Şairə-publisist Mehri Əliyevanın “Şəhidlər ölməz” xatirə kitabı Bakı şəhərində, “Gənclik nəşriyyatı tərəfindən
480 səhifə həcmində, 500 tirajla işıq üzü görüb.Kitaba müəllifin Azərbaycanın müstəqilliyi və ərazi bütövlüyü uğrunda canlarından keçmiş qəhrəman oğullarına həsr olunmuş şeirlər daxil edilib.
Kitab müəllifin oxucular ilə sayca üçüncü görüşüdür.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Şairə-publisist Mehri Əliyevanın “Qürbətdə ölməkdən qorxuram yaman” adlı şeirlər kitabı Bakı şəhərində, “Gənclik” nəşriyyatı tərəfindən 216 səhifə həcmində, 500 tirajla nəşr olunub.Kitaba müəllifin son zamanlar qələmə aldığı şeirləri daxil edilib.
Kitab müəllifin oxucular ilə sayca dördüncü görüşüdür.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.
Qeyd edək ki, bundan öncə şairə-publisist Mehri Əliyevanın “Şəhidlər ölməz” xatirə kitabı çapdan çıxmışdır.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Şairə-publisist Mehri Əliyevanın “Bağışlama bizi, ay qoca dağlar” adlı şeirlər kitabı Bakı şəhərində, “Gənclik” nəşriyyatı tərəfindən 170 səhifə həcmində, 500 tirajla çap olunub.
Kitabda müəllifin müxtəlif illərdə qələmə aldığı şeirləri yer alıb.
Kitab müəllifin oxucular ilə sayca beşinci görüşüdür.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.
Qeyd edək ki, bundan öncə şairə-publisist Mehri Əliyevanın “Qürbətdə ölməkdən qorxuram yaman” şeirlər kitabı işıq üzü görmüşdür.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyələşdirdiyi “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik”adlı layihə çərçivəsində 2015-ci ildə Bakı şəhərində “Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 232 səhifə həcmində, 1600 tirajla işıq üzü görüb.Layihənin rəhbəri DGTYB Təsisçilər Şurasının başqan yardımcısı Əfsanə Bayram qızıdır.Kitabın redaktorları DGTYB Təsisçilər Şurasının başqanı, Prezident təqaüdçüsü Əkbər Qoşalı və DGTYB Təsisçilər Şurasının üzvü, dos.dr.Rəsmiyyə Sabirdir.Kitabın ön sözünün müəllifi DGTYB Məsləhət Şurasının üzvü, Prezident təqaüdçüsü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Təranə Turan Rəhimlidir.Tərtib edib, nəşrə hazırlayanlardan biri “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və DGTYB üzvü, Prezident təqaüdçüsü Şəfa Vəlidyevadır.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Ömürdən bir il də geridə qalır,
Kədərlə-sevincin ortasındayam.
Canlı bir tarixə vida edərək,
Tükənməz arzular sorağındayam.
Küknar agacları bəzənib yenə,
“Qədir agacları” məhv olub gedir.
Enişli-yoxuşlu bir yol da bitdi,
Bu il də köcünü cəkərək gedir..
Zaman adətiylə öz axarında,
İl də öz borcunu günlərdən aldı.
Nanəcib əllərdə olan torpaqsa,
Bu il də bizlərə uzaqdan baxdı.
Dünyamız yenə də öz aləmində,
Fələyin carxı da tərsə flrlanır.
Ədalət kəlməsi kitabda qalıb,
Nankorlar şeytana uyub aldanır.
Yeni ilsə arzu,ümid deməkdir,
Yaşanan acılar geridə qalsın.
Ədalət hakimi, ey ulu Tanrım,
Haqqlılar xoşbəxtlik payını alsın.!
Ömürdən bir il də geridə qalır,
Kədərlə-sevincin ortasındayam.
Canlı bir tarixə vida edərək,
Tükənməz arzular sorağındayam…
Səfər Eldara salam verib əl uzatdı. Eldar salamlaşmaq istəmirdi, Fidana baxıb əl uzatdı.
Səfər – Bağışlayın vaxtsız gəldim. Gəlməyə də bilməzdim. Fidan…Fidan xanım mənə qan verdiyiniz üçün çox sağ olun.
Fidan özünü itirmişdi, Eldarla bir-birilərinin üzünə baxdılar.
Fidan – İnsanlıq borcumuzdur. Qapının ağzında dayanmayaq. Keçək içəri.
Fidan hər kəsdən əvvəl qapıdan həyətə girdi.
Eldar Səfərə – Buyurun.
Səfər taksi sürücüsünə üzünü tutdu. – Siz gözləyin, çox qalmayacam.
Eldar etiraz elədi: – Narahat olmayın, mən sizi özüm yola salacam.
Səfər başıyla sürücüyə getməsini istədi, Eldarla birlikdə həyətə girdilər.
Kərim qızının evinə gələndə Elçin çoxdan getmişdi. Aybənizin gözlərinin altı qaralmışdı, dodağı partlamışdı. Körpəsi qucağında ağlayırdı. Cəmilə qızını görən kimi ona tərəf qaçdı. – Əlləri qurusun.
Cəmilə həyəcanlandı, dizlərinə döydü: – Allah səni dərdə salsın Elçin. Balamı nə günə qoymusan?! Əllərin qurusun. Tikən gəlsin.
Rafiq qapının ağzında dayanmışdı, Kərim qızının üzünə baxdı. Dili söz tutmurdu ki, nə isə desin, gözləri dolmuşdu. Nəvəsini qızının qucağından götürdü. Aybənizin gözlərindən yaş gəlirdi, danışa bilmirdi.
Cəmilə Kərimə – Xəstəxanaya aparaq. Ölüb eləyər e qızım. Qorxuram.
Kərim Rafiqi çağırdı, qucağındakı nəvəsi həyəcanlı səsinə diksindi, ağlamağa başladı.
Rəşadla Təhminə Səfərin gəişini gözləmədikləri üçün təəccüblərini gizlədə bilmirdilər. Təhminə Fidanla mətbəxdə şirniyyatları boşqablara düzür, fincanlara çay süzürdülər
Təhminə – Nə məcburuydu Səfəri evə dəvət edəsən?
Fidan – İnan heç bilmədim ağzımdan necə çıxdı. Gedəndən sonra Eldarla dalaşmasaq yaxşıdır.
Təhminə – Eldar dalaşmır ki!… İki kəlməsi bəsdir ağlayasan.
Təhminə gülümsədi, Fidan Təhminəni yamsıladı. – Hmm… İki kəlməsi bəsdi, ağlayasan. Qıcıqsan e…
Fidangil süfrəyə hazırladıqlarını qoydular
Eldar diqqətlə Fidanın gözlərinə baxırdı. Elə bil Fidanın Səfərlə baxışmasından qorxurdu. Rəşad gərginliyi aradan qaldırmaq üçün araya söz saldı.
– Dediniz ki, sex işlətmisiz. Indidə işləyir?
– Bəli, sifarişlə mebel, taxt hazırlayırıq.
Fidan Eldarın yanındakı stulda əyləşdi. Səfərin özündən asılı olmadı, Fidanı qısqandı. Ayağa qalxdı, Eldar başa düşdü ki, qısqanclıqdan otura bilmir, hələ də Fidana qarşı biganə deyil
Səfər – Xəstəxanada görüşmək imkanımız olmadığı üçün təşəkkür edə bilmədim. Neçə ildən sonra səni görmək xoş idi. Sevindim ki, ailən var. Deyəsən övladın da var?
Fidan cavab vermək istəyirdi, Eldar ondan əvvəl dilləndi.
– Oğlumuz var. (daha&helliip;)
Azərbaycan Aşıq ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Ustad Aşıq Ələsgərin “Can deməklə candan can əskik olmaz” şeirləri kitabı Bakı şəhərində, “Kitabklubu” nəşriyyatı tərəfindən 320 səhifə həcmində, 100 tirajla çap olunub.
Kitaba Ustad Aşığın müxtəlif illərdə həm xalq şeiri, həm də klassik üslubda qələmə aldığı şeirləri daxil edilib.
Qeyd edək ki, bundan öncə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin sərəncamına əsasən, kütləvi tirajla işıq üzü görmüşdü.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsi, Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi ilə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü Vəfa Mürsəlqızı “Qobustan” jurnalının təsis etdiyi “Avanqard şeir” müsabiqəsinin qalibi olub.
Qeyd edək ki, bundan öncə Avrasiya Yazarlar və Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə təşkilatçılığı ilə keçirilən III Beynəlxalq Mahmud Kaşğarlı Hekayə Müsabiqəsində “Namus” hekayəsi 42 balla üçüncü yerə layiq görülmüşdü.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,Prezident təqaüdçüsü Vəfa Mürsəlqızının “Rəngli yuxuların adamı” adlı yeni kitabı işıq üzü görüb.Kitab “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı Faiq Hüseynbəyliyə həsr olunub.Kitab müəllifin oxucular ilə sayca dördüncü görüşüdür.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub.
Qeyd edək ki, bundan öncə Vəfa Mürsəlqızının “Gənclik” nəşriyyatı tərəfindən “Qağayı gülüşlər” adlı şeirlər kitabı işıq üzü görmüşdü.
Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
“Möhtəşəm Azərbaycan”
Niyə həyatı tezləşdiririk?
Nə üçün zamanı qabaqlamağa çalışırıq, saatın əqrəblərini tez-tez çevirib vaxtı irəlilətməklə yaşayırıq?
Bir insan doğuldu, bir ananın övladı dünyaya gəldi. Bu övlad qızdırsa, zamanı lap çox darıxdırırıq. Ana qızını böyütməklə, onun tərbiyəsi, təhsili ilə məşğul olmur, vaxt keçsin, 16-17 yaşına gələn qızını evləndirsin deyə fikirləşir. Hələ uşaq vaxtlarından cehizlər yığılır. Bahalı dəstlər, qab-qaşıq, yorğan-döşəklər hazır olur. Bircə qalır, qızın ərə getməyi…
Özünü anlayandan qızlar analarından “cehiz” sözünü eşidirlər, bu sözün təsiri ilə böyüyürlər. Fikirlərinin bir nöqtəsində ərə getmək qəlibi özünə yer açır və yaş irəlilədikcə bu qəlib yerini böyüdür. Bu şəkildə böyüyən bir qız mütləq ərə gedəcəyinin doğrultusunda həyatının formatını bəlirləməkdə aciz olur. Nəticədə, insan həyatının axarının qarşısı alınır. Fikir olaraq düşündüyü bu situasiya artıq yaşamında təzahür edir.
Ərə getmək, ailə qurmaq çox doğal bir haldır. Amma bu düşüncəni lap kiçik yaşlardan beyinə yeridib, həyatı bunun üzərinə adaptasiya etmək yaşamın formatından uzaqlaşmağa gətirib çıxarır. Ana qızına gözəl əxlaq, tərbiyə aşılamalı, bunun üzərində çalışmalıdır. Sonrasında yaxşı təhsil verməli, zəka və bilgi vəhdətində dünyagörüşünün genişlənməsini sağlamalıdır. Ona cehiz avadanlıqlarının gözəlliyindən və vacibliyindən yox, kültür, nəzakət qurallarının önəmliliyindən bəhs etməlidir.
Bir qıza öncə kültür, sonra təhsil gərək olan ən önəmli amildir.
Kültürsüz və təhsilsiz qadın toplumu məhv etməyə qadirdir, çünki insan qadın – ana tərbiyəsindən yetişir, formalaşır.
Zaman məfhumunun tələsdirilməsindən bəhs etdik. Ananın qızına yalnız ərə getmək, cehiz toplamaq xüsusunda verdiyi, aşıladığı tərbiyə yanlışdır və nəticədə, bir insan yaşamı öz cığırından çıxaraq idarə olunmağa məhkum olur. Halbuki, insan həyatının idarəsi insan əlində ola bilməz. Axarı ilə yaşanılan həyat ən düzgün və uyğun olandır.
Orta məktəbi bitirən, yaxud universitet təhsili alan bir gənc qızın beyninə “niyə evlənmirsən, evdə qalacaqsan, ərə getmək vaxtıdır” yeritməyin, əslində, insan həyatına müdaxilə etmək olduğunun fərqində deyilik. Həyatın qanunları onun öz idarəsindən asılıdır. Bəli, ailə qurmaq həyat quralıdır və bunu zaman, yaşam özü cızaraq insana gətirib çıxaracaq. Zamanı qabaqlamaq doğaya qarşı gəlməkdir ki, bu da ən böyük yanlışlıqdır.
İnsan həyatı kimsədən asılı ola bilməz və müdaxilə zəminində uçurum kənarına aparılmağa müvəffəqdir. Yaşam zamanla vəhdətdədir. Axarı ilə yaşanılan həyat ən doğru olandır.
Övladlarınıza evlənməli, ərə getməli olduqlarının məcburiyyətindən bəhs etməyin. Onlar, zatən, doğallığın insana verdiyi xüsusları müəyyən yaşa gəldiklərində anlayacaq və dərk edərək qəbul edəcəklər.
Kiçik yaşlarından başlayaraq qızlarınıza cehiz toplamaq aksiyasından vaz keçin, onlar üçün kitab-dərgi toplayın, bilgi verin, təhsilə yönləndirin və gözəl bir yetişkin insan formalaşdıraraq əsərinizi dünyaya tanıdın.
Aysel Abdullazadə
Sene güllerden danışım
Sene güllerden danışım,
Güllere mehebbetimden.
Serin mehi gözleyerek solurlar
Hesretle yağışı, doğan güneşi
Görmeseler saçlarını yolurlar.
Yağış yağsa naz ile yuyunurlar,
Seher erken etirli oyanırlar.
Bülbülün ceh – cehi bihuş eylese ,
Köyneklerin gizlice soyunurlar
28 .12 . 2015
Meni keçmişlere geri götür sen
Sevdiyim çiçekler dağlarda qaldı,
Şehli benövşeni biçib getir sen.
Xeyalım uzandı çox uzaqlara,
Meni keçmişlere geri götür sen.
Yazıldın qelbimin qan yaddaşına,
Könlümden süzülen şirin setirsen.
Yolumu salaram bulaq başına,
Meni keçmişlere geri götür sen.
Gel otur qarşımda dağlardan danış,
Saralıb sovrulan bağlardan danış.
Ölenlere rehmet , sağlardan danış,
Meni keçmişlere geri götür sen.
Xatire sızlasın sınıq qelbimde,
Danışsın , ağlasın yanıq qelbim de,
Bir insafa gelsin soyuq qelbin de,
Meni keçmişlere geri götür sen.
Yene çıxacağam dağların üste,
Dolanıb gelecem bağların üste,
Benövşe etirli bulağın üste,
Meni keçmişlere geri götür sen.
Bu günkü varlığım keçmişe bağlı,
Yaralı üreyim ebedi dağlı,
Küsmerem ,ezizim qolları bağlı,
Meni keçmişlere geri götür sen.
26. 12. 2015.
VƏTƏN DƏRDİ
VƏTƏNİN BAŞINA GÖR NƏLƏR GƏLİB
BİRİNCİ HİSSƏ
Yenə dolub bulud,qaralıb qaşlar,
Axtarır bib-birin küskün baxışlar.
Gecənin zülməti bağrımı yarır,
Bakının üstündə bulud fırlanır.
Dəniz şaxə qalxıb sahilə gəlir,
İnsanlar talehin,öz bəxtin gəzir.
Boranlı,şaxtalı payız qurtarır,
Xəzəllər ayağın altında qalır.
Alır ağuşuna şaxta şəhəri,
Tutur qara bulud təmiz göyləri.
İnsanlar yorğundu insanlar əznik,
Şaxtalı gecədə biz yol gedirik.
Çatırıq Ağdama,insanlar bədbin,
Baxırsan dərdi var üzdə gözlərin.
Hamı narahatdı,hamı bədbindi,
Baxırsan üzlərdə qəmdi-kədərdi.
Çatıram eyvana səssiz-səmirsiz,
Allaha qalıbdı ümüdlərimiz.
Keçirəm otağa,fikrə gedirəm,
Mən qələm götürüb,dəftər gəzirəm.
Gecənin qaranlıq dərinliyində,
Gedirəm xəyala ev-eşiyimdə.
Xəyalım dolanır ötən günləri,
Vaxtsız tez bürüşən ağ çiçəkləri.
Baxıram üzlərə narahatlıq var,
Yenə narahatdır bizim torlaqlar.
Düyməni basıram ekran açılır,
Kanallar nə isə tez-tez qarışır.
Açıram ekranı gedib xəyala,
Tez-tez rast gəlirəm hey çığırtıya.
Böyük narahatlıq duyuram birdən,
Xoş sözlər deyilmir Ali Sovetdən.
Didişir insanlar,fikirlər ayrı,
Fəlakət gözləyir bu torpaqları.
Çəkişir insanlar,dərddədi hamı,
Bir dəhşət gözləyir bu insanları.
Deyəsən büdrəyir sovet ölkəsi,
Bürüyüb Bakını millətin səsi.
Kommunist sözüdə düşür hörmətdən,
Yeni partiyalar yaranır təzdən.
Açılır iç üzü bu sovetlərin,
Tutulub kələyi böyük ölkənin.
İllərdi işğalda saxlayıb bizi,
Alıb əlimizdən nemətimizi.
Dartıb aparıblar sərvətimizi,
Dilənçi kökünə salıblar bizi.
Böyük bir çaxnaşma düşüb içmizə,
Səs verən olmayıb bizim səsmizə.
Biri bərk tutubdu köhnə soveti,
Buraxmaq istəmir Ali Soveti.
Millət müstəqillik istəyir bizdən, (daha&helliip;)
MƏHƏBBƏT ŞEİRİ YAZACAM BU GÜN
Məhəbbət şeiri yazacam bu gün,
Qoy, baxsın, oxusun sevdiyim onu.
Sevgisi qəlbimdən olmayıb sürgün,
Hər zaman həsrətlə gözlər yolunu.
Məhəbbət şeiri yazacam bu gün,
Sətrindən, sözündən sevgi süzülsün.
Oxusun sevgilim, olmasın üzgün,
Soyuqluq, qəm, kədər qəlbdən çözülsün
Məhəbbət şeiri yazacam bu gün,
Bir eşqə, sevgiyə ehtiyacım var.
Qoy sevən qəlbimiz olmasın küskün,
Onun tək mələyim, gülüm, tacım var.
Məhəbbət şeiri yazacam bu gün,
Unutdurmaq üçün yara hicranı.
Köksümdən ürəyim olubdu köçkün,
Eşqlə hopdurmaqçün hər bir misranı.
SEVİNDİRDİ MƏNİ SƏNİN HƏDİYYƏN
Qəlbimi dərd, kədər sıxdığı zaman,
İtib, azalmışdı mənə dost deyən.
Var ol, əziz dost, şad oldum, yaman,
Sevindirdi məni sənin hədiyyən.
Sən bir alicənab ziyalı insan,
Sözlərə mirvari dəyəri verdin.
Tanrıya min şükür, nə yaxşı varsan,
Mənə dünya boyda sevinc gətirdin.
Şeirə, kitaba qiymət verən az
Çoxları pul deyib nalə çəkirlər.
Sənin tək insanlar doğulur az – az,
Könül dünyasına sevinc əkirlər.
Hər cümlə, hər misra nur kimi saçır,
Dəyər verildikcə söz gövhər olur.
Hikmətli sözlərlə elm qapı açır,
Şüura, idraka söz cövhər olur.
Sözündə, əməldə tay yoxdur sənə,
Acgözlərlər özünü aqil sanmasın.
Verdiyin bu dəyər ruh verdi mənə,
Gərək ki, bu qələm heç usanmasın.
KƏDƏR VƏ SEVİNC
Kədər payız dumanı tək,
Sevinc yayda qar kimidi.
Kədər gəlir ətək – ətək,
Sevinc qışda bar kimidi.
Dərd ki, oldu sənə sirdaş,
Ha qov, itir gedən deyil.
Sevinc yalın, həm də nimdaş,
Daim şadlıq edən deyil.
Cəhd etdikcə şənlənməkçün,
Taleyinə kədər düşər.
Sevinc ani, cılız, ötkün,
Həm də yaman dəymədüşər.
DÜNYAM GÜLƏCƏK
Sızlama ey könül, şikayət etmə,
Qaranlıq zülmətin bir sonu olur.
Töküb göz yaşları inləmə, ötmə,
Sevincin, şadlığın nur donu olur.
Dəyib töküləcək bu dərd, bu kədər,
Nisgil ağacının bəhəri kimi.
Səadət, sevincdən güləcək üzlər,
Qaranlıq gecənin səhəri kimi.
Qəlbin üfüqündə günəş doğacaq,
Dumanı qovacaq hərarətiylə.
Qızıl telləriylə dərdi boğacaq,
Yaxacaq yandırmaq məharətiylə.
Bax onda gələcək sevincin dəmi,
Gülüb şadlanacaq könül də, göz də.
Tullayıb qəhəri, itirib qəmi,
Dünyam da güləcək nəğmədə, sözdə .
Hər il dekabr ayının 25-də “Borçalı” Cəmiyyəti Gürcüstan Türklərinin Həmrəylik Bayramını təntənəli şəkildə qeyd edir. Artıq ənənə halını almış bu bayram tədbiri hər il olduğu kimi bu dəfə də böyük ehtişamla baş tutdu. Azərbaycan jurnalistikasının mogikanı, professor Şirməmməd Hüseynovun, professor Telman Əliyevin, xalq artisti Flora Kərimovanın, millət vəkili Qənirə Paşayevanın, Türkiyədən gəlmiş qonaqlar – “Kars Sərhəd Boyları Dərnəyi”nin başkanı Meherrem Yıldızın, “Tərəkəmə-Karapapak Türkleri” kültür ve sanat derneyinin başkanı Engin Aybirdinin, Gürcüstanın, eləcə də respublikamızın sayılıb-seçilən ziyalılarının iştirak etdiyi həmrəylik tədbiri xoş anlarla yadda qaldı.
Mərasim Azərbaycanın Dövlət Himninin səslənməsi ilə başladı, Azərbaycan, Gürcüstan və Türkiyənin ərazi bütövlüyü uğrunda canlarından keçmiş şəhidlərin xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edildi.
Tədbirin aparıcıları Elbəyi Cəlaloğlu və Güllü Seyidli Gürcüstan Türklərinin Həmrəylik Günü tədbirinin mahiyyətindən bəhs etdilər. “Borçalı” Cəmiyyətinin sədri Zəlimxan Məmmədli Azərbaycan, Gürcüstan və Türkiyə arasında dostluq və qarşılıqlı əməkdaşlıq münasibətlərinin daha da inkişafı naminə Cəmiyyətin gördüyü işlərdən danışdı. Natiq onu da qeyd etdi ki, Gürcüstan rəhbərliyinin “Borçalı” Cəmiyyətinin sədrinə qarşı tətbiq etdiyi qadağa siyasəti təkcə Zəlimxan Məmmədliyə deyil, bütün Borçalı və Azərbaycan türklərinə qarşı sayğısızlıqdır və bu qadağa tezliklə aradan qaldırılmalıdır. “Biz buna ümid edirik və Gürcüstan tərəfinin məsələyə obyektiv yanaşması labüddür.”
Sonra Akademik Zahid Xəlilov adına “Türklüyə xidmət” mükafatının təqdimatına başlanıldı. Həmin mükafata professor Telman Əliyev, millət vəkili Qənirə Paşayeva, xalq artisti Flora Kərimova, dünya şöhrətli ozan Araz Elsəs və Gürcüstanın əski millət vəkili Ramiz Bəkirov layiq görüldülər.
Professor Şirməmməd Hüseynov mükafatı Telman Əliyevə təqdim edərək, ona və Borçalı türklərinə dəyərli fəaliyyətlərində uğurlar arzuladı. Millət vəkili Qənirə Paşayeva da yüksək mükafata layiq görüldüyü üçün “Borçalı” Cəmiyyətinin sədrinə və təşkilat üzvlərinə minnətdarlığını bildirdi. Zəlimxan Məmmədliyə qarşı Gürcüstan hakimiyyət orqanlarının haqsız qərarına etirazını ifadə edən millət vəkili, tədbir iştirakçılarını bu qadağanın ləğvinə bütün qüvvəsiylə səy göstərəcəyinə əmin etdi. Xalq artisti Flora Kərimova Zəlimxan bəyi “dəyərli ictimai xadim”, “görkəmli Türk ziyalısı” adlandıraraq, çıxışını öz bənzərsiz ifaları ilə sona yetirdi.
Növbəti mükafatın – “İlin Şərəf medalı”nın sahibləri də elan olundu: Yıldıray Aydemir (Türkiyə), İbrahim Burhanov (Axıska türkü), Murad Sarıyev, Anar Rafiqoğlu, Məhəmməd Mustafayev, “Kanal 13” TV-nin yaradıcı kollektivi, “Şuşa-Elat” muğam üçlüyü, Neli Məmmədova, Savalan Osmanoğlu, Akif Qaralov, Vaqif Aydınoğlu, Mirzə Maşov.
Bayram gecəsinin sürprizi “Şah İsmayıl Xətai Fondu”nun prezidenti Təvəkkül Səfəvinin Zəlimxan Məmmədlini, Məhərrəm Yılıdızı və Seyfullah Türksoyu qızıl əyarlı “Türk Dünyası Dostluq Ordeni” ilə təltif etməsi oldu.
Təqdimetmə mərasimi başa çatdıqdan sonra törən müğənni və aşıqların rəngarəng ifaları ilə davam etdirildi.
Qiymət MƏHƏRRƏMLİ,
AMEA, Folklor İnstitutu və AMEA Əlyazmalar İnstitutunun böyük elmi işçi,
Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru
Bakı-İstanbul-Bakı.
Soyuyub düşür
Od püskürən məhəbbət,
Dildə soyuyub düşür.
Kəpənəyin sevgisi,
Güldə soyuyub düşür.
Ya kol ol, ya bənövşə,
Arxa durmaz çöl, meşə,
Alovlar qalxır ərşə,
Küldə soyuyub düşür.
Hər gün diridir sabah,
Sabahda yaşar Allah,
Nalə çəkir çahargah,
Zildə soyuyub düşür.
Götürmür qarğışları,
Dağ qoruyur daşları,
Sel kimi göz yaşları,
Lildə soyuyub düşür.
Qəm içirəm hər axşam,
Mən də belə əyyaşam,
“Ol”da olan od, yaşam,
“Öl”də soyuyub düşür…
Qanadlarınla
Bahar gətirdin ömrümə,
Külək qanadlarınla.
Sevdalar yazdın alnıma,
Lələk qanadlarınla.
İçim yandı, qar gətirdin,
Gül üzlü bahar gətirdin,
Körpə arzular gətirdin,
Leylək qanadlarınla.
Unutdum dövrü, zamanı,
Qurban verdim sənə canı,
Qovdun İçimdən şeytanı,
Mələk qanadlarınla.
Səni sevməmək günahdı,
Hər qədəmin “bismillah” dı,
Hayıf sahibin Allahdı, –
Neylək qanadlarınla?!
Darıxıram
Göyərdi getdiyin yollar,
Arxanca gül açıb bahar,
Öldürür məni intizar,
Vermir aman, darıxıram, –
Sənsiz yaman darıxıram.
Çat düşür sabahlarıma,
Göy diksinir ahlarıma,
Güvəndiyim dağlarıma,
Çökür duman darıxıram, –
Sənsiz yaman darıxıram.
Ay göylərdə dilim kimi,
Haray salıb dilim kimi,
Sinəm üstə ölüm kimi,
Çökür hicran, darıxıram, –
Sənsiz yaman darıxıram.
Dərdin nə uca, dağdımı,
Həsrətə qurub vaxtımı,
Nə falçı açmır baxtımı,
Nə də şaman, darıxıram, –
Sənsiz yaman darıxıram.
Etmisən talan ömrümü,
Sevgisiz yalan ömrümü,
Demişəm qalan ömrümü,
Sənə qurban, darıxıram, –
Sənsiz yaman darıxıram.
Bəxtim donub qarda qalıb,
Yol dolaşıb yarda qalıb,
Gəl, gözü yollarda qalıb,
Can versin can, darıxıram, –
Sənsiz yaman darıxıram…
Dağılışağın
Daha şər qarışır, sübhə əmanət,
Gülüb şirin-şirin, dağılışağın.
Oxuyub öyrəndik, daha bu ömrün,
Bağlayaq dəftərin, dağılışağın.
Çevrildik gül üzlü günə, cücərdik,
Tapdayıb əzdilər, yenə cücərdik,
Şumladıq, su verdik, əkib becərdik,
Silib alın tərin, dağılışağın.
Zəhər, ağu dadır badamlar indi,
Peşmandı həyatı dadanlar indi,
Adam əti yeyir adamlar indi,
Sonudur bəşərin, dağılışağın.
Ölü basdırmaqdan torpağı bezib,
Ümidin bu günü, sabahı bezib,
Nizama salmaqdan Allahı bezib,
Bu göyün, bu yerin, – dağılışağın.
Tutduq qəm yükünü, ələmimiz var,
Dünyaya borcumuz, sələmimiz var,
Yaxından, uzaqdan gələnimiz var, –
Bir fatihə verin, dağılışağın…
Bu şeiri şeirlərinin vurğunu olduğum, bənzərsiz ruh şairi, Yunis İmrə nəfəsli adaşım Məmməd Dəmirçioğlunun ruhuna bağışlayıram. Məqamın cənnət olsun, Şair!!!
31 dekabr Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəyliyi günüdür. Bu gün, milli-mənəvi bütövlüyü möhkəm təməl üzərində qurulan Azərbaycanın bütün soydaşlarımız və həmvətənlərimiz üçün ümid və güvənc yeri olan qüdrətli bir dövlətə çevrilməsinin göstəricisidir. Xalqımızın söz, əqidə və əməl birliyinə nail olmaq üçün həm Azərbaycan dövləti tərəfindən görülən işlərin həcmi və miqyası ildən-ilə genişlənir, həm də dünyanın dörd bir yanında məskunlaşan on milyonlarla (qeyr-rəsmi statistikaya görə 50 milyon) azərbaycanlı birlikdə olmağın, həmrəy olmağın nə demək olması həqiqətini getdikcə daha aydın dərk edir. Zaman-zaman Azərbaycan diasporları və icmaları arasında əlaqələr möhkəmlənir, tarixi vətənləri olan Azərbaycanla bağlılıqlarını gücləndirirlər. Unutmaq olmaz ki, müstəqil, demokratik Azərbaycan bütün dünya azərbaycanlılarının doğma ata-baba yurdudur. Bu gün dünya dövlətləri sırasında özünəlayiq yer tutan Azərbaycanın sabit və ardıcıl inkişaf yolunda qazandığı uğurlar, hüquqi, demokratik, dünyəvi dövlətin qurulması, vətəndaş cəmiyyətinin yaradılması, bazar iqtisadiyyatının bərqərar edilməsi, mədəni həyatın dirçəlməsi bütün dünya azərbaycanlılarını qəlbən sevindirir. Çünki müstəqil Azərbaycanın varlığı bu həmrəyliyin inkişafının təminatçısı rolunu oynayır.
Mənə elə gəlir ki, dünya azərbaycanlılarının birliyini və həmrəyliyini Azərbaycançılıq kontestindən kənarda düşünmək düzgün olmazdı. Bu ideyanın müəllifi Ümummilli lider Heydər Əliyevdir və bu, Ulu öndərin xalqımız və vətənimiz qarşısında göstərdiyi mühüm və tarixi xidmətlərindən biridir. Məhz Heydər Əliyevin təşəbbüsü ilə Naxçıvan Muxtar Respublikasının Ali Məclisi “Dünya azərbaycanlılarının həmrəylik və birlik günü haqqında” 1991-ci ilin 16 dekabr tarixli qərarı ilə dekabrın 31-ni Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəyliyi günü elan etmişdir. Təxminən 25 il bundan öncə Ümummilli lider Heydər Əliyevin təşəbbüsü ilə elan edilmiş milli-mənəvi birliyə çağırış günü ümumxalq mənafelərimizin həyata keçirilməsi naminə soydaşlarımı¬zın azərbaycançılıq ideyası əsasında sıx birləşməsi prosesinin başlanğıcını qoymuşdur. Dahi rəhbərin yenidən hakimiyyətə qayıdışı bütün sahələrdə olduğu kimi, diaspor quruculuğu və dünya azərbaycanlılarının həmrəyliyi istiqamətində də yeni işlərin başlanmasına rəvac verdi. Ulu öndər xarici ölkələrə etdiyi səfərlərdə Azərbaycan diasporunun nümayəndələri ilə görüşür, dünya azərbaycanlılarının bir amal və bir məslək uğrunda fəal mübarizə aparmaları üçün daha sıx təşkilatlanmalarına dair dəyərli tövsiyələrini verirdi. (daha&helliip;)
Rahat buraxmayır məni bu sual:
Görən nə edərdim, sən olmasaydın?
Bəxtəvər olmağa tapmamış macal,
Bil, ölüb gedərdim, sən olmasaydın.
Gözlərim həmişə tox olub inan,
Üzümə gülənlər çox olub inan,
Qapanıb özümə, yox olub inan,
İynətək itərdim, sən olmasaydın.
Bizim ikimizi hislər bağlayır,
Sevgi qapısını pislər bağlayır,
Cümləni həyata sözlər bağlayır,
Cümlətək bitərdim, sən olmasaydın.
Ağla, bulud, ağla. Yoxsa sənin də
Gözlərin quruyub, yaşın qurtarıb?
Daşla, fələk, məni. Nə dayanmısan?
Yoxsa daş atmaqdan daşın qurtarıb?
Sevgi də, nifrət də qəlbdə bəslənir,
İnsan fərdilənir, insan kəslənir.
Atamın dilində tez-tez səslənir:
“Ölən ölüb gedib, başın qurtarıb”.
Gözlərim yaşlıdı, ağlardı indi,
Qəlbim yaralıdı, dağlardı indi,
Elnur, darıxma heç, bahardı indi,
Boranlı, çovğunlu qışın qurtarıb.
Əziz dostlar sizin qarşıdan gələn yeni il münasibətilə ürəkdən təbrik edirəm, bu bayram yeni il olmasada həmrəylik bayaramıdır, bəzilərimizin sıxıntı içində qarşıladığı bayram olsada yetərki üzümüzdən o gülüş təbbi sevinc hissləri əskik olmasın hər birinizin bayramı mübarək olsun…..
Sevinerdim öncələr gələndə mən yeni il
sanki yeni gün kimi günəş doğardı üzə
indi soruşsalar da ürəyimdə elə bil
Heç xoşbəxtlik, sevinc də inan dəyməyir gözə.
Kasıb bilmir doyursun evindəki uşağı
evsiz bilmir bir koma tapıb örtsün sazağı
gecələrdə dumanlı olur ayın qabağı
inanmıram mən daha eşitdiyim bir sözə…
Pulla imiş sən demə aldığımız nəfəsdə
üzümüzdəki gülüş, fikirdəki həvəsdə
varlılarda yarışır kasıblarla həvəsdə
ilahi sən rəhm elə bu son zamanlar bizə…
Qoy keçmişdə qoyaq biz kədəri qəmi dostlar
Heç bilmirik bizidə hara aparır yollar
yazıqdır bu gəncliklər, gec qalmışıq insanlar !
hər kəsin dodağında deyiləcək bir düzə……
Getmisənsə dönmə daha
Hər aşiqin öz ahı var,
Pənahsızın pənahı var.
Bu gecənin sabahı var,
Bu gecə də bat günaha,
Getmisənsə dönmə daha.
Bu ev sənsiz,ocaq sənsiz,
Bu tin sənsiz,bucaq sənsiz.
Həsrətlidir,qucaq sənsiz.
Bat,batdıqca,bat günaha,
Getmisənsə dönmə daha.
Yar,sığışmır,evə özüm,
Gedişinə necə dözüm.
Üzülürəm,düzüm-düzüm,
Çatmayırsa yol sabaha,
Getmisənsə dönmə daha.
Şimşək oldum başın üstə,
Durna oldum dəstə-dəstə.
Ürək deyir,bəs de,bəs de.
Bu eşq mənə gəldi,baha,
Getmisənsə dönmə daha.
Gedib gelişi olmayıb…
Bir yol yadına salmayıb,
Onsuz ümidim qalmayıb…
Yenə ümid yox sabaha
Getmisensə, dönmə daha
Necə dərddi, necə qubar…
Helə də meni sığallar,
Geri dönməyəcək çağlar…
Nə qədər yalvar Allaha
Getmisənsə, dönmə daha…
Bu nə kədərdi, nə də qəm,
Bu nə zildi, nə də ki bəm…
Yol-yoldaşım, ömrə həmdəm,
Toxunub batma günaha,
Getmisənsə, dönmə daha…
Çatırıq ömrün sonuna,
Beləmi qıydın quluna?
Gedib deyersiniz ona…
Budur ilqar, budur vəfa?
Getmisənsə, dönmə daha…
Məni özgə yerdən özümə qaytar.
Yalanlar içində, bir düz gəzirəm,
Mən eşqi anladan bir üz gəzirəm.
Zülmət gecələrə gündüz gəzirəm,
Düzü də üzü də gündüzə qaytar,
Məni özgə yerdən özümə qaytar.
Günahkar zamandır,sözümə baxmır,
Döndürüb özümdən,gözümə baxmır.
Zəmanə haqq demir,düzümə baxmır,
Sözü də gözü də düzümdən qaytar
Məni özgə yerdən ,özümə qaytar.
Kopək arxa durmur,qurdlar at minir,
Namərd, mərdi çapır,nəsil,zat minir.
İlahi bu yerdə nahaqq haqq minir,
Atı da zatı da nahaqqdan qaytar,
Məni özgə yerdən, özümə qaytar.
Bıçaq çörək kəsmir,biçaq baş kəsir,
Ömür zülmə dözmür,həyat yaş kəsir.
Namərdin“mərd”sözü inan daş kəsir,
Başımın, daşını -yaş-ımdan qaytar,
Məni özgə yerdən, özümə qaytar.
05.12.2013.
DOST SÖYLƏMİŞƏM
Dilində xoş nəğmə,əlində qələm,
Gözündən boylanır bir gözəl aləm,
Fikri ,duyğuları safdır ,bilirəm,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Yoxdu bir kimsəyə kini,nifrəti,
El-oba içində saf məhəbbəti,,
Layiqdir ,hər yerdə şanı şöhrəti,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Zəifə arxadır ,acizə dəstək,
Bir arzu,bir məqsəd ,tək bircə istək,
Uzaqdı yalandan ,varlığı gerçək,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Düşmən utandırar hər bir əməli,
Dosta məhəbbətli tutan əlləri,
Həqiqət söyləyər danışan dili,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
Mehriyəm ürəyim qalar onunla,
Həyatım fərəhlə dolar onunla,
Hər yerdə,hər zaman varam onunla,
Mən belə insana dost söyləmişəm.
28 12 2015.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
KÖNLÜM HAKİMİ
Səni gördüm vuruldum,
Gözləməkdən yoruldum.
Həsrətindən kor oldum,
Sən unutdur dərd qəmi
Gəl ol könlüm hakimi.
Məni pərişan etmə,
Ürəyumi incitmə.
Məni tərk edib getmə,
Xoş et hər dəqiqəmi,
Gəl ol könlüm hakimi.
Gülüş bitir üzümdə,
Dünya heçdir gözümdə.
Anlamıram özümdə,
Öz halımı, dərdimi,
Gəl ol könlüm hakimi.
Sənsən mənim gözümdə,
Bitib səbrim, dözüm də.
Bir mənasan sözümdə,
Sənə verdim qəlbimi,
Gəl ol könlüm hakimi.
Zeynəbəm, söz ehliyəm,
Eşq əlindən dəliyəm.
Sənə əsir kimiyəm,
Yaralama eşqımı,
Gəl ol könlüm həmdəmi.
YALAN PUL
Bu dünyanı əsirinə götürüb,
İnsanları dərdə qəmə salan oul.
Əziyyəti kasıblara ötürüb,
Özü varli ciblərinə dolan pul.
Bahalaşıb çörəyimiz, çayımız,
Kəsilibdir hər tərəfdən payımız.
Dərdli ötür, hər ilimiz, ayımız,
İnsanları eyləyibdir talan pul.
Yumurtanın qiyməti ətdən baha,
Ümid yoxdur heç bu günnən sabaha.
Kasıb, əllərini açıb Allaha,
İnsanları əsarətə alan pul.
Zeynəb, yazıb sızlasa da qələmin,
Vecinə gəlməyir cümlə aləmin.
Allah özü göstərəcək kərəmin,
Əl çirkidir, dərdir, sərdir, yalan pul.
ALIN BU KƏDƏRİN ƏLİNDƏN MƏNİ
Alıbdı dövrəmi bir acı kədər,
Alın bu kədərin əlindən məni.
Dara çəkir qəlbimi düşüncələr,
Sinəmdə çəkirəm elin dərdini,
Alın bu kədərin əlindən məni.
Dərdliyəm,dərdimə bir çarədə yox,
İllərdi sancılıb sinəmə bir ox.
Niyə unutdular bilməm,vətəni?
Harda gəzim bu dərdimə çarəni?
Alın bu kədərin əlindən məni.
Mən kədər əhliyəm,nədir bu halım?
Tapdaqlar altında qalıb torpağım,
İllərdi sönübdü yanan çırağım.
Unutmaq olarmı,Ağdam elini?
Alın bu kədərin əlindən məni.
Siz Şuşa deməyin,ağlayar gözüm,
Qarabağsız,şikəstəyə yox dözüm,
Xan əmi deyir ki,yox daha sözüm.
Oxumuyun bu elsiz şikəstəni,
Alın bu kədərin əlindən məni.
Mehrini də dərd üzəcək,ay ellər,
Baxçasında solub çoxdan çiçəklər,
Yorur məni ötdükcə acı illər.
Nə qədər işğalda qoyaq vətəni?
Alın bu kədərin əlindən məni.
ALIN BU KƏDƏRİ,ƏLİMDƏN MƏNİM!
Yenə qan ağlayır viranə könlüm,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Axtarır itiyin,bu yaşlı gözüm.
Sığmayır sinəmə kədərim,dərdim,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Çıxardın gözümü ,vətən görməyir,
Qopart ürəyimi,elin istəyir,
Doğra ayağımı,vətənə getmir.
Batırın nitqimi,səsim çıxmasın.
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Vətənsiz,bir qərib istəmirəm mən,
Artıq iyrənirəm özüm,özümdən.
Dostlar inciməyin mənim sözümdən,
Əgər çatmayırsa vətənə əlim,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Ömrü bada verdim,vətən gedəndən,
Qopubdu ürəyim sanki içimdən,
Ölsəm nalə gələr,mənim qəbrimdən.
Bəlkə vaxtsız məzarıma mən girim?
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Mehri bir duyğudu,xəyal qoynunda,
Özü burda,ruhiysə torpağında,
Tanrıda vermədi,bizə amanda.
Sığmayır sinəmə kədərim,dərdim,
Alın bu kədəri,əlimdən mənim.
Kiyev 12-04-2015
QARABAĞIN ACI DƏRDİ
Bir gün bulud aldı vətən üstünü,
Dağlarda titrədi güllə səsindən.
Qovdular milləti öz obasından,
Qovdular milləti Xankəndimizdən.
Qovdular milləti dağdan,dərədən
Qovdular milləti ev-eşiyimizdən.
Azğın ermənilər it tək qudurdu,
Kiçikli-böyüklü evdən qovurdu.
Başladı bəlası Qarabağımın,
Bəlalı yurdumun torpaqlarımın.
Mundar ermənilər azğınlaşırdı,
Qudurub elimə tamah salırdı.
Susurdu mərkəzdə hakimiyyətdə,
Düşmüşdü el-obam ağır bir dərdə.
Erməni neftini tökürdü Ruslar,
Bizim xayinlərdə hey susurdular.
Vətən igidləri şəhid olurdu,
Yox idi nizamlı bir sərbəst ordu.
Qırğına gedirdi o boyda diyar
Daşnaqlar beləcə ayaq aldılar.
Bir gun Ağdamlılar qalxdı ayağa,
Dedi qudurubdu deyəsən dığa.
Yığışdı igidlər,yığışdı o gün,
Dedilər qırağın onların gözün.
Bərdə gəldi,Yevlax gəldi Ovşarda,
Ağcabədi,Gəncə gəldi o anda.
Qalxdı millət,yürüş etdi nə fayda,
Atıldı önünə o gün yaylıqda.
Əliylə,Bəxtiyar şəhid verildi,
Daha da artıldı millətin dərdi.
Qırdılar insanın qalxan əlini,
Anlamadı mərkəz elin dərdini.
Elin qollarını bağladı mərkəz,
Millətin qarşısın saxladı mərkəz.
Erməni qudurdu bildiyin etdi,
Hər yerdən güllələr səsi gəlirdi.
Beləcə başladı elimdə döyüş,
Hər gün şəhidlərdən səda gəlirdi.
Xankəndi dönmüşdü qan çanağına,
Gedirdi millətin soyqırımına.
Döyüşlər başladı,töküldü qanda,
Dəhşətlər yarandı Kosalılarda.
Malbəyli boğuldu qanın içində,
Ruslar birləşərək ermənilərlə.
Yağdırdı yurduma odu-alovlu,
Baxmırdı körpəyə,nə də qocaya.
Çatmırdı bu elin səsi-səmiri,
Nə mərkəzə,nədə ki,bu dunyaya.
Döyüşlər gedirdi eldə-obada,
Silaha sarıldı hətta uşaqda.
Vətəni satırdı satqın alcaqlar,
Al qana batmışdı bütün torpaqlar.
O illər tarixdən bizə bəllidi
İgidlər döyüşdə canın verirdi.
Çoxları Bakıda alver edirdi
Elin köməyinə kimsə gəlmirdi.
İtirdik Salatın,birdə Gültəkin,
Hayına gəlmişdi onlar vətənin.
Çingiz fəryad ilə dağlar gəzirdi,
Dönün vətən oğlu,dönüm deyirdi.
Təxribat gedirdi eldə-obada,
Torpaq satılırdı düşmənə,yada.
Çingizi vurdular,şəhid etdilər
Millətin ürəyin al-qan etdilər.
Şirini minaya saldılar bir gün,
Təbriz şəhid etdi,bu yolda özün.
Doxsan iki bizə ası kəsildi
Bir gecə alışdı,göylər də yandı.
Xocalı xalqına hücum başlandı,
25-i fevral dəhşətli gecə.
Xocalı bir anda qana boyandı,
366-ı ermənilərlə.
Milləti çovğunda dağlara saldı,
Əlif sinə gərdi düşmən gücünə.
Çırpındı qəlbində o,nifrətiylə,
Çəkilməyi o,ar bildi özünə.
Vuruşdu sübhəcən öz dəstəsiylə,
Neçə şəhid gördü o gözləriylə.
Vətəni uğrunda şəhid getdilər,
Geri çəkilməyi düşünmədilər.
Köməksiz qoydular Xocalı xalqın,
Arxası boş qaldı bu insanların.
Gecə yandırıldı Xocalı kəndi
Mərkəzsə bu zülmü heç düşünmədi.
Şaxtalı bir gecə,qar yağdı dizdən,
Elə bil bezmişdi,Allahda bizdən.
Dağıldı meşəyə,dağlara onlar
Ağdama çatmağa can atırdılar.
Neçəsi pusquya düşdü onların
Hər yerdə qızardı rəngidə qarın.
Vəhşi ermənilər azğınlaşmışdı,
Faşist ideyasın işə salmışdı.
Neçə igidlərin başı kəsildi,
Hamilə qadınlar süngülənirdi.
Gözlərin çıxardıb onlar meyidin,
Kəsirdi əsgərin silahlı əlin.
Qocaya-uşaqa baxmırdı onlar,
Bu rusla birləşən alçaq insanlar.
Yox-yox insan deyildi onlar
Dilsiz körpəyədə qıydılar onlar.
Gördükcə onlarda bu vəhşiliyi,
Qıydılar bacıya,qıydı qardaşlar.
Ata oğlun vurdu,oğul atasın
Ana qucağında boğdu balasın.
Düşmənin əlinə keçməsin deyə,
Ana qəst elədi dilsiz körpəyə.
Qızmışdı beləcə andraniklər
Səkkizi Şuşaya hücum etdilər.
Satdılar Şuşanı,satdılar dəhşət!
Cənnəti verdilər bu erməniyə.
Neçə igidlərim şəhid oldular
Daşaltında pusquda qırıldılar.
O gün əldən getdi bizim Şuşamız,
Satdı gözəl yurdu,satdı vicdansız.
Növbəti bir hədəf Laçınım oldu
O dağların gülü,çiçəyi soldu.
On səkkizi getdi dağlar qartalı
Qəhrəman Laçınım başı bəlalı.
Xocavənd döyuşdü odlu-alovlu,
Köməksiz qaldılar bu döyüşlərdə.
Hələdə susurdu mərkəz nədənsə
Köməyə gəlmirdi buraya kimsə.
Doxsan iki belə bir tarix oldu,
Neçə igid döyüş qurbanı oldu.
Gəlirdi doxsan üç,gəlirdi yaman,
Sanki qəst edirdi bu elə dövran.
İkisi apreldə getdi Kəlbəcər,
Yenə ayılmadı yatan ölülər.
On yeddisi aprel Ağdərə getdi,
Neçə igidlərim şəhiddə getdi.
İyirmi üç iyul dəhşətdi,dəhşət!
Töküldü çöllərə bu dərdli millət
O boyda bir şəhər oldu məşəqqət.
Qanla suvarıldı o gün torpağım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Xıdırlını ermənilər yandırdı,
Sarcalıdan var-dövləti apardı,
Qaradağlı bizə həsrətlə baxdı.
İndi səbalarla gəlir sorağım.
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Əhmədağalıda,Qalayçılarda,
Şurabatda,Güllücə,Şotlanlıda,
Papravənddə,Ağdamkənddə,dağlarda.
Şəhid oldu neçə-neçə övladım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Allahverdi,Eldar elin oğluydu,
Ala Yaqub döyüşlərdə ad qoydu,
Şəhid oldu şəhidliyə qovuşdu.
Dağlarda əks etdi mənim harayım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Ağdam getdi,Asif dözmədi dərdə,
Fred adın qoydu ona,vətən də,
Xudu pusqu qurdu dağda-dərədə.
Dedilər itməsin ismətim-arım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Şirin canın verdi,Ağdam yolunda,
Canpolad vuruldu döyüş boyunda,
Təbriz qanın tökdü vətən uğrunda.
Dedi qoy ordunu önə aparım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Şelli Xosrov canın verdi Şellidə,
Sanki dəryalarda batdı gəmimdə,
Dönmədi döyüşdən Şelli Bəylərdə.
Qan ağladı hər qaya,hər dağlarım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Neçə şəhidləri dağdan gətirdik,
Torpaq necə getdi,onu bilmədik
Döyüş yollarında igidlər verdik.
Müqəddəs torpağa töküldü qanım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Sonadək vuruşdu Nazim elimdə,
Ad qoydu bu yolda igid Cəfər də,
Dözürük hələ ki,bu ağır dərdə.
İl ötür dərd ilə gəlir sabahım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Təyyarı itirdik biz yana-yana,
Gör gəlib çıxmışıq hansı dövrana,
Düşmüşük Ağdamın biz sorağına.
Tez-tez deyir mənə körpə övladım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Nəsrəddin də vətənində can qoydu,
Ana oğul deyib saçını yoldu,
Ruhlar pərvaz edib bizlərdən sordu.
Haçan alınacaq yağıdan qanım?
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Qartal dağ başına yaralı qondu,
Yenə acı hicran qəlbimi soydu,
Soltan da bu yolda ömrünü qoydu.
Əlçatmaz olubdu mənim dərmanım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Ağdam Qarabağın vuran qoluydu,
Viranə etdilər bu gözəl yurdu,
Ağdam da o gündən bir xəyal oldu.
Sındı şah vüqarım,qeyrətim,arım,
Harda qaldı mənim dərdli Ağdamım?
Xankəndi dönmüşdü qan çanağına,
Dəhşətlər gəlirdi xalqın başına.
Alov bürümüşdü dörd bir tərəfi
Düşmən susamışdı insan qanına.
Bir-bir torpaqlarım əldən gedirdi,
Mərkəzsə susurdu biganə idi.
Cabrayıl,Fizuli Qubadlım mənim
Zəngilanım,çiçekli elim mənim.
Döyüş yollarında şəhidlər verdi,
Sığmayır dünyaya elimin dərdi.
Araz boyu səpələndi millətim
Sinəmdə çat verdi mənim bu dərdim.
Töküldü Araza körpə uşaqlar,
Erməni zülmündən can qurtaranlar.
Araz boyu insan seli axırdı,
Ana fəryad edib bala axtardı.
Həyat insanların qəsdinə dolmuş,
Azğın ermənilər yaman qudurmuş.
Səpələnib dağa-daşa millətim,
Kor olaydı görməyəydi gözlərim.
Araz boyu şəhidlərim düzülüb,
Göz yaşları Araz boyu süzülüb.
Qatışıbdı həsrət dolu bir çaya,
Gəlmədi kimsələr köməyə,haya.
5-ci fəsil
BİR GÜN QARABAĞIN AÇILAR YOLU
Hə mənim nəvələrim eşidin,
Elin faciəsin sizlərdə bilin.
Biri vardı,biri yoxdu beləcə
Çəkmişik əzabı bizdə beləcə.
O gözəl yurdlarım xaraba qaldı,
Biri satdı,birisə torpaq aldı.
Köçkün,didərgin deyirlər bizə,
Vurulub alnıma bu söz möhürlə.
Gözlədik el yolun bizdə illərcə,
Sanki qəlbimizə vuruldu nizə.
Əsrin dörddə biri belecə ötdü
Çoxları dözmədi,dünyadan köçdü.
Mənimdə ömrümə bir şey qalmayıb,
Bu köçkün sözündən edirəm ayıb.
İnaniram qayıdacaq torpaqlar,
Dönəcək yurduna məzlum insanlar.
Bir gün doğacaqdı günəş,bilirəm
O günü görəcəm? Onu bilmirəm.
Ümüd sizlərədi ay igidlərim,
Ölsəm,bil yumulmaz mənim gözlərim.
Qayıtsa torpaqlar,gedərsiz ora,
Mənimsə ürəyim olubdu yara.
Gedib gorgahları bir-bir gəzərsiz,
Ata-babalara salam verərsiz.
Ziyarət edərsiz şəhidləridə,
Doğruldarsız ölən ümüdləridə.
Qəbrimin üstünə bir gün gələrsiz,
Mən öləndən sonra sizdə deyərsiz.
Biri vardı,biri yoxdu uşaqlar,
Olubdu bu yurdda igid babalar.
Canların veriblər,şəhid olublar,
Vətənin yolunda igid durublar.
Bəli ay uşaqlar,Qarabağımız,
Düşmən əlindədi torpaqlarımız.
Əsirlikdə qalıb ərənlərimiz,
Artıq tükənibdi bilin səbrimiz.
Neçə qız-gəlinim əsir düşübdü,
Neçə ocaqların közü sönübdü.
Bakirə qızları düşmən apardı,
Bu qoca qəlbimə yaralar saldı.
Azəri görəndə gözü bərələn,
İndi torpaqları alıbdı bizdən.
Yaralar ürəkdə hələ qan verir,
Düşmən vəhşiliyin dünya da bilir.
Doğacaqdı batan günəş,bilirəm
Həsrət ilə o günü gözləyirəm.
Ya siyasət,ya döyüşdü yolumuz,
Vardı bizim dəyanətli ordumuz.
Komandan əmriylə bir gün qalxarıq,
Xankəndinə bayraqları taxarıq.
İnanıram günəş bizə güləcək,
Bu millətim oz yurduna dönəcək!!!
Bakı 12-03-2013,20-12-2015
Əllərimə toxunan,
Əlində gözüm qalıb.
Şəlalə zülflərində,
Telində gözüm qalıb.
Qoyma könlüm üzülə,
Qəm sinəmə düzülə.
Şəhdi-şəkkər süzülən
Dilində gözüm qalıb.
Gör sənsiz nə haldayam,
Başı qalmaqaldayam.
Bəminlə xəyaldayam,
Zilində gözüm qalıb.
Əhdə sadiq yarınam,
Əsil xiridarınam.
Şirə çəkən arınam,
Gülündə gözüm qalıb.
Gəl, qurtar məni dərddən,
Könlümü şad et hərdən.
Gərdənin ,,mina gərdən”
Belində gözüm qalıb.
Ol könlümün hakimi,
Ovut Mais Təmkini.
Qoy deyim, sənin kimi,
Evimizə nur saçan
Gəlində gözüm qalıb.
Gəlində gözüm qalıb
Biz güvənən dağların özü darda qalıbdı,
Laqeyid oğullardan onu düşmən alıbdı.
Arxa söykəyəmmirik yaman uzaq olubdu,
İndi qalıb nagman, yaman ahu-zardadı
Biz güvənən dağların başı boran qardadı.
Bilirsizmi nə çəkir, yağı düşmən əlində?,
Dindirmə, dilə gəlsə, qan ağlaya dilində,
Nələr, nələr qalıbdı off,, Qarabağ elində,
Vaqifin, Natavanın indi ruhu hardadı?,
Biz güvənən dağların, başı boran-qardadı.
Dağlar haray-hay çəkir əsirlikdə ağlayır,
Onu duyan hər kəsin, ürəyini dağlayır.
Eləbilir ölmüşük bizlərə yas saxlayır,
Daha ətir verməyir xarıbülbül xardadı,
Biz güvənən dağların başı boran-qardadı.
Əsirlikdə qız-gəlin indi qarı olublar,
Yolları gözləməkdən, saralıblar, solublar.
Tüpürüblər bizlərə, bulud kimi dolublar,
Bizlərdən yar olmadı, indi özgə yardadı.
Biz güvənən dağların, başı boran-qardadı.
Bu haqda çox düşünür Nail qalıb naguman,
Yazıq dağlardan ayrı, çoxu çəkir vay, aman.
Yazıq dağların başı, qəmdən olub qar, duman,
Ürəyi dərd əlindən, elə yanır “nardadı”,
Biz güvənən dağların, başı boran qardadı.
GÖR KİMSƏN MƏNİMÇÜN
Söyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Sevdalı canımın ruhu, nəfəsi.
Sevdamın qəlbdəki, döyüntü səsi.
Məhəbbət dünyamın eşq ilahəsi…
Söyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Sevgili könlümün istək, arzusu.
Sevdiyim Rəbbimdən, bir eşq ruzusu,
Atəşli qəlbimə, sərin kuzə su…
Söyləyim dinlə gör kimsən mənimçün:-
Ürək, qəlb sirdaşım, ana, həm bacı.
Vüqarlı başımın, qızıldan tacı,
Bütün dərdlərimin çarə, əlacı…
Söyləyim dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Şan, çöhrət, şərəfim, hər vaxt üz ağım.
Çətində, dar gündə arxam, dayağım,
Düz yol göstərənım, nurlu mayağım…
Söyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Qüdrətim, sərvətim, dövlətim, varım.
Yeganə sahibim, tək iqtidarım,
Cismimi bölsələr, mənim tən yarım…
Soyləyim, dinlə gör, kimsən mənimçün:-
Dövrana çağlayan qələm, söz verən.
Dövrana qatlaşan,ömür, gün sürən,
Dövransız ömrünü əbəs, puç görən…
Bildinmi kimsən?…
26.12.2015.
K Ü L Ə K
Dolan gəl kəndimin üstündən bəri,
Yurdumdan bir ovuc toz gətir, külək.
Həsrətdən quruyub dilim, dodağım,
Sinəm od tutubdur, buz gətir, külək.
Bülbültək qalmışam gülünə həsrət,
Ayına, gününə, ilinə həsrət.
Nə mənə şan gərək, nə də ki, şöhrət,
Bir tikə çörəklə,duz gətir, külək.
Tikanlı tellərdə sızlar xatirə,
Qərib düşüncələr kədər bitirə.
Qönçələr ürəkdən axdı sətirə,
Sən ən kiçiyini, üz gətir, külək.
Şimşəklər Oğuzun qılınc səsitək,
Səma ulduzunun hər biri çiçək.
Tapılan muncuqlar göz giləsitək,
Fələyin boynuna düz gətir, külək.
Olsa da ey külək, nə qədər çətin,
Yetir yurda Haqqın vüsal qismətin.
Bu təşnə Dövrana, zəfər şərbətin,
Fərəh badəsində , süz gətir, külək.
27.12.2015.
Çocuklar
Hele bir toplanın yanıma şöyle
Söyleyeceklerim var
Dinleyin bir, konuşmadan
Kocadım biliyorsunuz
Karlı tepelere dönen saçlarıma
Pantolon gibi kırışmış şu yüze
Beni artık taşımak istemeyen ayaklarıma, sözüm geçmiyor
İnsanız
Çok değil, hemen şuracıkta ölüm bekleşir durur
Kucaklar sonunda
Hepimizi de bir mezar
Yolda giderken
Ya da beklerken birilerini
Düşmeyeceğiniz belli midir ki?
Nerede, ne zaman?
Ve düştüğünüzde kalkamayacağınız
Öylece kapanır işte sayfanız
Bir el bile sallayamazsınız sevdiklerinize
Sizinle birlikte gider, söylemek istediğiniz birkaç sözcük de
Hele bir gelin şu yanıma
İyice bakayım şöyle size
Diyeceklerim, hepsini koymak istiyorum önünüze
Sonra duyamazsınız belki de
Şimdiden yaşarmasın, silin hele o gözyaşlarını
Silin hele, daha henüz buradayım
İsterim ki, hiç üzüntü duymasın yüreğiniz
Hep güle oynaya taşısın sizi
O gün gelecek elbet, o bir gün
Değişmez bir sonuçtur bu, yaratan ister yarattığını yanına
Hepimiz için de aynıdır bu
Yan yana yatacağız, şu bastığımız toprakta
Yalçın Yücel(Döş Cebim adlı yapıtından)
– Sən burda neynirsən, ə? – Rəflərə ərzaq məhsulları düzən dükançı geri çönəndə piştaxtanın qabağında dayanmış uşağı görüb soruşdu. Onun nə zaman içəri girdiyindən xəbər tutmamışdı.
– Şəkər almağa gəlmişəm, – uşaq yavaşca mızıldadı.
– Pesok?
– Anam, şəkər, dedi.
Dükançı dəqiqləşdirmək üçün yan tərəfdəki ağzıaçıq şəkər kisəsini göstərib soruşdu:
– Bunnan? Şəkər tozu?
– Hə, – uşaq təsdiqlədi.
– Nə qədər?
– Üç kilo.
Dükançı tərəzidə şəkər çəkə-çəkə uşaqla sual-cavabını davam etdirdi:
– Kimin oğlusan?
– Ramizin.
– Artist Ramizin?
– Hı…
Dükançı qəsəbənin özündəndi. Nəinki məhəllədəkilərin, qəsəbədəkilərin də yeddi arxa dönənini tanıyırdı.
– Genə artistlik eləyir? – Uşaq cavab verməyə ehtiyac duymadı. Bilə-bilə soruşduğunu yaxşı bilirdi. – Yekə kişi iş tapıb özünə…
Atası haqqında deyilənlərdən narazı qalan uşaq bu dəfə də dillənmədi. Ona böyüyün üzünə ağ olmamağı öyrətmişdilər.
Dükançı ağzını düydüyü sellofan şəkər torbasını uşağa verməmişdən əvvəl soruşdu:
– Anan pulunu göndərib?
– Ala, – uşaq başını tərpədərək əlindəki kağız pulu ona sarı uzatdı.
Dükançı üç kiloqram şəkərin haqqını şifahi hesablayıb həmin puldan çıxdı, qalığını qaytardı. Birdən nəsə xatırlayıb:
– Dayan görüm, ə, – dedi. – Dükana borcunuz var?
– Yox.
Dükançı inanmadı. Haçan ödədiklərini unutmuşdu. Rəfdən götürdüyü “borc dəftəri”ni vərəqlədi, uşağın atasının adını axtardı.
Uşaq bu müddətdə əlindəki pulu saymağa başladı. Onun hesablamasıyla dükançının qaytardığı pulun qalığı nə az, nə çox, düz otuz qəpik artıq gəldi.
Dükançı, nəhayət, dəftərdə axtardığını tapdı. Uşağın atasının adının üstündən qalın bir xətt çəkilmişdi. Dəftəri örtüb:
– Gedə bilərsən, – dedi.
Uşaq oğurluq üstündə yaxalanmış adam kimi diksindi. Ovcundakı pulları gizlədib cəld qapıya cumdu. Tələsdiyindən ayağı nəyəsə ilişdi. Az qaldı yıxılsın. Şəkərlə dolu sellofan torbanı dükanın qapısına dayaq verərək özünü birtəhər düzəldib bayıra atıldı.
Xeyli aralanandan sonra çönüb hürkək-hürkək arxaya boylandı. Dükançının pulu səhv qaytardığını duyub dalınca gələcəyindən narahatdı. Gəlmədiyini görüb
ovcundakı pulları bir də saydı. Otuz qəpik artıqdı.
Bu, oğurluq kimi bir şeydi. İlk dəfəydi başına belə bir iş gəlirdi. Pulu qaytarmaq lazımdı. Dükançıya dərs olardı! Yekə kişi haqq-hesabını apara bilmir, hələ bir onun atasını bəyənmir, lağ eləyir!
Amma dükançının həqarəti onu tezcə də fikrindən daşındırdı. Atası haqqında dediyi sözlər qəlbinə bərk toxunmuşdu. Atası kukla teatrının aktyoruydu. Onunla fəxr edirdi. Çox da maaşı azdı. Ailəsini güclə dolandırırdı.
Keçən həftə onları məktəbdən şəhərə, atasının oynadığı tamaşaya baxmağa aparmışdılar. Tamaşanın axırında Təpəgözü öldürən atasını uşaqlarla bərabər müəllimlərin də ayaqüstə necə alqışladıqlarını görmək lazımdı! Sinif yoldaşları atasına görə ona qibtə ilə baxırdılar!
Gərək şəkəri heç o dükançıdan almayaydı. Anası ora göndərsə də, qonşu məhəllədəki dükana gedəydi.
Məhəllələrində iki ərzaq dükanı vardı. Biri məhəllənin baş tərəfindəydi, o biri ayaq tərəfində. Baş tərəfdəkinə xeyli borcluydular. Anasının verdiyi pul o borcu ödəməyə, üstəlik üç kiloqram şəkər almağa çatmazdı. Bu dükana borclarını keçən ay üzmüşdülər. Deməsə də, uşaq anasının borclardan yana utanıb dükana çox vaxt onu göndərdiyini başa düşürdü. Balaca deyildi. Dördüncü sinifdə oxuyurdu.
Anası hər dəfə dükandan qayıdanda məktəbdə xərcləmək üçün ona on qəpik verirdi. Onları xərcləmir, yığıb saxlayırdı. “Azərbaycan nağılları” kitabını alacaqdı. Müəllimindən o kitabda maraqlı nağıllar olduğunu eşitmişdi. Dükançının artıq qaytardığı otuz qəpik göydəndüşmə bir fürsətdi. Onun üstünə anasının verəcəyi budəfəki on qəpiyi də gələndə qırx qəpik edəcəkdi. Haçandan bəri arzuladığı nağıllar kitabını almağa da elə məhz qırx qəpiyi çatmırdı.
Darvazalarına yaxınlaşanda ovcundakı pulları bir də saydı. Şübhə yoxdu, otuz qəpik artıqdı. Onu ayırıb gödəkçəsinin cibində gizlətdi. Anası bilsə, dirənəcəkdi ki, apar qaytar. Ancaq uşaq daha həmin pulu dükançıya qaytarmaq fikrində deyildi.
Onu darvazanın ağzında anası qarşıladı. Birdən əlini üzünə aparıb bərkdən dedi:
– Bu nədi, ay bala? Torbanı hara ilişdirmisən?
Qorxmuş halda əlindəki sellofan şəkər torbasına baxdı. Altı deşilmiş, şəkər yarılanmışdı.
Arxaya çöndü. Torbanın deşiyindən süzülüb tökülən şəkər yolda ağ, nazik iz salmışdı.
“Ədəbiyyat” qəzeti
26 dekabr,2015-ci il.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Məni məndən alar gedər
Vüsaldan üzülən ümid…
Gəlmədin ki, sevinim…
Gəl dedim ki, sevirdim…
Gəlmə… de ki, sevincim,
Ümidim öldü, adam…
Eşqdən böyük dərdsənmiş…
Eşq ən böyük dərd-sərmiş…
Eşqdən böyük dərd gəlmiş:-
Ümiddən döndüm, adam…
Sevdam özümə zülmüm…
Sevdam… özüməm… zülmüm…
Sevdam… özüm… ən zülmüm:-
Ümidlə öldüm, adam…
Toy nəğməsi…
Əlinə düzülmüş o göyçək xına,
Bəzəsin ömrünü ömrün boyunca…
Dədə evindəki “qız otağın”a
Birdə bax , birdə bax , bir də doyunca…
Həyat cənnət olsun ayağın altda,
O göyçək gözündən sevinc tökülsün…
Sabah açılmasın gün ağaranda,
Sevdiyin güləndə gecən sökülsün…
Ağlama kövrəlmə bu toy günündə
Yaşın o daş-qaşa təzə nur əkir…
Xoşbəxt ol , xoşbəxt ol – yeddinci qatda
Kövrəlmə uzaqda bir göz yol çəkir…
Şair təbim…
Aşır-daşır sığışammır,
Bu dünyaya şair təbim…
Atır oxu qüssə-dərdə,
Dönür yaya şair təbim…
Aşır ömrümün boyunu,
Aşır könlümün boyunu,
Oyuna qatır oyunu,
Kövrələndə şair təbim…
aparır sabaha məni
Bəlkə neçə əsrlərdi…
Başıma salacaq dəni
Ömrümə yox şair təbim…
Paydı vallah əvəzi yox
kədərin də ləzzəti çox…
Tutacaqdır hər zaman tox
Gözlərimi şair təbim….
Sevgi yaş tanımır…
Sən mənim ömrümə gələndə gülüm,
Cığaz ürəyimin dörd yaşı vardı…
Mənim əllərimdə sənin əllərin
Bütün uşaqların “beşdaş”ı vardı..
Pöhrə sevgi idik həyat bağında
Ehh şirin-şirin də söhbət edərdik…
Arada öpərdim qızıl saçından
Sevgiylə odlanıb eşqə gedərdik…
Nənəmə vermişdin şəklini gülüm
“Nəvənə verərsən” demişdin hələ…
Ay allah dörd yaşın sevgisinə bax
Qüdrəti oxşardı çağlayan selə…
Düşür hər xatirə yadıma bir-bir
Neyləyim kövrəldir şair qəlbimi..
Nə olsun uşaqdıq? Qanıram indi
Hələ sevməmişəm sən tək heç kimi
Şairə sevmək olmazmış…
Yolunda daş kəsək bitər.
Gələn gedər gedən ötər.
Quru canı batar itər.
Şairə sevmək olmazmış.
Naləlidi dili könlü…
Ağ bəxti var qara günlü…
Başdan başa eşqdi ömrü…
Şairə sevmək olmazmış…
İnsanlarda könül çiymiş
Həyat çiymiş , ömür çiymiş..
Eşq şairə qənimiymiş
Şairə sevmək olmazmış..
Yenə ərşə qalxıb , diləyim Allah…
Yenə ərşə qalxıb diləyim Allah
İlhama köklənən günlərimdəyəm…
Gülüşü unudub yanağım Vallah
Qüssədən yüklənən günlərimdəyəm…
Elə gözüm baxır yola yol çəkir…
Heç bilmirəm dərdim nədir , ünüm nə?
Bu durğunluq vərəqlərə nur əkir
Şeirlər çoxalır , noolsun? günüm nə?
Həsrətmi bu qədər qəlbimi yoran?
Yoxsa qəriblikdi ya da ki nədi?
Yaman deyinirəm vallah ömürdən
Həyatın çörəyi dizlərimdədi…
Hər gecə yadım düşərdin ama.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Bəlkədə sən başa düşərdin ama.
Sadəcə sevgiyə yalan düşmüsən.
Gəlməyir yuxuda gözümə yatım.
Bürünüm uşaqtək özümə yatım.
De necə uzanım, de necə çatım?
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Bəlkədə yatmısan sən indi rahat.
Mənəsə yoldaşdır qəm indi rahat.
Gör necə həsrətin salıbdır qanat.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Gecələr sən belə olursanmı heç?
Ağlayıb gizlincə dolursanmı heç?
De görüm yar məni sorursanmı heç?
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Sən idin ömürdə mənim amalım.
Getmisən itibdir əqlim, kamalım.
Bil daha qalmayıb taqətim, halım.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Bitməyir necədə uzanır gecə.
Həsrətlə başıma dolanır gecə.
Min fikir başımda yaranır gecə.
Bu gecə yadıma yaman düşmüsən.
Niyə dövlətlə dini müqayisə etmək üçün məqalə yazmaq istəyirik, çünki dövlətin önəmi və vəzifələri dedikdə, adətən siyasi fikirlərə rast gəlirik. Amma bir dövlət üçün din olmazsa, olmazlar sırasındadır. Çünki millətləri ayaqda tutan, dövlətləri güclü edən ən önəmli ünsürlərdən biri mənəvi dəyərlərdir, din əxlaqıdır.
Dövlət nə deməkdir?
Dövlət – ortaq həyat və mədəniyyəti paylaşan bir cəmiyyətdə bu cəmiyyəti nizamlama, bu cəmiyyətə təhlükəsizlik, sülh və rifahı təmin etmə məqsədini daşıyan və bu məqsədə yönələn qanunlar qəbul etmə, bu qanunları tətbiq etmə, mühakimə etmə, cəzalandırma kimi güclərə sahib olan quruluşdur. Yən, dövlətin vəzifələrindən biri də təhlükəsizliyi, sülhü və rifahı təmin etməkdir. Əgər bir dövlətdə din lazımı səviyyədə hörmət, dəyər görmürsə və ya dinin əsli izah edilmirsə, cəmiyyətin üzvləri həqiqi dini məlumatlarla maarifləndirilmirsə, o zaman dövlətin siyasətində çatışmamazlıq baş verir. Dövlət nüfuzundakı ən kiçik zəiflik belə bir cəmiyyəti böyük problemlərlə qarşı-qarşıya qoya bilir. Dövlət nüfuzundakı ən kiçik bir boşluq, bu boşluğun bəzi qeyri-qanuni qurumlar tərəfindən doldurulması ilə nəticələnir ki, bundan da hamı zərər çəkə bilir. Dövlət və millət, dövlətin və millətin zəif nöqtələrini bilən xarici və daxili bəzi mənfəət güdən çevrələrin təsiri altında qalır. Çünki bir dövlətin və millətin dini dəyərləri zədələnərsə, radikallığın ortaya çıxması qaçınılmazdır. Radikallıq da əvvəl-axır cəmiyyətdə çatışmaya səbəb ola bilir. Məsələn Nardaranla bağlı hadislərdən bir daha şahidi olduq ki, xürafələr pusquda gözləyən təhlükəli silah deməkdir. Düşmənin əlinə keçərsə, bir dövləti parçalamağa qadirdir. Bunun örnəklərini bir çox müsəlman ölkələrindən görmüşük. Bu səbəblə, Azərbaycan gəncliyi bu məsləni həm ilk öncə dini qarşısında vəzifəsi kimi bilməli, həm də dövlətini və vətənini qorumaq vəzifəsində də ilkin şərtlərdən olduğunu dərk etməlidir.
Dövlətimiz xürafələrə və istənilən radikal düşüncələrə qarşı elmi mübarizədə gənclərinin yolunu daim açmışdır. Amma görünür ki, bu kifayət deyilmiş, çünki Azərbaycanın hər yerinə təbliğin çatması üçün dövlətin özü birəbir dini mövzular əhatəsində vətəndaşlarını maarifləndirmə sistemini qurmaqda maraqlı olmalıdır. Necə ki, bir azərbaycanlı olaraq, güclü dövlət mexanizminə uyğun hər sahədə öz töhvəmizi verməliyik və dövlətin zəifləməsinə yönələn hərəkətlərə qarşı çıxmalıyıq, dövlətimiz də millətini səhv etiqatlara aldanıb, yoldan çıxarılmasının qarşısını almaqla, həm dövlətini, həm də millətini zərər çəkməkdən qorumaqla vəzifəli olduğunu unutmamalıdır.
Mirzə Fətəli Axunzadənin də dediyi kimi, insanların mühüm vəzifələri var. …Əgər insan bütün bu vəzifələri yerinə yetirərsə, bu halda kamil insan sayılar. Əgər o bunların bir hissəsini yerinə yetirərə, natamam insan sayılar. Əgər bu vəzifələrdən heç birinə əməl etməzsə, deməli insan qismindən çıxar və heyvan qisminə daxil olar. Birinci vəzifə bundan ibarətdir ki, insan pis əmməllərdən uzaq olmalıdır. İkinci vəzifə xeyir işlər görməlidir. Üçüncü vəzifə zülmə qarşı mübarizə aparmalıdır. Dördüncü vəzifə cəmiyyətdə öz yoldaşları ilə ittifaq içində yaşamalıdır. Beşinci vəzifə elm yolu ilə getməlidir. Altıncı vəzifə elmi hər yanda yaymağa çalışmalıdır. Yeddinci vəzifə bundan ibarətdir ki, insan öz qüvvəsi, imkanı daxilində onunla ittifaqda olan cəmiyyətdə, öz həmvətənləri və həm fikirləri arasında qanuni hüquqların müdafisəsi üçün mübarizə aparmalıdır.
Esmira Nizami qızı
Azərbaycan televiziya efirində məna və anlam yükü çox yüngül olan verilişlər ön plandadır və sayca da çoxluq təşkil edir. Bunun günahını ilk növbədə toplumda görmək lazımdır. Çünki televiziya zövqü birbaşa veriliş reytinqinə təsir edən amildir. Bu, problemli hissənin bir istiqamətidir. İndi isə sizə gördüyüm bir efir eybəcərliyindən danışmaq istəyirəm.
Türkiyənin layihəsi olan “İşte benim stilim” yarışmasını bizimkilər də həmən “kapmışlar”.
Evdə televizora baxan deyiləm, qonaq getmişdim. Təsadüfən, bu veriliş başladı. Sən demə, elə birinci bölüm imiş, nə kəramətdirsə artıq. Nə isə, bir az izləməli olduq. Hamı istəyər ki, öz milləti ilə qürur duysun, yaxşı işlərini danışsın, fəxr eləsin. İndi nədən danışaq, nədən öyünək, nə ilə fəxr edək?
Jürisi bir dərddir, seçdikləri yarışmaçılar da ayrı bir dərd.
Bu necə etikasızlıq, nitq mədəniyyətsizliyi, davranış pozğunluğudur? Bütün dünyanı qoyuram kənara, ən azı iki millətin, iki ölkənin gözləri önünə bu qabiliyyətsizliyinizi sərgiləməyə utanmırsınızmı?
Efir mədəniyyəti hara qeyb olub? Nə vaxtdan efirdə “uje, arvadskoy” kimi varvarizmlər işlənir? Elementar danışıq qabiliyyətin yoxdursa, nə işin var bu qədər toplum önündə? Efir mədəniyyəti olan insan o dəqiqə hiss olunur. Bir tək Natali Borzicsky’ı (aktrisa modelyer) bəyəndim (konseptə uyğun geyimi, davranışığı, danışığı ilə) , onun da təbii ki, təcrübəsindən irəli gəldiyi danılmazdır. Amma efirə çıxırıqsa, ən azı xırda elementlər öyrədilməlidir, seyirçi zövqünü bu qədər kirlətməyə haqqınız yoxdur!
Onları oraya seçən necə seçib, nəyi əsas götürüb, anlamıram.
Bu yarışma dünyada bir çox ölkələrin imza atdığı layihədir. Amma bu şəkildə – zövqsüz, bayağı, qabiliyyətsiz və banal formada sərgiləməklə o ölkələrdən “seçilirik”. Xüsusən də, çəkiliş Türkiyədə baş tutubsa, bu elə-belə şey deyil. O ölkədə insanımızın kültürünü, nitq mədəniyyətini, davranışını bu cürmü sərgiləməliydik? Anlayıram, yarışmaçıların ilk efir çıxışı ola bilər, amma özünü aparmaq, danışıq formatı ilk deyil, bu adam nədirsə, efirdə də odur.
Və jürilərin, əsasən də, azərbaycanlı olduğu halda model Günay Musayevanın nitqindəki “çoxluq” insanda ikrah və yaltaqlıq hissi doğrur. Bu efirdir, dünya izləyicisinə çatacaq bir formatda sərgilənən verilişdə Türkiyə türkcəsində danışmaq niyə? Azərbaycan türkcəsi sizi qane etmir?
Günay mediaya karyerası və işi gərəyi Türkiyə türkcəsinin həyatının bir hissəsinə çevrildiyini söyləyib. Bəs, onda belə çıxır ki, bu verilişi karyera və işinin tərkib hissəsi saymırsan? İşin gərəyi Azərbaycan dilində danışmalı və öz ölkənin dövlət dilinə sahib çıxmalısan. Xoşun gəlmirsə, Azərbaycan teleməkanına mənsub bir layihədə iştirak etmək hüququn olmamalıdır. Bu məsələ də yenə birbaşa efir nəzarətsizliyinə gətirib çıxarır. Qeyd edim ki, məqsədim Türkiyə və Azərbaycan qardaşlığına ayrımcılıq gətirmək deyil, Azərbaycanın dövlət dili istifadəsinin mütləqliyini vurğulamaqdır.
Bir də açar sual: Zaur nə vaxtdan “moda uzmanı” olub ki?
Bu yarışma üçün daha uğurlu və uyumlu jürilər seçmək mümkün idi demirəm, seçilməli idi deyirəm. Fəxriyyə Xələfovadan başqa orada bu verilişə jüri olaraq seçilənlər işin mütəxəssisi deyil. Aparıcı nə vaxtdan modadan, konseptdən anlayan olub?
Ən sadə Türkiyədəki jürilərə baxsaq, aparıcı da seçilir, jürilər də moda sahəsində öz sözünü demiş, bu formatda imzası təsdiqlənmiş uzmanlardır – Hakan Akkaya, Uğurkan Erez, Nur Yerlitaş, İvana Sert, Kemal Doğulu və aparıcı Öykü Serter.
Aysel Abdullazadə
Burda asta yeriyin
Burda asta danışın
Hər şəhid arzusundan
Od götürün alışın.
Bu yer haqla nahaqqın
Savaşından yaranıb.
Anam Azərbaycanın
Göz yaşından yaranıb.
Burda zirvə ömürlü
Ərlər, ərənlər yatır.
Canını bu torpağa
Qurban verənlər yatır.
Azadlığ ilk bahar
Havasında uyuyur
Anam Azərbaycanın
Laylasında uyuyur.
Azadlıq dünyamızdan
Onlar agahdır bu gün.
Məzarları bir xalqa
Ziyarətgahdır bu gün.
Hər məzarın üstündə
Qərənfil-ürək qanı
Bu qərənfil sevgilər
Mat qoyub bu dünyanı.
Gələcək nəsillərin
İçməyə and yeridir
Azadlıq səmasının
Qızaran dan yeridir,
Şəhidlər xiyabanı
İgidlər xiyabanı.
DÜNYAYA BAXIRAM
Tarixlə üz-üzə dayanıb bəzən,
Ayları, illəri xəlbirləyirəm.
Əsrlərdən gələn bir anı bəzən,
Şeir misrası tək əzbərləyirəm.
Bir xoş təbəssümdən, bir xoş qılıqdan,
Çəkilir ömrümün qürub sarısı.
Bəzən təmənnalı bir yaxşılıqdan,
Mənə bir pay düşür-ürək ağrısı.
Şahların önümdə əyilir başı,
Qorxudan cəllad da çağıra bilmir.
Bir dəli quyuya atdığı daşı,
İndi yüz ağıllı çıxara bilmir.
Döyüşdə mərdlərin pozulub səfi,
Harda ki, xəyanət durub qəsdinə.
Birinin sarayda çəkdiyi kefin,
Ağrısı bir xalqın düşüb üstünə.
Öz türk soyumuzdan ayırmaq üçün,
Bizə fars-deyiblər ərəb deyiblər.
Haqqı qorumaqçün babalar o gün
Ümid bir sənədir yarəb-deyiblər.
Haqqım var zoruyla öyünənlərin,
Qırıb sümüyünü kül-xınc eyləyim.
Ürəyi qarnında döyünənləri,
Tanrının başına qaxınc eyləyim.
Qəmi puçurlayar hər yaz dərdimin,
İzini qar-yağış itirə bilməz.
Ağzı açılıbdır Araz dərdimin,
Selini dərələr götürə bilməz.
Hər vaxt həqiqətin əlini sıxıb,
Haqqı diləmişəm haqq aşığından.
İndi azadlığın taxtına çıxıb,
Dünyaya baxıram öz işığımdan.
Sərhəd dirəkləri dikəlib bir-bir,
Nə zəvvar qalıbdır o yerdə,nə pir.
Haçandır dan üzü sökülmək bilmir,
Basıbdır bağrına qürub ŞUŞANI.
Ruhsuz da oynayır bədən yerindən,
Təmənna gözləmə gedən yerindən.
Bu başı bəlalı Vətən yerindən,-
Zalımlar nə yaman qırıb ŞUŞANI.
Nəğmə bəstələyib gündə bir ahla,
Döyüşə gedirik qoşunsuz şahla.
“İtkin şişəstə”ylə, “yetim segah”la,-
Necə ovunduraq qərib ŞUŞANI?!
Sarıb səmamızı qara buludlar ,
Sabaha güman da öldü manatla !
Heç oldu , puç oldu əllərdə nə var
Az olan imkan da öldü manatla !
Qeybə çəkilibdi haqqla ədalət ,
Bürüyür ölkəni zülüm , zəlalət !
Daha əlli faiz artdı səfalət ,
Ac Azərbaycan da öldü manatla !
Yenə dağılacaq neçə yuvalar ,
Bizə qan ağladır zatı yavalar !
Arxivə gedəcək bütün tavalar ,
Çömçə də , qazan da öldü manatla !
Ta verir bu xalqa belə məsləhət ,
Hadı Rəcəbli ki , edin qənaət !
Daha insanlıq da olacaq qəhət ,
Hörmət , ehtişam da öldü manatla !
Qalib Şamxaloğlu düşübdü dərdə
İnsan insan kimi yaşamır Yerdə !
Kimsə gəlməyəcək insafa bir də ,
Tərazi mizan da öldü manatla !
BİLƏSƏN GƏRƏK
Dərdimin üzünü ağ edən gündən,
Sevinə bilmirəm gözüm doyunca.
Qoşulub ömrünə canımdır gedən,
Ağrına,acına dözür doyunca.
Sən mənim gözümə çəkilən həsrət,
Özümü unudub sənə yanıram.
Gözümdə əksindir yerinə qismət,
Hara gedirəmsə səni anıram.
Qəlbimi salmışam sənin dalınca,
Getmisən köksümdə ürəyin qalıb.
Məni məndən etmə mənim olunca,
Elə zənn eləmə-ürəyim qalıb.
Sənsiz dünya mənlə yol gedə bilmir,
Elə səninlə də düz oxumur,düz…
Qəlbim sənsizliyi dərk edə bilmir,
Qayıt,inadından bir yolluq əl üz!
Günlərə bağlayıb sənli gümanı,
Alışıb yanıram hey için için.
Söylə darıxmırmı ürəyin,canım,
Sevib-sevildiyin o günlər üçün?!
Sənsiz bu dünyayla getmirəm yola,
Nələr çəkdiyimi biləsən gərək.
Gözündən gözünə çəkdiyin yolla
Qayıdıb,özünə gələsən gərək!
NƏLƏR ÇƏKDİYİMİ BİLƏSƏN GƏRƏK.
Dərdimin üzünü ağ edən gündən,
Sevinə bilmirəm gözüm doyunca.
Qoşulub ömrünə canımdır gedən,
Ağrına,acına dözür doyunca.
Sən mənim gözümə çəkilən həsrət,
Özümü unudub sənə yanıram.
Gözümdə əksindir yerinə qismət,
Hara gedirəmsə səni anıram.
Qəlbimi salmışam sənin dalınca,
Getmisən köksümdə ürəyin qalıb.
Məni məndən etmə mənim olunca,
Elə zənn eləmə-ürəyim qalıb.
Sənsiz dünya mənlə yol gedə bilmir,
Elə səninlə də düz oxumur,düz…
Qəlbim sənsizliyi dərk edə bilmir,
Qayıt,inadından bir yolluq əl üz!
Günlərə bağlayıb sənli gümanı,
Alışıb yanıram hey için için.
Söylə darıxmırmı ürəyin,canım,
Sevib-sevildiyin o günlər üçün?!
Sənsiz bu dünyayla getmirəm yola,
Nələr çəkdiyimi biləsən gərək.
Gözümdən gözünə çəkdiyin yolla
Qayıdıb,özünə gələsən gərək!
XOŞBƏXT ELƏMƏYƏ GƏLMİŞƏM SƏNİ
Kövrək xatirəndə qalan izlərim,
Əbədi həkk olsun ömür yolunda.
Sənə həsrət qalan yorğun gözlərim,
İzn ver dincəlsin gül camalında.
Çıxart xəyalından aşkara məni,
Bəxtim qoy bəxtinə zəmanət olsun.
Xoşbəxt eləməyə gəlmişəm səni,
Ömrün də ömrümə əmanət olsun.
Eşqinlə çək çıxart ürəyimi, gəl,
Təkliyin qaranlıq gor quyusundan.
İllər yolumuzda olmasın əngəl,
Doğulaq taleyin kor quyusundan.
İNSANLIĞA
Bir günahkar bəndə varsa, yox nicat insanlığa,
Hər bir insan saf əməl versin zəkat insanlığa.
Qoy arınsın büs-bütün hər cür günahdan bəndələr,
Eyləsinlər çox savab işlər barat insanlığa.
Durmadan karvan gedir, yollar uzaqdır, yük ağır,
Sən də ver öz töhfəni, vaxtında çat insanlığa.
Vermə əldən insafı, fürsət var ikən adil ol,
Pak əməllər bəxş edər sonsuz həyat insanlığa.
Sözlərinlə gəl, Müzəffər, qəlbləri abad elə,
Mənəviyyat müjdəni şövq ilə qat insanlığa.
Şikayətəm, mən gileyəm,
Gün görməyən, don quzeyəm.
Ağlatdığın qəmli neyəm,
Nədir mənlə qəsdin dünya?
Hanı sənin ədalətin?
Qismət,ruzin, səxavətin?
Nədir mənim qəbahətim?
Hey ipimi kəsdin dünya…
Atdığım zər yekdi, dudu,
Kor bəxtim də, üzə durdu.
Gedən vurdu, gələn vurdu,
Tapdaladın, əzdin dünya.
Yoxsa məni hədəf gördün,
Yük atıtək qoşdun, sürdün.
Mən yandırdım, sən üfürdün,
Qara yeltək, əsdin dünya.
Öldürmədin, öləmmədim,
Xətir, hörmət görəmmədim.
Dərdi sənlə böləmmədim,
Məndən uzaq gəzdin dünya.
Dövran Tanrı əmanəti,
Var şöhrəti, dəyanəti.
Şair sevməz xəyanəti,
Nahaq ondan küsdün dünya…
24.12.2015.
Axdı qəlbdən dilə, bir neçə kəlmə,
Söyləyim, qulaq as, sən yavaş- yavaş.
Sırınıb qəlbimə qəm ilmə- ilmə,
Dərddə qərq oluram, mən yavaş- yavaş.
Olsa da könlümdə hisslər dum- duru,
Zaman alazlayır əqli, şüuru.
Azalır günbə-gün gözlərin nuru,
Ələnir saçlara, dən yavaş- yavaş.
Itib damaq dadı, hər bir nemətdə,
Xoş bir şey görmürəm, bu əlamətdə.
Artıq söz dinləmir vücud, qamət də,
Azalır hünər, güc tən yavaş- yavaş.
Yaxamdan əl çəkmir dərd, bəla, qada,
Gərəksiz olmuşam qohuma, yada.
Xəyal da, güman da, çatmayır dada,
Itir zehin, yaddaş, zənn yavaş- yavaş.
Ümidim, pənahım,tək Ulu Rəbbim,
Ey Dövran,Onunçün döyünür qəlbim.
Rəhm etsin, sönməsin ilhamım, təbim,
Çəkilsin başımdan, çən yavaş- yavaş…
25.12.2015.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Könlüm, gözüm gülməz bir də,
Dövran bizi salıb dərdə,
Qərib insan qərib yerdə ,
Ağlamaz, öz yurdu olsa.
Göylər sevməz bəxti kəmi,
Vürər bizə hər sitəmi,
Bəndə ürəyində qəmi,
Saxlamaz, öz yurdu olsa.
Hər kəs sevər binəsini,
Yurd unutmaz yiyəsini,
İnsan vallah sinəsini,
Dağlamaz, öz yurdu olsa.
Öyrən indi bəmə, könül,
Qoy bu dərdi dəmə, könül.
Əziz Musa qəmə könül,
Bağlamaz öz yurdu olsa.
Sorğu gəzir,ürək dolu,
Hesab sorur öz-özündən:
Dünya səndə nəyim qaldı?
Şirin-şirin arzularım,
Yığın -yığın duyğularım,
Dünya dolu qayğılarm.
Əlim gəlməz bir çiçəyin,
Yarpağını qoparmağa,
Gəlişim tək gedişimdə,
Sirrli aləm aparmağa.
Bilinməzsə bu dünyaya
Nə gəlişim ,nə gedişim
Nə faydası gəlişimin,
Bu dünyadan gedişimin.
Qalmayıbsa varlığımın
yoxluğumun bir mənası,
Yaşamağın nə mənası?
Bu dünyaya gələn insan,
İnsan kimi yaşamasa,
Yaşamağın nə mənası.
Dünya səndə nəyim qaldı?
Yoxsa cavab bu sorğuya,
Qalmayıbsa sözü,izi
Ürək dolu bircə sözü,
Yaşamağın nə faydası
Sorğu gəzir ürək dolu,
Dünya səndə nəyim qaldı?
25 12 2015.
Yağan yağışda islanmaq,
Qışın sazağında donmaq,
Yayın istisinə yanmaq,
Yaşamaq deyil ki ,hələ.
Sevirəm deyib bağırmaq,
Mən varam deyib çığırmaq,
Dərdlə içində ağrınmaq,
Yaşamaq deyil ki,hələ.
Kimlərəsə boyun əymək
Kiminsə çörəyini yemək
Günlərini hədər saymaq.
Yaşamaq deyil ki hələ.
İnsanlığın halına yanmaq,
İnsan tək yaşayıb,insan tək qalmaq
İnsanlığın zirvəsinə ucalmaq.
Yaxşı əməllərlə dillərdə qalmaq,
Yaşamaq elə budur,yaşa ey insan.
Ömür sənə verilib ,sənindir ,amma,
İnsan olduğunu unutma ,danma,
Günəşin oduna tək-tənha yanma,
El -oba dərdinə,birlikdə yansan
Yaşamaq elə budur ,yaşa ey insan.
Düzlük silahını saxla əlində,
İşində,gücündə ,hər əməlində,
El oba içində ,hörmət,ehtiram,
Çəkilsin hörmətlə hər yerdə adın,
Yaşamaq elə budur ,yaşa ey ,insan.
26 12 2001
Qadasın alardım, tozun alardım,
Mən ki, dəlisiyəm daş gözəllərin.
Öpüb gözlərimin üstə qoyardım,
Canlana bilsəydi heykəl əllərin.
Biraz da sükutdur elə yaşamaq,
Biraz da dincəlsəm kölgəndə sənin.
Sənin dayandığın zirvəyə ancaq,
Ölənlər yetişir ölkəndə sənin.
Utanma gözümün içinə baxıb,
Min il yaşamısan, min il ölmüsən.
Sən bu ucalığa səsinlə qalxıb,
Bir heykəl diliylə kiridilmisən.
Yanında yerim var aman günüdür,
Min insan ömründən bahalı heykəl.
Hər gün bu vətəndə nişan günüdür,
Elləri qanımla xınalı heykəl…
Qadasın alardım, tozun alardım,
Mən ki, dəlisiyəm daş gözəllərin.
Öpüb gözlərimin üstə qoyardım,
Canlana bilsəydi heykəl əllərin.
Təkliyinlə doldurarsan otağı,
Gözlərindən yuxun ərşə çəkilər.
Boylanarsan pəncərədən aşağı,
Görərsən ki, buza dönüb səkilər.
Ürəyinin alovunu, odunu,
Ovcundaca kiridərsən, kiriməz.
Unutduqca ayrıldığın qadını,
Səkilərin buzu hələ əriməz.
Dizlərini ürəyinə sıxasan,
Buza dönər gözlərinin yaşı da.
Pəncərədən hey aşağı baxasan,
Səki üstə keçirəsən qışı da…
Bəhanə tap, gözlərinlə ha yol çək,
Gələcəkdi, gəlmədi yol uzaqdı.
Qış günündə səki üstə mənim tək,
Darıxanlar hamısı yalquzaqdı…
Təkliyinlə doldurarsan otağı,
Gözlərindən yuxun ərşə çəkilər.
Boylanarsan pəncərədən aşağı,
Görərsən ki, buza dönüb səkilər…
Şair-publisist, AYB-nin üzvü və AJB-nin üzvü, I qrup əlil Ofelya Mədətqızı 6-cı dəfə oxucuları ilə görüşə gəlib. “Mən səni özümə qaytaracağam” adlı kitabın 1-ci və 2-ci fəsilləri müəllifin tale yazıları, ölümlə çarpışan zaman sözdən və zamandan imdad diləməsi, söz meydanında özünü tapması ilə bağlı yazılarla yadda qalır. 3-cü fəsildə söz adamlarının, qələm yoldaşlarının müəllif haqda fikirləri toplanıb. 5-ci fəsildə Ofelya Mədətqızı özünü bir publisist kimi tanıdır. Digər fəsillərdə müəllifin şeirləri, rübai və poemaları cəmlənib.
Inanırıq ki, kitab geniş oxucu kütləsinin diqqətini cəlb edəcək, onun mütaliəsinə sərf etdikləri, itirdikləri vaxta heyfsilənməyəcəklər.
Şəfa VƏLİYEVA,
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görəkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Avrasiya Yazarlar Birliyinin və Gürcüstan Yazıçıları Milli Akademiyasının üzvü, tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin İstanbul şəhərində “Eski bisiklet” (“Köhnə velosiped”) adlı hekayələr kitabı “Anatolia” nəşriyyatı tərəfindən 160 səhifə həcmində, 2000 tirajla işıq üzü görüb.Kitaba 20 hekayə daxil edilib.“Eski bisiklet” kitabı artıq Türkiyənin ən önəmli topdan kitab satışı firmalarına göndərilib.Kitabın pərakəndə satış qiyməti təxminən 6 ABŞ dollar qiymətinləndirilir.
Qeyd edək ki, bundan öncə tanınmış yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Bələdçi” romanı Azərbaycan türkcəsindən Alman dilinə tərcümə olunub.Alman dilinə çevirəni isə yazıçı M.M.Kiehldir.Kitab Almaniyanın “Vintervork” nəşriyyatı tərəfindən çap olunub.Müəllifin sayca doqquzuncu kitabı olan “Bələdçi” romanı Almaniyanın Frankfurtdakı Beynəlxalq Kitab sərgisində nümayiş etdirilmişdi.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Getməmişəm hələ mən
Kimsənin ayağına.
Gəlsəm, üzümə vurma,
Qucaqla, bas bağrına.
Gərək yiyəsi olsun
Bu həyatda itun də.
Elə bil ki artqdı
Indi bir yetimin də.
Lap acı söz desən də,
Onu da de ürəkdən.
Ürəksiz bir söz desən,
Çıxıb gedəcəyəm mən…
Bilmirəm nə deyim sənə bu yaşda,
Ilk dəfə vurulan uşaq deyiləm.
Bir az utancağam,bir az da tənbəl,
Neyləyim, elə də qoçaq deyiləm.
Kəsdirib qapımı budu son bahar,
Ayağım altında xəzəldi illər…
Mənim qız qaytaran vaxtım ha deyil,
Elə görən kimi sevə gözəllər.
Yoxsa sən gecikdin bu ömrə-günə,
Bilmirəm, gec tapdım bəlkə mən səni.
Bir nakam sevdanın naxışıdı bax,
Alnımın qırışı,saçımın dəni.
Bir eşqin acısı sızlar içimdə,
Adını sinəmə yazıb ayrılıq.
Mən çoxdan ölmüşəm bir buz ürəkdə,
O gündən qəbrimi qazııb ayrılıq.
Demirəm halıma acı bir azca,
Səndən bir cabab da gözləmirəm mən.
Bir az ürəyimi boşaltdım yetər,
Bundan sonrasını özün bilərsən…
Məni o küçədən keçirmə daha…
Mənə nağıl danış,gələcəyimdən,
Bəxtimdə var isə, güləcəyimdən.
Hələ neçə küçə ,keçəcəyimdən,
Söylə sən haqqımı bitirmə daha,
Məni ,o küçədən keçirmə daha.
Mənim o küçədən ayaq izim var,
Bir cüt ağlargözlü ümidsizim var.
Ona deyilməmiş sirrim-sözüm var.
Qoy bir ümid olum,itirmə daha,
Məni o küçədən keçirmə daha.
Yağan yağışlardan,əsən küləkdən,
Arzumu gözümdə qoyan fələkdən.
Ayaq izlərim də doydu ,kələkdən,
Qoy bir ümid olum,itirmə daha,
Məni o küçədən keçirmə daha.
Gəl ayrılaq birdəfəlik…
Həsrət hicran yorub bizi,
Döndərib haqq üzümüzü.
Odumuzun sönüb közü,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Fələk salıb dağa-daşa,
Qəhərliyəm başdan-başa.
Ömür ötür gahdan-kaşa
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Sevgi belə yaşanmaz ki,
Ürək sevər yaşlanmaz ki.
Bulaq sızar,daşlanmaz ki,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Mənim olan de nəyindi,
Sevincim qara geyindi.
Həyat demədi,deyindi,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
Ayrılıgın yox qaydası,
Qovuşmağın nə faydası.
İkimizçün ən yaxşısı,
Gəl ayrılaq birdəfəlik.
26.12.2014
Gəl boyuna qurban gəl sevim səni…
Men belə dəliyəm,Məcnuna tayam,
Bəzən coşub-daşib gôzümden çayam,
Bu cür istəmirəm,canıma qıyam,
Gəl,boyuna qurban gəl,sevim səni.
Məndə ki,bu eşq var,yaxar ha yaxar,
Baş üstə şimşəyin çaxar ha çaxar.
Bir gün məni üzüb yixar ha yixar,
Gəl boyuna qurban gəl,sevim səni.
Gündə dilim deyər adını sənin,
Ruhum arzu edər,dadini sənin,
Anla belə yandım,oduna sənin,
Gəl boyuna qurban gəl,sevim səni.
Cahanda görmədim sən tək cananin,
Ölləm,qurbanıyam dərdim qananin.
Qoy dönüm,başina min yol dolanım,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim səni.
Üzübsən canimi məndən bixəbər,
Mən səni sevmişəm,səndən bixəbər.
Deyilsən üsuldan ,çəmden bixəbər,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim səni.
Dağlarin qoynunu sarıbdir,duman,
Zirvənin könlüne gəlibdir iman.
Bu eşqdə bir sən ol,halımı qanan,
Gəl boyuna qurban gəl sevim səni.
Baxıram,ûzûnə,qaşların hilal,
Öldürür,sürüyür,məni bu məlal.
Inan,gözüm,canım,mənimsən,halal,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim səni.
Bu qaşlar,bu gözlər,kimdə var,kimdə,
Odlayır,yandirir,məni qəlbimdə.
Görmək istəyirəm səni,evimdə,
Gəl,boyuna qurban gəl sevim seni.
25.10.2013
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Cılız mətbəx qadınları susmağı öyrənir.. çünki onları cəmiyyətlə qorxudublar… təsəvvür edə bilərsən bunu?
Hər ikisi susdu… dəqiqələr sonra qaşlarını çataraq :
-etməsən olar!-dedi.- onsuz da cəmiyyət ancaq təsəvvürdədi. Ətrafımızda heç zaman cəmiyyət yox, adamları düşünürük biz. Adamların cəmiyyət olub-olmamağı məlum deyil….
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Yaxşı ki, soruşmadın
Bu il də əhvalımı..
Gözümdən oğurladın
Köhnə, nimdaş halımı…
Sən soruşmadın deyə
Mən də “sənsiz” olmadım…
“Darıxmaqdan ölməyə”
Bir il cığır salmadım…
Amma… birdən inciyər
O kiçik söz:-necəsən…
Gərək elə mən deyəm?!
Özün söylə! Necəsən?…
Sənin yerişinin adı başqadır,
Qalxır xumar-xumar toz ayağından.
Bir sevda rəsmidir rəngsiz,boyasız,
Yollara tökülür iz ayağından.
Sevgiyə ibadət eyləsə bəşər,
Yaxşı əməllərə məğlub olar şər.
Boynuna məhəbbət kəməndi düşər,-
Asılıb qalarsan öz ayağından.
Mənim qəlbimdəki bu eşq təpəri,
Ana təbiətin sirridir,pəri.
Zirvəyə ucalmaq istəyənləri,-
Sınağa çəkərik biz,ayağından.
Bu dənizin sahilindən
arzular uzaq görünür.
Bu dənizin sularında
balıqlar yazıq görünür.
Adamlar axışıb axşam
dəniz havası almağa,
Yosunlar ilişib yenə
balıq yerinə qarmağa.
Bürküdən nəfəsi durub,
Dənizin havası çatmır.
Üzündə dərd qaysaqlayıb,
Dalğalar hey vurur, batmır.
İçindən qara qan axır,
Gecə tək donu qaradı.
Gəl qayıdaq, gedək evə,
Dənizin qanı qaradı.
Məni tanımadın, körpə ağacdım,
Vaxtsız doğradılar, kölğəm olmadı.
Böyük ağacların kötüyü qalır,
Bir kötük boyunda izim qalmadı.
Sən hardan biləsən soyuqdu mənə,
Ruhumun paltarı çoxdan çürüyüb.
Elə dərd biçmisən boyuma gəlmir,
Məni sabahımın dərdi bürüyüb.
Nə deyib çıxasan haqqın üzünə,
Belə ayrılıqlar dərddi Allaha.
Gözümdən düşdüyün yola düşürəm,
Səni axtarmağa gedirəm daha.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Buludların ac it kimi
Elə hürür ki, üstümə, İlahi,
Məni yağışın tutacaq.
Qapından qayıdır dualarım da,
Məni qarğışın tutacaq.
Ömrüm il – il tökülür,
Daşlayıblar ömrümü.
Bir ulduzsuz gecəyəm,
Bir kimsəsiz küçəyəm.
Bu dəlisov yağışlar
Xoşlayıblar ömrümü.
Eh! Daha əlimi açmaram sənə,
Eh! Daha əllərim qoynumda qalar.
Asaram özümü goyün üzündən,
İlahi, ölümüm boynunda qalar.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bətnimdə böyüyən adam,
Bir ömür gözləyir səni.
Ömrün yaşına gələcək,
Həyat başına gələcək.
Qoy səni aldatmayım ki,
“Dünya xoşuna gələcək”…
Bətnimdə böyüyən adam,
Dünya bətnim kimi deyil,
Enişi var, yoxuşu var.
Bu dünyaya hər gələnin
Torpağa bir qapı açıb
Bu dünyadan çıxışı var.
Qapı-qapı qəbrlərini tanı,
Bunu, onu, o birlərini tanı.
Bizi saxlayır, böyüdür,
Dayədi bu dünya bizə.
Dünyadan ev olmaz, balam,
Kirayədi dünya bizə.
Bətnimdə böyüyən adam,
Müxtəsəri,
Anan mənəm, atan odu.
Evin budu, odan odu.
Səni hər gün əzizləyən
Bacın, qardaşın da var.
Daşın üstə daş qoymağa
Balaca daşın da var.
Ürəyimiz üzünə
Açılıbdı taybatay,
Gözləyirik aybaay.
Fərqi yoxdu, oğlan ya qız,
Balamsan, balamsan mənim.
…7 …8 …9
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Göydə ulduz əlçim-əlçim,
Gözlərimə baxar, gedər…
Bu həsrətə dözəcək kim,
Həsrət məni yaxar, gedər…
Göydə ulduz qatar-qatar,
Sərnişini xəyalındı,
Bəxtim elə yatar, yatar,
Röyası da hicranındı…
Göydə ulduz birər-birər,
Hərəsi bir güvən, ümid…
Məni məndən alar gedər,
Vüsaldan üzülən ümid…
Göydə ulduz düzüm-düzüm,
Unutdurar məni mənə…
Daha yoxdur sənə sözüm,
Qaytar ver özünü mənə… (c)
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Inanma hər deyilənə
Hələ sənə nə yazmışam? (Intiqam)
Mənim sənə yazdıqlarım
Bu yay torpağı oxşadı…
Döndü üzü qiblə sarı
Tərsa eşqimə baxmadı…
Eşq-naməhrəm… eşq-səd günah…
Eşq -beş ləçəkli zanbaqmı?
Eşq-kitabsız bir səcdəgah
Eşqli-məbəd Şamxatımı?
Elə asan öldürürlər
Sevgi rəngli ümidləri…
Tanrı qıymazdı belə…
Ayırmazdı sevənləri…
Vallah, bizi ayıranlar
Allahını tanımadı…
Bəlkə, eşqə tapınanlar
Allahından yarımadı?!