Bircə yol baxdınmı geriyə dönüb,
Bu yerin üstündə, göyün altında?
Bir həzin bir kövrək ürəyə dönüb,
Döyün bu sinəmin, döyün altında, –
Sən niyə bu qədər doğmasan mənə?!

Gördünmü gözümdə sökülən danı,
Duydunmu səsini lal harayların?
Yağışa bələnər gözümün qanı,
Çilənər üstünə sal qayaların, –
Sən niyə bu qədər doğmasan mənə?!

Dərdim batmanlara tən gələr, keçər,
Gözümə vədəsiz çən gələr, keçər.
Hələ əllərinə əlim yetməmiş,
Həsrət ürəyimi çəngələr, keçər, –
Sən niyə bu qədər doğmasan mənə?!

Bir ümid qapımı döyə bir səhər,
Bir ilğım aldanış gətirə, qoyma.
Qəmlə dil taparam bəlkə birtəhər,
Xiffətin ömrümü bitirə, qoyma, –
Sən niyə bu qədər doğmasan mənə?!

Zəncirdən, buxovdan aç əllərimi,
Sığala, tumara ac əllərimi.
Sən mənə yaşamın yolunu göstər,
Mən qovum qapıdan əcəllərimi, –
Sən niyə bu qədər doğmasan mənə?!

Çox şükür, döyüldü bu qapı yenə,
Çox şükür, sən idin gələn, əzizim.
Qoyma ürəyimi həsrətlə dinə,
Sevgi ol, ruhuma ələn, əzizim, –
Sən niyə bu qədər doğmasan mənə?!

26.10.2014.

Dirəkdən asıblar məftili,
İntihar edibmiş kimi.
Otağın lampası sükuta qərq olub,
Ayrılıb sevdiyindən.
Həsrətini çəkir məftilin.
Boynunu yaralayıb qayçı iki gündür.
İnsafsız işıqçı…
Hardan bilsən ki, intiharı?
Qaralıb lampa.
Şam işığı işıqlandırmır üzünü.
Zəng etdik,
Yollarda ilişib qalıb, yəqin tıxacdır yollar.
Məsafələr uzanır.
Yollar layla çalır…işıqçıya
Hər gün gəlirik, indi gəlirik, gəlib çıxmır ki, çıxmır.
Daha gəlməsədə olar.
Gözümüz qonaq edib qaranlığı.
Qonşudan bir adam çağırıb,
Məftili lampaya qovuşdurarıq.
İşıqlandırar sevgi evimizi.
İşıqçı, sən isə yollara aşiq ol,
Yollar sənə aşiq olan kimi.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvünü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin Başkanını, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya heyətinin üzvünü doğum günü münasibətilə təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!

Mətbuat xidməti

Saqif QARATORPAQ (Babayev Saqif Qnyaz oğlu) 1963-cü il oktyabr ayının 26-da Qazax (indiki Ağstafa) rayonunun Köçəsgər kəndində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini öz doğma rayonlarında alıb.1982-ci ildə Azərbaycan Texniki Universitetinə qəbul olub.1986-cı ildə həmin Universiteti bitirib.1999-2003-cü illərdə Qazax Müəllimlər İnsitutunun Tarix fakültəsində ali təhsil alıb.
Şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.Şeirləri “Ziyalı Ocağı”,“Ulduz”, “Azərbaycan”, “Gənclik” jurnallarında, “Sözün Sehri”, “Möhtəşəm Azərbaycan”,”Elimiz.günümüz”, “Kaspi”, “Avrasiya”, “Yol”, “Ədəbiyyat və İncəsənət”, “Ekspress” qəzetlərində, “Türkün səsi” dərgisində, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvdür.”Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin sədridir.”Şamın kölgəsi” (Bakı, “Adiloğlu”, 2006) ,“Bir könül varağında” (Bakı, “Ünsiyyət”, 2012), “Üç addım…” (Sumqayıt, “Bilik”, 2014) şeirlər kitabının müəllifidir.

Kamran AYDINOĞLU (Murquzov Kamran Aydın oğlu) 1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.2008-2013-cü illərdə Azərbaycan Dövlət İqitisad Universitetinin Mühasibat Uçotu və Audit fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.2012-ci ildə Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalını (Ədəbiyyat-Az.Com), 2013-cü ildə Gündəlik İnformasiya Agentliyini (Gundelik.İnfo) təsis edib.Gənc yazarlar Gülnarə İsrafilqızının, Fidan Abbasovanın, Teymur Həbibinin, Kənan Aydınoğlunun şeirlərini Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə edib.Məqalələri “Təzadlar” qəzetində, shahbulaq.az vehdet.org, carci.az, edebiyyat-az.com. gundelik.info portallarında dərcolunub. “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvüdür.

Kənan AYDINOĞLU (Murquzov Kənan Aydın oğlu) 1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.2008-2012-ci illərdə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.”Ömürdən bir səhifə” (Bakı, “Adiloğlu”, 2007) və “Ömrün yarı yolunda” (Bakı, “MK”, 2010) şeirlər kitabının müəllifidir.Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəridir.Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinidir.Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin üzvüdür.

BİLMİRSƏN

Ey ürək nə üçün gizlədiyini,
Sən özün özünə aça bilmirsən.
Elə yerindəcə hey çırpınırsan,
Bu acı taleydən qaça bilmirsən.

Bilirəmki, için kədərlə dolub,
Arzuların gül tək saralıb, solub.
Söylə, axı neyçün bir quşa dönüb,
Badağdan budağa uça bilmirsən.

Narahat olursan mənimçün bəzən,
Yaman düşünürsən olub, keçənnən.
Ülə sevirsənki, insanları sən,
Yaxşını, yamannan seçə bilmirsən.

Darıxırsan bizə nəsə olanda,
Içində gizlənir doğru, yalanda.
Səninlə ikimiz tənha qalanda,
Fikirli aləmdən köçə bilmirsən.

Açıb öz yolundan qara tilsimi,
Sil öz yaddaşından kədəri, qəmi.
Öz oduna yanan aşiqlər kimi,
Niyə eşq badəsi içə bilmirsən.

Zeynəbəm, bilmirəm nə deyim sənə,
Düşmüsən bir acı hicran əlinə.
Yaman pərişansan gördüklərinə,
Vüsaldan, sevgidən keçə bilmirsən.

YANDIRIR MƏNİ

Özüm Dərbənddəyəm, ürəyim orda,
Cənnətməkan yerlər qalıbdır darda.
Düşmən göz dikibdir o gözəl yurda,
Qarabağın dərdə yandırır məni.

Kaş məndə göreydim cənnət yerləri,
Şuşanı, Ağdamı, o Kəlbəcəri.
Allah, o diyarı sən qaytar geri,
Qarabağın dərdi yandırır məni.

Yaman nalə çəkir, ustad Üzeyir,
Məni yad ayağdan qurtarın deyir.
O gözəl torpağda özgə yeriyir,
Qarabağın dərdi yandırır məni.

Görmürük nə qalıb o gözəl yerdə,
Çəkiblər araya bir qara pərdə.
Dözə bilməyirik daha bu dərdə,
Qarabağın dərdi yandırrır məni.

Divarlar yıxılıb, evlər sökülüb,
Küçələr boyunca qanlar tökülüb.
Elimin, obamın qəddi bükülüb,
Qarabağın dərdi yandırır məni.

Əldən gedib neçə kənd, neçə şəhər,
Şirin bulağlara qatılıb zəhər.
Xalqım dözür buna elə bir təhər,
Qarabağın dərdi yandırır məni.

Ürəyim göynəyir adı gələndə,
Elə bu dərd gəzir elin dilində.
Düşmən at oynadır onun çölündə,
Qarabağın dərdi yandırır məni.

Anlaya bilmirəm bu haqsızlığı,
Görəsən necədir Isa bulağı.
Ölməmiş göreydim kaş o torpağı,
Qarabağın dərdi yandırır məni.

Sovrulub torpağı, ocağı, daşı,
Sıldırım qayalar tökür göz yaşı.
O namərd qonşular, pis tutdu işi,
Qarabağın dərdi yandırır məni.

Zeynəbəm, ürəyim ağlayır mənim,
Damarımda qanım çağlayır mənim.
Bu həsrət qəlbimi dağlayır mənim,
Qarabağın dərdi yandırıt məni.

DÜNYA

Doğolannan kor olmuşam,
Kor olasan səni dünya.
Dərd çəkməkdən yorulmuşam,
Yorulasan səni dünya.

Az idi mi çəkdiklərim,
Tikan bitir əkdiklərim.
Dagılırlar tikdiklərim,
Dağılasan səni dünya.

Həsrət ilə yordun məni,
Hər yetənnən sordun məni.
Zərrə zərrə qırdın məni,
Qırılasan səni dünya.

Sən Zeynəbi, yaratdın tək,
Qoydun zülümnən təkbətək.
Ölürəm, mənə kəfən tək,
Sarılasan səni dünya.

Məhşərə gedənin əzabdır yükü,
Günahla doldurur kəfəni insan.
Hansı tərəziyə sığışar bu dərd,
Satırsa “bazarda” bədəni insan.

Getdikcə hər şeyi robotlaşdırır,
Oyuncaq meyvələr ağıl çaşdırır.
Ayaq dəyən yeri asfaltlaşdırır
Betona döndərir çəməni insan.

Dünən yüz yaxşılıq etsən birinə
Əlini uzatsan dərdi-sərinə
Bu günsə bir pislik gətir yerinə
O saat unudar dünəni insan.

Vətəni sevməyən döyüşə gəlməz
Ölü tək yaşayar, nə olsun ölməz.
Burada qeyrətdən söz gedə bilməz
Satırsa düşmənə vətəni insan.

Arxamdan izimi silməyim gəlir
Saxta “hörmətimə” gülməyim gəlir.
Dirini görəndə ölməyim gəlir
Müqəddəs eləyir öləni insan.

Namusa-qeyrətə verilmir dəyər.
Yenə daş dövrünə qayıdır bəşər.
Soyunmaq mədəni olmaqsa əgər,
Meymundu hamıdan mədəni “insan”

TƏRCÜMEYİ-HAL

Əntiqə SƏMƏNDƏR (Muradova Əntiqə Səməndər qızı) 1994-cü il may ayının 16-da Ağdam rayonunda anadan olub.2001-2012-ci illərdə Xətai rayonu 58 saylı orta məktəbə təhsil alıb.2012-ci ildə Bakı Slavyan Universiyetinin Pedaqoji fakültəsinə qəbul olub.Bakı Slavyan Universitetinin “Ədəbi Yaradıcılıq” fakültəsinin məzunudur.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyi ilə Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimidir.
2008-ci ildə “Can Qarabağım”adlı şeir kitabı çapdan çıxıb.2009-cu ildə təhsildə göstərdiyi uğurlu nəticəyə görə fəxri fərmanla təltif olinub.2010-cu ildə “Şair dostlar”adlı şeir kitabı çap olunub.2011-ci ildə “Ədalət və Həqiqət “qəzetində müxbir işləyib.Daha sonra “Bütöv Azərbaycan “qəzetində xüsusi müxbir işləyib.”Məcməüş-şüara”ədəbi məclisinin katibidir.”Son söz “qəzetində xüsusi müxbir işləyir.

* * *

Mən içimdən kiçilirəm,
Bölünürəm hissələrə,
budaq-budaq…
Hopuram sözlərinə
yaz məni, dostum.
varaq-varaq…
Alnımdan yere düşüb,
Sımıbdı alın yazım,
qırıq-qırıq.
Səni duymağa nə var ki,
Üzündə yazılıb,
Taleyin sənə verdiyi
-bir ömür əzab.
Səni görməyə nə var ki?
Gözündə gizlənib,
Taleyin səndən aldığı,
-bir anlıq sevinc.

* * *

Bütün sözlə oynayıram,
Bircə cümlə qurmaq üçün.
Bir bəhanə axtarıram,
Ürəyini qırmaq üçün.

Oyunda daşı gizlətdim.
Səni yaman çox gözlətdim.
Ehh..daha nələr etdim? …
Burda səni yormaq üçün.

Qələm əhlinin özünə məxsus nəfəsi, ruhu olur. Bu insanlar digər insanlardan çox fəqlənir. Həddindən artıq həssas ,tez küsən, tez qarşı tərəfi bağışlayan olurlar. Allah qatında da, seçilmiş, üstün şəxslərdir. Bu gün sizə Gülnarə Sadiq haqqında söhbət açacam. Onun şeirləri ilə Carçı.az sayıtında işləyəndə tanış olmuşdum. Şeirlərində yeni ruhun çalarları vardı. Sonra özü ilə də, yaxından tanış olduqda insani keyfiyyətlərin yaradıcılığı ilə üst-üstə düşdüyünün şahidi oldum. Sizə Gülnarə xanım haqqında qısa məlumat vermək istəyirəm ki, yaxından tanıyasınız.

Gülnarə Sadiq (Qasımova ) Ələkbər qızı 1985-ci il Azərbaycan respublikası,Gəncə şəhərində anadan olub. İlk təhsilini 2000-ci ildə həmin şəhərdə bitirdikdən sonra Gəncə Dövlət Universitetinə qəbul olub. 2006-cı ildə həmin Unuversiteti bitirib.Uşaqlıq illərindən şer yazmağa başlayıb. Yazıları “Töhvə”, “Odlar Yurdu“qəzetlərində,”Məhəbbət işığında”,”Gəncliyin Səsi” almanaxlarında dərc edilib.Gəncə Dövlət Universitetinin nəzdində fəaliyyət göstərən “Gəncliyin Səsi”ədəbi dərnəyinin üzvü olub. Hal-hazırda www.vehdet.org saytının drektorudur.

Sevindirici haldır ki, Gülnarə xanımın şeirləri qardaş Türkiyədə Dünya Türk yazarlar birliyinin Bursa filalında, ”Altın Kalemler” antalogiyasında və bir sıra qəzet və jurnallarda dərc olunub.

Gülnarə xanımın şeirləri ilk dəfə, türkiyənin mədəniyyət və incəsənət xadimi Ərdəm Can adlı şəxs tərəfindən bəyənilib. Ərdəm Can bəyin öz dilindən bir parçanı sizə təqdim edirəm.

“MÖCÜZƏM MƏNİM” Bu şeiri ilk dəfə oxuyanda düşündüm ki, bunu yazmağı bacaran kalp büyük olmalı. Elə də oldu zatən Gülnarə Sadiq kendi şeirləri ilə bunu mənə sübut etdi. O gündən bu yana neçə-neçə deyişmələrimiz oldu və hər birində sadə, anlaşılır terzdə verdiyi cavablarla istedadını göstərdi…”

Erdem Can.

Onu da deyim ki, Ərdəm Can bəyin özü də, kifayət qədər qızıl və gümüş medallar, mükafatlar əldə etmiş, Almanyada, Türkiyyədə, Belçikada hər kəs tərəfində sevilən, hörmət olunan sənətçidir. Türk dünyası, aşıq sənətində gənclərin yetişməsinə vəsilə olub. O, 12 CD, 24 kaset, “QURBET ÇİÇƏYİ” adlı kitabın müəllifidir.

Bu yaxınlarda Ərdəm Can bəylə Gülnarə Sadiqin birlikdə kitabı işıq üzü görəcək. Bu istedadlı xanımımıza uğurlar diləyirəm və ürəkdən təbrik edirəm.Ərdəm Can bəyə də uğurlar və təşəkkürlərimi bildirirəm. İndi isə kitabın ərsəyə gəlməsinə və Ərdəm bəylə tanışlığa səbəb olan şeir parçasını sizə təqdim edirəm.

Möcüzəm mənim!

Sən mənim ömrümün payız çağında
Açan tər çiçəksən sevda bağımda.
Sən mənim könlümün solan anında
Gələn nəfəsimsən,möcüzəm mənim.

Sən mənim dünyamsan,öz dünyam mənim,
Gecikmiş olsa da,öz sevdam mənim,
Gizli məhəbbətim,öz eşqim mənim,
Vuran ürəyimsən,möcüzəm mənim.

Sən yanan qəlbimə səpilən susan,
Canını itirmiş ruha bir cansan,
Qaranlıq dünyamın sən işığısan,
Doğan günəşəimsən,möcüzəm mənim.

Gülnarə İsrafilqızı.

…Tumurcuq gözləri gülür baharın,
Bənövşə ah çəkir kolun içində.
Diksinib boylanır ayaq izlərim,
Arxamca uzanan yolun içində.

Şəklimiz çəkilib quzey qarına,
Bu sevda dağın da gələr karına.
Ovcunu tutmusan göz yaşlarına,
Hələ oynayırsan selin içində.

…Gəl qucaq qollarım çəpərin olsun,
Çəpərdən keçməyə təpərin olsun.
Sənə çiçək dedim,xəbərin olsun,
Bu qədər çəmənin,gülün içində.

Eşq dərdin sonuncu mərtəbəsidi…
Qəlb ora adamı dillə çıxardır.
Yuxuda gördüyüm alagöz gəlin,
Göz yummur, elə bil çillə çıxardır.

Mənim də içimdə eşq odu sönüb,
…Eh, mənə bu kəndin havası düşmür.
Anam ocaq çatır, külək söndürür,
Anamla küləyin davası düşmür…

İştahı çoxalır qonşu qızın da,
Az qalır çəpərdən tullanıb, gəlsin.
…Ruhuma deyin ki, ürək tab etmir,
Getsin, yad şəhərdə pullanıb, gəlsin.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumata görə, yaxın günlərdə, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü, gənc yazar Kənan Aydınoğlunun yeni-ədəbi-bədii yaradıcılığından bəhs edən portalı istifadəyə veriləcək.
Portal “Özgeçmiş”, “Poeziya”, “Nəsr”, “Dramaturgiya”, “Publisistika”, “İslam”, “Ön sözlər”, “Publisistik qeydlər”, “Kitablar”, “Görkəmli şəxslər gənc yazar haqqında”, “Fotoqalereya” bölmələrindən ibarət olacaq.
Qeyd edək ki, gənc yazar Kənan Aydınoğlu bundan öncə Çağdaş Azərbaycan ədəbi elektron məkanında fəaliyyət göstərən bir çox mədəniyyət və ədəbiyyat portalların həm informasiya, həm təşkilati, həm də maliyyət dəstəyi ilə layihələri gerçəkləşdirməkdə öz töhfələrini vermişdi.

Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi,Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Avrasiya Yazarlar Birliyinin üzvü, “Tələ”, “Bələdçi” romanlarının müəllifi, yazıçı Eyvaz Zeynalovun Türkiyədə çıxan aylıq “Berceste” dərgisində “Kaysı ağacı” (“Ərik ağacı”) adlı hekayəsi yayımlanıb. Hekayəni Türkiyə türkcəsinə Ömər Küçükmehmetoğlu çevirib.

“ “MÖCÜZƏM MƏNİM”

Bu şeiri ilk dəfə oxuyanda düşündüm ki, bunu yazmağı bacaran kalp büyük olmalı. Elə də oldu zatən Gülnarə Sadiq kendi şeirləri ilə bunu mənə sübut etdi. O gündən bu yana neçə – neçə deyişmələrimiz oldu və hər birində sadə, anlaşılır terzdə verdiyi cavablarla istedadını göstərdi…”
Erdem Can
“Ilk dəfə Erdem bəy mənə birlikdə kitab çıxarmaq istəyini bildirəndə çox sevindim. Milli mənəvi dəyərləri bir iki türk övladının birlikdə ərsəyə gətirdiyi bu layihə gözəl olacaqdı. Almanyada, Türkiyyədə, Belçikada hər kəs tərəfində sevilən, sayqı duyulan bir sənətkarla bir çərçivədə yer almaq çox qürur vericidi…”
Gülnarə Sadiq
Erdem Can – 12 CD, 24 kaset, “QURBET ÇİÇƏYİ” adlı kitabın müəllifi, çoxlu sayda mükafatlar almış, müxtəlif illərdə mütəlif kanallarda ədəbi verlişlərin sunucusu olmuş, dəfələrlə aşıq deyişmə festivallarının qalibi olm
\
uş – qızıl, gümüş medallarla təltif olunmuşdu. 12 dən çox türk dünyasına aşıqlar yetişdirmiş.Türkiyyə cumhuriyyətinin mədəniyyət və incəsənət xadimidir.

Aydın Əliyev 1996-cı il sentyabr ayının 8-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.2003-2014-cü illərdə Bakı şəhəri 221 saylı orta məktəbdə təhsil alıb.2014-cü ildən Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinidir.

* * *

Elə bilmə asan gəlməsin sənə,
Məni ürəyindən silə bilməzsən,
Bir könül sındırıb , agladıb yenə,
Özün qəhqəhəylə gülə bilməzsən,

Deyirəm sevgidə gəl vəfalı ol,
Ya belə yaşa , yada saral sol,
Budur Sirattək bircə dənə yol,
Getsən bir daha dönə bilməzsən,

Aydınam eşqimin kamanı var, tarı var,
Həm vəfalı, həm vəfasız yarı var,
Yaza bel baglama boran , qarı, var,
Verərsən ömrünü yelə bilməzsən

23. 09. 14

* * *

Məni intizarda çox buraxmısan,
Söylə susmağının səbəbi nədir?
Sevgindən, o qədər çox danışmısan,
İndi susmağının səbəbi nədir?

Şirin xəyallarım məni tərk edib,
Yumşaq sözümü alıb,bərk edib,
Sözümü anlayıb gözəl, dərk edib,
Söylə susmağının səbəbi nədir?

Vəfasız deməklə ürək soyumaz,
Bu dövran keçər belə də qalmaz,
Dinməsən bilirsən Aydın yaşamaz,
Söylə susmağının səbəbi nədir?

06.10. 14.

Salam! Bu gün mən qələminin ucuyla qəlbini ifadə edən əslən gözəl Qarabağ torpağının dilbər rayonlarından olan Cəbrayıllı gənc yazar Rəşad Məmmədoğludan aldığım müsahibəni Sizlərlə paylaşmaq istərdim.
– Yaradıcılığa neçə yaşından başlamısınız?
– Mən yaradicılığa 1989-cu ildən başlamışam. İlk şerim 1989 -cu ildə sovet vaxtı şagirdlər və tələbələr üçün dərc olunan “Azərbaycan pioneri” qəzetində dərc olunub
– Şer sənin üçün nə deməkdir?
– Şer mənimçün insanın oxucuya çatdırdığı yaşadğı duyğularıdı. İkinci həyatdı
– Şer dünyası varmı? Varsa hamının olduğu dünyadan necə fərqlənir?
– Bəli, Var. O dünyanı seyr edən şairlərmiz olsa da İndi o seyricilər azdı. Şer dünyasını daim seyr edənlər adi şer yazanlar və poeziya həvəskarlarıdı. Şer dünyasının sakini olmaq isə xalqın şairi olmaq deməkdi.
– İlham pəriniz Sizi ən çox nə zaman ziyarətə gəlir?
– Şer dünyasının bu dünyadan fərqi odur ki, şer dünyasını hiss etməyənlər həyata real baxır. Görüb düşdüyüb bir izdikamlı hadisəni xəyal edən zamanda.
– Şer yazmaqda sizə ilk dəstək kim olub?
– Şer yazmaqda mənə ilk dəstəyi o vaxt, ədəbiyyat müəllimim Kamal müəllim və tarix müəllimim Zakir müəllim dəsdək olub.Hər ikisinə borcum və hörmətim böyükdü.
– Çox insan düşünür ki, şairlər öz düşüncələrində utopik fikirlər daşıyırlar nə dərəcədə doğrudur?
– Şairlərin sözə,düşüncəyə və bir hadisəyə olan baxışları, fikirləri obyektivdir. Utopik bir az qabarıq səslənir.
– Ən sevdiyiniz şeriniz və tarixçəsi?
– Mən bütün şerlərimi sevirəm. Əgər bir şer mənim düşüncəmin məhsuludursa güclü, zəif də olsa özümündür.
– Oldu. Çox sağ olun. Təşəkkür edirəm. Sizə yaradıcılığınızda uğurlar bol enerji arzulayıram.

Salam, Əziz oxucular! Bu gün gənc yazar, duyğulu qəlb sahibi İlkin Abbasla həmsöbhət olduq. Bu müsahibəni Sizlərə təqdim etmək istərdim. Buyurun. Gözəl şerlər müəllifini daha yaxından tanıyaq.
– Yaradıcılığa neçə yaşından başlamısınız?
– Bədii yaradıcılıga 2010 cu ilde yazdığım ”Azərbaycan dili” adlı şeirlə başlamışam və bu mənim həyatımda bir dönüş oldu.
– Şer sizin üçün nə anlam verir
– Bilirsiz, şeir biz ədəbiyyat adamlarının – şair və yazıçıların həyatının bir parçasına çevrilib. Bir parça kağıza duygu və düşüncələrımızı yazmaqla qəlbımızın dərınliklərındən gələn sozlərı ifadə edirik… Ona görə də mən deyərdim ki, şer mənim özümü ifadə edir.
– Şer dünyası varmı? Varsa hamının olduğu dünyadan necə fərqlənir?
– Əlbəttə var. Şeir dünyası elə bir dünyadır ki, orda Allahın seçdiyi xususi insanlar yer alıb. Hamının yer aldıgı dünyadan ən böyük fərqi də elə budur. Şeirin özü məxsusi bir dünyadır ki, bu dünyada yer almaq hər insana nəsib olmur.
– İlham pəriniz Sizi ən çox nə zaman ziyarətə gəlir?
– Dərdli qəmli vaxtlarımda… Bu da əsasən gec saatlara təsadüf edir. Saat 2-3 , bəzən də daha gec.
– Şer yazmağa ilk həvəsləndirən kim olub?
– İlk həvəsləndirən Yaşadığım acı taleyim olub. Ondan sonra yurd sevgisi, vətən həsrəti, torpaq özləmi, ve digər şeyler olub. Şairlik ele bir hissdir ki, sırf ürəklə baglıdır. Üreyin ne zaman dolur, qeherlenir, yazırsan. Şeirin məkanı və zamanı olmur.
– İlk dəstək kim verib?
– İlk dəstək kimi meyxana ilə başlanılıb .. Bunun üçün ustadım qəzəlxan – İman Əlioğluna minnətdaram.
– Çox insan düşünür ki, şairlər öz düşüncələrində utopik fikirlər daşıyırlar, xəyallar dünyasında yaşayırlar. Nə dərəcədə doğrudur?
– Əslində düzgün düşünürlər. Var xəyali şair – sadəcə xəyal dünyasına bas vuraraq yazırlar. Bir də var ki real şair yaşadığını yazir .. Mənim kimi.. Məncə elə şair nə yaşayıbsa onu qələmə alsa, daha məqsədəuyğun olar.
– Ən sevdiyihiz şeriniz və tarixçəsi?
– Bütün yazılarım mənə doğma və əzizdir. Çünki ayrı ayrılıqda məni ifadə edirlər.. Amma sırf birini seçmək gərəkirsə, ”Ana” adli şeirimi seçərdim ki, o da ötən il yazılıb. Bu arada bütün anaların qarşısında baş əyirəm
– Təşəkkürlər və uğurlar! Sizə də əziz oxucularımız minnətdaram ki, dəyər verib oxudunuz.

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondu tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Bölgələrdən Paytaxta… Paytaxtdan Bölgələrə” adlı layihə çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabının ikinci hissəsi “Nurlan” nəşriyyatı tərəfindən işıq üzü görüb.Layihənin rəhbəri DGTYB Yönətim Kurulunun başqan yardımcısı, gənc xanım yazar Əfsanə Bayramqızıdır.Lahiyə çərçivəsində Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində yaşayıb ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan istedadlı gənc yazarların özkeçmişləri, ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri toplanaraq kitablaşdırılıb.Kitabda yer alan yazıları toplayıb, tərtib edib, nəşrə hazırlayanlar DGTYB üzvləri, gənc yazarlar Şəfa Vəli, Tural Adışirin, Gülnar Səma, İntiqam Yaşar, məsləhətçiləri AYB üzvü Əlirza Həsrət, DGTYB YK başkanı, gənc yazıçı-dramatuq Rəvan Tohidoğlu DGTYB Təsisçilər Şurasının üzvü, şair, jurnalist Dəyanət Osmanlı, redaktorları isə DGTYB Təsisçilər Şurasının başqanı, yazıçı-publisist Əkbər Qoşalı, DGTYB Təsisçilər Şurasının üzvü, dosent, dr. Rəsmiyə Sabirdir.
Qeyd edək ki, “Bölgələrdən səslər” kitabının birinci hissəsi Azərbaycan Respublikası Gənclər və İdman Nazirliyinin maliyyələşdirdiyi “Bölgələrdə yaşayan yaradıcı gənclərlə görüşlər” adlı layihə çərçivəsində 2013-ci ildə “Bilik” Poliqrafiya Mərkəzi tərəfindən 240 səhifə olmaqla 500 tirajla dərc olunub.Layihə rəhbəri Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin başqanı Əkbər Qoşalı, tərtibçisi Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Baş katibi Rəsmiyyə Sabir, redaktorları Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü İbrahim İlyaslı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü Elşən Əzim, məsləhətçilər Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü Əlirza Həsrət, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Qazax Bölməsinin sədri Barat Vüsal, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Gəncə Bölməsinin sədri Məmməd Alim, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Şəki Bölməsinin sədri Vaqif Aslan, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Quba Bölməsinin sədri Ramiz Qusarçaylı, texniki redaktoru Bahar İsmayılova, üz qabığının tərtibçisi Nəvai Metindir.Kitabda 28 rayon və şəhərimzdən 75 gənc qələmin yazıları yer alıb. Onların bir çoxu respublika səviyyəsində ilk dəfə təqdim olunub.“Bölgələrədn səslər” respublikanın aparıcı kitabxanalarına pulsuz paylanıb.

Fidan ABBASOVA,
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru.

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirilən və “Türk Dünyası İnfo” İctimai Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Mustafa Kamal Atatürkün Azərbaycan siyasəti haqqında tədqiqatlar və nəşrlər” layihəsi çərçivəsində “Atatürkün Azərbaycan siyasəti (öz dili ilə)” kitabı “QHT” nəşriyyatı tərəfindən 96 səhifə olmaqla, 1000 tirajla işıq üzü görüb.
Layihənin rəhbəri Azərbaycanda Atatürk Mərkəzinin Baş redaktoru, “Türk Dünyası İnfo” İctimai Birliyinin sədri, şair, jurnalist Dəyanət Osmanlıdır.Kitabın redaktoru Şahyəddin Əliyevdir.
Türkiyə Cümhuriyyətinin qurucusu Mustafa Kamal Atatürkün nitq, çıxış və mülahizələri əsasında hazırlanmış kitab-toplu böyük öndərin Azərbaycan siyasətini əks etdirir.

Kənan AYDINOĞLU,
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri.

Hər bir gənc vətənpərvər olmalıdır. Vətənpərvərlik böyük bir məfhumdur. Bu, sadəcə orduda xidmət etmək deyil, Vətənə sadiq olmaq, Vətəni sevmək, torpağa bağlı olmaq – budur vətənpərvərlik.
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun 5-ci qrand müsabəqəsində qalib olmuş Şirinov Qabil Ədalət oğlunun “Vətən sevgisi sərhəddən başlamır sərhəddə bitmir” adlı, layihəsinin icrası davam edir. Layihənin icrası üçün vətənpərvərlik ruhunda yazılmış şerlərdən ibarət kirabça çap olunacaq. Buklet və digər vətən sevgisi təbli edən materiallardan istifadə oluacaq. Təbliğat materialları gənclər fondununmaliyyəsi hesabına çap edilərək tədbirlərin iştirakçılarına paylanacaq.
Gəncliyimizə öyrədəcəyimiz ilk söz düşmənini tanı, vətənini sev, vətənin üçün ölməyi və öldürməyi bacar sözü olmalıdır. İdeyamız vətənini canından artıq sevən gəncliyin formalaşmasıdır. Bu yolda insanların səfərbər olmasına təşəbbüs göstərməyə çalışacağıq. Vətən övladımızın məskənidir, Vətən əcdadımızın mədfənidir.
Tarixin məhvəri fırlandığca həqiqətlər hadisələrin axınında dəyişir. Yanlışlıqlar meydana çıxır. Azərbaycan tarixinin belə yalanlarla əvəz edilməsi nəticəsində çox fəlakətlərlə üz- üzə qalıb. Bunun üçündə vətənimizin keşiyində ayıq sayıq dayanmaq hər birimzin borcudur. Vətən bizim həyatımızında məkanıdır, məzarımızında ünvanıdır. Hazırki Azərbaycan gənclərinin müxtəlif missioner təşkilatların təsirinə düşdüyü sirr deyil. İllərdir Azərbaycanın məcburən üzləşdiyi Qarabağ müharibısi milli genofondumuza ağır zərbə vurub. İgidlərimizin evlənmədən, ailə sahibi olmadan övladsız şəhid olması milli genofondumuzun məhv olmasına paran yoldur. Bu gün biz gəncliyimizi qorumalıyıq. Missioner təşkilatlar vətəndaşlarımızı yanlış yola çəkərək onları vətən sevgisindən məhrum edirlər. Həmin gənclər bizim üçün itirilmiş hesab edilir. Qarşılaşdığımız bu ciddi probleminın fəsadları bir neçə il sonra özünü daha çox büruzə verəcəkdir. Gəncliyimizin vətən sevgisi, milli düşüncə ilə formalaşması Azərbaycanımızın, gələcəyimizin qarantıdır.
Nəzərdə tutulan layihə Ağcabədi rayonun müxtəlif kəndlərində yaşayan gənclərlə görüşlər və tədburlər keçirilməsi ilə həyata keçiriləcəkdir.

Layihənin rəhbəri: Qabil Şirinov
12 oktyabr 2014

Kəndli atını yolun kənarındakı ağacın kölgəsində saxladı. Xeyli əlləşəndən sonra ağır xurcununu birtəhər aşırıb yerə saldı. Əlini atın yanına şappıldatdı.

– Yeri, ay allahın heyvanı, sən də bir nəfəsini dər.

Bağlamasını çıxardıb süfrə açdı. Оlanından yeyib-içdi, dincəldi. Sоnra “ya allah!”, deyib ayağa qalxdı. Atını yedəkləyib gətirdi. Nə qədər güc verdi, çalışdısa dоlu xurcununu təzədən atın belinə qaldıra bilmədi.

Yaxınlıqdan ötən bir nəfər bunu görüb dayandı.

– Salam, qardaş. Yükün ağırdı, deyəsən?..

– Hə, ağırdı. Allah xatirinə, kömək eləməzsən?

– Allaha da qurban оlum, оnun bəndəsinə də! Niyə eləmirəm, eləyərəm.

Köməkləşib hərəsi xurcunun bir gözündən yapışdı. Yolçu ağırlıq altında hıqqıldadı:

– Yükün belə ağır olmaqda daşdı, nədi, qardaş?..

– Daş da var, başqa şey də, – deyib kəndli xəfifcə qımışdı.

Yolçu xurcunu qaytarıb yerə qоydu. Kəndlini şübhəli-şübhəli süzdü.

– Dоğrudan, daşdı?..

– Hamısı yоx. Bir gözündəki daş, о biri gözündəki buğdadı.

– Buğda buğdadı, bəs daş nə daşdı, qardaş?..

– Tarazlıq üçündü.

Yolçu kəndlinin avamlığına əməlli-başlı güldü.

– İndicə daşsız da tarazlıq yaradarıq, – dedi. – Havayıdan özünə də əziyyət verirsən, yazıq heyvana da.

Xurcunun gözlərini açdı. Daşları yerə bоşaltdı. Buğdanı yarı böldü. Bu dəfə xurcunu atın belinə ikisi asanca qaldırdı.

Kəndli ağızdоlusu alqış etdi:

– Allah səni heç zaman darda qоymasın, qardaş! Bu cür ağlım оlsaydı, yəqin padşahdan-zaddan idim.

– Əşi, padşah-zad bizlik deyil!.. – Yolçu dedi.

Atın yanınca yanaşı addımlayırdılar. Kəndli yolçunu sоrğu-suala tutmuşdu.

– Bu ağılla necə dоlanırsan barı?..

– Belə də, birtəhər dоlanıram, naşükür deyiləm. – Yolçu közü-könlü tox cavab verdi.

Kəndli əl çəkmədi.

– Yəqin bəy kefindəsən? Kimsəyə ehtiyacın yоxdu? Həyət-baca, ev-eşik, mal-at, var-dövlət…

– Hardandı, əşi? Allah ağılı mənə, var-dövləti də başqalarına verib.

Kəndli yenə inanmadı.

– Sən Allah, dоğru sözündü, yoxsa məni dоlamısan?..

– Əlbəttə, dоğrü sözümdü. Üst-başımdan, piyada yolun ağına düşməyimdən görünmür?

Kəndli dayandı. Yolçunu ilk dəfə görürmüş kimi başdan ayağa diqqətlə süzdü. Nə fikirləşdisə atın yüyənindən yapışıb ağzını geri döndərdi.

– Hara, əşi? – Yolçu bərk təəccübləndi.

– Arxamca gəl, indi bilərsən.

Kəndli bayaq dayanıb dincəldiyi ağacın altına çatanda xurcunu aşırıb atdan yerə saldı. Yolçuya dedi:

– Acığın tutmasın, necə bоşaltmısansa, qaytar mənim daşlarımı o cür də xurcunuma yığ!..

– Nə danışarsan? Dəli оlmusan?..

– Dəli оlmamışam! Bu cür ağıl mənə lazım deyil. Öz yоx, kəndli ağlımla səndən yaxşı dоlanıram, bəsimdi.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubuna istinadən yaydığı məlumata görə, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin başqanı, “Ədəbiyyat-Az.Com” Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri sədri Saqif Qaratorpağın “Üç addlm…” şeirlər kitabı 2014-cü ildə Sumqayıt şəhərində “Birlik” Poliqrafiya Mərkəzi tərəfindən 320 səhifə olmaqla, 500 tirajla dərc olunub.Kitabın redaktoru Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezident Fondunun Təqaüd təqaüdçüsü, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun direktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi İbrahim İlyaslı, rəssamı isə Nəvai Metin Dəmirçioğludur.
“Üç addım…” şair Saqif Qaratorpağın “Şamın kölgəsi” (2006) və “Bir könül varağında” (2012) şeir kitablarından sonra oxucularla üçüncü görüşüdür.Kitaba şairin əvvəlki kitablarından seçmələrlə yanaşı, yeni şeirləri də daxil edilmişdir.

Azırbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

Sumqayıt şəhərinin 60 illik yubileyinə

Böyük arzusuydun böyük millətin,
Böyük talelərin şəhəri oldun.
Xəzərin qoynunda Azərbaycanın
Üzünə açılan səhəri oldun.

Həyatın özünə verdik imtahan,
Adınla gecəni gündüzə qatdıq.
Alın tərimizlə yoğruldu mayan,
Səni qarış-qarış qurub yaratdıq.

Yaşıl bağlar saldıq, ağ məhəllələr,
Zülmət gecələri çıraqban etdik.
Gündüz fəhlən olduq, axşam tələbən,
Halal haqqın ilə murada yetdik.

Doğma ağuşunda sevdik, sevildik,
Sevgilər yaşadıq sulardan təmiz.
Qubalı, qazaxlı, qəbələliydik,
Sumqayıtlı oldu körpələrimiz.

Ürəkdən, könüldən bağlandıq sənə,
Döndün qəlbimizdə sevgili yurda.
İgidlik görküdü, «Can Vətən!»- deyib,
Şəhid düşənlərin məzarı burda.

Qan-qada da gördük, qələbəlik də,nn
Şanlı tarixini yazdıq kitaba.
Bağçada şəninə şeirlər deyən
Qızlar nənə oldu, oğlanlar baba.

Ağ günlər gözləyir səni qarşıda,
Ağ günlər eşqiylə yaranan şəhər.
Bu dünya durduqca yaşa, sən yaşa,
Ey başdan ayağa gülüstan şəhər.

2009

Gündəlik İnformasiya Mətbuat xidmətinin rəhbəri

BU SƏHƏR USTADIN RƏSMİNİ GÖRDÜM

XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, o taylı, bu taylı şair Ustad Məhəmmədhüseyn Şəhriyara sevgi və sayqılarla!

“Hələ “Heydərbaba” yaddaşımızda,
Ustadın kəlməsi dilimizdədir”.
Müəllif.

Bu səhər ustadın rəsmini gördüm,
Neyləyim, kövrəyəm gözlərim doldu.
Yenə də Ustadı xatirələrdə,
zaman-zaman anan sözlərim oldu.

Şimallı-cənublu şairimizsən,
İllərin həsrəti yorsa da, bizi.
O tayda gözlərin dolduğu zaman,
Həsrətlə yandırıb-yaxdın Təbrizi.

Səhəndə yazdığın məktublar özü,
Gözlərin həsrəti, qəlbin dağıdır.
Ruhunun önündə əyilməyimiz,
Bakının Təbrizlə görüş çağıdır.

Analar anası Kövhək ananın,
Ruhuna ehtiram bəslənməlidi.
Daha o gözlərdən sevinc, nur yağır,
Dünya harayına səslənməlidi.
5 oktyabr 2014-cü il. Bakı şəhəri.

Elə düşünmə ki, sevməmişəm mən
Yox mənim sevgimi görən olmayıb
Düşünmə bu qədər dəyişmişəm mən
İnan dəyişməyə həvəs qalmayıb.

Sevgimi danışsam ağlama mənə
Mən daha göz yaşı tökən deyiləm
Bir vaxtlar uşaqdım kövrək qəlbimlə
Demişdim sözümü məndə sevirəm…

İndi böyümüşəm həyat dəyişib
Nə ilk həvəs qalıb nə ilk məhəbbət
ayrılmaq üçünsə çox olub səbəb
cəsarət tapmışam məndə nəhayət…

Sevgimi anlayan deməli sevib
Acını çəkənlər belə deyirlər
Fidan qəm körpüsü heç uzaq deyil
Onunda üsdündən vaxtsız keçiblər…

İçindən parçalandın, dilim-dilim bölündün,
Sən ey mənim daxilim, içim, çölüm, bölündün,
Bölündün ana yurdum, doğma elim, bölündün,
Oğlun qızın uğrunda fədadır sənin hər an,
Canım yolunda qurban, ey anam, Azərbaycan!

Bir ömürlük sinəmdə, məni dağlayır dağım,
Xain düşmənlə dolu, qabağım, solum, sağım,
Neçə ildir yad əldə, ağlayır Qarabağım,
Qan ağlayır Fizuli, qan ağlayır Zəngilan,
Canım yolunda qurban, ey anam, Azərbaycan!

Gör haçandır oxuyur, qoca nənələr ağı,
Talan edib yurdumu alçaq, qaniçən yağı,
Neçə neçə şəhidin, nakam söndü çırağı,
Ürəyim yaralıdır, ruhum qalıb pərişan,
Canım yolunda qurban, ey anam, Azərbaycan.

Bu xalq bizə söyləyir, yatma ey oğul, ayıl,
Döyüşüb at belində Koroğlu, Şah İsmayıl,
İyirmi bir ildir ki, sızıldayır “Cəbrayıl”,
Tapdalayır torpağın, erməni adlı nadan,
Canım yolunda qurban, ey anam, Azərbaycan.

Dözmür artıq ürəyim bu yaraya, dərd-sərə,
Torpağa səcdə edim, alın qoyum min kərə,
Döyünən ürəyimiz – Şuşa, Laçın, Ağdərə,
Başdan-başa olubdur, Qubadlı, Ağdam talan,
Canım yolunda qurban, ey anam, Azərbaycan.

Aralıdır yanımdan, Göyçəm, Vedim aralı,
Düşmən tapdağındadır o Kəlbəcər mahalı,
Alarıq intiqamın, ey Xocavənd, Xocalı,
Düşmənlərin önündə, əyilmə, məğrur dayan!
Canım yolunda qurban, ey anam, Azərbaycan.

Vətənim dar ayaqda…rahat deyil vicdanım,
“Azərbaycan” deyəndə, ucalar şərəf, şanım,
Vuruşacam axınca, inan son damla qanım,
Döyüşəcəm yolunda yurd azad olanacan,
Canım yolunda qurban, ey anam, Azərbaycan.

Ana nəsiyyəti

Belə bir nəsiyyət eylədi ana,
Övlada həyatı tanıtmağ üçün.
Bacardığın qədər, sən kömək eylə,
Çarəsiz adamı yaşatmağ üçün.

Köməksiz qalana, sən bir əl uzat,
Pul, para ilə deyil, şirin dilinlə.
Mən anada baxıb, qoy fəxr eyləyim,
Sənin gözəl gözəl əməllərinlə.

Çalış qaldırginən yıxılanı sən,
Ona baxıb gennən, gülmə ay bala.
Bilki köməksizə sən bu gün gülsən,
Sabah sənin gələr başına bəla.

Hamıya dost deyib, sən ürək açma,
Dostununda ayrı dostu olacağ.
Bu gün sənə dostum deyib əl tutub,
O biri gün səni tora salacağ.

Əgər tanımasan dostu, düşməni,
Bil ki, öz dostuna düşmən olarsan.
Görüb anlamasan yaxşı yamanı,
Sonra buna görə peşman olarsan.

Ana nəsiyyətin, gəl yadda saxla,
Bunlar həmişəlik, sənə gərəkdir.
Zeynəbəm, deyirəm ana öyüdü,
Qanan bala üçün arxa, dirəkdir.

VƏTƏN

Başınıza dönüm el oğulları,
Gəlin biz birləşib eli qoruyaq.
Xırda əməllərdən bir an ayrılıb,
Öz vətənimizə arxa dayanaq.

Bəsdir fırlatdılar torpağımızı,
Biri fitnə qurur, biri qan tökür.
Axı nə vaxda tək, dözməliyik biz,
Düşmən yurdumuzu dağıdır, sökür.

Ölülər də, rahat yata bilməyir,
Söküb yandırırlar qəbirləridə.
Gəlin biz onlara elə dərs verək,
Bundan ibrət alsın o birləridə.

Arabir tülkü tək fitnə eyləyib,
Hey alıb satırlar mal qaramızı.
Qoymurlar sağalıb bir koz eyləsin,
Yenə tərpədirlər dərd yaramızı.

Gəlin biz birləşib əl ələ verək,
Cənnət yerimizi qorumağ üçün.
Yoxsa cürətimiz olmayacağdır,
Gələcək nəsilə tanıtmağ üçün.

Vətənin ümidi sizə bağlıdır,
Sizinlə öyünür hər daş, hər qaya.
Zeynəb deyər, bütöv tanıtmalıyıq,
Bu odlar yurdunu bütün dünyaya.

MƏHƏBBƏT ŞEİRİ

Qəmli baxıb gözlərimə,
Nə üzürsən ürəyimi.
Mən sənə qəlbən inanıb,
Sənə verdim hər şeyimi.

Bu qəlbimi qaraladın,
Məni səndən araladın.
Öz əlinlə yaraladın,
Bu amansız taleyimi.

Sözlərimi heç eylədin,
Həyatımdan köç eylədin.
Bilə bilə puç eylədin,
Bütün arzu diləyim

Mən Zeynəbə yoxdur çara,
Qəlbim olub para para.
Vurub ürəyimə yara,
Şad eyləmə fələyimi.

Türkiyənin Ankara şəhərində BDU-nun müəlliməsi, tədqiqatçı-şairə İradə Əlilinin “Mənim sevgi dünyam” adlı şeir kitabının imza günü keçirilib.
Tədbirdə Qazi Universitetinin müəllimləri, QHT və KİV nümayəndələri iştirak ediblər. İmza günündə iştirak edən şeir sevənlərə həmçinin Qarabağ həqiqətlərinə aid 50-dən çox kitab hədiyyə olunub. Müəllifin yeni çap olunmuş “Dünya sevənlərindir” kitabı da Ankaradakı şeir sevənlərə hədiyyə edilib. Daha sonra İstanbulda “Mənim sevgi dünyam” şeir kitabının imza günü keçirilib. Tədbir İstanbul-Türkiyə Azərbaycan Dərnəyinin sədri Səfər Karakoyunlu və tanınmış jurnalist Kəbutər Haqverdi tərəfindən təşkil edilib. İstanbul-Türkiyə Azərbaycan Dərnəyində keçirilən imza günündə Türkiyənin sevilən tanınmış yazarı Yavuz Bülent Bakiler, Metin Özer, Mayis Əlizadə, dərnəyin üzvüləri və İstanbul şeirsevənləri istirak ediblər. Çıxışlarda qeyd olunub ki, belə görüşlər istər elmi, istərsə də yaradıcılıq sahəsində olan insanların dostluğunu daha da möhkəmləndirir. Bu tədbirdə də iştirak edənlərə Qarabağ həqiqətlərinə aid 40-dən çox kitab paylanıb. Xatırladaq ki, Türkiyə türkcəsinə tərcümə edilmiş “Mənim sevgi dünyam” kitabının imza günlərində satışından əldə olunan pul vəsaiti Qarabağ qazisi Rüxsarə Cumayevanın cərrahiyyə əməliyyat üçün açılmış bank hesabına köçürülülüb.
Qarabağ qazisi Rüxsarə Cumayevanın cərrahiyyə əməliyyatı üçün açılmış bank hesabına köçürülüb.

Hanı bu bəxtin hakimi?
Oğulsan apar yükümü…
Ömrüm boyu dəniz kimi,
Qabarmışam, çəkilmişəm.

Gəldimsə Dərdin xoşuna,
Məni burax özbaşıma –
Anam, bəxtəvər başına,
Böyümüşəm, yekəlmişəm…

Səs salma, haldayam, adam,
İçimdən gələn haydayam,
Doğulandan bu boydayam –
Öz əynimə tikilmişəm!…

Nə adı var, nə boğçası. Bilmirəm nə deyim əldən gedən insanların mənəviyyatından. Bu gün sabah sivil dövlətik deyib, küçənin ortasında da yatacaqlar. Soyunduqları kimi… Indiki nə Azərbaycan gəncliyini nə də, Azərbaycan ədəbiyyatındakı yazarları anlaya bilmirəm. Heca vəznləri dar çərçivə, modern, posmodern yazılar isə yenilik, və sərhədlərdən çıxmaq hesab olunur. Mən bu yazarları anlaya bilmirəm. Millilik, din geridə qalmışlıq hesab olunur. Halbu ki, din insana mənəviyyyatdan, əxlaqdan sevgidən vicdandan başqa bir şey öyrətmir. Necə olur şezofronik şeirlər yaşam tərzi ola bilir, din ola bilmir…. qəribədir hələ də özü icra etmədiyi şeyləri bəh-bəhlə insanlara təlqin edənləri demirəm. Bir ədəbiyyat müəllimi şezofronik şeiri məhdudiyyətdən xilas hesab edir. Ona sadəcə bir sual yetər dəyərli müəllim siz insanlara qərb təfəkkürünü sırımaqla nəyə nail olmağa çalışırsınız. Bəs siz danışdıqlarınızı demirəm. Hamının normal qarşıladığı öpüşmək prosesini öz övladınızın yanında icra edə bilərsinızmi? Qərb təfəkküründə bu normaldır. Danışdıqlarınızı niyə özünüz həyata keçirmirsiniz?!!!
Allahı inkar etməklə Amerika mükafatına yaxud şeir və yazıların məs xarici ölkələrdə tərcümə olub dildən-dilə gəzməyini istəyirlər, heç düşündünüzmü ki, Allah açmayan yolu bəndə aça bilməz. Bu necə anlayışdır ki, Allahı sevirəm lakin Ədəbiyyat başqa bir şeydir. Ədəbiyyatda Allah yoxdur. Ədəbiyyat dindən də ayrıdır. Din sadəcə bir qrup insanların başını aldatmaq üçün yaradılmış bir ideologiyadır. Dindən anlayışı olmayan bədbəxtlər sizə yalnız bunu demək istəyirəm ki, bütpərəs belə Allahı qəbul edir. Daş dövründə də insanlar Allaha inanıblar. Hal-hazırda xitistian alimləri islam dinini öyrəndikdən sonra gözəlliyinə valeh olub qəbul edir siz isə get-gedə Allahsızlaşırsız. Üç, beş kitab oxumaqla siz mənəviyyatınızı korlayırsız. Necə olur dünya ölkələri islama gəlir. Mən xurafatlardan, nədə hal-hazırda terror dəstələrindən danışmıram. Quranın bir kəliməsi yetir. “Düşünən beyinlər üçün ibrətlər var” kəsici alətin sapı odundur. Ağac isə biz özümüzük yaxşıca bizimlə bizi qırırlar. Yaxşıda edirlər. Düşünməyən yaşamağın yolunu bilməyənləri bax belə qırarlar… biz doğulandan özümüz olmaq anlayışını bilmədik. Hər zaman əsarət altında yaşamaq bizə çox dəyərli gəldi. Ona görə də, biz özümüz olmayacayıq insan olmağımızı heyvanat aləmi ilə səhf salıb, şəhvəti isə həyat tərzinin əsasına çeviririk. Adı da bu olur yaşamaq… yaşamaq budursa bəs heyvanlar nə edirlər görəsən. Bəli qəbul edək ki, o da həyatın bir hissəsidir lakin bütün dəyərlər ona bağlana bilməz. Şəhvani hisslərin quluna çevrilən insanlar onu düşünsünlər ki, it daha dəyərli ömür yaşayır. Həyatı iyrənc hala gətirənlər ədəb-əxlaqdan danışanda ədəbsizlik nümunəsini təbliğ etdiklərini unudurlar. Anlamıram bununla özlərini kimə bənzətmək istəyirlər. Əziz və dəyərli oxucular mən belə yazarlara yaxud gənclərə bir ad qoya bilmirəm. Siz düşünün bir xalqın özünə məxsus dəyərləri qalmırsa o xalq necə yaşaya bilər. Və digər xalqlardan necə seçılə bilər. Ədəbiyyatçılar xalqın demək istədiklərini deməli? Yoxsa cəmiyyətdə xalqın mənəviyyatını və mədəniyyətini sıradan çıxarmaqla məşğul olmalıdırlar? biz özümüz özümüzü ölümə məhkum etdiyimizin fərqində deyilik. Uğurlar sizə ədəbiyyatın pöhrələri. Qırın xalqınızı əllərinizə sağlıq. Xiristian aliminin bir sözünü yadıma düşdü. “bir qələm bir silahdan daha güclüdür öldürmək istədiyinizi sözün vasitəsi ilə öldürün” bax beləcə dəyərli yazarlar vaxtınız olanda Quranı da açıb oxuyun necə ki, yunan və rus ədəbiyyatını sevərək oxuduğunuz kimi…

Salam əziz oxucular. “SİZİ YAXINDAN TANIYAQ” Layihəmizin keçən həftəki qonağı olan Günay xanım Ümid ona ünvanlanan sualları cavablandıraraq, bizi sevindirdi. Layihəmizin bu həftəki qonağı gənc xanım şairə GÜLNARƏ xanım İSRAFİLQIZIdır.

(Səmimi Söhbət)

– Salam Gülnarə xanım, ilk öncə təklifimizi qəbul etdiyiniz üçün sizə təşəkkür edirəm. Mümkünsə özünüz haqqında məlumat verərdiz. Gülnarə İsrafilqızı kimdir ?
Gülnarə İsrafilqızı:
Aleykum salam siz sağ olun ki, mənimlə həmsöhbət olmusuz. Özüm haqqında danışmağı sevmirəm. Lakin yazılarımda səmimiyyəti sevirəm. İndi də sizə səmimi cavab verəcəm. Mən kim olduğumu heç özüm də bilmirəm. Çünki, o qədər sirli və dəyərli ömür yaşamışam ki, anlatmaqla bitməz. Bircə onu bilirəm ki, hər kəsdən fərqli, düşüncəm və həyatım var.
-Gülnarə xanım, sizcə şair olmaq üçün mütləq sevməkmi lazımdır?
Gülnarə İsrafilqızı:
Xeyir mən belə düşünmürəm… Məntiq elminə əsasən deyə bilərəm ki, şairlik sonradan qazanılmış bir istedad deyil. Insan anadan şair doğulur. Bütün insanlara yaradılışda istedad verilir. Lakin şairlik isə tam fərqlidir hər kəsə verilməyən bir istedad növüdür. Kim desə ki, mən boş vaxtımda şeir yazıram, o şair yox boşluğu doldurmaq istəyən biridir və ondan heç vaxt şair olmaz. Şeir yazmağın bir özünə məxsusluğu da, ondan ibarətdir ki, şeir səni özü məcbur edir oturub yazmağa. Şeirin zamanı və məkanı olmur…
-Gülnarə İsrafilqızını şair edən nə oldu?
Gülnarə İsrafilqızı:
Şer yaza bilmək qabilyətini üçüncü sinifdə oxuyanda kəşf etmişəm. Əslində ana babam həm ustad aşıq, həm də şeir yazmaq istedadına malik olub. Bu istedad mənə irsən keçib. Çox maraqlı sual olduğu üçün bu suala bir az da geniş cavab verəcəm. Atamın əmisi gəlini cavan dünyasını dəyişmişdi. Bu itgi bizim hamımız üçün ağır idi. Atamın dostu Akif dayının Şəmkirdə qərənfil bağı vardı. İki gün əvvəl onlarda qonaq olanda, Akif dayı mənə səkkiz ədəd qərənfil vermişdi. Qərənfillərdən iki ədəd götürüb, heç kəsin xəbəri olmadan qəbiristanlığa üz tutdum. O ki var qəbrin baş ucunda dayanıb ağladım. Evə qayıdanda ağlaya-ağlaya bir bənd şer yazdım. Onda anladım ki, babamda olan istedad məndə də var.
-Gənc şairlərdən oxuduqlarınız varmı?
Gülnarə İsrafilqızı:
Gənclərin əksəriyyətinin yazısını oxuyuram. Maşallah çox istedadlı gənclərimiz var.
-Gülnarə xanım, onu vurğulamaq istərdim ki, qələminiz çox güclüdür və həqiqətən hər bir mövzuda ürəyə toxunmağı bacarırsız. Uğur olsun həm həyatda, həm də yaradıcılıqda İnşAllah.
Şeirlərinizin hansısa qiraətçi tərəfindən səsləndirilməsinə necə baxırsız ?
Gülnarə İsrafilqızı:
Çox təşəkkür edirəm verdiyiniz dəyər üçün. Hər birimizə uğurlar diləyirəm. Pis baxmıram. Çox şad olaram şerimin səsləndirilməsinə… bu il may ayının otuz biri öz qiraətimdə səsləndirdiyim şerlərin video, foto çarxının təqdimatını təşkil etmişdik. Ziyalı həmkarlarımız və şeirə dəyər verən insanlar iştirak etdilər. Həmin video, foto çarxlar hal-hazırda yutubda şer sevərlərin ixtiyarındadır.
-İlk yazdığınız şeiri xatırlayırsınızmı?
Gülnarə İsrafilqızı:
Təbii ki, bu mənim uşaqlıq təfəkkürümün məhsuludur. O vaxt mənə elə gəlirdi ki, insan doğulubsa cavan dünyasını dəyişməməlidir. O, ən az yetmiş, səksən il ömür sürməlidir. Əslində dünyanı günahlandırmağım da bu nöqteyi nəzərdəndir…Yazdığım ilk şer…
Gəlinlik adım qalmasın,
Yurduma quşlar qonmasın,
Mən getdim ki, bu dünyadan,
Namərd dünya da, qalmasın.
-Şeiriyyatdan başqa hansı maraqlarınız var? Yəni boş vaxtlarınızda nə ilə məşğul olursunuz adətən?
Gülnarə İsrafilqızı:
Uşaqlıqdan kitab oxumağı sevmişəm . Məktəbin kitabxanasından roman yaxud hekayə kitabı götürüb oxuyurdum. Düşünürdüm vaxt gələcək mən də, belə əsərlər yazacam ədəbiyyatda olacam… boş olmuram lakin kitab oxumağı sevirəm. Hansı mövzu olursa olsun. Xüsusən aparıcılığı çox sevirəm. Səhnəyə çıxıb hər hansı bir tədbir apardıqdan sonra özümü dünyanın ən xoşbəxt insanı hesab edirəm. Yenidən doğulmuş kimi oluram. Bir sözlə insanlarla ünsiyyətdə olmaq onlara nələrisə aşılamaq məni yaşadır var edir. Elə bil anam məni səhnə üçün doğub…Hər kəsə zaman ayırıb dinləyib dərdinə şərik olmağı özümə vəzifə bilirəm. Bilmədiklərimi öyrənməyə çalışıram.
-Ümumi bir sual. Azərbaycan ədəbiyyatının bugünkü vəziyyəti sizi qane edirmi?
Gülnarə İsrafilqızı:
Bu mövzu həddindən artıq geniş mövzudur qısa cavab; istedadlı gənclərdən və orta yaşa malik olan dəyərli yazarlardan nələrsə gözləyirəm ola bilsin ki, Azərbaycanın özünə məxsus ədəbiyyatı gənclərin və xüsusi istedada malik olan orta yaşlı insanların vasitəsi ilə çiçəklənsin. Əvvəllər də Azərbaycanın yaxşı yazarları olub. Bu gün də var sadəcə çox azdır. Əslində hər kəsin istedadı var. İstedadsız yazar yoxdur sadəcə istedadın üzə çıxması, çıxarılması çox vacibdir kimliyindən asılı olmayaraq. Ədəbiyyatın bu günki vəziyyəti qane olunacaq bir səviyyədə deyil. Istənilən səviyyəni əldə etmək üçün daha da savadlı olmaq lazımdır.
-Gülnarə xanım, həyatda sizə uğur gətirən ən böyük iş nə olub?
Gülnarə İsrafilqızı:
Uğur qazandağım çox işlər olub. Lakin mənə uğur gətirən işim olmayıb. Gözəlliklərlə yanaşı çox çətin günlər yaşamışam. Bu gün də həmin çətinliklər var mənə elə gəlir sabah da olacaq. Ara-sıra ayna qarşısına keçəndə özümün özümə çox heyfim gəlir. Bir şey məni ayaq üstə saxlayır oda ömrümün tər-təmiz səhifələri. Hər dəfə o səhifələri varaqladıqca çox xoşbəxt oluram. Bunun üçün Allahıma və valideynlərimə minnətdaram.
-Həmkarlarınız (şair-şairələr) sizin haqqınızda söhbət edirlərmi? Şeirlərinizə münasibətlərini hiss edirsizmi?
Gülnarə İsrafilqızı:
Əlbətdə ki, ədəbiyyatda olasan haqqında danışılmaya bu mümkün deyil. Onu deyim ki, vicdanlı həmkarlarımın müsbət fikirləri mənə stimul verib. Onlara təşəkkür edirəm. Ədəbiyyata nifrət etdirəcək həmkarlarımda az deyil. Güman edirəm ki, onlar bu peşələrindən nə vaxtsa əl çəkəcəklər…
-Ədəbiyyat, bir xəzinədir. Onu yaşamaq lazımdır və bu sizdə çox mükəmməl alınır. Şeiriyyatdan başqa, hansı sahədə çalışırsınız?
Gülnarə İsrafilqızı:
Yaradıcı insan hər zaman yeni şeylər axtarışına çıxır. Başqa sahələrdə də fəaliyətim olub. məsələn əvvəllər “Mədinəm ilahilər” qrupunda aparıcı və senarist, xüsusən xeyiriyyə tədbirlərində. Carçı.az sayıtında jurnalist, vəzifəsində çalışmışam. Hal-hazırda Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvü və Yönətim Kurulunun başqanı, Azərbaycan Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının baş redaktoru, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin baş məsləhətçisiyəm. Bununla yanaşı İnfom. Az,Vəhdət.org saytı ilə də, əməkdaşlıq edirəm.
-Gülnarə İsrafilqızının fikrincə, əsl şair necə olmalıdır?
Gülnarə İsrafilqızı:
Şair bütün xalqları canının, ruhunun bir hissəsi hesab etdikdə, dərdinə şərik olmağı da, bacarır. O zaman Öz vətənini, millətini, xalqını da, qələmi ilə təbliğ edə bilir. Milli- mənəvi dəyərlərin üstündən xətt çəkmədən, cəhalətdən, çirkinlikdən uzaq olmağa çağırır. Hər kəsi özününkü hesab edir. Əgər Vətəni işğal altındadırsa, yer üzündə qərar tuta bilmir ömrü əzablarla qidalanır. Şerləri də bu ruha köklənir. Yalnız belə şairlər özləri bu dünyada olmadıqda insanların ürəyində yaşayacaqlar.
-Gülnarə xanım, şeirləriniz Azərbaycandan kənarda da dərc olunurmu? Sanki saytların birində yanılmırsamsa belə bir məlumata rast gəlmişdim.
Gülnarə İsrafilqızı:
Bəli bu il 15 avqust, 2014-cü ildə Türkiyənin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairlər və Yazarlar Dərnəyinin, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat və ədəbiyyat dərgisinin 33-cü buraxılışında şeirim dərc olunub. Bu işdə əməyi keçən hər kəsə dərin təşəkkürümü bildirirəm. Dünyada bir yazar üçün bundan qiymətli hədiyyə ola bilməz.
-Gülnarə xanım, Şeiriyyatda ümumiyyətlə yaradıcılığınzda sizə qarşı haqsızlıq olubmu? əgər olubsa bununla necə mübarizə aparmısınız?
Gülnarə İsrafilqızı:
İnsan yer üzündə yaranandan bu günə qədər haqsızlıqlar olub olacaq da… Nəinki mənə, dahi şəxsiyyətlərə, Peyğəmbərlərə, imamlara, övlüyalara haqsızlıq olub. Haqsızlıqlar hələ də, davam edir…heç vaxt onlarla mübarizə aparmıram. Çünki, bilirəm ki, gün gələcək hər kəsin əkib becərdiyi toxumun məhsulu özünə qismət olacaq. Bu barədə heç zərrə qədər də narahat deyiləm. Əksinə özümün və yazılarımın qiymətli olduğunu düşünürəm… haqsızlıq nə zaman olur dəyərli bir şey əldə edəndə. Bir kəlimə sözün özü belə ən dəyərli nemətdir. Ürəyimdən süzülən sözümün nuru, bircə nəfərin ürəyinə enibsə, məndən xoşbəxti yoxdur bu dünyada. Bir nəfər bir kainatdır. Bircə kainat da mənə yetər…
-Gülnarə xanım, sizcə sevməyən bir ürəkdə dərd yuva salarmı?
Gülnarə İsrafilqızı:
Heç vaxt. Özünü dərk etməyən insan sevginin də gözəlliyini dərk etmir. Eləki sevginin gözəlliyini dərk etməyə başlayır. Sevgi şaxələnir. Hər şaxədən isə, bir kədər doğulur.
-Dahi Azərbaycan şairlərimizdən ən çox oxuduqlarınız kimlərdir?
Gülnarə İsrafilqızı:
Nizamini, Fizulini. Fizulini tam olaraq dərk etmək mümkün deyil. Nəsimin şerləri daha çox ruhuma yaxındır. Nəsimi isə bir dəryadır hər kəs Nəsimini analamaq qüdrətinə malik deyil. Bu üç dahini azda olsa dərk etmək üçün gərək öz varlığını öyrənəsən. İnsan və insanlığın sifətlərini… onun yolu isə Allahın elmindən keçir.
-Kitabınız varmı?
Gülnarə İsrafilqızı:
İnşallah yaxın zamanlarda olacaq.
-Sonda oxucularınıza nəyi söylərdiniz ?
Gülnarə İsrafilqızı:
Əziz oxucularım və oxucum olmayan dəyərli insanlar. Siz çox, həmdə çox dəyərlisiniz. Daha çox, dəyərli olduğunuzun fərqinə vararaq, dərk edərək yaşamağınızı istəyirəm. Sizin hamınızı özünüz kimi sevirəm. Hamınız ruhumun, varlığımın bir hissəsisiniz. Siz var olun, mən də var olum. Məni bu dünyada var edən, ilhamlandıran sizin var olmağınızdır.
-Gözəl şeirlərinizdən birini bizimlə və oxucularınızla paylaşardınız.
Gülnarə İsrafilqızı:
Yat gözüm!
Yat gözüm,
Görmə daha çirkinliyi.
Göz didəmi zibilləmə.
Gözümün ağı qalsın buludda,
Yer üzündə kirləmə.
Kipriyimə şimşəkdən,
Od ələnsin.
Kipriyimlə çirkinlik,
Güllələnsin.
Yat gözüm!
Ölüm-dirim savaşları dayanınca,
Susan vicdan, yatan insan oyanınca.
Körpələrin üzündəki cizgilərdə,
Ölüm, qorxu….
Apar məni dərin yuxu.
Göyərçinin qanadında,
Uçum, gedim səssizliyə.
Yat gözüm!
Ruhum getsin sənsizliyə.
Ömrüm,
Son mənzildə dayanınca.
Yer üzündə,
İnsanlıq oyanınca,
Yat gözüm.
-Həmsöhbət olduğunuz üçün sizə dərin minnətdarlığımı bildirir, daha da böyük yaradıcılıq uğurları arzulayıram.
Gülnarə İsrafilqızı:
Təşəkkür edirəm…
Bəli, əziz oxucularımız. Bu həftənin qonağı GÜLNARƏ İSRAFİLQIZI oldu. Növbəti buraxılışımız gələn həftənin Şənbə günü olacaq. Görüşənədək.
Həmsöhbət oldu : Gənc şair (_____”””İLKİN ABBAS”””______)

Mən ayıra bilməmişəm ömür boyu Təbrizimi
Astaradan,
Zəncanımı,Əhərimi İsmayıllı,Şamaxıdan…
Bu ağırdır yüz yaradan…
Ərdəbilin küçəsində taqqıldayan ayaq səsi küçədə yox,
ürəyimdə səda verib,
Hamı bilir bu milləti hansı gəda parçalayıb
bada verib!
Urmiyada körpə uşaq ağlayanda burda mən də
hönkürürəm,
Şeirimlə Fironlara divan tutub dindirirəm!
Qaradağın dağlarından Bakı deyib hayqırmışam,
Amma…
Amma İsmayıllı zirvəsindən gah Germiyə hay atmışam;
Gah Qubadlı,Laçın deyib-
(Hələ Kərkük gözün döyür…) gizli-gizli ağlamışam.
Bu dərddənmi,ya nədənmi bəzən çocuq misallıyam-
Xəyal qurub sevinirəm,
O yerlərə vüsallıyam.
Özümümü aldadıram,ya bu xəbər vəhylə gəlir?
Bu mütləqdir-
Yalnız bütün qalibiyyət döyüşlərdə səylə gəlir!
Nə qədər ki döyüşlərdən çəkinmişik,
Ağır gündə əkilmişik-
Sızıltımız qulaqları kar edəcək!
Ey ordudan qaçan “kişi”,
“İgid”likdə siçan kişi!
Nə qədər ki bu torpaqlar alınmayıb,
Zəfər marşı çalınmayıb…
tək evdə yox-
Lap ən uca zirvələrdə ana torpaq bizi qəbul etməyəcək,
Yerimizi dar edəcək-
Gen dünyada məzar kimi…

Şairin arxivindən

Xalq şairi, Respublika Dövlət mükafatı laureatı Hüseyn Arifin anadan olmasının 90 illiyinin keçirilməsi barədə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev 2014-ci il mayın 2 – də sərəncam imzalamışdır. Bununla əlaqədar olaraq, Milli Arxiv İdarəsində şairə aid olan sənədləri araşdırmalı olduq. Burada biz H.Arifin oxucularımıza məlum olmayan təxminən bir kitab həcmində şeirlərinə rast gəldik…
Hüseyn Arifin şeirləri özü kimi sadə, sadə olduğu qədər də düşündürücüdür. İlk baxışdan insana elə gəlir ki, hər bir şəxs bu misraları yazmağa qadirdir. Lakin unutmaq olmaz ki, H.Arifin misraları hər hansı söz yığımı ilə yaranmamışdır. Onun misraları ana südü kimi pak, bulaq suyu kimi durudur.
Mən dəfələrlə şairin şeirə necə kökləndiyinin şahidi olmuşam. Belə anlarında o, heç kimi, heç nəyi “görmür”, heç nəyi düşünmək belə istəmirdi.
H.Arif təbiətə vurğun şair idi. Ömrünün böyük bir hissəsini təbiətin qoynunda keçirən şair onun ağrı-acısını hiss edir və bu ağrı-acılarla da yaşayırdı.
Hüseyn Arif, bir tərəfdən, təbiətin yaratdığı gözəlliyi sevinc dolu təsvir edirsə, digər tərəfdən, insanları onu qorumağı çağırır:

Gəlin təbiəti biz də düşünək,
O özü hər şeyi düşünən kimi.

Şairin arxivindəki şeirlərindən kiçik bir qismini “Azərbaycan” jurnalının oxucuları ilə bölüşmək istədik.
Hüseyn Arif yaradıcılığı ilə məşğul olan tədqiqatçılara tövsiyəmiz budur ki, arxivdə onları şairin hələ sirri açılmamış əsərlərinin tədqiqi gözləyir.
Unutmayaq ki, “O elə şairdi bir də, tapılmaz”.

Aslan KƏNAN (QASIMLI)

Hüseyn ARİF

AĞAC YENƏ AĞACDIR

Çapıb budaqlarını
Qabığını soyma sən.
Çox yemisən barını,
O ağaca qıyma sən.

Çiçəyini qoxlayıb
Çox batmısan ətrinə.
Amandır belə vaxtda
Belə dəymə xətrinə.

Baharda çiçəkləyib
Gülməsi yadındamı?
Zənbil-zənbil dərdiyin
Meyvəsi yadındamı?

Yadındamı balalar
Kölgəsinə qaçardı
Quşlar da səhər-səhər
O tərəfə uçardı?

Dünənki əhdi bu gün
Daşa çalmaq düzdümü?
Qocalıb, qarğıyanı
Gözdən salmaq düzdümü?

Bəlkə nəyəsə möhtac,
Bəlkə su üçün acdır?!
Barlı-barsız həyatda
Ağac yenə ağacdır.
05.X.88 Ağstafa

EHTIYACIM VAR

Şirin söhbətə də, dadlı sözə də,
Həzin rübaba da ehtiyacım var.
Soyuq bulağa da, isti közə də,
Şişdə kababa da ehtiyacım var.

Gah gecə əyilir, gah səhər düşür,
Axıb qulağıma nə səslər düşür.
Fikrimə xudmani məclislər düşür,
Tara, mizraba da ehtiyacım var.

Dostlarla cəmləşib ülfət qılanda,
Yaşdan keçənləri yada salanda,
Əl gülür, əlinə kitab alanda,
Əldə kitaba da ehtiyacım var.

Hüseyn Arifəm, saçlarımda dən,
Başdan zarafata alışmışam mən.
Aqillər içində nədənsə hərdən
Başdan xaraba da ehtiyacım var.

11.1.89 Bakı

DOYMUŞAM

Eniş gözəl, yoxuş gözəl, düz gözəl,
Nə arandan, nə yaylaqdan doymuşam.
Sinə gözəl, söhbət gözəl, söz gözəl,
Nə qələmdən, nə varaqdan doymuşam.

Göz qoyduqca köhlənlərin oynuna,
Qollarımı aparmışam boynuna.
Sığınanda təbiətin qoynuna,
Nə lilpardan, nə bulaqdan doymuşam.

Yaşıl meşə yağışı nə yağışdı,
Əlvan çəmən naxışı, nə naxışdır.
Ürkək maral baxışı nə baxışdı,
Nə obadan, nə oymaqdan doymuşam.

Günəş doğar, hərarəti nə yaxşı,
Gəlin gələr nəzakəti nə yaxşı.
Körpə gülər, məhəbbəti nə yaxşı,
Nə sevincdən, nə maraqdan doymuşam.

Qohum-qardaş bir-birinə dirəkdi,
Bir sinədə bir döyünən ürəkdi.
Təzə mənzil, təzə bayram deməkdi
Nə süfrədən, nə qonaqdan doymuşam.

Hüseyn Arif, nə yanğı var canında,
Yanmaq eşqi damarında, qanında.
Qədir bilməz, dil qanmazlar yanında,
Elə olub yaşamaqdan doymuşam.
31.X.88

ƏHMƏD CAVADA

Zülmlə üzüldü öz cərgəsindən
Haqsızlıq ucundan bir haqq şairi.
-Hayıf Cavad!,
– deyə andı çoxları
Bu bədbəxt şairi, xoşbəxt şairi.

Köçünü arana, yaylağa sürdü,
Ata dərdi çəkdi, qız dağı gördü,
Şeirdən Göy-gölə bir çələng hördü,
Təbiət vurğunu, torpaq şairi.

Çox sözü-söhbəti yadigar qalıb,
Ondan nəsillərə namus, ar qalıb.
Yurdunda qeyrətli övladlar qalıb,
Başdan uca tutar hər vaxt şairi.

Ala göz, uca boy, nəcib bir insan,
Elini, gününü bağrına basan.
İtirmək kimsəyə gəlməsin asan,
Necə də itirdik beyvaxt şairi.

Aman 37! Gör nələr etdi,
Arzular, əməllər puç olub getdi.
Min ömrün səfəri yarıda bitdi,
Həyatdan ayrıldı həyat şairi.

Ey Hüseyn Arif, indi ha gözdə,
Sevinci də bizdə, qəmi də bizdə.
Yaşar zaman-zaman xatirimizdə,
Xalqa “düşmən” çıxan bir xalq şairi.
3.VI.89 Ağstafa

SÖNDÜ BIR ÇIRAQ

Körpə yanaqların od tutub yanır,
Qızıl şamamasan yaşıl tağ üstə.
Mənim ətrafımda xəzan dolanır,
Sən təzə qönçəsən tər budaq üstə.

Gözlərim önündə söndü bir çıraq,
Necə də çəkildi qara ağ üstə.
Taleyin hökmünə, qərarına bax,
Sən torpaq altdasan, mən torpaq üstə.
22 noyabr 1988 Ağstafa

ON ÜÇ ILDIR

(Arifin vəfatının 13 ili münasibətilə)

Dərya-dərya adı udub
Gülə-gülə yaşayıram.
Göz yaşımı sıxa-sıxa,
Silə-silə yaşayıram.

Taleyi yol azmış gəmi
Fikrim göydəmi, yerdəmi?
Öz içimdə öz dərdimi
Bölə-bölə yaşayıram.

Keçilməz dağlar keçildi,
Can əridi, boy kiçildi.
Aman Arif, on üç ildi
Ölə-ölə yaşayıram.
25 sentyabr 1988 Ağstafa

OLSUN

Elə istəyərdim əziz günümdə,
Qapımı dəstəylə açanlar olsun.
Oturaq üz-üzə, qabaq-qabağa
Dillənən saz olsun, ötən tar olsun.

Qızışa çal-çağır, qızışa meydan,
Sağlıqlar uzana sökülüncə dan.
Bir könül dostu da çıxmaya yaddan,
Yaxınlar, uzaqlar bərqərar olsun.

Qızıl çıraqlardan şəfəqlər saçaq,
Sevincdən çağlayıb, fərəhdən uçaq.
Dəli Alı kimi süfrələr açaq,
Ələsgər dililə eldə car olsun.

Görüşüb cəmləşək toyda, büsatda,
Ömrə qənimətdir hər xoş saat da.
Ünsiyyət sözü var bir də həyatda,
Bu söz nəsillərə yadigar olsun.

Yüz kənddən, şəhərdən qonağım gələ,
Gül gülə qoşula, bülbül bülbülə.
Ey Hüseyn Arif nə çıxar belə,
Ürək geniş olsun, otaq dar olsun.

22.IV.89 Bakı

“Azərbaycan” jurnalı.Avqust 2014.

Azərbaycan Yazıçılr və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqadüçüsü

***

Beş deyil, on deyil, min kilodu eşq,
Ürək necə çəksin, dayağı yoxdu.
Nədən qınayırsan bu çılpaq ruhu,
Görmürsən çolaqdı – ayağı yoxdu?!

Elə bil doqqaza ipək səriblər; –
Hər qoyun köçündən yun qalıb burda.
Yeməli deyil ki, qəmdən dadasan,
Qorxma, bir kündəlik un qalıb burda.

Bir az rəng dağılıb masanın üstə,
Qoy Şərnən Xeyirin davasın çəkim.
Dünəndən arxamca iki göz baxır,
Fikrim kürt düşmür ki, havasın çəkim.

***

Ruhum vəcdə gəlir lal sevda kimi,
Cismimin altında təpə oynayır.
Sən elə süzürsən, elə bil ki, qız,
Suların qoynunda ləpə oynayır.

Kölgəmin tabutu elə cür durub,
Elə bil torpağa düz xətt qoyublar.
Sənə vermədiyim vədin altından,
İmza əvəzinə yüz xətt qoyublar.

Eşqdən kim yorulub, biz də yorulaq,
Deyəsən, gün keçir, boynum üşüyür.
Sanki xəzan vurmuş quru yarpaqdı,
Qızlar bir-bir düşür, qoynum üşüyür.

***

Səsim ərşi titrədir,
İpi çürük zəng kimi.
Tanrıya tuşlanıbdı
əlim boş tüfəng kimi.

Kefimə dəysə külək,
Bulud yeri daşlayar.
Odun düşdüyü yerdən,
Təzə sevda başlayar.

Kimsə yox damın altda
məndən savayı, tez gəl.
Tale baha satılır,
Ömür havayı, tez gəl.

Azadlıq nəğməsi döşümə yatmır,
Bu zalım qəfəsdə quşum var hələ.
Xəzan gülləriylə örtün üstümü,
Qabaqda çövğunlu qışım var hələ.

Düşdüm sevdasına bir qərib köçün,
Gülüb,boy göstərdi həsrətim çin-çin.
Ayrılsaq,arxanca su atmaq üçün,-
Gözümdə bir damla yaşım var hələ.

Ömür nərdivandır,günlər pilləsi,
Sıxdı əllərimi qışın çilləsi.
Qanıma susayıb düşmən gülləsi,
Bağrımın başında qurşun var hələ.

İstəyirəm öz ölkəmin bayrağını

Parça-parça bölük-bölük,
Vətənimi istəmirəm.
Ruspərəst, ermənipərəst,
Vətəndaşdan,
vətən daşı gözləmirəm.
Xalqımı didmələyib,
Didik-didik, məzhəblərə ayırıblar.
Millətçilik, Dövlətçilik,
Şüarı ilə insanların ac şüurunu,
Doyurublar.
Vətənimin qan qoxusu,
Urmiyada, Borçalıda,
İrəvanda,
Təbriz kimi paytaxtımdan
Qan süzülür diyarımda.
Vətənimin başı bölük.
Azərbaycan doğulandan
Yaşı bölük.
Qoltuqlara baş qoymaqdan
usanmadı mənim xalqım,
Öz yurduna, torpağına,
Öz-özünə qənim xalqım.
Bütün ölkə mənimsəyir bu torpağı….
Qarabağı…
Sazişlərə imza atan,
Şərəfsizə şərəf satan,
Vicdansızı istəmirəm.
Şəhidlərin gözlərində yatır həyat.
Həyatsızı,
Ad altında bir adsızı istəmirəm.
Vətənsizlər,
Vətənimə gərək deyil.
Satqın, əyyaş örnək deyil.
İstəmirəm yad ölkənin bayrağını,
Başım üstə dalğalansın.
Parça-parça yaralarım,
Birləşmədən sağalmadan parçalansın.
İstəyirəm öz ölkəmin bayrağını,
Parçalardan bütövlənmiş torpağımı.

* * *

Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım,
Başqa dərd içində itib batmasın.
Əvvəlki dərdlərim gedir piyada,
Dərdim, dərdlərimə gedib çatmasın.

Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım,
Götürüb dənizə, aparsın sular.
Yoxsa hər gün yeni dərd doğar dərdim,
Yüküm ağırlaşar, dərdim çoxalar.

Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım,
İçimdən bu dərdim bir baş yox olsun.
Öldürər dünyamı, əzər dərdlərim,
İçimdə böyüyən dünyam doğulsun.
Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım.

Qədrini bil, hər an qədir bilənin,
Səsləyəndə harayına gələnin..
Can-can deyib, hər üzünə gülənin
Sən məbadə, tez eşqinə düşəsən.

Hər gözəldən əhdə sadiq yar olmaz,
Əsli halalzadə eldə xar olmaz.
Ərdən ,,boşanmış,,dan vəfadar olmaz,
Könül, düşsən qız eşqinə düşəsən.

Acı sözlə hər yetəni dalama,
Şirin dillə ,,əleyk..,, söylə salama.
Bayquş olub viranədə ulama,
Səməndər tək köz eşqinə düşəsən.

Yağsa da başına hey narın-narın,
Uyma hiyləsinə yağışın, qarın.
Zatında paklıq var nazlı baharın,
Gül-çiçəkli yaz eşqinə düşəsən.

Mais Təmkin, xoş ilhamla yarat, qur,
Günəş kimi ömürlərə çilə nur.
Boş, mənasız kəlmələrdən kənar dur,
Hikmət dolu söz eşqinə düşəsən!

Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi

Dünyanı görməyən kor gözlü oğlan,
Söylə, sənin dünyan çoxmu özəldi.
Qaranlıq aşıqı, nur üzlü oğlan
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Hər ağrın, hər acın gözündə gizli,
Ümidin həsrəti sözündə gizli,
Bu işıqsız dünyan özündə gizli,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Kainat gözlərində gen düşüb.
Rəbbin rəhmətiylə ruhun tən düşüb,
Işıqlı aləmə duman, çən düşüb,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Işıq sənə həsəd, işıqsız oğlan,
Günah sənə vurğun günahsız oğlan,
Əzab qapısında zamansız oğlan,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Bu dünyanın üzü yaman kirlidi,
Yerin fəryadından göylər qəmlidi,
Cahanın ürəyi yaman nəmlidi,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Son günlər gözlərim yol çəkət oldu,
Həsrətim qəlbimi hey didər oldu,
Vüsalım yol aldı, dərd qalan oldu,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Əziz bildiklərim məndən yan gəzdi,
Gözlərim hər yanda ümidi gəzdi,
Sənsizlik mənimlə dünyanı gəzdi,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Açılmadı ürəyimin düyünü,
Çəkəmmədim ayrılığı yükünü,
Kədərə qərq oldu ömrün hər günü,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Qovuşmağı gözləyənlər küsməsin,
Sadiqin dərdinə kimsə düşməsin,
Aşıiqlər məşuqu heç vaxt üzməsin,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Gözlərimin həsrətini silə bilən yolum hanı?
zaman ötdü, il dəyişdi, səndə məni yaxşı tanı
ürəyimdən əllərimə axıb gəlmiş söz ümmanı
tükənməzdir bilmirəm heç harda kiməm
mən əvvəlki mən deyiləm……

Daha yorub üzüb məni yaralama bilə-bilə
çox qurmuşdun yollarıma mən düşmədim öz tələnə
başqasının göz yaşına baxıb ürəkdən gülənə
inanmıram daha birdə sabah gələn ümüdümə
tükənməzdir bilmirəm heç… harda kiməm…
mən əvvəlki mən deyiləm……

Bir gün həsrət, bir gün zillət, bir gün möhlət verib mənə
gecikmişəm , tələsmişəm, dönüb yenə gəlib sənə
indi baxıb için -için ağlayıram saçlarıma düşən dənə
bir bax sənsiz pərişanlıq necə cumub üzərimə
tükənməzdir bilmirəm heç.. harda kiməm …
mən əvvəlki mən deyiləm……

Nahaq yerə gözləmişəm yollarına baxıb durub
günlər keçib üzərindən o köhnəlib tez yorulub
dərd , qəm ilə bir kaman kimi sanki bir simə sarılıb
ağlayıram içimdə bir kövrək telim bax qırılıb
tükənməzdir bilmirəm heç harda kiməm
mən əvvəlki mən deyiləm……

Onsuz həyat vəfasızdır cəfa cəkib üzülmə heç
səndə onsuz alışmısan Fidan boşdur buyur və keç
həyatında elə tanı elə insan özünə seç
buraxmasın yarı yolda əbədiyən sən onu seç
tükənməzdir bilmirəm heç harda kiməm
mən əvvəlki mən deyiləm……

O qeder axdaracaq gülüşümü gözlərin
qulağın həsrət qalıb eşidəcək sözlərin
hər yanda axdardığın saxta olan üzlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə

Deki sən düz demişdin məni sevən olmadı
kimə inandımsa mən məni adam saymadı
zərrə qədər hörməti insanlığı qalmadı
etdiyin o səflərin , yalanların, üzlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə…..

Ümüd , arzu , xəyal var bir sən yoxsan sabahda
kim bilirki hər kəsi nə gözləyir qabaqda
o qədər təmiz gəldin gəlin kimi duvaqda
indi mənə dedyin acı acı sözlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə….

Məhəbbətə bu qədər dəyər vermə həyatada
qəlbin çürüyüb gedər sanki bir qazamatda
canın , ruhun bir yana qalsın sağ-salamatla
etdiyin əmələrin, incitdiyin qəlblərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə…

Mən olmasamda bilki bir gün düşər yadına
Fidan deyə çox qızlar çıxacaqdır qarşına
atalar düz deyibdir nə tökərsən aşına
bir gün əlbətt çıxacaq oda sənin qarşına
məndən uzaqda olan arzuların , izlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə……

BİLİRƏM Kİ

Unutmuşam yay mehini,
bilirəm ki orda yenə sən varsan.
İstəyirəm hər yerdən siləm
izlərini,
unuduram sən olan şəhərin
adını,
silirəm yollardakı
izlərini,
istəyirəm siləm
sən olan küçələri.
Sevmədim
köhnələrdə dolaşmağı,
xatirələrdə ilişməyi,
istəyirəm unudam
istəyirəm unutturam
sən adlı illəri,
istəyirəm unudam
sən adında günləri
Bilirəm ki
orda yenə sən varsan,
deyirəm bəlkə
daha bir də olmayasan.

CƏNAB VƏKİL

Susqunluğunda
yarımçıqların baxışları,
bu yer kimi aləmdən təcrid
məkan bağlılıqları,
sakit nəfəsin danışıqları.
Burdan keçən məsafələr
həssaslıqlar,titrəmələr
burda üşüyən həyat
bağlı yollar
kəsişən nöqtələr,
üçbucaq, dördbucaq işarələr,
çarpaz məsafələr…
bilirsən ki hardasan-
bu da ki dayanacaq.
İfadəsiz düşüncələr,
yorucu anlatmalar-
eşitməyə məhkumsan.
Cənab vəkil! buyur keç
indi hakim danışacaq.

ADIMI ÇƏKMƏ

Məni görürsənmi?
bir bax
bax bu tərəfə-
rus küknarlarına tərəf,
ordayam,
gülümsə,
elə bil ki məni gördün
gözünü çəkmə.
Ətirləri sevirsənmi?
Sevdiyini qoxla, iylə
Paris havasında-
ordayam,
elə bil ki o mən idim
xatırla,xatırla
olduğum yerlərdə,
adımı çəkmə.

BAĞIŞLA

Səni sabahda axtarmışdı
ayın oğrun nəfəsi,
danışmağa cəsarətin olmadı,
Bilirsənmi,
ləpələr üşüyəndə
səni səsləmişdim
Sənsə….
-“qəddarsan”-demişdin.
Dalğalar səni boğanda
məni haraylamışdın
Mənsə…
indi bilmirəm hardasan,
qəddarlığıma görə
məni bağışla.

Suad üçün

(Suad Topçuyeva üçün)

Gözlərin
körpədir hələ,
Böyüyəcəksən,
əvvəl böyük sonra kiçik
görəcəksən dünyanı-
necə varsa elə,
dünyanın özü qədər.
Eşidəcəksən
hərədə bir söz
hərədə bir hekayət
dəyişəcək hal-əhval
hərədə bir ehtimal
xəyanət görəcəksən.
Hələ ki körpəsən,
Suad,
dinəcəksən,
danışacaq ürəyin
nağılın sözü qədər,
əsəcək ürəyin
sözün həzin mehində.
Uzaqları göstərən
bu balaca əllərin
bu körpə ürəyin
ovucların qədər,
görəcəksən
eşidəcəksən
dinəcəksən.
Baxdığın gözlərin
uzatdığın əllərin
danışdığın sözlərin
dünyanın özü qədər.

29. 09.2013.(yazdığım tarix)

Kolleci bitirdikdən sonra Gəncə şəhərinə az-az gedirdim. Bu il dəyərli qələm yoldaşlarımla görüşmək üçün Gədəbəydən Gəncəyə səfər etməli oldum. Küçələr mənə keçəl görünürdü. Tanıdığım bir yer vardı qarkomun qabağı, univermağın yanı gəncəlilərin dili ilə desək “qlavnı” vəssəlam ayrı bir yer tanımırdım. Dediklərinə görə Gəncənin gəzməli yerləri çoxdur. Mən gəzməmişəm. Heç kollecdə oxuyanda da, gəzməyi sevmirdim. Gəncə müəllimlər insititunun qabağında gündə bəlkə də on xarici maşın dayanırdı. Hər dəfə maşının səsi gələndə qızlar pəncərənin qabağına toplaşıb oğlanlara baxır çox vaxtda göz qaş edirdilər bir birlərinə… Mənsə sadəcə qızların bu əmməllərini seyr edib, düşünürdüm. Allahım nədən bu qızlar bu haldadırlar? O vaxtlar mənim iyirmi yaşım vardı…kolleci bitirənə kimi çoxu ərə getdi. Bir neçə qız isə gedib boşandı. Qrupumuzda bir qız vardı. Şəmkir rayonundan, adı Aygün idi. Bir oğlanla güya nişanlı idilər gəzmədikləri getmədikləri yer yox idi. Ilin sonunda oğlan Aygünü tərk etdi. Adı da bu oldu ki, oğlan nişanı qaytardı…nəisə sözüm bu deyil. Gəncə şəhəri o illərdən bu illərə çox dəyişmişdi küçələr tər-rəmiz yeni binalar tikilib, Heydər parkları salınıb, yol kənarı dükanlar hamısı sökülüb. Təkcə dəyişməyən Abbas səhətə işləyən üç nömrəli maşurut idi. Bu qədər inkişafın qarşısında əhali saat axşam yeddi oldumu, piyada iki km yol qət etməli olur. Hər kəs bilir ki, üç nömrə artıq işləmir. Təkcə demə mən bilmirəmmişəm üç nömrəli maşrutun halını. 2004-cü ildən bəri unutmuşdum. Qlavnıya getmək üçün gedib dayanacaqda dayandım ən azı bir yarım saat. Gördüm yox bu üç heç gələnə oxşamır beş nömrədə əyləşən sərnişinlərə yaxınlaşdım. Bağışlayın üç nömrə işləmir? Sərnişinlər hamısı bir ağızdan dilləndilər ay xanım siz gərək küçənin başına gedib iki nömrəli maşuruta minəsiz üç bu vaxtlar işləmir. Dedim; bəs bu əhali nə edir? dilləndilər əhalidə idman edir axşamlar nə etməlidirlər ki? Dedim heç nə Allah sağlamlıqlarını artırsın. Küçənin başına çatana qədər ən azı qırx dəqiqə ötmüşdü. Qayıdıb geri gələndə də gəncə sərnişinləri demiş çox mükəmməl idman etdim. Neçə gün Gəncədə qaldımsa eləcə idmanla məşğul oldum. Hava dəyişgənliyindəndimi bilmirəm Gəncə torpağına getdiyim gündən yemək yeyə bilmirdim üç gün idi ac idim axır çox gərginlik keçirməyə başladım düşündüm ki, bir gün yıxılacam küçəyə heç qaldırıb xəstəxanaya aparan da olmayacaq. Sağ olsun Şəfanı tortla çay aldı bir az toxtadım amma yenə də başım hərlənməyə başladı. Dəyərli yoldaşlarla xan bağında əyləşmişdik. Gördüm Məşədi İbad demiş “ Bu həna o hənadan deyil” heç hənanın yeridir? Gəncə kimi əzəmətli şəhərdə əyləşəsən ac qarına sonra da başın gicəllənsin. Yoldaşlara dedim ki, vəziyyətim yaxşı deyil. Bəlkə nəsə bir şeylər sifariş verək? dedilər hə əlbətdə nə sifariş verək? dedim yaxşısı budur baxın görək menyuda nə var… dönər yemirəm, lahmacun olsa yeyərəm afisantı çağırdıq. Ay oğlan lahmacun varmı? Dedi: bəli var. Dedim; bir ədəd gətirin amma qaynar olsun. Üstündən düz bir saat ötdükdən sonra soyumuş lahmacun masanın üstünə gəldi. Dedim ay oğlan mən sizə dedim axı isti olsun. Üzümə qayıtdı istidir də…. yox axı isti deyil? Dedi: Bizim ixtiyarımız yoxdur isitməyə yoldaşlar müdiri çağırdılar. Necə yəni ixtyarımız yoxdur? Siz buraya gələn müştərilərin hamısı ilə bu cür rəftar edirsiniz? Müdir gəldi nə lazımdır. Dedim lahmacunu isitmək lazımdır. Müdir dedikdən sonra lahmacun azacıq isidildi. Bu dəfə lahmacunun dadı damağımda qaldı. Bilmədim it əti idi ya inək… ətin üstünə də o qədər ədvalar əlavə olunmuşdu ki, lahmacundan başqa nə desən dad verirdi. Heç indiyə qədər Gəncə Lahmacunu qədər dadlı lahmacun yeməmişdim. Daha neyləyə bilərdim başım fırlanır ya lahmacunu yeməliyəm yada küçəyə yıxılıb xəstəxanalıq olmalıyam. Lap əsgərlik həyatı yadıma düşdü. Bir neçə il əvvəl qohumlardan biri əsgərlik həyatından danışdı… Füzulidə xidmət etmişdi. Dedi bir gün biyabanlıqda o qədər bərk acmışdıq ki, üstümüzdə olan yemək azuqəsi də bitmişdi. Bilmədik nə edək ilan tutub başından bir qarış, quyruğundan da, bir qarış kəsib od qalayıb bişirib yedik iki nəfər idik çasta geri dönənə qədər bizi aclıq ölümündən xilas etdi. Elə mən də bu hekayəni xatırlayıb xan bağında yediyim lahmacunu sona çatdırdım. Dörd gün dəyərli qələm yoldaşlarımla görüşüb müəyyən planlar hazırladıq. Nəhayət Gədəbəyin saf sularından içməyə, gecələr sud kimi ayın doğduğunu seyr etməyə qayıtdım. Payız ayları yayda olan gözəllikləri əvəz etməsə də, yenə də gözəlliklərlə dolu olan bu məkan insanın əhvalını yüksəldir. Quşların cəh-cəhi, otların kökündən süzülən sular diş qamaşdırır. Həm bu suların malicəvi əhəmiyyəti də çoxdur. Amma qızıl mədəninin zəhərli tullantıları əhalini cana gətirib. Havanları zəhərləyir. Mədənə yaxın kəndlərin heyvanları mədən gölünə çatar çatmaz başını yerə qoyur. Yenə də Gədəbəy ecəzkar bölgələrdən biridir. Bu ecazkar bölgəni erməni daşnaqlarıdan qoruyan şəhidlərimizə Allah rəhmət eləsin amin.

Axşam düşürdü. Qaranlıq qara pərdələrini yavaş-yavaş şəhərin üzərinə çəkirdi. Şəhər sakinləri a
– “Nə durmusan? Qaç canını qurtar! Görmürsən qaranlıq gəlir?!” – deyərək yox oldu.
Bayaqkı səs-küydən əsər əlamət qalmamışdı. Təkcə küləyin vıyıltısı eşidilirdi. Məni vahimə bürümüşdü. Birdən kimsə arxadan amiranə səslə mənə :
– “Dayan” dedi.
Mən arxaya baxdım. Bir nəfər mənə yaxınlaşaraq özünü təqdim edib sənədlərimi istədi.
Onun adı və soyadı mənimki ilə eyni idi. Sənədlərimi təqdim edib diqqətlə ona baxdım və özümü görüb qorxdum. O , “mən” idi.
Sənədlərimə diqqətlə baxıb dedi:
– Mənimlə getməlisən
– Hara? Axı mən evə tələsirəm.
– Hara lazımdırsa ora. Düş qabağıma , az danış – deyərək qollarımı qandalladı. Mən mübahisənin əbəs olduğunu görüb «Mən»in əmrinə tabe oldum. Biz dar küçələrlə irəliləyib , pilləkanlarla aşağı düşüb bir zirzəminin qabağında dayandıq. O, qapını aıb mənə : “Keç içəri” – dedi. Məni dəmir barmaqlıqlar arasına salıb qapını bağladı. Qorxu içində idim.
– “Bura haradır? Məni niyə bura gətiriblər?” – deyə fikirləşirdim ki, birdən zirzəmidə zəif işıq yandı. İçəriyə bir neçə nəfər də daxil olub yerlərində oturdular. Qəribəsi o idi ki, onlar da “mən” idilər.
“Mən”lərdən biri ayağa qalxaraq uzun-uzadı danışıb mənim günahlarımı saymağa başladı. Bu qədər günahımın olduğunu heç özüm də bilmirdim. Sonra başqa “mən” məni müdafiə etmək üçün ayağa qalxdı , çox qısa danışıb oturdu.
Bayaqdan “mən”lərə qulaq asan “Mən” məndən soruşdu:
– Deyilənlərlə razısınızmı?
Mən cavab vermək istəyirdim ki, yerdən səslər ucaldı:
– Bəli , bəli , bəli.
Mən səs gələn tərəfə baxdım , onlar da “mən” idilər. “Mən” “ çağırıb məni öldürməyi əmr etdi. “Mən” əlindəki xəncəri bir neçə dəfə ürəyimə sancdı. Ürəyimdən qapqara qanlar axmağa başladı və damcılar yerə düşməmiş əcaib varlığa çevrilib yox olurdular. Həmin o əcaib varlıqlar da “mən” idilər.
Mən gözlərimi açanda hava işıqlanırdı. Günəş üfüqdən boylanıb şüaları ilə məni salamlayırdı.